067=110814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

De route vanaf Cusco naar Puno gaat grotendeels boven de 4000 meter over hoogvlaktes begroeid met grassen. Alles is dor en stoffig, de Peruaanse zomer heeft niet veel regen gebracht en nu de winter begint blijft het droog. De wegen zijn verbazend goed van kwaliteit, keurig onderhouden tweebaans asfalt. Het is niet druk, alleen bij steile klim en dalingen zien we lokale vrachtwagens die het wat moeilijker hebben dan onze Mercedes truck. Langs de hele route (390 km) zien we sporen van landbouw en bewoning, soms kleine dorpjes, veel wijd verspreid staande hutjes, een enkele schaap/alpaca/lama-herder, maar ook grote grijze dorpen en steden waar alle huizen nog in aanbouw lijken te zijn. Een belastingregel lokt dit uit, je hoeft pas belasting te betalen als je huis af is. Natuurlijk bouwt dan ook niemand z'n huis af, uit alle daken steekt beton ijzer voor nog een verdieping, en er zit geen stuckwerk op de muren, laat staan dat ze geschilderd zijn. Nabij het hoogste punt maken we een stop met mooi uitzicht en een verkooppunt van typische Peruaanse textiel van Alpaca wol voor toeristen. Erik kan hier eindelijk een Alpaca wol vest kopen in zijn maat, de Peruanen zelf zijn een flink maatje kleiner. Ernie en Marsha scoren de nodige bollen Alpaca wol, alles is heel schappelijk geprijst en een beetje afdingen kan. Voor we in Puno aankomen rijden we eerst nog door Juliaca. Deze stad is werkelijk uit zijn voegen gebarsten, vele kilometers rijden we door bebouwing die nog maar half af is. Ook de hoofdweg wordt vernieuwd en we rijden zig-zaggend door een drukke stoffige stad waar alles en iedereen door elkaar rijdt, bromt en leeft. Wat een contrast met de hoogvlaktes die we achter ons gelaten hebben en met de groene dalen die we gezien hebben. Als je kon kiezen zou je toch niet in Juliaca gaan wonen denken we, maar ja "als je kon kiezen" zeggen we erbij.

   


Na een dag rijden komen we in Puno. De vrachtauto kan geparkeerd worden op het centrale busstation en we nemen de taxi naar ons hotel, Plaza mayor hotel, nabij de Plaza de Armas. 's-Avonds eten we in de stad, Erik heeft eindelijk zijn "cuy al forno", Cavia uit de oven, als avondmaal. Deze aaibare lieve diertjes worden in Nederland als huisdier voor de kinderen gehouden. Hier in Peru staan ze in bijna ieder restaurant op de menukaart. Zoals Marsha al voorspelde, het is niet een favouriet voor Erik geworden, prima smaak maar te weinig vlees, de kinderboerderijen hoeven dus niet te vrezen als we terug zijn in Nederland.
   

       

.

066=100814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Een van de trucks van het wagenpark moet even het land uit vanwege het verlopen van de carnet. We maken van de nood een deugd en gaan met zijn vieren "even" op en neer naar Chili. Normaal zou Maarten deze trip alleen doen en met 2-3 dagen retour zijn, nu doen we het op het gemak en met een kleine omweg. Van Cusco gaan we naar het zuidwesten via de hoogvlaktes naar Puno bij het Titicaca meer. Daarna dalen we af in zuidelijke richting naar zeeniveau en passeren de grens met Chili voor twee overnachtingen in Arica. De terugweg gaat langs Arequipa in Peru om vervolgens weer de route van de heenweg op te pikken bij Juliaca. Voor wie virtueel mee wil rijden klik op de Google Earth kmz files en je ziet onze route in Google Earth, Cusco-Arica route en Torata-Juliaca route. Wij (Ernie en Erik) hebben de hele achter cabine met meer dan 30 zitplaatsen voor ons zelf, we instaleren ons bij de voorste stoelen want die hebben een ruime tafel voor onze spulletjes. Ernie heeft bossen wol bij zich om te haken en Erik zijn electronica speeltjes als smartphone met GPS , PC en camera. Veel tijd voor de speeltjes is er echter niet het landschap is te uitnodigend om naar buiten te blijven kijken. Maarten en Marsha zitten in de cabine van de truck. Maarten is eigenlijk gewoon aan het werk, maar zo samen op pad is ontspannender dan met een 20-tal klant-toeristen.

