| We zijn vorige week dinsdag aangekomen in Trinidad. Het was een motortocht van 17 uur vanaf Tobago door gebrek aan wind. Het venijn zat hem in de staart, het kostte ons ruim 1,5 uur om de Boca del Dragon door te komen. Dit is een nauw kanaal tussen Trinidad en Monos Island waar altijd een noord gaande stroming staat die vooral tijdens de eb sterk is. We liggen nu op anker aan de rand van het mooring gebied vlak voor Power Boats Marina. Ondanks dat we in Trinidad zijn voor groot onderhoud hebben we de afgelopen dagen vooral besteed aan uitjes met Loud en Marlene van de Rafiki. We begonnen met een dagje in de stad op zoek naar canvas. Op de verjaardag van Ernie hadden we een uitje met zijn tweeen naar Yerette - The home of the hummingbird. In de tuin van een kolibri liefhebber hingen feeders met suikerwater oplossing waar vele kolibri's op af kwamen. Theo wist veel te vertellen over deze bijzondere vliegers en gaf een dia show met prachtige foto's. De reis er naar toe met openbaar vervoer was ook een feest, 2x de maxi taxi en 1x een gewone taxi bracht ons van deur tot deur over een afstand van 20km voor TT$ 16,- p.p. (€ 1,92). |  |
 | Om het "kapotte" pactor modem te vervangen speurde Erik internet af en deed een oproep op het lokale radio netje (VHF 68). Een gelijk model was te koop in Nederland en een oudere versie bij een collega zeiler in de haven. Bij het testen van de oudere versie kwam dezelfde foutmelding te voorschijn als onze "kapotte". Drie verschillende USB-RS232 converters werden getest maar allemaal met dezelfde foutmelding. Rafiki had nog een ander model converter liggen en die kon contact maken met het oude pactor modem, dan toch ook nog maar eens ons "kapotte" modem proberen. En ja hoor die werkte nog prima. Het probleem zat hem dus in de converter, verbazend dat daar verschillende versies van zijn. Eind goed al goed, geen vervangend modem nodig en de collega zeiler was ook blij om te weten dat zijn modem in orde was. Iedere morgen om 08:00 is het radio netje er. Het begint met ruimte voor spoedgevallen, daarna aankondigingen van algemene activiteiten gevolgd door de vraag of er mensen zijn die hulp nodig hebben bij het klussen. De mooiste onderdelen zijn "treasures of the bilge" (schatten uit de bilge; ruilhandel voor spullen die je kwijt wil) en natuurlijk het weerbericht in combinatie met de reacties daarop over hoe hoog de golven zouden kunnen worden op de ankerplaats. Het kanaal is de ontmoetingsplaats voor al de zeilers maar ook de havens en de winkels luisteren mee. Wij hebben vergeefs geprobeerd een Aloe Vera plant te ruilen, voor een CD met reggae muziek vonden we wel een liefhebster. En nu zitten we te twijfelen over een watermaker voor U$ 500,-. |
| Met een gehuurde auto bezochten we het ASA Wright Nature Centre en de Caroni swamp om vogels te kijken. Het is altijd spannend om in een nieuw land deel te nemen aan het verkeer. Maar als je de weg niet goed weet, de richtingaanwijzers er niet zijn en de mede weggebruikers er een wildere stijl van rijden op na houden is een auto tocht een heel avontuur. Een ritje dat je in een uurtje zou kunnen doen over de snelweg koste ons ruim 3 uur over de secundaire wegen omdat we de snelweg niet konden vinden. Gelukkig vonden we het ASA Wright Nature Centre wel. Op het wandelpad door het regenwoud stonden op verschillende punten grote borden met uitleg over welke vogel er zou zitten. En verbazend, het is geen dierentuin, maar een gewoon wild woud, de vogels zaten er ook. De terugweg ging gelukkig makkelijker en we waren nog net op tijd om deel te nemen aan het boottochtje in Caroni swamp om de avond rustplek van de rode ibis te zien. In het mangrove bos werd nog een paar keer stil gehouden voor flinke slangen die in de bomen lagen en voor een nachtzwaluw. Het gemak waarmee de gids ze vond deed vermoeden dat het allemaal opgezette exemplaren waren, maar waarschijnlijk kende deze gids het gebied als zijn broekzak en hebben de dieren een redelijk vaste plek waar ze dagelijks verblijven. |  |
 | Trinidad is voor ons de eerste plek sinds Gran Canaria waar we weer veel boten zien. Er liggen er een 100 tal op anker, in de verschillende havens liggen er de nodige aan de steigers en op het land staan er nog eens een duizendtal. Motorboten worden hier drie hoog in een overdekte stelling opgeborgen en alleen tijdens het weekend gebruikt. En natuurlijk is rondom dit gebeuren een hele wereld van watersportzaken, klusbedrijven en handige mannetjes te vinden. We zijn opzoek naar een vervanging van onze bijboot, maar de prijzen van een opblaasbare dinghy schrikken ons af. De goedkoopste modellen gaan vanaf U$ 2.000,-, ja alles wordt hier in Amerikaanse dollars geprijst als het voor een toerist of bootjes volk is. We verzinnen plots dat we de kotterstag meer naar voren kunnen plaatsen om zo meer ruimte op het voordek te maken. Hiermee zouden we een Walker Bay 8ft op het voordek kunnen opbergen. Zo'n bootje staat hoog op ons verlanglijstje, ze kosten nog minder dan de helft van een opblaasbare bijboot en kunnen niet eenvoudig lek raken. Hij is nog net niet besteld maar lang gaat dat niet duren is de verwachting. |
.