018=24102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De nacht van zaterdag op zondag zal ons nog lang bijblijven. Het waren voor het eerst angstige momenten aan boord. De wind trok in de loop van de dag aan van 6-7-8 Bft naar in de nacht ruim 11Bft. We gierden achter onze mooring van links naar rechts en maakten regelmatig helling dat de gangboorden het water raakten. De bijboot tolde meerdere keren door de lucht, als een vlieger achter onze boot. Gelukkig was de mooring stevig en hielden onze lijnen het. Uit voorzorg hadden we de buitenboord en de brandstof tank al van de bijboot gehaald. Tot 03:00 uur in de nacht hielden we wacht daarna nam eindelijk de wind af naar een rustige 6-7Bft. We hadden de storm anders ingeschat, hij zou in zijn piek van over de bergen moeten komen zodat we in de luwte zouden liggen, maar niets van dat al. De volgende ochtend was het voor zeilers om ons heen bijboten omdraaien en buitenboordmotoren spoelen en vrijmaken van zeewater. Gelukkig had de "Make My Day" daar ervaring in en zo waren de meeste motoren in de middag al weer aan de praat. 's-Avonds komen we met zijn allen bijelkaar op het terras van de Marina en praten na. Ook nemen we afscheid van een aantal boten die al weer verder gaan. Dinsdag is onze bestelling uit Amerika gearriveerd, het zijn een "sealing kit" en "bearing kit" voor onze boegschroef (QL CT900). Dus binnenkort kunnen we het water uit voor het demonteren van de boegschroef en het vervangen van de lekkende onderdelen.

We hadden bijna een nieuwe koelkast besteld, de aantrekkelijke offerte van George Kniest was al binnen, toen Erik in een laatste poging om het probleem te verhelpen de spanning ging nameten bij de koelkast. Slechts 11,3 Volt was het, een snelle blik op de accumonitor vertelde hetzelfde. Het bewolkte weer van de laatste dagen in combinatie met het draaien van de watermaker hadden voor een flinke ontlading gezorgd. Vanaf nu dus stroomdraaien als we drinkwater maken. Maar ook opzoek waarom de zonnepanelen (360Watt) niet zoveel bijladen als wat we verwachten. Aan Jonathan van de Asylum vragen we of hij een reserve zonnepaneellader heeft, omdat we de werking van de onze wantrouwen. Na alle panelen en verbindingen te hebben nagemeten en de reserve lader er tussen te hebben is de eindconclusie dat iets meer dan 200Watt laden het maximum haalbare is. Deels door beschaduwing en deels door lage zonnestand. Ook vinden we een zonnepaneel dat slecht verbonden is en dat probleem hebben we kunnen verhelpen. Iedere haven heeft wel zijn bijzondere gasten. Zo ligt er nu bij ons een Duits schip met een uiterst relaxte zeiler. Alle dagen zit hij van 's-morgens vroeg tot 's-avonds op zijn klapstoel op het voordek. Niet eens een boek te lezen, gewoon lekker zitten en kijken, soms een dutje doen. Natuurlijk zijn we gewoon jaloers op hem. Hij had wel het mooiste zicht op de Gouden Leeuw die sinds gisteren hier aan de kade ligt. Het is een internaat schip waar 44 leerlingen 7 maanden mee varen en onderwijs krijgen op niveau van de 10de en 11de klas.

   







.

