117==301112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

Met de komst van 10 nederlandse boten was het gisteren een hollands borreluurtje op het terras van de marina. Als je je niet realiseerde dat het eind november is zou je denken dat je op het terras van een Nederlandse jachthaven beland was. Onder de gearriveerde boten was ook de Cula van Vitali, een oude bekende van Ernie. We hebben gezellig bij Vitali en zijn opstapper Henk aan boord gegeten. Het nederlandstalig maritieme netje werd die avond overgenomen door de WaltzingMathilda en Erik kon zich nu slechts inmelden vanaf de Cula. Hierdoor was er gelijk gelegenheid voor een kritische blik op de SSB installatie. De installatie functioneerde niet optimaal en al snel bleek dat de antenne tuning niet werkte. Op lange termijn en op hoge vermogens uitzenden zou dan zelfs schadelijk kunnen zijn voor de zender. De volgende dag was het even puzzelen voor Erik maar de klus kon geklaard worden met een draadje losmaken, daarna functioneerde de SSB als nooit tevoren. De boten van het Westward net zijn bijna allemaal zover westelijk gekomen dat 08:30 UTC niet meer een tijdstip is voor een gezellig praatje bij het ontbijt maar eerder een hinderlijke verstoring is op een moment dat je je liever nog eens omdraait voor het straks al weer licht wordt. Slechts de Malua was aan de frequentie maar hij vertrok dan ook later en vanaf de Canarische eilanden.

Joshua kwam gisteren aan met de nieuwe schakelkastjes voor de koelkast. Het was maar goed dat Sven van George Kniest in overleg met de importeur had verzonnen dat naast het rode kastje ook mogelijk het zwarte kastje kapot zou kunnen zijn, want inderdaad pas bij vervanging van het zwarte kastje werkte de koelkast weer. Mogelijk dat oververhitting en langdurig werken onder tropische omstandigheden de oorzaak zijn geweest waardoor de electronica het begaf. Erik heeft extra venitlatie gaten gemaakt in het schotje waarachter de koelribben van de electronica zitten. Hopelijk voorkomt dat herhaling van de problemen. Nu de koelkast weer werkt kunnen we verder gaan met de inkopen voor de oversteek. De komende dagen is er nog veel regen, golfslag en stevige wind, nabij de Cape verde, we hebben de tijd dus we wachten nog even met vertrek. Sowieso kunnen we niet meer uitklaren, maandagmorgen 09:00 gaat het kantoor pas weer open.

.

116==261112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

Van de week kwam het praktisch nut van een radionetje voor een Canadeze zeiler tot uiting. We wisten dat ie onderweg was van de Canarische eilanden naar Mindelo doordat ie zich, net als andere boten onderdweg, dagelijks inmeldde op het netje. Gelukkig voor hem deden wij vanaf de ankerbaai ook mee met het netje. Konden we eerder al boten op de Canarische eilanden gerustellen dat het vullen van gasflessen gemakkelijke gaat in Mindelo, er geld uit de muur komt met een Visa kaart en dat de prijzen van diesel aantrekkelijk zijn, dit keer konden we assisteren bij het opvangen van de Canadese boot omdat hij vanwege een kapotte koppeling al zeilend ten anker wilde. Samen met de bemanning van de Aura waren we paraat om zijn boot bij te sturen als het nodig was en naar achter te duwen om zijn anker te laten ingraven. Het blijft een komen en gaan van boten op de ankerstek en in de haven. De Nederlandse drie kleur zal in de komende weken het talrijkst worden, van ruim 20 boten weten we dat ze onderweg zijn. Het is dus bijna dagelijks even bijpraten met nieuwe zeilers. Een van de vragen is al snel hoelang je op de Cape verden bent. Van een paar dagen tot 2 weken is dan vaak het antwoord. Een van de andere boten sprak niet in tijdseenheden over de periode dat de Gabber op de Cape verde was maar in cetimeters, ongeveer 20 cm ! Als er zo over je gesproken wordt is het tijd om met een plamuurmes de aangroei te verwijderen. Dus dat hebben we vandaag dan ook maar gedaan.

.

