 | Na 68 uur op zee hebben we het anker om 05:00 uur laten vallen in de beschutting van Fort de France op Martinique. De eerste dag gaf windstilte met dag twee overdag een lekkere zeildag maar daarna waren vooral de laatste 36 uur erg inspannend. De voorspelde wind van 6Bft werd 7 a 8Bft, de golven beukten tegen de Gabber. Behalve flinke vermoeidheid bij ons zelf geen schade opgelopen, na twee keer een enorme dreun zijn we weer erg blij met een stalen romp, (kast)deuren en lades werken tenminste nog als vanouds De hollandse eilanden, Saba en St. Eustasius, in de noord Carieb hebben we als silhouetten aan de horizon laten liggen. Volgend jaar zijn we hier weer en dan nemen we uitgebreid de tijd om ze te bezoeken. St. Eustasius zag er nog al anders uit als wat we verwachtte, geen idyllisch eiland maar een opslaggebied voor gas met een groot ankergbied voor gastankers. We kwamen er in de nacht langs en dan zit je toch van uit de verte door de verrekijker te turen wat daar nou allemaal aan de hand is. Nadat we net de laatste, van de 17 tankers, voorbij waren wilde Erik de wierpot controleren want dat waren we bij vertrek vergeten. Een zinvolle actie want er kwam veel zeegras uit. Wat een klus van 2 minuten werk zou zijn werd een uur durende drijfpartij, gelukkig stond er geen zeestroming en kwam er niet net weer een tanker aanvaren want de motor konden we niet meer gestart krijgen met de startsleutel, de startmotor sloeg niet aan. We moesten aan de opmerking van Rudy van de Lizzy denken die zijn startmotor met een schroevendraaier kon starten door sluiting te maken tussen de twee contacten op de achterzijde van de startmotor. Bij onze startmotor is dat echter geen haalbare zaak, je moet helemaal over de (hete) motor heen leunen wil je die plek kunnen bereiken. Erik deed wat controle metingen en ontdekte dat de contactsleutel geen plusspanning meer naar het schakelrelais op de startmotor voerde. Dit probleem kon eenvoudig opgelost worden door een nieuw snoertje aan te leggen vanaf het startmotorrelais naar een makkelijk bereikbare plek. En vervolgens konden we de startmotor starten door een ander snoertje vanuit een stopcontact tegen het nieuw gemonteerde snoertje aan te houden om de benodigde plusspanning te leveren. Het starten van onze motor lijkt nu op een filmfragment waarbij dieven een auto stelen door met wat snoertjes onder het stuur te rommelen. We zijn op zoek naar een plek om de Gabber achter te laten tijdens het orkaan seizoen, half juni tot half oktober. In St. Maarten graven ze de schepen zelfs met hun kiel in om beter beschermd te zijn voor een orkaan. Maar ook de rond vliegende rommel, en daar is er genoeg van op St. Maarten, kan schade maken aan de boot. Dus wij willen de Gabber ten zuiden van het orkaan gebied achter laten. De eilanden Carriacou en Grenada liggen net op het randje en Trinidad net ten zuiden. Maar het achter laten van een boot is ook een kosten plaatje met als optelsom de kosten voor: kraanwerk, plaatsing en gebruik van steunpalen, dagtarief, levensonderhoud en vliegen naar Nederland. Trinidad komt er dan als beste uit. In Grenada gaan we nog eens praten met de havens en kijken naar vliegverbindingen. De komende dagen zitten we het slechte weer uit in Fort de France op Martinique. Twee jaar geleden (zie april 2014) waren we hier ook al en we bezoeken de vertrouwde winkels en plekken waar we eerder waren. De bibliotheek, Bibliotheque Schoelcher, was toen gesloten. Deze keer kunnen we een kijkje binnen nemen en gelijk internetten. We halen de post binnen, bekijken Facebook en downloaden Flikken Rotterdam. De bibliotheek is ooit gebouwd voor de wereld tentoonstelling in Parijs van 1889, toen die voorbij was is het bouwwerk gesloopt en verscheept naar Martinique. Het bouwwerk is van de Parijse architect Pierrre-Henri Picq en dient nu als eerbetoon aan Victor Schoelcher, een voorvechter van de afschaffing van de slavernij. Vreemd genoeg was op dezelfde werldtentoonstelling de "Village negre" een van de grootste attracties, daar werden 400 inheemse mensen tentoongesteld. En heeft Schoelcher in ballingschap in Engeland moeten leven omdat zijn politieke ideeen in Frankrijk niet goed vielen, later weigerde hij om gebruik te maken van een Franse amnestie regeling. |
.
