063=210813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad=========

In de vroege ochtend, nog voor we aan het werk gaan, hebben we een paar keer gewandeld in het bos. Goed om wat beweging te hebben en om vogels te kijken. Tijdens de eerste wandeling kwamen we bij een boom waar een groep Oranje vleugel amazone's een tijdelijke rustplaats had genomen. Nou ja, rust, dat is het nooit met die kwetterende papegaaien. We zien en horen ze iedere avond vanuit het bos overvliegen naar hun nachtrust plek. Het zijn er een paar honderd en ze vliegen al kwetterend in groepjes van 2 over de werf. In het bos konden we ze goed van dichterbij zien, er zat ook een fraaie Gestreepte helmspecht. Tijdens latere wandelingen, met verrekijker en fotocamera, zagen we: Vorkstaart koningstiran de Grote kiskadie en de Geelstuit buidelspreeuw. Aan dek gaat Ernie gestaag door met het lagen opbouwen, schuren, ontvetten, kwasten. Om de paar dagen komen Mitchell en zijn jongens langs voor wat klussen. De nieuwe septerpotten staan op het potdeksel, zie de foto hiernaast. Er is nu in ieder geval meer ruimte om de voetrail te onderhouden/schuren/schilderen. Met lasapparatuur aanwezig op de Gabber komen er ook wat kleine klusjes bij. Een nieuw stuk ankerketting wordt, ter vervanging van de eerst roestige 15 meter, aan de bestaande gelast. En van de week brak een spijl af van het fornuis rooster waar de pannen op staan, even lassen en weer gemaakt ! Het spruitstuk van de uitlaat, de bochtige pijp waar uitlaatgas en koelwater gemengd worden was ook aan reparatie toe. Nu is het wachten op het terug plaatsen van het roer. Daarna de dieseltank weer vullen en gelijk maar eens stevig spoelen want bij het helemaal leeg maken van de tank kwam er de nodige prut van de bodem los.

.

062=170813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad=========

Naast de voorbereidingen voor het laswerk wordt er vooral door Ernie veel werk verzet met het verwijderen van roestplekken in de hoek tussen de voetrail en het potdeksel. Deze plekken zijn lastig te schuren en het werk was voor het eerst in jaren lang (6 maanden) uitgesteld. Liggend op het dek, kijkend in een spiegeltje en met verschillende maten schuursteentjes op de dremel lukt het moeizaam om tot kaal staal door te dringen. De dremel is inmiddels bezweken door overbelasting, Ernie gelukkig nog niet. Erik heeft met de slijptol de oude bevestiging van de septers afgeslepen en ook daar zit de nodige roest onder. We werken in de vroege ochtend vanaf 06:15 uur, als het dek nog niet opgewarmd is door de zon Na het dremelen volgt het schuren van de al geepoxyde stukken gevolgd door landurig stofzuigen en poetsen om al het ijzer- en schuurstof te verwijderen voor het zich door de opkomende wind verspreid over de rest van het dek en de boten in de buurt. Dan alles afnemen met aceton en weer een nieuwe laag epoxy op alle behandelde en nieuwe plekken aanbrengen. Erik verwijderd ondertussen de anodes, brengt nieuw staaldraad langs de steps van de mast aan en heeft de warmtewisselaar ontkalkt en weer ingebouwd. Tegen een uur of 13:30 stoppen we met het werk en gaan voor de derde keer douchen en dan uitpuffen achter de ventilators in de kajuit. Naast de boot hebben we een schuurtje annex werktafel gemaakt van de dinghy en pallets afgedekt tegen zon en regen met een dekzeil. Over het dek kunnen we helaas geen doek spannen door gebrek aan mast en giek. Gisteren sloten we de epoxy werkzaamheden aan het onderwaterschip af, nu nog "slechts" schuren, primer laag en anti-fouling.

     

.

061=160813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================

We zijn de laatste dagen druk aan het klussen en te moe om updates te schrijven. De start van Mitchell's werkzaamheden ontroerde ons vorige week. Deze week gingen we compleet uit ons dak ! Een slijptol volgde de afgetekende contouren op het dek. Ruim om de mastvoet werd er een deel van het dek los gesneden. Zodra de slijpschijf door het dek heen was kwam er stofwolk van fijn metaal, epoxy en verfresten de kajuit in. De grote ventilator in de kajuit blies het nog eens lekker in het rond zodat echt alles onder het stof zat. Tijdens het verwijderen van de dekplaat wordt veel duidelijk over hoe de Gabber gebouwd is en in welke volgorde onderdelen gemonteerd zijn. Helaas voor Mitchell zit de dekplaat ook onderdeks gelast aan de dekspanten en de maststeun, het werd nog een hele klus om de dekplaat te verwijderen. Gelukkig gaf dat ons de gelegenheid om de kajuit met plastic en tape hermetisch af te plakken om een tweede stofwolk te voorkomen. Veel van de werkzaamheden kan Mitchell over laten aan Nicolaas en Brandon. De twee jongere medewerkers werken gestaag en nauwgezet door bij temperaturen van boven de 38 Celsius. Steun zoeken of zitten op het dek is niet echt prettig omdat de zon het dek in de namiddag heeft opgewarmd tot temperaturen van een grill-plaat.

