070==300612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Op woensdag avond was er weer het radionetje met Dennis en Ank (sy-Bodyguard) die op de Amerikaanse Inter Caostal Waterway varen. In het netje doen ook altijd PA3FQX (Vincent), vanaf de Dordtse Elektronica Club, en de moeder van Dennis mee. Ditmaal kwam Ton uit vanaf zijn eigen zeilboot (sy-Lunde) die in Bembridge (Island of Wight - Solent) lag. Voor Ton was het de eerste keer Maritiem Mobile met een mooi resultaat door gelijktijdig met Amerika, Afrika en het vaste land van Europa te kunnen werken. Ton heeft bij de Dordtse Eleketronica Club een aantal maanden praktijk ervaring opgedaan en daar kon hij nu de vruchten van plukken. Ook Bas PD0CAV was van de partij vanaf zijn boot in Stavoren. Op een apart blog houd ik de QSL-rapporten bij van de verbindingen die ik maak vanaf de Gabber, zie QSL-Reports. Voor de bemanning van de Horizon maakten we afgelopen donderdag een indonesische nasi maaltijd. Het afscheid nemen van elkaar komt dichterbij want we denken maandag te gaan uitklaren en a.s. dinsdag te vertrekken. Deze laatste dagen gebruiken we nog om goed te bevoorraden en de lasser laten we nog net op de valreep twee nieuwe roeidollen maken voor onze opblaas dinghy. Vanmorgen waren we wederom te vinden op de lapjes markt HLM om stof te kopen voor broeken.

.

069==270612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

We zijn in de laatste dagen van ons verblijf in Senegal. Al het uitgezette werk wordt opgeleverd, de hoes voor de bijboot was klaar in amper 3 dagen. Onder onze trouwe lezers waren genoeg liefhebbers voor rekensommen, de inhoud van de tank werd door iedereen berekend op circa 72,5 liter. We hebben dus ruim 25% te veel betaald voor onze tank. De nieuwe watertank ligt gevuld in de achterste bakskist. De berekeningen zijn aan de praktijk getest, er gingen ruim 3,5 jerry cans van 20 liter water in de tank. Nadat we het inspectie luik hadden gesealed met Loctite 5926, blue silicone bleef het er ook in zitten. Gisteren was de proefvaart met onze nieuwe bijboot. Ernie ging een paar keer op neer naar de Gabber met bagage en we hebben met zijn tweeen en 15 liter water gevaren. Alles ging goed, maar zoals de bouwer al meldde "het is wel een klein bootje". De maximale lengte is 195 cm, de breedte 105 cm, boordhoogte 42cm en mast hoogte 200 cm. Er zit een gaffel tuig op met een oppervlakte van 2 vierkante meter, aangehangen roertje en een midzwaard. Op Youtube staat een film impressie van de proefvaart, zie filmpje proefvaart bijboot De naam van het bootje wordt "Diaye fonde", behalve met zeil kan er ook gevaren worden met buitenboordmotor en roeiriemen en er kan gefrikt worden. Midden in de nacht hebben we hem op het voordek gelegd omdat er toen een buitje met flinke golfslag over de ankerbaai kwam. Hij past makkelijk tussen de kotter en de mast. De uitbater van het winkeltje tegenover de club had ons met boodschappen tassen zien lopen en deed vanmorgen wederom een aanbieding om bij hem groot in te kopen. Op de vraag of hij dan dezelfde prijzen kon leveren als "King Cash" kwam een ja en lever maar een lijstje in dan maak ik een mooie prijs voor je. Aan handelsgeest ontbreekt het hier niet. Morgen maar eens een lijstje in leveren, scheelt ook nog sjouwen en taxi ritten tenslotte.

.

068==230612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Ernie is gelukkig weer beter, ze klust en rommelt mee aan boord en bezoekt de oever weer. Madam Bijou weet vrolijk te melden dat de Diaye fonde een stuk minder is geworden, dat zijn dan weer de plezierige kanten van een flinke buikloop. Bij de apotheek slaan we extra doosjes antibiotica in nu we toch het recept van de dokter hebben. De laatste dagen zijn we een beetje koopziek geworden. Onder de indruk als we zijn van het technisch werk dat op de CVD gedaan kan worden laten we hier klussen uitvoeren die op onze wensen lijst staan. De lekkende waterzak wordt vervangen door een RVS tank (€280,-), de met succes door ons zelf geplakte bijboot krijgt een beschermhoes over de drijvers (€150,-), setje deelbare roeiriemen (€45,-), nieuwe deksels voor bakskist en gasbun (€30,--), alles hand gemaakt en volgens onze specifieke maatvoering. De klussen moeten een keer gebeuren en na Afrika wordt het alleen maar duurder en moeilijker om ze georganiseerd te krijgen. Tja, we hebben inmiddels een geheel andere beleving van dit ontwikkelings geld verslindende zielige zwarte continent dan je dagelijks in Nederlandse kranten leest. Niets is er, maar alles is mogelijk. Ernie kon niet slagen met het kopen van een lapje op HLM-markt, terwijl er toch keuze genoeg was in lappen en jurken (zie foto's). De broek die Erik liet maken bevalt zo goed dat we meer kleren laten maken bij het zelfde atelier. Voor Erik nog een broek en twee chique shirts en Jacqueline van de Horizon laat ook twee broeken maken. De shirts zijn uit de zelfde lap stof als de afritsbroek. Een standaard lapje is hier 12 meter (€15,-) en daar kun je heel wat broeken en shirts van maken. De mouwen en randen zijn afgezet met een sierlijk borduurwerk evenals de rand van het borstzakje. En dan nog even een sommetje voor de liefhebbers. De uitwendige maten van de watertank in centimeters: 74 x 45 met één vertikale zijde van 25 en één van 20, de plaat dikte is 2 mm. De lasser zegt ruim honderd liter, volgens ons is ie beter in lassen dan in rekenen, hoeveel liter water hebben we extra bij ons ?

     

.

