104==231012==23:00UTC=====Positie:=16=09,7N==022=55,4W==Boa=Vista==

Vandaag maakte Pieter en Trudy de strandwandeling van het resort naar Sal Rei. Tijdens laag water is de geul van de duin doorbraak doorwaadbaar dus dat scheelde een stuk omlopen voor ze. Erik haalde ze van het strand op met onze dinghy voor een bezoekje aan de Gabber. Voor Ma Slim (85) was de wandeling en zeker de dinghy trip te veel avontuur dus vermaakte ze zich in het Riu resort. Zo kon ze ook haar benen laten bijkomen van een flinke zonverbranding. Pieter en Trudy drinken gezellig koffie aan boord en we kletsen de tijd weg tot de zeeziekte van Pieter te erg wordt. Dan is het ook een prima tijd om naar het dorp te gaan voor wat toeristische boodschappen. Na de nodige winkeltjes bezocht te hebben kopen we een broodje bij de warme bakker en gaan we naar pension Migrante voor een verfrissing. Migrante is een sfeervol gerestaureerd koloniaal gebouw met cafe en kamers voor de verhuur waar ook op bestelling gegeten kan worden. Na lunchtijd nemen we een collectief busje naar Rabil en stappen uit bij de afslag van het hotel, een wandeling van 15 minuten onder de brandende zon brengen ons in de verkoelende luxe wereld van Riu resort met verkoelend zwembad, cocktails en airco kamers. Ma Slim en Trudy trakteren zichzelf op een massage, Pieter en Erik zwemmen wat rond de bar en Ernie zoekt de verkoelende schaduw van het terras. In de namiddag is het helaas afscheid nemen, morgen vliegt de familie retour Nederland. We zwaaien nog lang naar moeders op het balkon als wij naar de hoofdweg lopen waar we al snel een lift krijgen terug naar Sal Rei.

               

.

103==211012==11:00UTC=====Positie:=16=09,7N==022=55,4W==Boa=Vista==

Het blijft een raar idee dat de familie op zicht afstand van onze ankerplaats verblijft in een compleet andere wereld dan wij dagelijks ervaren op de Cape verde. Gisteren hadden we met elkaar een auto gehuurd om het eiland te verkennen en om de familie wat meer kennis te laten maken met zoals wij leven. De dag begon voor ons met een dinghy trip naar de steiger van Boa Vista omdat een strandlanding te riskant was door de stevige swell. Terwijl Ernie de familie opwachtte bij het begin van het dorp ging Erik alvast water halen bij het centrale tappunt voor de lokale vissers en bewoners, ja, ja nog niet ieder huis hier heeft een eigen waterleiding. Toen de familie gearriveerd was konden ze shoppen bij de vele, door west-Afrikanen gerunde, winkeltjes terwijl Erik met de dinghy heen en weer ging naar de Gabber met alle lekkernijen en bestellingen uit Nederland. Eenmaal terug bij de steiger legden we de dinghy op het strandje aan de westzijde bij de vissersbootjes. Een Kaapverdiaan kwam ons waarschuwen dat er flink gestolen werd en of de motor wel op slot zat. Ja dat zat ie, maar vanaf dat moment knaagt er een onaangenaam gevoel van onveiligheid in het hoofd en tussen de schouderbladen. Na een kopje koffie in een strandtent toch maar besloten om de dinghy elders te leggen. Bij de te waterlating kreeg Erik een flinke golf over zich heen en bij de strandlanding viel Ernie in het zoute water. Moeders ziet het allemaal zorgelijk aan en het vrije romantische gevoel van al 2 jaar vakantie laat zich van de meer realistische kant zien "Wie de zee tot bruid neemt moet een zilte kus op de koop toenemen" is een bestaand Swahili spreekwoord. Katsverzopen met zeewater spoelen we ons zelf en kleren met zoetwater bij de strandtent. Gelukkig had Pieter een pick-up gehuurd, nu konden we in de achterbak in de wind en zon tijdens de rit opdrogen. Een groot deel van de wegen is onverhard en de 4x4 met hoge assen komt dan goed van pas. We zien eindeloos lange lege stranden met wit zand en oceaan branding. Het binnenland is door de recente regenval redelijk groen met grassen en lage struiken, behalve loslopende geiten is het een lege bedoeling. De enigste goede wegen zijn tussen het vliegveld en de 2 riante Riu resorts. De dorpjes die we passeren zijn slaperig en zonder bezienswaardigheid of vertier. In Bofareira drinken we een verfrissing in een lokale winkel. Zoals de meeste winkeltjes op de Cape verde is het een combinatie van kroeg en kruidenier. Helaas kunnen we nergens een eettentje vinden dat open is. Het lijkt erop dat de "all-inclusive" arrangementen van de Riu resorts ieder lokaal initiatief om zeep hebben geholpen. Een frisdrankje kopen lukt nog maar alle restaurantjes zijn dicht of serveren geen eten meer lijkt het. Tegen zonsondergang gaan wij met de dinghy naar "huis" en de familie retour Europa in het Riu resort waar alles spik en span is en optimaal georganiseerd voor een relaxte vakantie in tropische sferen onder het Kaapverdiaanse motto "Living without stress".

.

102==1181012==11:00UTC=====Positie:=16=09,7N==022=55,4W==Boa=Vista==

Een strandwandeling van ruim een uur bracht ons vanmorgen in de buurt van het hotel waar Pieter en Trudy op vakantie zijn. In de buurt want de zware regenval van een week geleden had niet alleen een brug weggespoeld. Vlak bij het hotel had de regenwater afstroom een zandduin doorgebroken en er was een natuurlijke Slufter ontstaan. Na nog eens een uur omlopen arriveerden we bij het Riu Karamboa hotel. We probeerden eerst de hoofdingang, maar werden door de bewaker niet toegelaten en naar het strand gestuurd. Daar konden we het terrein wel op. Piet en Trudy waren snel gespot, en als grote verrassing kwam Ma Slim na een minuutje te voorschijn. Wel gehoopt maar niet verwacht maakte het een leuk weerzien na al die maanden van huis. Het hotel is een "all-inclusive" arrangement en in het geheel niet ingesteld op dagbezoekers. We voelden ons dan ook een beetje bezwaard om gratis mee te drinken en te eten want nergens hoefde betaald te worden. Voor de lunch gingen we te rade bij de receptie, die had een oplossing voor euro 60,- per persoon ! Hum, eerlijkheid is ook niet alles besloten we daarop. Wij trokken ons terug en onze all-inclusive familie kwam terug van de lunch met een doggy-bag voor ons met een broodje kaas en vlees. Voor de terugtocht zagen we af van een wandeling en beproefden we ons geluk met het vinden van goedkoop vervoer. Trips vanuit het hotel naar Sal Rei, waar onze boot ligt, worden voor het 20-voudige van een verzamelbusje ritprijs aangeboden. Net buiten het hotel werd een pick-up volgeladen met dames van het lokale personeel, we pasten er nog wel bij. Eerst zaten we met 11 dames, maar plots sprongen er 5 dames over in een andere pick-up die ook uit de poort van het hotel kwam. Uiteindelijk zaten we met 6 personen in de achterbak en in 15 minuten waren we gratis in Sal Rei.

