 | Als sinds de Cabo Verde staat hoog op ons verlanglijstje om zeeschilpadden te gaan kijken als ze aan land komen om eieren te leggen. Suriname en Frans Guyana zijn de landen waar de Leatherback schildpad (de grootste zeeschildpad) het meest aan land komt, Trinidad&Tobago staat op de derde plaats. Deze uitstapjes naar de beschermde stranden worden in de broedtijd van 1 maart tot 31 augustus veel door touroperators aangeboden aan toeristen. In Trinidad organiseert de lokale busmaatschappij, Public Transport Service Cooperation, onder het motto Know Your Country Tours, een hele serie uitstapjes over het eiland, tegen zeer lage prijzen, en zo ook Turtle watching. De hele happening is een echt Trinidaans gebeuren; kaartjes vooraf kopen in een onogenlijk kantoor dat slecht te vinden is, betalen natuurlijk in een ander kantoor en dan weer terug komen met je betaal bewijsje. Alles met een glimlach, rustig aan tempo en vriendelijke behulpzaamheid van iedereen achter de verschillende bureautjes. 's-Avonds om 19:00 uur is het verzamelen bij de bus, die na 3 kwartier wachten vertrekt als ook de laat komers gearriveerd zijn. De gids houdt een informeel praatje over de route en de schildpadden. Het publiek bestaat uit louter Trinidanen in de leeftijd van 1 tot bejaard. Iedereen heeft eten en drinken bij zich en onderweg wordt er twee keer gestopt om de voorraden aan te vullen. |
| Aangekomen op Matura beach zijn we om 22:00 uur niet de enigsten. Het is vrijdagavond en vakantie tijd in Trinidad, een paar 100 man staan op de parkeerplaats. Het nieuws is dat ze de hele avond al pech hebben, zonet is pas de eerste schildpad gearriveerd terwijl vele bezoekers al vanaf 19:00 uur aanwezig zijn. Een half uurtje later staan we met onze groep bij de in barensnood verkerende leatherback. Ze is ongemoeid door onze aanwezigheid een gat aan het graven voor de eieren, we staan met tientalle mensen op 50 cm rondom haar. Een stevige regenbui doet de vroege bezoekers besluiten huiswaarts te keren. Wij schuilen met z'n drieen onder het plastic zeiltje dat een gids bij zich heeft. In een kwartiertje is de bui voorbij getrokken. Als de schildpad eieren gaat leggen mogen er foto's gemaakt worden, het dier is dan geheel in trance en zich schijnbaar niet bewust van alle aandacht. Vrijwillgers van Earth watch meten haar lengte en breedte, knijpen een merkteken in haar achtervin en kinderen aaien het dier voorzichtig. Een lokale gids geeft nog meer uitleg. Ondertussen komt uit de stevige branding (brekende golven van 2 meter) een tweede kolos traag en moeizaam het strand op. De meeste bezoekers zien het dier pas als ze zich met moeite een weg zoekt door het mulle zand en de toeschouwers. De drang om eieren te leggen is groter dan de verbazing over de drukte op het strand. Een half uurtje later is het tweede dier bezig eieren te leggen terwijl de eerste schildpad moeizaam weer naar zee kruipt. |  |
 | Bij het bezoekerscentrum hebben ze jonge schilpadden die later worden uitgezet. De diertjes zijn als ze uit het ei komen drie dagen onderweg om uit het zand te voorschijn te komen en hebben voor twee weken eten bij zich in een dooier zak die zichtbaar is onder hun buik. Ze gaan van hand tot hand. Deze massale belangstelling voor de schildpadden zal zeker het milieubewustzijn stimuleren maar komt voor ons wat onnatuurlijk over, liever lopen we alleen over het strand en hopen we op een toevallig ontmoeting, maar dat kan helaas niet. Tijdens het broedseizoen zijn de stranden verboden gebied en er wordt gecontroleerd door lokale groepen. Aanwezig zijn zonder vergunning kan je een boete van TT$ 20.000,- (€ 2.500,-) op leveren. Natuurbescherming heeft zijn prijs: georganiseerde trips, controle en boetes. Op door de weekse dagen en buiten de vakanties is het rustiger horen we van de vrijwillgers van Earth Watch, de afgelopen dagen waren er gemiddeld slechts 20 bezoekers per avond, zo druk als vanavond hadden ze nog niet gezien. Op de terug weg krijgen we nog een film te zien in de bus, net als in een vliegtuig met die klapschermen uit het plafond. Pas om 02:00 uur komen we in Port of Spain aan. Gelukkig brengt de tourleider ons met zijn auto naar de jachthaven, hij woont toch in de buurt. Het was een indrukwekkende gebeurtenis, zo'n uitje met de lokale bevolking en oog in oog met de schildpadden. Eenmaal aan boord kunnen we nog niet gaan slapen doordat het anker is gaan krabben. Pas om 03:30 gaan we te kooi nadat we opnieuw geankerd hebben in ondieper water. Het klopt wat de pilot meld "poor holding" (slechte ankergrond). |
.