082=280914==13:00UTC=Positie:12=09,3N==68=16,8E==Kralendijk=Bonaire=====

Joop en Ria van de Kuch zijn op vakantie in Bonaire. We kennen Joop en Ria van onze winterhaven in Eembrugge (Nederland) en dat maakt het wel bijzonder om elkaar nu onder tropische omstandigheden te treffen. Eind deze week varen ze met ons mee naar Curacao want ze bezoeken alle 3 de benedenwindse eilanden, Aruba hebben ze al gehad. Op de eilanden hebben ze een appartementje en een huurauto. Dat is voor ons leuk en gezellig want gezamenlijk verkennen we nu de toeristische uitstapjes van Bonaire en straks van Curacao.
Tijdens de eerste trip bezochten we het zuidelijk deel van het eiland met zijn zoutpannen en slavenhuisjes. De zoutpannen hadden ieder een eigen kleur en een pilaar op de oever voor herkenning vanaf de schepen zodat ze wisten waar ze hun zout konden halen. De blauwe pilaar hebben we helaas gemist.
De tweede trip ging naar het noordelijk deel, op zoek naar grottekeningen van de oorspronkelijke bewoners. Natuurlijk zoeken we ook naar het nationale symbool van Bonaire, de flamingo. In het Gotomeer zaten er niet veel maar konden we ze wel van dichtbij zien. Overal bestaat het landschap uit dore struiken en heel veel cactussen. In de airco auto is het lekker fris rondrijden door dit tropisch hete landschap. In de namiddag doen we boodschappen bij de AH en koken we op het appartementje van Joop en Ria. Lekker de ruimte, geen ingewikkelde veerdienst met de bijboot om iedereen aan en van boord te krijgen.
Onze gasfles is bijna leeg, maar simpel vullen bij de gasfabriek gaat niet lukken. Fles inleveren en over twee weken ophalen is daar de procedure, de flessen worden op Curacao gevuld schijnt het. Bonaire heeft een probleem met de gasleverantie door Curoil. Gelukkig kan het ook op de jachthaven en daar is het maar twee dagen wachten. We zijn benieuwd hoe vaak de gasprijs over de kop gaat, een normale vulling kost $ 41,- voor 100 lbs. (circa $ 0,90 per kg; voor onze gasfles van 7,5 kg dus minder dan $ 7,50 ). Het gas in Bonaire is voor normale huishoudens trouwens circa 30% goedkoper dan op Curacao.
       

           



.

081=260914==13:00UTC=Positie:12=09,3N==68=16,8E==Kralendijk=Bonaire=====

Sinds we anker op waren gegaan in het Spaanse water hing er een bedenkelijke lucht van rotte vis in de punt. We roken nog aan onze handdoeken die daar hangen, maar die waren het niet. De lucht kwam uit de ankerbak die onder het bed staat. In de maanden dat we geankerd lagen hadden tal van schelpen, kokerwormen en algen onze ketting tot een gezellig thuis gemaakt met inwoning van kleine krabbetjes en vlokreeftjes. Eenmaal bovenwater lag alles lekker te rotten en te stinken in onze punt.
Op Bonaire mag je niet ankeren dus kon de hele handel ook niet simpel overboord om gespoeld en geborsteld te worden. Met het anker op de preekstoel (RVS buizen contructie op de punt van de boot) hebben we de ankerketting in lussen van 2x5 meter aan stukken touw opgehangen zodat we de ketting onderwater schoon konden borstelen. Maar veel van de aangroei zat precies tussen de schakels in en daar kan je niet makkelijk borstelen.
We bespraken onze relatieve ellende met Fred van de Kostat die het probleem herkende van zijn verblijf op het Spaanse water in Curacao. Hij had toen zoutzuur gebruikt om zijn ketting weer schoon te maken. Een zuur lost namenlijk de kalk op en de meeste aangroei valt er dan vanzelf vanaf. Bij de AH kopen we vier flessen huishoud azijn, ook een zuur maar iets minder sterk dan zoutzuur en het werkt ook. Inmiddels staat er een bruisende emmer op het voordek en wordt de ketting eenvoudig schoon.
Het zuur lost de kalk op in CO2 (vandaar het bruisen), water en opgelost Calcium. Als je zelf wilt experimenteren met het oplossen van kalk staat hier een leuk proefje, Windei.