.

065=070814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

We zijn al weer een week in Peru. De eerste dagen was even wennen aan de hoogte en de koude. Overdag aangenaam in de twintig graden met een zonnetje, maar 's-nachts koelt het voor ons als tropen zeilers flink af naar onder de 10 graden. Ernie heeft een flinke verkoudheid opgelopen, haalt piepend adem en roggelt er op los. In combinatie met allergie en hoogte heeft ze het zwaar te verduren. Hopelijk doen de hoestdrank, zuigtabletten en een antibiotica kuurtje (amoxilline) hun werk en kan ze de komende week lekker meegenieten van het uitstapje naar Chili. Een van de wagens moet even de grens over en weer terug. Alle wagens rijden hier op een "carnet", dat is gemakkelijk bij de vele grens overgangen die ze maken tijdens de tochten met toeristen. Met een "carnet" kunnen de wagens 3 maanden in een land rondrijden en dan moeten ze weer door naar een volgend land. Terwijl Ernie kalm aan doet en Marsha een paar vrije dagen opneemt gaat Erik regelmatig op het truckpark kijken bij Maarten. Inmiddels is Marsha ook aan het haken geslagen.

Bij het ontbijt nemen we altijd een kopje thee getrokken van verse coka bladeren. Het zou kunnen helpen bij het overkomen van hoogte ziekte, het onderdrukt vermoeidheid en hongergevoel. We merken er weinig van, het smaakt niet vies en baadt het niet dan schaadt het niet. We gaan er maar vanuit dat de hoeveelheid cocaine te gering is om als snuivende junk van deze Peru trip terug te komen op de Gabber. Op het truckpark is altijd wat te doen om het wagenpark (8 wagens) rollend te houden. En als je er bij blijft heb je beter resultaat met de ingehuurde monteurs. Als ze vermoeden dat je een dag niet komt nemen de oudere monteurs zelf een vrije dag en laten ze wat jongens van rond de 15 de klusjes voor hun klaren. Erik knutselt in de werkplaats van Maarten een roestvrijstalen BBQ in elkaar. Eerst een model van karton, daarna de stukken uitsnijden uit een plaat en tot slot in elkaar lassen. Het voetstuk kan los van de bak voor de kooltjes en past omgekeerd in die bak, zo wordt het een kleiner pakketje om op te bergen. Het idee is prima, maar het gebruikte 1mm dikke RVS plaat materiaal is lastig te lassen, de electroden branden er makkelijker een gat in dan dat de platen samen smelten. Tussendoor is er tijd voor gezellige klets met Maarten en Erik krijgt gelijk een mooi inkijkje hoe het werk van een fleetmanager bij Tucan travel is.

       
       
   


.

064=010814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

's-Middags gaan we naar de oude binnenstad en lopen langs de hoogte punten van historisch Cusco. Later deze week komen we er wel terug op ons gemak. Tijdens koffie drinken komen verkopers langs met schilderijen, handwerkjes en kalabassen. Na een gezellig spel van onderhandelen en kletsen met twee van die dames kopen we een mooi bewerkt kalabas. Daarna lopen we over de markt en nemen foto's van de twaalfhoekige steen die in een van de oude Inca muren te zien is. Marsha en Maarten nodigen ons uit voor een etentje in hun favoriete restaurant en we besluiten de dag met een heerlijke maaltijd bij "Baco". We nemen als aperatief de lokale "Pisco sour", als hoofdmaaltijd wordt er gekozen voor Argentijnse biefstuk, salade met kip en Alpaca bout met wasabi saus. Voor een toetje hebben we geen van allen nog een gaatje over.

