036=250513==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg=======================

De laatste dagen staan we op met radio Apenti (97,1 MHz) om half acht is er lokaal nieuws gevolgd door een kopie van het Nederlandse nieuws. Als de familie berichten met voorgelezen rouwadvertenties beginnen zetten we de radio weer uit. Niet alles van het nieuws kunnen we volgen. Als de reporter een geinterviewde parlementarier vraagt om een reactie naar wat hij op straat hoort van de slachtoffers van de overstromingen schakelt hij over in het Saramacaans. De parlementarier begint gewichtig in het Nederlands "Laat ik u dit zeggen, gehoort de vraag van de slachtoffers, denk ik dat hakkie takkie hatseflats prakkie prakkie klots klost global warming ..." Maar de grote lijnen zijn wel duidelijk, zware regenval heeft delen van noord Paramaribo en het gebied van de Commewijne en Cottica rivier onder water gezet. Achterstallig onderhoud aan watergangen en sluizen, het niet actief zijn van sluiswachters, verkaveling van land, dichtgooien van watergangen en vervuiling door afval maken het onmogelijk om al het regenwater af te voeren. Bij de weg naar zee is buitendijks land verkaveld en zijn mangroves gekapt, de recent opgeworpen zeedijk wordt nu bedreigt door het springtij van dit weekend. Van het "Ontwateringsplan voor groot Paramaribo" dat al in 2001 werd opgesteld is nog weinig uitgevoerd.
Flinke regenval zet de straten van Paramaribo blank.


Ernie laat zich een oorbel aannaaien. Het lijkt in de politiek aan daadkracht te ontbreken maar dat kunnen we niet van iedereen zeggen. In het ochtendzonnetje zat een mevrouw gezellig oorbellen te maken aan een van de tafeltjes op het pleintje van Domburg waterkant. Birri (de lokale zwerver/bietser) en een passant waren aangeschoven en keken belangstellend kletsend toe terwijl de kleine van mevrouw nog een ochtend slaapje deed. Onze belangstelling werd gespot en met wat vriendelijke praat werden we dichter bij het geglinster van de kralen gelokt. "Zoekt U de kralen maar, dan maak ik een mooie hanger voor U." Ernie vertelde dat ze allergisch is voor metaal. "De hangers zijn verzilverd mevrouw". Nee dat is niet genoeg. "Geen probleem ik maak wel wat anders, speciaal voor U." En voor Ernie er goed erg in had werden haar een paar oorbellen met visdraad "aangenaaid". De kralen kon ze zelf uitzoeken, Erik kon ze wel losknippen als ze er genoeg van had en later weer vast maken, als ie goed oplette tenminste. Wat een vrolijkheid en optimisme zo vroeg in de morgen, we gingen er voor.
Later op de dag slagen we in Paramaribo eindelijk in de aanschaf van een jerrycan met schenktuit en weet Erik een koptelefoon met ingebouwde MP3 speler te kopen. Zo'n koptelefoon zagen we voor het eerst in Senegal, toen op de Cabo verde maar nu we hem wilden hebben leek ie in heel Paramaribo niet te koop. Het gemak is dat je snoerloos in de kuip naar muziek kan luisteren en dus tijdens een nachtwacht niet beperkt bent in je bewegingen door snoeren of dure Ipod. Je laat de koptelefoon op met een USB snoertje en er gaat een mini-memory card in voor de muziek of je zet de ingebouwde FM radio aan.


