029=270413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum==============================

Ons verblijf in Nederland zit er bijna op, morgen in de middag vliegen we retour naar het warme Suriname. Het was een drukke tijd van bezoekjes, verjaardagen, etentjes en bijpraten. Naast geplande bezoekjes was er ook nog een onverwacht weerzien met de bemanning van de Vidavagabunda. Een paar nachtjes in Vlissingen, toeren door Nederland en veel bijkletsen over zuid-Amerika. Dit continent hebben we zeilend overgeslagen, maar na de enthousiaste verhalen hebben we reisgidsen en een wegenkaart van Argentinie gekocht om misschien een overland verkenning te doen. We waren bij verjaardagen met hoge leeftijden, op verjaarsvisite bij een oom van Erik in Australie was niet mogelijk. Maar via de post bereikte ons een kranten artikel waarin Ome Jan (90) met twee clubgenoten (90 en 96) in de sportschool te zien is. We moeten dus flink trainen als we deze voorbeelden willen volgen. Tijdens de duikkeuring kreeg Erik te horen iets te zwaar te zijn. Ja, dat is bekend dokter, vooral de laatste weken zijn we aangekomen, Erik's broekriem staat 2 gaatjes ruimer sinds het vertrek uit Suriname. Met de keuring op zak kijken we uit naar het heldere tropische water van de Carieb dat op ons ligt te wachten. Om te beginnen gaan we veel snorkelen op Tobago. Daarna wordt het handen uit de mouwen om te klussen op Trinidad. Vervolgens gaan we genieten van het blauwe water in de zuidelijke Carieb en de tropische regenwouden. Daarna willen we richting ABC-eilanden gaan.

   

.

028=180413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Giethoorn===

Eindelijk is het voorjaar begonnen. Afgelopen weekend begon er een warme wind uit het zuiden te waaien en gisteren hebben we voor het eerst buiten gegeten. Deze dagen zijn we met de families op pad. Ter ere van de 90-ste verjaardag van de vader van Ernie hadden we een groepsaccomodatie in Engwierum gehuurd. Bij Boutsmazathe was overnachtings plek voor meer dan 13 man, een ruime keuken en meerdere gezellige zitjes. Zaterdag's gingen we naar het Ot en Sien museum in het nabij gelegen Surhuisterveen. Meerdere kamers waren ingericht met een grote verzameling gebruiksvoorwerpen uit de jaren 1930-1960. Gelegenheid genoeg voor Pa en Ma om verhalen uit hun jeugd op te halen. Maar ook jongere generaties herkenden genoeg voorwerpen van vroeger uit huis, bij oudere tantes, ooms en de Aap, Noot, Mies leesplank van school. De koffie, appelgebak en snert smaakten prima en de huifkartocht door het niet verkavelde west groningse landschap was zeer de moeite waard. Deze week zitten we in de Boerdrie in Giethoorn. Eergisteren was het zacht weer en maakten we met onze ouders een tour met de punter door de grachtjes van Giethoorn. Sinds gisteren zijn Erik's broer en vrouw ons gezelschap komen houden. Vandaag is helaas de wind te hard zodat een vaartocht er niet in zit. In Giethoorn is een verkeerscirculatie plan voor de lokale scheepvaart, in de dorpsgracht is het eenrichtings verkeer zodat je voor de terugweg over het openwater van de Boven wijden wordt gestuurd wat nu veel te veel buiswater geeft. In het nabij gelegen Havelte gingen we koffie drinken bij een oud collega van Erik. Tinka heeft daar een B&B, zie B&B-de-Engel. . Ze maakt ook mooie kleurrijke objecten met glasfusing, Ernie werd enthousiast en vond op internet dat je kleine glasfusing objecten gewoon thuis in de magnetron kan maken met een hotpot.

       

.