     

.

101==151012==11:00UTC=====Positie:=16=09,7N==022=55,4W==Boa=Vista==

De laatste twee weken wordt het drukker op de Cape verde met zeilboten. De Franse zeilers zijn de eerste die we zien komen, andere nationaliteiten zijn nog schaars. Ze blijven erg op zich zelf die fransen. De nieuwe franse buurman op de ankerplaats heeft binnen 12 uur na aankomst van andere franse boten zijn achterdek vol zitten met visitie die hij desnoods met de bijboot uit de haven ophaald. Ondanks dat we onze vlag voor een dag een kwartslag draaien blijft een bezoekje uit. Vorige week arriveerde er nog een Rus met averij. Een flink gat in zijn spiegel en om drijvend te blijven had hij alles van gewicht naar voren van het schip gebracht. Door een botsing met een walvis had hij 30 Nm ten noorden van Mindelo de schade opgelopen, gelukkig wist hij op zijn buitenboord motor de haven te bereiken. De reparatie werd uitgevoerd met 18 mm dik multiplex en is daarmee steviger dan de rest van zijn circa 8,5 meter lange boot van tri-plex. Een solo zeilende circa 35 jarige mooie en zeer sexy geklede francaise schudde het barvolk van solo zeilende mannen wakker in de haven van Mindelo. De vastgeroeste zeebonken keken amechtig met de tong uit de mond toe als deze in vrolijke mini jurk geklede verschijning over de steiger paradeerde met boodschappen voor haar poes, de enigste opstapper die met haar mee zeilt. Ze had de Braziliaanse gastenvlag al opgehangen. Na 3 dagen Mindelo vervolgde ze haar tocht, de zeebonken van de bar met "jeuk op het roer" achter latend, "dan maar opzoek naar gezelschap van okkenootjes" denkend, om nog even in het taalgebruik van de de Horizon te blijven.

Door ons vertrek uit Mindelo was het ook afscheid nemen. We zijn benieuwd wie we waar zien, de Horizon nagenoeg zeker in Suriname, de andere boten mogelijk pas in de zuidelijke Carieb als ze daar het orkaan seizoen afwachten. Aanvankelijk wilden we nog een nacht voor anker bij Santa Lucia, een onbewoond eilandje ten oosten van Sao Vicente maar de zee was te ruw om daar voor anker te gaan. Onze tocht naar Boa vista was wederom een zware, 36 uur aan de wind met 6-7 Bft. De fijn gevoelige neus van Erik bracht extra actie. De brandbare dampen die Erik deze keer rook waren afkomstig van benzine claimde hij om 24:00 's-nachts. Met het gestamp en geslinger zou een jerry-can in de problemen kunnen zijn gekomen. Alle bekende voorraden werden geinspecteerd. En ja hoor een met zelf vulkaniserende tape gerepareerde dop van het bijboot voorraad tankje was door de opklotsende benzine opgelost en lekte benzine in de bakskist. Gelukkig geen open vuur of draaiende motor die de benzine dampen konden laten ontploffen. Sinds gister avond 21:00 uur liggen we voor anker bij Boa Vista. Tegen het advies van de pilot in zijn we toch in donker de baai ingevaren, de digitale kaart gaf voldoende details om dat veilig te doen. Bij een diepte van 6-7 meter op een zandbodem lieten we het anker vallen, dit plekje is goed voor vanavond, bij daglicht gaan we wel wat dichter naar de kust.

.

100==061012==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Aflevering 100 van ons blog in 2012 al weer, we schrijven dus vaker dan iedere 3 dagen een praatje bij een plaatje over wat we meemaken. Volgens de statistieken bezoeken ruim 110 personen dagelijks onze homepage, een derde daarvan heeft ons opgeslagen in de favorieten. Andere bezoekers komen op de site via een zoekopdacht in Google over een maritiem onderwerp, ze komen dan binnen op de "doe het zelf" of "uitrusting" pagina. Al dat bezoek vinden we leuk, maar sommige bezoekers proberen we uit de boot te weren. Na de ontdekking van een kakkerlaknest in de deksel van de koffiepot zijn we druk geweest met het vangen en voeren met gif van deze ongenode gasten. Het lijkt er op dat het succesvol is. We zien ze niet meer wegschieten bij het openen van de vuilnisbak en de lijmvallen hebben de laatste dagen geen nieuwe vangsten. Hiernaast een plaatje van een door ons aan boord gevangen kakkerlak met eierpakket. Zo'n vieze beesten plaatje vinden de jongeren van verschillende internet fora leuk om naar door te linken, onze kakkerlak plaatjes zijn regelmatig nummer 1 in de hits op onze site. Gelukkig worden ook de serieuzere items gedownload, met de luchtfoto's van de Suriname rivier maakten we al 64 lezers blij Een bijkomstigheid van langzaam reizen met de zeilboot is dat je gastenvlaggetjes slijten. De Spaanse was tot op de draad versleten bij vertrek uit de Canarische eilanden, de Kaapverdiaanse heeft Ernie van de week moeten bij kleuren. Het leuke aan langzaam reizen is dat je regelmatig de tijd hebt om de wereld aan je voorbij te laten trekken inplaats van dat je haastig langs de wereld trekt. Een derde lichting zeilers is onderweg vanuit Nederland voor een rondje Atlantic in één jaar. Dit jaar zullen we bij ze aansluiten in de grote oversteek. In Suriname wordt het dan uitzwaaien want daar blijven we een paar maanden denken we nu.

.

