049=300514==13:00UTC=Positie:12=09,3N==068=16,8E==Kralendijk= Bonaire======

De tocht van Union Island naar Bonaire (410 Nm maar we hebben er 424Nm gevaren) hebben we in een record tempo afgelegd. Stond onze gemiddelde snelheid in de Oost Carieb volgens de GPS nog op 3,8Kn bij aankomst, in Bonaire was deze gestegen naar 4,4Kn. Onderweg was onze snelheid regelmatig achter in de 6 knoop. Een tussenstop op Los Aves was handig geweest maar de stroming en passaat wind, die zorgde dat we zo snel gingen, stond ook sterk over het rif en daar konden we niet tegen in met onze heet lopende motor. Om half vier 's-middags besloten we dan ook maar om door te varen naar Bonaire. Om 00:30 uur pikten we een mooring op bij Kralendijk en konden we voor het eerst in 3 nachten van een nacht-rust genieten. Onderweg was er behoorlijke zeegang en moesten we ons zelfs schrap zetten (liggen) als we te kooi waren en dan komt er van slapen een stuk minder dan je wenst.
Erik was al weer vroeg op en werd door Martin van de Blues, waar we naast lagen, om 7 uur 's ochtends opgehaald voor de koffie. Het werd gezellig bijkletsen en uiteindelijk zaten we met zijn allen (Ernie was inmiddels ook wakker) te genieten van een ontbijtje in de kuip bij de Blues. De eerste dag in Bonaire bleven we nog behoorlijk brak van de slechte nachtrust tijdens de overtocht. Inmiddels zijn we weer bijgekomen. De boot is opgeruimd, hebben we contact gehad met Peter (PJ4NX), een zendamateur die Erik nog kent uit Utrecht, een patatje en een kroket gegeten, speculaas voor bij de koffie gekocht. Bonaire is tenslotte toch een beetje thuis komen in Nederland.



.

048=280514==13:00UTC=Positie:12=09,3N==068=16,8E==Kralendijk= Bonaire======

Na een snelle overtocht zijn we aangekomen op Bonaire. Later meer nieuws.



.

047=230514==13:00UTC=Positie:12=35,7N==061=24,7E==Union=Island=============

Op de verjaardag van Erik nemen we koffie bij Yammy Stuff. Het is een bakkerijtje iets van de weg af en ze doet haar naam eer aan. Filter koffie, kokoskoekje, orange cake en cake met rum en chocolade, we smullen er van en nemen nog wat kokoskoekjes mee voor vanavond bij de koffie. Daarna gaan we op zoek naar een T-shirt met passende tekst, zie foto hieronder. Bij het ontbijt was er al een cadeautje van Ernie, een in de voorraden goed verstopte pot sandwichspread !
Via de email en facebook kwamen felicitaties binnen, een ieder hartelijk bedankt en dat jullie er nog vele jaren getuige van mogen zijn. Straks gaan we in een lokaal tentje Lambi (zeeslak) eten. Het stond oorspronkelijk niet voor vandaag op het menu maar de uitbaatster ging het maken voor ons. We kregen de tent aangeraden door de T-shirt verkoopster, vraag maar op het marktje naar Nola, zij maakt lekkere Lambi.
Inmiddels hebben we ook uitgeklaard en kunnen we morgen vertrekken naar Bonaire. De tocht is ruim 400Nm, dus 4x24 uur varen. Als we een stop maken op Los Aves duurt het weer wat langer voor we wat van ons laten horen.
Voor wie toch wat lezen wil in die dagen kunnen we de nieuwe thriller van Frank van Zwol aanraden, Niemandsland. Het is de derde thriller van deze beroeps avonturier en wildernis gids. Het verhaal speelt zich af op Spitsbergen en is daarmee gelijk een verkoelende afwisseling op onze tropische zeilverhalen.

   


.

