| Maandagochtend zijn we Prickly bay uitgevaren om naar Halifax baai, halverwege de westkust van Grenada, te gaan met onderweg een bezoek aan de onderwaterbeeldentuin nabij Moliniere Point. Helaas liep de motor warm zonder duidelijke aanleiding. Bij St. George zijn we daarom weer achter anker gaan liggen om een en ander uit te zoeken. Een lekkende pakking van de koelwaterpomp werd door siliconen pakking vervangen om de lekkage te stoppen. Daarna konden we verder naar Moliniere Point. Een vrije mooring was zo gevonden en we sprongen snel overboord met de snorkelspullen en onderwatercamera om de beeldentuin te bezoeken. Leuk maar indrukwekkend was het niet. De parkwachters bezochten onze boot terwijl we in het water lagen en eenmaal terug aan boord hadden ze lunchpauze zullen we maar zeggen, en dan ga je ze ook niet storen toch ?? Snel mooring los en verder onderweg naar Halifax baai. Twee anker pogingen bij Halifax baai werden afgebroken door "NO, NO" geroep vanaf de kant. Een lokale visser liet zich door zijn vrouw naar ons toe roeien en vertelde dat hij het water voor het strand voor visserij met een net gebruikte, we moesten maar een mooring pakken. Tja, er lagen er drie dus waarom ook niet. Het water is kraakhelder en het zag er onderwater mooi uit zo vanaf de boot. Maar met al het gesnorkel tussen de beelden hadden we geen zin om aan het einde van de dag ook hier te snorkelen. Met het vallen van de avond waren we de enigste boot op deze stek en lekker midden in de natuur. Zingende cicaden, vissende vleermuizen, lichtgevende algen en visjes en springende vissen. We gaan vroeg te kooi want morgen willen we door naar Carriacou. De tocht naar Carriacou is zwaar aan de wind, het eerste stuk blijven we dicht onder de kust in de luwte van Grenada om zo een gunstige uitgangspositie voor de oversteek te hebben, maar met de nog steeds warm lopende motor durven we niet veel gas te geven en we kruipen met 1,5- 2 knoop langzaam noordelijker. Vanaf de kop van Grenada gaan we zeilen en verlijeren we naar het Westen door de westgaande stroming, tijdens een regenbui winnen we weer wat hoogte maar als de wind daarna inzakt moeten we een slag terug maken om Carriacou niet voorbij te varen. Het is ons duidelijk dat als we de oostelijke Carieb willen verkennen het leuker zeilen is van noord naar zuid in plaats van tegen de Noordoost passaat in. In Carriacou gaan we verder met sleutelen aan de motor, ook de interkoeler lekte koelvloestof. Na een ochtendje klussen en bijbehorend schelden door Erik lijkt het te zijn verholpen. Later in de week maken we voorbereidingen voor de oversteek naar Dominica het eerste eiland dat vanaf hier westelijker ligt, vanaf daar zakken we dan weer af naar het zuiden. |  |
.