036=270414==13:00UTC=Positie:14=33,6N==061=03,2E==Pointe=Bout=Martinique==============

De zeiltocht vanaf Roseau naar St. Pierre op Martinique verliep zo vlot dat we besloten door te varen naar Fort de France. Helaas ligt Fort de France meer naar het oosten en werd het dus voor ons zig-zaggen voor de ingang van de baai om maar slechts enkele mijlen voortgang richting eind doel te maken. Met het vallen van de duisternis gaat het anker over boord bij Fond LaHaye, we hebben Fort de France niet gehaald. De volgende morgen gaan we vroeg op om nog voor de wind aansterkt naar Pointe du Bout te varen dat tegenover Fort de France ligt. Hier is een marina en verwachten we de koel problemen van de motor te kunnen herstellen (alleen een nieuwe uitlaatslang hopen we). Voor koffie tijd zijn we bij Pointe du Bout, de marina ligt vol met luxe lokale motorboten en een enkele zeilboot. Er lopen voor het eerst sinds tijden meer witte en rood verbrande mensen op straat dan zwarte. Bijna iedere winkel is een restaurantje of toeristen prularia verkoop punt, de prijzen zijn in Euro's. Het lijkt erop of we met de oversteek van Dominica naar de franse riviera in de Middellandse zee zijn gevaren. Wat een contrast tussen deze twee eilanden. Boodschappen doen we in het verderop gelegen Riviere Salee. We nemen de bus, die eerst een rondtour maakt over het schiereiland. Als we klaar zijn met winkelen rijden er geen bussen meer en krijgen we een lift van twee franse jongens die op Dominica het hele "Waitukubuli" wandelpad (184km) van zuid naar noord gelopen hebben en nu nog een paar dagen strandvakantie nemen om uit te rusten voor ze volgende week weer retour Frankrijk gaan. We zijn in het caribische Martinique, maar volgens de fransen in het departement Martinique van het europese Frankrijk. Postzegels voor naar Nederland vallen in het tarief buitenland, voor naar Frankrijk geldt het lage binnenlandse tarief. Inklaren doe je zelf achter een computer op het havenkantoor, geen douane of immigratie. Brood koop je bij de boulangerie, maar dan wel baquette of croissants. Kaas is schimmelkaas, de schappen staan vol met verschillende smaken yoghurt. De mensen hebben tijd voor vertier en sport, kinderen van 12 a 13 jaar hebben een iphone een beugel en piercings. Iedereen heeft een eigen auto, dus openbaar vervoer is een stuk minder. Drinkwaterkranen staan in huis en niet langs de straat.

Op onze laatste dag in Dominica bezoeken we het Caribe territory, een gebied aan de oostkust waar nog een restje oorspronkelijke Carib indianen woont. Indianen waren de oorspronkelijke bewoners van alle Caribische eilanden maar met de komst van de Europese "handelsvaart" is deze bevolkingsgroep (heidense wilden) uitgemoord in naam van de europese God, vaderland of simpel in het gezicht geniest waardoor ze wat dagen later aan de griep overleden. Bij Cray fish river is een bezoekers centrum en proberen de laatsten der Caribe indianen het hoofd boven water te houden met de verkoop van rietvlecht werk en van natuurproducten gemaakte artikelen. Het is wonderlijk om je te realiseren dat deze bevolkingsgroep van circa 200-300 personen de komende generaties geassimileerd zal zijn in de bonte mengeling van rassen die je op de Carieb vindt. Bij het bushokje heeft iedereen tijd voor een praatje, een rasta man spreekt ons aan en vertelt honderd uit over allerlei details van Dominica. Wat later komt een jonge man een praatje maken, hij is de jongste in de raad van ouderen van de caribe indianen en verantwoordelijk voor jongeren en sport. Helaas is het gesprek kort want ons busje naar Roseau arriveert. We krijgen steeds meer grip op het caribische tijdsbesef, maar het blijft moeilijk om het tijdstip van de komst van een bus te bepalen. Hoeveel "while's" zitten er in een "soon" en hoe verhoudt dat zich tot de horloge tijd in uren en minuten. "Two minutes" duurt ongeveer een kwartier weten we uit de bereiding van een verse passion juice. "Quick", de bestelling van vers gemaakte gefrituurde balletjes, duurt ongeveer 4 minuten, dus een half uur, En als de buschauffeur zegt "ik vertrek nu" dan bedoelt hij dat hij de eerstvolgende bus is en pas vertrekt als ie vol zit, wat weer een uur kan duren. Ons bezoek aan Dominica zit er op, de volgende dag is het anker op en richting Martinique.

