047=291222=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Vazim==ODO=1167Nm==

Inmiddels liggen we bijna 3 weken te wachten op een weersverwachting met een paar dagen rustig weer. Eén haventje opschuiven lijkt aantrekkelijk maar brengt je met dit weer van de regen in de drup. In een volgende haven begint het tellen voor een lager langverblijf tarief immers weer opnieuw. Zonet hebben we afgerekend voor een maand en ontdekt dat dit de goedkoopste haven is sinds de oversteek van de Golf van Biskaje. Daar fleurt onze dag weer van op, ondanks dat het continu regent.
Binnen vermaakt Ernie zich met haken, het spelen van computerspelletjes en Franse les. Erik gebruikt de zender en PC voor het maken van verbindingen in FT8, een "smalbandige zwak signaal" manier voor het contact maken met andere zendamateurs. Op een enkele afstem frequentie kunnen tientallen zenders actief zijn vanwege het smalbandige karakter van het signaal. De computer verzameld alle signalen, analyseert en decodeert ze tot leesbare tekst. In de paar uurtjes per dag dat de zender aan is worden veel verbindingen gemaakt. Gelukkig zit er een logboek functie in het programma om alles bij te houden. Verschillende kleuren geven aan of je al eerder met de ontvangen locatie of amateur gewerkt hebt. Nu het aantal verbindingen in de tiental per dag loopt is er ook een logboek aangemaakt op QRZ.com. Hier loggen de andere amateurs ook hun verbindingen en zo worden de logs automatisch bevestigd. Het aantal gelogde verbindingen nadert de 500.
Vandaag had Erik op deze manier contact met Jan (PA3BME) in Nederland, een oude bekende. Ruim 15 jaar geleden bezochten we elkaar om informatie uit te wisselen over APRS en Winlink. Maar de techniek gaat snel in de zendamateur wereld. APRS wordt minder gebruikt en Winlink gaat tegenwoordig met VARA inplaats van Pactor. Toenmalige technieken als RTTY en BPSK31 zijn spaarzaam te horen op de band. Vroeger wisselden amateurs onderling informatie uit via bulletin boards of email die via PACKET te bereiken waren, tegenwoordig gebeurt dat allemaal via internet met Facebook, Twitter of Forumgroepen. Op de band is het allemaal FT8 via WSJT wat er piept, kraakt, zoemt en fluit. De techniek is ontwikkeld door zendamateur, astrofysicus en nobelprijs winnaar Joe Taylor (K1JT). Een bijkomstige aardigheid is dat Erik nu ook weer uitzend op de 10 meter band (28Mhz) en zo terug is waar hij ruim 50 jaar geleden begon met zijn Walkie talkie.
Op de afbeelding hieronder kan je zien waar (in ieder geel vakje) de signalen vanaf de boot allemaal ontvangen zijn. De record afstand is 19376km km met een Nieuw Zeelands station (ZL1SQ) in Te Awamutun.



.

046=261222=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Vazim==ODO=1167Nm==



De straten van Povoa de Varzim zijn op veel plaatsen versiert met mozaik tegelwerk. Het lijken een soort van spijkerschrift symbolen die verspreid over de stad de stoepen en pleinen opfleuren. Op deze wijze blijft de historie achter deze symbolen zichtbaar voor de huidige generaties. Ieder symbool staat voor een familieclan en ze markeerden vroeger de bezittingen van de familie. Meestal waren dat boten, peddels, boeien of huizen maar ze werden ook gebruikt bij de handel en de boekhouding daarvan. Men denkt dat het van oorsprong uit de Vikingtijd komt, in Nederland kennen we vergelijkbare symbolen als huismerken die we soms verwerkt zien in dakornamenten.
Zoals vele havensteden kende Pavoa de Varzim al vroeg uitwisseling met andere zeevarende plaatsen. Hiermee ontstond een aparte etnische groep die zich in fysieke kenmerken en gedrag onderscheidde van de omgeving. Sinds de interacties tusen mensen over land belangrijker werden is dit onderscheid aan het vervagen. Maar Pavoa doet zijn best om een bijzondere gemeenschap te blijven die zijn historie levendig houdt. Straatnamen, beelden en mozaik tegelwerk geven daar blijk van.
Het moderne filmgenre, het docu-drama, vindt zijn oorsrong in de film "Ala ariba" die hier in de lokale vissersgemeenschap gemaakt is. "Ala ariba" is zoiets als "vooruit hoger op" wat verwijst naar het op het strand trekken van de visboten. De film uit 1942 is een combinatie van documentaire en gespeeld drama en gaat over de verboden liefde tussen Julha en Joao die uit verschillende familieclans komen. Op Youtube is nog een versie van de film in het Portugees te vinden. Op de kademuur vinden wij een mozaik met de titel "Ala Ariba".
De visvrouwen hadden traditioneel de leidende rol in de familie, omdat de vissende mannen lang van huis waren of erger, op zee het leven lieten. De onzekere terugkomst van hun mannen leidde ook tot het verhaal dat ze in wanhoop het beeld van Saint Joseph, de beschermheilge van de zeevaarders, stenigden onder het uitroepen van "wordt wakker en breng mijn man veilig thuis".



