| Plots ontdekken we dat ons verblijf in Trinidad niet op 19 september verloopt maar al op 9 september verlopen is. Dinsdag (17 september) proberen we bij de immigratie toch nog een verlenging te krijgen van ons verblijf. Doorgaands is dat een afspraak maken, een week wachten een interview en wat brieven meenemen. Helaas deze medewerkers van immigratie waren de uitvoerders van een stringenter vreemdelingen beleid en wezen ons resoluut het land uit. Niets geen gemaar of smoesjes, HET LAND UIT ! en wel zo snel mogelijk. Het was dus zaak voor ons om snel iets te organiseren. We boeken een dagretourtje Venezuela met de veerpont en melden nog even bij de haven dat we weg gaan. Daar gaan de dames gelijk aan het werk om, de blijkbaar nodige, brieven te schrijven voor immigratie en douane terwijl het eigenlijk sluitingstijd is. Om vier 's-middags staan we met de brieven voor tijdelijke import en de overdracht van verantwoordelijkheden over de Gabber aan Powerboats marina op het kantoor van immigratie. De bazin verlaat net het kantoor en draagt de achterblijvers op ons "over tijd" in rekening te brengen omdat er na vier uur gestempeld gaat worden. De bazin lijkt er genoegen in te scheppen het ons zo min mogelijk naar de zin te maken in Trinidad. Daarna met de gestempelde brieven naar de douane en nog even een gestempelde set onder de deur doorschuiven bij Power boats, ja ja alles hadden we in 4 fout bij ons. |  |
 | Woensdag morgen gaan we met de veerpont van Pier 1 (5 minuten bij ons vandaan) naar Guiria in Venezuela. Het is een tocht van 3,5 uur. Het ontschepen van de 50 passagiers duurt ruim 2 uur zodat van onze tijd in Venezuela maar weinig overblijft. We willen wat van Guiria zien en ergens de lunch gebruiken. Na nog geen 5 minuten lopen richting het dorp stopt er een politieauto en de agenten melden dat het te gevaarlijk is voor ons om op straat te lopen. Ze bieden ons een lift aan. Al pratend over wat we willen doen krijgen we ook de retour lift aangeboden en wisselen de agenten uit eigen zak voor ons TT$ 100,- voor Bolivar 250,- (circa €12,-) zodat we de lunch kunnen betalen. We worden afgezet bij de lokale chinees en ze pikken ons over 30 minuten weer op. De Chinees is niet veel bijzonders maar het vult de maag en we zitten koel en veilig. Als het eten op is staat de politie alweer voor de deur. In gebrekkig Spaans praten we wat terwijl ze ons een rondritje door het armoedige dorp geven. Er zijn teveel wapens en slechte mannen onder de 4000 inwoners is hun verhaal. We kunnen het helaas bevestigen met verhalen uit een Caribisch zeilersblad. Dit schiereiland en de kust zijn gevaarlijk. Regelmatig worden jachten overvallen en recent ook met een dodelijke afloop van een Nederlandse zeiler die we ontmoet hadden in Tobago. |
| 's-Avonds zijn we om zeven uur weer terug in Trinidad. De medewerkers van immigratie maken veel en lange werktijden, de mensen die ons het land uitstuurden waren er toen we vertrokken en ook nu bij aankomst zijn ze er weer. We krijgen een stempel voor 2 dagen verblijf in Trinidad. Die tijd kunnen we gebruiken om op kantoor langs te komen en dan krijgen we een stempel voor een verblijf van 3 maanden. De stempel procedure: 1) ontscheping van de Gabber, 2) inscheping op de veerpont, 3) binnenkomst Venezuela, 4) verlaten Venezuela, 5) ontscheping veerpont en 6) inscheping Gabber. Ja, ja ze houden van hun werk hier. Maar toch moet het frusterend zijn of een ziekelijke genoegdoening geven. Want vanaf het moment dat we het land uitgestuurd werden wisten we allemaal dat we binnen 48 uur weer voor de balie zouden staan en dat we een langer verblijf in Trinidad zouden krijgen. In deze 48 uur tijd zijn wij een slechte ervaring met de overheid van Trinidad rijker, TT$ 1650,- (€ 222,-) armer, een dag niets anders kunnen doen dan aan boord van een veerpont hangen, 6 stempels in het paspoort, 3 brieven worden opgeslagen in 4 verschillende archieven en veel onnodig werk lijkt uitgvoerd te zijn. OK natuurlijk gaan we in de toekomst oplettender om met datums en tijden, maar daarmee zijn we vermoedelijk samen met immigratie de enigsten op dit Caribische eiland die het concept van tijd en afspraak erg consciëntieus naleven. |  |
.