.

035=220414==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Roseau=Dominica==================

De Pasen zijn voorbij en we liggen nog steeds op de mooring bij Roseau. Inmiddels zijn we bijgekomen van onze onstuimige tocht, maar nu doen we het rustig aan omdat we 's-nachts wakker worden gehouden door het geslinger van de zeedeining of stevige regenbuien. Bovendien is de wind deze dagen een beetje uit het zuid-oosten en dat is ongunstig voor de zeiltrip naar Martinique. De regenbuien zijn een prima aanvulling op onze zoetwater voorraden, afgelopen nacht vingen we ruim 50 liter op. Het had meer kunnen zijn maar we hadden geen zin om weer ons bed uit te komen om de flessen te verwisselen. We vermaken ons met snorkelen rond de boot en een wandeling naar Roseau. Roseau is op vrije dagen een saaie plaats, op eerste en tweede paasdag was het een aaneenschakeling van lege straten. Niets was open en de enigste auto's die er reden waren lesauto's die ook genoten van het weinige verkeer.

Bij de markt was nog een kraampje met wat lokaal eten, Erik nam "goat water". Een simpele soep van geitevlees, aardappel een enkele wortel en dumplings. Dat laatste is meel gekneed tot een willekeurige vorm en meegekookt in de soep, een soort van vermicelli dus maar dan als klont van enkele centimeters. De bijboot laten we aan de steiger van het Anchorage hotel als we de wal op gaan. Vanuit het hotel organiseren ze walvistochten met toeristen. Bij het terras van het hotel hangt een skelet van een aangespoelde walvis. Als we later in de week oversteken naar Martinique zullen we goed opletten of we ook een walvis zien. Vandaag hebben we gesnorkeld bij Champagne beach dat hier iets verder op aan de kust ligt. De naam komt van het vulkaan gas dat onderwater uit de bodem borrelt. Behalve gasbelletjes zijn er leuke vissen onderwater te zien.

.

034=180414==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Roseau=Dominica==================

Zaterdagmorgen gingen we vroeg op, de witte kopjes op het water weten we aan de versnellingszone nabij de punt van het eiland daarna zou het wel rustiger worden. Met twee riffen en slechts de kotter verlieten we de mooring. Afwisselend was het stuiterend aan de wind, natte gangboorden in halve wind en snel voor de wind weglopend afgewisseld met even helemaal geen wind. Op de marifoon was het een drukte in het frans "securite securite ici Grossag avec une bulletin de meteo special". Aan de horizon was het grijs en donkergrijs van buien die over de laatste bergen van Dominica onze kant op kwamen. Als de wind te hard werd liepen we voor hem uit om later in een rustiger moment weer wat hoogte te maken. De motor stond bij om in windstiltes nog een beetje voortgang te houden.In intervallen van 5 minuten was het nat worden van de regen of overkomend water of nagenoeg stilliggen door de wilde zeegang. Toen we achter het eiland vandaan kwamen moesten we snel een derde rif zetten. We zeilen voor ons plezier en we willen de spullen graag heel houden en daarom besloten we terug te gaan. Bij aankomst worden we begroet door een nieuwe "boatboy" die ons naar de mooring begeleid. Aan boord van zijn boot zit ook een man uit Sint-Maarten, hij spreekt nederlands met ons. Omdat de mooie baantjes op St.-Maarten worden weggekaapt door Nederlanders werkt hij nu op Dominica. Het bevalt hem prima hier op het eiland, hij is chef in de keuken van een van de hotels. De amerikaan die hier ook aan een mooring ligt begroet ons en vraagt naar hoe het gaat. Met verrekijker tuurt hij regelmaitg naar de paar zeilboten die ook een poging wagen en in een versnellingszone snel zeil moeten minderen. Hij zou ons vast ook hebben zien ploeteren en regelmatig zien schuin vallen als er weer een windvlaag van +8Bft kwam. Met Pasen blijven we op Dominica, later in de week neemt de wind en regen af. De croissants, franse kaasjes en een lekker wijntje houden we nog te goed.

.

