091=201014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Regelmatig maken we reclame voor boten die te koop zijn. Meestal zijn het zeilboten van familie of vrienden, deze keer is het een echte motorboot (McGruer, 19m) van een zendamateur. De radio hobby brengt je in contact met mensen over de hele wereld en meestal gaan er jaren voorbij voor je elkaar in het echte leven ontmoet en nog vaker ken je de andere zendamateurs alleen maar van "praten" in radionetjes of toevallige "ontmoetingen" door het beantwoorden van een "CQ-oproep" (algemene oproep). De voormalige eigenaar van dit prachtige motorschip was enthousiast deelnemer aan het Nederlands Maritiem Radio netje dat dagelijks wordt gehouden om 13:00 Nederlandse tijd op 14.320 USB. Ook ik meldde me regelmatig in bij Chris (PA3GZK) en luisterde naar verhalen van zeilers, motorbootvaarders en camperrijders in het Middelandse zee gebied en van Scandinavie tot de Canarische eilanden. Een andere inmelder was PA0MHK die toen met zijn boot in de Middellandse zee aan het rondvaren was. En nu liggen we in het Spaanse water naast de boot van zijn zoon, de True Blue met Ton en Dominique. Spijtig genoeg is vader overleden en vandaar dat de boot te koop is. Voor wie opzoek is naar een varend woonschip met een nautische uitstraling is dit een uitgelezen kans. Gewoon om in Nederland te wonen of het ruime sop te kiezen naar onbekende verre bestemmingen. De boot is zowel volledig ingericht om comfortabel op te wonen als voor geriefelijke vaartochten, klik hier, www.sy-gabber.nl/McGruer, voor meer details. En hoort zegt het voort; share, like, retweet etc..

.

090=171014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Tijdens een heerlijk etentje bij de Pirate-bar namen Joop en Ria afscheid van ons, hun vakantie zat erop. De week erna hebben we niet stil gezeten maar serieus werk gemaakt van het oplossen van het warm lopen van de motor. Ton van de True Blue is kenner bij uitstek van motoren en ook van onze Bukh, dus we vroegen hem om de kop eraf te halen voor inwendig onderzoek. Na het lichten van het kleppendeksel was de oorzaak al duidelijk. Aan de binnenkant zat een smeuige grijze pasta, dat was een menging van koelvloeistof en olie, er moest dus een lekkage zijn in de koppakking. Bij onze laatste motor manouvre hadden we flink gas gegeven om een bocht te draaien, dit was vermoedelijk de genade klap voor de pakking, die nu ook koelvloeistof naar de olie kant ging lekken. De afgelopen maanden waren het slechts uitlaatgassen die naar het koelvloeistof circuit lekte. Hierdoor warmde de koelvloeistof extra op, het teveel aan gas kon via het overdrukventiel in het expansie vat makkelijk ongezien verdwijnen. Resultaat was een warm lopende motor. Gelukkig hebben we veel reserve onderdelen bij ons, zo ook een reserve koppakking. In een uurtje sleutelen door Ton was de kop eraf en kregen wij als huiswerk het schoonmaken van de vlakken waar de koppakking tussen zat. De volgende dag kwam Ton weer om de motor in elkaar te zetten. We hebben nu als huiswerk gekregen de motor minimaal 20 uren te laten draaien zodat de kop nogmaals kan worden nagetrokken. We gaan goed opletten hoe Ton het allemaal doet want we zullen in de toekomst zelf de kop jaarlijks natrekken en ook de kleppen stellen.

.

089=101014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Nog voor tienen sluiten we aan in de rij van mensen die een gasfles moeten vullen. We verdelen onze gasflessen (2 van de True blue, 2 van de Jacuzzi en 1 van ons) onder elkaar zodat we keurig aan de regels, twee flessen per persoon, voldoen. Nummer 23 wordt gevuld terwijl wij nummer 38,39 en 40 hebben. Gelukkig is het een snel en efficient systeem waarmee gevuld wordt, snelkoppelingen, automatische afslag, 3 verschillende flesaansluitingen, 2 vulstations en weegschalen. Onze flessen hebben wat meer aandacht nodig. Ze worden gevuld totdat uit de iets los gedraaide ontluchtings dop vloeibaar gas stroomt. Zo vol hebben ze nog niet eerder gezeten en het leuke is dat alles een eenheids prijs heeft. Onze flessen van 16 en 10 pond gaan door voor BBQ flessen en een vulling kost ANG 24,80 ($13,50). Klaar terwijl je wacht en aanzienlijk (30 euro) goedkoper dan op de marina in Bonaire. De gevulde gasflessen geven we weer af op de haven zodat we de rest van de dag veilig over het eiland kunnen rijden. We gaan koffie drinken bij Karakter, een mooi gelegen strandtent met lekkere koffie. We kletsen op ons gemak en maken er een kalme dag van. In de namiddag gaan we nog even bij immigratie langs voor een stempel in Erik's zijn paspoort, dat waren ze vergeten te zetten ontdekten we deze week. Erik weet nog een lekkere smoothie (verse vruchten sap) tent langs de Caracasbaai weg. 's-Avonds eten we mee met de zeilershap bij de Pier.