027=020413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====

Het meemaken van het voorjaar in Nederland wil maar niet lukken. Op 1 april viel er zelfs sneeuw en bleven de temperaturen voor ons als tropen gangers ijzig koud. Gelukkig hebben we genoeg binnenhuise activiteiten om te doen. De computers staan al dagen achtereen te ploeteren. Eerst om de verzameling van losse harde schijven met films, Ebooks, foto's en nautische informatie op te schonen en te ordenen. Daarna werd de rekencapaciteit gebruikt om de verzameling smal- en super8-films van Pa van Geenen digitaal te maken. 's-Avonds hebben we regelmatig een vertoning van filmbeelden uit de oude doos. Films van meer dan 60 jaar oud geven ons een kijkje in de jeugd jaren van de ouders en familie van Ernie. Vakanties, verjaardagen, diploma-zwemmen, verloving, geboortes, de eerste stapjes, woonboot en huizen bouw en andere hoogte punten uit het dagelijks leven zien we in bewegende beelden. De oudste films zijn in zwart/wit van kort na de oorlog uit de jaren 46-48, uit later jaren zijn er kleuren films. De kwaliteit van de films is prima. We projecteren ze met de projector die geschikt is voor smal- en super8-film. Tijdens de projectie nemen we ze op met een moderne digitale camera. Daarna kunnen de digitale beelden met "Windows live movie maker" nog wat worden bewerkt, vervolgens branden we er 6 op een DVD met "Windows DVD maker". De 90ste verjaardag van de vader van Ernie was een gezellig weerzien van veel familie en vrienden. Het zaaltje bij "Bel Ami" was druk gevuld en gonsde van verhalen en herinneringen aan vroeger tijden. Met Pasen genoten we van twee keer een brunch met elkaars familie en tussen door nog etentjes met andere familie. Tussen 15 en 19 april zitten we in de Boerdrie in Giethoorn en hopen dan eindelijk van een ontluikend voorjaar te kunnen genieten.

       
   

.

025=230313==09:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====

Toen we ons bezoek aan Nederland planden keken we uit naar het weerzien met familie en vrienden, koelere temperaturen en het meemaken van een ontluikend voorjaar met bloeiende bollen, geurige bloesem en fris groene kleuren. Al meer dan 2 jaar zeilen we rond in relatief dorre gebieden met nauwelijks seizoenen. Pas sinds onze aankomst, 3 maanden geleden, in Zuid Amerika zien we weer groen gras en bebladerde bossen. Hier in Nederland wil het voorjaar niet vlotten. Sinds eergisteren is het officieel lente maar de bloembollen blijven weggedoken in de grond. Gelijk hebben ze, bij temperaturen van 0 tot -5 Celsius en een straffe oosten wind is de gevoelstemperatuur tussen de -5 en -15 Celsius in Nederland, zie onderstaand kaartje van Wheater Underground . Ondanks de koude in Nederland zien we hier makkelijker tropische vogels in het wild dan in Suriname lijkt het wel. Vanaf het balkon van Erik's moeder in Den Haag spotten we een halsbandparkiet. Ze zitten hier veel, net als in de andere grote steden in Nederland. We verrassen een tante van Erik op haar 80ste verjaardag en kletsen bij met de buurtjes van onze winter haven bij Aziatisch restaurant Tong Fong. Joop & Ria (boot: Kuch) gaan dit jaar richting Helsinki, Daan & Birgit (boot: Synergie) liggen in Portugal en gaan verder naar het zuiden. De advertenties voor onze pilots werpen zijn vruchten af. De Marokko gids gaat via Heerhugowaard weer op reis en de andere boeken komen aan boord van een Belgische zeiler die volgend jaar vertrekt.

       


.

024=150313==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====

Van de gebieden waar we geweest zijn doen we onze recente pilots, zeekaarten en reisgidsen in de verkoop.

RCC West Africa gruising guide, Steve Jones, update january 2009 (Euro 10,-).

IMRAY Gruising guide Brazil, Michel Balette, 2010 (Euro 25,-)

capitool reisgids Marocco, 5de druk 2008 (Euro 10,-)

Insight Guide, The Gambia and Senegal, second edition 2009 (Euro 10,-)

De pilots zijn af te halen in Bussum, even bellen of emailen voor een afspraak 06-156.353.19.

           
.