067==190612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Bij ieder bezoek aan de wal wordt Erik bezorgd aangesproken door medewerkers van de CVD, de winkeltjes en de taxi chauffeurs. Ze willen weten hoe het gaat met "madam". In gebrekkig frans komt dan een antwoord dat ze nog ziek is, maar dat het langzaam beter gaat. "Gelukkig maar, en doe haar de groeten" is het antwoord. De wasvrouw is het zorgelijkst aangelegd en trekt regelmatig een gezicht alsof ze de buikkrampen van Ernie zelf voelt. Wel hart verwarmend die bezorgdheid en de ervaring dat de standaard begroetingen ook uitingen zijn van persoonlijke betrokkenheid. Vorige week kon Erik niet slagen op de HLM (markt van 1001 lapjes) bij het zoeken naar een stof voor een nieuwe broek. Er is eigenlijk teveel keuze op die markt. Samen met Jacqueline en Ebou liepen we er uren tussen de naai-ateliers en stapels stoffen maar kochten er niets. Voor wie een idee wil hebben wat er te koop is, kijk eens op de site van Vlisco. Later in de week zag Erik een mooie lap hangen bij een winkeltje in Hann Fishing, "top Design 2012 Guaranteed real wax print". In het kleine naai atelier er tegenover konden ze zijn oude afrits broek wel namaken in de nieuwe stof. Over een paar dagen klaar voor iets meer dan Euro 10,- inclusief de vele ritsen. Gister middag liep de koorts bij Ernie plots snel op naar 39 Celsius. Tijd voor proffesionele hulp van een dokter om de mogelijkheid van malaria uit te sluiten en voor het verkrijgen van een goede diagnose en medicijnen. Gelukkig is de Horizon (andere nederlandse boot) in de buurt, ze spreken goed frans en Roel regelde binnen een uur een dokter die bij ons aan boord kon komen. Een vriendelijk jonge dokter, engels sprekend, met goed toegerust onderzoeks koffertje stelde wat vragen deed wat onderzoek en neemt een druppeltje bloed af voor een malaria test. Malaria tests zijn tegenwoordig geen klussen meer voor gespecialiceerde laboranten met microscopen maar kan je eenvoudig zelf doen met de "quick malaria test". Geen malaria is de conclusie, uit het onderzoek, en ook dat Erik kort ziek is geweest, gaat hij er van uit dat het waarschijnlijk een virus is geweest die nu de darmflora van Ernie ernstig overhoop heeft gehaald. Een serie pillen zal binnen 2 dagen verbetering moeten brengen. Dat is een geruststelling, we krijgen nog 2 zelftests voor malaria van de dokter en een rekening goed voor 5 daglonen van een bootwerker.

.

066==170612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Terwijl in Nederland de Oranje koorts heerst krijgen wij een Afrikaanse portie van buikloop en koorts. Nee niet van eten of drinken van buiten de deur, vermoedelijk een bedenkelijke kwaliteit tomaat die in de thuis gemaakte pizza was verwerkt. De koorts was gelukkig van korte duur, maar hakt er behoorlijk in bij temperaturen van rond de 35 graden. We zijn gelijk begonnen met het drinken van ORS (iso-tone oplossing van zout en suiker) om de vochtbalans op peil te houden. Erik is inmiddels alweer redelijk opgeknapt maar bij Ernie gaat het herstel wat langzamer. En net nu we onze nachtrust goed kunnen gebruiken gaf de GPS om 01:00 's-nachts een anker alarm. Slaperig kijken we elkaar aan, wat is dit nu weer ? Nagenoeg wind stil, geen stroming maar volgens de GPS liggen we plots een kleine honderd meter verderop. We kijken naar de posities van de boten rondom ons, geen verandering te zien. Controleren de ankerketting, hangt getrouw slap naar beneden. En ook geen nabije scheepvaart die ons anker heeft versleept. We gaan weer te kooi maar kunnen moeizaaam de slaap hervatten. Een uurtje later liggen we volgens de GPS weer in ons vertrouwde cirkeltje rond het anker. Loos alarm is de conclusie, maar wel raar. Vandaag op internet gezocht of er bijzonderheden waren met de GPS satelieten maar niets kunnen vinden. De nauwkeurigheid van een GPS positie bepaling wordt voornamenlijk bepaald door het aantal satelieten dat gebruikt kan worden. Soms zijn er te weinig zichtbaar of staan ze niet goed verspreid over de hemel boven je. Dat zijn doorgaands maar korte momenten op de dag want inmiddels draaien er ruim 30 GPS satelieten rondom de aarde. Van sommigen is bekend dat ze tijdelijk niet actief zijn. Op internet is dat terug te vinden in de geplande onderhouds schema's en de prestatie diagrammen van de satelieten, zie GPS prestaties. We zijn benieuwd bij wie er nog meer een anker alarm af ging deze nacht door een foute positie van de GPS, stuur gerust een emailtje.

.

065==110612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Als verjaardags cadeau voor Ebou (de Ebrou uit de eerdere verhalen maar nu goed gespeld) namen we hem gisteren mee naar een happening van de meest favourite sport hier in Senegal. Het tournooi tussen de landen van de Afrikaanse EEG ging niet door maar er was een tournooi tussen 70 worstelaars uit Senegal. Om niets te missen van het spectakel waren we al uren voor aanvang bij het stadion. Genoeg gelegenheid voor een lunch en geslenter door de wijk. Om 15:30 ging eindelijk de kaart verkoop van start en konden we het stadion in. Samen met een handje vol andere bezoekers namen we plaats in de kleine arena voor het worstelen. Het leek wat tegen te vallen in het begin, een leeg stadion, een grote geluidsinstallatie, geen djembe bands, zangers of dansers. Dat veranderde gelukkig, om 16:00 uur kwam er een groep van ruim 10 drummers binnen die de handen tot ons vroegtijdige vertrek om 20:15 niet meer stil hebben gehouden. Helaas vroegtijdig omdat we onze laatste ferry van 21.00 uur naar onze boten moesten halen. De zangeressen schoven wat later aan en hun monotone lofzangen klonken ook het gehele tournooi. Bij aanvang van de wedstrijden zat het stadion goed vol en de snoep, ijs, drank, pinda's verkoopsters liepen af en aan. Er werden tot 5 partijen tegelijk geworsteld op het veld onder begeleding van de drums en zangeressen. Tegen het einde van het tournooi ging er opeens een golf van gejuich door het stadion. Er bleek een gevierd worstelaar ("Gouy Gui") met zijn clubgenoten het stadion binnen te zijn gekomen die zich tussen het publiek mengden. De honderden toeschouwers vergaten de wedstrijden en gingen uit hun dak van enthousiasme voor deze worstelaar die bij de top 5 van Senegal hoort. Het werd handjes schudden in vele rijen voor hij twee rijen achter ons ging zitten. Dit was voor Ebou de gelegenheid om op de foto te komen met deze worstel beroemdheid. De drummers en het publiek wisten hem te verleiden om in de arena weer een show te geven van zijn danskunsten. Toen hij onderweg ging naar beneden de arena in sprak hij ons, als enige aanwezige witjes, nog kort aan, we waren te verrast om in goed Frans te antwoorden en de djembe's overstemden het praatje. Samen met zijn clubgenoten gaf hij een flitsende show weg met zijn gedans, terwijl in de arena de kwart finales werden uitgevochten.

.