     

De mastvoet moest worden losgesneden van de plaat om het voor elkaar te krijgen en we zien dat de klus hard nodig was. De dekplaat binnen in de maststeun is geheel geroest en voor 3/4 door geroest. Na vele uren slijpen en hameren is de dekplaat in 4 stukken verwijderd. De volgende dag wordt eerst gekeken of de nieuwe dekplaat van de juiste afmetingen is. In de werkplaats worden de mastvoet en de pijp voor de elektra kabels van de mast op de dekplaat gemonteerd.

     
Weer een dag later is het lassen aan boord van de Gabber. Afwisselend werken Brandon en Nicolaas binnen als brandwacht en buiten met tig-lassen. Ze beginnen na de lunch en werken door tot de schemer invalt en dan is de klus ook eindelijk geklaard. De mastvoet staat op een nieuwe dekplaat, alle randen van de mastvoet zijn in de werkplaats nog een keer doorgelast, en ook alle schroefgaatjes zijn afgedicht. Hopelijk komt er nu geen water meer onder in de holte van de mastvoet, anders moeten we deze klus over 30 jaar nog een keer doen.

     

.

060=080813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad================

Een paar maanden geleden deden we een oproep voor tips over hoe we onze vast "gerotte" lier uitelkaar konden halen. WD40, kokend water, takelen met grootschoot systeem en meer opties werden voorgesteld. We stelden deze onderhouds klus maar uit totdat we in de omstandigheden waren waarbij rondspringende onderdelen ook makkelijk terug gevonden konden worden in plaats van dat ze als een donatie aan Neptunus over boord zouden verdwijnen. Loud van de Rafiki opperde het gebruik van een "poelietrekker". Deze konden we gelukkig eenvoudig in Tobago kopen bij een grote hardware shop. De lier werd onder de WD40 gespoten en de poelietrekker kon daarna langzaam zijn werk doen. Geweldig zo'n apparaat, een paar slagen met de sleutel en er zat beweging in de muurvaste lier. Ook een tandwiel setje binnen in moest geholpen worden met de poelietrekker. Oorzaak van alle ellende was snel gevonden, het vet in de lier zat onder het zand en de zoutkristallen. Harmatans, putsen Suriname rivier water in kombinatie met het dichtslibben van de afwateringsgaten van de lier door te veel vet waren vermoedelijk de oorzaak. Het geheel zag er uit alsof het in een zandbak in elkaar gezet was.

Alle onderdelen hebben een nachtje in de diesel staan weken om het vet verder op te lossen en Ernie had er een klus aan om alles schoon te poetsen. De delen met corrosie werden opgeschuurd met P1500 schuurpapier zodat ze weer mooi glad zijn. Daarna alles invetten met Harken lierenvet inplaats van het eerder gebruikte schroefasvet. En dan maar hopen dat we voorlopig weer van het lieronderhoud af zijn. Van het geplande gebruik van zink-primer zien we af, op het kale staal gaat nu Jotamastic 87 AL uit de productlijn van Jotun. We kunnen dat hier belastingvrij kopen als we een kopie van de boot- en douane papieren aanleveren. Het is een twee component epoxy verf die op het kale staal aangebracht kan worden. Het slijpwerk rondom de mast en het luik is uitgesteld tot maandag in de hoop dat het dan niet regent. Mitchell wil in een dag de klus klaren zodat wij niet met een gat in ons dak blijven zitten. Ook is het mogelijk om een deel van de ankerketting te vervangen, Mitchell last dan het nieuwe stuk aan het nog goede stuk dat we houden. De eerste 20 meter zijn behoorlijk gesleten en geroest. Op nieuw laten verzinken kost bijna net zoveel als nieuwe ketting. De klussenlijst wordt maar niet korter en ook de boodschappenlijst groeit met de dag.

.

059=040813==12:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================

De grote klussen zijn begonnen. Als eerste heeft Erik het gat van een paar dagen geleden 2 keer zo diep gemaakt in de hoop dat het roer er voldoende diep in kan weg zakken. Doordat het roer schuin gemonteerd is moest het gat iets verder uitgehakt worden voordat de 1,20 meter lange roeras aan de onderkant van de boot uit de roeraskoker kon komen. Tijdens het afslijpen van de hak wordt de snede nat van diesel ontdekken we. Dit is blijkbaar een standaard probleem bij Breewijds want ook de Vida vagabunda had dit. De diesel tank is in de diepe kiel gemaakt door simpel een afdekplaat aan de bovenkant te lassen, blijkbaar is de onderzijde of zijwanden niet 100% dicht. Geen probleem, de uigelekte diesel kan nergens heen en houdt de kielconstructie corrosie vrij. Ook Mitchell is niet onder in de indruk, "it was not a problem, so it is not a problem" is zijn reactie op de druppeltjes diesel (4 per minuut). Om niet de hele tank druppelsgewijs in het gegraven gat te laten lopen pompen we toch maar de tank leeg in een extra vat dat we van de haven krijgen. Het pompje koopt Erik bij een auto onderdelen zaak iets verder op langs de weg naar Port of Spain. In Nederland was zo'n pompje niet makkelijk te vinden, hier is een keer vragen genoeg en de meisjes van de winkel komen met 4 modellen aan. Deze hele klus met het roer was begonnen om de lagers te vervangen. Maar er zitten blijkbaar geen lagers tussen de roeras en de roeraskoker. Het hele systeem blijft in lijn door nauwpassende metalen ringen op de hak van het roer, en daar waar de as de boot aan onder- en bovenzijde uitkomt. In 30 jaar tijd zijn deze metalen ringen iets uitgesleten, 1,5 mm is al veel. Maar toch levert het al met al speling op. Na overleg met de werkplaats besluiten we de ring op de hak en aan de bovenzijde te vervangen. De ring waar de roeras naar buitenkomt aan de onderzijde van de boot laten we zitten. Dat scheelt slijp, las, schilder, epoxy werk onder de water lijn.

