| Wij vinden het altijd leuk om van elk land dat we bezoeken lokale maaltijden zelfstandig te kunnen maken en de ingredienten op de markt zelf te gaan kopen. In Suriname is het alleen moeilijk om een typisch Surinaams recept te kiezen. Iedere bevolkingsgroep houdt er zijn eigen keuken op na. De bekende Roti-kip-kouseband is Hindoestaans, Saoto-Sate-Nassi-Bami zijn Javaans, Moksi alesie-Bruine bonen met rijst-Heri heri-Pom zijn Creools en Char siu (gemarineerd geroosterd varkens vlees) komt uit de Chinese keuken. Een aantal van de recepten hadden we al in Nederland leren maken dus het werd tijd voor wat nieuws, we kozen Pom. Bij recepten die typisch voor een land/cultuur worden genoemd vraag ik me altijd af, hoe oud is zo'n recept en hoe maakten ze het voor de tijd van de voedingsmiddelen industrie. Want creolen waren gevluchte slaven die in het oerwoud leefden, hoe kwamen ze dan aan ingredienten als Picallily of tomatenpuree ? En als je op de vlucht bent heb je dan tijd om kippen te houden of een oven te maken ? Over de Pom als "Surinaams" recept is heel wat afgeschreven ontdekte ik op internet en ieder recept van Pom is weer anders. In 2007 was er zelfs een tentoonstelling en Karen Vaneker schreef er zelfs een boek over. Volgens haar zaten we te genieten van een koosjere maaltijd, ach waarom ook niet ter afwisseling van al dat halal Javaanse eten ? |  |
.