010==240112==18:00UTC==Positie:=14=43N==017=26W==Dakar====

Met gemengde gevoelens nemen we afscheid van Dakar en de ankerplaats bij CVD. We hebben een prima tijd gehad hier, kunnen uitrusten, reparaties gedaan, volop voorraden ingeladen en een hoop indrukken en ervaringen rijker. Van de stormachtige dagen op anker heeft Per een filmpje gemaakt waarop de Gabber goed te zien is als een bokkend paard, zie ons Youtube kanaal voor het filmpje. We hebben 2 van de 4 de onfortuinlijke ankeraars gesproken. Bij een was de ketting gebroken, vermoedelijk op het punt waar een koppelschakel gebruikt was. Bij de ander was de "swiffel" die aan het anker zit kapot gecorodeerd. Gemengde gevoelens hebben we vooral omdat we ons steeds meer realiseren dat we alert moeten zijn op situaties waarbij gebruik gemaakt kan worden van onze relatieve onwetendheid, onbekendheid, kwetsbaarheid. Van taxirijders weten we het inmiddels dat ze je een poot uit willen draaien, maar nu moeten we ook alert zijn voor overheids functionarissen. Van meerdere zeilers hoorden we verhalen over de noodzaak om een gemakkelijk verblijf af te kopen met onderhands geld. Een dag te laat met de aanvraag van de juiste stempels voor de boot kostte een zeiler Euro 1.500,-; per ongeluk de commerciele haven invaren een ander Euro 50,-; en het 6 maanden verblijfpapiertje Euro 45,-; volhouden dat je geen geld hebt levert je geen stempels of benodigde gratis papieren op en betekent dus dat je vroegtijdig het land moet verlaten. Solo zeilende mannen lijken een gemakkelijke prooi voor deze corrupte zelfdienaren. Vandaag ontdekten we een onverwacht toppunt. Op de rekening van de supermarkt in het centrum van Dakar stond een onverklaarbaar bedrag van CFA 5.300,- (7,90 euro) met als omschrijving "Rayon Fruit et le". Navraag bij 2 andere zeilers die in dezelfde winkel waren geweest leverde ook onverklaarbare bedragen op. Een van hen ging op zijn fiets verhaal halen (retour taxi kost 4000 CFA) over een bedrag van CFA 17.900,- (27 euro) Wat heen en weer lopen in de winkel en vragen bracht een oplossing, zonder verdere problemen kon hij voor eenzelfde bedrag boodschappen meenemen. Dus wees gewaarschuwd ! bij een bezoek aan de Casino supermarkt in Dakar kijk je rekening na of je wel echt betaalt voor wat je koopt. Hieronder nog een fotootje van zo'n toch wat minder sterke koppelschakel. En Pattex Nural 50 dat we gebruikt hebben voor een ijzersterke verlijming van de verlenging van de draaisluiting van de luchthappers.

    
.