     


.

045=221222=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Vazim==ODO=1167Nm==




Winter zonnewende, de dagen gaan weer lengen.



  

Hier boven twee plaatjes van de haven ingang van Povoa de Varzim op dit moment. De zuidelijke storm van de afgelopen dagen heeft voor flinke golven gezorgd die de ingang inrollen. Meerdere pieren en breekwaters zorgen ervoor dat het binnen in de haven redelijk rustig is. We liggen wel te schudden en te trekken aan de landvasten. Bij meerdere boten zijn al lijnen gebroken. Ook de visvloot gaat niet naar buiten. De wind is nu minder, maar zal morgen weer op pakken naar 6-8Bft en dan na de kerst weer een keer. Al die tijd is het zuidelijke wind.


.

044=131222=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Vazim==ODO=1167Nm==

We heben besloten langer in Povoa de Varzim te blijven. Hier liggen we redelijk beschut, de stad is dichtbij en heeft een goede tram verbinding met Porto dat 35km verder op ligt.
De afgelopen dagen kwamen Maatje en Peter regelmatig langs. We hebben ze vorig jaar ontmoet toen we met de camper onderweg waren. Nu zijn ze met een nieuwere en groter camper busje onderweg. Het was een gezellige tijd. Ernie heeft tijdelijk met een valpartij de ingang van een winkel geblokkeerd door een opstapje over het hoofd te zien. Het gevolg is een warme dikke knie dus wandelen zit er voorlopig niet in. Erik is daarom alleen met de tram naar Santa Clara gereden en heeft daar met Maatje en Peter een wandeling gemaakt langs het aquaduct. De bouw van het aquaduct begon in 1626 maar werd na het ontdekken van een berekeningsfout stil gelegd, de afbouw werd ruim honderd jaar later hervat en in 1714 werd het waterprobleem van het Santa Clara klooster opgelost. Er is de laatste jaren flink gerestaureerd en er staat een indrukwekkende bogenrij door de stad en het landschap. Na afloop aten we een heerlijke "Cabrito do forno" (geit uit de oven) bij Adega do Monte. Tijdens het koffie drinken hadden we de lunch voorbereidingen gezien en dat sprak ons wel aan, het is een absolute aanrader.
Het weer is behoorlijk van slag hier langs de Portugese kust. Normaal spreken de zeilers over de Portugese noord, omdat de heersende wind richting uit het noorden komt. Hij is berucht onder zeilers die noordwaarts willen en een aantrekkelijke meevaller voor als je zuid wil. Op het plaatje hiernaast staan de klimatologische gegevens van de afgelopen 10-tallen jaren. De lengte van de streep geeft aan hoe vaak het uit die richting waait in procenten, dat is in de maand december meestal meer dan 25%. Dit jaar helaas niet, het hoge druk gebied boven de Azoren vormt zich niet en daardoor kunnen de depressies vanuit de Amerikaanse kust zuidelijker de Atlantische oceaan oversteken. De wind en regen beuken om de vier dagen op de Atlantische kust van Portugal.