.

088=101014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Een weekje Curacao is kort dus we hebben een druk programma. We rijden via het natuurpark "Shete Boka" naar de westpunt van Curacao. Maar we stoppen eerst nog bij een klein museum "het huisje met het maistakken dak". Het is een oorspronkelijk slavenhuisje waar de bewoonster, die zelf is opgegroeid in het huisje, vroeger rondleidingen gaf en vertelde over haar familie die daar woonde. Nu worden de rondleidingen verzorgd door een aantal dames van het Tula museum. Bij ieder landhuis stonden vroeger 50-200 slaven woningen, nu zijn er nog maar een paar in orginele staat over die door monumentenzorg worden gerestaureerd en onderhouden. Het museum gaat vooral over de levenswijze van de ex-slaven na de slaventijd die op eenvoudige wijze in hun eigen bestaan moesten voorzien. Want de landhuizen en plantages raakten snel in verval toen door de afschaffing van de slavernij de gratis arbeid kwam te vervallen. In het natuurpark lopen we langs de kust naar een aantal natuurlijke inhammen (boca's) waar de golven indrukwekkende spuiters maken. Een van de boca's heet Boca Pistol omdat de golven met een knallend geluid in de nauwe inham spoelen en een mooie fontein water maken. We komen behoorlijk verhit retour auto en rijden genietend van de airco naar de andere boca's en een aan zee grenzende grot. De lunch gebruiken we bij Jaaanchi in Westpunt, Joop neemt leguaan als lunch en Erik een combi van leguaan en zeeslak. De dames houden het bij de meer vertrouwde zeebaars, garnalen en kip. Eten bij Jaanchi duurt altijd langer dan je denkt en pas tegen drieen rijden we retour Willemstad. We komen te laat bij het gasvulstation, dus ons uitje voor de volgende dag is bekend.

.

087=091014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

We hoorden enthousiaste verhalen van de Rafiki over de struisvogelboerderij dus die hebben we ook bezocht. En inderdaad de moeite waard. Met een open vrachtwagen rijden we langs de verschillende veldjes waar struisvogels gehouden worden. Bij ieder veldje is er tekst en uitleg over de struisvogels en het kweken van de dieren. In het wild is het eierlegseizoen twee weken omdat de eieren bebroed worden door het mannetje. Op de boerderij worden de eieren bij de dieren weggehaald en kunstmatig uitgebroed. Op die manier wordt het legseizoen verlengd en is de productie aan eieren en kuikens veel hoger dan in de natuur. Een geslachte volwassen struisvogel levert 45 kg biefstuk en 150 kg verwerkbaar vlees op en een struisvogel ommeletje weegt 700 gram. De gids heeft regelmatig vrolijke verhaaltjes en dat maakt de tocht leerzaam en amusant. Erik staat tot slot nog op een struisvogelei (zie foto) Na de struisvogelboerderij drinken we wat fris bij Picara. Terwijl we van de verfrissing genieten zien we dat de lunch wordt voorbereid en ondanks dat het net twaalf uur is sluiten we aan bij de groeiende rij klanten. Ons "weg restaurantje" blijkt een goed lopende afhaal lunch gelegenheid te zijn met smakelijk eten. Voor de middag staat er een bezoek aan de grotten van Hato op ons programma. De rondleiding van 14:00 uur halen we net en de gids praat ons bij over de geologie van Curacao en het ontstaan van de grotten. We wandelen over de "Indian trail" en hebben daarna dringend afkoeling nodig in de vorm van een ijsje. De uitbaatster heeft 35 jaar in Nederland gewoond en is nu weer terug in haar Curacao. Helaas blijven haar kinderen achter in Nederland voor opleiding en werk, een weekje tropen vakantie is prima voor ze maar ze zijn meer thuis in Nederland. Moeders is bij vlagen nergens thuis, verlangend naar de kinderen in Nederland als ze in Curacao is of verlangend naar de warmte en haar thuisland Curacao als ze bij de kinderen in Nederland is. Het is een bekend verhaal dat we regelmatig gehoord hebben als we met de mensen op Curacao, Bonaire of Suriname praten.