009==210112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar=====

We hebben er twee doorwaakte nachten op zitten. Met een stevige wind van 6-7Bft uit ONO ontstaat er een hoge golfslag precies uit de verkeerde hoek recht de ankerbaai in. Gabber gedroeg zich als een bokkend paard. Tijdens de eerste nacht moesten we regelmatig aan dek omdat de ankerketting veel herrie maakten, het ankergewicht was er af geschoten en het touw waarmee we de ketting ontlasten schoot ook een paar keer los. Onze spaanse buurman was omstreeks 02:00 uur al niet meer naast ons. De volgende morgen zagen we hem terug in het vloedmerk langs het strand. Samen met nog 3 andere boten was hij van anker geslagen, als aangespoelde walvissen lagen nu 4 boten in de branding. Gelukkig konden ze met het hoogwater van de avond los getrokken worden en liggen ze allemaal weer veilig op anker, maar net als ons zullen ze niet gerust geslapen hebben.
De harde wind brengt naast golfslag, veel stof, ook een onaangename lage temperatuur van amper 20 graden. We slapen met extra kleren aan onder een dekentje en een lange broek en fleece vest verkiezen we boven shorty en T-shirt. Wat betreft ziek worden maken we er een estafette spelletje van, na Erik werd Ernie ziek dus nu is het Eriks beurt weer, voor de tweede keer is hij snotverkouden.
Donderdag's zijn we naar "village de artisanal" en HLM, de lappenmarkt geweest. Bij de handwerk markt was het relatief rustig, een serie van 7 kleine maskertjes kochten we die in Senegalde dagen van de week voorstellen. Daarna gingen we te voet verder langs de meubelboulevard op zoek naar HLM. De meubelboulevard is hier straat verkoop van meubels; giga gestoffeerde fauteuils en dito banken, bedden, kasten etc.. het staat allemaal op de midden berm van de brede weg die door het universiteitsgebied van Dakar loopt. Het laatste stuk doen we met een taxi die ons midden in de HLM brengt. Eerst lopen we nog langs stalletjes met een brede doorgang, maar na een paar afslagen zitten we midden in een wirwar van lappenwinkeltjes waar geen einde aan lijkt te komen. Wederom zijn we de enigste witjes en kunnen ongemoeid rondlopen. Ernie koopt een kleurijke bloemen print en een doek om de opslag in de punt van de boot buiten zicht te houden. We weten nu ook waar de hoedjes van prinsjesdag gemaakt worden, hier in HLM, door even kleurrijke dames als de hoedjes die ze maken.
       

.

008==1740112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar=======

In Dakar zijn verschillende lokale markten wij bezochten er 3 en hebben zo een mooi beeld gekregen van wat er allemaal te koop is. We begonnen in "Sandaga" dicht in het centrum van Dakar. Rondom de markt is het aan de buitenkant een warboel van kleine stalletjes. Als we denken een te nauwe, doodlopende steeg in te gaan hebben we 1 van de ingangen van de markthal te pakken. De hal is hoog en geeft daardoor een wat koelere atmosfeer. Er is een ruime sortering aan verse groente, kruiden, vlees en vis, zo vers dat koeling niet nodig is ? In de belendende stalletjes is het per steegje een andere tak van handel. De naai ateliers zijn niet veel groter dan de koffer van de naaimachine lijkt het, en er is bedrijvigheid genoeg. Op de markt kopen we pepertjes, gember en laurier. We zijn hier de enigste witjes en worden eenmaal binnen niet meer aangesproken of lastig gevallen maar wel uitgebreid bekeken. Buiten op de wat ruimere straten en met souvenier winkeltjes in de buurt is dat helaas anders. We bouwen een goede routine op in negeren, met elkaar snel nederlands praten over niets, geen vragende blik in de ogen hebben en ongeacht het commentaar doorlopen en onverwachte steegjes in slaan. Het heeft ons weer een boeiende dag bezorgd en we zijn op plaatsen geweest waar we anders niet zouden komen. Onderweg van "Sandaga" naar de markt in de medina met de naam "Tilene" passeerden we kraampjes waar de heks Eucalyptus uit Paulus de boskabouter haar inkopen zou kunnen doen. Schedels van vogels, gedroogde vleermuizen, schildpadden, tanden en hoorns van vermoedelijk alle afrikaanse beesten en dito huiden, haren, stekels van stekelvarkens, kruiden, alles was te koop voor een heerlijk hokuspokus drankje of poedertje tegen ....? . De lunch gebruiken we in restaurant Keur Khady in Rue Tiong de Prolongee, we zijn aan de late kant dus de kip gerechten zijn helaas op maar de rijst met vlees smaakt ons prima. Aan het einde van de dag bezoeken we de markt "Kermel", een stuk kleiner dan de andere markten en met de souvenier winkeltjes er rondom heen een stuk minder coleure locale. Een vrolijke, vriendelijke taxi chauffeur brengt ons weer vanuit de stad bij CVD. De lijm reparatie aan onze bijboot is bijna klaar en het ziet er prima uit. Dit soort klussen doen ze hier dagelijks met meer routine dan jezelf hebt. De prijs is vergelijkbaar met die van een goede pot lijm. Met het klimaat hier is een geopende pot lijm of tube kit na 1 keer gebruik al na een week uitgedroogd. Dus zelf doen kan maar kost je net zoveel.

