031=300516==18:00UTC==Positie:51=41,2N==004=05,4E==Mosselbank===================

Op 28 mei om 14:45 is het dan eindelijk zo ver dat de stremming van het Kanaal door Walcheren is opgeheven. We motoren richting het Veerse meer voor een ontmoeting met Coen en Lucia van de Corto Maltese bij de "Omloop". Zij hebben ook een Breewijd 31, maar met een andere intimmering, en we zijn allemaal benieuwd hoe de boten er in het echt uit zien. Het wordt een late en gezellig avond met kletsen over bootjes, reizen en plannen. De volgende dag varen we gezamenlijk naar het Grevelingen meer naar de "Mosselbank". We ontdekken zo nieuwe plekjes in Nederland waar we anders nooit gekomen zouden zijn. De "Mosselbank" en de "Omloop" zijn kleine eilandjes waar je prima bij een steiger kunt liggen. Op land zijn toiletten en afval containers, in het Veerse meer wordt het beheer gedaan door het Waterschap, je mag maximaal 24 uur op dezelfde plek liggen en moet dan 150 meter verplaatsen, het gebruik is gratis. In de Grevelingen kan je voor slechts Euro 49,- een seizoenskaart (7 dagen € 12,50) kopen bij het Natuur- en Recreatieschap. Aan een van de andere steigers ligt de Ritme, van Olav Cox. Hij zwaaide ons 6 jaar geleden uit tijdens een toevallige ontmoeting bij de Roompotsluis en nu is hij er toevallig weer als we net terug zijn. Olav kent onze boot nog van zijn wereld rondreis. Vanaf Nieuw Zeeland zeilden ze hele stukken gezamenlijk via Zuid Afrika naar Europa met Henk en Antje de eerste eigenaren waar wij de Gabber van kochten in 2002. Met Coen en Lucia en hond Zeppa wordt het weer een late avond. De volgende morgen gaat de Corto Maltese richting thuishaven, wij blijven met een dikke 5Bft en regenachtig weer lekker liggen en kletsen bij met Olav.

   

.

030=270516==18:00UTC==Positie:51=26,9N==003=35,1E==Vlissingen===================

We liggen op ons gemak langs het remmingwerk van de Keersluisbrug. Bijna dagelijks komen bootjes langs met verbaasde bemanning als ze op de lichtkrant lezen dat ze pas zaterdagmiddag 28 mei verder kunnen. Gelukkig keren ze allemaal om en liggen wij heerlijk stil aan de remming. Aan een remming liggen betekent echter wel dat je niet van boord kan, de remming palen staan zo'n 4 meter uit de kant. Gelukkig is er in Vlissingen een watertaxi. Als we hem zien varen signalen we dat we hem even willen spreken. En ja hoor hij kan ook ons ophalen en brengen, gewoon even bellen, we krijgen een foldertje met de gegevens. De standaard "taxi-vaart" is van het station naar de binnenstad, een retourtje kost € 5,- p.p. Vandaag zijn we dus met de watertaxi boodschappen wezen doen in het centrum van Vlissingen. Op de heen weg kwam de watertaxi net terug van het maken van een weerberichts item voor de lokale TV. Aan boord zat Jos Broeke de lokale weerman. Gelijk dus maar even het weer gevraagd. Het zou warm weer blijven met de kans op een bui, mogelijk zelfs onweer. De datum 28 mei en onweer is geen beste combinatie weet Jos te melden. In 2000 was het verschrikkelijk noodweer die dag en de storm van 28 mei 1860 was voor Buys Ballot (toenmalig directeur KNMI) aanleiding om de stormwaarschuwings dienst op te richten. En zo worden we onverwachts bijgepraat over een ogenschijnlijk onbelangrijke dag, de 28ste mei, die morgen komt. Tot onze verbazing kwam deze morgen ook Mathieu van de Waltzing Mathilda langsvaren om gedag te zeggen, hij wist via facebook dat we hier lagen. De eerste ontmoeting was jaren geleden op de Kaapverdie en later nog eens bij hun thuis in Nederland. Nu was hij met een aantal vrienden onderweg voor een weekendje Pinmill in Engeland.

.