099==031012==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

We zijn al meer dan 3 maanden op de Cape verden maar de lokale economie blijft ons dagelijks verbazen. De straat verkoop van groente en fruit is in handen van Afrikaanse vrouwen, die naar hun postuur te beoordelen er goed van kunnen eten. Kleren, huishuidelijke artikelen en prularia worden door Chinezen verkocht, supermarkten en technische winkels worden door Kaapverdianen gerund. We zitten op een eiland dus we begrijpen dat de aanvoer afhankelijk is van boten of vliegtuigen. Sao Vicente, het eiland waar we zijn, is niet het vruchtbaarste, maar Sao Antao ligt op 1 uur varen en heeft veel landbouw. In deze tijd is er regelmatig schaarste aan uien, er zijn dagen dat ze in heel Mindelo niet te koop zijn. In Senegal waren ze beschikbaar op iedere straathoek en kon je een baal van 15 kilo kopen voor Euro 4,50. Hier kost zo'n zelfde baal Euro 22,50. En als je de eerste prijs accepteert van een straatverkoopster kost een kilo je Euro 3,00. Afdingen lukt op straat tot Euro 2,00 per kilo, terwijl ze in de supermarkt te koop zijn voor Euro 1,75. Hetzelfde geldt voor prijzen van bananen, tomaten, papaya en mango's. Zelfs het rijpe fruit, waar er een overvloed van is, gaan voor hogere bedragen van de hand dan we in Nederland gewend zijn. Het blijft dus opletten met boodschappen doen. Veel van de producten zijn 2 to 4 keer duurder dan we in Nederland gewend zijn. Een redelijk betaalde baan is hier goed voor Euro 450,- per maand, daar kan je dus niet fatsoenlijk boodschappen mee doen. In Senegal en Gambia waren de lonen ook laag, maar de prijzen van basis eten eveneens. Hier is dat anders, Cachupa, een maal van bonen, blijft voor lokale inkomens het enigste wat er te koop is. Wie meer dan dat eet heeft inkomen of familie in Europa of Amerika denken we.

.

098==280912==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Gisteravond zijn we met de Horizon naar Paula shop geweest voor een lekkere barbeque. Via de Belgische buren op de haven hadden ze deze stek gevonden. Paula heeft een flink aantal jaren in Belgie gewoond en is nu met haar Belgische man terug in de wijk waar ze opgroeide. Ze zijn een winkeltje begonnen en zoals in alle winkeltjes hier doet de verkoop van grog (jenever achtig spul) het het beste. 's-Avonds gaat de BBQ aan en worden er heerlijke stukken malse kip, gamba's en vis geserveerd. De tent is nog maar net 3 weken open en Ludou (de echtgenoot) verbaast zich over de omzet in BBQ en grog. De plannen zijn groter dan alleen een lokaal winkeltje. Ze kunnen tegen scherpe prijzen leveren aan jachten die bevoorrading nodig hebben, lever je lijstje in tijdens een BBQ en het wordt op de haven bezorgd. Later dit jaar willen ze een restaurantje openen iets verder op in de straat. Lokaal eten en muziek en wat Belgische recepten. Als dat net zo smakelijk en ongedwongen gezellig wordt als onze BBQ is het zeker een bezoekje waard. Je komt er eenvoudig met bus 9, vraag naar Paula Shop en je stopt voor de deur. Als het laat wordt neem je de taxi terug.

Een aantal van de schroefgaten van de ramen waren uitgelubberd zodat de moeren niet meer vast konden worden gedraaid. Met een iets grotere tap boren we de gaten op en kunnen zo nieuwe en dikkere bouten gebruiken voor het dichtschroeven van het raam. Al het klussen doen we in de ochtenduren als het nog niet zo warm is. Ons begrip van temperatuur is de laatste maanden ernstig aangepast. Erik pakt 's-nachts een dekentje als het onder de 27 Celsius komt en de ochtend koelte is nog altijd 28-29 Celsius bij een hoge luchtvochtigheid van boven 75%. In Nederland noemen we dat drukkend warm en kijken we verlangend uit naar de bevrijdende onweersbui. Hier valt de laaste dagen af en toe wat regen. Meestal 's-nachts als je lekker ligt te slapen en je er dus weer uit moet om het ventilerende luik dicht te doen. Overdag zoeken we verkoeling door te zwemmen. Ernie doet trouw 10 rondjes om de boot en Erik speurt de bodem af op verloren ankers. Een heel groot anker heeft hij aan de ankerketting van de buurman gebonden omdat die opeens veel dichter bij lag. Er zijn mensen geweest die de mooring waaraan de buurman lag verplaats hebben om zo zelf meer ruimte te hebben in de ankerkom. Ja, zelfs op ankerplaatsen doen ze aan "landje pik". Gelukkig is de buurman er niet en aan de aangroei te zien ook al heel lang niet geweest. Er is iets gaande in onze ankerbaai want meerdere boten zijn inmiddels verplaatst, we weten niet wat en zolang niemand ons aanspreekt zullen wij wel niet in de weg liggen van de nieuwe ontwikkelingen. Een mooi verloren Brittany anker van 15 kilo hebben we aan boord genomen als reserve of voor de handel.

In Nederland vindt de broer van Erik inmiddels bijna dagelijks nieuwe pakketjes in zijn brievenbus van de bestellingen die we via internet gedaan hebben. Hier in Mindelo gaat het "even de kleine roestplekjes wegwerken" van kwaad tot erger. De laatste schuursteentjes en papiertjes van de Dremel verbruiken we, vier ramen gaan er uit omdat er roest onder vandaan komt en alle anti-slip krijgt een nieuwe laag verf. Nu het op dek zo mooi wordt kunnen de beschadigingen op de romp niet achter blijven, dus van de week gaat ook de twee component blauwe verf gemengd worden. Ebou de Gambiaanse opstapper bij de Horizon is naar Sal vertrokken. Dat wordt een spannende tijd voor hem, weg van het goed verzorgende huis bij Roel en Jaqueline en opzoek naar werk voor levensonderhoud en spaarcenten. Ruim vijf maanden zagen we hem dagelijks. Het is een wonderlijke wereld waarin hij leeft. Zijn zinnetjes zullen we nog regelmatig onderling gebruiken: "It is not easy man" ... "Sometimes I wish to be a Toubab" ... "Oh, sorry man".

.

097==210912==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente=

Over 3 weken komt de broer en schoonzus van Erik naar het eiland Boa Vista voor een weekje vakantie. Een verlanglijstje met lekkers vanuit Nederland hebben we via de email ingeleverd. Technische spulletjes worden via internet besteld en betaald met als aflever adres de broer van Erik. Nieuwe filters kunnen eenvoudig bij auto onderdelen zaken gekocht worden. Er zijn twee ruim gesorteerde zaken in Mindelo, 2J-Import-Export (Rua Eduardo Mondlane) en Mindelpecas (Cha de Monte Sossego). Een passende dop voor op het expansie vat is helaas niet te koop, ze zijn allemaal te kort, met opvulringen wordt het probleem verholpen. De olie en waterkeerringen voor de koelwaterpomp bestellen we na wat email overleg bij de Bruyn Watersportservice, een prima service en wat een gemak dat internet. Voor Erik blijft het lastig om alles terug te vinden wat we aan boord hebben, zelfs onze 31 voet is dan groot. Sinds Dakar zijn we een set kikkers kwijt, nee niet overboord gesprongen de zee is zout! En de lijst met spulletjes groeide gestaag de laatste dagen: noodtuigage set, RVS stuk pijp, Aries reserve onderdelen, Erik meende zelfs dat er reserve doppen voor het expansievat aan boord moesten zijn. Met boze tongen spraken we al over vissers die op goed geluk een tas uit de kuip hadden gepakt in Dakar. Wederom werd alles nagegeken, en in het bovenste kastje in de punt werden de "gestolen" spullen gevonden. Met schaamte kunnen we doorklussen en excuses voor de vissers die dagelijks vriendelijk zwaaiend langs kwamen in hun schamele kano's om een dagmaal te vangen. Met het inlezen voor de nieuwe bestemming Suriname vonden we uitgebreide info op internet van Esther Zoetmulder Colourfull Suriname en Heleen Westerman reisgids Suriname

.