  :    : 

  :    : 

.

007==1640112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar========

De lokale lasser van CVD heeft een aantal klusjes opgeleverd. We hebben weer een uithouder voor het zonnepaneel en 2x 2 op elkaar gelaste moeren om een stuk draadeind te verlengen. De zonnepanelen (2x90 Watt en 1x 50 Watt) laten we hier in de tropen continu horizontaal staan voor de meeste zon instraling, wel dagelijks afstoffen ! Met de weinige uurtjes zonlicht die we hier hebben blijft het schipperen met de energie huishouding. De ampere meter komt meestal niet boven de 4-5A, terwijl theoretisch ruim 15A gehaald moet kunnen worden (ons record is 11A). Na het middag uur vinden de regelaars dat ze over moeten naar druppellading omdat de accuspanning boven de 12,8Volt komt. Een volle accu is voor de koelkast echter het sein om eens flink extra te gaan koelen en verstookt op dat moment een kleine 65Watt. Al met al hebben we aan het einde van de dag een koude koelkast en een accuspanning van circa 12,7 Volt. 's Nachts gaat de koelkast door met koelen en verbruiken we zelf ook energie met lampen en PC, 's-morgens staat de accuspanning regelmatig onder de 12Volt. Onze accubank is 2x 110Ah en het zou waarschijnlijk beter zijn om de accubank groter te maken om zo te zware ontlading van de accu's te voorkomen.

:

Het is niet alleen westerse techniek hier aan boord van de Gabber. We hebben de smaak van Zena, zeg maar de Senegalese flipje, ontdekt en steeds meer tropische lekkernijen vullen de combuis. De nieuwste aanwinst is Ditakh siroop, mogelijk is het in Nederland te koop in de beter gesorteerde wereldwinkels. Ook onderweg op straat koopt Erik regelmatig wat lekkernijen waarvan hij niet weet wat het is. Niets van laten laten blijken natuurlijk tijdens de aankoop en al helemaal niet naar de prijs vragen. Goed kijken naar wat voor wisselgeld er aanwezig is op tafel of wat een voorganger betaalde en dan achteloos met dezelfde muntjes betalen. Vaak zit het goed voor een bedrag van CFA 100,- (Euro 0,20) of minder. Moet ook wel want een nachtwaker verdient bij CVD slechts CFA 2.000,- per nacht (Euro 91,- per maand). Sommige producten hoeven voor ons nederlanders geen uitleg. Op de foto hiernaast liggen werkelijk waar zakjes hutspot, het is nog wel zoeken naar een slager die verse klapstuk heeft.

.

