056=280713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=========

De roestplekken onder de septerpotten willen we structureel oplossen door ze te verplaatsen en van RVS te maken. Nog minder dan twee dagen en dan staan we opgebokt op de kant. Vandaag hobbelen we nog achter ons anker. Er is rustige wind uit het zuiden die voor deining in de ankerbaai zorgt. En het is weekend, de bootjes varen af en aan zonder rekening te houden met de geankerde boten of kleine bijbootjes waarmee sommige cruisers naar de wal gaan. Met hoge snelheid en flinke boeggolven scheuren de lokale boten door het ankergebied.
Samen met 6 andere zeilers en Robin maakten we een wandeling door het Bamboe bos. Robin weet de weg en had een maxi taxi geregeld om ons af te zetten en op te halen, de kosten deelden we met elkaar. Een korte steile klim bracht ons op een richel met uitzicht op Macqueripe bay. Door de zeebries en beschutting van het bladerdak was het heerlijk koel in het bos. De wandeling ging verder door het bos richting golfterrein en daarna aan de andere kant van Tucker Valley Road richting Bamboe Cathedraal. De reuze bamboe, die hier weelderig groeit, hangt van twee kanten over het pad en vormt zo een poort in gotische bouwstijl. De wandeling werd afgesloten met een zwempartij in de baai waar we in het begin zo mooi uitzicht op hadden.
De Gabber ziet er op een afstand goed onderhouden uit, maar is de afgelopen 6 maanden niet gestreeld door een schilderskwast en dat is op de pijnpunten goed te zien. Op de foto hiernaast een detail van een septorpot. Deze contructie willen we veranderen, zodat we in de toekomst minder schilderwerk hebben. Nu zit de septorpot tegen de voetrail aangelast en is van gewoon staal. Je kan er moeilijk bij voor schoonmaken, ontvetten, schuren en schilderen door gebrek aan ruimte. Als je steun zoekt aan de septers veroorzaak je minimale bewegingen in de contructie die de verf doen breken waardoor zeewater uiteindelijk het onderliggende staal kan bereiken. Soms hadden we binnen een week al weer roest op deze plekken na een moeizame schilder partij. Het plan is om de septerpotten in een houdertje op het potdeksel te zetten en net als het potdeksel (de donkerblauwe strip) ook van RVS te maken.

De wandeling met Robin gaat door de Bamboe cathedraal


.

055=270713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

De voorbereidingen voor "the haul out" (uit het water halen van de boot) gaan op een Trinidaans tempo door. De afgelopen avonden hebben we in windstilte en in de koelte de zeilen afgeslagen. Het was nog zoeken naar zeilzakken die groot genoeg waren. Ernie heeft van twee kleine zakken een grote gemaakt en van de beschermhoes van de bijboot een nieuwe zak.
Onze oude bijboot, de opblaasbare met vaste alluminium bodem uit 1998, is met Jean-Michelle aan een nieuw leven begonnen. Jean-Michelle bleef erg enthousiast over zijn gratis aanwinst ondanks al onze plakkers en reparaties met sika-flex. Met veel geduld en een paar flinke potten lijm zijn alle naden vast weer te herstellen in oude glorie. Maar toen zelfs Maxwill, de lokale wonderman voor bijboot reparatie, ons afraadde er geld in te steken hebben we de hoop opgegeven.
Bij Budget Marine staat nu een Walker Bay 8ft in de bestelling. Dit is een harde bijboot die op het voordek past, als we de bevestiging van de kotterstag naar voren verplaatsen. Om de bijboot makkelijk te kunnen gebruiken voor duiktripjes hebben we gelijk een prijsopgave gevraagd voor een Hyperlon tube. Met de tube erbij kan je makkelijker aan boord klimmen vanuit het water en heeft de boot ook meer draagvermogen.
Vanmiddag gaan we de traditionele wandeling maken met Robin van de Heidi. Dat is voor de zeilers hier in Chaguaramas een oude gediende die iedere zaterdag met een groepje op pad gaat naar het Bamboe bos.
De zeieln zijn afgeslagen en liggen aan dek.


.