096==150912==22:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Vaak is de grootste klus bij het klussen het vinden en opbergen van de klusspullen. We hebben een handige oliezuiger om het carter leeg te zuigen, maar die ligt in ons "schuurtje". Dat is bij ons niet even de tuin in en het van de plank pakken. De punt van de Gabber is ons schuurtje, met veel bergruimte onder wat ooit ons ruime 2 persoons bed was. Ernie is geduldiger in het opzoeken, vinden, herinneren waar het was en het weer opruimen van al die dingen die je (Erik) maar weinig gebruikt. Inmiddels is de klus gedaan en is alles weer opgeruimd (zie foto hiernaast). Van de week hebben we cachupa gegeten bij Cafetaria Evora om zo een boodschappen lijstje te kunnen maken voor de ingredienten voor een eigen gemaakte cachupa. Het smaakte prima en het vleugje verse koriander was een aangename culinaire verrassing op dit traditionele basis maal. Vandaag maakten we een luxe variant die bekend staat onder de naam Cachupa rica ingredienten: 2 kopjes witte mais 1 kopje gemengde bonen (witte, bruine, pronk, zwarte) 2 grote uien 6 teentjes knoflook 4 blaadjes laurier, 4 kruidnagels, 2 droge spaanse peper, theelepel grof gemalen spaanse peper klein bosje verse koriander fijn gesneden 200 gr koolbladen (eeuwig moes of boerenkool) in repen gesneden flinke karbonade, varkens krabbetje, chorizo worstje Ui en knoflook fruiten, alle andere ingredienten in de braadzak (bonen en mais nacht weken) en dan een uur koken in de snelkookpan. Door de braadzak te gebruiken heb je geen last van aankoken op de bodem van de pan, want roeren in een snelkookpan kan niet. Serveren met een gebakken ei en in plakjes gesneden worst.

       

.

095==130912==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Terwijl Nederland in de ban is van de verkiezingen zijn wij bezig met onderhoud van de Gabber. De olie en brandstof filters, impellor, water en olie keerringen worden vervangen door Erik en alle roestplekjes aan dek krijgen de volle aandacht van Ernie. 's-Avonds luisteren we via internet naar uitzendingen van "het oog op morgen" bij gebrek aan de wereldomroep. Wij kunnen al om 20:00 naar het dag afsluitende radio programma luisteren. Niet dat het eerder op internet wordt uitgezonden maar vanwege het tijdverschil met Nederland. Gisteren misten we daardoor zelfs het radionetje met de Bodyguard en de radio club in Dordrecht. Nog altijd lukt het bijna wekelijks om contact te onderhouden met Dennis en Ank aan boord van hun boot die nu op de grote meren vaart in het grens gebied van Amerika en Canada. Overdag is het vaak te warm om door te werken en vermaken we ons met electronisch vertier. Ernie heeft een boekenserie van 9 boeken ontdekt en leest ze achter elkaar uit. Erik maakt voorbereidingen voor de navigatie naar Suriname. Via GoogleEarth wordt de Suriname rivier tot aan Domburg in luchtfoto's verzameld voor gebruik in OpenCPN, de liefhebbers kunnen ze downloaden op luchtfoto Suriname rivier voor OpenCPN. In OpenCPN wordt een route gemaakt en de way-points naar de GPS gestuurd. Met VisualPassagePlanner zoeken we de te verwachten weersituatie op. Dit laatste programma heeft het gemiddelde weer van de afgelopen 20 jaar en de heersende zeestromingen digitaal beschikbaar. Met wat simpele muisklikken bepaal je de route die je wilt varen, selecteert een maand en het programma vertelt je wat je redelijker wijs kan verwachten. Volgens het programma zullen we in november de 1928 Nm in 18,7 dagen afleggen met een gemiddelde snelheid van 4,3 Knoop. De wind zal varieren tussen de 3 en 4 Bft uit ONO. Nu maar hopen dat ze er met de statistieken en voorspellingen in het programma meer verstand van hebben dan met de verkiezingen in Nederland.

.

094==070912==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De laatste dagen regende het in Mindelo. We blijven Nederlanders, dus nadat we klaar waren met de spelerij met het regenopvang doek begonnen we te klagen over het slechte weer. Bij temperaturen van 30+ graden, weinig tot geen wind en een luchtvochtigheid van 80% is het natuurlijk makkelijk klagen. Een verkoelende sprong in de baai is niet aan te bevelen omdat door de afstroom van al het water de haven helemaal bruin kleurt van het meegevoerde zand en vuiligheid. De Ednbal (Australiers) kwamen terug van hun poging om aan de zuidkant van de ITC naar Frans Guyana te varen. Met vijf tot 7 beaufort aan de wind zeilen vonden ze het terecht geen goed plan meer. Overleg met weer-goeroe Herb deed ze terugkeren naar Mindelo. Ons geplande koffie met gebak uitje met de Horizon viel in het water omdat het tot ruim na koffietijd door regende, later een nieuwe poging. Gelukkig is er ook goed nieuws te melden, de SSB bij Joshua aan boord doet het weer. Na wat speur werk, knoppen duwen en rommelen met draadjes vond Erik een contact nabij de antenne tuner dat niet goed zat. Nu kan er weer getuned worden en uitgezonden. Ook was er gelegenheid om de roestige voet van de gasfles te schilderen, de onderste liters uit de diesel tank te zuigen op zoek naar water dat niet gevonden werd, Ernie naaide een waszak en nieuwe kussensloop en de digitale verzameling van zeilreisgidsen (gruising guides) te ordenen. In Mindelo zijn ze het slechte weer gewend gezien de voorbereidingen die getroffen zijn. Bij vele winkels liggen de zandzakken voor de deur of zijn zelfs schotten afgeplakt met silicone kit aangebracht om de drempel te verhogen.