064==080612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Gisteravond was eindelijk de oplevering van onze zeilende bijboot. En zoals altijd zijn de laatste loodjes het zwaarst. Het zeil moest tot twee keer toe aangepast worden door de zeilmaker om de juiste maatvoering te krijgen voor onze kleine bijboot. Geen weken wacht tijd op een goede zeilmaker hier, Diego was tot 22:00 uur in zijn werkplaats bezig met de aanpassingen. En na wat vakkundig touw en knoopwerk van Tom ging het zeil laat in de avond omhoog. Een mooi stuk vakwerk in hout, epoxy, zeil en touwwerk was klaar in een tijdsbestek van 3 weken. Deze morgen ging ook het zeil bij Tom omhoog voor een oversteek naar Brazilie. Dus wie ook zo'n mooie zeilende bijboot wil, of iets anders maritiems in hout, moet naar de overkant. De komende maanden zakt Tom met zijn "Hooker" (naam van de boot) af langs de zuid Amerikaanse kust om in het najaar van 2013 via de straat van Magallan de Pacific op te varen. Met de bemanning van de Horizon (Roel en Jaqueline) hadden we een feestelijke barbeque ter gelegenheid van de verjaardag van Ebrou. Ebrou is een van de jongens van Denton Bridge die altijd klaar staan voor klusjes voor de bezoekende zeilers. Nu is hij opstapper bij de Horizon om zo wat meer van de wereld te zien en te ervaren. Voor Roel en Jaqueline tevens een mooie gelegenheid om in de gesprekken met Ebrou hun reis en leven door andere (west Afrikaanse) ogen terug te horen en te herbeleven. Als cadeau was er een Djembe (trommel) voor Ebrou en het ritmisch slagwerk van hem trok al snel wat andere muzikanten aan zodat wij genoten van een heerlijke maaltijd in de buitenlucht met levende muziek. De komende dagen gaat het schilderen van de bijboot gestaag door. Laag na laag met grijze aflak zal de rode grondverf aan het zicht onttrokken worden.

.

063==010612==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Schoonheids idealen verschillen per cultuur en daarmee ook de openheid waarmee, wat voor de één een taboe en de ander een compliment is, ze benoemd en uitgesproken worden. Ooit kreeg ik van een Kenyaanse bewaker luid lachend te horen "You do not look SLIM at all" toen om mijn naam gevraagd werd bij de poort van een luxieus hotel. Je welvaart toon je daar openlijk met je bolle wangen, dikke nek en dito buik, in Nederland noemen we dat vriendelijk "Hollands welvaren". Onze zeilende dinghy in aanbouw, zeg maar in afbouw inmiddels, krijgt veel aandacht en complimenten van iedereen. Van geinteresseerde mede zeilers, de medewerkers van CVD, de kapiteins van de water taxi en vandaag ook van Madam Bijou. Deze charmant geklede vrouw heeft een kraampje net buiten de poort met kleding, sieraden en internationale gasten en eigenaars vlaggen voor de zeilers. Met haar kleurrijke kleding, glimlach en praatje is ze een perfecte reclame voor haar eigen winkel. De voorraad van de winkel staat onder wat kartonnen dozen vlak bij onze dinghy werkplek. Ernie was druk bezig met de eerste lagen grondverf toen ze aankwam om haar kraampje te vullen met kleding gemaakt van exotisch afrikaanse prints. De eerste begroetingen zijn altijd standaard hier in West Afrika "Goede dag" "Hoe gaat het ermee" "Alles goed, ook met het werk" en dan wat complimentjes "Mooie boot" "Goed werk". Maar het gesprek gaat verder; "Waar zit mevrouw en waar zit meneer ?". Mevrouw zit achterop en meneer in het midden. Dat wekt verbazing,"waarom dan ?" We vertellen dat mevrouw de kapitein is en bij het roer moet zitten. Het wordt met vrolijk gelach geaccepteerd. Maar als mevrouw de kapitein is en achter moet zitten dan zijn de bankjes verkeerd, komt er als opbouwende kritiek. Want dat gaat toch niet met de "Diaye fonde" van Ernie. En wederom vrolijk gelach. Ons Frans en Wolofs (de lokale taal) is niet het beste en we vragen om meer uitleg, want wat gaat er niet ? De middelste bank is beter voor de "Diaye fonde" van mevrouw lacht ze ons hartelijk toe. We krijgen een vermoeden waarover het gaat maar zijn nog niet zeker over het manco van onze nieuwe dinghy. We vragen uitleg over "Diaye fonde". Met een grote grijns en geschater pakt ze haar eigen heupen beet, en zegt dat ze van mevrouw mooier en dikker zijn. Als mevrouw moet sturen moet de achterbank breder zijn. De rest van de dag begroeten we Madam Bijou lachend onder het gezamenlijk naar elkaar uitroepen van "dikke kont" op zijn Wolofs Diaye fonde.

.

062==300512==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Terwijl Tom gestaag aan de nieuwe dinghy werkt klussen wij iedere dag een beetje verder aan boord. Een boot heeft onderhoud nodig en we hebben altijd verbeter puntjes naar aanleiding van het dagelijks gebruik. Onze kajuit tafel kan je open klappen zodat je een groot blad hebt, maar dan moet je de tafel niet vol leggen met tijdschriften, DVD's en rommeltjes. Onder de TV was nog ruimte voor een opberg bakje, de rugleuning kan dan nog omhoog, eronder is nog voetenruimte voor als we de bank gebruiken als bed. Met wat kussens ervoor is het niet opvallend in zicht. Je moet echt aan alles denken als je iets wilt veranderen aan boord. Hout kopen, zagen, schuren, vernissen en de tafel is sinds vandaag weer leeg, de rommeltjes liggen voor het grijpen maar uit het zicht. De roestplekjes en verfslijtplekken aan dek zijn inmiddels door Ernie verwijderd. Geschuurd tot op het staal, 2x epoxy erover en 2 lagen aflak. Toen de boot op de kant stond is ook de buitenwater kraan verbeterd. Er zat veel sulfide aanslag in de aanvoerpijp, afsluit kraan, leiding en voetpomp door het oppompen van organisch materiaal (zee wier/gras) dat vervolgens aan het rotten en corroderen ging in stilstaand zeewater met metalen onderdelen van de voetpomp. De voetpomp is nu geheel van kunstof. Kraan, pijp en leidingen zijn vervangen en om schoon water te houden zijn een grof filter en gecombineerd fijn en koolstof filter ingebouwd, zie de foto hiernaast.

       

.