115==231112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

We genieten enorm van onze koelkast en dat wilden we ook doen tijdens de oversteek. In de voorbereidingen voor de oversteek hadden we daarom gepland om 3 dagen vooruit te koken bij vertrek, 2 kilo heerlijke Goudse kaas mee te nemen en regelmatig voor een paar dagen te koken als het rustig weer is. Helaas stopte de koelkast er onlangs mee. Alles werd nagemeten en gecontroleerd, de eindconclusie was dat de automatische start electronica een automatische stop was geworden. Internet en email via SSB waren weer een geweldige uitkomst. Op een forum kwam ik info tegen van een soortgelijk probleem bij een bevriend zeiler/radio-amateur. Len stuurde per direct volop details en bevestigde onze conclusies en metingen. Daarna opzoek naar kastjes met nieuwe regelelectronica. Om zeker te zijn van resultaat gokten we op meerdere paarden. Isotherm internationaal, Vreeken watersport en George Kniest schreven we een emailtje. De eerste reactie kwam van Isotherm internationaal die onze vraag had doorgespeeld naar de Nederlandse importeur in Kampen. De importeur bleek een centrale spil te zijn, want ook Vreeke en Kniest hadden contact met hem opgenomen. Joshua, charter kapitein in de Cape verde, is nu in Nederland en hij gaat de spulletjes volgende week meenemen. De importeur stuurt het rechtstreeks naar het postadres van Joshua en Mark (Ernie' broer) regelde de betaling bij Kniest in Muiderzand. Iedereen hartelijke dank voor de snelle inzet.

Wat je niet meeneemt kan niet kapot, gonsde de afgelopen dagen wel in onze gedachten. Een aantal jaren leefden we zonder koelkast en zelfs een winter met een houtgestookte kachel aan boord van de Gabber. Nu betrappen we ons op de afhankelijkheid van luxe terwijl we juist vrij en zorgeloos willen zijn. Het vertrek naar de overkant is uitgesteld, de weersomstandigheden worden daarmee gunstiger dus geen reden tot klagen eigenlijk. Vandaag kwam superjacht Constance even langs om te tanken. De eigenaars zaten comfortabel in luxe fauteuils (zie foto) terwijl 4 man bemanning aan het werk was. Bij de invaart passeerden ze de kleinste boot die hier op anker ligt, een engels man met een 26 voeter. Vandaag is ook het cruise schip de Balmoral op bezoek in Mindelo, de boot waar Ernie's ouders mee op stap zijn geweest. Met zijn ruim 1250 passagiers kleurde de straten daarom wit van het volk. Over de schepen op het Nederlandstalige maritieme netje maken we ons maar geen zorgen. We horen sinds hun laatste dag op zee voor aankomst in Sal niets meer van ze en gaan er maar vanuit dat ze veilig zijn aangekomen.

.

114==171112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

Gister avond zijn we met de Horizon gaan eten in een van de lokalere restaurantjes. Een kleine zaak met plaats voor circa 15 man die gerund wordt door de portugese Christina. Onze komst was al aangekondigd zodat er voorraden waren en wat voorbereidingen achter het eenvoudige 4 pits gasfornuis. Na de maaltijd kwamen om 21:00 de muzikanten, een viool speler en zanger met gitaar. Tegen die tijd schoof ook de bemanning van de Doen aan en liep de zaak voller met lokaal publiek en Portugeezen vermoeden we. Muziek trekt klanten en na een tijdje stond men ook op straat te genieten van een biertje, wijntje, grog en muziek met "colour locale". De muziekstijl is Morna en lijkt op de portugese Fado, de zang klinkt melancholiek en de muziek ingetogen. Niet bepaald echte meezingers, maar hier op de Cape verde blijft het publiek (restaurant gasten) niet stil. Applaus of een aantal regels meezingen als in de nationalistische teksten hun eiland of stad wordt bezongen. Regelmatig stappen ze naar voren om in overleg met de musici een favouriet nummer zelf ten gehore te brengen. Zo ook bij Christina, eerst twee een beetje baldadige mannen met een eigen liedtekst op papier en wisselend met de leesbril zongen ze uit volle borst. Daarna bracht de dame voor ons, de zaak in beroering met haar mooie stem. Een TV-programma als de "Voice" of "X-factor" zouden hier goede kandidaten kunnen vinden. Gelukkig speelt het leven zich in Mindelo nog veel op straat en in huiselijke kroegjes af zodat wij ook kunnen meegenieten van deze folklore. Op Youtube staat een filmpje over Mindelo met Kaapverdiaanse muziek, niet van eigen hand maar het geeft sfeer beelden van de omgeving waar we nu verblijven, klik hier voor film. Meer Cape verdiaanse cultuur en muziek is er in de film Kontinuasom. Een documentaire film over de wens om de eilanden te verlaten en het verlangen naar het vaderland.