       


.

086=081014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Leven we gebruikelijk met "één klusje per dag" en "een uitje per week" de dagen met Joop en Ria zijn aangenaam vermoeiend en ondernemend. De week begon met een rondje langs douane en immigratie om in te klaren. Bij immigratie was er een stroom uitval en of we later op de dag konden terug komen. Geen probleem genoeg te doen in Willemstad. Een kopje koffie drinken met uitzicht op de pondjesbrug, een bezoek aan Kura Hulanda. Dat laatste is een groep van gerestaureerde huisjes dat in gebruik is als restaurant, conferentieoord en museum. In de gidsen wordt het vaak beschreven als een museum over de slaventijd. Maar we waren aangenaam verrast door de verzameling van mooie cultuur historische objecten uit het oude Mesopotamie (Irak, Iran) en uit west Afrika. De fragmenten uit de verslagen van een slavenhandelaar, die gebruikt werden als commentaar bij objecten, schilderijen en tekeningen uit die tijd, waren ontstellend om te lezen. Zie ook de tekst van de advertentie. De zaal over de rassenstrijd in de USA moet menig Amerikaan het schaamrood op de kaken geven omdat dit nog maar zo een recent verleden is. Bij het bezoek aan de Mikvé Israel-Emanuel synagoge ontdekken we dat de oprichters van het bekende Madurodam van oorsprong uit Curacao komen. Ze zijn het miniatuur park begonnen ter nagedachtenis aan hun zoon die in de tweede wereld oorlog omkwam. De synagoge in Willemstad is de oudste op het westelijk halfrond die nog altijd in gebruik is. We verbazen ons er over dat er geen verwijzingen zijn naar de oudste synagoge waarvan we de resten bezochten op Jodesavanne in Suriname, misschien is een verleden als slavenhouder niet zo populair in Curacao ?

   


.

085=051014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Natuurlijk gaan we ook zeilen met z'n viertjes. Joop en Ria zijn zelf ook zeilers dus dat maakt het gemakkelijk. Donderdags varen we langs de kust van Bonaire met halve wind naar een mooringboei. De wind staat stevig door met een ruime 5 tot 6 Bft, in een uurtje zeilen zijn we al bij Punt vierkant, hier buigt het eiland wat oosterlijker en staat de wind meer op de kust. We gaan de kleine kaap niet voorbij en zoeken een mooring boei die beschut ligt. Voor de verkoeling brengen we een bezoek aan de vele vissen onderwater, lunchen op ons gemak en in de namiddag zetten we weer koers naar Kralendijk. 's-Avonds halen we chinees en eten aan boord. De volgende dag is het uitklaren bij de douane en immigratie. Omdat Joop en Ria met ons meevaren naar Curacao moet de bemanningslijst worden aangevuld en worden zij ook "uitgestempeld" in hun paspoort met een afbeelding van een boot in het immigratie stempel. De tocht van Bonaire naar Curacao is voor de wind en met snelheden van tussen de 3,5 en 5,6 knoop gaat de tocht voorspoedig. Kort voor Curacao krijgen we toch nog een tropische stortbui over ons heen, de regentijd is aangebroken. In het Spaanse water kunnen we nagenoeg op dezelfde plek ankeren als die we verlaten hadden. We veranderen de Gabber weer van een zeilboot in een drijvend huisje. Drinken gezamenlijk een verfrissing op de geslaagde zeiltocht en daarna brengen we onze opstappers naar de oever die opzoek gaan naar hun nieuwe appartementje op Curacao.

   


.

084=051014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

.