017=19102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

In de Whatsapp groep doen we een oproep om te gaan duiken bij het marine reservaat Ilheu do Cima. Omdat er discussies de ronde gaan dat je alleen via een duikschool mag duiken gaat Erik uitgebreid op onderzoek. Eerst bezoekt hij "Secretaria regional de mar e pesca" in het dorp en vraagt om een duikvergunning. Vijf euro armer en een Portugees briefje rijker blijkt het bij thuiskomst om een vergunning te gaan om te mogen speervissen, helaas. Verder zoeken op internet brengt hem bij Duik reservatie verzoeken, een site van de Portugeze overheid waar je een tijdslot kan boeken om te mogen duiken in het reservaat. Hier moet je zijn om toestemming te krijgen, er zijn geen kosten en we boeken voor 2 personen tussen 13:00 en 14:00 uur. Helaas wordt het geen duiken want er zit slechts 50bar in de duikflessen. We gaan er wel heen met de bijboot om te snorkelen. Er ligt een kleine mooring, maar het onderwater leven is niet indrukwekkender dan langs de steenstort van de haven. Van een Belgisch stel zeilers nemen we een halfwinder over. Het zeil is eigenlijk iets te klein voor onze boot maar dat maakt hem wel handelbaarder en de slurf die er bij zit maakt het helemaal gemakkelijk is de belofte. Met deze halfwinder van 80 vierkante meter hebben we zeil om bij weinig wind (<3Bft) toch nog te kunnen zeilen. Het Belgische stel met twee kinderen blijft voorlopig op Porto Santo, het bevalt ze goed, vorig jaar verbleven ze op Grand Canaria. Het is leuk om te zien hoe de zeilers hier in de haven ieder een eigen keuze maken over hoe ze het zeilend leven invullen. Van solo de wereld rond, rondje Cariebe, huis kopen op Porto Santo, tussen Canarische eilanden - Azoren en Porto Santo rond varen, tot "we weten het nog niet maar hier bevalt het prima". De bestelde onderdelen zijn onderweg. Gisteren belde de douane vanuit het vaste land van Portugal met wat vragen over de spullen uit Amerika. Omdat ze van buiten de EU komen moet er import belasting betaald worden, tja helaas. De verwachting is dat ze volgende week aankomen. Ook de impellors vanuit Nederland zijn al in Portugal. Op de frequentie (8297 USB, 08:15 UTC) van het radio netje van de ARC is Erik regelmatig eenzaam aan het roepen. Slechts een Zweedse boot, Lulu, op de Canarische eilanden meldde zich een paar dagen. Maar vandaag hoorden we stemmen van ruim 11 jaar geleden, Steve van de Innamorata II meldde zich vanaf Gibraltar. De Innamorata hebben we in december 2011 op het eiland Sal ontmoet tijdens onze eerst reis. Ze zijn nu onderweg naar de Canarische eilanden. Via de SSB houden we contact en we gaan ze vast weer ontmoeten. Een oproep of gesprek over de SSB is voor iedereen te horen en dat geeft regelmatig onverwachte (her)nieuw(d)e contacten, wat toch leuker is dan de beslotenheid van Whatsapp of Faceboekgroepen. De ontvangst van AIS (automatische scheepspositie berichten) was de afgelopen dagen uitzonderlijk goed door het verschijnsel van Troposferic Ducting. Normaal moeten de antennes voor deze signalen elkaar kunnen zien waardoor de maximaal overbrugbare afstand circa 50Nm is vanwege de kromming van de aarde. Maar nu vingen we signalen op van meer dan 350Nm bij ons vandaan. Zie plaatje hieronder waarbij we dus AIS signalen ontvingen van rondom de Canarische eilanden.

       

.

016=04102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Vandaag hebben we eindelijk de watermaker voor het eerst opgestart. De watermaker kan van zout zeewater zoet drinkwater maken. Dat is een heerlijke luxe en scheelt enorm veel tillen. Tot op heden kochten we altijd flessen bronwater voor de thee, koffie en om zo te drinken. De tanks van de boot vulden we met de slang vanuit de kraan op de haven. Nu we op anker/mooring liggen is er geen kraantje meer dus was het sjouwen met water of de watermaker in gebruik nemen. Op de appgroep vragen we of er iemand met ervaring bij wil komen en Richard van de "Make my day" meldt zich. Samen nemen we de gebruiksaanwijzing door en starten de machine op. De watermaker werkt op electra (12 Volt), het zeewater wordt opgepompt, gaat door een serie van filters heen en uiteindelijk wordt het onder hoge druk door een membraam heen geperst. Dit membraam laat alleen zoetwater moleculen door en dat persen gebeurt dan ook onder hoge druk. Wij hebben een Schenker ZEN 30, deze levert 30 liter zoetwater per uur bij een energie verbruik van 110 Watt. Midden op een zonnige dag hebben via de zonnepanelen voldoende energie om de watermaker te laten werken en zo de tanks te vullen en de drinkwaterflessen aan te vullen. Bij Marine traffic kunnen we de AIS signalen van alle schepen die er varen zien. Op die manier houden we bij waar bekenden van ons zijn, maar ook of er schepen koers zetten naar het gebied waar wij zijn. Op onderstaand plaatje zijn alle paarse driehoekjes zeilschepen die nu op zee zitten. Het is duidelijk te zien dat de grote intocht voor de Canarische eilanden is begonnen, een honderdtal boten is onderweg. Een klein gedeelte lijkt ook Porto Santo of Madeira te gaan bezoeken. Niet allen schepen met AIS zijn onderweg. Bijna dagelijks vernemen we via de reddingsdiensten van Spanje op X/Twitter dat er een kano met vele illegale migranten van zee gered is bij de Canarische eilanden. Regelmatig worden ze pas bij het meest westelijke of zuidelijke eiland ontdekt, als dat niet gebeurt is het volgende vaste land 2500 Nm verder, een onmogelijke tocht voor deze kano's. Zie hieronder het meest recente bericht van "SALVAMENTO MARÍTIMO", zij beschermen het menselijk leven op zee, het mariene milieu en controleren het maritieme verkeer. Dit jaar zijn er al bijna 15.000 illigale migranten op deze wijze naar de Canarische eilanden gekomen. Er is een schatting dat er ruim 750 zijn zoek geraakt met hun boten op deze gevaarlijke route naar Spanje en Europa. Geheel zonder risico blijkt een ontmoeting met zo'n boot niet te zijn, zie recent artikel bij NU.nl.