061==240512==13:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Ernie is sinds zaterdag nacht weer thuis aan boord. De voorraden hollandse producten zijn onder de banken verdwenen. Afgelopen maandag gingen we het water in. Vele vragen hebben we gekregen over hoe dat in zijn werk gaat; duwen, met een bootje trekken ? Nee hoor niets van dat al. Onderwater staat op een diepte van ruim 5 meter en circa 200 meter vanaf de oever een stevige ankerpaal waar een katrol aan vast ligt, door de katrol loopt een staalkabel die aan de achterkant van de trolly vast gemaakt is en de andere kant van de kabel gaat naar de zelfde lier als die ons het water uit trok. We liggen nog een paar weken in Dakar voordat we naar de eilanden groep Cape verden zeilen. De tijd gebruiken we om de kleine roestplekjes aan dek bij te werken en wat timmer werk in de kajuit. Ondertussen is Tom dan nog altijd bezig met de bouw van de zeilende bijboot en als Tom klaar is kan Ernie aan het schuren en schilderen. Erik viert zijn verjaardag met 1 van zijn kadootjes, een week lang roze koeken bij de koffie en ´s avonds een etentje bij een Ethiopisch restaurant. In de reisgids van Senegal stond er één vermeld, anders hadden we hem nooit gevonden. De taxi chauffeur konden we in de goede richting sturen door te vragen naar het huis van de voorgaande president te rijden, dat was de aanwijzing die we telefonsich kregen van het restaurant. Denk nou niet dat je dan in een keurig geplaveide en opgeruimde wijk van Dakar komt. Die hebben wij hier nog niet ontdekt. Via met zand, stof en afval bedekte wegen door drukke woon wijken met continue handel aan de kant van de straat bereiken we de iets nettere wijk. Na 3 keer vragen, maar nog steeds het restaurant niet gezien te hebben, stappen we maar uit en gaan lopend verder, het moet tenslotte in de buurt zijn. Een smal verlicht reclame bord verraad de aanwezigheid van Labibela in een smalle zijsteeg. Het restaurant is vernoemd naar de Ethiopische stad waar een verzameling van vroeg christelijke kerken te vinden is die uit de rotsen gehouwen zijn. Op het dakterras doen we ons te goed aan een gecombineerde vegetarische- en een vlees schotel. Het is er koel en stil, we zijn even weg uit de hectiek van Dakar. Voor wie van de specifieke keuken en met je handen eten houdt kunnen we dit restaurant van harte aanbevelen. Wij aten ons bord erbij op, maar dat is gebruikelijk in Ethiopie. Het eten wordt geserveerd op een soort van pannekoek, de injera.

.

060==170512==19:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Zoals gezegd is er de afgelopen dagen hard gewerkt aan de Gabber. De twee mannen van de CVD die helpen zijn echte aanpakkers. Een kleine twee uur nadat de Gabber op de kant stond was de grootste drek er al afgekrabd met een plamuurmes. Hier op het strand is geen stromend water of electriciteit dus de traditionele hoge druk spuit kan hier niet gebruikt worden. De volgende morgen moest ik metalen schuursponsjes voor ze kopen om de antifouling nat op te schuren. Boven de waterlijn werd er voorzichtiger gewerkt om de verf niet te beschadigen. Nu het werk zo voorspoedig gaat was er ook tijd om de twee component verf eens goed in de poets te zetten. Onderwater waren er weer de bekende kale plekjes metaal die een extra schuurtje kregen om later in de epoxy gezet te worden. Vandaag op de derde dag uit het water is begonnen met de eerste lagen anti-fouling, vanmorgen 2 lagen nabij de water lijn en 1x het gehele schip, vanmiddag een tweede laag. Morgen nog zo'n dag en dan heeft de Gabber 4 lagen antifouling. Ja, met serieuze en goedkope arbeidskrachten is het vrolijk werken. De mannen krijgen CFA 5.000,- per persoon per dag en een warme lunch. Voor de beeldvorming, het uur salaris van een schoonmaakster in Nederland is hier een goed betaald en serieus dagloon voor twee man. De buren, ook aan het werk aan een boot, maken af toe wat gekheid als ik ("le patron") ook nog eens met thee of mint siroop aan kom. De werkuren zijn aantrekkelijk te noemen, van 9:30 tot 17:00 en 2 uur lunch pauze. De lunch is voor het restaurant een beetje een probleem. Hier zijn ze gewend met elkaar uit een groot bord te eten. Nu ken ik mijn gulzigheid, en uit bescherming voor de harde werkers vraag ik dus 3 borden. Bij aanlevering worden de deksels gelijk retour genomen en vandaag meende ik dat het gesprek tussen de bediening en de helpers zo iets was als "maar waarom eten jullie dan niet uit 1 bord". Als het werk gedaan is veranderd de omgeving van de Gabber in een sportveld. Dagelijks zijn er meerdere voetbal teams van verschillende leeftijden aan het trainen. Gisteren kwam de voetbal in zee en werd door de wind van land af geblazen. Zonder aarzeling volgde er een sprint door de rottende laag zeewier om de bal te redden. Helaas het water werd dieper dan borst hoogte en de voetballer bleek geen zwemmer te zijn en stopte de achtervolging. Een volgende voetballer en zwemmer nam een sprint gevolgd door een duik en borstcrawl. Met zo'n conditie zou dit wel eens een triatlon kandidaat kunnen zijn. Nog indrukwekkender zijn de trainingen van de worstelaars. Opdrukken in vele varianten, zandzakslepen, kikkersprong voor- en achteruit, en her en der ook oefenpartijtjes, alles in het mulle zand. Het is een bijzonder mooi schouwspel vanaf mijn eretribune op het dek van de Gabber. Ik denk dat er zo'n kleine honderd sporters op het strand bezig zijn. Ook Tom heeft niet stil gezeten, de basis van onze bijboot is gemaakt uit triplex en de vorm wordt nu nog bijelkaar gehouden door trekbandjes. En op Youtube staat al weer een paar dagen een filmpje over hoe we hier het water uit zijn getrokken, zie Gabber op het strand van Dakar

       
       

.

059==130512==19:00UTC=====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

De boodschappen uit Nederland zijn weer opgeruimd onder de vloer. Ondanks dat in Senegal bijna alles te koop is neem je het makkelijker mee uit de vertrouwde winkels in Nederland. Vliegen met TAP (Portugal) heeft het voordeel dat je per persoon 54 kg mag meenemen als bagage. De eerst 30 kilo zijn al op de Gabber. In de bagage zat: appelstroop (dat is hier niet), pindakaas (is er wel maar niet zo lekker), sandwichspread (te duur in Senegal), ketjap, gember siroop, stemgember, medicijnen, vitaminen, citronel olie, RVS onderdelen voor de dinghy, 2,5kg koperoxide, waterfilters en filterhouders. De koperoxide gaan we mengen met de anti-fouling (Ecofleet van Sigma) om het koper gehalte nog wat hoger te krijgen. Vraag me niet wat er Eco is aan Ecofleet, vermoedelijk een vriendelijke verkoop naam omdat het voldoet aan de afspraken binnen de IMO (International Maritime Organisation). Met een beetje mazzel kunnen we er dan weer 2 tot 3 jaar tegen voor we de kant op moeten. De 20 liter anti-fouling werd geregeld door de technicien van de CVD die ook de leiding heeft over de trolly. Hij regelt ook wat medewerkers voor het krabben, schuren en schilderen. Handschoenen, mondkapjes, plamuurmessen en schuurpapier leveren wij. Het klinkt miscchien wat koloniaal maar er gaat hard gewerkt worden de komende dagen. Internationale organisaties hebben nog meer leuke dingen, zo vond ik op de site van het FAO (Food and Agriculture Organization) Gidsen voor soorten identificatie ten behoeve van de visserij , het is een serie boekwerken voor de Westelijk Atlantic (Carieb) en de Oost Atlantic (Canarische eilanden, Afrika, Kaap Verdie). Het is wel kost voor de echte liefhebbers als je tot op soort niveau wilt gaan, maar de determinatie sleutels tot op familie zijn voor iedereen goed te volgen door de mooie illustraties. Vrijdag kwam Tom aangezeild met zijn eigen gemaakte bijbootje, hiernaast alvast een foto van hoe ons bootje er ongeveer uit komt te zien.