046=210514==13:00UTC=Positie:12=35,7N==061=24,7E==Union=Island=============

Vanmorgen zijn we naar Union Island gevaren, een tochtje van amper 2 Nm. We liggen hier achter de beschutting van een rif en kijken zo de Atlantische oceaan over, een verfrissende passaat wind blaast continu over dek en door de kajuit. Tussen het rif en ons in scheuren er kitesurfers heen en weer.
Nog alle dagen lukt het ons om via een open Wifi punt internet op te pikken. Het signaal van ons huidige netwerk dat we gebruiken komt zelfs vanaf Mayreau. Zo blijven we via het journaal van 20:00 uur op de hoogte van het Nederlandse nieuws en keken we al twee keer naar "de wereld draait door". Ook al zitten we op bijna onbewoonde eilanden, Internet blijkt overal toegankelijk te zijn.
Vanmorgen hebben we bij onze eigen internet provider, Antagonist, de homepage ruimte voor nog eens drie jaar verlengd. Het is een leuke manier om contact te houden met familie en vrienden, maar ook onbekenden lezen met plezier de homepage merken we uit reacties.
Morgen Union Island verkennen, voorraden aanvullen en afval zien kwijt te raken. Op Mayreau kan je je afval tegen betaling meegeven aan de boatboys maar volgens de Pilot gooien zij het vervolgens in zee of ergens zomaar op het eiland. We zijn voorstanders van integreren, aanpassen aan lokale gebruiken en we willen zeker niet te veel op vallen, maar dat gaat ons te ver. Het eiland had meer zwerfvuil op straat dan inwoners ! De andere bijzonderheid was dat 1 op de 5 huizen een restaurantje was. De dag na Erik's verjaardag (23 mei) gaan we anker op voor de oversteek naar Bonaire.





.

045=200514==13:00UTC=Positie:12=38,1N==061=23,8E==Saline=bay==Mayreau=============

De vaarafstanden tussen de eilanden van de Grenadines zijn ongekend kort, een tiental ankerbaaien liggen met onderlinge afstand van 1 tot 15 Nm bij elkaar vandaan. Begrijpelijk dat het hier een drukte is met komen en gaan van schepen. Toen we arriveerden lagen we met 4 boten, gisteravond met 17 en deze morgen rond koffie tijd weer met 5 boten. Inmiddels komen de nieuwe boten voor vandaag al weer binnen varen. De boatboys, die ook de ankerboeien verhuren, hebben het er maar druk mee. De drukte van gisteravond was zelfs aanleiding om weer boeien te knopen aan afgezonken mooringlijnen, en tja dan liggen we met de Gabber ineens wel heel dichtbij een mooringboei. Dat wordt voor de nieuwkomers van vandaag vast een raar gezicht. We blijven nog een dagje liggen voor we doorgaan naar Union Island dat hier om de hoek ligt. Daar bereiden we ons voor op de 5 daagse tocht naar Bonaire. Misschien dat we nog een tussenstop maken op Los Aves ( een onbewoond eilandje ver uit de kust dat bij Venezuela hoort) zodat we de aankomsttijd in Bonaire beter kunnen bepalen.



.

044=180514==13:00UTC=Positie:12=38,1N==061=23,8E==Saline=bay==Mayreau============

Gisteren lagen we voor anker achter de bescherming van Horse shoe reef in de Tobago Cays. Dit stukje , vroeger, moeilijk toegankelijk natuurgebied is een gewilde ankerstek bij iedereen die de Carieb bezoekt. De eilandjes zijn onbewoond en het rif beschermt je tegen de Atlantische oceaan, het water is er helder en de passaat wind zorgt ongeremd voor verkoeling. Maar met alle zeilers onderweg en de vele charter en verhuur maatschappijen is het paradijselijke en ongerepte er wel af. Aan de beschutte kant van het rif zijn de meeste bolvormige hersenkoralen dood, de bodem is bezaait met resten van hertshoornkoralen uit vroeger tijd (15-20 jaar geleden). De kleurijke vissen zwemmen nu tussen het met alg overwoekerde rif, slechts daar waar tientallen zeeegels een klomp dood koraal kaal kunnen grazen ontbreekt het viltige groen/bruine wier. Maar de plek blijft landschappelijk fraai om te liggen, we genieten van helder warm water, af en toe een schildpad of een rog. Maar een ongerept "binnen rif" ziet er anders uit.
We arriveerden nog voor 9 uur 's-morgens op Horse shoe reef, sprongen traditie getrouw gelijk overboord om het anker te controleren en deze keer dus gevolgd door een langdurige snorkelpartij langs het rif. De parkwachters troffen ons dus niet aan boord bij hun eerste controle van de dag (EC 10,- per persoon per dag, € 3,- ) en tijdens latere controles sloegen ze ons over. Ze hadden het druk zat met de andere ruim 50 boten (>250 bezoekers) die we deze ene dag in het laag seizoen zagen passeren.
Inmiddels liggen we bij Mayreau voor anker. Voor het eerst sinds tijden tezamen met 3 andere nederlandse boten (Charlie II, Bella Ciao en de houten tweemaster Silverland).