   

.

015=03102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Op de groepsapp wordt een wandeling rondom Pico do Foche gemeld. Verzamelen om 9:30 uur, met een taxi-busje naar boven en dan een rondwandeling van crca 1,5 uur met weinig klimmen en dalen. Dat lijkt ons wel wat, de volgende morgen zijn we met in totaal 7 deelnemers. Hans de initiatiefnemer is van de Gravity, verder zijn Loveworkx en Ceder ook van de partij. Onderweg kletsen we wat en Hans heeft de nodige kennis van het eiland en dat maakt het tot een aangename wandeling. We lopen gelukkig net in het beboste gedeelte van het verder kale landschap. Dus regelmatig schaduw en altijd wel een windje van zee. Het is zondag en ook de plaatselijke jagers zijn actief. Ze jagen op patrijs, vanuit het busje hadden we de vogels al angstig de weg zien oversteken. Op de terugweg gaan we nog het dorp in voor een lekker ijsje, maar helaas op zondag gesloten. Dan maar koffie drinken in een andere tent en ook nog langs bij de supermarkt, een grote Pinco doce. We vernemen van Jacqueline (Loveworkx) dat op de werf een handige Portugees is met de naam Miguel. Miguel is al 16 jaar bezig om een van zee gesleepte boot op te knappen. Hij wil er graag weer mee naar het koude water van de Polen varen. Op de Whatsapp groep wordt gemeld dat er een mooring vrij is in de haven. Daar willen we graag gebruik van maken melden we gelijk. We knopen snel onze dinghy aan de mooring en de Sportivento brengt ons naar onze boot. Snel anker op en naar de haven, Rene van de Sportivento helpt ons ook nog met het vastleggen. Daarna gaan we weer verder opzoek naar Miguel. We treffen hem op zijn boot op de werf. Hij had ons verhaal al gehoord en hij ziet geen problemen, mogelijk zijn het lagers die op voorraad zijn en anders kan van alles gemaakt worden. Wij geven de voorkeur aan het bestellen van de originele onderdelen zodat onze tijd op de kant zo kort mogelijk blijft. Ook geen probleem, Miguel krijgt de as en bearings wel uit elkaar verwacht hij. Nu er geen water meer binnen komt maken we onder de luiken alles droog en schoon. Erik zuigt het water uit de boegschroef en spuit er vervolgens een flinke hoeveelheid schroefasvet in. Zo hopen we het droog te houden tot de onderdelen arriveren en we het water uit kunnen voor de reparatie.

   

.

014=03102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Omstreeks 18:00 uur komen we aan in de ankerbaai van Porto Santo, het noordelijkste eiland van de Madeira groep dat bij Portugal hoort. We varen even de haven in maar daar is het aardig druk, dus we gaan buiten voor anker. De bodem is zand en het is er 5 meter diep, prima ankergebied dus. De wind en de golfbeweging staan loodrecht op elkaar dus rustig liggen is het niet. De water temperatuur is een aangename 21 Celsius en al snel zwemmen we allebei rondjes rond de boot en inspecteert Erik het anker. De volgende morgen gaat de bijboot te water en melden we ons bij de douane en het havenkantoor. Daarna gaan we langs bij een paar van de vele Nederlandse boten die hier liggen. De "Make my day" is er al 4 maanden en heeft volgens de anderen de meeste informatie. Hier vernemen we dat er een Whatsapp groep is voor de Porto Santo zeilers. Hierin worden de sociale activiteiten aangekondigd en kan je hulpvragen plaatsen. We hadden al gehoord dat VHF netjes in havens "old school" waren. Dus ook wij melden ons aan voor de groep, kunnen we gelijk ons boegschroef probleem kenbaar maken. Er liggen veel boten met voor ons bekende namen van vertrekkersdagen, facebookgroepen en AIS-data. In de Whatsapp groep zien we alleen persoonsnamen en telefoonnummers dus weten we nog niet welke boten er deelnemen. De Yoga bijeenkomsten slaan we over, een reciproke zaag hebben we niet, en de boten die vertrekken zijn onbekend voor ons. Een 10-tal berichten per dag komen er in de App-groep, het is de moderne manier van contact houden via internet. De laatste weken zien we steeds meer boten die uitgerust zijn met sateliet internet via Starlink. Het is een eenvoudige manier om altijd internet verbinding te hebben en zo in contact te blijven met alles en iedereen. Wij gaan opzoek naar een unlimmited data telefoonkaartje voor de komende maand, want we schatten in dat we hier nog wel even liggen tot de boegschroef gerepareerd is. Ons Vodafone kaartje van het vaste land kunnen we hier bij gebrek aan een winkel niet opladen. We kopen dus een nieuw SIM-kaartje bij de NOS winkel.

