040=221122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

In het oude gedeelte van Coruna, vlak achter de haven, staat de "Iglesias de Santiago", in het nederlands zouden we de St. Jacobskerk zeggen. De kerk dateert uit de 12 eeuw en was in die tijd een belangrijk startpunt van de bedevaart naar Santiago de Compostella dat zo'n 73 km lopen hier vandaan ligt. Een beginpunt, omdat veel bedevaartgangers vanuit Engeland over zee hier in de haven van Coruna aan land kwamen. Boven de ingang is een beeldwerk van de heilige Jacobus waarin hij wordt afgebeeld als de "Mata-moros", de morendoder (=islamieten doder). Een legende verhaalt dat hij te paard deelnam aan de slag bij Clavijo en zo de Spanjaarden een overwinning bezorgde op het leger van de Emir van Cordoba. Door dit verhaal werd Jacobus de verdediger van het katholieke geloof in Europa, Spanje was toen grotendeels onder de voet gelopen door de Islamitische Moren vanuit Noord-Afrika. Een bedevaart naar Santiago de Compostela maakte je met de verering van Jacobus dus een beetje een kruisridder of een deelnemer in de "Reconquista" (herovering van Spanje op de Moren). Tot op de dag van vandaag is de bedevaart naar Santiago de Compostella populair onder vele Europeanen. Aan het havenfront zijn de glazen balkonnen, "galerias", een bijzondere verschijning. De oudere exemplaren hebben nog deels gekleurd glas in de kozijnen. Ook op andere plaatsen in de stad kom je deze balkonnen met glasvensters veel tegen. De kerk waar we regelmatig langs lopen als we naar de supermakrt gaan kent een bijzondere historie. In de "Iglesia de San Jorge" trouwden in 1901 de twee onderwijzeressen, Marcela Gracia Ibeas and Elisa Sánchez Loriga. Elisa had daarvoor wel een mannelijke indentiteit aangenomen, Mario Sanchez. Helaas werd het stel verraden door hun buren en werd hun huwelijk nationaal nieuws als "het huwelijk zonder een man." Ze vluchten via Portugal naar vermoedelijk Argentinie. Het gerechtshof trok daarop hun vervolging in. De hele romance is basis voor de film "Elisa & Marcella" die in 2019 werd gemaakt en nog te zien is op Netflix.

     

.

039=221122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

De wandeling naar de vuurtoren, Torre de Hercules, hebben we onlangs wel kunnen volbrengen. Het was een prachtige dag met aangename temperaturen. De vuurtoren is de oudst bekende en dateert al vanuit de Romeinse tijd, een steen met romeinse inscriptie wijst hierop. Sinds eind 1700 heeft de vuurtoren de huidige hoogte en is nog altijd in gebruik. Raar idee dat op deze plek al sinds de tweede eeuw (dus meer dan 2000 jaar) geen nachtelijke duisternis meer is. We horen opvallend veel Nederlands praten rondom de vuurtoren. De bemanningen van een Nederlands escader met de Zeven Provincien en de Van Amstel hadden een dagje passagieren. De schepen zijn net terug van een oefening met het moderne Amerikaanse vliegdekschip USS Gerald R. Ford op de Atlantische oceaan. We vragen naar de volgende bestemming, maar dat kan/mag de bemanning niet zeggen. In de haven hebben ze wel AIS aan, maar eenmaal op zee gaat dit automatische identificatie systeem uit en is hun boot voor andere scheepvaart niet "zichtbaar". Bezorgd vragen we of ze wel AIS uitluisteren en dat doen ze gelukkig. Het was ons al eerder opgevallen dat we regelmatig marine vaartuigen op de marifoon oproepen horen doen terwijl ze niet zichtbaar zijn op de AIS. De laatste oproepen die we hoorden waren van Spaanse marine schepen die schietoefeningen gingen houden. De scheepvaart werd opgedragen een gebied niet in te varen, niet veel later hoorden we in de verte kanongebulder. Toch fijn dat ze waarschuwen. In Coruna ondekken we de Sint Nicolaas kerk. De deuren zitten dicht, vanzelf hij is in Nederland. Dus wat ons betreft klopt het verhaal dat Sinter Klaas uit Spanje komt en dat ie nu in Nederland is.

.