006==140112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar========

Op het strand en rondom de CVD (cercle voile de Dakar) zitten talrijke vogels die we in Nederland niet zo gewoon zijn. In de toppen van de bomen zitten kiekendiefen, red hornbill en af en toe een gier (lapped faced vulture). Op het strand fourageren dagelijks western reef heron, grey heron, intermediate egret, en black winged stilt (we hebben een engelse vogelgids). De grote aalscholver pikt graag een hapje vis mee als de lokale vissers hun kuilvisnet aan het binnen halen zijn. Tussen het eten door is het voor de vogels goed uitrusten op een van de boten. De aalscholvers kan je beter niet aan boord krijgen want die poepen de heleboel onder. Een aantal verlaten boten, die ook geen nachtwaker hebben, zijn onder een dikke witte laag uitwerpselen bedekt. De natuur is niet altijd even fris. De laatste dagen is de wind wat rustiger en tweemaal daags trekt er een walm van rottende vis en vuilnisbelt lucht aan de Gabber voorbij. Met het in en uitstromen van het getij komt het vloedmerk op het strand los en dat heeft liggen broeien bij 32 graden. Zo'n schildpad op het strand lijkt een leuke vondst, maar hij is wel dood en stinkt dan behoorlijk. We hebben besloten, niet vanwege de lucht, om nog een weekje te blijven om weer helemaal gezond te worden want eerst was Erik verkouden en omdat we alles delen is nu Ernie verkouden. Het schilderwerk en andere klusjes kunnen we op ons gemak verder af maken. De lasser op CVD maakt een nieuwe uithouder voor het zonnepaneel en last 2 bouten op elkaar die we dan kunnen gebruiken om de draadeinden die in de luchthappers zitten eenvoudig te verlengen. Gisteren hebben Erik en Per ook de diesel voorraad aangevuld. Een te opdringerige Senegalees op de steiger die altijd om werk vraagt werd door Per op zijn plaats gezet omdat in sommige "werkjes" toch echt geen meerwaarde zit. Het 25cm verplaatsen van de jerry-cans op de steiger konden we tenslotte prima zelf. De honger naar geld is hier echt merkbaar. De vraag van Erik bij het groente stalletje "wat kost een kilo vis ?" zodat hij voorbereid zelf naar de vismarkt kon. Werd door een "werkzoeker" beantwoord met "ik kan vis voor je halen" gelukkig was deze beste man minder aanhoudend dan die ene op de steiger. Het overvalt je als je met lege jerry-cans aan komt voor water of diesel en ongewild in een prijs- annex werkafspraak discussie verzeild raakt over een klus die je zelf ook kan doen. Een simpel "nee dank je" wordt echt niet verstaan. Jerry-cans voor diesel lever je 100 meter vanaf de steiger in bij het winkeltje en je krijgt ze gevuld retour op je boot voor dezelfde liter prijs als bij de pomp. Behalve werk is het ook altijd zoeken naar wisselgeld. Veel producten en diensten hebben een prijs met een veelvoud van 500. Het beste is om gepast te betalen want wisselgeld lijkt niemand te hebben. Zo moesten wij vanmiddag op een moment de wasvrouw en dieselleverancier nog wat betalen, en kregen we nog geld van de haven, het winkeltje en het restaurant. Inmiddels zijn alle schulden vereffend, maar je moet er wel een briefje van bij houden anders raak je het overzicht kwijt. Hier onder een paar foto's van de CVD, beweeg de muis er over voor de bijschriften.

  :    : 
  :    : 

.

005==110112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar======

Iets buiten gaats van Dakar ligt het eiland Goree, van dit eiland werden vroeger (tot 1865) de slaven verscheept. We gaan er met de ferry voor 7,50 pp naar toe. Het heeft zijn naam te danken aan Michiel de Ruyter, en het komt van Goede Rede. In het museum op het eiland is er aandacht voor de bedenkelijke kwaliteiten van onze voorouders als handelsvaarders. Op een ruimte van amper 2x2 meter konden ze ruim 8 slaven transporteren. We liepen dus maar niet te koop met ons Nederlanderschap. Als slaaf was je bij de engelse echter nog slechter af, de kans op overlijden was bij hen 23%, bij de nederlanders 17% en de portugezen slechts 8%. De ankerbaai in de tijd van de Ruyter is verbeterd met een aantal kades, en onze veerpont meerde vermoedelijk af op dezelfde plek als de schepen van toen. Op de oude kaart wordt slechts de noorder breedte vermeld, 14 graden 35 minuten. Door het ontbreken van nauwkeurige klokken was denk ik een lengte positie niet mogelijk. Volgens CMAP ligt de anker baai op 40 minuten. Behalve het museum over de geschiedenis van Goree is het vooral veel vergane glorie wat het eiland biedt. Naast koloniale gebouwen zijn er veel geschutskoepels en fortificaties uit recentere tijden. Alles is echter ver in verval. Het ontbreken van auto's en moskeen maakt het wel tot een oase van rust in vergelijking met stoffig en stedelijk Dakar. Er zijn vele souveniers winkeltjes van lokale kunstenaars. Schilderijen, collages met een mix van modern afval, beeldjes in zeepsteen, houtsnijwerk en een overdaad aan kettingen en sierraden, alles is te koop. Natuurlijk ook talrijke restaurantjes met prijzen die 3x boven die van Dakar liggen. Erik neemt "viande hachee" en krijgt een stokbroodje met gekruid gehakt en patat er tussen, tja het is allemaal anders hier. In de ochtend dronken we in een wat achteraf gelegen tentje "koffie Touba". Zoete koffie met gember en kardamon, dat was vertrouwd Senegalees voor een vriendelijke prijs. Terug in Dakar lopen we naar de grote supermarkt voor de bevoorrading van de boot. Bij Casino is gewoon alles te koop, de import producten laten we liggen, we hebben nu Mango en Tamarinde jam bij het ontbijt of door de yoghurt. Als zoutjes voor bij de borrel slaan we wat zakjes popcorn mais in. En de borrel bestaat straks uit water met Tonic, goed tegen de malaria (Tonic bevat kinine).