.

013=031023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De tocht naar Porto Santo is 558Nm (1033 km) waar we 106 uur over varen. We waren dus 4 nachten op zee en de gemiddelde snelheid was 5,3 knoop. Helaas stond veel de motor bij. De eerste dagen door gebrek aan wind en de laatste dag om voor het donker binnen te lopen. De nachten waren door de volle maan goed verlicht. Onderweg kwamen we de nodige schepen tegen. Op de AIS zien we die al van ver aankomen, nog ruim buiten visueel zicht. We verleggen regelmatig de koers om de CPA (closest point of approach, kleinste afstand van nadering) niet minder dan 1 Nm te laten zijn. Dagelijks heeft Erik weer zijn radionetje op 8101 USB om 18:00 UTC. Zo is er contact met Calypso, Efir, Maris, Aegir en de Eternity. Er is radio bereik van de Canarische eilanden tot de Guadiana, de grens rivier tussen Portugal en Spanje. Op de tweede dag ontdekt Ernie dat we water onder de vloerplanken hebben als ze een waterfles uit de voorraad wil pakken. We gaan opzoek naar een lekkage. Eerst verdenken we de douche ervan, maar daar is alles droog en het water is eigenlijk te zout. Ook bij de motor is alles droog, uiteindelijk blijkt het de boegschroef te zijn. Deze lekt water via zijn as en als de neus van de boot naar beneden gaat klotst er een kopje water naar binnen. We schatten zo'n 2 liter per uur. Voor een reparatie moeten we weer het water uit. Via de Calypso vernemen we dat dat op Porto Santo kan. Dat is een geruststelling. Bij het naderen van het eiland komen we ook weer onder telefoonbereik. Na ruim 100 uur van het internet los te zijn komen de berichten via de sociale media (Facebook, Whatsapp, Telegram, Instagram, Email) bij ons de kuip binnen. We zijn niet meer los van de wereld maar worden er volop ingezogen terwijl we nog een paar uur varen op zee zitten. De betekenis en inhoud van de berichten is in schril contrast met waar wij ons bevinden en hoe we leven, zie foto hieronder. Een enkel familie bericht maakt de afstand echter nog groter dan we deze al ervaren.

.

012=260923=14:00UTC====Positie:38=34,0N==11=18,0W==Atlantische=Oceaan==ODO=1412N

Samen met de "Alberto Miguel" varen we 80Nm uit de kust bij Cascais. Het is de enige boot die op de AIS verschijnt. De wind is te weinig om te zeilen, een kleine 2Bft van achteren. Deze tocht staat de motor helaas regelmatig aan, voordeel is dan wel dat we circa 6 knoop vaart maken en dat schiet weer lekker op. Nog ruim 425Nm tot de Porto Santo. De eerste mijlen van onze trip gingen dwars door het gebied waar kwaadaardige Orca's op de loer liggen om ons schip te vernielen. Althans zo voelt het voor ons. Vroeger zouden we enthousiast zijn over een mogelijke ontmoeting met zeedieren, maar nu willen we slechts water zien. We houden gezamenlijk wacht en zijn voorbereid op een aanval die ieder moment kan toeslaan. In onze broekzakken zit krachtig vuurwerk, Britse strijkers Thunderflash MK4 en 5. Op de banken in de kuip liggen stukken ketting aan 4 meter touw met daaraan Spaans vuurwerk geplakt, Trueno R. Die gooien we dan overboord en hopen dat de explosie onderwater en dichtbij het schip gebeurt. Dit was een tip van lokale vissers. Een doos met nog meer vuurwerk en een brulee brander, om eenvoudig de lonten te kunnen aansteken, staat op de kuipvloer. Achter de boot slepen we een "pinger" die geluid produceert waar Orca's niet van houden. Het klinkt allemaal wellicht dieronvriendelijk, maar wij zien het als een invulling van de verplichting om al het mogelijke te doen voor de veiligheid van het schip en de bemanning. Zo hebben we ook een satelietnoodbaken, DSC-marifoon, reddingsvlot, een eindeloze reeks trainingen en diploma's, reserve onderdelen, etc.etc. om voorbereid en zelfredzaam op pad te kunnen. Op zee kan je je boot nu eenmaal niet aan de kant van de weg zetten en wachten op hulp van de ANWB. Wekelijks worden boten door de reddingsdiensten van zee gesleept omdat ze door roerschade stuurloos zijn geworden of erger zelfs lek zijn geraakt. Kort voor vertrek meld ik me nog aan bij een Telegram groep die de locatie van de Orca's onderling uitwisseld. De Portugese beheerder van de groep probeert de zeilers gemeenschap zo goed mogelijk te informeren en het kaf van het koren te scheiden in de vele verhalen die er de ronde doen. Onze deelname aan de groep is slechts van korte duur, na 3 uur varen zijn we buiten bereik van mobiele telefonie en zijn weer volledig op ons zelf aangewezen. Na 10 uur varen zijn we voorbij de diepwater shipping line en volgens de statistieken uit de gevaren zone van de Orca's. Daarna proberen we te genieten van de omgeving. We zien tientallen dolfijnen spelen voor de boeg van onze boot en vanochtend passeerde er een hele groep Grienden. We blijven waakzaam maar het genieten krijgt eindelijk meer en meer de overhand.