033=180414==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica==============

We varen de komende dagen via Rosseau naar Martinique. Op Martinique maken we nog een stop in het noorden bij Saint Pierre en gaan dan door naar de hoofdstad Forte de France en de planning is wat langer te blijven in Le Marin in het zuiden van Martinique. Of we onderweg internet kunnen vinden weten we nog niet. Dus het kan even duren voor er weer een update komt.

032=160414==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica=================

Maandags waren we nagenoeg de hele dag aan boord van de Bodyguard. Bij Ank stond nog altijd op het wenslijstje het maken van een schutje voor boven het vluchtluik. Toen ze hoorde dat Ernie het bij ons zelf had gemaakt met een eenvoudige Singer naaimachine en wat slimme instellingen, moest het er maandag dus maar eens van komen. Met zijn drieen was het passen en meten met de stukken canvas die al sinds de Canarische eilanden (2010) aan boord van de Bodyguard lagen. Erik en Dennis gingen opzoek naar een aluminium pijp en een gevulde bake (vette lokale snack). 's-Avonds was het schutje klaar, mooi strak door de aluminium pijp en de spandraden. Dennis en Ank konden die nacht doorslapen en hoefden er niet uit om het luik dicht te doen voor de regen, terwijl er nog altijd een verkoelende wind naar binnen blies. Wij doen altijd een dag aan boord rustig en een dag wandelen. Dus dinsdag was het weer wandelen. We begonnen wat later op de dag en de wandeling was 1,5 uur rijden van de ankerplaats, plus nog een uur wachten tot het busje vol zat.

Kort na de middag gingen we met zijn vieren op pad naar de Middleham fall, een van de hoogste watervallen van Dominica. Voor het eerst tijdens onze wandelingen stond er bij het beginpunt een geuniformeerde medewerker van het ministerie van bosbouw die vroeg naar onze dagpas. Tja, die hadden we niet. Dat we dat niet wisten, dat had de chauffeur moeten vertellen, het is sinds jaren, het kost U$ 5,-- per persoon, die gele folder die u heeft is geen officiele van het ministerie, ... Het bleef allemaal vriendelijk, maar wel onhandig, want een dagpas konden we in het dorp kopen. Na 2,5 uur reizen moesten we dan nu 45 minuten de berg oplopen en weer omlaag om een dagpas in Laudat te kopen, want ter plekke bij de ambtenaar was niet mogelijk. Ank gaf de man U$20,- voor vier dagpassen met de vraag om ze voor ons te kopen. Wij zouden dan zeggen, als we controle onderweg tegen kwamen, dat hij (zijn naam stond op zijn indentiteitskaart die om zijn nek hing en op zijn uniform) de passen voor ons had. Dat werd een ongemakkelijk situatie voor de man, want dit soort verhalen wilde hij liever niet de wereld in hebben. Uiteindelijk konden we op pad, hij zou de passen regelen. De wandeling ging over een mooi pad door tropisch bos vol vogel en kikker geluiden. Ernie zag weer een slang, Erik een rat en onderling hadden we genoeg om bij te kletsen. De Middleham fall hebben we op een afstandje bekeken en we zijn niet het dal in afgedaald voor een zwempartij. Het was toen al vier uur in de middag en een terugweg met busjes naar Roseau en Portsmouth begon twijfelachtig te worden. Eenmaal het bos uit kwam er gelukkig snel een auto langs die een lift wilde geven, het was een Duitse fysiotherapeute die hier al 14 jaar woonde. Een aansluitende bus naar Portsmouth was gelukkig ook snel gevonden en om 19:30 waren we weer bij de boten.

.

031=120414==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica==================

