014=290113==16:30UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Op de ankerplaats bij Domburg hebben we inmiddels kennis gemaakt met de Skua (Wietse en Mia) en Ed & Sophie. De Skua is al 13 jaar onderweg en kwam langs de Braziliaanse kust omhoog varen opzoek naar warmere streken na een bezoek aan zuid Argentinie. Ed en Sophie zijn al 16 jaar onderweg en de laatste jaren een bekende verschijning in Domburg waar ze al weer 6,5 jaar verblijven. Ze zijn vooral bekend van het petflessen eiland (wat ze inmiddels niet meer hebben) en als vraagbaak voor alle bezoekende zeilers. Vandaag stond sowieso in het teken van kennismaken en de weg vinden. Richie de auto verhuur was niet thuis wist de buurman te vertellen, maar hij belde hem wel even. Vanavond kunnen we langs komen om een autootje te bespreken. De buurman verhuurt trouwens 4x4, dat is weer iets voor later als we naar Brownsberg of Blanche Marie falls willen rijden. Bij de vis fabriek van de Nederlanders Gerben en Murk een praatje wezen maken en de groeten overbrengen van zeilers die alweer in Nederland zijn. Later in de week kunnen we daar langszij komen om water in te nemen, ook wisten zij een goede accu handel in Paramaribo.
Bij de enigste warong (eethuisje) die door de weeks open is in Domburg-waterkant eten we onze lunch, een heerlijke Saoto soep (Javaanse kippesoep). Daar ontmoeten we twee Surinamers die vrolijk vertellen over hun tijd in Nederland en dat ze nu weer in Suriname zijn. Goudzoeken is hot melden ze en daar investeren ze nu in. Sceptisch als we als Hollanders zijn reageren we verbaasd en met een blik van "ja, ja, dat zal wel". Enthousiast haalt er één wat vers gedolven goud uit de auto om ons te overtuigen. Inderdaad een jampotje vol met erts klompjes !
Na 20 jaar in Nederland gewoond te hebben nu investeren in goudzoeken in Suriname.


.

013=280113==13:00UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg==========

Dim sum kopen op de Chinese markt. Zondags zijn er verschillende uitjes in Paramaribo. Vorige week waren we bij de zangvogel wedstrijden en de Javaanse markt, deze zondag bezochten we de Chinese markt en de vrijmarkt op de Touronnestraat. Net als bij de Javaanse markt was het duidelijk hoe de Chinese markt aan zijn naam komt. Een hal vol met alleen maar Chinese kooplui en chinese klanten. We kochten hier heerlijke Dim sums en Bakpao, de smaakvol uitgestalde kippepootjes (vel, bot en nagels) en eende koppen lieten we voor de meer traditioneel ingestelde klanten.
Op de vrijmarkt in de Touronnestraat staan jan en alleman vanuit de achterbak van de auto zijn spullen te verkopen. Een grote koninginnemarkt, maar dan met groente en fruit vanaf de eigen kostgrondjes (moestuinen), eieren, kippen, zelf gevangen vis, gerookte vis en tweedehands kleding. Wij kopen markoesa (pasion fruit), pepers, banaan en sopropo's. Die laatste hebben de kleur van een komkommer maar zien er ribbelig uit en zijn helaas erg bitter van smaak.
Terug aan boord gaan we anker op om met het tij mee naar Domburg te varen. Vonden we het woensdag nog een saaie bende, in het weekend is het "the place to be". Een tiental mannen in combinatie met het gedrag van kwajongens en waterscooters geven afwisselend shows aan het publiek op de kade wie er het snelste rondjes kan draaien, weg kan racen en de grootste golven kan maken. Alle eettentjes zijn open, er is luide muziek en het pleintje is gevuld met stelletjes onder begeleiding van chaperonnes (neven, zussen, nichten, broers die opletten dat alles betamelijk blijft) en hele families. Deze plek aan de waterkant is een van de weinige waar je zonder te betalen voor toegang of parkeren veel vertier hebt. Elders langs de rivieren zijn meerdere strandbaden waar de hollandse handelsgeest zich genesteld heeft; White beach, Cola creek, Overbridge, en meerdere eilandjes in het Brokopondo meer. Dag recreatie in de natuur is een commercieel onderdeel van de toeristen industrie geworden.


.