Samen met Ria en Joop verkennen we voor een tweede keer het noordelijk deel van het eiland. Deze keer rijden we langs de zuidkant langs de kust. Het is een eenrichtings weg langs de vele duikstekken, er staan zelfs bordjes om te waarschuwen voor overstekende duikers. Aangekomen bij het natuurpark Slagbaai ontdekken we dat we onze duikpenningen mee hadden moeten nemen als entree bewijs (lokale prijs $15,-; niet ingezetenne $25,-). We besluiten Slagbaai de volgende dag dan maar te bezoeken en gaan via nieuwe wegen retour Kralendijk. Onderweg zien we regelmatig Caribische parkieten die van de cactussen eten. In Rincon stoppen we voor een vroege lunch. Joop en Erik nemen een geitenstoof en Ernie en Ria een kippestoof, het smaakt allemaal prima. De volgende dag zijn we op tijd bij park Slagbaai en genieten van een 4 uur rondrit door het park. De wegen zijn onverhard en soms met een flinke helling, maar met rustig rijden lukt het Joop om het kleine autootje veilig over alle hobbels heen te krijgen. Anders dan buiten het park ligt er hier geen rotzooi in de berm en rijdt je echt door de natuur. Regelmatig zijn er uitzichtpunten of bezienswaardigheden. Helaas is het landhuis Slagbaai gesloten in verband met renovatie, een sanitaire stop kan wel maar het vocht aanvullen met een verkoelend drankje kan niet. Terug in Kralendijk doen we ons te goed aan een lekker ijsje bij de plaatselijke Italiaanse ijstent.

       

.

083=051014==12:00UTC=Positie:12=04,9N==68=51,8E==Spaans=water=Curacao=====

Waren we een paar dagen geleden nog benieuwd naar hoe vaak de gasprijs over de kop gaat als je je fles in de Marina van Bonaire laat vullen. Nu we het weten willen we het niet geloven. De prijs gaat ruim 8,5 keer over de kop. De vulling van onze 16 Lbs (pond) fles kost $ 56,- wordt Erik gemeld door de slechts Engels en Spaans sprekende balie medewerker in dit stukje Nederlands koninkrijk. Het is een van de vele gastwerkers uit Colombia/Venazuela/Peru, terwijl er heel wat eilanders van de voedselbank leven omdat ze geen werk hebben. Verbouwereerd stamelt Erik nog dat deze vulling op de lokale markt slechts $6,53 zou kosten. "Sorry this is the price of my boss" en hij laat het briefje zien dat op de toonbank staat. Erik, als geprikt door een cactus, "this is criminal, this is no service !", en hij laat $25,- op de toonbank achter. Na overleg met Ernie toch maar de rest betaald, het zijn tenslotte criminelen dus je weet maar nooit. De balie medewerker verteld, in de discussie met Erik, lachend dat hij inderdaad voor een 100 ponds gasfles veel minder betaald dan het 16 ponds flesje dat afgerekend moet worden. Een bezoekende Amerikaan doet er nog een schepje boven op, I'm happy with the service of the marina, Erik wil hem graag nog blijer maken en vraagt of hij dan ook onze fles wil betalen. Maar voor die eer bedankt de Amerikaan, hij vindt het gedrag van Erik niet fatsoenlijk. Inderdaad daar draait het hier om op de door rijke toeristen bezochte Caribische eilanden. Een groot deel van de toeristenindustrie en lokale bevolking heeft ontdekt dat je onbeschoft veel kan vragen. Ze rekenen op je fatsoen dat je betaalt en komen zo weg met een dubbel prijsstelsel (voor eigen inwoners en buitenlanders) in eettentjes, markten voor uitstapjes, musea, natuurparken, etc..etc..

.

082=280914==13:00UTC=Positie:12=09,3N==68=16,8E==Kralendijk=Bonaire=====

Joop en Ria van de Kuch zijn op vakantie in Bonaire. We kennen Joop en Ria van onze winterhaven in Eembrugge (Nederland) en dat maakt het wel bijzonder om elkaar nu onder tropische omstandigheden te treffen. Eind deze week varen ze met ons mee naar Curacao want ze bezoeken alle 3 de benedenwindse eilanden, Aruba hebben ze al gehad. Op de eilanden hebben ze een appartementje en een huurauto. Dat is voor ons leuk en gezellig want gezamenlijk verkennen we nu de toeristische uitstapjes van Bonaire en straks van Curacao. Tijdens de eerste trip bezochten we het zuidelijk deel van het eiland met zijn zoutpannen en slavenhuisjes. De zoutpannen hadden ieder een eigen kleur en een pilaar op de oever voor herkenning vanaf de schepen zodat ze wisten waar ze hun zout konden halen. De blauwe pilaar hebben we helaas gemist. De tweede trip ging naar het noordelijk deel, op zoek naar grottekeningen van de oorspronkelijke bewoners. Natuurlijk zoeken we ook naar het nationale symbool van Bonaire, de flamingo. In het Gotomeer zaten er niet veel maar konden we ze wel van dichtbij zien. Overal bestaat het landschap uit dore struiken en heel veel cactussen. In de airco auto is het lekker fris rondrijden door dit tropisch hete landschap. In de namiddag doen we boodschappen bij de AH en koken we op het appartementje van Joop en Ria. Lekker de ruimte, geen ingewikkelde veerdienst met de bijboot om iedereen aan en van boord te krijgen. Onze gasfles is bijna leeg, maar simpel vullen bij de gasfabriek gaat niet lukken. Fles inleveren en over twee weken ophalen is daar de procedure, de flessen worden op Curacao gevuld schijnt het. Bonaire heeft een probleem met de gasleverantie door Curoil. Gelukkig kan het ook op de jachthaven en daar is het maar twee dagen wachten. We zijn benieuwd hoe vaak de gasprijs over de kop gaat, een normale vulling kost $ 41,- voor 100 lbs. (circa $ 0,90 per kg; voor onze gasfles van 7,5 kg dus minder dan $ 7,50 ). Het gas in Bonaire is voor normale huishoudens trouwens circa 30% goedkoper dan op Curacao.