054=250713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

we maken een oud nederlandse soep duik in Trinidad, zicht 0,5-1m We hadden er naar uitgekeken om in helder blauw water te duiken tussen de kleurrijke vissen. Rufin met zijn boot AMANDA, is een van de vele water taxi's, hij zou ons ophalen om 09:00 uur. Dat werd dus, na een herinnerings telefoontje van ons, 09:30. Onze duik stond gepland voor in een baaitje aan de zuid kant van Casper Grande, een boot ritje van amper 10 minuten. Rufin zou ons na 1,5 uur later weer ophalen, we betalen hem 1/3 van het geld want hij moet wel terug komen !
Onderwater is het een blik van herkenning, een oud nederlandse soep duik in groen water. Het zicht is tussen de 0,5 en 1,0 meter. Veel sponzen en kokerwormen, voornamenlijk grijze vissen, grondels, een spinkrabbetje en een zeenaald. Tja, het had een duik in de Grevelingen kunnen zijn aan het einde van de zomer. Na 38 minuten komen we teleurgesteld boven, we bewaren onze lucht liever voor mooier duikwater.
Daarna begint het wachten op Rufin. Een kortere duik en slecht zicht maakt ons geduld en inleving in lokale tradities en gewoonten niet beter. Als we 1,5 uur na het afgesproken tijdstip nog steeds geen Rufin zien vragen we een andere boot om ons terug te brengen. Hij rekent TT$ 100,- (€ 12,-) precies het bedrag dat Rufin nog te goed heeft van ons. Als we onze ankerbaai invaren komt Rufin er net aan, helaas geen zaken meer voor hem, deze brandstof moet ie zelf betalen (benzine kost € 0,25 per liter). Hij stelt ons nog gerust met "no problem". Onze nieuwe bootsman pepert hem in dat ie zijn klanten zonder eten en drinken had achter gelaten en dat dat toch niet kan.
Op het naam kaartje van Rufin hadden we het al kunnen lezen "Down d Island Tours", er naar toe dus niet terug.

veel kokerwormen gezien


053=240713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================
Gisteren kregen we eindelijk onze duiklampen voor het eerst in handen. De bestelling uit China bij Linkdelight was in Nederland de weg kwijt geraakt bij de post en arriveerde kort na ons vertrek uit Nederland. Via Mark (broer van Ernie) en Mieke (van de Southern Corss) die vanuit Nederland naar Trinidad kwam kregen we onze ledlampjes, accu's en opladers.
Het zijn kleine compacte zaklampen met veel licht en waterdicht tot 60 meter. Door het gebruik van led technologie gaat een accu 300 minuten mee. Mooi spul dat ze daar maken en voor betere prijzen dan in de winkel, Waar ze trouwens dezelfde lampen verkopen als op de China site.
Bij PowerBoats hebben we een afspraak staan om 30 juli het water uit te gaan. Die dag gaat ook gelijk de mast eraf. De lasser (Mitchell, West Coast Fabricaters/Welders) staat geboekt om 5 augustus te beginnen. Hij gaat het roer eraf halen zodat we de speling op de roeras kunnen verhelpen. Aan dek komt er een nieuwe plaat onder de mast en wordt gelijk het vluchtluik omgedraaid (opening komt naar voren). Mitchell gaat RVS septerpotten maken die op de potdeksel gelast worden. Door het verplaatsen van de septerpotten hopen we in de toekomst beter de voetrail te kunnen schilderen omdat nu de septerpotten in de weg zitten. Na het lassen kunnen we aan het schilderen beginnen. We twijfelen nog of we de hele boot hier in Trinidad doen of later op Curacao. De luchtvochtigheid is hier erg hoog en het regent vaakt, dat is geen best schilder weer.
Duiklampen via omweg gearriveerd


.

052=200713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=========

Schildpadden kijken op Matura beach Als sinds de Cabo Verde staat hoog op ons verlanglijstje om zeeschilpadden te gaan kijken als ze aan land komen om eieren te leggen. Suriname en Frans Guyana zijn de landen waar de Leatherback schildpad (de grootste zeeschildpad) het meest aan land komt, Trinidad&Tobago staat op de derde plaats. Deze uitstapjes naar de beschermde stranden worden in de broedtijd van 1 maart tot 31 augustus veel door touroperators aangeboden aan toeristen. In Trinidad organiseert de lokale busmaatschappij, Public Transport Service Cooperation, onder het motto Know Your Country Tours, een hele serie uitstapjes over het eiland, tegen zeer lage prijzen, en zo ook Turtle watching.
De hele happening is een echt Trinidaans gebeuren; kaartjes vooraf kopen in een onogenlijk kantoor dat slecht te vinden is, betalen natuurlijk in een ander kantoor en dan weer terug komen met je betaal bewijsje. Alles met een glimlach, rustig aan tempo en vriendelijke behulpzaamheid van iedereen achter de verschillende bureautjes. 's-Avonds om 19:00 uur is het verzamelen bij de bus, die na 3 kwartier wachten vertrekt als ook de laat komers gearriveerd zijn. De gids houdt een informeel praatje over de route en de schildpadden. Het publiek bestaat uit louter Trinidanen in de leeftijd van 1 tot bejaard. Iedereen heeft eten en drinken bij zich en onderweg wordt er twee keer gestopt om de voorraden aan te vullen.