De wandeling naar de Chaudiere pool begint met een bus tocht naar het aan de noord-oostkust van Dominica gelegen plaatsje Bense. In het plaatsje staat nog een bordje met vermelding van de route, maar hoe dichter we bij de pool komen hoe minder tot geen route aanwijzingen er meer zijn. Wel lopen er wat jonge mannen rond die ons willen gidsen. Maar we hebben de electronische gids bij ons die zelfs de voetpaden door het oerwoud kent. En als we bij het begin van de Chaudiere pool zijn komt er een kleine optocht van 20 bezoekers die de laatste meters van de route verklappen. Als ze weg zijn springt ook Erik het vekoelende zoete water in. Eenmaal terug op de boot de gebruikelijke routine van een verfrissende plons in het zeewater. Er nadert een boot die koers zet naar de Gabber, maar al afdrogend geeft Erik hem niet veel aandacht. Totdat hij in zijn ooghoek het bekende gezicht van Ank ziet, wat een verrassing ! We wisten dat de Bodyguard van Dennis en Ank een ontmoetings poging zou doen maar niet dat het zo snel zou gebeuren. Gisteren waren ze 142Nm bij ons vandaan volgens de positie rapporten en ze wilden ook Guadeloupe nog bezoeken. Ze hebben de volgorde omgedraaid en zijn eerst naar ons gekomen. Die avond eten we bij de Bodyguard en kletsen bij over van alles en nog wat. Het was in het spaanse La Coruna (2010) dat we de Bodyguard voor het laatst zagen op het water. Straks liggen we in Curacao ook weer bij elkaar. Iniddels hebben we al wederzijds bij elkaar gegeten en een mooie wandeling gemaakt.

 


.

030=100414==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica==================

Na een bezoekje aan de hoofdstad Roseau in het zuiden van het eiland zijn we gisteren weer aan de wandel geweest. In Roseau hebben we bij de Tourist Information informatie verzameld, de ankerbaai bekeken en lekker geluncht in een snackette, dat is hier de naam voor een klein stalletje waar de lokale lunch gegeten wordt. De wandeling was traject 13 van de nationale trail, wij liepen hem van Capucin naar Penville. Het bus tochtje er heen was mogelijk het gevaarlijkst. Een van de passagiers had als taak gekregen een niet goed af te sluiten jerrycan met benzine rechtop te houden en toen een gasfles werd ingeladen kon Erik die staande ziende te houden terwijl het busje over de slingerende weg met kuilen richting Capucin reed. Naast passagiers bracht ons busje dus ook allerlei vrachtjes weg, brood voor de winkeltjes verder op, gas, benzine en nog wat pakjes. Over de 8km wandeling deden we inclusief de pauzes 4 uur en dat was ook de tijd die er voor stond volgens de borden. Het voetpad is met Europese steun aangelegd, tja je moet er soms een eindje voor reizen wil je kunnen meegenieten van het geld dat naar Brussel gaat. We vermoeden dat ook de lokale bierbrouwer een sponser is van het wandelpad met de naam Waitukubuli want dat lijkt toch erg op "Way to Kubuli", vrij vertaald "op weg naar het bier " want Kubuli is de naam van het lokale bier. Aan het einde van de tocht moesten de vochtvoorraden nodig worden aangevuld, de halve liter water die we bij ons hadden was erg weinig. In de vele kokosnoten die op de grond lagen hoorden we wel het verfrissende sap klotsen maar zonder degelijk kapmes was er niet bij te komen. Het pad loopt langs de noordelijke kustlijn. Regelmatig hadden we zicht op Guadeloupe, het eiland boven Dominica, en konden we af en toe rusten op een bankje. In het begin was het langdurig omhoog lopen over een redelijk breed pad, aan het einde van de tocht was het meer een geitepad. Weer zagen we veel hagedissen en gekko's weg schieten en Kolibri's en zelfs 3x een slang. De tocht was grotendeels beschaduwd door het bos en op sommige plaatsen was een verfrissende wind van zee of van over de bergkammen. Nabij Penville werd er weer aan landbouw gedaan op de steile hellingen; banaan, knollen, papaya en geiten.

   


.

029=07044==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica==================

