089==260812==17:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Roger, Sasha, Erik en Ernie op Pico da Cruz Om de spieren fit te houden beginnen Roger, Sasha en Ernie de dag met een half uurtje yoga en gym oefeningen. Erik is al fit of heeft geen spieren en blijft nog even langer liggen.
Bij het ontbijt horen we dat de wandeling die we op het oog hadden een stijle stijging heeft van ruim 800 meter aan het einde van de route. We eindigen dan in Corda langs de weg die door de bergen loopt van Ribeira grande naar Porto novo. Vroeger was dit de route van de verzamelbusjes, maar die volgen tegenwoordig liever de nieuwe en minder bergachtige kustweg. Dus dat klinkt niet als een goed plan. We besluiten ons naar Pico da Cruz te laten rijden, om daar de top te beklimmen en dan weer verder te gaan met de auto naar de veerpont in Porto novo. Het wordt weer onderhandelen en navragen over gangbare prijzen, voor CVE 3.500,- gaan we met zijn vieren op de houten bankjes achter in de pick-up op pad.
Het blijkt een goede keuze te zijn. De weg gaat dwars door de bergen met prachtige vergezichten. Soms adembenemd als de weg slechts op een richel is met links en rechts afdalingen van duizend meter. Na een uurtje komen we in Pico da Cruz aan. Een klein dorpje waar vanuit je in een half uurtje door een geurig dennenbos naar de top loopt. De chauffeur wacht in het dorpje op ons en vermaakt zich zittend in de schaduw met een kaartspelletje met wat kinderen uit het dorp. Na anderhalf uur zijn we weer retour en vervolgen de weg naar Porto novo waar we ruim op tijd voor de veerpont aankomen.
We hebben enorm genoten van 3 dagen wandelen op het eiland Santo Antao voor wie de wandeling virtueel wil meemaken kijk eens op Everytrail.com waarschijnlijk staan er ook verrassende wandelingen voor in andere gebieden. Je moet wel een telefoon of PDA met internet en GPS hebben als je deze electronische wandelgids opzak wilt meenemen.

Uitzicht vanaf Pico da Cruz


.

088==250812==17:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De tweede dag doen we de langste wandeling, ruim 15km stijgen en dalen langs de Atlantische kust aan de noord zijde van het eiland. We laten ons naar Ponta do Sol brengen en lopen naar Cruzinha da garca. Het pad is de enigste verbinding tussen de dorpjes die in de vele valeien liggen, met een auto kan je daar niet komen. In de nauwe valleien stroomt zoet water en is er landbouw op ieder stukje dat het toelaat. Het pad volgt de kustlijn maar stijgt en daalt regelmatig van zee niveau naar maximaal 800 meter hoogte.
Onderweg spreekt Ernie een Nederlander die in een van de geisoleerde dorpjes woont. Met zijn crossmoter kan hij de auto bereiken die bij de weg staat. Als werk doet hij iets met school benodigdheden, dat loopt goed want er zijn kinderen in overvloed meldt hij. In de toekomst wil hij iets gaan doen met het begeleiden van buitenlandersdie zich ook in de Cape verde willen vestigen.
Na iets meer dan 6 uur lopen langs mooie vergezichten en spectaculaire kliffen komen we bij Cruzinha. Vanuit dit dorpje vertrekken er maar weinig verzamel busjes en dat weet de wachtende chauffeur. Wederom zijn we niet de enigste nederlanders. Een Kaapverdiaanse jongen uit Amsterdam op vakantie werd gebracht voor slechts CVE 500,- maar moet nu voor de terugweg CVE 4.000,- betalen. Dat is de prijs van alle passagiers bij elkaar op de heenreis, maar tot onze komst was hij met zijn neef de enigste klandizie voor de terugreis. Uiteindelijk krijgen we voor CVE 3.500,- met zijn zessen de terugreis. De reis van anderhalf uur gaat dwars door de bergen. Er wordt op verzoek nog gestopt bij een mango boom waar het rijpe fruit voor het oprapen ligt. Ruim op tijd voor de Cachupa zijn we retour bij ons pension. We drinken een biertje in de gemeenschappelijke ruimte die bij onze kamers hoort en bespreken plannen voor de volgende dag. Geen lange wandeling want we moeten op tijd bij de veerpont zijn en opletten dat we niet in een geisoleerd dorpje eindigen. Sasha heeft mobiel internet op haar telefoon en zal wat opzoeken vanavond.
Kust wandeling van Ponta do Sol naar Cruzinha

Kust wandeling van Ponta do Sol naar Cruzinha


.