038=171122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

Nu we wat langer stil liggen vanwege de ongunstige wind en swell gaan we opzoek naar een nieuwe ventilator voor in het motorruim. Bij Pombo effectos naval vinden we samen met de verkoopster van alles in de winkel en het achterliggende magazijn voor het vastleggen van de boot. Helaas moet ze over alles telefonisch contact hebben met haar broer. We laten de vraag en ons telefoonnummer voor een ventilator achter in de winkel en gaan naar buiten met RVS veren voor de landvasten en een staaldraad voor het vastleggen van de bijboot. Als we een kwartiertje later in een parkje genieten van een kopje koffie stromen de Whatsapp berichten binnen van de broer van de winkel. Foto's van ventilatoren, met meetlat erbij voor de maatvoering. We reageren deels in Spaans en Engels en krijgen gelijk antwoord, morgen komen we retour voor de ventilator. De broer is een geval apart, erg behulpzaam maar continu in zichzelf pratend. We zijn blij met de passende ventilator en de, nu door hem, op maat gemaakte ogen in de staaldraad. Gelijk nadat we betaald hebben is hij mompelend verdwenen naar het kantoortje. We pakken de spullen in, willen nog bedanken maar zien hem niet meer. De oude man (volgens ons zijn vader) die al die tijd half slapend in een hoekje achter de toonbank zat reageert op een manier van "zo is ie nu eenmaal" en probeert zijn zoon nog tevergeefs te melden dat we afscheid willen nemen. Eenmaal terug op de boot zit de ventilator snel in gebouwd en genieten we van het zacht zoemende geluid inplaats van het oude ratelende geknars. Erik is dol op kroketten en steevast bij terugkomst in Nederland eet hij de eerste week iedere kroket die hij tegen komt. In Coruna heeft ie een kroketten winkel ontdekt met meer dan 12 soorten kroketjes, Croqueta y Presumida. Gevuld met kaas, ham, chorizo, bakeljouw, groenten, inktvis, garnalen, .... Opgetogen gaat Erik op zoek en besteld er 15 in verschillende smaken. Het wordt onze lunch die we buiten op het plein bij de markt op eten. Ernie vindt ze allemaal maar middelmatig smaken naar gefrituurde hap.

     

Het grote plein in de oude stad van Coruna is vernoemd naar Maria Pita. Een vrouw uit 1565 die een actieve rol had in de verdediging van de stad tegen de Engelsen. Ze doodde een Engelse vaandrig die over de stadsmuren dreigde te komen. Dit moedigde de rest van de burgerij zo aan zodat ze de aanval van de Engelse overmacht wisten af te slaan. Een beeld op het plein herinnert hier aan. Maria Pita is een soort Spaanse versie van de Hollandse Kenau. Alle steden en dorpjes in Spanje hebben tal van monumentale pleinen. Vaak met overdekte omloop, huizen er boven en winkeltjes of restaurants in de omloop. Een ander kenmerkend iets van Spanje zijn de vele kinder speelplaatsen, buiten fitness toestellen en parken. En natuurlijk kom je overal een parcours tegen met wandelende Spanjaarden die ouderdom of zwaarlijvigheid bestrijden. Heel veel over de stad Coruna waar we nu zijn is te vinden op Spaanse verhalen.com. Tijdens onze reizen zijn wij luie toeristen, dat betekent dat we weinig actief opzoek gaan naar bezienswaardigheden maar de omgeving al slenterend ontdekken. Soms komen we dan onverwacht terloops bij een historisch of toeristisch hoogte punt, waar we dan extra van genieten. Vandaag werden we overvallen door een regenbui op weg naar de vuurtoren. We vluchten het dichtsbijzijnde restaurant in voor Menu del dia (dagschotel) dat is Restaurant Finisterrae de La Torre. We vinden het prachtig dat de "gewone pot" van de lokale keuken hier in vele tentjes nog dagelijks wordt aangeboden. Eten wat de pot schaft, vandaag was dat voor Euro 12,-; een frisse salade met lokale kaas of caldo verde (soup van eeuwig moes, aardappel en rundvlees), witte bonen met chorizo of visfilet met patat, tarta de Queso (cheese cake) of Cuajada (schapenkaas pudding) of koffie. Stukjes brood en een drankje horen er ook bij.

.