.

011=210923=14:00UTC====Positie:40=08,84N==08=51,58W==Figueiras=do=Foz==ODO=1261Nm==

We zijn eindelijk zuidelijker gekomen dan Povoa de varzim. In een korte tocht, 16Nm, voeren we naar Leixious en na een nachtje roemerige slaap, door de continu af- en aanvarende pilot boten, zijn we naar Figueira do Foz gevaren. Dat was een langere trip van ruim 60Nm. Ondanks dat de wind later op de middag gunstig genoeg was om te zeilen hielden we de motor bij. Zo kwamen we in het begin van het peleton de haven binnen en dat was maar goed ook, want deze haven ligt snel vol. De motor en de toerenteller deden het prima en dat geeft ons weer vertrouwen. Onderweg hielden we continu wacht, niet dat scheepvaart hier druk is maar we varen in Orca gebied. Gelukkig ontmoeten we alleen dolfijnen. Regelmatig zwemt er een hele familie groep met de boot mee. Zie ons filmpje op ons Youtube kanaal door op de foto van de dolfijn te klikken. Erik heeft ook weer zijn APRS baken aan staan waarmee automatisch om de 10 minuten onze positie wordt uitgezonden. Dit signaal wordt dan door andere radio amateurs ontvangen en automatisch op internet geplaats, zie www.aprs.fi. Zo is onze hele tocht te volgen langs de Portugese kust. Het APRS signaal wordt zelfs tot diep in Portugal ontvangen door een station dat hoog in de bergen zit op 160 km afstand, terwijl 2 meter signalen in onze vlakke Nederland meestal niet veel verder komen 50 km. Eenmaal in Figueira do Foz genieten we eerst van een goede nachtrust. De tweede dag gaan we opzoek naar koffie filters. In de moderne wereld van Nespresso gebruikers wordt het vinden van ouderwetse koffie filters een opgave. Vooral ook omdat de supermarkt ze niet bij de koffie heeft staan maar bij de plastic zakjes afdeling. We slaan gelijk 3 verpakkingen van 100 stuks in. De derde dag doen we de was en drinken een koppie koffie met een plakje cake. !

    

    

.

010=150923=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

De bestelde toerenteller is gearriveerd en wordt door Nautica Vaga geinstalleerd. De meter is één centimeter kleiner maar de monteur maakt een mooie passende ring. De monteur vond ook dat onze Portugese vlag te versleten was en we krijgen voor de goede zaken die we doen een nieuwe aangeboden. Klik op de foto van het motorpaneel met nieuwe toerenteller om een filmpje te zien wat de oude voor mankementen had. De wijzer valt regelmatig terug terwijl we met constant gas varen, de V-snaar goed gespannen staat en we een nieuwe dynamo hebben. Eigenlijk zijn we dus weer klaar voor vertrek. Maar nu is het weer wachten op gunstig weer. Op dit moment ligt er een rest van een tropische depressie boven de Azoren en die brengt harde wind, swell en regen in Portugal. De verwachtingen zijn dat het vanaf begin volgende week weer rustiger wordt. Inmiddels zijn alle boten uit de zuidelijke haven verkast naar de noordelijke, waar je beter beschut ligt. Na de reparaties varen wij ook naar de voor ons vertrouwde noordelijke haven. Deze ligt verder van het havenkantoor maar dichter bij de stad. We worden nu omringd door Duitse, Scandinavische en een enkele Franse boot. Een radio netje met Nederlandse boten die richting Madeira gingen is helaas niet gelukt. Via de Blues vernemen we dat de Sylfer met Gerard en Lies ook weer onderweg zijn. Ik informeer Gerard over de tijden en frequenties en het lukt om verbinding te maken op 8101 USB, ondanks dat ik in de haven lig. Gerard sprak ik voor het laatst over de radio toen hij net-control was voor "Dutchies at Sea" in de Cariebe, dat was ruim 7 jaar geleden ! Altijd leuk om een vertrouwde stem over de radio te horen. De Sylfer ligt nu in de Spaanse Ria's en komt langzaam naar het zuiden. Voor de rest hebben we geen schepen gehoord. We blijven het regelmatig proberen, maar eenmaal in een haven of ankerbaai lokt het verkennen van het land en ontmoetingen met andere zeilers meer dan de radio.