012=260113==15:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo============

We vermaken ons prima in Paramaribo. Alle boodschappen zijn voorhanden op loopafstand, zelfs een wasserette. Bij Combe supermarket kan je gewoon AH-volkoren ontbijt koek kopen, natuurlijk proberen we ook de surinaamse lekkernijen uit. Cassave chips kennen we al langer, maar een Javaanse variant met stukjes pinda's is lekkerder. Zelf koken is er nog maar weinig van gekomen, buiten de deur eten is gemakkelijk, lekker en goedkoop. Goedkoop natuurlijk alleen als je even oplet. Met Rob en Christa van de Garuda gingen we bij Chi Min eten. De charmant glimlachende bediening krijgt waarschijnlijk provisie op de gemaakte omzet. Op de menu kaart zoeken we ieder wat lekkers uit, maar bij de bestelling komen er vragen die we niet echt op de kaart hadden zien staan. Wilt U "small" "medium" of "large" met gesneden vlees, rund, varken of kip, met garnalen of seafood. We bestellen op goed geluk, smullen van een heerlijke maaltijd, nemen de restanten mee in keurige piepschuim doosjes, maar zijn onderweg naar huis verbaast over de prijs die we moesten betalen. Wat op de menukaart voor SRD 25,- werd aangeprijst koste ons vermoedelijk SRD 50,- door een maatje groter en gevulder. "No spang" (surinaams: geen zorgen - niet moeilijk doen), we hebben genoten van een gezellige avond en lekker eten.
Niet alle informatie op internet over Suriname is actueel ontdekten we de afgelopen dagen. Een boekings kantoor was een vervallen bende, de 4x4 auto verhuur was er mee gestopt, een hotel was helemaal niet te vinden, de accu handel was niet de ruim gesorteerde winkel, een lodge in aanbouw is af en heeft het druk. De aanvraag van een rijtoestemmingsbriefje bij politie kantoor haven is ingewikkelder dan even langs lopen. Zo'n rijtoestemming is nodig als je langere tijd in Suriname blijft met een buitenlands rijbewijs. De kosten zijn SRD 150,- (Euro 35,-) te betalen in een ander kantoor; kopie paspoort persoonsgegevens en binnenkomst stempel meenemen; en de aanvraag kan alleen op donderdag en vrijdag worden ingeleverd als je aansluit in de lange rij lotgenoten. No spang we zijn nog maar net in Suriname hebben we besloten.
Onze eerste Surinaamse les (No spang) kregen we van het meisje bij de fietsverhuur. Gisteren fietsten we heel Parimaribo door opzoek naar van alles dat er dus niet was. Wel ontdekten we zo de productie vestiging van The Slush Corner waar ze heerlijke vruchtendrankjes maken van Surinaams fruit, in de stad is hij te vinden tegen over zwembad Parima aan de Johan Adolf Pengelstraat hoek verlengde Weidestraat.
Lekker Chinezen bij Chi Min, met Rob en Christa van de Garuda.

De was leveren we in bij de wasserette, het bedrijf is niet groter dan een zeecontainer     De diepvries afdeling van Combe supermarkt.     Sluchcorner productie vestiging, heerlijke verse sappen.    


.

011=230113==13:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo================