  

Ook voor ons is er voldoende werk om te doen. Op het onderwaterschip hadden zich heel wat zeepokken genesteld. Simpel afkrabben blijkt niet genoeg. De beestjes hebben zich in een paar weken tijd tot in de epoxy laag, die het staal beschermt, "geworteld". Als we de zeepokken afkrabben blijven er kleine ronde bobbeltjes in de epoxy over die je makkelijk doorprikt, daaronder zit dan kaal staal. Alle plekken zijn door Ernie met wit krijt gemerkt, zodat we een goed overzicht houden hoeveel er moet gebeuren. Op het kale staal gaan we Zink-primer aan brengen. Dat is een goede anti corrosie bescherming voor het staal. Maar hier in de winkel staat op het etiket ook de bijnaam "barnacle stopper", laten we hopen dat het werkt. Boven op dek is het wachten tot Mitchell klaar is met zijn laswerk voor we aan het schilderen kunnen beginnen. De voorbereidingen voor het laswerk, verwijderen verf en epoxy lagen, doen we daags voor dat er gelast wordt, anders zit er al snel roest op de net kaal geschuurde plekken.

.

058=030813==16:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chaguaramas=Trinidad======================

Donderdag was de Gabber een naaiatelier, Leentje was bij ons om Ernie wat fijne kneepjes te leren en om te ontdekken wat de Singer Promise 1409 allemaal kan. Leentje is al bijna een jaar op pad, via Amerika, Brazilie, Frans Guyana, Suriname is ze nu in de Carieb als opstapper bij Jean Michelle aan boord. Ze is tandarts, maar houdt meer van reizen en is erg bedreven met de naaimachine ontdekten we. Door iets aan het spoelhuisje van de onderdraad aan te passen kunnen we nu met de eenvoudige naaimachine van de Blokker ook het zwaardere UV-bestendige garen gebruiken. Allerlei naaisteken kwamen al door 3 lagen zeildoek heen met het UV-bestendige garen. Jammer voor Ernie want die had net een nieuwe spatlap klaar met gewoon garen. Ook werd er veel tijd besteed aan patroon knippen, passen, spelden, meten en natuurlijk kletsen. Het was maar goed dat Erik regelmatig voor boodschappen van boord was, konden de meisjes lekker kletsen.

Sinds vanmiddag staat er een grote ventilator in de kajuit die op 110 Volt werkt. Een lekkere bries waait nu door de kajuit, het stof en de naaidraaitjes in een hoek blazend. Op het dek vorderen de werkzaamheden gestaag. Met een grotere slijpschijf konden de voetplaten verwijderd worden. Vanavond gaan de zonnepanelen van de zeerailing af zodat ook de laaste 2 septorpotjes verwijderd kunnen worden. De noodantenne voor de SSB functioneert prima, we waren goed te ontvangen in Bonaire tijdens het radionetje. Nu we door de walstroom geen gebrek meer hebben aan energie staat de koelkast 24 uur aan en kijken we 's-avonds filmpjes op het TV scherm met stereo geluid via de auto-radio. Op anker was het slechts 1 filmpje per avond en dan op de laptop. Nu gaan er 3 afleveringen van een TV-serie (Spooks, The Killing) door. Nadeel is wel dat het dan weer moeilijk opstaan is om 05:30. Het gesnater van de overvliegende papegaaien helpt wel om wakker te worden.

.

057=020813==16:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=====================

Sinds dinsdag ochtend staan we op de kant bij Power Boats Marina. Erik maakte nog vrienden door het openen van de vuilwater tank toen de Gabber in kraan hing en de werklui net wilden beginnen met het verwijderen van de aangegroeide zeepokken. Niemand werd vies, het gegil van de werklui duurde langer dan het leeg lopen van de slechts met zeewater gevulde tank. Na dit voorval konden we dus zelf de zeepokken verwijderen, geen werklui meer te bekennen rondom de boot. Weer een kosten besparing zullen we maar zeggen. We staan dicht bij de Vida vagabunda, maar we slapen nog aan boord van de Gabber omdat de werkrommel meevalt. Een extra kraan moest er aan te pas komen om de mast te verwijderen. Het liefst hadden de haven en de kraanmachinist gezien dat we een tuiger contracteerden voor deze klus. Gelukkig was het tekenen van een verklaring over verantwoordelijkheden afdoende. Erik klom via de steps de mast in voor het bevestigen van de takel. Met aanwijzingen van de kraanmachinist was de klus in een uur geklaard.