       

           


.

081=260914==13:00UTC=Positie:12=09,3N==68=16,8E==Kralendijk=Bonaire=====

Sinds we anker op waren gegaan in het Spaanse water hing er een bedenkelijke lucht van rotte vis in de punt. We roken nog aan onze handdoeken die daar hangen, maar die waren het niet. De lucht kwam uit de ankerbak die onder het bed staat. In de maanden dat we geankerd lagen hadden tal van schelpen, kokerwormen en algen onze ketting tot een gezellig thuis gemaakt met inwoning van kleine krabbetjes en vlokreeftjes. Eenmaal bovenwater lag alles lekker te rotten en te stinken in onze punt. Op Bonaire mag je niet ankeren dus kon de hele handel ook niet simpel overboord om gespoeld en geborsteld te worden. Met het anker op de preekstoel (RVS buizen contructie op de punt van de boot) hebben we de ankerketting in lussen van 2x5 meter aan stukken touw opgehangen zodat we de ketting onderwater schoon konden borstelen. Maar veel van de aangroei zat precies tussen de schakels in en daar kan je niet makkelijk borstelen. We bespraken onze relatieve ellende met Fred van de Kostat die het probleem herkende van zijn verblijf op het Spaanse water in Curacao. Hij had toen zoutzuur gebruikt om zijn ketting weer schoon te maken. Een zuur lost namenlijk de kalk op en de meeste aangroei valt er dan vanzelf vanaf. Bij de AH kopen we vier flessen huishoud azijn, ook een zuur maar iets minder sterk dan zoutzuur en het werkt ook. Inmiddels staat er een bruisende emmer op het voordek en wordt de ketting eenvoudig schoon. Het zuur lost de kalk op in CO2 (vandaar het bruisen), water en opgelost Calcium. Als je zelf wilt experimenteren met het oplossen van kalk staat hier een leuk proefje, Windei.

.

080=240914==13:00UTC=Positie:12=12,2N==68=22,1E==Boka=di=Tolo=====

We zijn de laatste dagen druk geweest om de Gabber weer vaarklaar maken. Zeven weken verlaten dobberen op het Spaanse water had zijn sporen nagelaten op het dek (stof), de waterlijn en onderwaterschip (algen, sponzen). Ook zijn we aan de slag gegaan met de tips van Maarten om de oorzaak van het warm lopen van de motor te vinden. Gelukkig zaten er geen metaaldeeltjes in de olie, dus de schade aan het inwendige van de motor lijkt mee te vallen. Voor vertrek hadden we het koelcircuit al eens een antiroest behandeling gegeven van een paar uurtjes, maar er zijn ook middeltjes voor 3 dagen. Dus weer alle koelvloeistof eruit en vullen met schoonmaakmiddel. Motor laten draaien en het schoonmaakmiddel via een zeefje retour motor doen om te kijken wat er los komt. Nog altijd kleine roest deeltjes, beetje bruine vettige drap en bruinwater, we denken op het spoor te zitten van een oorzaak en oplossing. Mogelijk zijn een aantal van de koelkanalen in het motorblok met roest verstopt. Drie dagen filteren we het schoonmaakmiddel als we de motor een uur laten draaien, wat we opvangen wordt met de dag minder, maar het zijn nu ook weer geen grote hoeveelheden bij elkaar dat we denken de blokkade opgelost te hebben. Tot slot spoelen we het motorblok weer met water, tappen het leeg en vullen het met koelvloeistof. Onderweg naar Bonaire loopt de motor nog altijd warm, we vragen nauwelijks vermogen en de temperatuur stijgt naar iets onder de 90 Celsius. Gelukkig was er ook nog tijd voor gezellige dingen op Curacao. Een etentje met Loud en Marlene met eigen gemaakte Pisco Sour als aperitief. Een middag duikles voor Marlene om haar over te halen om het niet alleen bij snorkelen te houden, onderwater is veel meer moois te zien. En de zeilers maaltijd bij de Pier op donderdag avond. De waterboot was op vakantie en dat bleek voordelig voor ons uit te pakken. Betalen we bij de waterboot voor water afgeleverd bij de boot, met de eigen bijboot naar "de Nieuwe Wereld" varen levert ons een besparing van € 4,75 voor de 130 liter die we mee kunnen nemen. Hiernaast nog een plaatje van onze gevaren route van Curacao naar Bonaire.