  





043=081222=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Vazim==ODO=1167Nm==

Met een lange vaardag, vertrek om 06:30 in het duister en aankomst om 16:45, zijn we in Povoa de Varzim gekomen. De haven is in 12 jaar tijd tweemaal zo groot geworden. De welvaart heeft ook het rommelige vervallen dorp van toen omgezet in een grote stad. We herkennen maar weinig van ons voorgaande bezoek. Tradities blijven hier wel bestaan. Vandaag was het een nationale feestdag ter ere van de "Onbevlekte Ontvangenis van Maria", zoals paus Pius in 1854 liet vastleggen in een nieuw katholiek dogma: "... zodat Maria, voor eeuwig absoluut vrij van alle zonde en in heel haar wezen eerlijk en perfect, een volledige heilige onschuld en heiligheid zou bezitten waarvan niemand onder God iets groters kan bedenken en niemand volledig kan begrijpen ...". Bij die laatste woorden sluiten we ons graag aan. De kerken stroomden vol deze morgen, er was een gezellig samen zijn rondom het fort, "Fortaleza da Nossa Senhora da Conceição". Wij kochten zoetigheid bij een kerkelijk kraampje en vers gepofte kastanjes bij een oud echtpaar, 's-avonds was er mooi vuurwerk.
Tijdens onze vaartocht zagen we voor de monding van de rivier Minho mist van over de bergen en vanuit het dal dat ervoor lag de zee op stromen. Aangekomen in het gebied waaide het opeens heel hard en door de mist was het erg guur. Ook het water was onstuimig door de menging van de rivier met de oceaan en de harde wind. De riviermonding zelf passeerden we daarom maar wat verder op zee.
Nu we nog zo laat in het jaar aan het varen zijn hebben we niet alleen verkorte vaartijd bij daglicht maar ook last van de laagstaande zon. Het is lastig om de visstaken tegen het zon geglinster in te ontdekken.
Vandaag was een regenachtige dag met windvlagen uit zuidelijke richting, morgen kunnen we hopelijk in de middag naar Leixoes varen. Dan zijn we weer 15Nm zuidelijker.





.

042=061222=14:00UTC====Positie:42=07,01N==08=50,37W==Muros==ODO=1116Nm==

In dag etappes trekken we langs de Spaanse kust verder zuidwaarts. De temperaturen zijn aangenamer dan in Nederland maar op zee is het niet echt lekker warm door de kille oosten wind. Vanwege de Orca's blijven we dicht onder de kust en varen alleen overdag. Zo hopen we een eventuele aanval te kunnen zien aankomen en hebben we zicht op het vele vistuig dat met boeitjes aan de oppervlakte hangt. Na een langdurig verbijf in Coruna vanwege de vele depressies zijn we nu in 3 etappes aangekomen in Bayona. Het is ook hier een stuk drukker geworden sinds ons vorige bezoek in oktober 2010. We liggen op anker in de baai en blijven een dagje liggen, uitrusten van het vroege opstaan en het continu wacht houden in de kuip.
We zijn Cabo Finister gepasseerd, een beruchte kaap omdat hier de Atlantische oceaan verschrikkelijk op de kust kan beuken. In Muxia maakten we een wandeling naar het monument dat herinnert aan de olie ramp uit 2002 met de Prestige. De tanker brak hier voor de kust in tweeen en ruim 11.000 ton ruwe olie vervuilde de lokale kust. Het kerkje "Sanctuary of the Virgen de la Barca" is ook het eindpunt voor vele pelgrims die de bedevaart naar Santiago de Compostela lopen. Op deze plaats spoelde immers, volgens de legende, de stenen boot aan waar vanaf Maria de apostel Jacobus moed insprak door te gaan met zijn bekeringen in Spanje. De vreemd gevormde stenen hier langs de kust worden als brokstukken van die stenen boot gezien.



  



.

041=301122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

In Falmouth maakten we foto's van de herdenkingsplaat over de tocht die Robin Knox-Johnston in 1968-1969 maakte. Hij won de solo zeilrace rond de wereld, "Golden Globe Race", met een tocht van 312 dagen. Op de kade waar hij vertrok en aan kwam zijn bronzen platen met zijn voetafdruken. Zonder dat we er erg in hadden lag hij hier in Coruna in de haven. Op 83 jarige leeftijd vaart hij nog altijd met plezier. Voor ons was het gewoon een grote boot, een Farr 56, met een gemengde bemanning van jong tot oud. Inmiddels zijn ze al verder gevaren langs de route die wij ook volgen. Zo komt het ook dat we nu weten dat het "Sir Robin Knox-Johnston" was aan boord van zijn Sanjula. Nabij cape Finistere is zijn boot aangevallen door een groep Orca's en dat werd nieuws in het zeilers wereldje. De hydroliek stuurstangen op het roer waren beschadigd geraakt door de aanval. In Vigo is alles gerepareerd en inmiddels is hij al aangekomen bij het Atlantische eiland Madeira.
Vandaag zijn we eindelijk naar Jamoneria La Leonesa geweest, een tip die van de Feeks (Marcel & Eva + Jonathan + Elizabeth en Ben) kregen. We namen een glas rode wijn en een plateau ham-chorizo-kaas voor twee personen als lunch. De Feeks is nu met 3 generaties aan boord onderweg van de Canarische eilanden naar de Cabo Verden. We hopen ze nog te ontmoeten maar we liggen inmiddels flink achter. Morgen gaan we weer varen, naar Muxia of Camarinas is het plan.