.

080=240914==13:00UTC=Positie:12=12,2N==68=22,1E==Boka=di=Tolo=====

We zijn de laatste dagen druk geweest om de Gabber weer vaarklaar maken. Zeven weken verlaten dobberen op het Spaanse water had zijn sporen nagelaten op het dek (stof), de waterlijn en onderwaterschip (algen, sponzen). Ook zijn we aan de slag gegaan met de tips van Maarten om de oorzaak van het warm lopen van de motor te vinden. Gelukkig zaten er geen metaaldeeltjes in de olie, dus de schade aan het inwendige van de motor lijkt mee te vallen. Voor vertrek hadden we het koelcircuit al eens een antiroest behandeling gegeven van een paar uurtjes, maar er zijn ook middeltjes voor 3 dagen. Dus weer alle koelvloeistof eruit en vullen met schoonmaakmiddel. Motor laten draaien en het schoonmaakmiddel via een zeefje retour motor doen om te kijken wat er los komt. Nog altijd kleine roest deeltjes, beetje bruine vettige drap en bruinwater, we denken op het spoor te zitten van een oorzaak en oplossing. Mogelijk zijn een aantal van de koelkanalen in het motorblok met roest verstopt. Drie dagen filteren we het schoonmaakmiddel als we de motor een uur laten draaien, wat we opvangen wordt met de dag minder, maar het zijn nu ook weer geen grote hoeveelheden bij elkaar dat we denken de blokkade opgelost te hebben. Tot slot spoelen we het motorblok weer met water, tappen het leeg en vullen het met koelvloeistof. Onderweg naar Bonaire loopt de motor nog altijd warm, we vragen nauwelijks vermogen en de temperatuur stijgt naar iets onder de 90 Celsius.
Gelukkig was er ook nog tijd voor gezellige dingen op Curacao. Een etentje met Loud en Marlene met eigen gemaakte Pisco Sour als aperitief. Een middag duikles voor Marlene om haar over te halen om het niet alleen bij snorkelen te houden, onderwater is veel meer moois te zien. En de zeilers maaltijd bij de Pier op donderdag avond. De waterboot was op vakantie en dat bleek voordelig voor ons uit te pakken. Betalen we bij de waterboot voor water afgeleverd bij de boot, met de eigen bijboot naar "de Nieuwe Wereld" varen levert ons een besparing van € 4,75 voor de 130 liter die we mee kunnen nemen.
Hiernaast nog een plaatje van onze gevaren route van Curacao naar Bonaire.


.

079=150914==13:00UTC=Positie:12,05S==77,03E==Lima======

Onze laatste dag in Peru is voorbij. Vrijdagochtend werden we uitgezwaaid door Maarten en Marsha in Cusco. De 7 weken gingen snel voorbij, we hebben veel gezien en genoten van de tijd samen met Maarten en Marsha. Het is nu 03:00 in de nacht en we zitten op het vliegveld van Lima te wachten op onze vlucht naar Bogota (Colombia), na een pauze van 7 uur vliegen we vanaf Bogota verder naar Curacao.
In Lima bezochten we China town. Dit is een druk winkelgebied en we verbaasden ons over de hoeveelheid kinderverjaardag versiering die hier te koop is. Bij een poelier zagen we naast levende kippen, kalkoenen, konijnen ook verse cavia's. Of het kilo knallers waren weten we niet.
Ook het klooster van San Franciscus en de catacomben, waar 25 duizend mensen onder liggen begraven, hebben we bekeken, helaas mochten we daar geen foto's maken. Zondag's waren we vroeg bij het museum over de inquisitie om zo de engelse rondleiding te krijgen. Wat we daar te horen kregen leek erg veel op de actualiteit over IS. Wie volgens het tribunaal niet helemaal overeenkomstig het ware geloof leefde wachtte marteling, verbranding of onthoofding. De achterliggende motivaties van het tribunaal waren altijd het behouden of het verwerven van macht over het volk en het gebied waar ze woonden.