       
       


063=010814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Lima is het land waar oorspronkelijk de aardappel vandaan komt, op de markt zie je dan ook een veelheid aan verschillende soorten verse aardappels. Naast aardappels is het ook het land met veel maissoorten, een grote productie van de drugs cocaine, cavia eters, vrouwen met hoedjes en kleurijke draagdoeken en natuurlijk de Inca cultuur. Op de markt zochten we laurier blaadjes voor in de soep, toch maar even vragen wat er in het zakje zit, dat waren dus verse coca bladeren om te kauwen of thee te zetten. Eh, nee we zoeken blaadjes voor in de soep, helaas niet bij deze verkoopster. Even later vonden we ze bij een ander kraampje. Zaterdag hebben we de werkplekken van Marsha en Maarten bekeken. Marsha zit op het kantoor van Tucan travel waar ze "taylor made" (op de persoonlijke wensen afgestemde) reizen samensteld voor bezoekers van Zuid-Amerika (Brazilie, Argentinie, Peru, Chili, Antartica, of waar de klant maar naar toe wil). Maarten heeft ook een bureautje op kantoor maar zit liever op de "truckpark" (werkplaats) waar het onderhoud aan de vrachtwagens gebeurt door de chauffeurs en lokale monteurs. Hier is hij meer nodig als "fleetmanager" om beslissingen te nemen over reparaties en onderhoudsklussen. Het contact met de wagens die onderweg zijn gaat veel via smartphone met Skype en Facebookberichten, dat kan ook prima vanaf de werkplaats. Op de weken durende tochten die met de wagens gemaakt worden over vele duizenden kilometers en matige wegen is goed onderhoud van groot belang om alle toeristen op tijd van A naar B te krijgen. De monteurs op de werkplaats zijn echte alleskunners, ze maken nieuwe bumpers, schermpjes voor de lampen, carroserie spuiters, electronica kenners, lassers, motorblokken en versnellingsbakken worden zonder moeite uit en in elkaar gezet.

.

062=010814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Bij aankomst in Cusco staan Maarten en Marsha ons op te wachten op het busstation. Een korte taxi rit brengt ons naar hun leuke appartement in de wijk Ttio. Hun huis ligt buiten het toeristen gebied, op loop afstand is er een dagelijkse markt en supermarkt en wat verder lopen is er de grote markt Molino. Een taxi brengt je voor 5 Soles (€ 1,35) naar de oude binnenstad. Met onze reis naar Cusco zijn we de evenaar gepasseerd en zitten nu 13,5 graad op het zuidelijk halfrond. Ook zijn we flink gestegen in hoogte, leven we normaal op zeeniveau hier in Cusco zitten we op 3360 meter hoogte. In Europa moet je voor die hoogte naar de Alpen en ligt er dan meestal sneeuw. De hoogte is behoorlijk wennen, de luchtdruk is er lager en dus ook de hoeveelheid zuurstof die je inademt. Als we traplopen lijken we hijgende bejaarden en we zijn niet helemaal fit omdat ons lichaam druk bezig is om meer rode bloedlichaampjes aan te maken. Voor ons is het hier een hoogte stage, over een paar dagen moeten we er aan gewend zijn.

   

.

061=010814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

De volgende ochtend kunnen we even aan Lima snuiven voordat we met de bus verder reizen naar Cusco. Erik kiest voor een lokaal ontbijt en noemt iets onbekends op van het ontbijt menu. Het blijkt een flink bord rijst met bouillon van buikspek en blokjes aardappel te zijn. Ernie doet een betere keuze met een broodje kaas. Het afrekenen is Afrikaans vrolijk, voor nog geen Euro 3,00 hebben we ontbeten. We wandelen naar Plaza de major, drinken een koffie in het authentiek cafe Cordano en dan is het klaar maken voor vertrek met de bus. De busrit is met Cruz del sur en duurt 21 uur volgens de planning. De route gaat eerst zuidwaarts pal langs de kust, helaas is die niet erg fraai om te zien. Na circa 6 uur rijden we landinwaarts het Andesgebergte en inmiddels de duisternis in. Onderweg krijgen we een warme vliegtuig hap, onbijtje, zitten in luxe stoelen met ongekend veel beenruimte, videootje, muziek en zelfs electronische boeken. Na een nacht niet te hebben kunnen slapen rijden we als het licht wordt door een prachtig ruig landschap op een dusdanig bochtige weg dat Ernie en meerdere andere passagiers moeten overgeven. Met Cusco bijna in zicht is er een wegopbreking en moeten we 2 uur wachten. Ondanks dat er geen noemenswaardige bebouwing in de buurt is zijn er uit het niets allerlei handelaartjes te voorschijn gekomen met frisdrank, fruit en hele maaltijden. We zijn natuurlijk niet de enigste bus die stil staat en de wegopbreking is een serieuze die er de komende weken nog wel is. De busreis is ons niet echt goed bevallen en als we terug gaan naar Lima pakken we het vliegtuig hebben we al besloten.