  

  


.

040=221122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

In het oude gedeelte van Coruna, vlak achter de haven, staat de "Iglesias de Santiago", in het nederlands zouden we de St. Jacobskerk zeggen. De kerk dateert uit de 12 eeuw en was in die tijd een belangrijk startpunt van de bedevaart naar Santiago de Compostella dat zo'n 73 km lopen hier vandaan ligt. Een beginpunt, omdat veel bedevaartgangers vanuit Engeland over zee hier in de haven van Coruna aan land kwamen. Boven de ingang is een beeldwerk van de heilige Jacobus waarin hij wordt afgebeeld als de "Mata-moros", de morendoder (=islamieten doder). Een legende verhaalt dat hij te paard deelnam aan de slag bij Clavijo en zo de Spanjaarden een overwinning bezorgde op het leger van de Emir van Cordoba. Door dit verhaal werd Jacobus de verdediger van het katholieke geloof in Europa, Spanje was toen grotendeels onder de voet gelopen door de Islamitische Moren vanuit Noord-Afrika. Een bedevaart naar Santiago de Compostela maakte je met de verering van Jacobus dus een beetje een kruisridder of een deelnemer in de "Reconquista" (herovering van Spanje op de Moren). Tot op de dag van vandaag is de bedevaart naar Santiago de Compostella populair onder vele Europeanen.
Aan het havenfront zijn de glazen balkonnen, "galerias", een bijzondere verschijning. De oudere exemplaren hebben nog deels gekleurd glas in de kozijnen. Ook op andere plaatsen in de stad kom je deze balkonnen met glasvensters veel tegen. De kerk waar we regelmatig langs lopen als we naar de supermakrt gaan kent een bijzondere historie.
In de "Iglesia de San Jorge" trouwden in 1901 de twee onderwijzeressen, Marcela Gracia Ibeas and Elisa Sánchez Loriga. Elisa had daarvoor wel een mannelijke indentiteit aangenomen, Mario Sanchez. Helaas werd het stel verraden door hun buren en werd hun huwelijk nationaal nieuws als "het huwelijk zonder een man." Ze vluchten via Portugal naar vermoedelijk Argentinie. Het gerechtshof trok daarop hun vervolging in. De hele romance is basis voor de film "Elisa & Marcella" die in 2019 werd gemaakt en nog te zien is op Netflix.



     


.

039=221122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

De wandeling naar de vuurtoren, Torre de Hercules, hebben we onlangs wel kunnen volbrengen. Het was een prachtige dag met aangename temperaturen. De vuurtoren is de oudst bekende en dateert al vanuit de Romeinse tijd, een steen met romeinse inscriptie wijst hierop. Sinds eind 1700 heeft de vuurtoren de huidige hoogte en is nog altijd in gebruik. Raar idee dat op deze plek al sinds de tweede eeuw (dus meer dan 2000 jaar) geen nachtelijke duisternis meer is.
We horen opvallend veel Nederlands praten rondom de vuurtoren. De bemanningen van een Nederlands escader met de Zeven Provincien en de Van Amstel hadden een dagje passagieren. De schepen zijn net terug van een oefening met het moderne Amerikaanse vliegdekschip USS Gerald R. Ford op de Atlantische oceaan. We vragen naar de volgende bestemming, maar dat kan/mag de bemanning niet zeggen. In de haven hebben ze wel AIS aan, maar eenmaal op zee gaat dit automatische identificatie systeem uit en is hun boot voor andere scheepvaart niet "zichtbaar". Bezorgd vragen we of ze wel AIS uitluisteren en dat doen ze gelukkig. Het was ons al eerder opgevallen dat we regelmatig marine vaartuigen op de marifoon oproepen horen doen terwijl ze niet zichtbaar zijn op de AIS. De laatste oproepen die we hoorden waren van Spaanse marine schepen die schietoefeningen gingen houden. De scheepvaart werd opgedragen een gebied niet in te varen, niet veel later hoorden we in de verte kanongebulder. Toch fijn dat ze waarschuwen.
In Coruna ondekken we de Sint Nicolaas kerk. De deuren zitten dicht, vanzelf hij is in Nederland. Dus wat ons betreft klopt het verhaal dat Sinter Klaas uit Spanje komt en dat ie nu in Nederland is.