Zondag's zijn we met de Metropoliten, een bus die op een gescheiden busbaan (dus zonder files), heel Lima doorkruist, naar de wijk Miraflores gegaan. En gingen we opzoek naar Al Toke Pez (Av. Angamos 886), een lokale eettent met verse visproducten die we getipt kregen van Franco en Melinda, collega's van Maarten en Marsha bij een andere overland reisorganisatie. Al Toke Pez (alleen tijdens lunchtijd geopend) was nog dicht dus werd het eerst iets drinken bij Arrod Cafe. De uitbaatster van deze nette koffie tent heeft een dochter die in Nederland woont ontdekten we en Ernie praat in haar beste spaans met de vrouw die vertelt hoe mooi, groen en opgeruimd ze Nederland vindt. Ze noemt enthousiast de namen van de plaatsen die ze bezocht heeft, Zaandam, Hoorn, Giethoorn, Gouda, Haarlem. Daarna nemen we bij Al Toke Pez een vroege lunch van rauwe vis, garnaal, inktvis in lemon sap, gefrituurde inktvis en een rijst met zeevruchten. Het smaakt allemaal heerlijk, en gelukkig waren we op tijd. Amper 15 minuten na opening staan de klanten al buiten te wachten omdat de 7 zitplaatsen bezet zijn. Gelukkig verzorgen ze ook afhaalmaaltijden.
Tot slot lopen we door de wijk Miraflores naar de mistige kust, we nemen afscheid van de Pacific, wie weet wanneer we haar weer zullen zien.


   




.

078=130914==13:00UTC=Positie:12,05S==77,03E==Lima======





De 7 weken vakantie voor ons bij Maarten en Marsha zijn voorbij. Ons laatste uitstapje is een trip naar Bolivia en een dag over in La Paz. Helaas moet Marsha werken en zijn we maar met zijn drieen op deze trip, maar nu kunnen we wel gezellig bij elkaar voorin de vrachtwagen zitten.
Het eerste gedeelte van de tocht tot Puno kennen we al, maar door het ruime uitzicht voorin zien we toch weer andere dingen in het landschap. Er wordt weer gestopt bij de vrouwtjes die Alpaca wol verkopen en bij de hamburgertent. De grensovergang gaat snel en vriendelijk en bij het vallen van de avond rijden we La Paz binnen. We logeren in hotel Sagarnaga, waar we als vrienden ontvangen worden door de eigenaar. Het heeft voordelen als je bevriend bent met iemand die in de toeristen industrie werkt. Omdat we maar 1 dag in La Paz blijven willen Ernie en ik zoveel mogelijk zien op een eenvoudige manier. We vragen informatie over een stadstour aan de eigenaar, "no problem, tomorrow at 9:30 the tour will leave".


De volgende morgen verwachten we aan te schuiven in een reguliere stadstour met een bus, maar er staat een taxi klaar met prive chauffeur en prive gids, "service from the hotel". In 4 uur rijden en lopen krijgen we veel achtergrond over La Paz en de cultuur te horen en bezoeken we Moon Valley. In deze vallei is door erosie (regenval) een wonderlijk landschap ontstaan. De ondergrond is van klei en los zand dat makkelijk wegspoeld, alleen als er een wat grotere steen aan de oppervlakte ligt beschermd deze het onderliggende sediment tegen wegspoelen. Zo ontstaat een landschap van spitse pilaren en diepe kloven.
Niet alleen in Moonvalley is deze ondergrond ook enkele armere wijken van La Paz zijn op deze, voor erosie gevoelige, grond gebouwd. Het is een kwestie van tijd voor er weer een aantal woningen door landverschuivingen vernietigd worden. Vanuit een uitzichtpunt zien we duidelijk de verschillende wijken, een Manhatten achtige kantoor omgeving met hoge flats, luxe villa's met groene tuinen en tegen de heuvels opklimmende wijken van huizen die nooit afgebouwd zullen worden om de belasting, die je daarna moet betalen, te omzeilen. Twee en half miljoen inwoners in een stad die in de dalen van 3 rivieren gebouwd is met verschillende klimaat zones door de hoogte verschillen van 4200 tot 2000 meter.