113==161112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

Terwijl het een komen en gaan van zeilboten is in de haven en op de ankerplaats zijn wij op ons gemak bezig met de voorbereidingen voor de overtocht. Iedere dag nemen we wat meer boodschappen mee dan we nodig hebben voor dagelijks gebruik om zo de voorraden, crackers, drinkwater, jus d'orange, zoute versnaperingen, melk en wc-papier aan te vullen. Blikvoer hebben we nog genoeg in voorraad vanuit Dakar, de Canarische eilanden en zelfs nog vanuit Nederland. Ernie inventariseert de voorraden en Erik doet verschillende technische onderhouds klusjes. Het water uit onze RVS tank die we in Dakar hadden laten lassen was wat bruinig van kleur op het laatst. Klei of zand vanuit Senegal dachten we eerst, dat daar altijd een beetje in het drinkwater zat. Maar het bleef roestig van kleur ook na wat doorpompen. Dus het mangat open gemaakt voor inspectie, helaas een dunne laag roestdeeltjes zat door de hele tank en ook nog wat roest schilfers op de bodem. We hadden de tank nog nooit goed schoon gespoeld en de losse spikkels van het laswerk waren gaan roesten. Controle met een magneet leerde dat de lasanodes die gebruikt waren bij het monteren van de inlaat en uitlaat geen RVS anodes waren maar gewone metalen en dat leverde nu bruin water. We hebben de hele tank eruit gehaald en goed gespoeld en ook de waterleiding schoon gemaakt door er een touw door heen te trekken met wat nauw passende doekjes. Alles is weer fris, we gebruiken de tank als eerste op de oversteek in de hoop dat nieuwe roest nog niet gevormd is. In Trinidad lossen we het definitief op.

De mast, de geleide rails voor de bomen en de gleuf voor het grootzeil waren ook bruinig. Dit was geen roest maar inderdaad een flinke laag kleiig stof. Met een emmertje de mast in voor een was beurt, zodat het zeil en de bomen weer soepel op en neer kunnen. Gelijk een inspectie gedaan van de verstaging, de top lichten gewassen en de reserve vallen anders opgehangen zodat ze niet meer in de weg zitten voor de rolfok. Bovenin ook gelijk wat foto's van de Gabber en andere boten rondom ons gemaakt. De meeste boten van het Westward radio netje gaan dit weekeinde aan de oversteek beginnen. Dat maakt weer wat ruimte op de ankerplaats. In de haven liggen nu al 4 nederlandse boten, sinds november vorig jaar hebben we onderweg niet meer zoveel landgenoten gezien. En vanuit Sal komen over 2 weken nog eens 4 nederlandse boten deze kant op, wij zelf zijn dan al bezig met de oversteek. Ook voor de vogels is het trektijd. Iedere nacht vliegt er een zwerm kleine zilver reigers over de haven op zoek naar een rustplek voor de nacht op de verstaging of lijnen van de boten.

.

112==121112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

Nu we meer buiten op anker liggen zou je verwachten dat het sociale leven afneemt. Steigerpraat was er zo ie zo niet bij voor ons want we lagen niet in de haven. Zwaaien en roepen voor een afspraakje gebeurde wel en natuurlijk hebben we internet aan boord en dat is handig om contact te houden met familie en vrienden in Nederland maar ook met medezeilers die in de haven liggen. Een paar dagen geleden kwamen we bij de dinghy steiger van de visclub Chaterine en Peter tegen die ons vertelden dat de boten van het Westwardnet regelmatig bij elkaar een uurtje borrelen. Neem je eigen drank en snack mee en met elkaar wat kletsen. Het clubje dat er nu ligt zijn allemaal lange termijn zeilers, Scotia 12 jaar, Southern Cross 6 jaar en voor Freebird is het een leefstijl geworden, na hun huwelijks trip op de Bahama's zijn ze blijven zeilen en nu al 30 jaar onderweg. Hun twee zoons hebben ze zelf onderwijs gegeven en een chartert nu in de Bahama's met een catamaran. In deze andere wereld van lange termijn cruisers ben je dan toch nog goed terecht gekomen en kunnen de ouders trots zijn op de opvoeding die ze de kinderen gaven. Dat het seizoen van de oversteek er aankomt is duidelijk te merken. Dagelijks komen er boten bij in de haven en op ankerplaats. Volgende week komen 3 nederlandse boten uit de Canarische eilanden en morgen nog meer Westwardnet boten. De meeste boten zien de Cape verde als een eilanden groep die bij zwart Afrika hoort. Ze blijven niet veel langer dan 1-2 weken en gaan dan door naar de Carieb. Jammer want met wat meer tijd hadden ze kunnen genieten van lokale sfeer, muziek, eten en huisgestookte grog.

