075=010914==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

 

Een vakantie in Peru kan niet zonder een bezoek Machu Picchu, de oude Inca stad die in 1911 werd herondekt door Hiram Bingham. Er zijn bijna net zoveel manieren om de stad te bereiken als er legendes zijn over deze stad. Wij kozen voor een zelf georganiseerde alternatieve route met een aantal vastigheden. Machu Picchu is alleen te bereiken vanaf Agua Callientes dat zelf weer slechts te bereiken is via een dure rit per trein, er zijn geen wegen naar dit dorp. Een andere optie is het lopen van de Inca trail, 45 km door hooggebergte gedurende 3-5 dagen en natuurlijk voor een flinke toeristen prijs. Of dus onze alternatieve route die wel via een omweg gaat maar slechts 1/4 van de prijs kost.
Per dag mogen er maar 2500 bezoekers de oude stad in, dus kochten we toegangskaartjes bij het ministerie van cultuur in Cusco. Met de kaartjes op zak boekten we een busreis naar Santa Maria van waaruit we met een taxi-busje naar Santa Teresa en daarna naar de Hydroelectrico zouden reizen. Vanaf daar konden we of een trein pakken of te voet 2,5 uur langs de spoorlijn lopen om Agua Callientes te bereiken. Via internet reserveerden we een basic hotelletje in Agua Callientes. Rugzak pakken en onbezorgd op pad was ons plan.

Helaas op de dag van ons vertrek ontdekken we op het busstation dat er een busstaking is. Gelukkig ontmoeten we Julie en Pascale uit Frankrijk die een jaar lang over land de wereld aan het verkennen zijn. Of we mee willen rijden in een collective bus naar Santa Maria ?, met ons erbij zit het busje vol en kunnen we vertrekken. Het wordt een rit van 4 uur rijden met een korte ontbijt en sanitaire stop. Als we een pas op 4200 meter hoogte overgaan komen we de zona nebula in. Het zicht wordt door de mist beperkt tot 50 meter en de chauffeur en een paar lokale passagiers slaan een kruisje en prevelen wat. Het heeft geholpen want we dalen veilig af in de volgende valei.
Net buiten Santa Maria kan ons busje niet meer verder, protesterende dorpelingen hebben de weg geblokkeerd, de chauffeur wil zijn busje heel houden en onze rit stopt hier. Als we uitstappen vraagt een jongen of we naar Hydroelectronica moeten, hij kent de routes van de budget toeristen. Voor een schappelijk bedrag kan hij ons vieren brengen met zijn auto. En even later scheuren we in zijn oude auto over een onverharde weg de valei in langs stijle afgronden, zie filmpje op Youtube Weg van Santa Maria naar Hydroelectronica. Toeterend bij een onoverzichtelijke bocht, wat langzamer rijdend door knie diepe plassen water en even achteruit als er toch een tegenligger aankomt.

Bij Santa Teresa is de weg weer geblokkeerd door protesterende mensen, naar de auto voor ons die door de blokkade probeert te komen worden stenen gegooid. We krijgen korting op onze rit en gaan lopend de blokkade voorbij. De protesten hebben iets te maken met het aflopen van de gunning van de spoorlijn. Het schijnt zo te zijn dat Peru-rail geheel in Chileense handen is en dat bevalt de dorpelingen niet. Ze zijn vast ook ontevreden door het verlies van de spoorlijn door hun dorp ten gevolge van aardverschuivingen in 1998. Nu ontwikkeld de toeristische sector zich prima aan de andere kant van Machu Picchu terwijl hun dorpen slechts bezocht worden door een enkele low budget rugzak toerist.
Aan de andere kant van de blokkade staat weer een handige jongen met auto die ons wel verder wil brengen. Het dorp uitkomen is nog even lastig, er worden vanaf de helling rotsblokken gegooid om de weg te blokkeren. Als het stof gezakt is komen de stenengooiers de weg op en maken een pad vrij voor onze auto. Protesteren is leuk als je vrienden blijft met je dorpsgenoten lijkt het motto.
Vroeg in de middag komen we aan bij Hydroelectronica, een paar uur eerder dan met onze gereserveerde bus. Vanaf hier kan je via de spoorlijn naar Agua Calliantes, 9 km lopen of voor €20,- met de trein. We gaan lopen en om vijf uur 's-middags bereiken we na een enerverende reis ons hotel.

   
De volgende morgen namen we om 7:30 uur de bus omhoog naar Machu Picchu, 800 meter stijgen via haarspeld bochten. Bij binnenkomst in het historische park zien we de oude Inca stad net uit de ochtend wolken te voorschijn komen. Ernie is met een fotoboekje in de hand onze gids en regelmatig luisteren we mee naar de verhalen van ingehuurde gidsen bij andere gezelschappen. We doen het op ons gemak en horen soms verschillende verhalen van de gidsen bij een zelfde steen of resten van een gebouw/tempel. Het is een indrukwekkende archeologische stad op een wonderlijk moeilijk bereikbare lokatie. De wereld moet erg klein zijn geweest voor de Inca's die hier woonden, terwijl de omvangrijke gebouwen toch uitstralen dat ze zich bewust waren deel uit te maken van een groot rijk.
We maken veel foto's, zie ons album op picasaweb.google.nl//fjslim. Pas in de namiddag nemen we de bus terug naar ons Cusi Backpacker Hostel. Als we de volgende morgen aan onze wandeling langs het spoor beginnen treffen we Julie en Pascale weer, gezamenlijk reizen we retour naar Cusco.
   



.