Aangekomen op Matura beach zijn we om 22:00 uur niet de enigsten. Het is vrijdagavond en vakantie tijd in Trinidad, een paar 100 man staan op de parkeerplaats. Het nieuws is dat ze de hele avond al pech hebben, zonet is pas de eerste schildpad gearriveerd terwijl vele bezoekers al vanaf 19:00 uur aanwezig zijn.
Een half uurtje later staan we met onze groep bij de in barensnood verkerende leatherback. Ze is ongemoeid door onze aanwezigheid een gat aan het graven voor de eieren, we staan met tientalle mensen op 50 cm rondom haar. Een stevige regenbui doet de vroege bezoekers besluiten huiswaarts te keren. Wij schuilen met z'n drieen onder het plastic zeiltje dat een gids bij zich heeft. In een kwartiertje is de bui voorbij getrokken. Als de schildpad eieren gaat leggen mogen er foto's gemaakt worden, het dier is dan geheel in trance en zich schijnbaar niet bewust van alle aandacht. Vrijwillgers van Earth watch meten haar lengte en breedte, knijpen een merkteken in haar achtervin en kinderen aaien het dier voorzichtig. Een lokale gids geeft nog meer uitleg. Ondertussen komt uit de stevige branding (brekende golven van 2 meter) een tweede kolos traag en moeizaam het strand op. De meeste bezoekers zien het dier pas als ze zich met moeite een weg zoekt door het mulle zand en de toeschouwers. De drang om eieren te leggen is groter dan de verbazing over de drukte op het strand. Een half uurtje later is het tweede dier bezig eieren te leggen terwijl de eerste schildpad moeizaam weer naar zee kruipt.
Schildpadden kijken op Matura beach

Leatherback schildpad legt eieren. Bij het bezoekerscentrum hebben ze jonge schilpadden die later worden uitgezet. De diertjes zijn als ze uit het ei komen drie dagen onderweg om uit het zand te voorschijn te komen en hebben voor twee weken eten bij zich in een dooier zak die zichtbaar is onder hun buik. Ze gaan van hand tot hand. Deze massale belangstelling voor de schildpadden zal zeker het milieubewustzijn stimuleren maar komt voor ons wat onnatuurlijk over, liever lopen we alleen over het strand en hopen we op een toevallig ontmoeting, maar dat kan helaas niet. Tijdens het broedseizoen zijn de stranden verboden gebied en er wordt gecontroleerd door lokale groepen. Aanwezig zijn zonder vergunning kan je een boete van TT$ 20.000,- (€ 2.500,-) op leveren. Natuurbescherming heeft zijn prijs: georganiseerde trips, controle en boetes. Op door de weekse dagen en buiten de vakanties is het rustiger horen we van de vrijwillgers van Earth Watch, de afgelopen dagen waren er gemiddeld slechts 20 bezoekers per avond, zo druk als vanavond hadden ze nog niet gezien.
Op de terug weg krijgen we nog een film te zien in de bus, net als in een vliegtuig met die klapschermen uit het plafond. Pas om 02:00 uur komen we in Port of Spain aan. Gelukkig brengt de tourleider ons met zijn auto naar de jachthaven, hij woont toch in de buurt. Het was een indrukwekkende gebeurtenis, zo'n uitje met de lokale bevolking en oog in oog met de schildpadden. Eenmaal aan boord kunnen we nog niet gaan slapen doordat het anker is gaan krabben. Pas om 03:30 gaan we te kooi nadat we opnieuw geankerd hebben in ondieper water. Het klopt wat de pilot meld "poor holding" (slechte ankergrond).

Ernie met een jonge leatherback schildpad     jonge leatherback schildpad


.