De volgende dag kwamen 2 werklui van de haven voor het graven van een gat onder het roer. Om het roer te verwijderen moet hij ongeveer 1 meter naar beneden kunnen zakken, zodat de roeras die vast gelast zit aan het roer in zijn geheel uit de roeraskoker kan. De hak, waar het roer op steunt aan de onderkant, moet worden door geslepen. Bovendeks, bij de bevestiging van de helmstok wordt het nog puzzelen hoe we dat los maken. Dit zijn de nadelen van een roerconstructie waarbij het verliezen van je roer niet mogelijk is. Met het inhuren van de twee werklui worden we geconfronteerd hoe de globale economie van marktwerking functioneert. De manager van Power Boats beveelt de werklui aan en wil graag hebben dat ze in eigen lunchtijd de klus klaren. We moeten ze dan cash betalen, "hebben ze een centje extra" meldde de manager. Het graafwerk kost TT$ 50,- per voet, 1 uur graaf werk door twee man en het gat is 3 voet lang en 2 voet diep. Hum, dat is een duur gat, maar ja aan boord hebben we als grootste schep de soeplepel en daar kan je de klus niet mee klaren. De gravers zijn tevreden met TT$ 200,- (€ 24,--). Tja, aan de andere kant van de oceaan hadden we twee man een hele dag voor de helft van het geld aan het werk. Hier in Chaguaramas met alle cruisers zijn de prijzen en werklonen ongekend hoog voor Trinidad, ongeschoold werk kost voor de Trini's onderling tussen TT$ 200,- en TT$ 350,-- per dag.

In de vroege ochtend uren is het nog koel en is het dek nat van condens. Dat is een goed moment om met de haakse slijper aan het werk te gaan. Tijdens het afslijpen van de septerpotten komt er veel metaal stof vrij dat met droog weer makkelijk verwaait over de boot en naar boten in de buurt. De volgende dag zijn de stofjes dan als roestputjes terug te vinden in de verf en dat is niet leuk. Tussen het slijpen door spoelen we de boot en het ijzerstof snel weg. Erik heeft al 3 slijpschijven versleten en 8 septerpotjes zijn verwijderd. Morgen gaan hopelijk de 8 voetplaten verwijderd worden met een slag grotere schijf. Maandag komt Mitchell de lasser en dan moeten wij klaar zijn met de voorbereidingen. Nu de mast van het dek is hebben we geen SSB antenne meer door gebrek aan geisoleerde achterstag. Van de zijreling heeft Erik een simpele antenne gemaakt die op 2 meter boven het dek hangt. Contact maken met Winlink ging goed, vanavond gaan we ontdekken of we in Bonaire te horen zijn op het Nederlandstalig caribisch radio netje (8.101 USB, 22:00 UTC).

.

056=280713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=========

Nog minder dan twee dagen en dan staan we opgebokt op de kant. Vandaag hobbelen we nog achter ons anker. Er is rustige wind uit het zuiden die voor deining in de ankerbaai zorgt. En het is weekend, de bootjes varen af en aan zonder rekening te houden met de geankerde boten of kleine bijbootjes waarmee sommige cruisers naar de wal gaan. Met hoge snelheid en flinke boeggolven scheuren de lokale boten door het ankergebied. Samen met 6 andere zeilers en Robin maakten we een wandeling door het Bamboe bos. Robin weet de weg en had een maxi taxi geregeld om ons af te zetten en op te halen, de kosten deelden we met elkaar. Een korte steile klim bracht ons op een richel met uitzicht op Macqueripe bay. Door de zeebries en beschutting van het bladerdak was het heerlijk koel in het bos. De wandeling ging verder door het bos richting golfterrein en daarna aan de andere kant van Tucker Valley Road richting Bamboe Cathedraal. De reuze bamboe, die hier weelderig groeit, hangt van twee kanten over het pad en vormt zo een poort in gotische bouwstijl. De wandeling werd afgesloten met een zwempartij in de baai waar we in het begin zo mooi uitzicht op hadden. De Gabber ziet er op een afstand goed onderhouden uit, maar is de afgelopen 6 maanden niet gestreeld door een schilderskwast en dat is op de pijnpunten goed te zien. Op de foto hiernaast een detail van een septorpot. Deze contructie willen we veranderen, zodat we in de toekomst minder schilderwerk hebben. Nu zit de septorpot tegen de voetrail aangelast en is van gewoon staal. Je kan er moeilijk bij voor schoonmaken, ontvetten, schuren en schilderen door gebrek aan ruimte. Als je steun zoekt aan de septers veroorzaak je minimale bewegingen in de contructie die de verf doen breken waardoor zeewater uiteindelijk het onderliggende staal kan bereiken. Soms hadden we binnen een week al weer roest op deze plekken na een moeizame schilder partij. Het plan is om de septerpotten in een houdertje op het potdeksel te zetten en net als het potdeksel (de donkerblauwe strip) ook van RVS te maken.