037=131122=14:00UTC====Positie:43=22,08N==08=23,792W==Coruna==ODO=983Nm==

We blijven maar een nachtje op anker, de windverwachtingen zijn slecht en we hebben nog wat te doen. De traditie van in iedere haven doen we een klusje zetten we ook voort in Viveiro. De regenbuien zorgden voor lekkage vanuit de kuipvloer naar de stuurboordshut. De lekkage kwam via de stuurstand, deze RVS beugel zit met voetjes op de vloer, maar voor de bedrading loopt de RVS pijp door de kuipvloer heen. Alle punten waar oude kit zit nemen we onderhanden en ook een stukje kurk in de kuip rondom het voetje snijden we weg. Gelukkig hebben we nog stukken reserve kurk aan boord, we maken snel een malletje voor een nieuw stukje kurk en tijdens een volgende regenbui lekt het niet meer. Het in en uit rollen van het grootzeil gaat al jaren moeizaam. Nieuwe lijnen, schoonmaken van katrollen en smeren van geleiders bracht geen oplossing. En de laatste keren bleef de slede regelmatig klem zitten op de giek. We gaan op onderzoek uit en ontdekken dat de kogeltjes van de slede er spontaan uitvallen als we de slede heen en weer schudden. Erik vraagt een spaanse zeiler op de haven voor advies over een watersportwinkel. Nou dat wist ie wel, hij heeft er zelf een in het dorp ! We geven de slede en versleten kogeltjes mee, twee dagen later krijgen we een zakje met 100 kogeltjes. Daarna is het puzzelen hoe de slede en de kogeltjes op de rails te krijgen. De oplossing is de giek schuin laten lopen, de slede erop schuiven terwijl de afdekplaat aan de hoogste zijde los is. Daarna de 82 kogeltjes er een voor een in laten rollen en zorgen dat ze niet over het dek stuiteren. Het lukt en voor Euro 25,- hebben we voor het eerst een soepel lopende slede.

     

In de vroege ochtend van donderdag vertrekken we naar Coruna. Het is weer een volle dag op de motor, de wind staat tegen. Halverwege de tocht lijkt het of er stroming tegen staat. Ondanks dat we 2000 toeren maken gaan we nauwelijks harder dan 3 knoop, het voelt alsof we iets meeslepen. Het schroefwater ziet er normaal uit en we hebben niets ongebruikelijks gevoeld. Er zit niets anders op dan voort te ploeteren en in plaats van 11 uur varen wordt het 13,5 uur varen en komen we in het donker aan. Voor een enkel nachtje bijven we in de eerste haven, Marina Coruna, daarna varen we door naar de haven van Real Club Nautico. Daar liggen meer Nederlanders dus zal het er wel goedkoop zijn redeneren we en dat klopt. In de haven gaat Erik op onderzoek uit, eerst met de onderwatercamera onderdompelend vanaf de steiger. Op de filmbeelden hangt er een touwtje vanaf de schroef, dat is niet de bedoeling. Al snorkelend lukt het om een stuk visnet dat om de propellor was gedraaid te verwijderen. Een verklaring en oplossing voor de trage voortgang lijkt daarmee gevonden te zijn. De volgende dag gaat Erik bij Rene en Miriam van de Spartivento langs om de SSB installatie te bekijken. Het is een Skanti TRP8000, een degelijke Deense beroepsvaart zendontvanger die niet meer geproduceerd wordt. Zoals bij de meeste SSB zenders zijn er tal van knopjes die juist ingesteld moeten zijn of in de goede volgorde ingeduwd. Na eerst wat luisteren op de amateurbanden lukt het ook om een verbinding te maken met een Italiaanse zendamateur. Rene is blij verrast. We kletsen nog over de reisplannen, de orca's en nog meer, de tijd gaat snel voorbij. Het ziet er naar uit dat we nog wel even vast liggen in de haven. Het is hollen of stilstaan met de wind, de rustige dagen zijn schaars en gunstige wind is zeldzaam.

.