051=160713==20:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

Op het plaatselijke cruisers radionetje op VHF 68 was er bij het onderdeel "help wanted" de vraag of iemand een duiker wist voor het opduiken van een te water geraakte bril. Er kwamen door verwijzingen naar commerciele duikers maar Erik boodt aan de klus snorkelend te klaren, de bril lag tenslotte maar op 8-9 meter diepte. De bemanning van de Cape gaf aan eventueel met duikflessen te kunnen komen als het niet gelukt was. Er was scepsis over het snorkelend zoeken. Gelukkig lag de Flying Cloud aan de steiger en kon dus vrij nauwkeurig aangeven waar de bril te water was geraakt. Een eerste serie hoekduiken en voorzichtig boven de bodem zwemmend leverde helaas niets op. Het zicht was amper 50cm en de bodem was bedekt met een fijne modder laag die snel opdwarreld. Flying Cloud had een duikfles aan boord met een lange slang voor de adem automaat, ze gebruiken deze uitrusting voor het schoonmaken van het onderwaterschip. De slang was ruim 20 meter dus geen probleem om de bodem verder en langduriger af te zoeken. Na een half uurtje was de bril gevonden. De volgende morgen werd Erik via het netje door de Flying Cloud uitgebreid bedankt, over het gebruik van de duikfles werd niets gezegd.
Als dank voor het opduiken van de bril kregen we vandaag de inhoud van de koelkast van de Flying Cloud, ze gaan morgen voor maand naar huis in Amerika. Altijd leuk en lekker zo'n partij eten. Het geeft je gelijk een inkijkje in het huishouden en de eetgewoonte van de collega zeilers. De diepvries loempia's werden als borrel hap gegeten met een koud Amerikaans biertje (Coors light). Vanavond eten we ravioli met spinazie/mozarella vulling, bij de koffie nog een gember koekje en wat we dachten dat blauwe schimmelkaas was bleek een blok kruiden kaas te zijn, maar het smaakte prima op de voorgezoute crackers. Een serie BBQ en vlees sausen gaan van boord bij gebrek aan ruimte in de koelkast en omdat we ze toch niet gebruiken. Morgen als lunch chicken pies en de verschillende smaken jam gaan op brood of door Ernie's eigen gemaakte yoghurt. De Uien, knoflook, bacon, olijfolie en limoenen komen altijd wel van pas. Ruim twee dagen eten en snacks voor een half uurtje duiken !
De koelkast resten van de Flying Cloud


.

050=150713==20:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad====================

Inspectie van de Vidavagabunda Langzaam aan komt er een eind aan het uitstapjes maken en beginnen we het klussen te organiseren. De lasser is aan boord geweest om het werk op te nemen en een offerte te maken. We hebben de andere marina's bekeken en prijzen vergeleken. Deze week een praatje maken bij Power Boats om te horen of ze wat aan hun prijs kunnen doen. Vooral de 15% die ze over de ingehuurde manuren rekenen bevalt ons niet en ze zijn op alle items wat duurder dan de buren. Toch heeft Power Boats onze voorkeur op dit moment. We kunnen aan boord van de Vida vagabunda overnachten, de toilet voorzieningen zijn frisser en ruimer in aantal, er is meer klusvolk op de haven en er is geen disco/feest terrein om de hoek.
Vandaag ook de Vida van binnen bekeken. En na 1,5 jaar afgesloten op de kant te hebben gestaan ziet alles er nog fris uit van binnen. De kakkerlak vallen waren leeg, nagenoeg geen last van schimmel (een beetje langs het fornuis) of muffe luchtjes. Aan dek had zich een stevige laag stof verzameld die met een flinke waterstraal en wat borstelen snel verdwenen was.
Wel raar hoor zo "alleen" aan boord van de Vida. Geen Marscha of Maarten voor een praatje, koffie, hapje of borreltje zoals we dat gewoon waren te doen in Gran Tarajal op de Canarische eilanden. Straks liggen er weer twee Breewijds 31 naast elkaar, maar helaas is de Vida onbewoond. Komt ons natuurlijk ook wel goed uit want nu hebben we een opgeruimd huisje om na een dag klussen in bij te komen.
1,5 jaar stof     even de waterslang er over en weer als nieuw    
ook in de punt was alles in orde     Ernie aan dek van de Vida
.