029=250516==15:00UTC==Positie:51=26,9N==003=35,1E==Vlissingen===================

Een dag met stevige koude wind uit het noorden weerhoudt ons van de overtocht naar Vlissingen. We blijven nog een dagje extra in Breskens. Aan het einde van woensdag ochtend gaan we met de laatste eb stroom naar buiten om vervolgens met de eerste vloedstroom de oversteek naar Vlissingen te maken. De komende dagen is er geen gunstige wind om over zee verder te komen dus willen we via het binnenwater richting Stellendam. Het is druk met scheepvaart en we gaan hink stap sprong tussen de vrachtvaart door. Eerst hebben we geduld met de in en uitvaart van schepen uit de haven van Breskens, daarna is er de nodige vaart in het "Vaarwater langs de Hoofdplaat" dat richting Terneuzen gaat. Vanuit zee komt er in de "Wielingen" een grote vrachtvaarder aan die door een pilot bootje wordt opgewacht. Daarna kunnen we het eerste deel van de Westerschelde oversteken. Vervolgens mikken we op de kont van een vrachtvader die uit Antwerpen komt aan zetten. Daarna halen we de vaart eruit om boten uit de "Sardijn geul" en de "Sloehaven" voor te laten voordat we Vlissingen kunnen binnen lopen. Wat een drukte, dat zijn we niet meer gewend. Gelukkig kunnen we snel de sluis in om naar het "Kanaal door Walcheren" door te varen. Bij de eerste brug, zo'n 800 meter na de sluis lezen we op de lichtkrant dat het kanaal door Walcheren is gestremd van 23 mei tot 12.20 op 28 mei. Dat betekent een paar dagen niet varen en uitstel van het weerzien met bekenden. Teleurgesteld leggen we vast aan de remming terwijl de motregen gestaag naar beneden komt. We doen een tweede poging om de dieselkachel aan te doen, die deze keer lukt. We zitten er warmpjes bij maar komen voorlopig niet verder.

.

028=250516==11:20UTC==Positie:51=26,9N==003=35,1E==Vlissingen=================

Kanaal door Walcheren is gestremd tot zaterdag 28 mei 12:20 ! We liggen voorlopig vast in Vlissingen !!

.

027=230516==16:20UTC==Positie:51=23,8N==003=34,2E==Breskens========

De afgelopen dagen waren we druk om de Gabber richting Nederland te varen. Het begon in Southampton met het zeilklaar maken van de boot. Het afladen van de Gabber was trouwens met een dag vertraagd en het was dus maar goed dat we 2 nachten bij de B&B geboekt hadden. Inmiddels waren we wel gewend dat het lastig plannen is met Sevenstar, alle afspraken zijn vroeger of later geworden. Nadat de Gabber met de hijskraan van de vrachtboot te water was gelaten gingen we op de motor naar de steiger van de jachtclub Marchwood. De "flag officer" van dienst, Rob, hielp met het aanleggen en verwelkomde ons. Er was een bezoekende zeilclub dit weekend dus er was avondeten in het clubhuis, anders is er alleen maar een warme lunch. Zondags bracht Rob ons nog heen en weer naar een nabije supermarkt zodat we voorraden konden in slaan voor de tocht naar Nederland. Geweldig vriendelijke service van Rob en de jachtclub. De dagen er na was de wind gunstig om koers naar Nederland te zetten. Alle dagen maakten we dan ook lange zeildagen om west te komen, waarna we bij aankomst in een haven gelijk weer aan de volgende tocht planning konden beginnen, rekening houden met stroom en hoog- en laagwater tijden. Zeilen in de Carieb is toch gemakkelijker en zeker aangenamer, want temperaturen rond de 10-15 graden zijn voor ons bar koud. In Brighton ontmoeten we onverwachts Sandra en Bram die we nog kennen van de duikclub, van hun krijgen we een gratis havengids van zuidelijk nederland. De volgende dag houden wij een regenpauze in Eastbourne. Met tussenstops in Brighton, Eastbourne, Dover, Duinkerke, Blankenberge varen we door naar de Zeeuwse delta.