.

111==081112==16:00UTC=====Positie:=16=53,1N==024=59,6W==Mindelo=anchorage===

Dat was nog eens een levendig dagje op zee. "Dolfijnen" riep ik en dacht gelijk die zijn wel erg groot. Het bleken pilot whales te zijn, eerst drie stuks maar al gauw een vierde erbij. Ze zwommen, na even met de boeg van de boot gespeeld te hebben, al weer snel weg. Maar kwamen weer terug en steeds meer kwamen er bij, uit eindelijk telde we elf van die dieren en er zwommen er ook nog een paar recht onder de boot. We hoorden ze piep geluiden maken, eentje ging op zijn zij zwemmen en die ging ons eens goed bekijken, een ander sprong balorig meerdere keren helemaal het water uit. Na een half uurtje hielden ze het voor gezien en gingen er vandoor. Een mooi moment van de dag. klik op de foto hiernaast voor een filmpje op ons Youtube kanaal. Een paar uur later zien we een vin van een haai naast de boot zwemmen gelukkig in tegengestelde richting want om zoiets lang naast je te hebben zwemmen is nou ook niet zo gezellig.Om Half zeven 's avonds maakt Erik zich klaar om naar bed te gaan, ik zit buiten in de schemer om het hoekje in de kuip en vraag aan Erik of hij me nog een zeeuwse babbelaar aan kan geven. Even later voel en zie ik vaag iets langs me heen schieten wat pal naast mij neer komt. Ik steek mijn hand uit naar het snoepje en wil net Erik laten weten dat ik het geen manier van aangeven vind als ik in iets nats, zachts en glibberigs grijp. Dat werd dus gillen. Achteraf nogal een hysterische reactie als je bedenkt dat het een schattig lief ieniemienie vliegend visje was dat de weg was kwijt geraakt, zeg maar een visje van het formaat zeeuwse babbelaar. Inmiddels zijn we gearriveerd in Mindelo, praatje gemaakt bij de Horizon. Vandaag arriveerde Shishco en later op de dag nog een Nederlandse boot. We hadden eerst geankerd nabij ons oude plekkie, maar daar was het wat krap, zeker met de harde wind die er aan komt. Nu liggen we in goede ankergrond meer buiten de marina in ruimer water tussen de boten die we kennen van het Westward radio netje (8:30 UTC 8131 USB).

.

110==051112==16:00UTC==Positie:=15=45,8N==024=02,5W==73Nm=SW=of=Isl=St=Lucia==

Om minder last te hebben van de toenemende swell op de ankerplaats zijn we eergisteren 500 meter meer naar buiten gaan liggen. Bijna alle (50 meter) ankerketting hadden we nodig in het aldaar 15 meter diepe water. Met zicht op de brekende branding waren we blij dat we verder weg en in rustiger water lagen. Inmiddels is het 3 weken geleden dat we water innamen en verse voedsel voorraden aanvulden. In de hoofdtank zit nog altijd water, de 60 liter reserve in het gangboord en de achtertank hebben we nog niet gebruikt. Al met al een goede test of we zuinig genoeg zijn met water voor een Atlantische oversteek. Sinds vanmorgen 07:30 uur zijn we onderweg naar Mindelo. Twee vislijnen met verbeterde lokvisjes en "teasers" trekken we achter de boot aan. Via Facebook van Joshua wat vistips gekregen, hij ving vorige week een tonijn van 35 kilo ! Nu maar hopen dat het eindelijk een keer gaat lukken bij ons. Zonet werden we omringd door een school pilot whales met afmetingen van 2,5-5 meter scharrelden ze wat voor de boeg en langszij van de Gabber. Bij het filmen werden we nat van hun spuitwater. We lopen met een snelheid van 4-4,5 knoop in de goede richting. We verwachten morgenmiddag aan te komen in Mindelo. Dan wordt het zoeken naar een ankerplaatsje want er verzamelen zich steeds meer schepen in de Cape verde. De Cape verde wordt door veel boten gebruikt om de oversteek naar de Carieb in korte stukken op te knippen. Met de internationale luchthavens is er gelegenheid om van bemanning te wisselen en je kan er verse voorraden water en eten inslaan.

.