036=041122=14:00UTC====Positie:43=40,48N==07=36,02W==Viveiro==ODO=927Nm==

De tweede avond dat we in Luarca zijn is het Allerheiligen avond, de avond voor Allerheiligen. Rondom het dorpsplein is er een optocht voor kinderen in "Haloween" kleding, de optocht wordt vooraf gegaan door een druide met bosnimfen die verlichtte stokken dragen, een lokaal bandje begeleid het geheel muziekaal (klik op de foto hiernaast voor filmpje). Alles is heerlijk gemoedelijk, kinderen spelen door elkaar, ouders zijn deels ook verkleed en gesminked. Later op de avond is er een optreden van een bandje in het muziekprieel op het plein. Luarca is de geboorte stad van Severo Ochoa, een biochemicus, die in 1959 een nobelprijs won voor zijn werk op het gebied van RNA. Een beeld en plakette op zijn geboorte huis herinneren hier aan. Zijn werk staat aan het begin van de huidige vaccin ontwikkeling tegen corona.

Een volle dag later dan Long John Silver verlaten we Luarca en zetten koers naar het Westen. Eigenlijk zouden we de avond ervoor vertrekken en een nacht doorvaren. Maar het recente zinken van het Frans jacht Smousse na een orca aanval ontneemt ons de lust. Het onbezorgd rondzeilen in de Spaanse en Portugese wateren is lastig geworden. We begrijpen nu ook beter de angsten van schapenboeren voor de wolf. Maar voor ons is er geen staatsvergoeding voor verloren vee als ons huis schade oploopt. De kans is klein op een orca aanval, maar de meeste aanvallen leiden tot duizenden euro's schade of het verlies van je boot en de inzet van hulpdiensten op open zee. Dat willen we niet meemaken. In de vroege ochtend stuurt Ernie de pikzwarte haveningang uit de zee op, we volgen het spoor van onze heen weg op de PC om de baai uit te komen. Daarna is het west uit in het diepere water. Er staat een flinke deining en na een uurtje begint het langzaam lichter te worden. Af en toe zorgen de zeilen voor wat meer snelheid, maar de motor blijft nagenoeg de gehele dag bij staan. Tijdens onze tocht komen regelmatig dolfijnen (Delphinus delphinus)langs de boot met het zonnetje erbij is het wel weer genieten. We lopen de baai van Viveiro binnen om ligplaats te nemen in de jachthaven. Voor de komende nacht is er een flinke storm voorspelt met windstoten van 9Bft, die raast over ons heen omstreeks 02:00 uur. We komen onze kooien uit om nog wat lijnen extra te beleggen en de windmolen uit te zetten. Om 06:00 uur volgt een tweede storm depressie, daarna wordt de wind langzaam rustiger.

Als de storm voorbij is doen we een wasje in de plaatselijke wasserij en halen we uitgebreid bootschappen. 's-Middags verkennen we het stadje. Veel winkels zijn leeg en niet alle gebouwen zijn goed onderhouden. Ooit was Viveiro een ommuurde stad, een paar van de stadpoorten zijn er nog en ook fragmenten van de muur zijn terug te vinden. Het smeedwerk van de vele balkons doet vermoeden dat de stad betere tijden heeft gekend. Achter de kerk is nog een bewoond klooster dat zijn oorsprong vindt in de 13de eeuw. Een buitenkapel is in de vorm van de grot van Lourdes. Tal van wassen beeldjes hangen aan het hekwerk, van slechts ledematen tot complete menselijke poppen. Met een muntautomaat kan je een electrisch kaarsje laten branden. Ook het klooster gaat met de moderne tijd mee zullen we maar zeggen. Na twee nachten in de haven liggen we nu voor het eerst tijdens onze tocht op anker in de baai van Viveiro. De wind is de komende dagen ongunstig om verder west te varen. Hier liggen we beschut en kunnen we ervaren hoe het leven op anker in onze nieuwe boot is. We hebben ruime anker ervaring maar niet met deze boot. Dus kalm aan beginnen. We verwachten volgende week weer verder te kunnen naar het westen. De tijd achter anker hebben we de eerste dag gebruikt voor deze verhaaltjes. Ernie maakte een eerste hoes voor de stootwillen en Erik kookte een grote pan paella voor meerdere dagen.

  
  
  



.