.

043=160514==13:00UTC=Positie:12=42,4N==061=14,6E==Charlestown=bay=Canouan=============

Langzaam aan dringen we door in het gebied van de dun of niet bevolkte eilanden. Hier in Canouan wonen circa 1165 mensen, later gaan we naar Mayreau met slechts 254 inwoners. En op de eilandjes van Tobago Cays woont niemand. De bevolking en de winkels zijn gewend aan improviseren. Op Bequia konden we geen standaard pakking kopen, het was de gewoonste zaak dat je die zelf knipte uit pakkingpapier. De schaarste aan goederen is voor de Bargain store (koopjes winkel) in Canouan geen aanleiding tot nee verkopen aan klanten. Ze adverteren zelfs met de leuze dat ze alles kunnen leveren en de enigste oorzaak van niet kunnen leveren is omdat het artikel niet bestaat. De drukte met kleine vrachtvaart in onze ankerbaai is er natuurlijk om die belofte waar te kunnen maken.
Ook wij zijn zelfredzaam en maken onze eigen passionjuice. Schep het vruchtvlees van 3 passievruchten uit hun schil, doe dat in een 1,5 liter fles en vul aan met 0,5 liter water en drie afgestreken eetlepels suiker. Flink schudden en het mengsel via een zeef in een andere fles gieten, eventueel nog wat prakken met een vork of lepel om meer vruchtvlees uit te knijpen. Volume aanvullen tot de 1,5 liter. Wil je het meer vruchtsmaak gebruik dan meer passions. Zoeter of minder zoet met meer of minder suiker.
Blender of mixer helpen ook om vruchtvlees van zaadjes te scheiden, maar let op kapotte zaadjes geven een bitterder smaak, de pitten zijn eetbaar.


.

042=140514==13:00UTC=Positie:13=00,2N==061=14,6E==Admirality=Bay=Bequia=============

We liggen lekker rustig in de Admirality bay op Bequia. In de namiddag zwemmen of snorkelen we om af te koelen. De korte regenbuitjes in de avond en nacht vullen ons douchewater aan zodat we niet te veel interen op onze watervoorraden.
De motorkoeling is nog steeds niet optimaal dus iedere dag onderzoeken we een onderdeel van het koelsysteem. Gisteren vervingen we de impellor, niet omdat het nodig was, maar om weer een schakel in het koelsysteem op en top te hebben. Met de impellor vervanging haalden we ook gelijk de waterpomp van het motorblok af om hem beter te monteren, een bochtje van de waterleiding liep tegen het vliegwiel aan. Bij Kerry marine suplies laten we een passende pakking maken zodat we de pomp netjes kunnen terug plaatsen. Helaas het lijkt geen vebetering te zijn.
Deze morgen controleren we wederom de impellor, die ziet er prima uit. Dan controleren we de hoeveelheid water die de impellor door de warmtewisselaar pompt. We halen de slang bij het spruitstuk los en verlengen hem naar de gootsteen. Een prima waterstraal komt er uit als we de motor starten, en bij meer gas wordt de straal duidelijk harder. We draaien nu dus met een droge uitlaat, slechts uitlaatgassen in de uitlaatslang. Het koelwater gaat niet meer via het waterslot door de uitlaatslang maar rechtstreeks de gootsteen in. De temperatuur van de motor komt niet boven de 80 Celsius, ook bij 10 minuten vol gas. We besluiten dat de koeling van de warmte wisselaar in orde is. Al eerder hadden we gezien dat de koelvloeistof prima wordt rondgepomd als de temperatuur bij de 80 Celsius komt, de klep van de thermostaat en de koelvloeistofpomp werken naar behoren en aan de kracht van de straal te beoordelen zitten er geen blokkades in het motorblok. De koelvloeistof blijft helder van kleur en ook de olie heeft een goede kleur en er zijn geen veranderingen in het volume.