In de middag neemt Maarten ons mee naar de San Pedro gevangenis. Hier staat altijd een rij van bezoekers die in en uit lopen. De gevangnis, die in het midden van de stad ligt, is een klein dorpje op zich waar de gevangenen het voor het zeggen hebben. De polite en bewakers werken hier graag vanwege de extra inkomsten uit smeergelden. Toeristen konden de gevangenis vroeger bezoeken en er zelfs overnachten als bezoek van een gevangene, tegenwoordig is dat moeilijker want erin komen lukt nog wel, maar als je weer naar buiten wilt kan plots de bezoekprijs verhoogd zijn is het verhaal. Voor de liefhebbers van lezen zie het boek Marching Powder van Rusty Young.
De eerste avond eten we bij Sol y Luna die van een nederlandse eigenaar is een bordje nassi met sate en vooraf hebben we bitterballen. De tweede avond gaan we naar The Steakhouse, A very rare Steakhouse well done. Het is een prima tent met lekkere wijn en goed eten.
Helaas wordt Ernie ziek in de nacht. De volgende morgen heeft ze nog steeds last van hevige maagkrampen, alsmaar overgeven en diaree. Maarten en Erik mankeren niets terwijl we allemaal hetzelfde gegeten en gedronken hebben. De klachten lijken erg op de aanvallen die ze de weken ervoor in Cusco had, mogelijk speelt hetzelfde ongedierte weer op. Zo kunnen we niet vertrekken, gedwongen blijven we een dag langer in La Paz, Ernie in bed, Maarten aan het werk via internet en Erik slenterd 's-middags wat door de stad. De volgende dag kunnen we wel op reis, Ernie slaapt de meeste tijd op het bed in de cabine. Tegen acht uur 's-avonds komen we in Cusco. Marsha heeft een lekkere ragout gemaakt van het gedroogde Alpaca vlees dat Erik nog voor vertrek gekocht had. Het is onze laatse maaltijd bij Maarten en Marsha thuis, de volgende morgen vliegen we naar Lima.

     



.

077=070914==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Gisteren hadden Masha en (ik) Erik een kookworkshop bij Rooftop kitchen. De workshop begon met een rondleiding over de San Pedro markt, een van de grotere markten in Cusco. Op de markt zijn naast toeristische spullen ook veel etenswaar te koop en er is een stuk gereserveerd voor verse sappen en kleine restaurantjes. Het is verkiezingstijd en een politieke partij maakte propaganda in de markthallen met veel muziek, vuurwerk en spreker. Gelukkig hadden we een prive rondleiding dus we konden de uitleg bij de verschillende producten nog goed volgen als we dicht bij elkaar stonden.
Na de rondleiding gingen we naar de Rooftopkitchen die in een andere wijk van Cusco gevestigd is. Op de 8-ste en bovenste verdieping van een nieuw appartement gebouw was een prachtige keuken ingericht voor groepen en vanaf het balkon had je mooi uitzicht over de stad. Alle ingredienten voor onze workshop stonden gesneden klaar in kleine bakjes en de chef vertelde wanneer en in welke volgorde ze de RVS-pan in konden.
We begonnen met het maken van een traditionele Pisco sour, een mix-drank van Pisco (44% alcohol, 90ml) met lemonsap (zuur, 30ml), suikerwater (zoet, 30ml) en eiwit van 1 ei. Alles goed shaken in een beker die tot 3/4 gevuld was met ijsblokken, dan uitgieten en tot slot 3 druppels Angostura bitter druppels erbij (kaneel poeder kan ook). Daarna konden we de dressing voor de zalm sashimi (plakjes rauwe zalm) mengen en dunne plakjes zalm snijden. De rode quinoa, die we in de dressing gebruikten was al voorgekookt en afgekoeld dus klaar voor gebruik, ook de lemon was geperst. We hoefden dus alleen op aanwijzing van de kok de juiste hoeveelheden te mengen en even te kloppen tot een lekker fris zuur sausje, snufje zout, peper en peterselie. Ook de mei-raap was voorgekookt in rode wijn en suiker en in kleine blokjes gesneden. Dit voorafje smaakte ons prima onder het genot van wat laatste slokjes Pisco sour.
Het hoofgerecht was een risotto van rode quinoa met wat sla. We begonnen met het fruiten van fijngesneden ui en gele zoete peper, daarna twee eetlepels peterselie en 4 eetlepels van de voorgekookte rode quinoa toevoegen, een flinke scheut kookroom, kleine blokjes kaas (parmesaan en een weinig blauwe kaas), goed roeren en een scheutje witte wijn om het niet te droog te laten worden, naar smaak wat peper en zout om het smeuig te krijgen ook een weinig roomboter toevoegen. Stapeltje maken midden op een bord, beetje afvlakken en daarop de blaadjes sla doen, garneren met geraspte parmasaanse kaas en peterselie en wat olijfolie.
Als toetje kregen we lemon ijs schaafsel met zeer fijn gesnipperde salie blaadjes.
Graag hadden we wat meer lokale ingredienten en gerechten gemaakt. Maar deze workshop is er natuurlijk voor de doorsnee toerist. Vele daarvan vinden de lokale markten te rommelig en te vies. Gezoute en gedroogde alpaca of lama vlees, een malse cavia, gedroogde kuit en zeewier of in het hooggebergte gevries droogde aardappelen. Je moet er van houden en het is thuis niet te koop. Ons menu van de kookworkshop kan je ook thuis maken en is zo een leuk souvenier.