.

093==050912==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Deze maand is de Inter-Tropical-Convergentie zone op zijn meest noordelijke positie. Hierdoor bereikt ook het slecht voorspelbare weer met regenbuien af en toe de Cape verde. Een enkele zeiler gebruikt dit moment om aan de zuidkant van de ITC met de daar heersende zuidwestelijke winden richting Brazilie of Carieb te komen. Wij blijven wachten op het gebruikelijke seizoen voor de oversteek dat in november begint. Gisteravond hadden we voor het eerst sinds maanden een echte regenbui van een paar uur. Een prima gelegenheid om onze alternatieve watermaker uit te proberen. Een doek gespannen over de kuip vangt het regenwater op, in het midden zit een rond gat met daarin een halve fles waarop een slang kan worden aangesloten. De opbrengst van onze "watermaker" is natuurlijk afhankelijk van de regenval. In tropische gebieden mogen we rekenen op zware buien met 4-16 mm neerslag per uur. Berekend vanuit het oppervlak van het doek is dat goed voor tussen de 10 en 40 liter vers zoetwater per uur. Wellicht hebben we een "gat" ontdekt in de markt van bimini (zonnetent) bouwers. Als je die standaard uitrust met zo'n fles kan je de bimini onder alle weersomstandigheden gebruiken.

   

.

092==020912==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De twee nationale gerechten van de Cape Verde zijn cachupa en vispasteitjes. Erik koopt bij iedere gelegenheid die er is wat vispasteitjes van dames op straat. Er wordt niet breed mee geadverteerd, maar het geoefende oog herkent de verkoopsters aan een plastic doos onder de arm gevuld met de nationale lekkernij. Kleintjes gaan voor 5 Escudo's wat luxere voor 10 Escudo's. Voor een halve Euro heb je dus al een handje vol hartige snacks en je loopt het risico ze te "moeten" uitdelen aan de andere dames op de markt. Van Ellen, een nichtje van Ernie, van Ellen kookt, kregen we een recept om ze zelf te maken. Op de vismarkt haalden we een moot verse tonijn, bij de dames op straat verse pepertjes, tomaat, verse koriander, knoflook, zoete aardappel, een uitje en uit de voorraden bloem, ei en maismeel. Een chinese winkel had mooie plastic vormpjes voor de pasteitjes. Fruit de gesnipperde ui, tomaat, knoflook, koriander en pepertjes met de tonijn, voeg eventueel nog wat visbouillon toe, en maal alles fijn met de blender. Kook de zoete aardappel met schil, prak hem fijn en vermeng met (mais)bloem en een ei tot een stevig deeg. Rol plakjes van het deeg, leg er wat van het vismengsel in en vouw dicht tot een pakketje, bestrooi de buitenkant met grof maismeel. Frituur de pakketjes in hete olie tot ze goudbruin zijn.

       

.

091==310812==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De Gabber is klaar voor vertrek, tanks gevuld, eten gekookt voor een paar dagen. Maar in de namiddag trekt de wind aan naar 7Bft met uitschieters naar de 8Bft. Met verbazing raadplegen we de weersverwachtingen om te zien waar die wind vandaan komt, maar de weerdiensten houden vol dat het slechts 2-3Bft en afnemende wind zal zijn. Wij vertrekken niet, net als Ednbal, en blijven op anker liggen. Dat laatste kon niet iedereen zeggen in de baai. Er slaan 3 boten van anker en in de haven breken de landvasten van een boot. De foto hiernaast is niet van een touwtrek wedstrijd, maar een geslaagde poging van de andere steigerbewoners om de losgebroken boot weer naar hoger wal te trekken. We maken van de nood een deugd en doen wat jaarlijks onderhoud. Het brandstof groffilter wordt vervangen. De diesel die uit het filter komt is donker bijna zwart van kleur. We mengen altijd Grotomar bij de brandstof om bacterie groei te voorkomen, straks ook maar eens controleren of er water in de brandstof tank zit. In Dakar was de diesel wat donkerder gekleurd, maar zo zwart herinner ik me niet. Van de waterpomp zijn de olie en waterkeerring aan vervanging toe. Standaard wordt vaak alleen de impellor vervangen bij onderhoud, maar de waterkeerring die op hetzelfde asje zit is denk ik de meest voorkomende oorzaak van zoutwater lekkage aan boord van boten. Wij zijn redelijk op tijd, slechts een klein lekspoor van zout water is er te zien op het pomphuis (groene kleur binnen in).

       

.

090==290812==11:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

We zijn al een maand in Mindelo en nog steeds geen harde wind uit het zuiden gehad. Wel een paar kleine regenbuitjes, maar die kunnen niet tippen aan het slechte weer dat de afgelopen dagen in Nederland was. Nu we zo rustig achter anker liggen is er gelegenheid om het vervolg van onze tocht te plannen. Als we de Atlantische oceaan oversteken gaat het verloop van onze tocht bepaald worden door de maximale verblijf periode van 6 maanden in Brazilie of het orkaan seizoen in de Carieb en in maart 2013 willen we in Nederland zijn ivm de 90ste verjaardag van Ernie haar vader. Met veel plussen en minnen op een rijtje kiezen we voor het plan om de boot achter te laten in Curacao. Brazilie bezoeken we dan misschien over land en terug gerekend betekent het dat we uiterlijk eind november oversteken naar Suriname. Dat geeft ons plots een stuk minder tijd om de eilanden van de Cape verde te bezoeken. We vullen de watertank en bereiden de Gabber voor om eind deze week naar de zuidelijke eilanden te gaan. Roger en Sasha willen voor dat ze binnenkort oversteken ook nog naar Brava en Fogo, misschien kunnen we het bezoek aan de eilanden gemeenschappelijk doen. Nu we plannen hebben voor de Carieb maakt Erik een fotocopie van de Cariebpilot van de Ednbal. Dat gaat simpel met de foto camera. Twee bladzijde op een foto, niet te hoge resolutie kiezen (3 Megapixel is genoeg), en dan alle foto's printen naar een pdf document. Je hebt dan een op de computer goed leesbare gids die ook nog geprint kan worden op A4 formaat. 's-Avonds bezoeken we Club Nautico aan de overkant van de weg, iedere woensdag en vrijdag is er live muziek. Dat is vrolijker dan tussen de dronken gescheiden zeilers te zitten die de bar van de marina tot stamkroeg hebben gekozen. Een 5 tal ankeraars van verschillende nationaliteit bevolken de marina bar vanaf openingstijd (09:00) tot sluitingstijd met een pils, peuk, grog en sterke verhalen. Het blijft een rare wereld zo buiten het seizoen.

.