.

058==110512==19:00UTC====Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Erik is weer terug op de Gabber en Ernie geniet nog wat langer van het samen zijn met ouders, familie en vrienden. De reis naar Senegal verliep voorspoedig en na het nodige gehussel met de taxi chauffeurs op Dakar luchthaven arriveerde Erik om 01:15 lokale tijd op het terrein van de CVD. De water taxi vaart dan niet zodat de nacht dommelend doorgebracht moest worden in een van de hangmatten. Dommelend omdat de nachtwaker snurkend in een stoel met een transistor radiootje naast hem de wacht hield. Om zeven uur een ontbijtje gehaald en bij gepraat met de winkelier over de zorgelijke economische situatie in Europa. Tja, waar ze hier al niet van op de hoogte zijn. In Senegal lijkt de toekomst rooskleuriger. Op het vliegveld wordt je verwelkomd door electronische billboards die de 7 redenen om te investeren in Senegal uit de doeken doen. Stabiel en open land, moderne infrastructuur, gezonde economie, gekwalificeerde arbeidsmarkt, juridisch en belangstingtechnisch aantrekkelijk, goede toegang tot lokale en internationale markt, uitzonderlijke levensstandaard. Senegal maakt deel uit van zeg maar een soort van West-Afrikaanse EEG. Samen met 8 andere landen hebben ze net als de Euro landen één munt en een centrale bank. Of die munt waarde vast is weet ik niet, maar uit de schaarste van wisselgeld en de lage prijzen voor lokale producten meen ik op te maken dat ze zeker niet teveel geld "gemaakt" hebben. Het ontbijtje voor twee personen (stokbrood belegt met gekookt ei en kopje koffie) koste CFA 900,- (Euro 1,38) kijk dat heb je in NL zelfs niet bij de Hema. De terugkomst van Erik kwam goed getimed. Onze boot oppas had vervroegd de benen genomen, nee geen Afrikaan maar een nederlands jacht. Aanvankelijk waren ze afhankelijk van Erik's terugkomst, we hadden hun kapotte stuurautomaat meegenomen naar NL en Erik zou hem, of een nieuwe, ook weer mee terug nemen. Door een plotselinge ziekenhuis opname van een van hun familie leden ging een van de twee zelf even naar NL. De nieuwe stuurautomaat werd gelijk mee terug genomen naar Dakar. Daarna onsloegen ze zichzelf van hun belofte aan ons om op onze boot te passen. De toegangssleutel deponeerde ze doodleuk onder onze buiskap en ze vertrokken. Tom, de dinghy bouwer, was een dag voor Erik gearriveerd. En ook de technicien van CVD was blij dat de Gabber bewoond was omdat we de volgende dag het strand op zouden kunnen. Gelukkig is dat nu verplaatst naar maandag, maar het gaat binnenkort wel gebeuren.

.

057==040512==19:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum===

We komen maar niet los van Senegal. Gisteren aten we een "typisch hollands" bordje, aardappelen-groente-vlees. De groente waren sperziebonen volgens moeders recept; gekookt, afgieten, klontje boter en een snuif nootmuskaat erover. Waarom komen we dan niet los van Senegal ? de sperziebonen waren gekweekt in Senegal ! Nazoeken op internet bracht ons bij een publicatie van de Nederlands ambassade over de recente komst van een Nederlanderse teler naar Senegal (Sperziebonen uit de Sahel), hij heeft zijn bedrijf vlak bij Dakar. Kort na de oorlog begonnen als tussenhandelaar in groente en fruit is het bedrijf inmiddels een international op het gebied van groente productie. Door verspreid over verschillende landen en klimaat zones landerijen te hebben kan Van Oers United het gehele jaar door in Nederland allerlei groente leveren zonder afhankelijk te zijn van de Nederlandse seizoenen. De tijd in Nederland gebruiken we intensief met bezoekjes, etentjes, boodschappen, internet bestellingen, tandarts en huisarts visite. Wederom is het ouderlijk huis van Ernie meer een Bed & Breakfast voor ons. Niet echt rustgevend of een "leuk dat de kinderen thuis zijn". Hieronder een paar foto's van onze hollandse uitstapjes: haring happen met de bemanning van de Vida vagabunda (en Tucan truckers), kroketten eten, toerist in eigen land met een bezoekje aan stadhuis Middelburg en diploma zwemmen door het jongste neefje.

       
       

.

056==300412==19:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====

Na vele jaren stonden we vandaag weer op de vrijmarkt in Utrecht. We moeten toch binding blijven houden met de straatverkoop waar we de laatste maanden altijd ons eten en souveniertjes kochten. Maar nu zaten we aan de andere kant. Vele "kijken niet kopen" en afdingers kwamen langs. Net als in Gambia en Senegal waren hier de toubab's (buitenlanders) de beste klanten, marokkanen, polen en engelsen naast een handje vol wat oudere nederlandse dames bezorgde ons een leuke omzet. We kwamen pas na wat omzwervingen terecht op ons plekkie op de kruising Jacobijnenstraat en Predikherenkerkhof in hartje centrum van Utrecht. Al voor achten 's-morgens hadden we onze handelswaar uitgestald op de vrijmarkt in Bussum. Maar een "oranje commitee controleur" vroeg ons op een toon die ons deed denken aan de douane beambte in Dakar waar onze kinderen waren. Eh die hebben we niet, "raus bitte" op de volgende ronde krijg je een bekeuring ! Excuses ala "wir haben es werklich nicht gewusst" zouden niet bijdragen aan een vriendelijker toonzetting was onze verwachting, "het is al veertig jaar een kindermarkt!". Spontaan kregen we kinderen te leen aangeboden van omringende ouders, maar we pakten onze spulletjes en zette koers naar Utrecht. De vrijmarkt is altijd een hele drukte. Zittend op een klapstoeltje zie je heel wat volk voorbij trekken. En voor wie van mensen kijken houdt kunnen we het aanbevelen om met wat oud huishoudelijk waar te gaan zitten op de vrijmarkt in plaats van rond te lopen. Je ziet minstens zoveel mensen en het is een stuk minder vermoeiend. Een eindje verder in de straat was er een promotie uitvoering van een west Afrikaans djembe en dans groep. Voor wie niet van reizen houdt maar toch iets van onze belevenissen in het echt wil meemaken kijk eens op de site van Zaouli. Ook bij een groep studenten van de Utrechtse School voor de kunsten spatte het enthousiasme eraf, wat het wordt weet ik niet maar hun leuze "brave meisjes zijn stom" is prikkelend genoeg om ze succes te wensen.