       

.

009=120923=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

We zijn al weer een week in Povoa de Varzim. De terugkomst was een beetje als thuiskomen, de stad, de mensen, winkels en de haven kenden we van onze overwintering. De Gabber stond er keurig gepoetst met een nieuw coppercoat onderwaterschip bij, de afsluiter van de vuilwaterhuiddoorvoer was vervangen en de boegschroef werkt weer. De eerste morgen konden we al vroeg het water in dus veel gebruik hebben we niet gemaakt van de mooie "vliegtuigtrap" voor het aan boord komen. Eenmaal in de noordelijke haven hebben we de boot bevoorraad voor onze geplande overtocht naar de Canarische eilanden. Met Klaas en Truus van de Eternity zijn we nog wezen lunchen in onze favouriete strandtent aan het einde van de boulevard. Vlak voor vertrek werden we op zondag tijdens het boodschappen doen verrast met een processie ter ere van Jozef. Alle heilige beelden en sierraden vanuit de kerk werden door het stadje gedragen. Kinderen en ouderen liepen in de processie mee, deels verkleed om de verschillende verhalen uit het geloof uit te beelden. Langs de kanten van de straten was het een drukte van aanschouwers. Op maandag gooien we los omstreeks 10:00 uur, de mist was opgetrokken en er stond een klein windje. We gingen pal west uit om zo snel mogelijk in diep (meer dan 1000 meter) water te zijn en zo de Orca's te ontlopen die langs de onderwater kusthelling jagen op tonijn en de laatste jaren ook op de roerbladen van zeilboten. Gelukkig zien we alleen dolfijnen. Maar helaas wordt de traditie in stand gehouden van "ieder vertrek kent zijn gebrek". Na een uurtje motoren komt er meer rook uit de uitlaat dan water, we minderen vaart. Erik ziet al snel dat er weinig water de wierpot instroomt, hij spuit de inlaat met de douche slang schoon door deze in de wierpot te duwen. De oplossing helpt, er komt meer water, maar na een uurtje verder moteren gaat het temperatuur alarm. We besluiten terug te gaan naar Povoa de Varzim. Nabij de ingang melden we via de marifoon bij de marina dat we mogelijk motor problemen hebben en vragen of de rubberboot die je meestal naar je box begeleid standby kan komen. Helaas er is niemand aanwezig die de rubberboot kan bedienen krijgen we als antwoord. Uiteindelijk meren we geheel zelfstandig af in de zuidelijke haven. We gaan gelijk langs bij Nautico Vaga en de monteur komt in de namiddag nog kijken. De volgende ochtend spuit hij, net als Erik, de inlaat schoon maar nu met een krachtige zoetwater straal van de steiger. Daarna varen we 2 uur op zee met 2000 toeren als test. Er komt veel meer water in de wierpot en uit de uitlaat en de motor loopt niet warm, probleem lijkt dus verholpen. We bestellen ook geijk een nieuw motorpaneel, want de toerenteller laat niet altijd een uitslag zien wat vervolgens weer aanleiding is voor het paneel om een alarm te geven omdat de dynamo dan niet zou opladen. Tot dat het nieuwe onderdeel er is genieten wij nog van Povoa de Varzim.

         
  

.