Wat dan nog rest is een controle van de uitlaatslang die na het waterslot komt. We halen de bakskist leeg, ontkoppelen de slang en duwen vanaf de uitlaatkant eerst een dunne slang, waar we een touwtje doorheen hebben gedaan, door het uitlaatsysteem en daarna trekken we een vaatdoek aan een touwtje heen en weer via de uitlaatslang. Een soort van schoorsteenvegen dus. Geen noemenswaardige rommel komt er uit. De vaatdoek trekken we er eenvoudig doorheen, dus blokkades lijken er niet te zitten. Alles weer monteren en inruimen. We starten de motor en deze blijft onbelast weer prima gekoeld. We zetten hem daarna met flink gas in zijn achteruit en hopen dat het anker het houdt. De temperatuur loopt wat op na 10 minuten, maar binnen de grenzen. Voor al onze acties was de temperatuur anders al boven de 90 Celsius geweest. We besluiten dat we weer verder kunnen varen, maar de motorkoeling moeten we in de gaten blijven houden.
Na al het geklus zijn we zelf aan afkoeling toe. Tijdens het snorkelen ontdekt Erik dat er onder veel stenen langousten zich schuil houden. Onder een steen telt hij al snel 15 langousten. Het vangstseizoen voor deze dieren is voorbij, dus we eten vanavond geen verse langoust maar proberen onze blik voorraad op te maken.

.

041=120514==13:00UTC=Positie:13=00,2N==061=14,6E==Admirality=Bay=Bequia=============

De tocht via de ankerplek Chateaubelair in St. Vincent, naar Bequia heeft ons in een andere wereld gebracht. Op de ankerplaats in St. Vincent probeerde een boatboy, peddelend met een kano, nog wat geld te maken met het aanbieden van brood halen of fruitverkoop. Hier in Bequia werden we, eenmaal in de luwte van het eiland, al van ver benaderd door een snelle bijboot met een fotograaf erin. Na flink wat foto's schieten gaf hij zijn naamkaartje even langszij af. We voeren vanwege de harde wind (+6Bft) met tweede rif, kotter en slechts een stukje fok. Deze morgen om 07:00 uur kwam de boatboy/fotograaf weer langszij. Nu met ingelijste foto, memory stick met de hele serie en een prijslijst. "Kijk er maar naar, met een uurtje kom ik weer langs", erg verleidelijk, maar de prijsstelling was Europees. We probeerden nog te onderhandelen, maar voor € 25,-- voor 4 digitale foto's wilde hij beslist geen zaken doen. Zoals alles op Bequia heeft hij zijn prijs. We zijn in de wereld van de luxe toeristen beland. Water, diesel, ijs, fruit, brood wordt aan de boot bezorgd, de was kan je laten ophalen, uitstapjes worden voor je geregeld, restaurantjes boek je via de marifoon, inclusief het vervoer.
Natuurlijk is alles een keuze en net wat de klant er voor wil betalen. Maar er zijn ook kosten die niet te vermijden zijn. Het inklaren bij de Douane en de "cruisers permit" zijn het duurst tot nu toe, afval wegdoen gaat via de afvalophaal boot a 1,50 euro per zak (de bevolking zelf gooit het gewoon daar waar ze staan op straat) en een bezoek aan de andere eilanden is ook niet vrij van kosten. Het eiland Mustique is zo ongeveer prive bezit van de jetset en verboden gebied op wat dure mooring plaatsen na (80 euro voor minimaal 3 nachten) . Voor ankeren tussen de onbewoonde eilanden van Tobago Cays moet per dag 3 euro per persoon extra betaald worden. Natuur is slechts toegankelijk voor wie het kan betalen.
Wie van Zandvoort houdt heeft het hier reuze naar de zin.