Marius en Ernie met op de achtergrond de Gabber.
Erik, Ernie, Freddy, Ronald en Marius.
De buurman van Erik's nicht is toevallig gelijktijdig met ons in Paramaribo. De groeten overbrengen vanuit Den Haag werd voor ons een gezellige dag met Marius en zijn twee neven de broers Freddy en Ronald. Ze namen ons mee naar het tuinbedrijf van familie van hun. Op een ruim perceel bij het ouderlijk huis langs de oever van de Suriname rivier worden vele verschillende soorten tropische planten gekweekt voor de verkoop in een drietal winkels verspreid over de stad. In huis was het met de ouders herinneringen ophalen aan uitstapjes naar het binnenland. Niet naar resorts, die waren er nog niet, maar gewoon op eigen gelegenheid met de hangmat er op uit. Omdat wij op zoek zijn naar een plekje om de boot achter te kunnen laten tijdens ons bezoek aan Nederland gingen we verder langs de rivier. Even stoppen bij de aanlegplaats van een IJmuider visser en verder door naar Domburg. De mannen herinnerden het zich van vroeger als een levendige plek voor dagtoerisme, maar nu op woensdag middag was het een saaie bedoeling. Slechts één eettentje was open, met gelukkig wel een prima keuken.
Een jonge vrouw kwam wat eten ophalen, ze bestelde a la "doe maar hetzelfde als de vorige keer". Hierop opende Ronald het gesprek door aan te dringen dat ze toch ook eens wat anders moest proberen en open moest staan voor nieuwe ervaringen. Het bleek de 5 maanden verse manager te zijn van de marina in Waterland. We werden gelijk goed geinformeerd over de marina, zo kregen we te horen dat in maart de prijzen al weer omhoog gaan. De eigenaar is een nederlander en hanteert zo werd ons duidelijk, nederlandse prijzen. De vele eettentjes in Domburg missen een hoop klandizie omdat bijna alle boten doorvaren naar de Marina. Eenmaal in de Marina zouden we een auto moeten huren omdat er geen vervoers mogelijkheden zijn behalve dan een taxi a 37,50 euro naar Paramaribo vertelde zij ons.
Wij overwogen van de week nog om naar de ankerplek in Domburg te verhuizen, maar daar is weinig te doen hebben we nu gezien dus we blijven lekker in Paramaribo liggen. Pas om half zes waren we weer retour op de Gabber. Met de hulp van Marius en zijn neven zijn we veel te weten gekomen en hebben we het nodige gezien en was het een erg gezellige dag.
Vandaag kregen we ook bericht dat Mark en Maartje (broer van Ernie) ons komen bezoeken in Suriname. De komende dagen gaan we dus druk aan de slag om een paar mooie tochten te plannen voor ons vieren.


.

010=210113==13:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================

Zondags is voor de liefhebbers van zangvogeltjes niet een rustdag in Paramaribo. Vanaf 7 uur's-morgens in de ochtend verzamelen mannen met circa 150 vogelkooitjes zich (sommige hadden meerdere kooitjes) op het onafhankelijkheidsplein en zijn er wedstrijden tussen de vogeltjes in wie het meeste zingt. In een gemoedelijke sfeer worden de kooitjes bij elkaar gezet en twee jury leden turfen het aantal "aanslagen" dat de vogeltjes maken gedurende 15 minuten. Sommige vogeltjes hebben 2 jaar gewenning en training nodig om tot goede prestaties te komen. Veel vogeltjes zijn te verlegen om in een vreemde omgeving en met publiek het hoogste lied te zingen. Daarom zie je ook veel vogelkooitjes in het straatbeeld, als training neem je je zangertje mee met boodschappen, naar het werk of op visitie. De winnaar kan er veel geld mee verdienen.
Naast zangvogeltjes zie je ook veel schaafijs en warme worst karretjes in de stad. Schaafijs is precies wat de naam zegt, een blok bevroren water wordt met een schaaf afgeraspt. Het rasp doe je in een drink beker en mengt het met siroop naar smaak met een scheutje melk of water erbij. Bij de worst karretjes is er keuze uit bloed-, varkens- of rundworst naar keuze met brood en zelfs zuurkool.
Ook is er op zondag in de wijk Blauwgrond een Javaanse markt. Een gevaarlijk lekkere markt waar meer afhaaltentjes zitten dan dat er verwacht wordt dat je zelf aan het kokerellen gaat met op de markt gekochte groenten. Zoals overal in Paramaribo een gemoedelijk sfeer op de markt en met aandacht worden onze vragen beantwoord over "wat zit er in ?" of "hoe maak je het ?". We eten een kaaimannensate, drinken een koele dawet, en kopen door de mensen zelf thuis gemaakt snoepgoed van casave, banaan en kokos en een maaltijd in pisangblad om thuis op te warmen. Heerlijk om gewoon in het nederlands te kunnen praten in een tropisch land. Helaas zijn de ingredienten niet gelijk voor ons verstaanbaar want die hebben natuurlijk gewoon weer exotische namen. En de vraag "hoe maak je het" wordt regelmatig met enige verbazing beantwoord à la gewoon met een blik van hoe kan je dat nu vragen dat weet toch iedereen.
Schaafijsverkoop, een blok bevroren water afschaven en mengen met siroop.

Trotse eigenaar van zangvogeltje.     Jury luistert aandachtig welke vogel het meeste zingt.     Zondags is er Javaanse markt in de wijk Blauwgrond.


.