023=140313==19:15UTC====Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====

Een voorspoedige reis met Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) bracht ons in 8,5 uur vliegen van Zanderije naar Schiphol. De 100% controle was niet meer 100% dus we waren snel door de douane. Helaas heeft niet iedereen zo veel plezier in het leven als wij. De geplande treinreis ging niet door i.v.m. "een aanrijding met een persoon", zoals de omroep installatie het trieste voorval keer op keer over de perronnen uit galmde. Gelukkig kon Mark (broer van Ernie) ons ophalen. Via een landelijke route zonder snelwegen en zonder files bereikten we Bussum. Inmiddels eten we al weer een week Hollandse kost. In Domburg kochtte we de zondag voor ons vertrek nog verse groenten bij het stalletje van Irene. Eerst meende we nog dat ze bloemen verkocht, maar de bloeiwijze van de aronskelk wordt in Suriname als groente gebruikt en heet dan Bandroeja. Bloeiwijze gaar koken, ze vallen dan uiteen in korreltjes. Uitje fruiten, wat massala kruiden en geweekte gedroogde garnalen er bij. Dan de korreltjes toevoegen. "Ik zeg U, U gaat smullen, het is lekker hoor !" (recept van de lokale groentestal). Het vliegveld Zanderije is het eerste vliegveld waar we een groenteboer met versproducten in de TAX FREE zone zagen. Hij doet goede zaken want bij de meeste passagiers werd de 10 kilo handbagage gebruikt om vers producten in te slaan. Kouseband, pepers, papaya, mango en nog meer Surinaams lekkers verdween in de kleine koffertjes. Bij de douane in Nederland gaf dat wat hilariteit toen een meegesmokkelde kakkerlak tijdens de controle uit de inhoud wilde ontsnappen. Bij aankomst in Nederland was het aangenaam voorjaars weer. Na 2 dagen roerde maart zijn staart en viel er sneeuw bij temperaturen onder nul. Ernie geniet van de kou, van Erik mag het wel een graadje warmer. We bezoeken familie en vrienden en leven weer met een agenda, afspraken en kijken naar horloge of de klok. Bij Jos combineerde Erik het bezoek met een dag boswerk op het scouting terrein de Bieslandsebos. Gezellig kletsen, werken en buitenlucht een prima combinatie. Een eerder omgezaagde boom werd klein gezaagd en verwijderd uit de oever. Prachtig om met een Staaldraad-trektakel een flinke boomstam moeiteloos te verplaatsen.

.

022=030313==16:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

De Jaran Kepang is een traditionele dans binnen de Javaanse gemeenschap waarbij de dansers in een trance komen en zo één worden met de dieren die ze uitbeelden dat ze als koeien gras eten, als apen kokosnoten pellen, als slangen rauwe eieren slikken. Gisteren gingen we dan ook vol verwachting naar het feestterrein nabij Domburg waar vanaf 14:00 uur de uitvoering zou zijn. Sinds het verlaten van Nederland weten we dat je bij evenementen beter wat later kan komen, om 17:00 uur sloten we ons aan bij de eerste 10 bezoekers. Een beetje kletsen, af en toe eens vragen of het nog door ging, hapje eten, nog maar eens vragen, gelukkig werd het steeds drukker. In het programma was ook iets met fietsen, auto's en stereo installaties vernamen we en ja de Jaran kepang komt ook. Ondertussen staat er continue een flinke muziek installatie aan zodat we propjes in de oren doen om het gezond te houden. We reizen om anderde dingen mee te maken dan thuis, dus laat het maar gebeuren was onze houding. Omstreeks 20:00 uur start er een wedstrijd tussen muziekinstallaties die opgetuigd zijn op fietsen. De uren ervoor hadden we de kinderen al zien sjouwen met accu's, speakerboxen en versterkers waar menig jongerenhonk jaloers op zou zijn. Kan het gekker vroegen we ons af. Inderdaad dat kon, jong geleerd is oud gedaan, dus vanaf 21:00 uur startte er een competitie tussen volwassen mannen met stereo installaties in de achterbak van de auto. Een driekoppige jury leidde alles via voorrondes, semi finales naar een battle tussen nummer één en twee. Voor ons bleef het volslagen onduidelijk of het om de luidste, beste weergave of meest mee vibrerende wagen ging. De jury bleef uiterst serieus en, nemen we aan, terzake kundig, de deelnemers drukten gespannen op de knoppen van hun afstandbediening van de autoradio die via een lange navelstreng (10 meter) van draden uit de auto genomen kon worden. Pas na 23:00 uur waren er de eerste gamalan klanken, het publiek richtte zijn aandacht massaal op de aan galoperende dansers die slechts een korte opwarm show gaven en als apen kokosnoten afkloven en apenstreken uit haalden. Daarna ging de car audio battle weer door voor de wedstrijdklassen extreme en 1 rek. Rond middernacht verlieten we het feestterrein, we waren vele uren deelgenoot van iets waarvan we het bestaan niet kenden, noch de betekenis en plaats in de cultuur konden doorgronden. Maar het was wel wat anders dan door voorouders, uit land van herkomst, meegebrachte traditie die eervol werd overgedragen aan jongere generaties.

