 | Met de komst van springtij is onze ankerstek een stuk woeliger geworden. Als de wind, stroming en golfslag net verkeerd staan rolt er een golf van het strand terug naar zee en danst de Gabber achter zijn anker. Inmiddels zijn Roel, Jaqueline en Ebou ook aangekomen met hun Horizon. Ze hebben de plaats ingenomen van Roger en Sasha, Australische zeilers, die hier een paar dagen lagen. De Australiers houden van rust en natuur en zijn nu door naar het onbewoonde eiland Santa Luzia. Later deze maand komen we ze weer tegen in Mindelo waar een muziek festival zal zijn dat we willen bezoeken. Toen we eergisteren terug kwamen bij de dinghy op het strand was ie helemaal leeg gelopen. Wederom had er een lijmnaad losgelaten. Ernie ging zwemmend heen en weer naar de Gabber om lijm te halen en een paar uurtjes later kon Erik snel roeiend de Gabber bereiken. Ook Tarrafal beoordeelden we als een slapend stadje met weinig vertier. Maar er gebeurt meer dan we zo als buitenstaanders overdag observeren. Woensdagavond gingen we om 22:00 uur te kooi en werden een uurtje later wakker van muziek en zang op straat. Geen disco maar life muziek. Vanuit het dorp kwam een optocht van een paar honderd jonge lui, met geluidswagen en drums. Met de verrekijker turend zagen we tal van meisjes in witte "bruidsjurken" rond dansend in de optocht op een monotoom melodietje dat de dagen erna nog steeds in onze hoofden zit. De optocht hield stil tegen over onze ankerplaats bij een pleintje en vervolgde een halfuurtje later weer zijn weg verder het dorp in. Om 01:00 uur kwamen ze op de terug weg weer langs, pas daarna werd het weer stil. Sommige lokale gewoonte krijgen we wel volledig mee. Het strand aan de noord kant wordt als openbaar toilet gebruikt. Zonder enige aarzeling gaan hier regelmatig het T-shirt omhoog en de broek naar beneden en hebben we vanuit onze kuip uitzicht op Cape verdiaanse kadetten. We noemen dit stuk Playa tegenwoordig "Shitty Beach". |
.