.

055=270713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

De voorbereidingen voor "the haul out" (uit het water halen van de boot) gaan op een Trinidaans tempo door. De afgelopen avonden hebben we in windstilte en in de koelte de zeilen afgeslagen. Het was nog zoeken naar zeilzakken die groot genoeg waren. Ernie heeft van twee kleine zakken een grote gemaakt en van de beschermhoes van de bijboot een nieuwe zak. Onze oude bijboot, de opblaasbare met vaste alluminium bodem uit 1998, is met Jean-Michelle aan een nieuw leven begonnen. Jean-Michelle bleef erg enthousiast over zijn gratis aanwinst ondanks al onze plakkers en reparaties met sika-flex. Met veel geduld en een paar flinke potten lijm zijn alle naden vast weer te herstellen in oude glorie. Maar toen zelfs Maxwill, de lokale wonderman voor bijboot reparatie, ons afraadde er geld in te steken hebben we de hoop opgegeven. Bij Budget Marine staat nu een Walker Bay 8ft in de bestelling. Dit is een harde bijboot die op het voordek past, als we de bevestiging van de kotterstag naar voren verplaatsen. Om de bijboot makkelijk te kunnen gebruiken voor duiktripjes hebben we gelijk een prijsopgave gevraagd voor een Hyperlon tube. Met de tube erbij kan je makkelijker aan boord klimmen vanuit het water en heeft de boot ook meer draagvermogen. Vanmiddag gaan we de traditionele wandeling maken met Robin van de Heidi. Dat is voor de zeilers hier in Chaguaramas een oude gediende die iedere zaterdag met een groepje op pad gaat naar het Bamboe bos.

.

054=250713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

We hadden er naar uitgekeken om in helder blauw water te duiken tussen de kleurrijke vissen. Rufin met zijn boot AMANDA, is een van de vele water taxi's, hij zou ons ophalen om 09:00 uur. Dat werd dus, na een herinnerings telefoontje van ons, 09:30. Onze duik stond gepland voor in een baaitje aan de zuid kant van Casper Grande, een boot ritje van amper 10 minuten. Rufin zou ons na 1,5 uur later weer ophalen, we betalen hem 1/3 van het geld want hij moet wel terug komen ! Onderwater is het een blik van herkenning, een oud nederlandse soep duik in groen water. Het zicht is tussen de 0,5 en 1,0 meter. Veel sponzen en kokerwormen, voornamenlijk grijze vissen, grondels, een spinkrabbetje en een zeenaald. Tja, het had een duik in de Grevelingen kunnen zijn aan het einde van de zomer. Na 38 minuten komen we teleurgesteld boven, we bewaren onze lucht liever voor mooier duikwater. Daarna begint het wachten op Rufin. Een kortere duik en slecht zicht maakt ons geduld en inleving in lokale tradities en gewoonten niet beter. Als we 1,5 uur na het afgesproken tijdstip nog steeds geen Rufin zien vragen we een andere boot om ons terug te brengen. Hij rekent TT$ 100,- (€ 12,-) precies het bedrag dat Rufin nog te goed heeft van ons. Als we onze ankerbaai invaren komt Rufin er net aan, helaas geen zaken meer voor hem, deze brandstof moet ie zelf betalen (benzine kost € 0,25 per liter). Hij stelt ons nog gerust met "no problem". Onze nieuwe bootsman pepert hem in dat ie zijn klanten zonder eten en drinken had achter gelaten en dat dat toch niet kan. Op het naam kaartje van Rufin hadden we het al kunnen lezen "Down d Island Tours", er naar toe dus niet terug.

053=240713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

Gisteren kregen we eindelijk onze duiklampen voor het eerst in handen. De bestelling uit China bij Linkdelight was in Nederland de weg kwijt geraakt bij de post en arriveerde kort na ons vertrek uit Nederland. Via Mark (broer van Ernie) en Mieke (van de Southern Corss) die vanuit Nederland naar Trinidad kwam kregen we onze ledlampjes, accu's en opladers. Het zijn kleine compacte zaklampen met veel licht en waterdicht tot 60 meter. Door het gebruik van led technologie gaat een accu 300 minuten mee. Mooi spul dat ze daar maken en voor betere prijzen dan in de winkel, Waar ze trouwens dezelfde lampen verkopen als op de China site. Bij PowerBoats hebben we een afspraak staan om 30 juli het water uit te gaan. Die dag gaat ook gelijk de mast eraf. De lasser (Mitchell, West Coast Fabricaters/Welders) staat geboekt om 5 augustus te beginnen. Hij gaat het roer eraf halen zodat we de speling op de roeras kunnen verhelpen. Aan dek komt er een nieuwe plaat onder de mast en wordt gelijk het vluchtluik omgedraaid (opening komt naar voren). Mitchell gaat RVS septerpotten maken die op de potdeksel gelast worden. Door het verplaatsen van de septerpotten hopen we in de toekomst beter de voetrail te kunnen schilderen omdat nu de septerpotten in de weg zitten. Na het lassen kunnen we aan het schilderen beginnen. We twijfelen nog of we de hele boot hier in Trinidad doen of later op Curacao. De luchtvochtigheid is hier erg hoog en het regent vaakt, dat is geen best schilder weer.