049=090713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=========

We zijn vorige week dinsdag aangekomen in Trinidad. Het was een motortocht van 17 uur vanaf Tobago door gebrek aan wind. Het venijn zat hem in de staart, het kostte ons ruim 1,5 uur om de Boca del Dragon door te komen. Dit is een nauw kanaal tussen Trinidad en Monos Island waar altijd een noord gaande stroming staat die vooral tijdens de eb sterk is. We liggen nu op anker aan de rand van het mooring gebied vlak voor Power Boats Marina.
Ondanks dat we in Trinidad zijn voor groot onderhoud hebben we de afgelopen dagen vooral besteed aan uitjes met Loud en Marlene van de Rafiki. We begonnen met een dagje in de stad op zoek naar canvas. Op de verjaardag van Ernie hadden we een uitje met zijn tweeen naar Yerette - The home of the hummingbird. In de tuin van een kolibri liefhebber hingen feeders met suikerwater oplossing waar vele kolibri's op af kwamen. Theo wist veel te vertellen over deze bijzondere vliegers en gaf een dia show met prachtige foto's. De reis er naar toe met openbaar vervoer was ook een feest, 2x de maxi taxi en 1x een gewone taxi bracht ons van deur tot deur over een afstand van 20km voor TT$ 16,- p.p. (€ 1,92).
Vanaf de waranda naar de kolibri's kijken
Vanaf de waranda naar de kolibri's kijken     Vanaf de waranda naar de kolibri's kijken

VHF kanaal 68, iedereen luisterd er naar Om het "kapotte" pactor modem te vervangen speurde Erik internet af en deed een oproep op het lokale radio netje (VHF 68). Een gelijk model was te koop in Nederland en een oudere versie bij een collega zeiler in de haven. Bij het testen van de oudere versie kwam dezelfde foutmelding te voorschijn als onze "kapotte". Drie verschillende USB-RS232 converters werden getest maar allemaal met dezelfde foutmelding. Rafiki had nog een ander model converter liggen en die kon contact maken met het oude pactor modem, dan toch ook nog maar eens ons "kapotte" modem proberen. En ja hoor die werkte nog prima. Het probleem zat hem dus in de converter, verbazend dat daar verschillende versies van zijn. Eind goed al goed, geen vervangend modem nodig en de collega zeiler was ook blij om te weten dat zijn modem in orde was.
Iedere morgen om 08:00 is het radio netje er. Het begint met ruimte voor spoedgevallen, daarna aankondigingen van algemene activiteiten gevolgd door de vraag of er mensen zijn die hulp nodig hebben bij het klussen. De mooiste onderdelen zijn "treasures of the bilge" (schatten uit de bilge; ruilhandel voor spullen die je kwijt wil) en natuurlijk het weerbericht in combinatie met de reacties daarop over hoe hoog de golven zouden kunnen worden op de ankerplaats. Het kanaal is de ontmoetingsplaats voor al de zeilers maar ook de havens en de winkels luisteren mee. Wij hebben vergeefs geprobeerd een Aloe Vera plant te ruilen, voor een CD met reggae muziek vonden we wel een liefhebster. En nu zitten we te twijfelen over een watermaker voor U$ 500,-.

Met een gehuurde auto bezochten we het ASA Wright Nature Centre en de Caroni swamp om vogels te kijken. Het is altijd spannend om in een nieuw land deel te nemen aan het verkeer. Maar als je de weg niet goed weet, de richtingaanwijzers er niet zijn en de mede weggebruikers er een wildere stijl van rijden op na houden is een auto tocht een heel avontuur. Een ritje dat je in een uurtje zou kunnen doen over de snelweg koste ons ruim 3 uur over de secundaire wegen omdat we de snelweg niet konden vinden. Gelukkig vonden we het ASA Wright Nature Centre wel. Op het wandelpad door het regenwoud stonden op verschillende punten grote borden met uitleg over welke vogel er zou zitten. En verbazend, het is geen dierentuin, maar een gewoon wild woud, de vogels zaten er ook.
De terugweg ging gelukkig makkelijker en we waren nog net op tijd om deel te nemen aan het boottochtje in Caroni swamp om de avond rustplek van de rode ibis te zien. In het mangrove bos werd nog een paar keer stil gehouden voor flinke slangen die in de bomen lagen en voor een nachtzwaluw. Het gemak waarmee de gids ze vond deed vermoeden dat het allemaal opgezette exemplaren waren, maar waarschijnlijk kende deze gids het gebied als zijn broekzak en hebben de dieren een redelijk vaste plek waar ze dagelijks verblijven.
Vogels spotten vanaf de waranda bij ASA Nature Centre