     

.

021=270213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Het bevalt ons goed in Suriname, de vriendelijke open atmosfeer. Het gemak waarmee iedereen een belangstellend praatje met je maakt. Het is net een dorp waar iedereen zich op zijn gemak voelt. Voor speciale klussen of boodschappen is er altijd wel iemand in de buurt die een adresje weet. Accu's, halve kalabasjes, 12 volt zonnepaneel dingen, auto huur, drink water, gasfles vullen, bijzondere kruiden mengsels alle winkeltjes en mannetjes hebben we via via kunnen vinden. Net als in een dorp waar iedereen elkaar kent. Dat wij via 1 relatiestap in onze nederlandse kennissen kring al verbonden waren met plekken in dit "dorp" waar we de afgelopen weken regelmatig over de vloer kwamen hadden we niet kunnen vermoeden. Van een oud collega van Erik vernamen we dat de benzinepomp en supermarkt om de hoek bij onze ankerplaats gerund worden door haar nichtje. En onze favouriete Chinese kruiden zaak Soeng Ngie is ook familie. Eergisteren waren we nog bij Soeng Ngie voor boodschappen. Op een video scherm in de zaak was te zien hoe de eigenaar enthousiast in het binnenland ging vissen, liedjes zong en aan het koken ging op locatie. Onze bewondering voor dit enthousiasme werd bemerkt en we kregen een kookschort en DVD met de film ! Het eiland dat ons gisteren overdag een paar keer bedreigde met een "aandrijving" botste afgelopen nacht in de duisternis tegen de mooringketting. Het stroomde hard en het eiland brak gelukkig open, de meeste boomstronken waren met een simpele duw met de pikhaak los van de ketting te maken. Maar één grote boomtak bleef hangen, na wat gedoe en getrek vervolgde ook deze zijn weg stroom opwaarts dit keer.

.

020=250213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Het weekend duurde in Suriname deze keer een dag langer. De dag van de revolutie werd maandag gevierd met toespraken en kransleggingen bij het monument voor de revolutie dat op de plek van het voormalige politie kantoor is gemaakt. De militaire coupe zoals wij het in Nederland noemen wordt hier gevierd met andere gedachten. Een extra vrije dag betekent ook een dag meer leven in de brouwerij op Domburg. Op zondag was het weer Boys met Toys tijd. Naast de waterscooters was er deze keer ook een soort James Bond waterstraal apparaat waarmee je ongeveer 3 meter boven het water kan zweven. De gemotoriseerde parapenters met buggy of rubberbootje zien we voorlopig niet meer. De instructeur is elders in de wereld aan het les geven en de aspirant vliegers hebben nog te weinig uren gemaakt om zelfstandig te vliegen. Vanmorgen, met afgaand tij, kwam er een groot eiland van bomen, takken en waterhyacint aandrijven. Samen met Ed en Sofia van de Argo stuurde we het eiland veilig langs de boten in de hoop dat het met inkomend tij niet weer langs zou komen. Bij terugkomst van een dag Paramaribo bezoek waren we echter net op tijd om het eiland wederom, nu dus met inkomend tij, vlak voor de Gabber weg te duwen. Niet echt een prettige gedachte nu we bezig zijn ons vertrek naar Nederland te organiseren. Met Martin en Bettie van de Blues hebben we in verschillende supermarkten de voorraden houdbare producten aangevuld. Op de markt in Paramaribo staan bestellingen uit en met de mannen van de visfabriek is de mooring financieel geregeld (€ 3,50 per dag). Tussendoor is er nog gelegenheid voor lekker eten op de verschillende boten, doet Erik computer klusjes voor de Argo en de Blues en haakt Ernie vlijtig door met garen gemaakt van plastic zakjes.