.

052=200713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=========

Als sinds de Cabo Verde staat hoog op ons verlanglijstje om zeeschilpadden te gaan kijken als ze aan land komen om eieren te leggen. Suriname en Frans Guyana zijn de landen waar de Leatherback schildpad (de grootste zeeschildpad) het meest aan land komt, Trinidad&Tobago staat op de derde plaats. Deze uitstapjes naar de beschermde stranden worden in de broedtijd van 1 maart tot 31 augustus veel door touroperators aangeboden aan toeristen. In Trinidad organiseert de lokale busmaatschappij, Public Transport Service Cooperation, onder het motto Know Your Country Tours, een hele serie uitstapjes over het eiland, tegen zeer lage prijzen, en zo ook Turtle watching. De hele happening is een echt Trinidaans gebeuren; kaartjes vooraf kopen in een onogenlijk kantoor dat slecht te vinden is, betalen natuurlijk in een ander kantoor en dan weer terug komen met je betaal bewijsje. Alles met een glimlach, rustig aan tempo en vriendelijke behulpzaamheid van iedereen achter de verschillende bureautjes. 's-Avonds om 19:00 uur is het verzamelen bij de bus, die na 3 kwartier wachten vertrekt als ook de laat komers gearriveerd zijn. De gids houdt een informeel praatje over de route en de schildpadden. Het publiek bestaat uit louter Trinidanen in de leeftijd van 1 tot bejaard. Iedereen heeft eten en drinken bij zich en onderweg wordt er twee keer gestopt om de voorraden aan te vullen.

Aangekomen op Matura beach zijn we om 22:00 uur niet de enigsten. Het is vrijdagavond en vakantie tijd in Trinidad, een paar 100 man staan op de parkeerplaats. Het nieuws is dat ze de hele avond al pech hebben, zonet is pas de eerste schildpad gearriveerd terwijl vele bezoekers al vanaf 19:00 uur aanwezig zijn. Een half uurtje later staan we met onze groep bij de in barensnood verkerende leatherback. Ze is ongemoeid door onze aanwezigheid een gat aan het graven voor de eieren, we staan met tientalle mensen op 50 cm rondom haar. Een stevige regenbui doet de vroege bezoekers besluiten huiswaarts te keren. Wij schuilen met z'n drieen onder het plastic zeiltje dat een gids bij zich heeft. In een kwartiertje is de bui voorbij getrokken. Als de schildpad eieren gaat leggen mogen er foto's gemaakt worden, het dier is dan geheel in trance en zich schijnbaar niet bewust van alle aandacht. Vrijwillgers van Earth watch meten haar lengte en breedte, knijpen een merkteken in haar achtervin en kinderen aaien het dier voorzichtig. Een lokale gids geeft nog meer uitleg. Ondertussen komt uit de stevige branding (brekende golven van 2 meter) een tweede kolos traag en moeizaam het strand op. De meeste bezoekers zien het dier pas als ze zich met moeite een weg zoekt door het mulle zand en de toeschouwers. De drang om eieren te leggen is groter dan de verbazing over de drukte op het strand. Een half uurtje later is het tweede dier bezig eieren te leggen terwijl de eerste schildpad moeizaam weer naar zee kruipt.

Bij het bezoekerscentrum hebben ze jonge schilpadden die later worden uitgezet. De diertjes zijn als ze uit het ei komen drie dagen onderweg om uit het zand te voorschijn te komen en hebben voor twee weken eten bij zich in een dooier zak die zichtbaar is onder hun buik. Ze gaan van hand tot hand. Deze massale belangstelling voor de schildpadden zal zeker het milieubewustzijn stimuleren maar komt voor ons wat onnatuurlijk over, liever lopen we alleen over het strand en hopen we op een toevallig ontmoeting, maar dat kan helaas niet. Tijdens het broedseizoen zijn de stranden verboden gebied en er wordt gecontroleerd door lokale groepen. Aanwezig zijn zonder vergunning kan je een boete van TT$ 20.000,- (€ 2.500,-) op leveren. Natuurbescherming heeft zijn prijs: georganiseerde trips, controle en boetes. Op door de weekse dagen en buiten de vakanties is het rustiger horen we van de vrijwillgers van Earth Watch, de afgelopen dagen waren er gemiddeld slechts 20 bezoekers per avond, zo druk als vanavond hadden ze nog niet gezien. Op de terug weg krijgen we nog een film te zien in de bus, net als in een vliegtuig met die klapschermen uit het plafond. Pas om 02:00 uur komen we in Port of Spain aan. Gelukkig brengt de tourleider ons met zijn auto naar de jachthaven, hij woont toch in de buurt. Het was een indrukwekkende gebeurtenis, zo'n uitje met de lokale bevolking en oog in oog met de schildpadden. Eenmaal aan boord kunnen we nog niet gaan slapen doordat het anker is gaan krabben. Pas om 03:30 gaan we te kooi nadat we opnieuw geankerd hebben in ondieper water. Het klopt wat de pilot meld "poor holding" (slechte ankergrond).