008=090823=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

Op ons verlanglijstje stond al lang om de boot te voorzien van Coppercoat. Coppercoat is een anti-aangroei systeem dat 5 tot 10 jaar mee gaat. Normaal ga je om het jaar het water uit om de boot schoon te maken met een hoge druk spuit, daarna de aangegroeide zeepokken, mosselen en kalkwormen af steken met een plamuurmes en vervolgens de oude antifouling opschuren en een nieuwe laag opbrengen. Dat is dus een hele klus. Vooral omdat we dat bij tropische temperaturen zouden moeten doen. We hebben dat op onze trip met de Breewijd in Senegal laten doen en in Trinidad en Bonaire zelf gedaan. Maar vanaf nu wordt het werk eenvoudiger. De Coppercoat antifouling is een systeem waarbij fijn koperpoeder vermengt wordt met epoxy en op het onderwaterschip aangebracht. Vervolgens wordt het licht opgeschuurd zodat de koper deeltjes aan de lucht en het water kunnen oxideren. Hierdoor ontstaat er een dun laagje op de romp waarop het onderwater leven zicht niet wil vestigen door de giftigheid van het koperoxide. Voor het goed schoonhouden van het onderwaterschip is afspoelen genoeg als je de kant op gaat. En als je langduriger in het water blijft kan je met een schuurponsje eenvoudig de slijmerige aangroei van bacterien verwijderen en het koper weer zijn werk laten doen. Op de haven van Povoa de Varzim heeft Nautica Vaga een mooi systeem om het gehele onderwaterschip te behandelen zonder last te hebben van de stempels waarmee de boot staande wordt gehouden, zie middelste foto hieronder. Dat is ook nodig omdat het aanbrengen van de meerdere lagen Coppercoat snel moet gebeuren, de epoxy droogt doorgaands binnen 20-30 minuten en dan moet je dus je aangemaakt voorraad hebben weg gesmeerd. Er zijn 4 lagen Coppercoat aangebracht.

     

.

007=140223=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

In Nederland zal menig zeiler met het mooie weer een kijkje zijn wezen nemen bij zijn boot om voorbereidingen te trefen voor het nieuwe vaarseizoen. Voor ons zit het zeilseizoen erop. We maken de boot klaar om de kant op te kunnen. De fok is afgeslagen, de lijnen zijn de mast ingetrokken, de bijboot zit onder een hoes en de bimini is gewassen en ligt opgeborgen in de bakskist. Ook de buitenboord is fris zoet van binnen en de benzine voorraad in de carburateur is geheel opgebruikt. Zo voorkomen we dat de benzine gaat indikken door verdamping en mogelijk leidingen verstopt raken bij het eerstvolgende gebruik. Nog een paar dagen liggen we in het water, vrijdag gaan we de kant op. We bivakeren dan nog twee en halve dag aan boord terwijl we opgebokt op de kant staan. Gisteren kwamen de Noorse buurtjes nog langs om hun Raymarine apparatuur via onze Element 7S plotter van nieuwe software te voorzien. Gelukkig was aansluiten en in het keuze menu kiezen voor de optie "zoeken naar updates" genoeg om de klus te klaren. Na afloop konden ze hun stuurautomaat weer gebruiken. Vanmorgen vroeg hebben we ze uitgezwaaid, ze zijn weer onderweg naar het noorden. De terugweg willen ze via Ierland en Engelse en Schotse westkust varen. De Nederlandse buren verwachten volgende week bezoek van het kadaster om hun boot te laten registreren. Ze waren vertrokken met slechts een ICP maar voelden zich niet prettig bij de vele vragen die de Spaanse autoriteiten hadden gesteld over dit eigendoms bewijs dat geen nationaliteitsverklaring is. De autoriteiten willen altijd weten in welk land een boot geregistreerd is, een ICP is daar niet meer geschikt voor. Deze verandering is gekomen door de boten van hulporganisaties die illegale immigranten op zee oppikten en in Italie aan land brachten. Ook deze boten voeren met een ICP en claimden daarmee onder Nederlandse vlag te varen. Maar het recht tot het voeren van de Nederlandse vlag wordt alleen afgegeven in een Zeebrief en daarvoor is een kadaster registratie verplicht. De uitgevers van het ICP, ANWB en het Watersportverbond, werden door de Nederlandse overheid verboden om een nationaliteit te vermelden in het ICP. Hiermee zijn tal van Nederlandse zeilboten plots statenloos geworden en dat kan je in het buitenland flinke problemen geven. Klik op de teksten voor meer achtergrond informatie. Erik is nog dagelijks achter de zender te vinden. Afgelopen weekend was er de PACC wedstrijd van Nederlandse zendamateurs, een prima gelegenheid om een paar verbindingen te maken met Nederland vanaf de boot. Dagelijks is er in de ochtend (11:00 UTC) een vakantie netje op 14.292 USB en om 16:00 UTC op 14.345 USB de Nasiballen ronde. Het leuke van zo'n radionetje is dat je ongemerkt bijgepraat wordt over nieuwtjes. Een aantal van de aanwezige amateurs had een WebSDR bij staan uit IJsland om zo alle stations goed te kunnen ontvangen. Een WebSDR is een radio-ontvanger die aan internet is gekoppeld en waarmee je dus eenvoudig de amateurbanden kunt beluisteren. Klik op deze link om naar het IJslandse WebSDR station te gaan, Software-defined HF receiver at Galtastadir south of Iceland.

.