Boottochtje door de mangrove bij Caroni swamp     Vlucht rode ibissen, foto Rafiki     Rode ibissen in de mangrove, foto Rafiki

Bij Powerboats stapellen ze de boten 3 hoog Trinidad is voor ons de eerste plek sinds Gran Canaria waar we weer veel boten zien. Er liggen er een 100 tal op anker, in de verschillende havens liggen er de nodige aan de steigers en op het land staan er nog eens een duizendtal. Motorboten worden hier drie hoog in een overdekte stelling opgeborgen en alleen tijdens het weekend gebruikt. En natuurlijk is rondom dit gebeuren een hele wereld van watersportzaken, klusbedrijven en handige mannetjes te vinden. We zijn opzoek naar een vervanging van onze bijboot, maar de prijzen van een opblaasbare dinghy schrikken ons af. De goedkoopste modellen gaan vanaf U$ 2.000,-, ja alles wordt hier in Amerikaanse dollars geprijst als het voor een toerist of bootjes volk is. We verzinnen plots dat we de kotterstag meer naar voren kunnen plaatsen om zo meer ruimte op het voordek te maken. Hiermee zouden we een Walker Bay 8ft op het voordek kunnen opbergen. Zo'n bootje staat hoog op ons verlanglijstje, ze kosten nog minder dan de helft van een opblaasbare bijboot en kunnen niet eenvoudig lek raken. Hij is nog net niet besteld maar lang gaat dat niet duren is de verwachting.


.

048=300613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago====================

Een ongeluk zit in een klein hoekje. Ook wij hebben blijkbaar zo'n hoekje aan boord van de Gabber. Gistermorgen was het het hoekje stuurboordzijde op de navigatie tafel. Door gebrek aan zon hadden we in de ochtend de motor bijstaan om de accu's bij te laden terwijl we de koelkast net hadden ontwaakt uit zijn nachtrust. Als de motor draait hebben we genoeg stroom, dus de laptops (internet PC, SSB PC) en de Android voor spelletjes kunnen aan de oplader. Ook een mooie gelegenheid om de SSB email binnen te halen, zenden kost tenslotte ook stroom. Alle stekkers waren aangesloten. Van SSB-PC naar USB-RS232 converter naar Pactor-modem naar SSB-zender, oh wacht nog even de oplaad stekker erin die in het hoekje ligt. Tja, hadden we dat maar niet gedaan. Met een vonk en rookwolkje gaat de stekker in de SSB-PC en de onbetamelijke woorden komen uit Erik's mond.
Nader onderzoek leert dat de oplaadschakeling op SSB-PC is doorgebrand, USB-RS232 converter kapot is en ook de communicatie poort van het Pactor-modem is kapot, de SSB-zender en het digitale gebeuren lijkt nog in orde. In een luttel moment is de Gabber voor het eerst sinds jaren zonder Pactor-modem en dus zonder email, weerbericht (grib-files) en positierapporten. De komende tijd dus geen berichten vanaf zee en zijn we afhankelijk van Wifi en traditioneel internet.
Het lijkt erop dat ook onze dinghy in het zelfde hoekje gelegen heeft als de oplaadstekker. Al dagen proberen we hem zonder succes te lijmen. De lijm uit Suriname bleek geen succes en ook 3 soorten lijm uit de winkel in Togabo zijn slechts vrolijke pasta's die niet lijmen. Gelukkig heeft de Rafiki een tube Sikaflex open en kunnen we het gat uit eindelijk dichten. Maar ook dat geluk duurde slechts een paar uur.
Met al deze tegenspoed zetten we versneld koers richting Trinidad om aan het werk te gaan met reparaties, tweede hands markten af te zoeken naar een vervangend Pactor-modem en kapotte spulletjes op te sturen voor reparatie. Inmiddels liggen we voor anker voor Power Boats, Chaguaramas in Trinidad, helaas is de internet verbinding tot nu toe hopeloos dus communiceren gaat nog steeds niet goed lukken.
Het klussen wordt een flinke aanslag op de scheepskas, dus lezers klik gerust eens vaker op de advertenties op deze pagina's wie weet zit er nog iets tussen waarvan je niet wist dat je het nodig had.
Dinghy voor de zoveelste keer geplakt met Sikaflex door gebrek aan echte lijm

.