| In Arica doen Maarten en Marsha boodschappen bij de Mercedes benz dealer om reserve onderdelen in te slaan voor het wagenpark Tucan. Wij verkennen de stad en gaan op zoek naar het museum met de oudste mummies van de wereld. Een verzamel taxi brengt ons 12km buiten de stad bij het museum Arqueologico San Miguel de Azapa. In het museum staan we oog in oog met mummies, gebruiksvoorwerpen en sierraden van de Chinchorro die in dit gebied leefden van 6000 tot 2000 voor Christus. Het droge klimaat en zilte zeewind hebben veel resten van deze cultuur goed geconserveerd. Het museum heeft een mooie weergave van vondsten en artist impressions over hoe het leven toen was. We verbazen ons over de fijne kwaliteit van het handwerk. Na het museum bezoek gaan we de stad weer in en treffen Marsha en Maarten op een terrasje. Gezamenlijk lopen we naar de haven, de zee blijft trekken, we zijn tenslotte allen zeilers. We genieten van de fris warme zeelucht, oceaan branding, zien pelikanen en zeeleeuwen en kletsen bij over van alles en nog wat. 's-Avonds eten we in de stad, Chili is een stuk Europeser dan Peru en de levenskosten zijn ook duidelijk hoger. We gaan bij tijds slapen want morgen is er weer een rijdag en een grenspassage waarvan je nooit weet hoe lang ie duurt. De grenspassage ging redelijk vlot in 1,5 uur en weer rijden we door een wonderlijk dor landschap met verspreid staande hutjes. Het lijkt erop dat de overheid van Peru subsidie geeft om hier te gaan wonen. Langs de weg is het land verkaveld, met rijen stenen zijn de kavels afgezet en op iedere kavel staat een schamele hut waarvan er aardig wat bewoond lijken te zijn. In het landschap is niets dan stof, zand en keien tenzij er irrigatie is, dan kan het groen zijn met landbouw gewassen. Dat is waarschijnlijk de belofte die deze pioniers naar deze uithoek van het land lokt want zonder irrigatie is het gewoon wonen in een woestijn. |  |
, 
, .