     



.

076=050914==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

De Peruanen zijn een goed gelovig volk, in het verleden was dat een manier van overleven. De komst van de Spanjaarden in 1500 was voor de oorspronkelijke levenswijze van de indianen niet veel beter dan we nu dagelijks op het nieuws vernemen uit het midden oosten. Inmiddels is die wrede tijd geschiedenis geworden en dragen de Peruanen alle "heilige beelden" devoot door de straten bij iedere gelegenheid die ze kunnen aangrijpen. Alle markten, winkelcentra, busstations en vele straathoeken hebben een kleine kapel met glinsterend heiligbeeld om het beste voor het nederige menselijke bestaan als gunst te vragen. Maar ook vanuit het verleden zijn de meer animistische gewoonten nog altijd in gebruik. De bouw van een gezegend huis begint met het begraven van een Lama foetus in de fundering en wordt afgesloten met het plaatsen van twee koeien beeldjes op de nok samen met een kleurijk versiert kruis.
Al deze hokes spokes vindt niet in het geniep en in achteraf steegjes plaats. Er zijn vele "Medicina folklorica" winkeltjes en stalletjes te vinden. Voor ons als Nederlanders is het een wonderlijke combinatie van Katholieke heilige beelden, animistische atributen en oosterse tradities van offergeving. Pakjes met namaak geld, kruiden die in wierrook verbrandt kunnen worden, beeldjes, poppetjes, lama foetussen alles ligt bij elkaar en is te koop voor goed gelovige klanten, en daar zijn er veel van.

       



.

075=010914==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

 

Een vakantie in Peru kan niet zonder een bezoek Machu Picchu, de oude Inca stad die in 1911 werd herondekt door Hiram Bingham. Er zijn bijna net zoveel manieren om de stad te bereiken als er legendes zijn over deze stad. Wij kozen voor een zelf georganiseerde alternatieve route met een aantal vastigheden. Machu Picchu is alleen te bereiken vanaf Agua Callientes dat zelf weer slechts te bereiken is via een dure rit per trein, er zijn geen wegen naar dit dorp. Een andere optie is het lopen van de Inca trail, 45 km door hooggebergte gedurende 3-5 dagen en natuurlijk voor een flinke toeristen prijs. Of dus onze alternatieve route die wel via een omweg gaat maar slechts 1/4 van de prijs kost.
Per dag mogen er maar 2500 bezoekers de oude stad in, dus kochten we toegangskaartjes bij het ministerie van cultuur in Cusco. Met de kaartjes op zak boekten we een busreis naar Santa Maria van waaruit we met een taxi-busje naar Santa Teresa en daarna naar de Hydroelectrico zouden reizen. Vanaf daar konden we of een trein pakken of te voet 2,5 uur langs de spoorlijn lopen om Agua Callientes te bereiken. Via internet reserveerden we een basic hotelletje in Agua Callientes. Rugzak pakken en onbezorgd op pad was ons plan.