We puzzelen weer met getijde atlas, stroomtabellen en zeekaarten. We gebruiken de getijde tabel uit de Havengids (zuid Nederland) om de invaart van de Westerschelde te plannen. Tijdens de aanloop nabij Cadzand neemt het zicht helemaal af door de gestaag vallende regen, Vlissingen is niet meer te zien, op de AIS zien we talrijke boten van en naar Antwerpen varen. Gelukkig klaart het zicht een beetje op en we besluiten toch door te varen naar Vlissingen ondanks dat Breskens verleidelijk om de hoek ligt. Verleidelijk omdat het al koud en nat genoeg is en we de drukke scheepvaart dan niet hoeven te kruisen. We verbazen ons over het uitblijven van de ingaande zeestroming, onze snelheid wordt eerder minder dan meer. Om 16:00 zijn we de Westerschelde over, maar de Sardijngeul ligt nog voor ons met talrijke snelvarende vrachtboten voordat we bij de sluizen van Vlissingen zijn. Onze snelheid is inmiddels niet meer dan 1 knoop en we concluderen dat er iets mis is met de planning. Na het nodige puzzelwerk ontdekken we dat de getijde tabel uit de havengids andere, oftewel foute, tijden geeft dan de Reeds almanac, de hoog en laagwater tijden zijn verwisseld. We kiezen er voor om weer naar de zuidoever van de Schelde te varen en zo buiten de scheepvaartroutes te komen en dan maar tegen de stroom in richting Breskens te varen. Gelukkig trekt de wind aan en helpen de zeilen weer mee, om 21:30 uur bereiken we de haveningang, natuurlijk komen er op dat moment net twee grote visboten naar buiten en kort er voor, bij de veerponthaven, kon de Willem Alexander ook niet even wachten tot we gepasseerd waren. Uiteindelijk liggen we om 22:00 uur vast aan de steiger en zijn we na zes jaar zeilen weer terug in Nederland met de Gabber.

.

026=110516==16:20UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum========

Een ruime week Nederland zit er bijna op. We pakken straks het mooi weer dat we naar Nederland brachten weer in onze handbagage en vliegen naar Southampton voor hereniging met de Gabber. Via AirBnB hebben we overnachtingen geboekt en de verenigingsjachthaven in Southampton geinformeerd dat we er aan komen. In Nederland hadden we een drukke tijd met bezoekjes en de moestuin. De bouwtekeningen voor ons tuinhuis hebben we ingediend ter goedkeuring. In de tuin is het nodige onkruid verwijderd, op het bouwkavel is een rechthoek uitgezet waarbinnen de fundering moet komen en we hebben ook wat planten gepoot en zaden gezaaid. Hopelijk blijft het gematigd weer met af en toe een bui, dat zal onze plantjes goed doen. De trips naar en van de tuin deden we in de nieuwe "brommobiel" van de ouders van Ernie. Het is een electrische 45km wagen met een zeer sportieve uitstraling, fel geel van kleur, rode gespaakte velgen en een zwart (open te doen) dakje, hun gewone benzine slurpende auto laten we voortaan staan. Inmiddels zijn we al in Southampton aangekomen. Vanaf onze AirBnB, spare room in Highfield house kunnen we met een busdagkaart eenvoudig op en neer naar de stad en de haven hebben we ondekt. De nabij gelegen universiteits campus is een prima plek om te verpozen, ook kunnen we hier prima een hapje eten en koffie drinken.

.

025=300416==16:20UTC==Positie:======================St.=Thomas=Airport==============

Onze laatste tocht van de ankerplaats naar de kade waar de Spuigracht afgemeerd lag voelde emotioneel een beetje als verliezen. Maar als zeezeiler en stadsboer kan je beter verstandelijke beslissingen nemen inplaats van emotionele. Het vaarseizoen om vanuit de Cariebe terug te komen naar Nederland valt samen met de Nederlandse zomer, dus zelf de Gabber naar Nederland varen zou een jaar niet tuinieren betekenen. Het transport uitstellen om zeker te zijn van nog een Caribisch vaarseizoen was verleidelijk. Maar toen we de sta-kosten in de Cariebe aftrokken van de transportkosten bleef er een aantrekkelijk geprijsde en snelle overtocht over die onze charter en tuindersplannen zou versnellen. Toen de Gabber eenmaal goed vastgesjord aan dek stond en we ook nog 1 nachtje aan boord van de Spuigracht konden blijven slapen kwamen we helemaal tot rust. We genoten van een prima maaltijd en goede nachtrust in de pilots-cabin. In de witte toren op het achterdek zitten de verblijven van de bemanning. Op het laagste niveau zit het "poop-deck" met de combuis en het manschappen verblijf voor eten, TV kijken, etc.. Iedere verdieping hoger betekent ook een stijging in rang, "crew-deck" (voor de matrozen), "eng-deck" (voor de engineers), "off-deck" (officieren), "capt-deck" (kapitein, pilot, scheepskantoor) en helemaal bovenin zit dan de stuurkamer.

