| Sinds dinsdag ochtend staan we op de kant bij Power Boats Marina. Erik maakte nog vrienden door het openen van de vuilwater tank toen de Gabber in kraan hing en de werklui net wilden beginnen met het verwijderen van de aangegroeide zeepokken. Niemand werd vies, het gegil van de werklui duurde langer dan het leeg lopen van de slechts met zeewater gevulde tank. Na dit voorval konden we dus zelf de zeepokken verwijderen, geen werklui meer te bekennen rondom de boot. Weer een kosten besparing zullen we maar zeggen. We staan dicht bij de Vida vagabunda, maar we slapen nog aan boord van de Gabber omdat de werkrommel meevalt. Een extra kraan moest er aan te pas komen om de mast te verwijderen. Het liefst hadden de haven en de kraanmachinist gezien dat we een tuiger contracteerden voor deze klus. Gelukkig was het tekenen van een verklaring over verantwoordelijkheden afdoende. Erik klom via de steps de mast in voor het bevestigen van de takel. Met aanwijzingen van de kraanmachinist was de klus in een uur geklaard. |  |
 | De volgende dag kwamen 2 werklui van de haven voor het graven van een gat onder het roer. Om het roer te verwijderen moet hij ongeveer 1 meter naar beneden kunnen zakken, zodat de roeras die vast gelast zit aan het roer in zijn geheel uit de roeraskoker kan. De hak, waar het roer op steunt aan de onderkant, moet worden door geslepen. Bovendeks, bij de bevestiging van de helmstok wordt het nog puzzelen hoe we dat los maken. Dit zijn de nadelen van een roerconstructie waarbij het verliezen van je roer niet mogelijk is. Met het inhuren van de twee werklui worden we geconfronteerd hoe de globale economie van marktwerking functioneert. De manager van Power Boats beveelt de werklui aan en wil graag hebben dat ze in eigen lunchtijd de klus klaren. We moeten ze dan cash betalen, "hebben ze een centje extra" meldde de manager. Het graafwerk kost TT$ 50,- per voet, 1 uur graaf werk door twee man en het gat is 3 voet lang en 2 voet diep. Hum, dat is een duur gat, maar ja aan boord hebben we als grootste schep de soeplepel en daar kan je de klus niet mee klaren. De gravers zijn tevreden met TT$ 200,- (€ 24,--). Tja, aan de andere kant van de oceaan hadden we twee man een hele dag voor de helft van het geld aan het werk. Hier in Chaguaramas met alle cruisers zijn de prijzen en werklonen ongekend hoog voor Trinidad, ongeschoold werk kost voor de Trini's onderling tussen TT$ 200,- en TT$ 350,-- per dag. |
| In de vroege ochtend uren is het nog koel en is het dek nat van condens. Dat is een goed moment om met de haakse slijper aan het werk te gaan. Tijdens het afslijpen van de septerpotten komt er veel metaal stof vrij dat met droog weer makkelijk verwaait over de boot en naar boten in de buurt. De volgende dag zijn de stofjes dan als roestputjes terug te vinden in de verf en dat is niet leuk. Tussen het slijpen door spoelen we de boot en het ijzerstof snel weg. Erik heeft al 3 slijpschijven versleten en 8 septerpotjes zijn verwijderd. Morgen gaan hopelijk de 8 voetplaten verwijderd worden met een slag grotere schijf. Maandag komt Mitchell de lasser en dan moeten wij klaar zijn met de voorbereidingen. Nu de mast van het dek is hebben we geen SSB antenne meer door gebrek aan geisoleerde achterstag. Van de zijreling heeft Erik een simpele antenne gemaakt die op 2 meter boven het dek hangt. Contact maken met Winlink ging goed, vanavond gaan we ontdekken of we in Bonaire te horen zijn op het Nederlandstalig caribisch radio netje (8.101 USB, 22:00 UTC). |  |
.