.

038=171122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

Nu we wat langer stil liggen vanwege de ongunstige wind en swell gaan we opzoek naar een nieuwe ventilator voor in het motorruim. Bij Pombo effectos naval vinden we samen met de verkoopster van alles in de winkel en het achterliggende magazijn voor het vastleggen van de boot. Helaas moet ze over alles telefonisch contact hebben met haar broer. We laten de vraag en ons telefoonnummer voor een ventilator achter in de winkel en gaan naar buiten met RVS veren voor de landvasten en een staaldraad voor het vastleggen van de bijboot.
Als we een kwartiertje later in een parkje genieten van een kopje koffie stromen de Whatsapp berichten binnen van de broer van de winkel. Foto's van ventilatoren, met meetlat erbij voor de maatvoering. We reageren deels in Spaans en Engels en krijgen gelijk antwoord, morgen komen we retour voor de ventilator. De broer is een geval apart, erg behulpzaam maar continu in zichzelf pratend. We zijn blij met de passende ventilator en de, nu door hem, op maat gemaakte ogen in de staaldraad. Gelijk nadat we betaald hebben is hij mompelend verdwenen naar het kantoortje. We pakken de spullen in, willen nog bedanken maar zien hem niet meer. De oude man (volgens ons zijn vader) die al die tijd half slapend in een hoekje achter de toonbank zat reageert op een manier van "zo is ie nu eenmaal" en probeert zijn zoon nog tevergeefs te melden dat we afscheid willen nemen.
Eenmaal terug op de boot zit de ventilator snel in gebouwd en genieten we van het zacht zoemende geluid inplaats van het oude ratelende geknars.
Erik is dol op kroketten en steevast bij terugkomst in Nederland eet hij de eerste week iedere kroket die hij tegen komt. In Coruna heeft ie een kroketten winkel ontdekt met meer dan 12 soorten kroketjes, Croqueta y Presumida. Gevuld met kaas, ham, chorizo, bakeljouw, groenten, inktvis, garnalen, .... Opgetogen gaat Erik op zoek en besteld er 15 in verschillende smaken. Het wordt onze lunch die we buiten op het plein bij de markt op eten. Ernie vindt ze allemaal maar middelmatig smaken naar gefrituurde hap.

     


Het grote plein in de oude stad van Coruna is vernoemd naar Maria Pita. Een vrouw uit 1565 die een actieve rol had in de verdediging van de stad tegen de Engelsen. Ze doodde een Engelse vaandrig die over de stadsmuren dreigde te komen. Dit moedigde de rest van de burgerij zo aan zodat ze de aanval van de Engelse overmacht wisten af te slaan. Een beeld op het plein herinnert hier aan. Maria Pita is een soort Spaanse versie van de Hollandse Kenau.
Alle steden en dorpjes in Spanje hebben tal van monumentale pleinen. Vaak met overdekte omloop, huizen er boven en winkeltjes of restaurants in de omloop. Een ander kenmerkend iets van Spanje zijn de vele kinder speelplaatsen, buiten fitness toestellen en parken. En natuurlijk kom je overal een parcours tegen met wandelende Spanjaarden die ouderdom of zwaarlijvigheid bestrijden.
Heel veel over de stad Coruna waar we nu zijn is te vinden op Spaanse verhalen.com. Tijdens onze reizen zijn wij luie toeristen, dat betekent dat we weinig actief opzoek gaan naar bezienswaardigheden maar de omgeving al slenterend ontdekken. Soms komen we dan onverwacht terloops bij een historisch of toeristisch hoogte punt, waar we dan extra van genieten.
Vandaag werden we overvallen door een regenbui op weg naar de vuurtoren. We vluchten het dichtsbijzijnde restaurant in voor Menu del dia (dagschotel) dat is Restaurant Finisterrae de La Torre. We vinden het prachtig dat de "gewone pot" van de lokale keuken hier in vele tentjes nog dagelijks wordt aangeboden. Eten wat de pot schaft, vandaag was dat voor Euro 12,-; een frisse salade met lokale kaas of caldo verde (soup van eeuwig moes, aardappel en rundvlees), witte bonen met chorizo of visfilet met patat, tarta de Queso (cheese cake) of Cuajada (schapenkaas pudding) of koffie. Stukjes brood en een drankje horen er ook bij.