009=190113==19:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo================

Op de markt veel tropisch fruit, deze mevrouw verkoopt ons een bosje Knepa. Het inklaren is in één ochtend gelukt. Nog voor 9 uur 's-morgens stapten we met de bemanning van de Blues en de Nostress in een taxi die ons langs de verschillende kantoren bracht. Het eerste bezoek was naar de ontschepings officier van de vreemdelingen politie op de Lachmonstraat. Hier werden onze bemanningslijsten in drievoud afgestempeld en konden we door voor het betalen en ophalen van een toeristen kaart (Euro 20,- p.p) en daarna weer terug naar de ontschepings officier. Helaas had de ontschepings officier het humeur van een stuwadoor met zeer ernstige rugklachten, maar voor de rest was het een leuke taxi rit door de stad en buitenwijken.
Na het inklaren zijn we onze toegang tot de digitale wereld gaan regelen. Bij TeleSur kochten we een data only SIM kaartje en een stapeltje kraskaarten voor data tegoed voor 1 maand internet. Klinkt simpeler dan het was, de volgende dag terug om door de service medewerker van TeleSUR de boel aan de praat te krijgen. Het activeren van het bel tegoed moest via een telefoontje gebeuren en kon niet via de dongle. Dus SIM kaartje in een telefoon, en dan de kraskaartcodes op sturen via het bekende *131*code#, vervolgens het tegoed toekennen aan dataverkeer door een SMS met "DATA 30D" te sturen naar 4040, je krijgt een SMS retour met de vraag om je opdracht te bevestigen door een SMS met "A" te sturen naar 4040 en dan pas kan je de SIM-kaart in de dongle doen om te internetten. Wel de APN goed zetten op "data.teleg.sr" en het te bellen nummer op *99#. Het inklaren was een makkelijkere procedure.
Als feestelijke afsluiting van de inklaringsprocedure zijn we Roti met kip, ei en groente wezen eten bij Joosje, een kwalitatief beter maal dan de dag ervoor bij de Roopraam keten. Al een paar keer zijn we op de markt geweest om vers fruit te kopen, van de exotische verzameling op de foto zijn de mandarijn, banaan en passion het lekkerst. De ramburan is een soort lyche, de knepa helaas meer pit dan vrucht en de awara en pomerak te vezelig en melig. Sappig fruit daar houden we meer van. Bij de chinese groothandel Soeng Ngie kochten we kruiden, rode tijgerbalsem, mihoen etc.. veel van de producten kende we al via Lorette, een collega van Erik.

Ons fruitmandje.


.

008=170113==23:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo============

Met het eerste tij zijn we gisteren ochtend de Suriname rivier opgevaren en voor het Toparica hotel in Paramaribo voor anker gegaan. De Blues lag er al en sinds gister avond is ook de Nostress gearriveerd, morgen gaan we gezamenlijk inklaren.
We zitten op loop afstand van het historische centrum van Paramaribo dat op de wereld erfgoed lijst is geplaatst. In de oude houten gebouwen zitten allerlei ministeries en overheids afdelingen, veel is al gerestaureerd, maar er is ook nog het nodige op te knappen. Het zijn witte houten gebouwen, met balkons, ballustrades, warranda's en houtsnijwerk op een stenen ondergrond in ossebloed rood. Het is een bijzondere belevenis om hier rond te lopen, alles is in het nederlands, herkenbare straatnamen, de mensen praten nederlands en toch is het absoluut geen nederland. We genieten van de lokale keuken, niet een enkele roti tent als in Lombok of op de Amsterdamse straatweg zoals thuis in Utrecht, maar een stad vol heerlijke restaurantjes. Een maaltijd kost tussen de SRD 7,5-15,00 (Euro 1,75-3,50) afhankelijk van de hoeveelheid. Je hebt de keuze uit Javaanse, Hindoestaanse, Chinese of Creoolse keuken. Op de markt volop vers fruit als passion, lychee, sinaasappel, pompelmoen, mango en papaya. Ook genoeg verse groente, maar van zelf koken is het nog niet gekomen.
Met een stapel folders van de VVV, landkaart, busboekje, internet en reisverslagen van anderen zijn we ons aan het orienteren voor trips naar het binnenland. Maar we blijven eerst nog een paar dagen in Paramaribo, we zijn nog lang niet uitgekeken in deze stad.
Veel histroische houten gebouwen in Paramaribo.

.