  

.

019=210213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg==================

De korte regen tijd is laat dit jaar in Suriname. Hij valt volgens de statistieken in december-januari, dus net als de meeste zeilers hier langs komen. Het zou nu droog moeten zijn met af en toe een tropische bui. Helaas komt er nu iedere 3 uur een bui, tussendoor regelmatig motregen en een bewolkte lucht. Voordeel is dat de temperaturen daardoor aan de lage kant zijn en dankzij ons regenzeiltje hebben we geen gebrek aan zoetwater. Nadeel is de natte klammigheid en de bedompte atmosfeer van een vochtige kajuit waar de luiken meer dicht dan open staan. Ondanks dit niet uitnodigende klimaat gaan de werkzaamheden gewoon door. De 2 nieuwe accu's van 100Ah zijn geplaatst ter vervanging van de oude uit 2008. Vijf jaar hebben ze het volgehouden, maar de diepte ontladingen tot onder de 10,6 Volt zijn ze te veel geworden, met recht overleden door uitputting. Een andere klus was de haperende antenne in de mast. We hadden soms wel dan weer geen AIS-signalen en menig passerende boot kreeg van ons de beoordeling zich niet aan de internationale regels te houden. Maar ook de SWR-meter (meter ter controle van de werking van de antenne bij zenden) gaf rare uitslagen. Alvorens de bedrading in de top van de mast te controleren ging Erik opzoek naar alle mogelijkheden benedendeks. De antenne schakelaar (keuze tussen: AIS, portofoon, ICOM706) bleek de boosdoener, een los gebroken soldering binnen in was de oorzaak. Bij werken hoort vrije tijd en met Martin en Bettie van de Blues maakten we een uitstapje naar de Brokopondo stuwdam en ondernamen een poging om een redelijke weg naar het natuurpark Brownsberg te vinden. De stuwdam hebben we gevonden, een redelijke weg naar Brownsberg niet. De aanhoudende regenbuien maakten ook dat we afzagen van een oversteek naar Joden savanne en onder een afdakje genoten van een late lunch bij een warung (eettent) nabij de bauxiet verwerkende industrie. Terug op de Gabber had het regen opvang doek zijn werk weer gedaan, een volle 30 liter jerry-can. Door de rust aan boord van een dagje weg meende een zwaluw waarschijnlijk dat de trommel van de rolfok een prima nestplaats zou kunnen worden.

.

018=160213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

De ankerplaats in Domburg lijkt dit jaar meer op een verkoophaven. Van de 8 boten die er liggen zijn er 5 in de verkoop. Recentelijk zijn de Stephala en een in de oever afgemeerd bootje verkocht. De nederlandse mijnenveger Van Straelen heeft terugkerende kijkers over het dek. De Marlijn is te koop, maar Nettie en Jelle willen ook nog wel varen in de Carieb. Met hun nieuwe thuisland Suriname als springplank is dat makkelijk te doen. Ook de Argo van Ed en Sofia is te koop. Ed en Sofia zijn bekenden voor de vele vertrekkers die langs Suriname trokken. Met hun eiland van petflessen en de recycling van plastic boodschappen tasjes tot gehaakte schoudertasjes vestigden ze veel aandacht op het zwerfvuil probleem. Jaren lange ervaringen met wonen aan boord en zeilen zijn verwerkt in het interieur en de praktische en robuuste uitrusting gericht op dagelijks gebruik, zorgeloos genieten en veilig varen. Nu na vele jaren van zwerven langs vreemde kusten met hun Argo zijn ze toe aan een nieuwe uitdaging op het Friese platteland. De ontmoetingen met nieuwe mensen, culturen en het delen van kennis en ervaringen waren "the best investment in life" vinden ze. Ze verkopen de boot graag door aan een nieuwe generatie die een stap willen zetten naar een avontuurlijk leven. Voor meer informatie zie: Argo te koop. De prijs is erg aantrekkelijk voor wie wat anders wil: varen in de Carieb zonder Atlantische oversteek, een tweede huis in Suriname of op een Caribisch eiland, een wereldomzeiling, lekker leven en zeilen in een prettig klimaat, alles is mogelijk met de Argo ! Hoort zegt het voort.

.