Onze eerste wandeling is langs de Indian River. Vanuit Portsmouth nemen we de laatste weg links voor de brug over het riviertje. Na een tijdje lopen kruist de Waitukubuli National Trail deze weg. Hier gaan we de weg af en volgen segment 11 van dit nationale wandelpad dat van zuid naar noord over het hele eiland loopt. Het pad is makkelijk te volgen omdat er ook paardrijtrips worden gehouden op dit stuk, paardehoeven en keutels wijzen ons de weg. Bij iedere voetstap die we zetten horen we geritsel opzij van het pad, hagedissen, gekko's, varaan achtige reptielen schieten weg. Het landschap is gevuld met grote bomen met plankwortels en regelmatig hebben we zicht op de bovenloop van de Indian River. Het wonderlijke landschap is gebruikt bij scenes in de film "Pirates of the Carribean". Uit de digitale kaarten die we van internet konden downloaden met OsmAnd weten we dat er een doorsteek moet zijn die meer langs de Indian River loopt naar een Bush bar die het eindpunt is van een boottochtje die de boatboys aan de man proberen te brengen bij de zeilers. We vinden een heel smal weinig belopen bospaadje na circa 250 voetstappen, in een bocht vanaf een brug. Al spoorzoekend, omdat het paadje niet erg duidelijk is, en door een beek heen lopend komen we uiteindelijk bij de erg leuke Bush bar. We zijn de enigste bezoekers samen met de tientallen vogeltjes die vrolijk over de drankflessen hupsen. De vriendelijke barman is wat verbaasd, de meeste gasten komen met de gegidse tocht via het water en niet vanuit de Bush bij deze bar. Terug aan boord experimenteerd Erik verder met wat je allemaal met een broodvrucht kan doen. De patat smaakte prima en ook de "vegetarische bitterballen" gaan er goed in. De nog altijd groene bananen die we in Carriacou kochten worden verwerkt tot bananen chips nu we toch aan het frituren zijn. De dunst gesneden plakjes zijn het lekkerst, lekker knapperig. De dikkere zijn wat zacht van binnen, de smaak is prima maar chips horen te knappen.

 


.

028=05044==22:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,8E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica==================

De 195 Nm zeiltocht van Carriacou naar Dominica gaan redelijk voorspoedig. Redelijk omdat we veel kunnen zeilen maar tijdens de uren met windstilte ontdekken we dat de motor koeling nog niet in orde is. Als we te veel gas geven loopt de motor warm en lekt er koelvloeistof, maar we kunnen de plaats van lekkage niet ontdekken. We kiezen voor de pragmatische oplossing, minder gas en passen de dop van het expansie vat aan zodat er geen druk opbouw in het koelvloeistof systeem kan ontstaan. De oplossing lijkt te werken, we varen in de momenten van windstilte met een snelheid circa 3,5 knoop op de motor, dat is wat ons betreft genoeg snelheid. De gemiddelde snelheid over de hele tocht is 3,9 knoop (7,2 km/uur) en om 1 uur in de middag kan na 50 uur varen het anker over boord. De eerste boatboy meldt zich nagenoeg gelijk met de plons van het anker. Hij heeft van alles in de aanbieding, waaronder ook een vlag van Dominica die we kopen. De papegaai in de vlag is te lastig om zelf te tekenen en we willen geen boete riskeren wegens belediging van de natie door een foute vlag te voeren. Ja, ja dat soort boetes bestaat. Gelukkig zelf nog nooit last van gehad. Het is een lange wandeling naar de douane om in te klaren, de kosten van EC 10,- (€ 3,-) zijn vrolijk laag en als we een stempel in het paspoort willen kan dat bij immigratie op het politie kantoor, maar het is niet nodig krijgen we uit gelegd door de douane.

Terug bij de boot blijkt het anker toch niet zo vast te hebben gelegen, we zijn een heel eind verplaatst door de wind. Gelukkig nog altijd in veilig water maar niet leuk. We doen drie nieuwe ankerpogingen, de laatste op een zandige bodem geeft goed houvast. De dunne laag zeewier dat hier op de bodem groeit gaf iedere keer problemen. We gaan vroeg te kooi en zaterdagmorgen doen we kalm aan. Pas tegen de middag zijn we op de wekelijkse markt. Slechts knoflook en wat fruit stonden op het boodschappen lijstje, maar we komen toch weer met een hele lading vers eten aan boord. Op de markt zien we broodvrucht liggen en vragen naar de bereidingswijze. De verkoopster prijst haar waar prima aan en geeft veel tekst en uitleg. Bij haar kopen we een verse en bij de buurvrouw een kant en klare broodvrucht. De kant en klare broodvrucht is gekookt in zijn eigen sap door hem circa 20-30 minuten in de kooltjes van een gedoofd vuur te leggen (vandaar de zwarte kleur (zie foto)). De uitleg gaat zelfs zover met het proeven bij het eettentje en het schillen van een kantklare. Wij gaan hem over een paar dagen koken in de snelkookpan. De kant en klare wordt vanavond in de salade gegeten, wat we over houden zal Erik frituren tot een soort van patat.