.

055==190412==19:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum====

Vanmorgen werden we weer vroeg wakker van de buiten geluiden. Dit maal geen gezang van de vele moskeen rondom de ankerplaats maar van zingende merels. We zijn sinds woensdag avond laat in Nederland. Het was een lange reis vanuit Dakar. Ons vliegtuig vertrok met bijna 2 uur vertraging pas na half drie 's-nachts. Erik miste daardoor zijn aansluitende vlucht in Lissabon zodat we toch nog gezamenlijk van Lissabon naar Amsterdam konden vliegen. Omdat Ernie wat langer in Nederland blijft moesten we de vluchten afzonderlijk boeken, waardoor we vanaf Lissabon in verschillende vliegtuigen zouden zitten. Maar een geluk bij een ongeluk, want door de vertraging konden we gezamenlijk vliegen en kregen we van TAP Airlines een lunch te goed bon. De ruim 13 uur wachten op Lissabon airport brachten we deels slapend door op een van de vele bankjes zonder armleuningen en natuurlijk smullend van een gratis lunch bij de Pizza hut. De zingende moslims rondom Dakar kunnen er wat van. Sowieso heb je vijfmaal daags de oproep tot gebed. Maar in Dakar heb je, zeg maar, de vrolijke tak van de Islam, de Soefie's. Onderdeel van het Soefisme is dat je door zang, dans en muziek ook dichter bij Allah kan komen en hem zo kan aanbidden. In Turkije gingen we al eens kijken naar Soefie dansers, minuten lang dansten ze tot in een soort van trance in mooie wijde gewaden op serene muziek. In Dakar was er een paar dagen geleden blijkbaar wat te vieren. De hele nacht door was er zang en muziek vanuit meerdere moskeen rondom de ankerbaai. We blijven ons verbazen over hoe vrolijk er in Senegal met het geloof wordt omgegaan en tegelijk hoe veel beslag het geloof op het openbare leven legt. Gebeden geprevel, zang en muziek vanaf de vele minaretten, bidden op iedere straathoek en in ieder kantoor, winkel of vliegveld, terwijl de daagse dingen op een meter afstand gewoon door kunnen gaan. "Oh, ik schuif m'n bidmatje wel even op" of "Oh, kom ik later wel terug of loop even om". Vlak voor vertrek uit Dakar bespraken we met Tom het ontwerp voor onze zeilende bijboot die hij gaat bouwen. Tom is een jonge Engelse zeiler die al jaren onderweg is en erg handig is met hout. In Graciosa zagen we hem al aan het werk bij het maken van een vaste buiskap voor een andere zeiler die erg tevreden was over Tom's werk. En ook zijn eigen bijbootje heeft hij zelf gemaakt. Uit Nederland nemen we kleine onderdelen mee als roerophang en dollen, de rest; hout, epoxy en glasvezel is prima in Senegal te koop.

054==150412==12:00UTC===Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

De Lariam blijft ons bezig houden. Gelukkig zijn we niet de enigste nadenkers daarover, want we kregen van een liefhebber van rekensommen de wiskundige oplossing per email, George bedankt ! De halfwaardetijd is 3 weken, dus de afnamefactor per week is 0.794. Ga maar na: 0.794 x 0.794 x 0.794 = 0.5 Dus bij aanvang op moment t = 0 is er 250 mg in het bloed. We zeggen U0 = 250 Na één week: t = 1 dus U1 = 250 x 0.794 + 250 (Een nieuwe hoeveelheid Lariam erbij) Na twee weken: t = 2: U2 = (250 x 0.794 + 250) x 0,794 + 250 Na drie weken: t = 3: U3 = U2 x 0.794 + 250 Na n weken: t = n: U(n) = U(n-1) x 0, 794 + 250 Hiernaast staat een tabel met de uitgerekende restwaarde van ieder ingenomen pilletje op de laatste dag van inname, alles bij elkaar opgeteld zat er op de dag van stoppen met slikken 1137,399 mg in het lichaam. De afnamefactor van 0,794 per week gaat vanaf die datum door zonder dat er nieuwe Lariam bij komt. Om de vraag te beantwoorden wanneer het verwaarloosbare niveau van een honderste pil is bereikt moeten we onderstaande som uitrekenen: 1137,399 * 0,79^(aantal weken) = 0,250 0,79^(aantal weken) = 0,250 / 1137,399 0,79^(aantal weken) = 0,00220 (aantal weken) = 35,6 Dat is een schrikbarend lange periode tot 21 november 2012. We houden ons maar vast aan andere mijlpalen: het niveau van 1 pil op 30 april, een halve pil op 21 mei en een tiende pil op 28 juli.

Datum inname pil Weken in lichaam op 17 mrt Rest mg van pil in lichaam op 17 maart 31 dec 11 19,768 07 jan 10 24,897 14 jan 9 31,356 21 jan 8 39,492 28 jan 7 49,737 04 feb 6 62,642 11 feb 5 78,894 18 feb 4 99,362 25 feb 3 125,142 03 mrt 2 157,609 10 mrt 1 198,500 17 mrt 0 250,000

Natuurlijk zijn er nog meer opmerkingen te maken. Zo gebeurt de uitscheiding van Lariam door het lichaam voornamenlijk in de ontlasting en met behulp van gal. Dus het eetpatroon is van invloed. Het gewicht van het lichaam is naast allerlei stress factoren op lichaam en geest ook van betekenis. De komende tijd gaan we voor afleiding zorgen, een bezoek aan Nederland, de boot de kant op, het onderwaterschip schoon maken en schilderen. En de dagen dat de slaap niet gevat kan worden mag er een half tabletje Diazepam geslikt worden, maar niet te veel of te vaak want daar wen je aan. Gelukkig was de situatie niet zo slecht dat we naar het zwaardere Haloperidol moesten grijpen. Deze middelen hadden we in Nederland nooit eerder gebruikt en bij de voorbereidingen van onze reis namen we ze mee in de categorie vooruit dan maar, we hebben ook een Epirb, reddingsvlot en nog meer dingen die we liever niet willen gebruiken. Een overzicht van de uitgebreide medicijnkast is te vinden op, www.sy-gabber.nl/gabber/documenten.