087==240812==21:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Cova crater afdaling aan noordwest kant naar vallei van Paul We zijn samen met Roger en Sasha drie dagen gaan wandelen op het eiland Santo Antao. Ankeren bij het eiland kan nagenoeg niet dus we nemen de veerpont vanaf Mindelo. (Euro 7,70 enkele reis p.p.) Via internet en een oproep bij het Thorntree prikbord van Lonely planet hebben we ons geinformeerd over de wandel mogelijkheden en een eenvoudige overnachting. Na aankomst op Santa Antao nemen we een verzamelbusje naar de rand van de Cova crater, hier start onze eerste wandeling. Het begint met een kleine afdaling langs de rand van de oude krater die nu geheel in gebruik is als landbouw grond. Daarna gaan we de krater rand weer op en dalen via de NoordWest kant af naar Passagem in de vallei van Paul. Het is een spectaculaire stijle afdaling over een goed onderhouden pad. Tijdens de afdaling lopen we een stuk door de wolken wat voor verkoeling zorgt. Overal is landbouw op terrassen, cassave, wortelen, aardappel en zelfs koffie wordt er geteeld op de stijle hellingen. We kopen een zakje vers gebrande koffie bonen van een boerin. Aan boord hebben we nog een koffie molen die een huurder van de woonark achter liet. Dat wordt straks een echt bakkie verse koffie.
Na 4 uur wandelen stappen we in Passagem in een verzamelbusje naar Ribeira grande en gaan opzoek naar de overnachtings aanbeveling van het prikbord Cantinho de Amizade. Het blijkt inderdaad een geweldige stek te zijn, voor CVE 1600,- (16 euro) een twee persoonskamer met een eigen badkamer. Het ontbijt is "a la carte" dus je kan eten wat je wilt en apart afrekenen. 's-Avonds eten we bij ons pension, veel andere eetgelegenheden zijn er verder niet in Ribeira Grande. Er zijn een aantal tafeltjes bezet maar nadat we eten besteld hebben is de hele tent volgelopen met lokaal volk. De maatlijd smaakt prima en voor de volgende dag vragen we of het mogelijk is om Cachupa te krijgen, het nationale Cape Verdiaanse gerecht, ondanks dat het niet op de kaart staat. Even vragen aan de kok, geen probleem, het zal geen verse uit eigen keuken zijn maar wel echte Cachupa.
We genieten van de luxe van een badkamer met douche en ruime bedden, hebben we thuis niet, en vallen snel in slaap van een vermoeiende dag wandelen.

Cova crater


.