.

037=131122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

We blijven maar een nachtje op anker, de windverwachtingen zijn slecht en we hebben nog wat te doen. De traditie van in iedere haven doen we een klusje zetten we ook voort in Viveiro. De regenbuien zorgden voor lekkage vanuit de kuipvloer naar de stuurboordshut. De lekkage kwam via de stuurstand, deze RVS beugel zit met voetjes op de vloer, maar voor de bedrading loopt de RVS pijp door de kuipvloer heen. Alle punten waar oude kit zit nemen we onderhanden en ook een stukje kurk in de kuip rondom het voetje snijden we weg. Gelukkig hebben we nog stukken reserve kurk aan boord, we maken snel een malletje voor een nieuw stukje kurk en tijdens een volgende regenbui lekt het niet meer.
Het in en uit rollen van het grootzeil gaat al jaren moeizaam. Nieuwe lijnen, schoonmaken van katrollen en smeren van geleiders bracht geen oplossing. En de laatste keren bleef de slede regelmatig klem zitten op de giek. We gaan op onderzoek uit en ontdekken dat de kogeltjes van de slede er spontaan uitvallen als we de slede heen en weer schudden. Erik vraagt een spaanse zeiler op de haven voor advies over een watersportwinkel. Nou dat wist ie wel, hij heeft er zelf een in het dorp ! We geven de slede en versleten kogeltjes mee, twee dagen later krijgen we een zakje met 100 kogeltjes. Daarna is het puzzelen hoe de slede en de kogeltjes op de rails te krijgen. De oplossing is de giek schuin laten lopen, de slede erop schuiven terwijl de afdekplaat aan de hoogste zijde los is. Daarna de 82 kogeltjes er een voor een in laten rollen en zorgen dat ze niet over het dek stuiteren. Het lukt en voor Euro 25,- hebben we voor het eerst een soepel lopende slede.

     

In de vroege ochtend van donderdag vertrekken we naar Coruna. Het is weer een volle dag op de motor, de wind staat tegen. Halverwege de tocht lijkt het of er stroming tegen staat. Ondanks dat we 2000 toeren maken gaan we nauwelijks harder dan 3 knoop, het voelt alsof we iets meeslepen. Het schroefwater ziet er normaal uit en we hebben niets ongebruikelijks gevoeld. Er zit niets anders op dan voort te ploeteren en in plaats van 11 uur varen wordt het 13,5 uur varen en komen we in het donker aan. Voor een enkel nachtje bijven we in de eerste haven, Marina Coruna, daarna varen we door naar de haven van Real Club Nautico. Daar liggen meer Nederlanders dus zal het er wel goedkoop zijn redeneren we en dat klopt.
In de haven gaat Erik op onderzoek uit, eerst met de onderwatercamera onderdompelend vanaf de steiger. Op de filmbeelden hangt er een touwtje vanaf de schroef, dat is niet de bedoeling. Al snorkelend lukt het om een stuk visnet dat om de propellor was gedraaid te verwijderen. Een verklaring en oplossing voor de trage voortgang lijkt daarmee gevonden te zijn.
De volgende dag gaat Erik bij Rene en Miriam van de Spartivento langs om de SSB installatie te bekijken. Het is een Skanti TRP8000, een degelijke Deense beroepsvaart zendontvanger die niet meer geproduceerd wordt. Zoals bij de meeste SSB zenders zijn er tal van knopjes die juist ingesteld moeten zijn of in de goede volgorde ingeduwd. Na eerst wat luisteren op de amateurbanden lukt het ook om een verbinding te maken met een Italiaanse zendamateur. Rene is blij verrast. We kletsen nog over de reisplannen, de orca's en nog meer, de tijd gaat snel voorbij.
Het ziet er naar uit dat we nog wel even vast liggen in de haven. Het is hollen of stilstaan met de wind, de rustige dagen zijn schaars en gunstige wind is zeldzaam.