109==021112==17:00UTC=====Positie:=15=16,7N==023=45,3W==Tarrafal=Isl=Santiago==

Zoals de voorspellingen aangaven is de swell van 80cm toegenomen naar 140cm en ook de richting van de golven is veranderd. Bij nagenoeg wind stil weer rollen de golven gestaag iedere 11 seconde de baai in, met iedere minuut een grotere ter afwisseling. Het zicht onderwater is minimaal door de opdwarreling van zand bij het strand. Vakantiegangers vermaken zich met surf en bodyboards in de hoge golven. Voor ons helaas geen verse vis met speervissen, maar de paella die we maakten was goed voor 3 dagen. De swell maakt het ook niet aantrekkelijk om met de kleine bijboot naar de oever te gaan, Erik ging daarom zwemmend boodschappen doen. Op het strand landen de vissers en daar is dan ook altijd wat handel om heen van vrouwen die maaltijden, belegde broodjes en drinken verkopen. Vier stevige witte puntjes en twee flinke donuts werden wat lacherig in de waterdichte zak gedaan door de verkoopster. Een paar meter strand, de branding door en dan nog een flink stuk zwemmen. Het nuttige (afkoeling, lichaamsbeweging, wassen) wordt met het praktische (boodschappen) gecombineerd. Erik blijft slank door donuts te kopen ! Ernie ook weer blij, zij neemt haar lichaamsbeweging door 10 rondjes rond de boot te zwemmen.

.

108==011112==11:00UTC=====Positie:=15=16,7N==023=45,3W==Tarrafal=Isl=Santiago==

Een busrit van ruim 2 uur bracht ons gisteren van Tarrafal (noord) naar Praia (zuid), de hoofdstad van de Cape verde op het eiland Santiago. Tijdens de rit reden we langs de oostkant van het eiland via Ponta Verde, Santa Cruz en Pedra Badejo. In Pedra Badejo konden we overtappen in een andere verzamelbus die ons naar Praia bracht. Onderweg was het een uitstappen en instappen van passagiers, het record was 18 volwassenen, 3 kinderen en een zitplaats vol met bagage, sardientjes in een blikje hebben aanzienlijk meer de ruimte. We hadden duidelijk de " stopbus" te pakken. Voor ons wel leuk want zo zagen we nog wat van het prachtige groene eiland en haar bewoners. Een straathandelaar ging zijn geluk beproefen in Pedra Badejo. Je vraagt je af wie er op zijn handelswaar zit te wachten. Zijn mandje was gevuld met een bonte mengeling aan producten: haarbandjes, gasbrander kop, kammen, tandpasta, scharen, lege DVD-schijven, pennen, watte staafjes en spiegeltjes. Het zal redelijk succesvolle handel zijn, want je ziet veel west Afrikanen er mee op straat en langs de huizen trekken. In Praia genoten we van een eenvoudige maaltijd kip/rijst/bonen op de markt. Daarna slenterden we door de stad op zoek wat de hoofdstad te bieden had. Vanaf de hoger gelegen stad hadden we uitzicht op de nog altijd lege ankerbaai bij de haven. Behalve dat de keuze aan winkels en het aanbod op de markten uitgebreider en iets goedkoper was konden we niets ontdekken wat Praia aantrekkelijk maakt.

Om 10 over half twee stapten we maar weer in een busje dat ons beloofde naar Tarrafal te brengen. Zoals met alles op de Cape verde moet je ernstig gehard zijn in het motto van de eilanden groep "living without stress". Het busje liep voller met passagiers, en toen weer leger omdat sommige mensen dachten dat een ander busje sneller zou vertrekken, een chineze handelaar had een transportje dozen goed voor 5 zitplekken en de vloerruimte, er kwamen weer meer passagiers, het werd even trekken aan de tas van een potentiele passagier maar ons busje verloor de strijd. Toen huppetee de geluidsknop op volle sterkte, nog even 4 rondjes rijden rond de markt, soms lachen met andere chauffeurs van verzamelbusjes, soms wat minder vrolijk naar de concurrentie. Gelukkig kocht niemand van de passagiers de verse varkentjes in het rieten mandje en ruim een uur na instappen vertrok ons busje mutje vol uit Praia onderweg naar Tarrafal. Deze keer gingen we dwars over het eiland door de bergen. Lekker koel door de hoogte en over een prima asfalt weg. Met een korte stop in Assomoda waren we om 17 uur terug in Tarrafal. Op het strand lag onze bijboot en de zich zelf aangestelde oppasser op ons te wachten.

.