 | Direct na aankomst in Tyrrel baai, ons anker lag nog maar net overboord, werden we eerst verwelkomd door een local die Chileense wijn probeerde te verkopen. Een tijdje later was het Warrior die met zijn gammele roeiboot langszij kwam, of we bananen of limoenen wilden hebben. Nou vooruit dan maar bananen, limoenen even niet. "Kan je ook brood bezorgen ?" vroegen we, "No, problem", "graag om 8:30 morgen ochtend". "Hum, ik ben nogal druk, 09:00 komt beter uit voor mij", OK dan ontbijten we later. De volgende morgen ontbijten we met havermout, ons brood kwam pas om 9.30 uur. "Sorry I'm what late, but that is no problem" opent Warrior die morgen het gesprek. Helaas geen wisselgeld, maar 5 Amerikaanse dollars is ook goed. We krijgen zelfs 1 Dollar retour als we hem een "shot of rum" kunnen geven. Ernie pakt de fles al, maar Erik vindt het geen goed plan om de notaire drinker verder met zijn verslaving te helpen, "het is niet gezond zo vroeg al te drinken" zegt Erik. "Ik drink de hele dag" is het antwoord en Ernie schenkt hem toch maar wat in. Warrior bedankt hartelijk voor de business, "jullie zijn goede mensen, You give me live", Erik antwoord "No, we give you drinking", "That is the same man" geeft Warrior lik op stuk retour aan Erik. Tegen die filosofie kunnen we niet op en we nemen lachend afscheid van elkaar. Daarna zien we iedere nieuwe boot in de baai bezocht worden door de Chileense wijnventer en Warrior. Bij gebrek aan SSB pakken we Wifi internet op van het onbeschermde netwerk van Lambi Queen. Lambi is een lokale naam voor een grote zeeslak die hier veel gegeten wordt. Op de vorige ankerbaai is het er niet van gekomen om Lambi te eten en donderdag avond eten we bij Lambi Queen een lekkere maaltijd. De op Dougladston estate geplukte calabas wordt op de ankerstek door Ernie bewerkt. |
.