   
   

060=010814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======15:43 3-8-2014

Het klinkt wat vreemd misschien van ons als zeilers die altijd onderweg zijn, maar we zijn op vakantie in Peru. Loud van de Rafiki heeft ons een paar dagen geleden naar het vliegveld gebracht in Curacao. De vliegtrip van Curacao naar Medellin (Columbia) begint met 1,5 uur vertraging terwijl de vlucht zelf slechts anderhalf uur is. We moeten lang wachten op onze volgende vlucht naar Lima in Peru, er is een tijdverschil wat we niet snel door hebben en zodoende zitten we ruim 4,5 uur te vroeg in de vertrekhal. Na weer een vertraging van ruim een uur vertrekken we, helaas wil na de landing de deur niet open en met ruim 2 uur vertraging ontmoeten we onze taxi chauffeur die Marsha voor ons geregeld had en rijden we naar het gereserveerde hotel.

.

059=200714==18:00UTC=Positie:12=04,9N==068=51,8E==Spaanse=water=Curacao=====

Op een terrasje in de stad ontmoeten we Ramfis julia. Hij schat ons in als toeristen die een weekje Curacao doen en vraagt of we een minuutje hebben. Als Erik zegt dat dat wel erg kort is moet hij lachen en schuift bij ons aan tafel aan. Hij werkt als inspreker van reclames en aankondigingen bij de radio en geeft een demonstratie van zijn rappe praat door de megafoon. Dat trekt ook klanten naar het cafe waar we nu zitten. Hij praat honderd uit over de toestand in Curacao, volgens hem heeft Nederland te lang gezegd dat ze het goed deden hier op het eiland. Nederland had harder de waarheid moeten spreken, want zo goed gaat het niet, kijk maar naar de schietpartij op het vliegveld. Nederland is te goed gelovig en te vrijgevig geweest. En kijk om je heen, wat zie je ? Alleen maar vrouwen met kinderen, ik vraag je, waar is die man, vader, kostwinner ? .. eh werken, opperen wij.. Nu moet hij weer lachen, werken ? nee dat doen de mannen hier niet. Een kritisch kijkje op de samenleving van Curacao zo tijdens een verkoelend drankje. Vanuit het cafe krijgt hij een aluminium pakje aangereikt, er zit Tutu in. "Dat is lekker, moet je eten met vis" zegt hij tegen ons, wacht maar even, ben zo terug. En even later schept hij wat gekruide vis uit zijn lunchbakje bij de Tutu voor ons om te proeven. Inderdaad smaakt het prima. De Tutu is zoetig, gemaakt van bonen en kokos en de combinatie met kruidige vis is heerlijk. Ramfis tipt ons om bij Zus op Plasa Bieu (lokale markt) hier naar te vragen, ook de Funchi Piscadoro filet (maismeel met vis) of Yuana stoba (gestoofde leguaan) vindt hij aanraders. Ook hij vindt het jammer dat deze lokale kost steeds minder op het eiland te koop is, iedereen eet nu hetzelfde bij de grote ketens als KFC, McDonald of Subway. Voor wie het thuis zelf wil maken hierbij een link naar recepten van Curacao.