007=140113==10:00UTC====Positie:=06=10N==053=57W==82Nm=ZuidOost=van=Paramaribo==

Verstekeling gevonden onder de kuip vloer. We hebben regelmatig verstekelingen aan boord. De verhalen over kakkerlakken en vliegende vissen zijn bekend. Het verhaal van "Rekel de krekel" heeft een vervolg.
Er is altijd onmin tussen de blazers en strijkers. Ondanks dat Ernie al meer dan 2 jaar op reis is kan ze het oude werk niet achter haar laten. Rekel maakte het ook wel te bont moet ik toegeven. Klonk zijn gekrekel vanuit de kuip nog als zachte strijk muziek als we in de kajuit de slaap probeerden te vatten. Nu meende hij als een eerste viool alles bepalend te moeten zijn door bij ons in de kajuit te gaan ziten jammeren. Eerst had hij zich verschanst tussen de kruiden potjes, de peperspray veilig bij de hand, bedacht op een aanval. Na een paar uur zoeken had Ernie hem gevonden, een vluchtpoging in de bestekbak tussen de messen en de vorken mocht niet baten. Ernie floot triomfantelijk een requim voor hem en het was gedaan met Rekel.
Zijn laatste gekrekel was vast hulp geroep. Sinds ons vertrek uit Kourou zit de "tweede viool" ergens aan dek. Harde wind of regen buien deren hem niet, deze onderkruiper van het orkest weet blijkbaar wel een schuilplaatsje te vinden. Hij is wel wat banger, want binnen komen is er niet bij. Zijn gekrekel van uit de mast klinkt niet als een verleidelijke erotische lokroep maar meer een als wanhopig gejammer. "Wat doe ik hier op een schommelende boot, en waarom hoort geen van mijn soortgenoten me ?
Een andere verstekeling trof het beter bij ons. Vermoedelijk meegekomen met een puts water om de kuip te spoelen lag van de week de kleine vis van de foto onder de kuipvloer. Rood-bruin van kleur met zwarte vlekken, afgeplat aan de buikzijde als een bodemvis, stekelige rugvin en meer gepansert dan geschubt. Na een foto ging ie weer overboord, te klein om op te eten toch ?

.

006=120113==20:45UTC====Positie:=05=17N==052=35W==Ile=de=Salut=(Frans=Guyana)==

Twee namen zijn ons weer helemaal duidelijk geworden vanmorgen, Ecofleet anti-fouling en zeepokken. Met moeite kwamen we vandaag weg uit Kourou. Gisteren lukte het niet omdat we te vroeg waren en nog altijd een flinke stroom tegen hadden, vandaag kwamen we met stroom mee maar moeizaam vooruit. Daarom liggen we nu weer bij de ankerstek van Ile de Salut. Erik heeft de schroef geinspecteerd en het onderwaterschip schoon gemaakt. Gelukkig was de schroef in orde, maar de aangroei was aanzienlijk. Duizenden kleine zeepokken hadden zich op de romp genesteld, Ecofleet doet zijn Eco naam eer aan. Na anderhalfuur hoekduiken en krabben zijn die pokke beestjes weer van de romp af.
Met de duitse buurman zijn we nog naar Cayenne gereden, wij betaalden de benzine. Het was een trip van ruim een uur rijden over een goede asfalt weg. Aan de rand van Cayenne zijn talrijke grote winkels voor auto's, levensmiddelen, electronica etc.. in combinatie met de regen leek het net of we een Europese stad binnen kwamen. In Cayenne zelf wordt de middenstand geheel gedomineerd door chinezen met winkels vol "goedkopere" en kwalitatief matige spullen als kleding, huishoudelijke spullen en eten. Ook zijn er talrijke eettentjes met chinese maaltijden. Het was leuk om gezien te hebben, vooral ook de rit er naar toe. Het blijft nog wennen voor ons om te rijden door een groen landschap met stukjes oerwoud in de berm. Sinds de Canarische eilanden, 2 jaar geleden, was het landschap voornamenlijk dor en droog.
In Kourou spotte Ernie een Ara (papegaai) in een van de mango bomen, een kleinere papegaai zat wat verderop. 's-Avonds zien we tientallen van de kleinere soort vanuit Kourou over de boot naar het noorden vliegen. Er is hier volop natuur, maar die zeepokken hoeven van ons niet. Morgen om een uur of twaalf gaan we ankerop richting Paramaribo, 182 Nm te gaan.
Eindelijk een tropisch regenwoud vogel, een ara in de mango boom.