.

036=041122=14:00UTC====Positie:43=40,48N==07=36,02W==Viveiro==ODO=927Nm==

De tweede avond dat we in Luarca zijn is het Allerheiligen avond, de avond voor Allerheiligen. Rondom het dorpsplein is er een optocht voor kinderen in "Haloween" kleding, de optocht wordt vooraf gegaan door een druide met bosnimfen die verlichtte stokken dragen, een lokaal bandje begeleid het geheel muziekaal (klik op de foto hiernaast voor filmpje). Alles is heerlijk gemoedelijk, kinderen spelen door elkaar, ouders zijn deels ook verkleed en gesminked. Later op de avond is er een optreden van een bandje in het muziekprieel op het plein.
Luarca is de geboorte stad van Severo Ochoa, een biochemicus, die in 1959 een nobelprijs won voor zijn werk op het gebied van RNA. Een beeld en plakette op zijn geboorte huis herinneren hier aan. Zijn werk staat aan het begin van de huidige vaccin ontwikkeling tegen corona.
Een volle dag later dan Long John Silver verlaten we Luarca en zetten koers naar het Westen. Eigenlijk zouden we de avond ervoor vertrekken en een nacht doorvaren. Maar het recente zinken van het Frans jacht Smousse na een orca aanval ontneemt ons de lust. Het onbezorgd rondzeilen in de Spaanse en Portugese wateren is lastig geworden. We begrijpen nu ook beter de angsten van schapenboeren voor de wolf. Maar voor ons is er geen staatsvergoeding voor verloren vee als ons huis schade oploopt. De kans is klein op een orca aanval, maar de meeste aanvallen leiden tot duizenden euro's schade of het verlies van je boot en de inzet van hulpdiensten op open zee. Dat willen we niet meemaken.
In de vroege ochtend stuurt Ernie de pikzwarte haveningang uit de zee op, we volgen het spoor van onze heen weg op de PC om de baai uit te komen. Daarna is het west uit in het diepere water. Er staat een flinke deining en na een uurtje begint het langzaam lichter te worden. Af en toe zorgen de zeilen voor wat meer snelheid, maar de motor blijft nagenoeg de gehele dag bij staan. Tijdens onze tocht komen regelmatig dolfijnen (Delphinus delphinus)langs de boot met het zonnetje erbij is het wel weer genieten.
We lopen de baai van Viveiro binnen om ligplaats te nemen in de jachthaven. Voor de komende nacht is er een flinke storm voorspelt met windstoten van 9Bft, die raast over ons heen omstreeks 02:00 uur. We komen onze kooien uit om nog wat lijnen extra te beleggen en de windmolen uit te zetten. Om 06:00 uur volgt een tweede storm depressie, daarna wordt de wind langzaam rustiger.

Als de storm voorbij is doen we een wasje in de plaatselijke wasserij en halen we uitgebreid bootschappen. 's-Middags verkennen we het stadje. Veel winkels zijn leeg en niet alle gebouwen zijn goed onderhouden. Ooit was Viveiro een ommuurde stad, een paar van de stadpoorten zijn er nog en ook fragmenten van de muur zijn terug te vinden. Het smeedwerk van de vele balkons doet vermoeden dat de stad betere tijden heeft gekend.
Achter de kerk is nog een bewoond klooster dat zijn oorsprong vindt in de 13de eeuw. Een buitenkapel is in de vorm van de grot van Lourdes. Tal van wassen beeldjes hangen aan het hekwerk, van slechts ledematen tot complete menselijke poppen. Met een muntautomaat kan je een electrisch kaarsje laten branden. Ook het klooster gaat met de moderne tijd mee zullen we maar zeggen.
Na twee nachten in de haven liggen we nu voor het eerst tijdens onze tocht op anker in de baai van Viveiro. De wind is de komende dagen ongunstig om verder west te varen. Hier liggen we beschut en kunnen we ervaren hoe het leven op anker in onze nieuwe boot is. We hebben ruime anker ervaring maar niet met deze boot. Dus kalm aan beginnen. We verwachten volgende week weer verder te kunnen naar het westen.
De tijd achter anker hebben we de eerste dag gebruikt voor deze verhaaltjes. Ernie maakte een eerste hoes voor de stootwillen en Erik kookte een grote pan paella voor meerdere dagen.
  
  
  




.