013=250820==16:00UTC==Positie:51=48,35N==004=15,90E==Blinckvliet====================

Regelmatig zijn we op de haven te vinden om wat te klussen aan de boot. Natuurlijk is hij al sinds de aankoop vaarklaar, maar van varen komt het niet. We vermoeden dat er weer over ons gesproken wordt in de trend van "vertrekken die twee ?, nou dat zie ik er niet van komen ze durven de box niet eens uit". De laatste keer dat we de box uitgingen was het ook gelijk mis, de motor viel uit toen we de palen net voorbij waren. De inbreker die in maart aan boord had geslapen had de brandstof kraan dicht gedraaid. Onze verhuizing naar een andere box eerder dit jaar hadden we gedaan op de brandstof die in de filters zat en nu bij het uitvaren was alles op. Gelukkig kwamen we er in de haven achter, het zal je maar gebeuren dat je op het stromende water van het Spui met beroepsvaart plots zonder aandrijving zit.
De lasser heeft het staalwerk voor de bimini opgeleverd en gaat verder met de hek-beugel voor windmolen, antennes en zonnepanelen. We hopen dan volgende week weer te kunnen knutselen. Afgelopen weekend eindelijk de apparatuur aangesloten die we al maanden in huis hebben. Ze hangen nu keurig in het frontje dat Martin van de Blues voor ons maakte.
We doen nu voor het eerst mee met de laatste moderne maritieme electronische snufjes. De nieuwe marifoon, een Horizon GX2200, is uitgerust met DSC (Digital Selective Calling) en heeft een ingebouwde ontvanger voor AIS (Automatic Identifycation System).
Met de DSC kunnen we tekst berichten ontvangen en versturen naar schepen in het bijzonder de nood- en spoedberichten. Eén druk op de knop is tegenwoordig genoeg om omringende schepen te waarschuwen als er problemen zijn en we ontvangen zulke oproepen ook automatisch van andere schepen. Ze weten dan gelijk onze roepnaam, locatie en welk probleem er is. Met de AIS ontvanger zien we welke schepen er rondom ons zijn, hoe snel ze varen, welke koers en of een botsing of nadering tot op gevaarlijke afstand verwacht wordt. De schepen moeten dan natuurlijk wel AIS uitzenden, voor de beroepsvaart is dat verplicht en veel pleziervaart doet het ook. Ook wij hebben tegenwoordig een AIS transponder. We kozen voor een model met een eigen schermpje zodat je ziet wat er gebeurt het is de ICOM MA-500TR. De marifoon hebben we zo laten programeren dat we kunnen kiezen tussen de Internationale, VS en Canadese kanalen set. Met onze vaarplannen is het wel noodzakelijk dat we ook over de VS kanalen beschikken. Want helaas zitten er verschillen tussen de zend- en ontvangfrequenties tussen de verschillende landen als je wat verder dan Europa vaart.
Voor het doorgeven van alle electronische berichten naar de computer is de Miniplex-lite aan boord gekomen. De ontvangen AIS signalen van de marifoon worden doorgegeven en de GPS (positie) signalen van de AIS-transponder. Nu zien we ons zelf dus varen op de electronische kaarten en de schepen bij ons in de buurt. Als we er op klikken met de muis zien we de roepnaam en roepletters en kunnen zo eenvoudig met ze in contact komen als dat nodig is.
Doordat we nu een AIS signaal uitzenden wordt dat overal ontvangen en sommige ontvangers zijn gekoppeld aan internet waardoor wij ook weer op internet te vinden zijn bij Marinetraffic.

  

.

012=190820==16:00UTC==Positie:52=20,28N==005=31,55E==Waterland====================

Niet vertrekken was een verstandige beslissing mompelen we tegen elkaar als we naar de zoveelste Corona persconferentie van Mark en kornuiten kijken. Maar toch hebben we regelmatig een moedeloos kater gevoel. Alles wat we willen doen kan morgen ook, er is geen haast meer door gebrek aan een vertrek datum of op zijn vroegst één die een jaar verder ligt. We proberen te genieten van een langer tuinseizoen en bedenken wat we komend seizoen gaan planten. Nu oogsten we volop bramen, tomaten, komkommers en er komt nog meer aan. De druiven rijpen goed en zijn al zoet genoeg voor de wespen. De appels krijgen kleur en ook het rijpen van de peren gaat voorspoedig. De courgettes deden het slecht dit jaar, maar de oogst van de sperziebonen is overvloedig.
Nu we tijd over hebben proberen we nieuwe recepten uit. Zo maken we soep van sperziebonen (sperziebonen, aardappel, uitje, alles blenderen en dan uitgebakken spekjes, roomkaas toevoegen) en leggen we ze zelfs in op zoet-zuur (azijn + water in gelijke delen en half zoveel suiker als azijn, jeneverbes, mosterdzaad, venkelzaad, komijnzaad, laurierblad opkoken en in potten gieten met de sperziebonen die slechts 5 minuten gekookt hebben). De bramenjam wordt opgefrist met munt en lemonrasp. De basis saus van tomaten geven we wat meer smaak met een komkommer. We hebben zoveel jam dat we wel een winkeltje kunnen beginnen. De pompoenjam van vorig jaar is nog niet op en we vinden ook nog potjes bramen, rode bes, kruisbes en vlierbes van oudere seizoenen.
Onlangs hadden we ruim 40 ransuilen op ons park. Het was een wonderlijk gezicht om ze een voor een te zien uitvliegen terwijl je overdag niet meer dan een stuk of 5 kon zien tussen de bladeren van de kastanjeboom. Helaas is het avond schouwspel ten einde, na een verschrikkelijke onweer hebben we ze niet meer gezien. Vlinders zijn er nu echter volop en fladderen door de tuin. Dat wordt dus regelmatig de koolplanten controleren op eieren of jonge rupsen. Want deze winter willen we zelf de boerenkool eten.
We nemen ons voor om binnenkort het nieuwe vaargebied te verkennen. En de lasser wat meer achter de broek aan te zitten zodat zijn werk af komt. Dan kunnen wij verder met de montage van zonnepanelen en windmolen zodat we weer off-grid kunnen leven.


  
  

.