Helaas op de dag van ons vertrek ontdekken we op het busstation dat er een busstaking is. Gelukkig ontmoeten we Julie en Pascale uit Frankrijk die een jaar lang over land de wereld aan het verkennen zijn. Of we mee willen rijden in een collective bus naar Santa Maria ?, met ons erbij zit het busje vol en kunnen we vertrekken. Het wordt een rit van 4 uur rijden met een korte ontbijt en sanitaire stop. Als we een pas op 4200 meter hoogte overgaan komen we de zona nebula in. Het zicht wordt door de mist beperkt tot 50 meter en de chauffeur en een paar lokale passagiers slaan een kruisje en prevelen wat. Het heeft geholpen want we dalen veilig af in de volgende valei.
Net buiten Santa Maria kan ons busje niet meer verder, protesterende dorpelingen hebben de weg geblokkeerd, de chauffeur wil zijn busje heel houden en onze rit stopt hier. Als we uitstappen vraagt een jongen of we naar Hydroelectronica moeten, hij kent de routes van de budget toeristen. Voor een schappelijk bedrag kan hij ons vieren brengen met zijn auto. En even later scheuren we in zijn oude auto over een onverharde weg de valei in langs stijle afgronden, zie filmpje op Youtube Weg van Santa Maria naar Hydroelectronica. Toeterend bij een onoverzichtelijke bocht, wat langzamer rijdend door knie diepe plassen water en even achteruit als er toch een tegenligger aankomt.

Bij Santa Teresa is de weg weer geblokkeerd door protesterende mensen, naar de auto voor ons die door de blokkade probeert te komen worden stenen gegooid. We krijgen korting op onze rit en gaan lopend de blokkade voorbij. De protesten hebben iets te maken met het aflopen van de gunning van de spoorlijn. Het schijnt zo te zijn dat Peru-rail geheel in Chileense handen is en dat bevalt de dorpelingen niet. Ze zijn vast ook ontevreden door het verlies van de spoorlijn door hun dorp ten gevolge van aardverschuivingen in 1998. Nu ontwikkeld de toeristische sector zich prima aan de andere kant van Machu Picchu terwijl hun dorpen slechts bezocht worden door een enkele low budget rugzak toerist.
Aan de andere kant van de blokkade staat weer een handige jongen met auto die ons wel verder wil brengen. Het dorp uitkomen is nog even lastig, er worden vanaf de helling rotsblokken gegooid om de weg te blokkeren. Als het stof gezakt is komen de stenengooiers de weg op en maken een pad vrij voor onze auto. Protesteren is leuk als je vrienden blijft met je dorpsgenoten lijkt het motto.
Vroeg in de middag komen we aan bij Hydroelectronica, een paar uur eerder dan met onze gereserveerde bus. Vanaf hier kan je via de spoorlijn naar Agua Calliantes, 9 km lopen of voor €20,- met de trein. We gaan lopen en om vijf uur 's-middags bereiken we na een enerverende reis ons hotel.

   
De volgende morgen namen we om 7:30 uur de bus omhoog naar Machu Picchu, 800 meter stijgen via haarspeld bochten. Bij binnenkomst in het historische park zien we de oude Inca stad net uit de ochtend wolken te voorschijn komen. Ernie is met een fotoboekje in de hand onze gids en regelmatig luisteren we mee naar de verhalen van ingehuurde gidsen bij andere gezelschappen. We doen het op ons gemak en horen soms verschillende verhalen van de gidsen bij een zelfde steen of resten van een gebouw/tempel. Het is een indrukwekkende archeologische stad op een wonderlijk moeilijk bereikbare lokatie. De wereld moet erg klein zijn geweest voor de Inca's die hier woonden, terwijl de omvangrijke gebouwen toch uitstralen dat ze zich bewust waren deel uit te maken van een groot rijk.
We maken veel foto's, zie ons album op picasaweb.google.nl//fjslim. Pas in de namiddag nemen we de bus terug naar ons Cusi Backpacker Hostel. Als we de volgende morgen aan onze wandeling langs het spoor beginnen treffen we Julie en Pascale weer, gezamenlijk reizen we retour naar Cusco.
   



.