089==260812==17:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Om de spieren fit te houden beginnen Roger, Sasha en Ernie de dag met een half uurtje yoga en gym oefeningen. Erik is al fit of heeft geen spieren en blijft nog even langer liggen. Bij het ontbijt horen we dat de wandeling die we op het oog hadden een stijle stijging heeft van ruim 800 meter aan het einde van de route. We eindigen dan in Corda langs de weg die door de bergen loopt van Ribeira grande naar Porto novo. Vroeger was dit de route van de verzamelbusjes, maar die volgen tegenwoordig liever de nieuwe en minder bergachtige kustweg. Dus dat klinkt niet als een goed plan. We besluiten ons naar Pico da Cruz te laten rijden, om daar de top te beklimmen en dan weer verder te gaan met de auto naar de veerpont in Porto novo. Het wordt weer onderhandelen en navragen over gangbare prijzen, voor CVE 3.500,- gaan we met zijn vieren op de houten bankjes achter in de pick-up op pad. Het blijkt een goede keuze te zijn. De weg gaat dwars door de bergen met prachtige vergezichten. Soms adembenemd als de weg slechts op een richel is met links en rechts afdalingen van duizend meter. Na een uurtje komen we in Pico da Cruz aan. Een klein dorpje waar vanuit je in een half uurtje door een geurig dennenbos naar de top loopt. De chauffeur wacht in het dorpje op ons en vermaakt zich zittend in de schaduw met een kaartspelletje met wat kinderen uit het dorp. Na anderhalf uur zijn we weer retour en vervolgen de weg naar Porto novo waar we ruim op tijd voor de veerpont aankomen. We hebben enorm genoten van 3 dagen wandelen op het eiland Santo Antao voor wie de wandeling virtueel wil meemaken kijk eens op Everytrail.com waarschijnlijk staan er ook verrassende wandelingen voor in andere gebieden. Je moet wel een telefoon of PDA met internet en GPS hebben als je deze electronische wandelgids opzak wilt meenemen.

.

088==250812==17:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De tweede dag doen we de langste wandeling, ruim 15km stijgen en dalen langs de Atlantische kust aan de noord zijde van het eiland. We laten ons naar Ponta do Sol brengen en lopen naar Cruzinha da garca. Het pad is de enigste verbinding tussen de dorpjes die in de vele valeien liggen, met een auto kan je daar niet komen. In de nauwe valleien stroomt zoet water en is er landbouw op ieder stukje dat het toelaat. Het pad volgt de kustlijn maar stijgt en daalt regelmatig van zee niveau naar maximaal 800 meter hoogte. Onderweg spreekt Ernie een Nederlander die in een van de geisoleerde dorpjes woont. Met zijn crossmoter kan hij de auto bereiken die bij de weg staat. Als werk doet hij iets met school benodigdheden, dat loopt goed want er zijn kinderen in overvloed meldt hij. In de toekomst wil hij iets gaan doen met het begeleiden van buitenlandersdie zich ook in de Cape verde willen vestigen. Na iets meer dan 6 uur lopen langs mooie vergezichten en spectaculaire kliffen komen we bij Cruzinha. Vanuit dit dorpje vertrekken er maar weinig verzamel busjes en dat weet de wachtende chauffeur. Wederom zijn we niet de enigste nederlanders. Een Kaapverdiaanse jongen uit Amsterdam op vakantie werd gebracht voor slechts CVE 500,- maar moet nu voor de terugweg CVE 4.000,- betalen. Dat is de prijs van alle passagiers bij elkaar op de heenreis, maar tot onze komst was hij met zijn neef de enigste klandizie voor de terugreis. Uiteindelijk krijgen we voor CVE 3.500,- met zijn zessen de terugreis. De reis van anderhalf uur gaat dwars door de bergen. Er wordt op verzoek nog gestopt bij een mango boom waar het rijpe fruit voor het oprapen ligt. Ruim op tijd voor de Cachupa zijn we retour bij ons pension. We drinken een biertje in de gemeenschappelijke ruimte die bij onze kamers hoort en bespreken plannen voor de volgende dag. Geen lange wandeling want we moeten op tijd bij de veerpont zijn en opletten dat we niet in een geisoleerd dorpje eindigen. Sasha heeft mobiel internet op haar telefoon en zal wat opzoeken vanavond.

.

087==240812==21:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

We zijn samen met Roger en Sasha drie dagen gaan wandelen op het eiland Santo Antao. Ankeren bij het eiland kan nagenoeg niet dus we nemen de veerpont vanaf Mindelo. (Euro 7,70 enkele reis p.p.) Via internet en een oproep bij het Thorntree prikbord van Lonely planet hebben we ons geinformeerd over de wandel mogelijkheden en een eenvoudige overnachting. Na aankomst op Santa Antao nemen we een verzamelbusje naar de rand van de Cova crater, hier start onze eerste wandeling. Het begint met een kleine afdaling langs de rand van de oude krater die nu geheel in gebruik is als landbouw grond. Daarna gaan we de krater rand weer op en dalen via de NoordWest kant af naar Passagem in de vallei van Paul. Het is een spectaculaire stijle afdaling over een goed onderhouden pad. Tijdens de afdaling lopen we een stuk door de wolken wat voor verkoeling zorgt. Overal is landbouw op terrassen, cassave, wortelen, aardappel en zelfs koffie wordt er geteeld op de stijle hellingen. We kopen een zakje vers gebrande koffie bonen van een boerin. Aan boord hebben we nog een koffie molen die een huurder van de woonark achter liet. Dat wordt straks een echt bakkie verse koffie. Na 4 uur wandelen stappen we in Passagem in een verzamelbusje naar Ribeira grande en gaan opzoek naar de overnachtings aanbeveling van het prikbord Cantinho de Amizade. Het blijkt inderdaad een geweldige stek te zijn, voor CVE 1600,- (16 euro) een twee persoonskamer met een eigen badkamer. Het ontbijt is "a la carte" dus je kan eten wat je wilt en apart afrekenen. 's-Avonds eten we bij ons pension, veel andere eetgelegenheden zijn er verder niet in Ribeira Grande. Er zijn een aantal tafeltjes bezet maar nadat we eten besteld hebben is de hele tent volgelopen met lokaal volk. De maatlijd smaakt prima en voor de volgende dag vragen we of het mogelijk is om Cachupa te krijgen, het nationale Cape Verdiaanse gerecht, ondanks dat het niet op de kaart staat. Even vragen aan de kok, geen probleem, het zal geen verse uit eigen keuken zijn maar wel echte Cachupa. We genieten van de luxe van een badkamer met douche en ruime bedden, hebben we thuis niet, en vallen snel in slaap van een vermoeiende dag wandelen.

.