   


.

040=080514==13:00UTC=Positie:13=48,0N==061=01,7E==Marigot=Bay=St.=Vincent==============

De afgelopen dagen is Ernie druk geweest met de handwas, Erik met zoetwater halen en tussendoor lekker zwemmen. Op de foto onze Gabber in de nieuwe kleuren met op de achtergrond St. Vincent. Naast ons ligt een boot geankerd die we nog kennen uit Trinidad. De boot is van zuid-Afrikanen met duitse vrienden die de boot de afgelopen 3 maanden hebben gebruikt voor een uitgebreide vakantie. In Trinidad was alles nog nieuw en onbekend voor ze, zeilen deden ze wel in hun Etappe op het Veerse meer. Maar deze stalen 38 voeter was wel even iets anders voor het jonge gezin.
Het avontuur is ze goed bevallen en ze spraken nu vol enthousiasme over hun verblijf in de Carieb. Inmiddels zijn de eigenaren weer aan boord en die kwamen gisteren even vragen over ons schilderwerk in Trinidad. Natuurlijk komt het dan van het een op het ander, hoe lang waren we onderweg, waar waren we geweest, wat zijn mooie zeilgebieden en is Europa een optie voor hen om naar toe te gaan. De jonge zuid-Afrikaan vatte ons leventje even kort samen als "wat een mooi leventje hebben jullie". En ja dat is ook zo. Dan zie je de palmbomen op de oever staan, hoor je tijdens de zonsondergangsborrel de cicaden, boomkikkers en krekels en zeilen we inderdaad in een tropisch paradijs.
We maken nu plannen om door te varen naar St. Lucia of gelijk door naar Bequia, het noordelijkste eiland van de Grenadines. Dan hebben we nog een 2 weken voor meer palmstranden, helder water en snorkelen tussen de zeeschildpadden. Daarna is het oversteken naar Bonaire en Curacao waar we begin Juni willen zijn. Het is dan het begin van het orkaan seizoen en moeten we het risico gebied uit zijn. Het vaarseizoen is hier van november tot juni. Maar in Curacao wordt het geen maanden dobberen, we hebben genoeg reisplannen voor die tijd en bezoek van en aan familie en vrienden.


.

039=060514==13:00UTC=Positie:13=48,0N==061=01,7E==Marigot=Bay=St.=Vincent==============

We zijn weer een eiland opgeschoven naar het zuiden. Omdat Ruppert bay in het noorden niet bezeild was liggen we nu in de smalle Marigot Bay. De oversteek tussen de eilanden was weer stevig aan de wind en in de luwte van Martinique stond de motor bij. De koeling van de motor is verbeterd maar nog niet optimaal, we blijven maar door klussen.
De tocht planning doen we volledig op digitale kaarten en pilots. Een van de weinige papieren gidsen die we aan boord hebben is de Segeln in der Karibik uit de eind jaren '90. Deze gids lag als weggevertje in het wasmachine lokaal in Trinidad. De informatie is wat gedateerd, maar de laatste jaren zijn er eerder havens bijgekomen dan weggegaan en zandbanken zijn hier niet. De kaft van de gids toont de ankerbaai waar we nu liggen. Een idyllisch kleine baai waar je kan ankeren aan de rand van mangroves en je dinghy kan landen op witte palmstranden. Maar dat was dus vroeger, de mangrove baai ligt nu vol met mooringboeien waar de boten met zijn drieen gestapeld naast elkaar op vastliggen, de oevers zijn bebouwd met hotels, appartementen en restaurantjes. De boatboys zijn inmiddels voorzien van 50pk buitenboord motoren en liggen op open zee te wachten. Gelukkig kennen ze de markt, de vele gehuurde zeilboten begeleiden ze naar duur betaalde moorings, luxe restaurantjes of verkopen ze snelle uitstapjes op het land. Onze ondermaatse, kleiner dan 45 voet (15 meter), boot laten ze met rust. De relaxte sfeer van de carieb is veelal verworden tot snel geld verdienen in het hoog seizoen aan even zo gehaaste toeristen.
Wij zijn buiten de baai gaan ankeren in schoner en helderder water met een lekker windje erbij. In Marigot baai zijn in de midden jaren '60 de opnames gemaakt voor de musical film Dr. Dolittle, maar net als de remakes van de film uit 1998-2006-2008-2009 is het hier een druk uitgemolken commercieel thema geworden.