Dagelijks komt om 10:00 uur de gratis boodschappen bus van de supermarkt Vreugdenhil voorrijden om de zeilers naar de winkel te brengen. Op verzoek kan je ook iets eerder uitstappen om de wasserij, Budget marine, Island waterworld of Napa te bezoeken. Na anderhalf uur boodschappen wordt je dan weer thuis gebracht. Deze service is er ook voor de toeristen bij Papegayo en natuurlijk voor de lokale bevolking die in andere wijken woont. Vreugdenhil is een goed gesorteerde supermarkt met veel herkenbare Nederlandse producten uit het assortiment van de Spar. Meneer Vreugendenhil loopt nog dagelijks in de zaak en heeft tijd voor klanten en personeel met een vriendelijk praatje of advies. In de winkel werken een overvloed aan mensen, vakkevullers, bediening bij brood/vlees, inpakkers en natuurlijk in het restaurant. Aan boord van de Gabber is de "BateauGabber" wijn vanuit het gistvast overgegoten in flessen voor rijping en bezinking. We hebben 9 liter huiswijn kunnen bottelen. De harde wind (+6Bft) maakt het niet aantrekkelijk om de Gabber te verlaten. Ernie vermaakt zich met haken en haken, Erik klikt de tijd weg achter internet en tussendoor wat klusjes aan de motor. Ton van de True blue heeft met zijn infrarood thermometer een pijnpuntje ontdekt bij de koelvloeistofpomp en was tevreden over hoe de motor aanslaat en loopt. Toen hij de pomp los maakte bleek er behoorlijk wat roestige aanslag in het koelvloeistof systeem te zitten. Raar want we gebruiken altijd koelvloeistof dat roesten moet tegen gaan. Daarna hebben we alle koelvloeistof uit het blok laten lopen. Vervolgens radiator schoonmaak spul gekocht en dat laten rond draaien in het motorblok, daarna weer spoelen met zoetwater en weer geheel laten leeg lopen. De roestige aanslag moet nu verwijderd zijn vanuit de koelkanalen. Tot slot nieuwe koelvloeistof erin, deze keer een kwaliteit die geschikt is tot -25 Celsius. Klinkt wat overdreven hier in de tropen maar ook de kooktemperatuur ligt hoger en de anti-oxidatie werking is sterker. Een ander pijnpuntje was de beluchting van het buitenwater circuit, hier zat een T-stuk in met koperen buisjes met kleine diameter (7,5 mm). Dat hebben we nu vervangen door een T-stuk met bredere diameter (9,5 mm) en slangtuiles waar slangen van 12,7 mm oppassen.

           

.

058=180714==13:00UTC=Positie:12=04,9N==068=51,8E==Spaanse=water=Curacao======

Terwijl de wereld om ons heen steeds gekker wordt genieten wij van tropisch Curacao met de broer van Ernie en zijn familie. De schietpartij op het vliegveld is voor de lokale bestuurders en journalistiek aanleiding om te discussieren over ingrijpende maatregelen, verantwoordelijkheden, beperkte middelen en vooral maar te praten en te praten. Er is geen nieuws over de inspanning van de politie die achter de daders aan zit, terwijl de vechtende drugsbendes met naam en bijnamen bekend zijn. Op dit eiland met slecht 150.000 inwoners is het verbazend goed verblijven voor zowel toeristen als criminelen. Net als de lokale bewoners en duikscholen sluiten we de auto niet af als we gaan duiken, braakschade wil je er niet bij hebben. Bevriende zeilers zijn bestolen van het voorwiel van hun 3 dagen ervoor aangeschafte mountain bike. De fiets stond op slot naast het hokje van de 24-uurs bewaking. Navraag bij de bewaker resulteerde in een lacherige reactie "het zal 's-nachts wel gebeurd zijn". In dit deel van het koningsrijk schijnt de zon iedere dag, maar trots en blij om een beetje in je Nederland te zijn wordt je hier niet. Om de paar dagen maken we met Jan-Willem en familie een duikje. De tugboat is een klein wrak van een sleepboot dat op 6 meter diepte ligt, een prima duikstek voor neef Sem. Op Youtube staat een filmpje van onze duik Tugboat duik filmpje. Een wrakduik op de Superior producer deden we in de avond schemering met zijn drieen (JW, Ernie, Erik). Dit wrak ligt op 30 meter diepte en het dak van de stuurhut op 23 meter. Bij aankomst op het wrak zwom er een groep spaanse makrelen, de grootste was ruim 1,5 meter. Nieuwsgierig als ze zijn kwamen ze ook even polshoogte nemen bij ons, daarna verdwenen ze de diepte weer in. Het 60 meter lange wrak ligt er sinds 1977, de boot maakte na belading slagzij en werd snel uit het havengebied getrokken en zonk keurig naar beneden op zo'n 50 meter uit de oever. De dagen na het zinken is het wrak geplunderd door iedereen op het eiland die maar duiken dacht te kunnen. Nu ligt het er als een leuke duikstek.

   


.