  :    : 
.

004==100112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar======

We komen in de routine van het leven op de ankerplaats bij CVD. Dagelijks bezoeken we de wal met de watertaxi, nemen lege flessen mee om de water voorraad op peil te houden, doen een boodschapje, een toeristisch uitje en het onderhoud van de boot. Ook voor het klussen proberen we altijd de voorraden aan te vullen van de materialen die we gebruiken. Afrika lijkt oppervlakkig het continent waar niets is, maar met wat geduld en zoeken is het ook het continent waar alles kan. Aan inventiviteit en vakmanschap is er soms geen gebrek. De houtsnijder verder op de straat maakt de mooiste beeldjes met de minste gereedschappen. De lasser van sierlijke metalen tuinstoeltjes beschermd zijn ogen met een zonnebril. Stempels worden met een scheermesje uit de hand gesneden in een lapje rubber en op een houten voetje geplakt tot een ware officiele stempel. Vandaag stond op het boodschappenlijstje: zelf vulkaniserende tape, wasbenzine, lamellenschuurschijf, roestwerendmiddel en cash halen. Bernabe moest de winkel zijn, langs de asfaltweg richting stad en dan bij de tweede rotonde was de uitleg van Bernard (voorzitter van de zeilclub). Erik en Per (Ernie blijft aan boord om te schilderen) nemen deze keer de kleurijke verzamelbus. Voor slechts CFA 100,-- p.p. (Euro 0,20) hebben we een ritje van ruim een half uur, door file vorming gaat het niet zo snel. We vinden Bernabe en het is inderdaad de winkel voor de spulletjes, als roestwerendmiddel kan ik Owtrol olie kopen. Bij het afrekenen zie ik dat het beroep van stempelmaker hier de moeite waard is. De rekening krijgt 4 stempels: "echt van de winkel", "betaald", "gecontroleerd" en "geleverd". Met net zoveel stempels als producten verlaat ik als tevreden klant de winkel.

  : 
.