.

079=150914==13:00UTC=Positie:12,05S==77,03E==Lima======

Onze laatste dag in Peru is voorbij. Vrijdagochtend werden we uitgezwaaid door Maarten en Marsha in Cusco. De 7 weken gingen snel voorbij, we hebben veel gezien en genoten van de tijd samen met Maarten en Marsha. Het is nu 03:00 in de nacht en we zitten op het vliegveld van Lima te wachten op onze vlucht naar Bogota (Colombia), na een pauze van 7 uur vliegen we vanaf Bogota verder naar Curacao. In Lima bezochten we China town. Dit is een druk winkelgebied en we verbaasden ons over de hoeveelheid kinderverjaardag versiering die hier te koop is. Bij een poelier zagen we naast levende kippen, kalkoenen, konijnen ook verse cavia's. Of het kilo knallers waren weten we niet. Ook het klooster van San Franciscus en de catacomben, waar 25 duizend mensen onder liggen begraven, hebben we bekeken, helaas mochten we daar geen foto's maken. Zondag's waren we vroeg bij het museum over de inquisitie om zo de engelse rondleiding te krijgen. Wat we daar te horen kregen leek erg veel op de actualiteit over IS. Wie volgens het tribunaal niet helemaal overeenkomstig het ware geloof leefde wachtte marteling, verbranding of onthoofding. De achterliggende motivaties van het tribunaal waren altijd het behouden of het verwerven van macht over het volk en het gebied waar ze woonden.

Zondag's zijn we met de Metropoliten, een bus die op een gescheiden busbaan (dus zonder files), heel Lima doorkruist, naar de wijk Miraflores gegaan. En gingen we opzoek naar Al Toke Pez (Av. Angamos 886), een lokale eettent met verse visproducten die we getipt kregen van Franco en Melinda, collega's van Maarten en Marsha bij een andere overland reisorganisatie. Al Toke Pez (alleen tijdens lunchtijd geopend) was nog dicht dus werd het eerst iets drinken bij Arrod Cafe. De uitbaatster van deze nette koffie tent heeft een dochter die in Nederland woont ontdekten we en Ernie praat in haar beste spaans met de vrouw die vertelt hoe mooi, groen en opgeruimd ze Nederland vindt. Ze noemt enthousiast de namen van de plaatsen die ze bezocht heeft, Zaandam, Hoorn, Giethoorn, Gouda, Haarlem. Daarna nemen we bij Al Toke Pez een vroege lunch van rauwe vis, garnaal, inktvis in lemon sap, gefrituurde inktvis en een rijst met zeevruchten. Het smaakt allemaal heerlijk, en gelukkig waren we op tijd. Amper 15 minuten na opening staan de klanten al buiten te wachten omdat de 7 zitplaatsen bezet zijn. Gelukkig verzorgen ze ook afhaalmaaltijden. Tot slot lopen we door de wijk Miraflores naar de mistige kust, we nemen afscheid van de Pacific, wie weet wanneer we haar weer zullen zien.

   



.

078=130914==13:00UTC=Positie:12,05S==77,03E==Lima======

De 7 weken vakantie voor ons bij Maarten en Marsha zijn voorbij. Ons laatste uitstapje is een trip naar Bolivia en een dag over in La Paz. Helaas moet Marsha werken en zijn we maar met zijn drieen op deze trip, maar nu kunnen we wel gezellig bij elkaar voorin de vrachtwagen zitten. Het eerste gedeelte van de tocht tot Puno kennen we al, maar door het ruime uitzicht voorin zien we toch weer andere dingen in het landschap. Er wordt weer gestopt bij de vrouwtjes die Alpaca wol verkopen en bij de hamburgertent. De grensovergang gaat snel en vriendelijk en bij het vallen van de avond rijden we La Paz binnen. We logeren in hotel Sagarnaga, waar we als vrienden ontvangen worden door de eigenaar. Het heeft voordelen als je bevriend bent met iemand die in de toeristen industrie werkt. Omdat we maar 1 dag in La Paz blijven willen Ernie en ik zoveel mogelijk zien op een eenvoudige manier. We vragen informatie over een stadstour aan de eigenaar, "no problem, tomorrow at 9:30 the tour will leave".