086==200812==11:00UTC===Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

We lezen regelmatig webblogs van andere zeilers, leuk om te lezen wat ze meemaken en vaak ook handig om tips te verzamelen over bestemmingen of klussen aan boord. Maar naast lezen is onthouden nog belangrijker als je niet in dezelfde valkuilen wilt stappen. Zo hadden Loud en Marlene van de Rafiki hun teleurstelling al eens geuit over het snelle verbruik van het mobiele interenet op de Cape verde. Maar ja dat hadden wij niet onthouden, dus ook bij ons was een beltegoed van Euro 9,80 in anderhalve dag en slechts 51Mb internet verkeer op. Terwijl ik het kocht voor 1 maand internet of 3Gb verkeer. Dat stond op de folder, ik wees het aan, de balie medewerkster zou het in orde maken, ik bedankte haar nog !
Inmiddels weten we dat je je telefoontegoed speciaal moet toewijzen aan internet gebruik door een lege SMS te sturen naar 2070. Je hebt dan een stuk goedkoper internet op de boot dan als je gebruik maakt van het Wifi netwerk van de marina, en je kan het ook nog op de andere eilanden gebruiken.
Nu we toch internet hebben kunnen we af en toe skypen en foto's op ons Picasa webalbum uploaden. Bij uploaden naar Picasa heb je de keuze om het bestands formaat te kiezen, vroeger hadden we als standaard 1024 pixels, goed voor kleine afdrukjes en bekijken via internet, TV of PC en je kon op die manier heel wat foto's kwijt binnen de 1Gb vrije opslag van Picasa. Maar Picasa heeft zijn service verbeterd, de gratis opslag is nu standaard voor foto's tot 2024 pixels. Dat is mooi, maar bij het nieuwe standaard uploaden gebruik je 3x zoveel data en dat is leuk voor telefoonmaatschappij maar niet leuk voor ons prepaid telefoonkaartje. Het was even puzzelen maar in Picasa 3.9 is er de optie Batch Upload onder Tools en daar kan je nog kiezen voor het vertrouwde kleine formaat.
Wat veel technisch geneuzel deze keer, maar wel onthouden hoor want dat scheelt ergernis, geld en Gigabites !
Op de foto het uitzicht op de bergketen aan de zuidkant van de haven, via het blog van de Bodyguard werden we er attent op gemaakt dat het op een slapende man lijkt. Was ons nog niet gelijk opgevallen, slapende mannen zien we overal in het straatbeeld.
Silhouet van berg lijkt op slapende man


.

085==180812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Muziek festival Baia das Gatas Deze dagen is het muziek festival Baia da Gatas in een dorpje verder op. Tijdens het festival is het kleine dorpje aan een mooi beschutte ondiepe baai het thuis van duizenden muziek liefhebbers en een kleine honderd eenvoudige strandtenten voor eten en drinken. Op de openings avond zijn er voornamenlijk lokale muzikanten op het podium en is het relatief rustig, voor ons een prima setting om te gaan kijken. In Mindelo stappen we met Roger en Sasha, australiers van de Ednbal in een van de vele shuttle bussen die de bezoekers naar het festival brengen, de chauffeur heeft 20 jaar in Nederland gewoond.
We zijn vroeg op het terrein dat langzaam vol loopt met voornamenlijk Kaapverdianen van alle leeftijden. Sommigen lijken vanaf tienertijd alle 28 jaargangen te hebben meegemaakt. Het publiek is van jong (baby van amper 1 week) tot oud. Bij favoriete artiesten en muziek loopt het hoofdterrein voller en anders wordt er een hapje of drankje genomen bij een van de vele "strandtenten". Op open vuren wordt in pannen eten gekookt, bouwmateriaal dat overbleef van de strandtenten wordt verstookt in de vele barbeques met kip, sate, en varkensvlees. Langs de randen van het terrein staan honderden tenten en hutjes voor overnachtende uitbaters, organisatie en bezoekers. De politie paradeert met regelmaat in groepjes van 8 in ganzenpas over het terrein. Hun dreigende uitstraling valt uit de toon bij de gemoedelijke sfeer, ze zien er uit als "ninja turtles", zwarte kleding, bivakmutsen, helm en grote knuppel op de rug. Maar de boodschap is duidelijk, met deze jongens wil je geen ruzie. Tot 01:00 uur blijven we op het festival. De muziek tot dan viel wat tegen, vooral door de luide electronische versterking. Maar we hebben genoten van de sfeer en bezoekers kijken.
De volgende dag lezen we op face-book dat de betere artiesten om 04:30 hun optrede maakten en dat een bekende pianist om 08:00 op het podium kwam. Voor feestvieren op zijn Kaapverdiaans zijn we niet echt geschikt, een feestje begint pas na 01:00-02:00 uur en gaat door tot in de vroege uurtjes.
Nu we een dongle met UMTS hebben zoeken we verder naar muziek van de Kaapverdiaanse Cesaria Evora op internet en genieten van haar zang in de rust van de kajuit. We hopen een CD te kunnen kopen in een van de winkels van Mindelo of misschien te downloaden via Itunes.


.