003==060112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar=====

Vanaf de boot zien we even verder op het strand elke ochtend een gekrioel van mensen. Van Loud en Marlene, de bemanning van de nederlandse boot Rafiki die achter ons ligt geankerd, vernemen we dat het de vismarkt is. Vanochtend zijn we daar een kijkje gaan nemen. Meteen op het strand, waar de visboten aan komen, zitten er allemaal vrouwen achter wrakkige tafeltjes vis te verkopen. Erik probeert stiekum vanuit de heup de kleurig geklede vrouwen te fotograferen. Zij vormen samen met de vrolijk versierde minibusjes het enige kleurrijke dekor in Dakar. Helaas moet het fotograferen stiekum gebeuren want ze worden behoorlijk pissig als ze in de gaten hebben dat je een foto van ze maakt. Erik kreeg zelfs een keer een stuk vlees naar zijn hoofd geslingerd van een slager die hij in de Medina op de foto zette. Dat gebeurde overigens niet in stilte alleen verstonden wij er niet veel van. Als ik op straat loop moet ik steeds aan Erik's moeder denken. Zij vertelde eens verontwaardigd dat ze herhaaldelijk de gemeente Den Haag had gebeld in verband met een los liggende stoeptegel en dat er desondanks nog steeds niets aan gedaan was. Hier in Dakar kan een blind iemand absoluut niet in zijn eentje over straat, zelfs een ziende moet goed op letten waar hij loopt anders dondert hij geheid in een van de vele open liggende diepe putten of gaten in de weg. Het terrein van een autosloperij in Nederland ziet er nog verzorgder uit dan het straatbeeld in Dakar. De lucht ziet blauw van de uitlaatgassen van het verkeer. We passeren een open riool wat zo de zee in stroomt en ruiken even iets anders dan uitlaatgassen. Nee, Dakar is bepaald geen idyllische bestemming voor een huwelijksreis.

  :    :    : 
  :    :    : 
.

002==040112==19:00UTC=Positie:=14=43N==017=26W==Dakar=====

De dag begon met wachten op een bus om naar de stad te komen. Na een uurtje kwam de juiste bus, maar het leek wel een studenten record poging met hoeveel passagiers er in konden. Dus toch maar met de taxi naar de stad. Eenmaal in het centrum eerst langs Direction General des Douanes in rue Malenfant voor het inleveren van de 6-maands verblijfs aanvraag. Over 10 dagen kunnen we hem ophalen, als het goed is gratis, maar dat schijnt een uitdagende opdracht te zijn in dit kantoor. Het woord Nee is ons meest gebruikte woord vandaag om al de opdringerige verkopers duidelijk te maken dat we geen zonnebrillen, horloges, sokken, riemen, kleding etc willen kopen. Bijkomen met een kopje koffie, langs de bank voor cash geld en verder wandelend op zoek naar de bezienswaardigheden. Het paleis van de president, de regeringsgebouwen, een kathedraal, de grote moskee, het nationaal museum en een aantal grotere straten en pleinen bezoeken we met de kaart in de hand. Geen van de bezienswaardigheden ontstijgt het stoffige en rumoerige straat beeld, weinig uitstraling, gemis aan sierlijkheid, schoonheid of nationale trots. We zijn de enigste bezoekers in het nationale museum. Een schamele collectie van kunst objecten in stoffige vitrines en 2 zalen met modernere kunst.

De grote moskee is geheel verlaten, achterom vinden we de ingang van de hoge minaret en klimmen naar boven voor een uitzicht over de stad. Bij iedere verdieping die we hoger komen neemt de rommel op de vloer toe. Er zijn klas lokaaltjes die, gelet op de data op de schoolborden, nog regelmatig gebruikt worden. Maar over reinheid in de letterlijke betekenis van opruimen van rommel, papier, oud meubilair wordt hier niet gedoceert. Met het uitzicht vanaf de minaret stippelen we onze route naar de medina uit. Onderweg eten we in een lokale tent een heerlijke maaltijd voor CFA 800,- pp (1,20 euro) en passeren we toevallig de Nederlandse ambassade. We gaan nog opzoek naar een internet cafe om te kunnen skypen met thuis om zo de moeder van Erik te feliciteren met haar verjaardag. Na een kwartiertje skypen valt de stroom uit, de uitbater hoopt dat het niet lang duurt, maar na een paar minuten gaan we toch maar richting haven. Na 100 meter worden we geroepen, er is weer stroom. "Ik zei het toch het duurt niet lang, bovendien is het verkiezingstijd en dan lossen ze dit soort problemen altijd sneller op" meldt de uitbater ons. OK we skypen nog even verder, maar al snel valt internet 2 keer uit, de tijd van de laatste watertaxi nadert dus we gaan op "boot" aan. Nog even de taxi chauffeur uitleggen hoe ie moet rijden om bij CVD (zeilclub) te komen en om 19:00 uur zijn we weer aan boord.