017=150213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Sinds de aankomst in Suriname zijn we op zoek naar een plek om de Gabber achter te kunnen laten tijdens ons bezoek aan Nederland. In voorgaande jaren was er altijd een groep zeilers die langere tijd op de ankerstek bij Domburg verbleef en daar waren ook moorings. Met de komst van de marina Waterland is deze hollandse colonie van waterbewoners op economische gronden opgesplitst in comfort zoekende zeilers en waterzigeuners. Met ons regenopvang zeiltje om aan zoetwater te komen vallen we duidelijk in de laatste groep. Helaas zijn de moorings in verval geraakt, er zijn er nog maar 3 van de oorspronkelijke 10. Slechts de bezette moorings worden nog regelmatig onderwater geinspecteerd op stevigheid. Zo ook de mooring waar de Stephala aan lag. Een 60ft aluminium zeiljacht dat sinds haar komst in Suriname, 6 jaar geleden, te koop ligt. Er gingen geruchten dat de verkoop eindelijk gelukt was en dat de nieuwe eigenaar de boot ging gebruiken. Wij lagen dus dagelijks op de loer om de vrij komende mooring over te nemen. De boot werd regelmatig bezocht door een oppasser, maar de laatste dagen zagen we nieuwe gezichten door de verrekijker. Vier dagen geleden waren de nieuwe gezichten weer aan boord van Stephala, het dekzeil werd verwijderd, grootschoot geplaatst, de motor draaide. Bij iedere handeling aan boord van de Stephala die op vaarklaar maken leek bereidde wij in het geniep de Gabber voor om anker op te gaan. Nog geen vijf minuten na het vertrek van de Stephala richting marina lagen wij stevig en wel achter de mooring. Sommige verkopen gebeuren keurig op tijd.

         

Keken we uit naar een rustiger leven achter de mooring, de eerste dagen viel dat wat tegen. Het begon met een krabbend jacht van 50ft dat nog geen 3 uur nadat we op de mooring lagen met zijn hek en zwemplateau de boegspriet van de Gabber belaagde. De Zweedse bemanning was de wal op, dus wij hielden mooring wacht en duwden het jacht regelmatig af om schade te voorkomen. Bij terugkomst van de Zweden gingen ze borrelen in de kuip inplaats van zich zorgen te maken over het krabbende anker. Met de kapitein viel geen goed gesprek te beginnen. Met een arrogante domme houding stond hij op het standpunt dat hij eerder op deze ankerplek lag en dat wij de mooring te dichtbij hadden gelegd. Verzoeken om zijn GPS log te controleren of in een naslagwerk eens op te zoeken wat een mooring is hielpen niet. Na de zoveelste afhoud actie van ons en nu toch ook voor hem zichtbaar verplaatst te zijn ging hij nog voor het donker opnieuw proberen te ankeren. Na de Zweden kregen we wederom ongenode gasten. Een paar honderd bijen hadden verzonnen dat de top van de mast een prima nestplaatst kon worden. Twee zoemende klonten hadden zich rondom een toplicht en de antenne bedrading genesteld. Een met de grootzeilval in de top getrokken rokende anti-muggen coil kon ze niet van gedachten brengen, de bijen bleven aan vliegen en de zoemende klomp groeide gestaag. Dat moest snel gestopt worden voordat de bijen zich echt thuis gingen voelen. Gewapend met spuitbus kon Erik de bijen verjagen. Gelukkig waren het geen argressieve diertjes want zo boven in de mast is het lastig ongedierte van je afslaan.

