 | Nu we meer buiten op anker liggen zou je verwachten dat het sociale leven afneemt. Steigerpraat was er zo ie zo niet bij voor ons want we lagen niet in de haven. Zwaaien en roepen voor een afspraakje gebeurde wel en natuurlijk hebben we internet aan boord en dat is handig om contact te houden met familie en vrienden in Nederland maar ook met medezeilers die in de haven liggen. Een paar dagen geleden kwamen we bij de dinghy steiger van de visclub Chaterine en Peter tegen die ons vertelden dat de boten van het Westwardnet regelmatig bij elkaar een uurtje borrelen. Neem je eigen drank en snack mee en met elkaar wat kletsen. Het clubje dat er nu ligt zijn allemaal lange termijn zeilers, Scotia 12 jaar, Southern Cross 6 jaar en voor Freebird is het een leefstijl geworden, na hun huwelijks trip op de Bahama's zijn ze blijven zeilen en nu al 30 jaar onderweg. Hun twee zoons hebben ze zelf onderwijs gegeven en een chartert nu in de Bahama's met een catamaran. In deze andere wereld van lange termijn cruisers ben je dan toch nog goed terecht gekomen en kunnen de ouders trots zijn op de opvoeding die ze de kinderen gaven. Dat het seizoen van de oversteek er aankomt is duidelijk te merken. Dagelijks komen er boten bij in de haven en op ankerplaats. Volgende week komen 3 nederlandse boten uit de Canarische eilanden en morgen nog meer Westwardnet boten. De meeste boten zien de Cape verde als een eilanden groep die bij zwart Afrika hoort. Ze blijven niet veel langer dan 1-2 weken en gaan dan door naar de Carieb. Jammer want met wat meer tijd hadden ze kunnen genieten van lokale sfeer, muziek, eten en huisgestookte grog. |
.