De volgende morgen verwachten we aan te schuiven in een reguliere stadstour met een bus, maar er staat een taxi klaar met prive chauffeur en prive gids, "service from the hotel". In 4 uur rijden en lopen krijgen we veel achtergrond over La Paz en de cultuur te horen en bezoeken we Moon Valley. In deze vallei is door erosie (regenval) een wonderlijk landschap ontstaan. De ondergrond is van klei en los zand dat makkelijk wegspoeld, alleen als er een wat grotere steen aan de oppervlakte ligt beschermd deze het onderliggende sediment tegen wegspoelen. Zo ontstaat een landschap van spitse pilaren en diepe kloven. Niet alleen in Moonvalley is deze ondergrond ook enkele armere wijken van La Paz zijn op deze, voor erosie gevoelige, grond gebouwd. Het is een kwestie van tijd voor er weer een aantal woningen door landverschuivingen vernietigd worden. Vanuit een uitzichtpunt zien we duidelijk de verschillende wijken, een Manhatten achtige kantoor omgeving met hoge flats, luxe villa's met groene tuinen en tegen de heuvels opklimmende wijken van huizen die nooit afgebouwd zullen worden om de belasting, die je daarna moet betalen, te omzeilen. Twee en half miljoen inwoners in een stad die in de dalen van 3 rivieren gebouwd is met verschillende klimaat zones door de hoogte verschillen van 4200 tot 2000 meter.

In de middag neemt Maarten ons mee naar de San Pedro gevangenis. Hier staat altijd een rij van bezoekers die in en uit lopen. De gevangnis, die in het midden van de stad ligt, is een klein dorpje op zich waar de gevangenen het voor het zeggen hebben. De polite en bewakers werken hier graag vanwege de extra inkomsten uit smeergelden. Toeristen konden de gevangenis vroeger bezoeken en er zelfs overnachten als bezoek van een gevangene, tegenwoordig is dat moeilijker want erin komen lukt nog wel, maar als je weer naar buiten wilt kan plots de bezoekprijs verhoogd zijn is het verhaal. Voor de liefhebbers van lezen zie het boek Marching Powder van Rusty Young. De eerste avond eten we bij Sol y Luna die van een nederlandse eigenaar is een bordje nassi met sate en vooraf hebben we bitterballen. De tweede avond gaan we naar The Steakhouse, A very rare Steakhouse well done. Het is een prima tent met lekkere wijn en goed eten. Helaas wordt Ernie ziek in de nacht. De volgende morgen heeft ze nog steeds last van hevige maagkrampen, alsmaar overgeven en diaree. Maarten en Erik mankeren niets terwijl we allemaal hetzelfde gegeten en gedronken hebben. De klachten lijken erg op de aanvallen die ze de weken ervoor in Cusco had, mogelijk speelt hetzelfde ongedierte weer op. Zo kunnen we niet vertrekken, gedwongen blijven we een dag langer in La Paz, Ernie in bed, Maarten aan het werk via internet en Erik slenterd 's-middags wat door de stad. De volgende dag kunnen we wel op reis, Ernie slaapt de meeste tijd op het bed in de cabine. Tegen acht uur 's-avonds komen we in Cusco. Marsha heeft een lekkere ragout gemaakt van het gedroogde Alpaca vlees dat Erik nog voor vertrek gekocht had. Het is onze laatse maaltijd bij Maarten en Marsha thuis, de volgende morgen vliegen we naar Lima.

     


.