   

.

051=160713==20:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad======================

Op het plaatselijke cruisers radionetje op VHF 68 was er bij het onderdeel "help wanted" de vraag of iemand een duiker wist voor het opduiken van een te water geraakte bril. Er kwamen door verwijzingen naar commerciele duikers maar Erik boodt aan de klus snorkelend te klaren, de bril lag tenslotte maar op 8-9 meter diepte. De bemanning van de Cape gaf aan eventueel met duikflessen te kunnen komen als het niet gelukt was. Er was scepsis over het snorkelend zoeken. Gelukkig lag de Flying Cloud aan de steiger en kon dus vrij nauwkeurig aangeven waar de bril te water was geraakt. Een eerste serie hoekduiken en voorzichtig boven de bodem zwemmend leverde helaas niets op. Het zicht was amper 50cm en de bodem was bedekt met een fijne modder laag die snel opdwarreld. Flying Cloud had een duikfles aan boord met een lange slang voor de adem automaat, ze gebruiken deze uitrusting voor het schoonmaken van het onderwaterschip. De slang was ruim 20 meter dus geen probleem om de bodem verder en langduriger af te zoeken. Na een half uurtje was de bril gevonden. De volgende morgen werd Erik via het netje door de Flying Cloud uitgebreid bedankt, over het gebruik van de duikfles werd niets gezegd. Als dank voor het opduiken van de bril kregen we vandaag de inhoud van de koelkast van de Flying Cloud, ze gaan morgen voor maand naar huis in Amerika. Altijd leuk en lekker zo'n partij eten. Het geeft je gelijk een inkijkje in het huishouden en de eetgewoonte van de collega zeilers. De diepvries loempia's werden als borrel hap gegeten met een koud Amerikaans biertje (Coors light). Vanavond eten we ravioli met spinazie/mozarella vulling, bij de koffie nog een gember koekje en wat we dachten dat blauwe schimmelkaas was bleek een blok kruiden kaas te zijn, maar het smaakte prima op de voorgezoute crackers. Een serie BBQ en vlees sausen gaan van boord bij gebrek aan ruimte in de koelkast en omdat we ze toch niet gebruiken. Morgen als lunch chicken pies en de verschillende smaken jam gaan op brood of door Ernie's eigen gemaakte yoghurt. De Uien, knoflook, bacon, olijfolie en limoenen komen altijd wel van pas. Ruim twee dagen eten en snacks voor een half uurtje duiken !

.

050=150713==20:30UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad====================

Langzaam aan komt er een eind aan het uitstapjes maken en beginnen we het klussen te organiseren. De lasser is aan boord geweest om het werk op te nemen en een offerte te maken. We hebben de andere marina's bekeken en prijzen vergeleken. Deze week een praatje maken bij Power Boats om te horen of ze wat aan hun prijs kunnen doen. Vooral de 15% die ze over de ingehuurde manuren rekenen bevalt ons niet en ze zijn op alle items wat duurder dan de buren. Toch heeft Power Boats onze voorkeur op dit moment. We kunnen aan boord van de Vida vagabunda overnachten, de toilet voorzieningen zijn frisser en ruimer in aantal, er is meer klusvolk op de haven en er is geen disco/feest terrein om de hoek. Vandaag ook de Vida van binnen bekeken. En na 1,5 jaar afgesloten op de kant te hebben gestaan ziet alles er nog fris uit van binnen. De kakkerlak vallen waren leeg, nagenoeg geen last van schimmel (een beetje langs het fornuis) of muffe luchtjes. Aan dek had zich een stevige laag stof verzameld die met een flinke waterstraal en wat borstelen snel verdwenen was. Wel raar hoor zo "alleen" aan boord van de Vida. Geen Marscha of Maarten voor een praatje, koffie, hapje of borreltje zoals we dat gewoon waren te doen in Gran Tarajal op de Canarische eilanden. Straks liggen er weer twee Breewijds 31 naast elkaar, maar helaas is de Vida onbewoond. Komt ons natuurlijk ook wel goed uit want nu hebben we een opgeruimd huisje om na een dag klussen in bij te komen.

       
    .

