 | Na ruim 7 maanden landleven is er dan eindelijk weer de deining en verkoeling van het water. Er is veel gebeurd in die periode, de Gabber heeft een nieuwe kleur en een aantal structurele aanpassingen ondergaan. Het klussen begon met een nieuwe dekplaat onder de mast, een nieuwe roerhak en het omdraaien van het vluchtluik, omdat er dan toch een lasser bezig was gelijk de septerpotten verplaats, wat slechte stukken in de voetrail laten opvullen, een nieuwe spruitstuk voor de motor, de kotterstag naar voren, een windmolen, een ander frame voor de bimini en de moeren voor de ankerlier op het dek laten lassen. Na het lassen moesten we wel het dek en de romp schilderen. Het onderwater schip hebben we op veel plekken kaal gehaald tot op het staal en opnieuw in de epoxy gezet. Daarna was het 4 lagen antifouling aanbrengen. Toen we dachten klaar te zijn vonden we het tijd worden om ook de roestplekjes in de bergruimte aan te pakken, gelukkig slechts oppervlakkig roest, maar toch weer 5 dagen werk door de droogtijden van de verschillende verflagen. De droogtijd werd door Ernie gebruikt om de nieuwe bimini annex regenopvang af te maken, de spatzeilen voor aan de railing waren al klaar. Maar nu liggen we dan eindelijk in het water, vanavond worden we voor de tweede keer in slaap gewiegd. |
| Tussen het klussen door zijn we de afgelopen dagen nog een keer als echte "Pan gruppies" naar de semi-finals voor de middel tot grote bands geweest. Natuurlijk gingen we weer back-stage en genoten van de generale repetities, de bands bestonden uit 90-120 pans, omdat sommige spelers 5 pans bespelen was het aantal bandleden iets kleiner. Maar met de meer dan 20 bands was het een hele drukte. Op zaterdag morgen was het weer marktdag en een paar keer zijn we nog canvas, ritsen en naaispullen gaan kopen. Ook hebben we gebruik gemaakt van Jesse James, een lokaal reisbureautje, om inkopen te kunnen doen bij de Price Smart, een soort van Macro. Een autolading vol met eten en drinken namen we mee tegen aantrekkelijke prijzen, helaas werd ons voordeel deels afgeroomd door Jesse James die voor het vervoer zijn standaard tarief van 8x het lokale vervoer rekende. Na een landleven van 7 maanden was het weer uitzoeken hoe alles aan dek georganiseerd moest worden. Waar hingen de katrollen, hoe gaan de zeillatten in het zeil, en ontdekten we dat we na het ontkalken van de warmtewisselaar de koelvloeistof moesten aanvullen. De nieuwe gasflessen passen wel in de gasbun, maar niet met de bijgeleverde drukregelaar, dus daar moet weer een oplossing voor gezocht worden. De tas met klusjes en spulletjes die we ooit losgeschroefd hebben wordt met de dag leger en alle even snel weggelegde dingen krijgen hun definitieve plek. |  |
 | Van de ouders van Ernie vernemen we dat hun emailprogramma kuren heeft die niet simpel verholpen kunnen worden. We vragen of George, die bij Seniorweb computer curssusen geeft en in de helpdesk zit, hulp kan bieden. De volgende dag ontvangen we via skype bericht dat de klus geklaard is. En zo zie je maar dat voor zeilers onderweg een "verre vriend beter is dan een goede buur". Seniorenweb is door het hele land georganiseerd en biedt "ouderen" ondersteuning bij computer en internet gebruik, klik hier voor info over Seniorweb. Op het lokale radionetje (VHF 68) hebben we onze oude bijboot kunnen verkopen aan een solo zeilende fransman. Met wat pijn in het hart zien we haar af en toe voorbij zeilen of roeien. De oude bimini ligt aan boord van de Vidavagabunda evenals onze 110 Volt ventilator die verkoeling gaf tijdens ons landleven. Na zoveel maanden Trinidad weten we dat het radionetje voornamenlijk draait op een gemeenschap van vastgeroeste zeilers. Hun adviezen en complimenten over lokale uitbaters moeten volgens ons met een korreltje zout genomen worden want ze zijn ernstig bevooroordeeld over wat kan en mogelijk is in Trinidad. Een medezeiler die de zaterdagmorgen tripjes naar de markt organiseerde werd buiten het netje om door deze gemeenschap op de vingers getikt dat ze de prijs (TT$ 14,-) niet meer moest noemen omdat zo duidelijk werd dat het lokale reisbureautje er wel exorbitante prijzen op na hield. |
.