       


.

038=300414==13:00UTC=Positie:14=36,0N==061=04,2E==Fort=de=France=Martinique==============

Met Anita en Simon van de Aura hebben we een rondrit over Martinique gemaakt. De eerste stop was het museum over de vulkaan uitbarsting in 1902. Tijdens deze uitbarsting werd de voormalige hoofdstad St.-Pierre vernietigd en kwamen 29.000 mensen om het leven. Duizend bewoners waren gevlucht naar aanleiding van de kleine erupties in de dagen voor de grote knal, de rest van de bevolking werd niet gewaarschuuwd omdat de autoriteiten te druk waren met de eindronde van een verkiezingstrijd. Een persoon kwam levend onder de puinhopen van de stad vandaan, het was de voor dronkenschap gevangen gezette Cypria. In de gewelven van het gevang (foto links) was hij beschermd tegen het natuur geweld, slechts met beperkte brandwonden kwam hij vrij. Tegenwoordig is er o.a. een apotheek met zijn naam.
We rijden naar het uiterste noorden en daarna nemen we ook nog een kijkje in de zuidelijk gelegen andere havenstad, Le Marin, op zoek naar uitlaatslang voor de Gabber en verhaalklampen met een ruime opening voor de Aura. De jachthaven aldaar is een grote verzameling van luxe eettentjes, kleding, sieraden en parfum winkels. Uitlaatslang is er te koop de verhaalklampen niet. We smullen van lekker ijs en doen boodschappen in een grote Carrefour, pas na 20:00 uur zijn we retour op de Gabber.
De volgende morgen komen de bemanning van de Aura en de Kostat bij ons koffie drinken. We hebben dan net een stuk uitlaatslang en het waterslot gedemonteerd op zoek naar waar mogelijk een vernauwing zit. De slang is in orde, maar in het waterslot vinden we flink veel verroeste resten van ons oude spruitstuk, nu maar hopen dat dat de oorzaak was van het warm lopen van de motor. Een vernauwde uitlaat kan tegendruk geven op de motor en daarmee het motorvermogen doen afnemen en de temperatuur laten stijgen.

       


.

037=280414==13:00UTC=Positie:14=36,0N==061=04,2E==Fort=de=France=Martinique==============

Gisteren was het een vrije dag op Martinique, niet vanwege de zondag maar vanwege de afschaffing van de slavernij in Frankrijk in 1848. Daarmee zat Frankrijk, samen met Denemarken, in de middenmoot van Europese landen; Engeland in 1808 en Nederland pas in 1863. In Fort de France staat een beeld van de vrouw van Napoleon, keizerin Josephine (1763-1814) die als dochter van een plantage houder op Martinique ooit de nationale trots van het eiland was. Maar toen onthuld werd dat ze Napoleon stimuleerde in het aanhouden van de slavernij werd haar beeld naar een mindere prominente plaats verhuisd en geheel in de Franse traditie onthoofd.
De zondag hebben wij gebruikt voor een snorkelpartij op de ankerplaats en later in de middag zijn we naar Fort de France gezeild. We liggen nu dichter bij de grotere stad, weg van het toeristische schiereiland Pointe du Bout. Vanaf hier hebben we makkelijker vervoer naar St.- Pierre waar we het vulkaan museum willen bezoeken. En misschien huren we samen met de bemanning van de Aura een auto om nog meer van het noordelijk deel van het eiland te verkennen. De Aura kennen we nog uit Mindelo (Kaap Verdie).


.