049=090713==13:00UTC===Positie:10=40,8N==061=38,0W==Chacaramas=Trinidad=========

We zijn vorige week dinsdag aangekomen in Trinidad. Het was een motortocht van 17 uur vanaf Tobago door gebrek aan wind. Het venijn zat hem in de staart, het kostte ons ruim 1,5 uur om de Boca del Dragon door te komen. Dit is een nauw kanaal tussen Trinidad en Monos Island waar altijd een noord gaande stroming staat die vooral tijdens de eb sterk is. We liggen nu op anker aan de rand van het mooring gebied vlak voor Power Boats Marina. Ondanks dat we in Trinidad zijn voor groot onderhoud hebben we de afgelopen dagen vooral besteed aan uitjes met Loud en Marlene van de Rafiki. We begonnen met een dagje in de stad op zoek naar canvas. Op de verjaardag van Ernie hadden we een uitje met zijn tweeen naar Yerette - The home of the hummingbird. In de tuin van een kolibri liefhebber hingen feeders met suikerwater oplossing waar vele kolibri's op af kwamen. Theo wist veel te vertellen over deze bijzondere vliegers en gaf een dia show met prachtige foto's. De reis er naar toe met openbaar vervoer was ook een feest, 2x de maxi taxi en 1x een gewone taxi bracht ons van deur tot deur over een afstand van 20km voor TT$ 16,- p.p. (€ 1,92).

   

Om het "kapotte" pactor modem te vervangen speurde Erik internet af en deed een oproep op het lokale radio netje (VHF 68). Een gelijk model was te koop in Nederland en een oudere versie bij een collega zeiler in de haven. Bij het testen van de oudere versie kwam dezelfde foutmelding te voorschijn als onze "kapotte". Drie verschillende USB-RS232 converters werden getest maar allemaal met dezelfde foutmelding. Rafiki had nog een ander model converter liggen en die kon contact maken met het oude pactor modem, dan toch ook nog maar eens ons "kapotte" modem proberen. En ja hoor die werkte nog prima. Het probleem zat hem dus in de converter, verbazend dat daar verschillende versies van zijn. Eind goed al goed, geen vervangend modem nodig en de collega zeiler was ook blij om te weten dat zijn modem in orde was. Iedere morgen om 08:00 is het radio netje er. Het begint met ruimte voor spoedgevallen, daarna aankondigingen van algemene activiteiten gevolgd door de vraag of er mensen zijn die hulp nodig hebben bij het klussen. De mooiste onderdelen zijn "treasures of the bilge" (schatten uit de bilge; ruilhandel voor spullen die je kwijt wil) en natuurlijk het weerbericht in combinatie met de reacties daarop over hoe hoog de golven zouden kunnen worden op de ankerplaats. Het kanaal is de ontmoetingsplaats voor al de zeilers maar ook de havens en de winkels luisteren mee. Wij hebben vergeefs geprobeerd een Aloe Vera plant te ruilen, voor een CD met reggae muziek vonden we wel een liefhebster. En nu zitten we te twijfelen over een watermaker voor U$ 500,-.

Met een gehuurde auto bezochten we het ASA Wright Nature Centre en de Caroni swamp om vogels te kijken. Het is altijd spannend om in een nieuw land deel te nemen aan het verkeer. Maar als je de weg niet goed weet, de richtingaanwijzers er niet zijn en de mede weggebruikers er een wildere stijl van rijden op na houden is een auto tocht een heel avontuur. Een ritje dat je in een uurtje zou kunnen doen over de snelweg koste ons ruim 3 uur over de secundaire wegen omdat we de snelweg niet konden vinden. Gelukkig vonden we het ASA Wright Nature Centre wel. Op het wandelpad door het regenwoud stonden op verschillende punten grote borden met uitleg over welke vogel er zou zitten. En verbazend, het is geen dierentuin, maar een gewoon wild woud, de vogels zaten er ook. De terugweg ging gelukkig makkelijker en we waren nog net op tijd om deel te nemen aan het boottochtje in Caroni swamp om de avond rustplek van de rode ibis te zien. In het mangrove bos werd nog een paar keer stil gehouden voor flinke slangen die in de bomen lagen en voor een nachtzwaluw. Het gemak waarmee de gids ze vond deed vermoeden dat het allemaal opgezette exemplaren waren, maar waarschijnlijk kende deze gids het gebied als zijn broekzak en hebben de dieren een redelijk vaste plek waar ze dagelijks verblijven.

       

Trinidad is voor ons de eerste plek sinds Gran Canaria waar we weer veel boten zien. Er liggen er een 100 tal op anker, in de verschillende havens liggen er de nodige aan de steigers en op het land staan er nog eens een duizendtal. Motorboten worden hier drie hoog in een overdekte stelling opgeborgen en alleen tijdens het weekend gebruikt. En natuurlijk is rondom dit gebeuren een hele wereld van watersportzaken, klusbedrijven en handige mannetjes te vinden. We zijn opzoek naar een vervanging van onze bijboot, maar de prijzen van een opblaasbare dinghy schrikken ons af. De goedkoopste modellen gaan vanaf U$ 2.000,-, ja alles wordt hier in Amerikaanse dollars geprijst als het voor een toerist of bootjes volk is. We verzinnen plots dat we de kotterstag meer naar voren kunnen plaatsen om zo meer ruimte op het voordek te maken. Hiermee zouden we een Walker Bay 8ft op het voordek kunnen opbergen. Zo'n bootje staat hoog op ons verlanglijstje, ze kosten nog minder dan de helft van een opblaasbare bijboot en kunnen niet eenvoudig lek raken. Hij is nog net niet besteld maar lang gaat dat niet duren is de verwachting.

.