 | Gisteren lagen we voor anker achter de bescherming van Horse shoe reef in de Tobago Cays. Dit stukje , vroeger, moeilijk toegankelijk natuurgebied is een gewilde ankerstek bij iedereen die de Carieb bezoekt. De eilandjes zijn onbewoond en het rif beschermt je tegen de Atlantische oceaan, het water is er helder en de passaat wind zorgt ongeremd voor verkoeling. Maar met alle zeilers onderweg en de vele charter en verhuur maatschappijen is het paradijselijke en ongerepte er wel af. Aan de beschutte kant van het rif zijn de meeste bolvormige hersenkoralen dood, de bodem is bezaait met resten van hertshoornkoralen uit vroeger tijd (15-20 jaar geleden). De kleurijke vissen zwemmen nu tussen het met alg overwoekerde rif, slechts daar waar tientallen zeeegels een klomp dood koraal kaal kunnen grazen ontbreekt het viltige groen/bruine wier. Maar de plek blijft landschappelijk fraai om te liggen, we genieten van helder warm water, af en toe een schildpad of een rog. Maar een ongerept "binnen rif" ziet er anders uit. We arriveerden nog voor 9 uur 's-morgens op Horse shoe reef, sprongen traditie getrouw gelijk overboord om het anker te controleren en deze keer dus gevolgd door een langdurige snorkelpartij langs het rif. De parkwachters troffen ons dus niet aan boord bij hun eerste controle van de dag (EC 10,- per persoon per dag, € 3,- ) en tijdens latere controles sloegen ze ons over. Ze hadden het druk zat met de andere ruim 50 boten (>250 bezoekers) die we deze ene dag in het laag seizoen zagen passeren. Inmiddels liggen we bij Mayreau voor anker. Voor het eerst sinds tijden tezamen met 3 andere nederlandse boten (Charlie II, Bella Ciao en de houten tweemaster Silverland). |
.