Voor de bemanning van de Spuigracht is het een routine klus om lading aan boord te brengen. Grote rollen krantenpapier vanuit Zweden naar Amerika, windmolen wieken, containers, losgestort bulk materialen of een serie zeiljachten. De boot is gespecialiceerd in droog transport maar door zijn bijzondere indeling, de aanwezigheid van liften en hijskranen ook veelzijdig inzetbaar voor alles wat vervoerd moet worden. Lading is lading, goed verdeeld kwa gewicht over het dek, stevig gesjord in verband met mogelijk slecht weer en een beetje slim gestapeld met het oog op de volgorde van lossen. De eigenaars van de lading zijn zelden aanwezig en hebben nimmer zo'n band met de lading als de eigenaren van plezierjachten. Natuurlijk waren ook wij bezorgd hoe de Gabber getakeld, gestut en gesjord zou worden. En zo routine matig als de klus voor de mannen van Spliethoff (rederij van de Spuigracht) zo bijzonder en eenmalig was het voor ons. Normaal doet de "loadmaster" ook de communicatie met de klant. Maar met meer dan 30 jachten als lading en dus ook 30 "kapiteins" die hun "bijzondere" lading in vertrouwde handen willen overdragen, het liefst met nog wat toelichting en hun verhaal zou de "loadmaster" niet meer aan zijn specifieke werk toekomen. Robert was daarom onze contact persoon in de haven en aan boord voor vragen en een praatje zodat de rest van de bemanning zijn werk kon doen.

Op de dag dat de Spuigracht zou afmeren troffen wij Robert en de "loadmasters" bij Crown bay marina. We kregen te horen dat we voor vrijdag om 14:20 op het laadschema stonden. Dat kwam goed uit, onze vlucht naar Nederland hadden we voor de 30-ste geboekt. Voor tijdens het anker opgaan in de baai bij Charlotte Amalie hadden we gevraagd of onze buurvrouw op haar boot wou blijven. We ankerden met oosten wind ruim naast haar, maar nu met de meer zuidelijke wind lag ze precies boven ons anker. Alles ging goed, ze kon simpel wat van haar 45 meter uitgegeven ankerketting naar binnen lieren (electrisch). Na een half uurtje varen lagen we naast de Spuigracht en keurig op tijd konden we langszij komen, onze stootwillen hadden we al overboord hangen. Vanaf de Spuigracht werden lange banden naar beneden gegooid en via de touwladder kwam de loadmaster en twee extra man naar beneden. De achterstag hadden we al los en ook de wieken van de windmolen waren gedemonteerd. De hijskraan liet een stevige balk met daaraan de takelslings zakken. In het water was een duiker aanwezig die controleerde of de hijsbanden op de goede plaats kwamen en geen problemen met de schroef of het roer hadden. Daarna ging het langzaam omhoog, eerst tot net boven het water en daarna door tot de zeereling van de Spuigracht zodat wij van boord konden. Vanuit het gangboord van de Spuigracht hadden we goed zicht op het verdere hijsen van de Gabber terwijl we een praatje maakten met Robert. De Gabber werd met de kiel op houten blokken gezet, kreeg meerdere staanders en werd met 8 banden gesjord. Terwijl de staanders aan het dek worden vastgelast kunnen wij nog even aan boord voor de laatste klusjes. De achterstag zetten we vast, pakken onze bagage en het laatste afval. Daarna gaat het luik opslot en geven de sleutel af aan Robert. Voor douane controle moet de Gabber open kunnen, de kapitein houdt alles onder beheer. Omstreeks 12 mei zien we de Spuigracht en de Gabber weer in Southampton.

.