.

005=080113==14:00UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==

Lancerings platvorm van de soyuz rakketten. "Centre spatial Guyanais" , dat we vandaag bezocht hebben, is het ruimte vaart centrum van CNES waar de meeste satellieten worden gelanceerd. Bijna maandelijks gaat er een raket de lucht in met, van diverse landen (b.v. china, Japan, Italie etc.) één of meerdere satellieten voor commercieel of wetenschappelijk gebruik. CNES is de franse club die de lanceringen van 3 typen raketten organiseert; de Ariane, de Soyuz en de Vega. Indrukwekkend is de uitgestrektheid van het gebied. Een bustrit met franstalige gids van 30 minuten bracht ons bij het lanceerplatform van de russische Soyuz rakket. Onderweg zagen we op afstand de gebouwen van de lanceerplatforms en voorbereidings gebouwen van de Ariane en Vega raketten. Aan het einde van de bustour bezochten we het "mission control centre" en zagen twee korte films. In het museum is er aandacht voor de ruimtevaart geschiedenis en het gebruik van satellieten in ons dagelijks leven.
Het museum alleen kost Euro 7,- maar als je de bustour maakt krijg je 3,- korting. Ja, inderdaad, het is hier meer voor minder ! Iedere dag zijn er andere tours. Minpuntje is dat frans de voertaal is, alhoewel de gids prima engels sprak als we vragen hadden.
Onze duitse buurman ging met ons mee tijdens deze trip. Voor ons gemakkelijk want hij heeft een auto. Hartmut maakte tijdens de tour kennis met zijn toekomstige werkgebied, waarvoor hij momenteel in opleiding is. Het toeristische uitstapje duurde langer dan we allen gedacht hadden, van 10:30 tot 17:00 uur waren we op pad. Bij terugkomst stond de eb-stroming flink door en de buitenboord had grote moeite om tegen de stroom in te komen.

Mission control van de lanceringen met de 3 typen schaalmodellen van de raketten.     Onze duitse buurman.     CNES, Centre Spatial Guyanais.


.

004=060113==20:45UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==

De handige tips komen binnen voor het losmaken van een vast gelopen lier, we zijn dus niet de enigste met dit soort problemen. Gebruik de giek en het grootschootsysteem om meer kracht te zetten, coca cola voor het losmaken, hameren, WD40, heet water er over heen gooien en kijk de tekeningen nog eens na. Iedereen (Mark, Jan, George, Janny en Martien, Rita en Fons, Adriaan) bedankt voor de tips, op dit moment lopen de lieren allebei en in Suriname gaan we proberen ook de lier die niet open wilde een service beurt te geven.
Een oude wens van ons was om een kuiptafeltje te hebben dat op de helmstok geplaatst kon worden. Een dienblad, dat we bij ons hadden om vis op te fileren, werd vandaag gebruikt voor een eerste ontwerp. Gleuf in het midden zodat de bevestiging voor de stuurdraden van de windvaan er door kan en een slangenklem voorkomt het kantelen. Met gebruik van anti-slip matjes is het een prima borrel tafel geworden. Eenvoudig te monteren en je kan het roer blijven gebruiken als het zou moeten.
Op het radionetje (8101 USB 20:00 UTC) wordt het rustiger, de meeste boten zijn gearriveerd in Suriname. De Blues, Nostress, Gaia zijn nu nog onderweg en de Shark loopt vandaag bij Parimaribo binnen. We hebben op de rivier matige ontvangst maar het is te doen.
De planning is om omstreeks 11 januari verder te varen naar Suriname. Dat is een tocht van 170 Nm op zee. We moeten de getijde tabellen nog goed bekijken want we willen met hoogwater hier naar buiten en zeker stroom mee hebben als we bij Suriname naar binnen varen.
Helmstoktafel gemaakt van een oud dienblad.


.