  :    :    : 
.

001=020112==18:00UTC==Positie:=14=42,8N==017=25,7W==Dakar===

Iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar en goede vaart gewenst. Wij vierden oudjaar op de zeilclub CVD te midden van een bonte verzameling zeilers, rugzak toeristen, lokale medewerkers en een aantal door solo zeilers ingehuurde dames vermoeden we. Bijzonder was het zeker, maar niet echt uitbundig of levendig. We hadden ingetekend op het eten en gingen dus hongerig om 20:30 naar de oever met de watertaxi. Een paar lekkere exotische knabbels kondigden, dachten we, de komst van meer lekkers aan. Helaas we moesten wachten tot 01:15 uur voor het eten op de tafels kwam. Het wachten was de moeite waard, want er was veel lekkers. Tijdens de avond genoeg tijd om te kletsen met de andere zeilers, in gebroken frans, duits, engels of nederlands. Grappig genoeg ook engels met een iets te diep in het glaasje gekeken Groninger die niet uit Holland (= randstad) kwam. De muziek werd verzorgd door een afrikaans drumbandje met jembe's, twee dames dansden er uren op los in een choreografie die niet te beschrijven is. Had de nederlandse "Foxy foxtrot" "elastieke benen" bij deze dames vreesde je regelmatig dat ledematen het publiek in slingerden, hoofd van romp gescheiden werd of dat ze zich zelf simpel gevierendeeld hadden bij een uitbarsting van de uitbundige afrikaanse danschoreografie. Een drummer wist niet van ophouden en begeleide zelfs de gedraaide muziek. Al met al een gedenkwaardige oud en nieuw viering. Wel een beetje koud, 24 graden, en we waren dan ook blij met lange broek en een laagje extra.

Vandaag zijn we, samen met Per, met een taxi de stad in geweest voor een rondje inklaren. Bij de prijsafspraak was er bij ons wat verwarring over de overeengekomen prijs. Erik dacht dat we accoord gingen met 30 duizend, Ernie met 3 duizend. Uiteindelijk hebben we het op 13 duizend gehouden als compromis tussen ons beiden, de taxi chauffeur leverde zijn diensten voor "erg veel duizend" "tres mille francs" zoals hij gezegd had en bleef ongewis van onze communicatie storing. Bij inklaren regel je officieel dat jijzelf en je boot het land binnen mogen. Havenpolitie, immigratie, douane etc. komen er aan te pas. Personen mogen sowieso 3 maanden blijven maar de boot in eerste instantie maar 1 maand. Om langer te blijven moet de tijdelijke toestemming worden omgezet naar een 6-maands toestemming. We waren bij elkaar een kleine 3 uur met de taxi chauffeur onderweg van kantoor, naar kantoor, naar copieermachine winkel, naar kantoor en ook nog even boodschappen doen in een grote supermarkt. De aanvraag voor de 6-maands toestemming hebben we nog nergens kunnen inleveren, maar het paspoort heeft een stempeltje en we hebben nog wat andere mooie franstalige documenten gekregen waarvan we vermoeden dat het de tijdelijke 1-maands toestemming is. Morgen maar eens vragen bij Bernard, de voorzitter van CVD, hoe we verder moeten. Terug op de boot begonnen met reparaties, de antenne draad boven in de mast weer vast gezet en de nieuwe GPS antenne op een vaste plek gemonteerd. Helaas de oude antenne is verdronken in een teveel aan overkomend zeewater, nadat zijn beschermende doosje kapot was gegaan. Ernie probeert de boot er netjes uit te laten zien en dat is met de heersende harmattan geen eenvoudige klus. Dagelijks wordt er een laagje fijne rode kleverige aarde op de boot, lijnen, stagen, zonnepanelen, etc ... afgezet. Een aantal boten waarvan we dachten, beoordelend aan de stoffigheid, dat ze al maanden verlaten waren blijken net als wij pas onlangs hier gearriveerd te zijn.

.