084==140812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De regen waar we zo verlangend naar uitkeken is niet gekomen evenals de harde wind, alles bleef rustig hier in Mindelo. Met de zeilende dinghy krijgen we wederom de nodige aandacht van de andere zeilers in de haven. De rubberen dinghy krijgt op zijn beurt weer alle aandacht van ons met plakwerk. Van de week lekker geBBQ bij de Horizon aan boord. De Australiers varen de haven in en uit op zoek naar leuke ankerstekken in de buurt. We maakten een praatje bij Joshua aan boord. Een stel Zwitsers die we nog kennen uit Dakar kwamen eergisteren aan van een rondje noordelijke eilanden. De dagen trekken bijna betekenis loos aan ons voorbij zo achter anker in de baai van Mindelo.
Vanmorgen bij het ontbijt zaten er veel vliegjes rondom de koffiepot. Het waren echter jonge kakkerlakjes die uit de deksel kwamen omdat het ze te warm onder de voeten werd. Hiermee werden een hoop vragen over deze nacht actieve diertjes die zenuwachtig vlug zijn als je ze probeert te vangen verklaart. Al dagen lang doen ze zich te goed aan de cafeine, worden daardoor hierper de pieper en blijven moeiteloos wakker tijdens de nacht. Onze thermoskan deksel is zo'n handige met een druk knopje voor het schenken. Vermoedelijk in de ogen van een kakkerlak is het zo'n heerlijk warm vochtig holletje waar niemand je makkelijk kan vinden. Ruim 30 kakkerlakjes hadden er hun thuis gevonden tot deze morgen dan. Inmiddels is alles weer schoon en fris, dus kom gerust eens op de koffie we hebben nog meer spannende verhalen over onze belevenissen.
Mindelo, jachthaven en stad




.

083==080812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Mindelo, jachthaven en stad Na iets minder dan 29 jaar is de Gabber weer de ankerbaai van Mindelo binnen gevaren. Op 12 november 1983 kwamen de eerste eigenaren hier aan, volgens de log aantekeningen op hun zeekaart die we nog steeds gebruiken. Zal de Gabber zijn ogen hebben uitgekeken naar alles wat er veranderd is in die jaren, wij konden onze oren niet geloven. Boven het geronk van de motor uit klonk de afstompende beat van een strandtent. De ankerbaai is geminimaliseerd tot een smalle strook ondiep water aan de noord zijde van een jachthaven die plek heeft voor meer dan 100 jachten. Zevenentwintig boten liggen dichtbij elkaar op anker, meer dan de helft is verlaten. In de jachthaven liggen motorboten voor "big game fishing" en meer dan twintig ruim bemeten zeilboten. Alles "ist gründlich und mit Vorschrift" in de haven, vaste ligplek voor de dinghy (Euro 4,- per dag), water Euro 0,02 per liter, electra extra betalen en een ligplek voor 31 voet circa Euro 10,- per dag als je een maand blijft.
De avond begon hoopvol stil achter het anker in rustig water. Maar om 23:00 uur starte er een disco die tot 03:00 uur de nachtrust van iedereen in de stad, haven, en ankerbaai verstoord moet hebben.
Het blijft ons keer op keer verbazen en ergeren hoe een kleine groep "dance liefhebbers" de omgeving volledig naar hun smaak kan zetten met het lawaai van techno beat en house "muziek". In Nederland ontvluchtte we ieder jaar onze thuishaven Muiderzand en het tuinhuis als "Defcon" los barstte, op het Noordzee kanaal konden we elkaar in de kuip niet verstaan door een jaarlijks feest bij Spaarnwoude, een rustieke ankerstek bij Ketelhaven werd verstoord door een bruine vloot boot met de hele nacht een disco. Op de Cape verde speelt veel van het leven zich buiten en op straat af. Dat heeft zijn charme, maar waarom toch altijd dat snoeiharde lawaai van muziek en op tijdstippen dat normale mensen slapen, of is dat ons probleem ? Hierbij onze noodzakelijke aanvulling op het voorbereidingslijstje van de moderne zeiler: OORDOPPEN.




.