Ondanks de oude banden tussen Nederland en Suriname is de administratieve procedure voor verblijf alhier de omvangrijkste die we op onze reis meemaken. Van wie zouden ze dat toch hebben ? Iedere maand moeten we ons melden bij de vreemdelingen politie om onze status "kort verblijf" te verlengen. We mogen het maximaal 2x verlengen, dus na 3 maanden moeten we het land weer uit. Gelukkig is het krijgen van een verlenging een eenvoudige klus. Gisteren melden we ons met de bemanning van de Blues wederom bij de ontschepingsofficier op de Lachmonstraat, die ons naar het volle zaaltje wachtende lotgenoten verwees. Op de vraag: "bij welk loket dan ? was het antwoord simpel, "er zijn geen loketten". Op goed geluk nestelen we ons voor een loket zonder rij waar een mevrouw stempels en aantekeningen maakt in paspoorten. De rest van de mensen verplaatst zich regelmatig, zonder voor ons duidelijk aanleiding, in wachtende rijen bij andere loketten van de afgeschermde kantoortuin waar gestempeld en geschreven wordt. Onze mevrouw is klaar met haar werk en wendt zich tot ons, plots staat er achter ons ook een hele rij met mensen gelukkig staan we vooraan. We geven de paspoorten af en vragen om een verlenging van ons tijdelijk verblijf, "u kunt plaats nemen en wachten", is haar routine antwoord . Een kwartiertje later worden onze namen geroepen door een andere mevrouw op een andere plek. Vers gestempeld mogen we weer een maand blijven. De rest van de dag gebruiken we om boodschappen te doen bij de Combe supermarkt en een uitgebreide maaltijd Pom te eten. Ernie heeft na wat knipuitleg van Sofia een nieuwe hobby. Oude plastic boodschappentasjes verwerkt ze tot gehaakte schoudertasjes. Het eerste exemplaar staat hier boven op de foto. Aan plastic zakjes geen gebrek dus er zullen er nog vele volgen.

.

016=100213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Tijdens het bezoek van Mark en Maartje stonden we voor ons doen in de hoogste versnelling. In korte tijd verkenden we gezamenlijk wat Suriname de toerist te bieden heeft. Met een huurauto van Richie haalden we Mark en Maartje op bij hun guesthouse-Amice. Een prima locatie niet ver buiten het centrum van Paramaribo, met zwembad, airco kamers en goede service voor een schappelijke prijs. In de vlindertuin, Neortropical Butterfly Park in Lelydorp zagen we de kweek van tropische vlinders, het insectenmuseum en het panorama schilderij van de verschillende landschappen van Suriname. De schilder, Wim Eriks, is nog altijd bezig om meer details aan te brengen. Het panorama is een grote zoekplaat aan het worden van vogels, vlinders en dieren in hun natuurlijke omgeving, net als tijdens een echte natuurwandeling zie je steeds meer hoe langer je kijkt. In het restaurantje bij de vlindertuin dronken we een lekker kopje koffie. Meestal is het oplos koffie wat je in Suriname krijgt, maar hier serveren ze ook trekkoffie, de lokale benaming voor filter koffie.

         

Suriname presenteert zich als "The beating heart of the Amazone" en werd in 2010 door Lonely Planet uitgeroepen tot "hotspot van het jaar". Op ons "to do" lijstje stond dan ook al langere tijd een tocht naar het binnenland. De wervende reclame teksten van vele folders, resorts, lodges en eco-lodges maakten een keuze uit de vele mogelijkheden niet gemakkelijk. Tegelijkertijd bekroop ons een ongemakkelijk gevoel een deelnemer te worden aan een georganiseerd vermaak tegen te hoge prijs voor deelnemer en mogelijk ook de natuurlijke omgeving waar het plaats vindt. We kiezen voor een kleinschalige lodge (4 hutten) die ver op de bovenloop van de suriname rivier ligt en in het programma de meeste natuur aanbiedt. Andere lodges zijn grootschaliger, bieden een kortere korjaal tocht en meer sociale/culturele aspecten als school- dorpsbezoek. Qua prijsstelling verschillen de lodges niet veel alles is rond de Euro 275,- per persoon voor 2 nachten all-in inclusief transport vanaf Paramaribo. We vinden de lodges flink aan de prijs en hebben hoge verwachtingen van ons in authentieke saramanccaanse stijl gebouwde hutje met ruime veranda, eigen sanitair, heerlijk surinaams eten, voorbij vliegende vogels, schitterend kleurenspel, jungle geluiden, hangmat en het genieten van de "jungle experience".