086==200812==11:00UTC===Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

We lezen regelmatig webblogs van andere zeilers, leuk om te lezen wat ze meemaken en vaak ook handig om tips te verzamelen over bestemmingen of klussen aan boord. Maar naast lezen is onthouden nog belangrijker als je niet in dezelfde valkuilen wilt stappen. Zo hadden Loud en Marlene van de Rafiki hun teleurstelling al eens geuit over het snelle verbruik van het mobiele interenet op de Cape verde. Maar ja dat hadden wij niet onthouden, dus ook bij ons was een beltegoed van Euro 9,80 in anderhalve dag en slechts 51Mb internet verkeer op. Terwijl ik het kocht voor 1 maand internet of 3Gb verkeer. Dat stond op de folder, ik wees het aan, de balie medewerkster zou het in orde maken, ik bedankte haar nog ! Inmiddels weten we dat je je telefoontegoed speciaal moet toewijzen aan internet gebruik door een lege SMS te sturen naar 2070. Je hebt dan een stuk goedkoper internet op de boot dan als je gebruik maakt van het Wifi netwerk van de marina, en je kan het ook nog op de andere eilanden gebruiken. Nu we toch internet hebben kunnen we af en toe skypen en foto's op ons Picasa webalbum uploaden. Bij uploaden naar Picasa heb je de keuze om het bestands formaat te kiezen, vroeger hadden we als standaard 1024 pixels, goed voor kleine afdrukjes en bekijken via internet, TV of PC en je kon op die manier heel wat foto's kwijt binnen de 1Gb vrije opslag van Picasa. Maar Picasa heeft zijn service verbeterd, de gratis opslag is nu standaard voor foto's tot 2024 pixels. Dat is mooi, maar bij het nieuwe standaard uploaden gebruik je 3x zoveel data en dat is leuk voor telefoonmaatschappij maar niet leuk voor ons prepaid telefoonkaartje. Het was even puzzelen maar in Picasa 3.9 is er de optie Batch Upload onder Tools en daar kan je nog kiezen voor het vertrouwde kleine formaat. Wat veel technisch geneuzel deze keer, maar wel onthouden hoor want dat scheelt ergernis, geld en Gigabites ! Op de foto het uitzicht op de bergketen aan de zuidkant van de haven, via het blog van de Bodyguard werden we er attent op gemaakt dat het op een slapende man lijkt. Was ons nog niet gelijk opgevallen, slapende mannen zien we overal in het straatbeeld.

.

085==180812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Deze dagen is het muziek festival Baia da Gatas in een dorpje verder op. Tijdens het festival is het kleine dorpje aan een mooi beschutte ondiepe baai het thuis van duizenden muziek liefhebbers en een kleine honderd eenvoudige strandtenten voor eten en drinken. Op de openings avond zijn er voornamenlijk lokale muzikanten op het podium en is het relatief rustig, voor ons een prima setting om te gaan kijken. In Mindelo stappen we met Roger en Sasha, australiers van de Ednbal in een van de vele shuttle bussen die de bezoekers naar het festival brengen, de chauffeur heeft 20 jaar in Nederland gewoond. We zijn vroeg op het terrein dat langzaam vol loopt met voornamenlijk Kaapverdianen van alle leeftijden. Sommigen lijken vanaf tienertijd alle 28 jaargangen te hebben meegemaakt. Het publiek is van jong (baby van amper 1 week) tot oud. Bij favoriete artiesten en muziek loopt het hoofdterrein voller en anders wordt er een hapje of drankje genomen bij een van de vele "strandtenten". Op open vuren wordt in pannen eten gekookt, bouwmateriaal dat overbleef van de strandtenten wordt verstookt in de vele barbeques met kip, sate, en varkensvlees. Langs de randen van het terrein staan honderden tenten en hutjes voor overnachtende uitbaters, organisatie en bezoekers. De politie paradeert met regelmaat in groepjes van 8 in ganzenpas over het terrein. Hun dreigende uitstraling valt uit de toon bij de gemoedelijke sfeer, ze zien er uit als "ninja turtles", zwarte kleding, bivakmutsen, helm en grote knuppel op de rug. Maar de boodschap is duidelijk, met deze jongens wil je geen ruzie. Tot 01:00 uur blijven we op het festival. De muziek tot dan viel wat tegen, vooral door de luide electronische versterking. Maar we hebben genoten van de sfeer en bezoekers kijken. De volgende dag lezen we op face-book dat de betere artiesten om 04:30 hun optrede maakten en dat een bekende pianist om 08:00 op het podium kwam. Voor feestvieren op zijn Kaapverdiaans zijn we niet echt geschikt, een feestje begint pas na 01:00-02:00 uur en gaat door tot in de vroege uurtjes. Nu we een dongle met UMTS hebben zoeken we verder naar muziek van de Kaapverdiaanse Cesaria Evora op internet en genieten van haar zang in de rust van de kajuit. We hopen een CD te kunnen kopen in een van de winkels van Mindelo of misschien te downloaden via Itunes.

.

084==140812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

De regen waar we zo verlangend naar uitkeken is niet gekomen evenals de harde wind, alles bleef rustig hier in Mindelo. Met de zeilende dinghy krijgen we wederom de nodige aandacht van de andere zeilers in de haven. De rubberen dinghy krijgt op zijn beurt weer alle aandacht van ons met plakwerk. Van de week lekker geBBQ bij de Horizon aan boord. De Australiers varen de haven in en uit op zoek naar leuke ankerstekken in de buurt. We maakten een praatje bij Joshua aan boord. Een stel Zwitsers die we nog kennen uit Dakar kwamen eergisteren aan van een rondje noordelijke eilanden. De dagen trekken bijna betekenis loos aan ons voorbij zo achter anker in de baai van Mindelo. Vanmorgen bij het ontbijt zaten er veel vliegjes rondom de koffiepot. Het waren echter jonge kakkerlakjes die uit de deksel kwamen omdat het ze te warm onder de voeten werd. Hiermee werden een hoop vragen over deze nacht actieve diertjes die zenuwachtig vlug zijn als je ze probeert te vangen verklaart. Al dagen lang doen ze zich te goed aan de cafeine, worden daardoor hierper de pieper en blijven moeiteloos wakker tijdens de nacht. Onze thermoskan deksel is zo'n handige met een druk knopje voor het schenken. Vermoedelijk in de ogen van een kakkerlak is het zo'n heerlijk warm vochtig holletje waar niemand je makkelijk kan vinden. Ruim 30 kakkerlakjes hadden er hun thuis gevonden tot deze morgen dan. Inmiddels is alles weer schoon en fris, dus kom gerust eens op de koffie we hebben nog meer spannende verhalen over onze belevenissen.