057=120714==13:00UTC=Positie:12=04,9N==068=51,8E==Spaanse=water=Curacao======

Alle dagen staat er hier een forse wind van +6Bft. Voor de energie balans van de Gabber is dat prima, de windmolen draait overuren en vanaf 10-11 uur in de ochtend zitten de accu's mutje vol. Maar nu Nederland niet door is naar de finale kijken we minder TV overdag en weten we ons geen raad met de over capaciteit aan energie. Nadeel van de harde wind is dat er hogere golven staan op het Spaanse water, hierdoor is vooral de terugtocht met de bijboot naar de Gabber een nat gebeuren. We kleden ons meestal zoveel mogelijk uit en bij aankomst is het dan gelijk een zoetwater douche nemen om van al het zout af te zijn. Al een tijdje hebben we ongedierte aan boord. Regelmatig zien we snuitkevertjes over de vloer kruipen en als er iets kriebelt op ons lijf is het een snuitkever die gezelschap zoekt. We dachten de bron gevonden te hebben in een door Erik zelf gemaakte ketting gemaakt met tamarinde pitten uit Senegal. Vandaag ontdekten we echter dat de voorraden droge bruine bonen, erwten en mais korrels uit Trinidad het thuis waren van deze kevertjes. Ondankst de twee lagen plastic konden ze toch ontsnappen en de rest van kajuit en voorraden verkennen. Vanmorgen kregen ze zwemles van Ernie, de voorraden gingen overboord inclusief snuitkevers. Met neef Sem (10 jaar) en Jan-Willem hebben we een duikje gemaakt bij de tug-boat (wrak van een kleine sleepboot). Dat ging prima en we plannen meer duikjes voor de komende dagen. Sem heeft in Nederland zijn PADI junior brevet gehaald en keek zijn ogen uit in het heldere warme water met de vele vissen. Dat was nog eens wat anders dan de oefenduiken die hij al in Vinkeveen maakte. Nog een kleine week en dan zal hopelijk onze watermeloen-druiven-wijn klaar zijn. We zijn benieuwd, we maakten meestal wijn met pakken sap als basis, nu dus voor het eerst met vers fruit. De meeste alcohol komt van de toegevoegde suiker, ruwe rietsuiker in dit geval, die door de gist wordt omgezet in CO2 en alcohol. De wijn borrelt al iedere dag, straks is de beurt aan ons met een lekker eigen gebrouwen wijntje.

   

.

056=080714==11:00UTC=Positie:12=04,9N==068=51,8E==Spaanse=water=Curacao======

Was een weekje met de familie te kort, drie weken zonder Ernie is weer lang. Gelukkig is de bemanning van de Gabber weer compleet. Ernie heeft een fijne tijd gehad in Nederland en veel tijd met haar moeder doorgebracht terwijl Pa en haar tweelingbroer Mark met de Stad Amsterdam van Ibiza naar Harlingen aan het varen waren. Erik heeft nog geprobeerd radio contact te maken met de Stad Amsterdam maar helaas bleven de signalen wederzijds diep in de ruis en was een gesprek niet mogelijk. De intocht in Harlingen was een feestelijk gebeuren en dat bracht Pa en Ma ook weer samen die in 64 jaar nog nooit zolang uit elkaar waren geweest. Met een uur vertraging kwam Ernie aan op het vliegveld in Curacao waar ze werd ophaald door haar jongste broer Jan Willem, Erik en een vriend van JW. De volgende dag was gelijk weer feestelijk met de vijftigste verjaardag van Jan Willem. Met zijn allen (JW, Ilse, Daan, Sem, Willem en Patricia, Erik en Ernie) hebben we heerlijk geluncht en geklets bij Zest aan het strand onder een parasol en met een verkoelende wind. Ernie heeft in Nederland flink gehandwerkt en 3 omslagdoeken gehaakt, zie de foto's hieronder. Ze is nog niet uitgehaakt want de bagage zat vol met knotten haakgaren ! Natuurlijk ook de post uit Nederland en een nieuwe foto camera. Het is de Lumix TZ35. Onze oude (FX35) camera en de tweedehandsjes krijgen een voor een problemen, stof op de sensor, kapotte achtergrond verlichting. De nieuwe heeft een sterkere zoom (24-450mm), meer pixels, leuke foefjes maar ook de optie voor handinstelling en dat maakt deze compact camera tot een echte alleskunner.

       

.