082==060812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Tarrafal=de=Sao=Nicolau==

Een tropische bui trok ten zuiden van de Cape verde langs op zo'n 150 Nm van ons verwijderd, de zeedeining die deze bui veroorzaakte rolde de afgelopen dagen onze ankerplaats binnen. Nu is het weer rustig, maar over 4 dagen komt er weer een bui aan. Op vrijdag ontstaat hij boven Dakar aan de kust van West Afrika en later passeert hij over Sal. De bui verplaatst zich met een snelheid van 18knoop (33 km/uur) en de afstand van 330 Nm (814km) tot de Cape verde is in 18 uur afgelegd. Dat is een stuk sneller dan onze tocht van 5 dagen over dezelfde afstand. Hiernaast twee gribfiles zoals we ze vanmorgen ontvingen via de SSB. De bovenste is de verwachting voor 10 augustus om 12:00 uur en er onder voor 11 augustus om 06:00 uur. In het blauw de regenval en de streepjes geven de windrichting en sterkte (aantal zijstrepen) aan.
Als de bui overkomt zal het onze eerste serieuze regen zijn in de afgelopen twee jaar, uitgezonderd de tijd dat we in Nederland waren. Hopenlijk spoelen dan de mast, schurftplattings, verstaging, vallen, verlichting en antennes eindelijk goed schoon. Want ze zijn allemaal nog bruin/zwart van het verzamelde Afrikaanse stof.
Vandaag doen we nog wat boodschappen en maken de boot vaarklaar zodat we morgen bij het eerste daglicht naar Mindelo kunnen vertrekken. De Horizon is vanmorgen al vertrokken. Mindelo ligt een kleine 50 Nm verder op en is een beter beschutte ankerbaai.
Hopelijk kunnen we daar een nieuwe opblaasbare dinghy aanschaffen want we hebben geen vertrouwen meer in onze huidige dinghy. Tot twee maal toe troffen we hem leeggelopen op de wal aan met een groot stuk naad waar de lijm van losgelaten had.
Gribfile voor 10 augustus om 12:00 uur
Gribfile voor 11 augustus om 06:00 uur




.

080==030812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Tarrafal=de=Sao=Nicolau=

Vanuit de kuip hebben we uitzicht op het idylisch gelegen Shitty Beach Met de komst van springtij is onze ankerstek een stuk woeliger geworden. Als de wind, stroming en golfslag net verkeerd staan rolt er een golf van het strand terug naar zee en danst de Gabber achter zijn anker. Inmiddels zijn Roel, Jaqueline en Ebou ook aangekomen met hun Horizon. Ze hebben de plaats ingenomen van Roger en Sasha, Australische zeilers, die hier een paar dagen lagen. De Australiers houden van rust en natuur en zijn nu door naar het onbewoonde eiland Santa Luzia. Later deze maand komen we ze weer tegen in Mindelo waar een muziek festival zal zijn dat we willen bezoeken.
Toen we eergisteren terug kwamen bij de dinghy op het strand was ie helemaal leeg gelopen. Wederom had er een lijmnaad losgelaten. Ernie ging zwemmend heen en weer naar de Gabber om lijm te halen en een paar uurtjes later kon Erik snel roeiend de Gabber bereiken.
Ook Tarrafal beoordeelden we als een slapend stadje met weinig vertier. Maar er gebeurt meer dan we zo als buitenstaanders overdag observeren. Woensdagavond gingen we om 22:00 uur te kooi en werden een uurtje later wakker van muziek en zang op straat. Geen disco maar life muziek. Vanuit het dorp kwam een optocht van een paar honderd jonge lui, met geluidswagen en drums. Met de verrekijker turend zagen we tal van meisjes in witte "bruidsjurken" rond dansend in de optocht op een monotoom melodietje dat de dagen erna nog steeds in onze hoofden zit. De optocht hield stil tegen over onze ankerplaats bij een pleintje en vervolgde een halfuurtje later weer zijn weg verder het dorp in. Om 01:00 uur kwamen ze op de terug weg weer langs, pas daarna werd het weer stil.
Sommige lokale gewoonte krijgen we wel volledig mee. Het strand aan de noord kant wordt als openbaar toilet gebruikt. Zonder enige aarzeling gaan hier regelmatig het T-shirt omhoog en de broek naar beneden en hebben we vanuit onze kuip uitzicht op Cape verdiaanse kadetten. We noemen dit stuk Playa tegenwoordig "Shitty Beach".




.