Als we op de markt een fruitsapje zitten te drinken probeert een oudere man een soort van onderzetter/place-mate van riet gemaakt aan ons te verkopen. We bedanken in eerste instantie, maar het stukje huisvlijt is wel een mooi souvenier dat past in onze voorkeur van gebruiksvoorwerpen souveniers. De oude man schuimt andere markt bezoekers af naar gegadigden, maar niemand koopt. We bieden EC 2,5 (€ 0,75) en de man kijkt Erik versteld aan, door de twinkeling van verbazing en blijdschap in zijn ogen merken we dat hij deze financiele meevaller niet verwacht had. Die gedachte is wederzijds. We bedanken de man die twijfelachtig ons geld in ontvangst neemt met de woorden "Thank you so much, God must be a white man". Oeps plost staat aan onze tafel een schrijnend voorbeeld van hoe verschillend onze werelden zijn, Erik meldt nog dat God vast geen kleur heeft en er zeker geen onderscheid in maakt. Dat stelt de man ook wel gerust. Met zijn recente inkomsten zien we hem nog wat boodschappen doen op de markt. Op het strand nemen we nog een biertje om zo achter de internet code te komen van de kroeg waarvan we het Wifi signaal aan boord kunnen ontvangen. We plaatsen gelijk de positie rapporten van onze tocht op internet, doen een snelle update van het blog, facebook, twitter en kletsen met de familie via skype. Daarna is het tijd voor verkoeling in het water met een snorkelpartij.

027=05044==13:00UTC=Positie:15=34,9N==061=27,9E==Prince=Ruppert=Bay=Dominica==================

We zijn in Dominca, update volgt later. Alles OK. We blijven hier een tijdje om te wandelen, zie engels artikel over de wandel mogelijkjheden Best walking island in the Carieb.

.

026=01044==13:00UTC=Positie:12=00,0N==061=45,8E==Tyrrel=Bay=Carriacou=====================

Gisteren hebben we de helmstok constructie toch maar weer laten vast lassen op de roeras. Dat zat ie vroeger ook, maar de borgbout die we als verbetering sinds Trinidad hadden, bleek dat niet te zijn. De duizenden bewegingen en trillingen van het roer maakten dat de borgbout snel loskwam en vervolgens kregen we speling op de helmstok. Hier in Carriacou zit sinds 27 jaar een franse zeiler die een trimaran heeft omgebouwd tot RVS en Aluminium werkplaats. De drijvers zijn in 17 jaar het water niet uitgeweest en zo lek als een mandje. Nu vult hij de drijvers op met lege PET-flessen om voldoende drijfvermogen te houden. Gelukkig is zijn laswerk van betere kwaliteit. Vanmorgen vroeg kwam de Argo van Ton en Gerrie de baai binnen gevaren. We hadden ze sinds Sal (Cabo verde, december 2011) niet meer gezien, de Argo zette toen koers naar Suriname en wij naar Senegal. Via het radionetje hebben we elkaar nog wel regelmatig gesproken. Straks bijpraten en tips krijgen voor de Carieb. De watertank aanvullen is als je op anker ligt altijd een klus. Met lege jerrycans naar de kant, kraan zoeken, betalen en hoeveel dan en dan weer terug naar de boot en met een trechter aan dek de jerrycans leeg gieten waar je in Nederland gewoon de tuinslang in hangt als je aan een steiger ligt. De prijzen voor zo iets gewoons als water zijn hier flink over de top. Dus Erik dacht als ik toch moet betalen kan ik het misschien beter bij een lokaal restaurant kopen dan in een westers beheerde jachthaven. Na wat vragen, komt er uiteindelijk een mannetje van het strand die het elders wel even regelt. Ondanks aandringen voor een prijsafspraak gaat hij door met zijn regelwerk, "no problem, man, it will be OK, man, take it easy ". De waterflessen zijn gevuld met 50 liter water, of ik even € 10,-- wil betalen. Mooi niet dus, hij krijgt hetzelfde bedrag als dat de haven zou rekenen. Dat is zwaar tegen zijn zin, een tirade van racistische taal valt de gierige, witte, uitbuiter Erik ten deel. Het blijft soms wennen en zoeken naar die relaxte Caribische sfeer. Morgen zetten we koers naar het noorden van Dominica. Dat wordt een tocht van 188Nm dus twee nachten op zee. De verwachting is dat de wind uit oost komt en tussen de 15-20 knopen is (4-5+ Bft), het wordt aan de wind, maar bezeilbaar zoals het er naar uitziet. Een volgend bericht zal dus even op zich laten wachten.

.