.

053==130412==16:00UTC===Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Onze oude zwemtrap verkochten we in januari aan het scheepsbenodigdheden winkeltje op het terrein van de CVD. De zwemtrap stond bij ons al de hele reis in het gangboord zonder dat we hem gebruikten, de nieuwe vaste zwemtrap die achterop zit bevalt prima. Voor ons was de verkoopprijs een compensatie in de kosten voor de bijboot reparatie en een vorm van "ontwikkelingshulp". Vandaag ontdekten we dat we op het gebied van ROI (return of investment) hier prima in de leer kunnen gaan. De inkoop prijs was CFA 5.000,- en de nieuwe eigenaar was blij dat hij de verkoopprijs kon terugbrengen naar CFA 35.000,-. Nog altijd een mooie prijs voor een RVS zwemtrap met geschiedenis. Samen met Chris en Nicole aan boord van hun Maurice Griffit gaat de trap verder op reis, vermoedelijk naar Guinea-Bissau en verder. De afgelopen dagen hebben we ons verder verdiept in de bijwerkingen van Lariam. En tja als we dit van te voren geweten hadden waren we er niet aan begonnen. Zelfs het Nederlandse leger gebruikt het niet meer ! In een Radar uitzending van oktober 2010 wordt gewaarschuwd voor de risico's van Lariam. Gelukkig hebben we er niet allebei last van, Erik heeft het middel vroeger al maanden achtereen gebruikt zonder problemen. Volgens onderzoek in 2003 (British Medical Journal) valt hij daarmee in de 58% die geen last hebben, 42% van de gebruikers meldt gemiddelde tot ernstige neuropsychische bijwerkingen te hebben. Gisteren een emailtje gestuurd naar de Radio Medische Dienst met vragen om advies om de bijwerkingen te onderdrukken. We kregen binnen enkele uren een betrokken advies retour. De bijwerkingen (paniek gevoelens, radeloosheid, slapeloosheid, heimwee, malende gedachten) zijn minder maar steken af en toe hinderlijk de kop op. De halfwaarde tijd (de tijd waarin de helft van de oorspronkelijke dosis door het lichaam is afgevoerd) van Lariam is gemiddeld 3 weken. Dus het zal nog wel even duren voor Ernie van de bijwerkingen verlost zal zijn. Voor de liefhebbers een mooie rekensom: 12 pillen wekelijks ingenomen van 250 mg na hoeveel weken zit je dan op een verwaarloosbaar niveau van 0,25mg na het stoppen van de inname ?

.

052==100412==15:00UTC===Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Ergens langer blijven betekent ook dat je meer van de plaatselijke seizoenen mee krijgt. In Gambia zagen we de mango bomen in bloei staan en met vele kleine vruchten. Nu inmiddels ruim 6 weken verder komen er steeds meer mango's in de stalletjes en op de markt. Over een paar weken, als het mango seizoen er echt is, vallen ze als overrijpe vruchten uit de bomen en worden ze vaak cadeau gedaan als je groenten of fruit koopt. Voor ons een prima gelegenheid om weer eens zelf jam te maken. Zo zie je maar weer dat de moestuin die we een paar jaar hadden onderdeel was van voorbereiding op het maken van een lange zeilreis. Vanaf een handkar kopen we 3 kilo rijpe mango's en wat sinaasappels. We schillen de mango's, snijden het vrucht vlees los van de pit. Persen 2 sinaasappels uit, snijden 4 bolletjes stemgember heel fijn. De mango's en de pitten doen we samen met het sinaasappelsap, de stemgember en circa 5 eetlepels of meer suiker en een vleugje kaneel in een ruime pan. Daarna brengen we alles aan de kook en maken al roerend en met de stampotstamper het vruchtvlees tot moes. Na 15 minuten door koken, halen we de mango pitten eruit en de hete jam gieten we daarna in steriele potten. Wij houden van frisse jam, dus gebruiken weinig suiker. Gelukkig is gelatine of geleisuiker niet nodig om het vruchtvlees van de mango in te dikken want we konden het niet vinden in de winkel. Bij een naburig hotel zit altijd een pelikaan met zijn poot vast aan een touwtje. Een treurig gezicht vonden wij het altijd. Vandaag troffen we de pelikaan boven op een geparkeerde auto aan. Hij was los uit zijn enkelband en genoot zichtbaar van zijn herwonnen vrijheid. We spraken het beest bemoedigend toe maar dat de liefde wederzijds zou zijn hadden we niet verwacht. Hij sprong van de auto en kwam op ons af. Als ie zo tegen je aan schurkt is een pelikaan best groot en die snavel helemaal. We hoopten dat de liefde zou bekoelen als we wegliepen richting hoofdweg. Maar nee hoor, parmantig sjokte het beest pal achter ons aan helemaal tot aan de hoofdweg. Het moet een raar gezicht zijn geweest want mensen die het zagen schoten in de lach. De Pelikaan had ook zin in een wandeling leek het wel. Hij had vooral een oogje op Ernie. Met zijn bek omhoog kwam hij ruim boven Ernie uit die zoveel aandacht niet echt kon waarderen. Een Senegalees pakte de pelikaan in een stevige greep en bracht hem weer retour hotel.

.

051==090412==16:00UTC===Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Rondom de CVD is altijd wat te doen. Op een van de andere boten komt regelmatig een Afrikaanse jongen langs die dwarsfluit speelt. Niet zo'n glimmende europese met kleppen maar een zelf gemaakte. Een pijp aan de bovenkant dicht en op de juiste plekken een 3-tal gaten voor een beperkt aantal accoorden. Voor Ernie gelegenheid om een deuntje mee te spelen in een ander ritme. Aan boord hadden we nog een kleine plastic dwarsfluit vanuit de lespraktijk en dat was wel een passend kado. Ernie ontving een Afrikaanse fluit als dank. Een zwarte kunstof pijp, versiert met inkervingen en smalle stroken duck-tape nabij het aanblaas gat. Regelmatig wordt er geoefend op de nieuwe fluiten. Klik op de foto voor een Youtube filmpje. Erik kreeg een hele serie gecalibreerde sateliet foto's van de Gambia rivier die als kaart materiaal gebruikt kunnen worden in het navigatie programma OpenCPN. Dat was aanleiding om op zoek te gaan naar hoe deze GoogleEarth beelden verzameld waren. Met het programma GE2KAP bleek het een fluitje van een cent om zelf gecalibreerde satiliet beelden te verzamelen vanaf Google Earth. GE2KAP is een programma dat geschreven is in REXX, dus naast GE2KAP moet ook de "oorexx interpreter" geinstaleerd worden. Klinkt ingewikkelder dan het is en de beloning is zeer de moeite waard. Op www.oorexx.org kan de "interpreter" gedownload worden en GE2KAP is te vinden op,www.gdayii.ca. Inmiddels hebben we nu het hele rivierengebied van de Casamance en Saloum als sateliet beeld beschikbaar voor gebruik in OpenCPN. Hadden we dat maar eerder gehad, misschien dit najaar nog een keer naar de Casamance om tussen de flamingo's en pelikanen te varen.