003=0401113==20:45UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==

Hamer, wd40 voor het los maken, en tandpasta en dremel voor polijsten We kennen inmiddels de weg in Kourou, een weinig sfeervol stadje en niet echt een toeristen trekpleister. Vandaag, vrijdag, was er de wekelijkse groente markt. Voor ons eindelijk de gelegenheid om verse groente en fruit te kopen. Er was volop keuze uit de vele kraampjes van vermoedelijk thuis telers, maar dan van groente. We verlieten de markt met kouseband (Surinaamse sperziebonen), mandarijnen, bananen, flespompoen, aubergine, komkommers, madame Jeanette ( gele pepers), witte kool, tomaten en aardappels. Bij de slagers wagen namen we wat lappen varkens vlees om te marineren met Char siu. Mango's waren volop in de aanbieding, maar waarom kopen als ze ook rijp uit de bomen op straat vallen ?
Terug op de Gabber gingen we verder met het lopend krijgen van de lieren. Drie jaar trouwe dienst op zoutwater en twee harmattan (stof winden vanuit de Sahara) seizoenen waren ze teveel geworden. Helaas kregen we 1 lier niet open en de andere lier werkte helemaal niet meer na het schoon maken, invetten en monteren. Wat één onderdeel leek te zijn waren er eigenlijk twee, de pijp met tandwiel zat muurvast en blokkeerde zo de werking van de lier. Een nacht weken in de diesel, inspuiten met WD40 en vooral flink rammen met een rubber hamer en een stuk hout bracht beweging in het geheel. Daarna schoonmaken en de geoxideerde ruwe plekken polijsten. Bij gebrek aan polijst pasta gebruikte Erik tandpasta, werkte ook goed.
Via emails aan bevriende zeilers en familie geprobeerd tekeningen van onze Barbarossa 32 zelftailing 2 speed te krijgen, maar helaas dit oudere type was niet te vinden op internet. Dus nu dan een algemene oproep voor zo'n tekening en als er iemand tips heeft om de lier die niet open wil te openen horen we het graag.


.

002=0201113==23:30UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==

Vandaag hebben we ons ingeklaard bij de Franse douane. Ja, Frans Guyana is eigenlijk gewoon Frankrijk, we kregen geen stempeltje in het paspoort. In de winkels betaal je met euro's, de auto's hebben franse kenteken platen en veel lijkt met de "franse slag" afgedaan te worden. Mogelijk nemen we wat van die houding over als we "gaan" uitklaren. Door het ontbreken van iedere vorm van openbaar vervoer, zelfs taxi's hebben we nog niet gezien, was de tocht naar de douane een hele onderneming. Onderweg er naar toe stopte er een auto die aan ons vroeg waar de douane was. "Tja, nabij de haven, straks links af, daar ergens moet het zijn, we zijn er ook naar onderweg." Een half uurtje later kwam de auto er weer aan, nu met lege achterbank want ze kwamen ons halen voor een lift naar de douane. Gelukkig maar want lopend hadden we de moed vast opgegeven. Het kantoortje zat, zonder een enkel richting aanwijsbord, in een doodlopend achteraf straatje op een industrie terrein. We hadden geluk want ze blijken alleen in de ochtend open te zijn en je loopt het risico dat ze dan zelfs nog op hun boot zitten en er dus niet zijn. Verder prima lui, vriendelijk, maar om uit te klaren moesten we toch echt nog een keer langs komen, het formuliertje nu invullen kon niet.
Op de terug weg lukte het om te liften, we werden op verzoek bij een internet cafe afgezet. Hier hebben we de mail op @sy-gabber.nl kunnen lezen. Gelijk ook de postbus opgeschoond zodat er nieuwe post kan binnen komen. We zijn dus weer bereikbaar, maar lezen de post niet dagelijks !
Als de avond valt hebben we aan boord een tweede muzikant. In de kuip krekelt dan een krekel er lustig de hele nacht op los. Het geeft een echt tropisch sfeertje. De muzikant maakt meer lawaai dan ie groot is. Je verwacht een beest van een paar centimeter, maar hij is slechts 1,5 cm groot zonder sprieten.
Een andere lawaai maker is een vis die de aangroei van de boot eet. Met een ritmisch getik tegen de romp schraapt hij een maaltje eendemossels bij elkaar. Nu maar hopen dat ie niet de hele avond de krekel gaat begeleiden.
De rode ibis blijft ons verbazen met zijn kleuren.
Kleine krekel maakt echter groots lawaai.


.

001=0201113==10:30UTC====Positie:=05=09N==052=39W==Kourou=(Frans=Guyana)==

Volop modderkruiper in de rivier

Onze mailbox op info@sy-gabber.nl is vol.
Helaas hebben wij geen internet tot onze beschikking om de post op te halen.
Post gestuurd naar info@sy-gabber.nl komt daarom als onbezorgbaar retour !


.