Een busje vanuit Paramaribo, met Mark en Maartje, haalt ons op bij Domburg. Onderweg slaapt de gids, dus geen uitleg of verhalen, maar wel regelmatige stops voor benen strekken en een versnapering. Na 3,5 uur zijn we in Atjoni waar we lunchen in een lokaal restaurantje en overstappen in een korjaal (lange kano met buitenboord) die ons in 3,5 uur varen naar Pingpe (ook wel Pempe genoemd) brengt. De tocht over de rivier is een prachtige belevenis. We varen over de stevig stromende rivier door weelderig groeiend secundair bos, passeren verschillende andere resorts en vele dorpjes waar vrouwen de was doen op de oever of staan te vissen. Het weer werkt redelijk mee, slechts een paar buien en de meegebrachte poncho's komen goed van pas. De stuurman manoeuvreert moeiteloos de korjaal over de ondiepe sula's (stroomversnellingen). Dankzij de regenval van de afgelopen week staat er voldoende water en hoeven we nergens de korjaal uit om te helpen duwen. De lodge is een initiatief van beheerder/gids Chapeau, een bewoner van het nabij gelegen Saramaccaanse dorp Pingpe. De dorpsnaam is een "klankwoord", tijdens het open kappen van het bos voor het dorp maakte de afbrekende bamboe zo'n geluid, ping pe. Helaas heeft ons hutje geen werkend toilet (de afvoer komt in een open kuil) en wastafel, geen electra (kortsluiting) en er zijn meer ongemakken die de prijs kwaliteit verhouding ernstig scheef trekken. Tot tweemaal toe laat een lijm verbinding in de waterleiding spontaan los en hebben we lekkage. Om de stemming er in te houden verklaren we de oorsprong van de naam van de lodge, en begrijpen het nu beter, Ping (geld) pay (betalen). Dat stukje Saramaccaans (bosneger) zakendoen hebben we snel geleerd. In overleg met Chapeau krijgen we een deel van ons geld (17,5%) terug. Voor de rest genieten we van de innemende verhalen van Chapeau, de wandeling door het secundair bos en de kostgrondjes, de vriendelijke bewoners van Pingpe, de vrolijke dansgroep en als topper een bezoek aan de Tapawatra sula. Over de gehele breedte van de rivier stort fris water van een hoogte van 2 meter naar beneden. Je hebt een heerlijk verkoelend stortbad als je er onder zit met een prachtig uitzicht. Ons "to do" lijstje is weer korter, ondanks de teleurstelling over onze hut hebben we genoten.

De binnenlanden van Suriname zijn reeds jarenlang onder de invloed van mensen. Het primaire oerwoud, onaangetast tropisch regenwoud, oerbossen zouden we het in Europa noemen, is niet te vinden langs de rivier. De rivier is voor de moderne mens (Europeanen, Afrikanen) de makkelijkste transport weg door het bos, waar vroeger gevaarlijke dieren leefden of vijandige inheemse bevolking. Het ecosysteem van het oorspronkelijke woud heeft een dunne vruchtbare humus laag die bij gebruik voor landbouw snel uitgeput is. Daarom zijn de oorspronkelijke bewoners (indianen) van het regenwoud ook verzamelaars en jagers en geen landbouwers met kostgrondjes zoals de bosnegers die zich sinds de plantage tijd in het oerwoud vestigden. Voor de ontwikkeling van landbouwgrondjes moeten open plekken gemaakt worden zodat zonlicht op de grond kan komen voor de gewassen. De bomen worden gekapt, het hardhout afgevoerd of lokaal gebruikt, de zijtakken en bladeren verbrand. Na een aantal jaren wordt de opbrengst minder waarna de kostgrondjes niet meer gebruikt worden, dan neemt de dichte vegetatie van het secundaire bos het gebied over. De bevolking moet opnieuw primair bos ontginnen of verder trekken. Op onderstaande kaart van www.buanda.org is duidelijk te zien dat secundair bos zich voornamenlijk langs de oever van de rivier bevindt en dat primair regenwoud slechts te vinden is op grote afstand van de rivier. In combinatie met vermoedelijk jarenlange bejaging van vogels en lokaal wild zijn de oevers van de Suriname rivier verworden tot schakeringen van groene kleuren met insecten geluiden. Sinds de delving van bauxiet en sinds een tiental jaren ook goud gaat de aantasting van het regenwoud verder dan de dunne bovenlaag. De mijnbouw laat kale kraters achter die vatbaar zijn voor erosie en moeilijk dichtgroeien met vegetatie. De natuur wordt flink bedreigt hier in de "beating heart of the amazone", misschien zijn we helaas getuige van de laatste hartkloppingen.

.