006=090223=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

De traditie van uitgestelde vertrekken door veranderende omstandigheden wordt tot de laatste tocht die we plannen voortgezet. We hadden contact met tal van havens in de Spaanse ria's voor een plekje op de kant. De beste optie was Varadoiro do Xufre, alle faciliteiten, behulpzame staf, redelijke prijs en overnachten aan boord terwijl we op de kant stonden was mogelijk. De waypoints stonden al in de GPS, de etensvoorraden hadden we ingeslagen. Nog even langs het havenkantoor van Povoa de Varzim om ons af te melden. En daar gebeurde het weer, veranderende omstandigheden. Maria van de receptie was verrast met onze afmelding. We hadden Povoa afgeschreven, de huurprijs van de cradles (standaards waar de boot op staat) was te hoog en we konden pas medio mei het water uit was ons verteld. Maria begint te bellen en te rekenen, we proberen het nog af te houden maar Maria zet door om ons als klant te behouden. Vooruit maak dan maar een mooi aanbod maar wel voor maart het water uit is onze wens. Een uurtje later komt ze met een aanbod dat we niet kunnen afslaan. De prijs is vergelijkbaar maar de omstandigheden zijn een stuk aantrekkelijker. Niet heen en weer varen naar het noorden, makkelijkere verbinding met het vliegveld en een bekende omgeving. Kortom ons vertrek uit Povoa de Varzim is uitgesteld tot augustus/september ! en volgende week kunnen we het water uit om de boegschroef te onderzoeken en andere klussen aan te pakken. Een vliegreis is al geboekt. Op donderdag vieren we deze meevaller in onze favoriete strandtent Nautico Bar. Erik neemt het dagmenu met "Massa de Lulas" en Ernie gaat voor de Kebab salade. Een heerlijk zonnetje van ruim 20 Celsius en uitzicht op golfsurfers vergroot de feeststemming van deze bofferds.

  

.

005=060223=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

Om vijf uur in de ochtend, toen we wilden vertrekken voor onze tocht naar Figuera da foz, stonden we beteuterd te kijken in de haven Leixoes. Bij het los gooien van de kade was er slechts lawaai maar geen stuwing van de boegschroef. Tot aan de Algarve was het plan om in havens te overnachten en dan is een boegschroef wel zo prettig bij het manouvreren in de haven tussen de andere zeilboten. We hebben een saildrive, waardoor de propeller van de motor verder weg staat van het roer dan bij een met schroefas aangedreven propeller. Om roerwerking te hebben moet er een waterstroom langs het roerblad staan, en dat bereiken wij slechts met flink gas geven, terwijl je in een haven juist behoedzaam wilt varen. We lagen in Leixoes helemaal ingeklemd dus wegvaren was op dat moment zonder boegschroef ook niet mogelijk. Later op de dag blijkt dat de borg bout los is van de boegschroef, bijna waren we dus het propellerblad ook nog verloren. Het water is slechts 12 Celsius en bij de Decathlon kopen we een volledig 4mm pak voor Erik. Helaas is het opnieuw vastschroeven van de bout niet de oplossing, er is meer aan de hand. Klik op de foto van de boegschroef hieronder voor een filmpje met geluid. We varen terug naar Povoa de Varzim omdat we daar makkelijker het water uit kunnen. Erik probeert nog twee keer onderwater het probleem op te lossen maar de eindconclusie lijkt te zijn dat de as van de propeller niet meer volledig vast zit in de poelie van de aandrijfriem. Een nieuw as systeem kost circa Euro 500,- maar omdat we niet weten of het de oplossing is bestellen we het nog niet. Uiteindelijk besluiten we dat we dit seizoen niet verder varen. Eerst het water uit om de oorzaak te vinden en nog meer reparaties te doen zoals: nieuwe afsluiter/huiddoorvoer voor vuilwatertank want deze is verstopt, nieuw boilervat want deze lekt. Het is niet allemaal misere hier in Portugal. Gelukkig is het voorjaar aangebroken, de temperaturen zijn overdag een aangename 20 Celsius bij een strak blauwe lucht. Zaterdag hadden we een gezellige BBQ met onze Noorse buurtjes. Regelmatig lopen we over de boulevard en drinken een kopje koffie of fris op een terrasje. In Povoa de Varzim kunnen we pas in april het water uit, althans achteraan aansluiten want er is een wachtlijst. Helemaal in het zuiden in Portimao kunnen we pas in juni het water uit. De komende dagen zetten we daarom koers naar het noorden, richting Vigo. Dat is Spanje, daar kunnen we voor 6 maanden de kant op. Zodra we op de kant staan demonteren we de schroefas van de boegschroef om te onderzoeken welke onderdelen we moeten bestellen. Medio maart zijn we dan weer in Nederland. Met de camper gaan we heen en weer om de reparaties uit te voeren zodat als we in het najaar terugkomen gelijk kunnen varen.

 

.