077=070914==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Gisteren hadden Masha en (ik) Erik een kookworkshop bij Rooftop kitchen. De workshop begon met een rondleiding over de San Pedro markt, een van de grotere markten in Cusco. Op de markt zijn naast toeristische spullen ook veel etenswaar te koop en er is een stuk gereserveerd voor verse sappen en kleine restaurantjes. Het is verkiezingstijd en een politieke partij maakte propaganda in de markthallen met veel muziek, vuurwerk en spreker. Gelukkig hadden we een prive rondleiding dus we konden de uitleg bij de verschillende producten nog goed volgen als we dicht bij elkaar stonden. Na de rondleiding gingen we naar de Rooftopkitchen die in een andere wijk van Cusco gevestigd is. Op de 8-ste en bovenste verdieping van een nieuw appartement gebouw was een prachtige keuken ingericht voor groepen en vanaf het balkon had je mooi uitzicht over de stad. Alle ingredienten voor onze workshop stonden gesneden klaar in kleine bakjes en de chef vertelde wanneer en in welke volgorde ze de RVS-pan in konden. We begonnen met het maken van een traditionele Pisco sour, een mix-drank van Pisco (44% alcohol, 90ml) met lemonsap (zuur, 30ml), suikerwater (zoet, 30ml) en eiwit van 1 ei. Alles goed shaken in een beker die tot 3/4 gevuld was met ijsblokken, dan uitgieten en tot slot 3 druppels Angostura bitter druppels erbij (kaneel poeder kan ook). Daarna konden we de dressing voor de zalm sashimi (plakjes rauwe zalm) mengen en dunne plakjes zalm snijden. De rode quinoa, die we in de dressing gebruikten was al voorgekookt en afgekoeld dus klaar voor gebruik, ook de lemon was geperst. We hoefden dus alleen op aanwijzing van de kok de juiste hoeveelheden te mengen en even te kloppen tot een lekker fris zuur sausje, snufje zout, peper en peterselie. Ook de mei-raap was voorgekookt in rode wijn en suiker en in kleine blokjes gesneden. Dit voorafje smaakte ons prima onder het genot van wat laatste slokjes Pisco sour. Het hoofgerecht was een risotto van rode quinoa met wat sla. We begonnen met het fruiten van fijngesneden ui en gele zoete peper, daarna twee eetlepels peterselie en 4 eetlepels van de voorgekookte rode quinoa toevoegen, een flinke scheut kookroom, kleine blokjes kaas (parmesaan en een weinig blauwe kaas), goed roeren en een scheutje witte wijn om het niet te droog te laten worden, naar smaak wat peper en zout om het smeuig te krijgen ook een weinig roomboter toevoegen. Stapeltje maken midden op een bord, beetje afvlakken en daarop de blaadjes sla doen, garneren met geraspte parmasaanse kaas en peterselie en wat olijfolie. Als toetje kregen we lemon ijs schaafsel met zeer fijn gesnipperde salie blaadjes. Graag hadden we wat meer lokale ingredienten en gerechten gemaakt. Maar deze workshop is er natuurlijk voor de doorsnee toerist. Vele daarvan vinden de lokale markten te rommelig en te vies. Gezoute en gedroogde alpaca of lama vlees, een malse cavia, gedroogde kuit en zeewier of in het hooggebergte gevries droogde aardappelen. Je moet er van houden en het is thuis niet te koop. Ons menu van de kookworkshop kan je ook thuis maken en is zo een leuk souvenier.

     


.

076=050914==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

De Peruanen zijn een goed gelovig volk, in het verleden was dat een manier van overleven. De komst van de Spanjaarden in 1500 was voor de oorspronkelijke levenswijze van de indianen niet veel beter dan we nu dagelijks op het nieuws vernemen uit het midden oosten. Inmiddels is die wrede tijd geschiedenis geworden en dragen de Peruanen alle "heilige beelden" devoot door de straten bij iedere gelegenheid die ze kunnen aangrijpen. Alle markten, winkelcentra, busstations en vele straathoeken hebben een kleine kapel met glinsterend heiligbeeld om het beste voor het nederige menselijke bestaan als gunst te vragen. Maar ook vanuit het verleden zijn de meer animistische gewoonten nog altijd in gebruik. De bouw van een gezegend huis begint met het begraven van een Lama foetus in de fundering en wordt afgesloten met het plaatsen van twee koeien beeldjes op de nok samen met een kleurijk versiert kruis. Al deze hokes spokes vindt niet in het geniep en in achteraf steegjes plaats. Er zijn vele "Medicina folklorica" winkeltjes en stalletjes te vinden. Voor ons als Nederlanders is het een wonderlijke combinatie van Katholieke heilige beelden, animistische atributen en oosterse tradities van offergeving. Pakjes met namaak geld, kruiden die in wierrook verbrandt kunnen worden, beeldjes, poppetjes, lama foetussen alles ligt bij elkaar en is te koop voor goed gelovige klanten, en daar zijn er veel van.

       


.