 | Ernie is sinds zaterdag nacht weer thuis aan boord. De voorraden hollandse producten zijn onder de banken verdwenen. Afgelopen maandag gingen we het water in. Vele vragen hebben we gekregen over hoe dat in zijn werk gaat; duwen, met een bootje trekken ? Nee hoor niets van dat al. Onderwater staat op een diepte van ruim 5 meter en circa 200 meter vanaf de oever een stevige ankerpaal waar een katrol aan vast ligt, door de katrol loopt een staalkabel die aan de achterkant van de trolly vast gemaakt is en de andere kant van de kabel gaat naar de zelfde lier als die ons het water uit trok. We liggen nog een paar weken in Dakar voordat we naar de eilanden groep Cape verden zeilen. De tijd gebruiken we om de kleine roestplekjes aan dek bij te werken en wat timmer werk in de kajuit. Ondertussen is Tom dan nog altijd bezig met de bouw van de zeilende bijboot en als Tom klaar is kan Ernie aan het schuren en schilderen. Erik viert zijn verjaardag met 1 van zijn kadootjes, een week lang roze koeken bij de koffie en ´s avonds een etentje bij een Ethiopisch restaurant. In de reisgids van Senegal stond er één vermeld, anders hadden we hem nooit gevonden. De taxi chauffeur konden we in de goede richting sturen door te vragen naar het huis van de voorgaande president te rijden, dat was de aanwijzing die we telefonsich kregen van het restaurant. Denk nou niet dat je dan in een keurig geplaveide en opgeruimde wijk van Dakar komt. Die hebben wij hier nog niet ontdekt. Via met zand, stof en afval bedekte wegen door drukke woon wijken met continue handel aan de kant van de straat bereiken we de iets nettere wijk. Na 3 keer vragen, maar nog steeds het restaurant niet gezien te hebben, stappen we maar uit en gaan lopend verder, het moet tenslotte in de buurt zijn. Een smal verlicht reclame bord verraad de aanwezigheid van Labibela in een smalle zijsteeg. Het restaurant is vernoemd naar de Ethiopische stad waar een verzameling van vroeg christelijke kerken te vinden is die uit de rotsen gehouwen zijn. Op het dakterras doen we ons te goed aan een gecombineerde vegetarische- en een vlees schotel. Het is er koel en stil, we zijn even weg uit de hectiek van Dakar. Voor wie van de specifieke keuken en met je handen eten houdt kunnen we dit restaurant van harte aanbevelen. Wij aten ons bord erbij op, maar dat is gebruikelijk in Ethiopie. Het eten wordt geserveerd op een soort van pannekoek, de injera. |
.