.

050==080412==16:00UTC===Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Met ons langdurig verblijf in Dakar behoren we inmiddels tot de vaste inboedel van CVD en omgeving. De taxichaufeurs van de naburige standplaats weten dat we die kant alleen oplopen om lunch te bestellen in hun "kantine". Regelmatig krijgen we de lunch (CFA 500,- Euro 0,75) op de pof mee als er gebrek is aan wisselgeld, later in de middag verrekenen we het dan. Bij de kleurijke verzamelbus zijn we ook vaste klant voor ritjes naar en uit de stad. Het is gezelliger in de bus dan in een taxi en het bespaart ons 6 maaltijden per retourtje. Erik is al een tijdje opzoek naar een nieuw hoesje voor de camera. Maar de leerbewerkers zijn in Senegal dunner bezaaid dan in Marokko. In rue Faidherbe, tegen over het ministerie van Economische zaken en Douane, vonden we een schoen- annex portefeuille maker. Natuurlijk kon hij zo'n tasje maken, een paar maten meten, een malletje op een stuk oud papier en morgen middag is het klaar. Een mooi versierd stukje handwerk en een praktisch souvenier. Bij de CVD is het een komen en gaan van nieuwe zeilboten. Gelukkig deze keer ook zeilers die hun gevaren tracks digitaal opslaan. Op onze engelstalige pagina met tracks en waypoints staan nu ook tracks voor de zijkreken van de Casamance en een serie gecalibreerde luchtfoto's van de hele Gambia rivier die te gebruiken zijn in OpenCPN. Klik op "doe het zelf" in het hoofdmenu van onze homepage, www.sy-gabber.nl.

  

.

049==050412==16:00UTC===Positie:=14=42,7N==017=25,7W==Dakar==

Meestal schuwen we de drukte en grote mensen massa's, maar ter ere van de viering van de 52 jaar onafhankelijkheid van Senegal zijn we naar de parade gegaan. Al om 09:30 stonden we langs de weg te wachten en te wachten om net als de Senegalezen een glimp van de nieuwe president te kunnen opvangen. Een agent zag er op toe dat we niet met onze voeten over de trottoirdrempel staken en het lukte Ernie nog om een voordringende dame met sierlijk geknoopte hoofddoek naar de andere kant van de straat gedirigeerd te krijgen. En dat was niet makkelijk want de dame had een uitlacherige houding van "dit is mijn stoep" en "het is mijn president", gelukkig kwam er bijval van omstanders, waarna de agent haar uiteindelijk weg stuurde.

Macky Sall kwam twee keer langs en werd met applaus en gejuich onthaald, een uurtje later kwam het defilé van alle leger en politie onderdelen vlak langs ons stoepje gelopen. Bij populaire eenheden en als er familie of vrienden in het publiek stonden klonk er applaus en gejuich. De geuniformeerde mannen en vrouwen liepen er groten deels ontspannen bij, al hadden sommigen een heel serieuze strenge blik vooruit. Jong en oud waren vertegenwoordigd in het defilé en de oudstrijders kregen een wel gemeend onthaal. Klik op de foto voor een Youtube impressie of zie ons Youtube kanaal. Na het defilé gingen we met zo'n kleurrijke verzamel bus retour naar de CVD. We waren samen met de zwitserse Alex en Ursula , de bemanning van de Silmaril, (met dank voor de foto's bij dit verhaal, want zij hebben een prima telelens). Onderweg naar de "bushalte" werden we aangesproken door een vriendelijke toeristen husselaar die ons tipte over een worstel wedstrijd die in de namiddag gehouden werd. Het vooruitzicht van traditionele dans en het authentieke karakter haalde ons over de streep om naar het stadion te gaan. Een medewerker van CVD begeleide ons op deze trip.

   

Een uur voor aanvang van de wedstrijden waren we in het stadion Demba Diop, samen met zo'n paar duizend Senegalezen en een handje vol toeristen. De worstelaars werden begeleid door hun team genoten, maar vooral ook door mannetjes met zakken vol talismannen, gelukbrengers en kwade geesten verdrijvers, niet voor de verkoop maar in de verwachting dat het de overwinning dichterbij zou brengen. Al ruim voor de wedstrijden lopen de worstelaars zich warm op het veld en voeren allerlei eigen rituelen uit. Meerdere keren rond het veld lopen, soms een pasje achteruit, water over zich uitgieten in de worstel ring, met een water pot op je hoofd rond lopen en hem dan kapot gooien in iedere hoek van het stadion, zand van vorige wedstrijden uitstrooien in de worstel ring, zand van dit stadion meenemen, meerder malen door een hoepel heen stappen, kettingen om en af doen, en alles wat nog meer helpt ... Klik op de grote foto voor een Youtube impressie of zie ons Youtube kanaal.

       

Het leukste waren de imponerende presentaties en dansen die de teams maakten, deels met bijval van hun supporters op de tribunes. Vier djembe (trommel) groepen zorgden voor de begeleiding, en een aantal dames en heren zongen traditionele liedjes over worstelen, leeuwen etc ... En zoals tot nu toe bij alle georganiseerde happeningen die we gezien hebben verliep het in een uiterst ongedwongen gemoedelijke sfeer zonder zichtbaar draaiboek of enige regie. Op meerder momenten was er gelijktijdig: dans, zang, toespraak, rituelen in de ring, rituelen op het veld en meldde zich een nieuw team in het stadion. Een als leeuw verklede danser danste met korte onderbrekingen het gehele tournooi door met bewegingen, ritme en een timing gevoel dat we nog niet eerder gezien hadden. Vooraf aan de worstel partijen werden de laatste rituelen uitgevoerd en de spelers kregen daar ook ruim de tijd voor van hun tegenstander en de scheidsrechters. Een wedstrijd is gewonnen als de verliezer met zijn schouder de grond heeft geraakt, sommige wedstrijden waren heel kort, eenmaal in een goede greep en uit evenwicht gebracht is het gedaan, soms met worp over het staande lichaam van de winnaar heen, maar meestal met "beentje haken". Het was een geweldig feest waar de senegalezen geen druppel alcohol voor nodig hadden. Even na achten waren we weer terug op de zeilclub na een prachtig namiddag vermaak in authentieke sferen. De terugrit deden we met 5 passagiers in één taxi, Ernie in de achterbak van de station wagen. Nee geen opgesloten gevoel, de achterruit was er uit en de klep kon niet goed dicht.

.