Erik's zijn verjaardag is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Via Facebook, email en het SSB radionetje ontvingen we felicitaties van vrienden en familie. De dag ervoor brachten we Jacques, een Nederlander die hier een huis aan het bouwen is, met Ed en Sofia naar het vliegveld. Jacques nam Viado, Surinaams gebak, mee voor ma Slim. Hij woont ook in de Moerwijk in Den Haag en bracht het gebak op de verjaardag van Erik bij zijn moeder. Toen we via skype belden zaten ze gezellig te kletsen over Suriname en net als ons te smullen van koffie met gebak.
Vlakbij het vliegveld is het jungle camping Palulu van vrienden van Ed en Sofia. Je kan hier heerlijk zwemmen in het koele water van de kreek, een wandeling door het bos (24 ha) maken en er zijn meerdere plekken om te overnachten (hangmat, tent) in het bos. Alles is opgezet met zoveel mogelijk behoud van de omgeving en met gebruik van natuurlijke bouwmaterialen. Hier brachten we wat uurtjes door met een wijntje, zwempartij en praat met Donavan en Paul die het resort beheren. Erik krijgt een mooi gevormde bamboe stronk als cadeau, waarom houtsnijden als de natuur al zo mooi is. Voor Erik is het feest pas compleet als er chinees gegeten kan worden. In Paranam gingen we bij Happy eten. Er waren geen doggy bags nodig, de goed gevulde tafel ging schoon op. Als toetje namen we een ijsje bij de lokale supermarkt van Cheng in Domburg.
De voorbereidingen voor ons vertrek zijn in volle gang. Donderdags brachten we de was naar de wasserete in Parmaribo, lieten we pilots printen van Trinidad, Tobago, Grenada naar Brits Virgin Islands. Vrijdags zouden we uitklaren en de was en print opdrachten ophalen. Zouden we want de dag verliep geheel anders.
Al het eten ging op bij Happy de Chinees in Paranam.


Zwemmen in de kreek bij Palulu. Zwemmen in het oerwoud bij Palulu.


Een auto die onze voorrangsweg op rijdt maakt het verloop van de dag anders Bij het uitklaren was het kantoortje van de "ontschepingsofficier" leeg, "ze zitten voor" werd ons kortaf medegedeeld door de schoonmaakster die verdiept zat in een woordzoekerspuzzel. Voorin is het altijd een hectische bende van Brazilianen, stage lopers en Chinezen die een verlenging van hun kortverblijf willen. Na een half uurtje toch maar eens aan een medewerkster gevraagd waar we moesten zijn. We blijken goed te staan: "U kunt hier wachten" zegt ze, waarna ze weer druk verder gaat met zeg maar niets doen. Na weer een halfuur komt ze naar ons toe, wat we wilden, "oh ja, met de boot weg ?", heen en weer lopen met paspoort, dan moet ik de bemanningslijst hebben en een geschreven verklaring dat u met vliegtuig bent binnen gekomen en nu met de boot vertrekt. "De bemanningslijst zit bij u in het archief" proberen we nog, maar zelfs na het ter plekke opstellen van de gevraagde verklaring en het in het archief vinden van de bemanningslijst konden we retour Gabber om een kopie van de bemanningslijst op te halen. Het kantoor is tot 9 uur 's-avonds open.
Na deze teleurstelling willen we de andere dingen van ons lijstje af handelen, de schone was en prints ophalen. Via de 2de rijweg rijden we in het drukke verkeer richting centrum. Een opdringerige auto probeert zich vanaf een zijweg de voorrangsweg op te drukken terwijl de stroom van auto's waarin we rijden met 40-50 km/u passeert. Ik waarschuw nog met groot licht dat ik er aan kom, maar het signaal wordt opgevat alsof ik hem voor wil laten gaan. Er is geen ontkomen aan, met piepende remmen ram ik de mooie zwarte Nissan en onze auto naar de uitdeukerij en verfspuiter. Een passerende vrouw in een auto roept me toe "blijf staan tot de poliite komt, u had voorrang, de politie is gebeld". Inderdaad heeft de Nissan een stopbord genegeerd en dook hij onze voorrangsweg op.
Een brommer agent maakt verslag van de situatie, "benadeelde chauffeur F.J. Slim, veroorzaker chauffeur ... van zwarte Nissan ..." wij gaan samen met onze auto op een vrachtwagen retour Domburg. Einde van een toch niet laatste dag Paramaribo en een uitgesteld vertrek. Het proces verbaal is volgende week klaar en kunnen we ophalen op het bureau.


.