.

083==080812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Mindelo=Sao=Vicente==

Na iets minder dan 29 jaar is de Gabber weer de ankerbaai van Mindelo binnen gevaren. Op 12 november 1983 kwamen de eerste eigenaren hier aan, volgens de log aantekeningen op hun zeekaart die we nog steeds gebruiken. Zal de Gabber zijn ogen hebben uitgekeken naar alles wat er veranderd is in die jaren, wij konden onze oren niet geloven. Boven het geronk van de motor uit klonk de afstompende beat van een strandtent. De ankerbaai is geminimaliseerd tot een smalle strook ondiep water aan de noord zijde van een jachthaven die plek heeft voor meer dan 100 jachten. Zevenentwintig boten liggen dichtbij elkaar op anker, meer dan de helft is verlaten. In de jachthaven liggen motorboten voor "big game fishing" en meer dan twintig ruim bemeten zeilboten. Alles "ist gründlich und mit Vorschrift" in de haven, vaste ligplek voor de dinghy (Euro 4,- per dag), water Euro 0,02 per liter, electra extra betalen en een ligplek voor 31 voet circa Euro 10,- per dag als je een maand blijft. De avond begon hoopvol stil achter het anker in rustig water. Maar om 23:00 uur starte er een disco die tot 03:00 uur de nachtrust van iedereen in de stad, haven, en ankerbaai verstoord moet hebben. Het blijft ons keer op keer verbazen en ergeren hoe een kleine groep "dance liefhebbers" de omgeving volledig naar hun smaak kan zetten met het lawaai van techno beat en house "muziek". In Nederland ontvluchtte we ieder jaar onze thuishaven Muiderzand en het tuinhuis als "Defcon" los barstte, op het Noordzee kanaal konden we elkaar in de kuip niet verstaan door een jaarlijks feest bij Spaarnwoude, een rustieke ankerstek bij Ketelhaven werd verstoord door een bruine vloot boot met de hele nacht een disco. Op de Cape verde speelt veel van het leven zich buiten en op straat af. Dat heeft zijn charme, maar waarom toch altijd dat snoeiharde lawaai van muziek en op tijdstippen dat normale mensen slapen, of is dat ons probleem ? Hierbij onze noodzakelijke aanvulling op het voorbereidingslijstje van de moderne zeiler: OORDOPPEN.

.

082==060812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Tarrafal=de=Sao=Nicolau==

Een tropische bui trok ten zuiden van de Cape verde langs op zo'n 150 Nm van ons verwijderd, de zeedeining die deze bui veroorzaakte rolde de afgelopen dagen onze ankerplaats binnen. Nu is het weer rustig, maar over 4 dagen komt er weer een bui aan. Op vrijdag ontstaat hij boven Dakar aan de kust van West Afrika en later passeert hij over Sal. De bui verplaatst zich met een snelheid van 18knoop (33 km/uur) en de afstand van 330 Nm (814km) tot de Cape verde is in 18 uur afgelegd. Dat is een stuk sneller dan onze tocht van 5 dagen over dezelfde afstand. Hiernaast twee gribfiles zoals we ze vanmorgen ontvingen via de SSB. De bovenste is de verwachting voor 10 augustus om 12:00 uur en er onder voor 11 augustus om 06:00 uur. In het blauw de regenval en de streepjes geven de windrichting en sterkte (aantal zijstrepen) aan. Als de bui overkomt zal het onze eerste serieuze regen zijn in de afgelopen twee jaar, uitgezonderd de tijd dat we in Nederland waren. Hopenlijk spoelen dan de mast, schurftplattings, verstaging, vallen, verlichting en antennes eindelijk goed schoon. Want ze zijn allemaal nog bruin/zwart van het verzamelde Afrikaanse stof. Vandaag doen we nog wat boodschappen en maken de boot vaarklaar zodat we morgen bij het eerste daglicht naar Mindelo kunnen vertrekken. De Horizon is vanmorgen al vertrokken. Mindelo ligt een kleine 50 Nm verder op en is een beter beschutte ankerbaai. Hopelijk kunnen we daar een nieuwe opblaasbare dinghy aanschaffen want we hebben geen vertrouwen meer in onze huidige dinghy. Tot twee maal toe troffen we hem leeggelopen op de wal aan met een groot stuk naad waar de lijm van losgelaten had.

.

081=050812==18:00UTC=====Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Tarrafal=de=Sao=Nicolau==

080==030812==11:00UTC==Positie:=16=34,2N==024=21,6W==Tarrafal=de=Sao=Nicolau=

Met de komst van springtij is onze ankerstek een stuk woeliger geworden. Als de wind, stroming en golfslag net verkeerd staan rolt er een golf van het strand terug naar zee en danst de Gabber achter zijn anker. Inmiddels zijn Roel, Jaqueline en Ebou ook aangekomen met hun Horizon. Ze hebben de plaats ingenomen van Roger en Sasha, Australische zeilers, die hier een paar dagen lagen. De Australiers houden van rust en natuur en zijn nu door naar het onbewoonde eiland Santa Luzia. Later deze maand komen we ze weer tegen in Mindelo waar een muziek festival zal zijn dat we willen bezoeken. Toen we eergisteren terug kwamen bij de dinghy op het strand was ie helemaal leeg gelopen. Wederom had er een lijmnaad losgelaten. Ernie ging zwemmend heen en weer naar de Gabber om lijm te halen en een paar uurtjes later kon Erik snel roeiend de Gabber bereiken. Ook Tarrafal beoordeelden we als een slapend stadje met weinig vertier. Maar er gebeurt meer dan we zo als buitenstaanders overdag observeren. Woensdagavond gingen we om 22:00 uur te kooi en werden een uurtje later wakker van muziek en zang op straat. Geen disco maar life muziek. Vanuit het dorp kwam een optocht van een paar honderd jonge lui, met geluidswagen en drums. Met de verrekijker turend zagen we tal van meisjes in witte "bruidsjurken" rond dansend in de optocht op een monotoom melodietje dat de dagen erna nog steeds in onze hoofden zit. De optocht hield stil tegen over onze ankerplaats bij een pleintje en vervolgde een halfuurtje later weer zijn weg verder het dorp in. Om 01:00 uur kwamen ze op de terug weg weer langs, pas daarna werd het weer stil. Sommige lokale gewoonte krijgen we wel volledig mee. Het strand aan de noord kant wordt als openbaar toilet gebruikt. Zonder enige aarzeling gaan hier regelmatig het T-shirt omhoog en de broek naar beneden en hebben we vanuit onze kuip uitzicht op Cape verdiaanse kadetten. We noemen dit stuk Playa tegenwoordig "Shitty Beach".

.