035=311022=14:00UTC====Positie:43=32,89N==06=32,10W==Luarca==ODO=876Nm=

We zijn weer terug op de boot en pakken het zeilende bestaan weer op. In Gijon slaan we voorraden in bij de grote Carrefour. Terwijl Erik de apparatuur test ziet hij op de AIS de Long John Silver de golf van Biskaje oversteken. We kennen ze van SSB radionetjes tijdens onze vorige reis en zagen ze tijdens een vertrekkers reunie in Enkhuizen. Als ze onder marifoon bereik zijn roept hij ze op. Stef en Manon komen voor een nachtje bij ons in de haven liggen, de volgende dag varen we gezamenlijk op richting het westen. De tocht verloopt voorspoedig en onze oorspronkelijke bestemming, Cudillero, slaan we over en zetten koers naar Luarca dat ruim 15Nm verder naar het westen ligt. Iedere mijl verder naar het westen is belangrijk nu we zo laat in het seizoen zitten. In Luarca moeten we afmeren tussen een mooring en de kademuur. Een lastige klus maar het lukt. We trekken de achter lijn op de mooring flink strak zodat we weg blijven van de kademuur. Er zijn geen andere boten, dus we gebruiken twee achter moorings voor de zekerheid omdat er stevige wind voorspeld wordt. 's-Avonds komen Manon en Stef ons ophalen met hun bijboot en wandelen we door het stadje. Het is een flinke drukte in de stad. Dit weekend was de "Rally sprint Luarca" een wegrace door het bergachtige landschap van de provincie Asturias. Op het centrale plein staan alle auto's en coureurs opgesteld en ze laten de auto's flink ronken. De prijsuitreiking hebben we gemist en een voor een gaan de deelnemers huiswaarts. Wij gaan vanaf 19:30 uur op zoek naar een restaurantje, maar zijn voor Spaanse begrippen aan de vroege kant. We zijn de eerste klanten en kletsen gezellig bij tijdens het eten. Als we de boten weer opzoeken gaan de Spanjaarden pas uit eten, het is dan al tegen negen uur. De volgende morgen doen we rustig aan en blijven nog een nachtje over in Luarca. Er passeren wat regenbuien en op zee trekt de wind aan naar 6-7Bft.

  
  

.

034=270922=14:00UTC====Positie:43=32,76N==05=40,02W==Gijon==ODO=833Nm==

We zijn verkast naar de 30% goedkopere haven Marina Yates. Hier liggen we rustiger en hebben geen last van het uitgaansleven. Met een wandeling van 20 minuten kom je bij de bussen die je naar de stad brengen, maar dichterbij zijn ook volop winkels. De komende maand blijven we hier liggen omdat we zelf een bezoekje aan Nederland brengen. Het binnenkomen van een land met een boot is iets anders dan met je auto over de grens rijden. We moeten papieren laten zien dat de boot van ons is en onder Nederlandse vlag mag varen, dat doen we met de Zeebrief (3). Daarna moeten we de maten van de boot aantonen, dat doen we met de Meetbrief (4). Vervolgens wil de haven weten of we verzekerd zijn, de Verzekeringspolis (5). En tot slot natuurlijk wie we zijn, de Paspoorten (1). Ook vullen we de papieren voor de immigratie en douane in (2). En gelukkig zijn er nu geen Corona maatregelen. Anders kwamen er nog doktersbezoeken voor 2x testen bij en/of 14 dagen quarantaine in je eigen boot. Gijon is een grote stad met brede straten en hoge gebouwen en een mengeling van oud, zeer oud en modern. In de baai van Gijon steekt een schiereiland uit waarop vroeger flinke kanonnen hebben gestaan, nu is het een park omgeving. Hier staat ook het kollosale betonnen beeld, "El Elogio del Horizonte" "Lof op de Horizon". Het romeins badhuis hebben we nog niet bezocht evenals een stukje lopen over de "Via de Plata", een weg uit de romeinse tijd die Sevilia in het zuiden van Spanje met Gijon verbindt. Tijdens onze oversteek van de Golf van Biskaje werden de door ons uitgezonden APRS (positie) signalen opgevangen door verschillende amateurstations in Frankrijk en Spanje. Omdat deze stations in de bergen liggen waren we een flink deel van de overtocht live te volgen. Zie het kaartje hieronder. Iedere rode stip is een ontvangst.

     
 


.

033=240922=14:00UTC====Positie:43=32,76N==05=40,02W==Gijon==ODO=833Nm==

Omdat we 2 dagen later vertrekken vanwege onze zoektocht naar reparatiemateriaal missen we de gunstige wind periode, in plaats van 2 dagen zeilen en de derde dag een stukje motoren worden het 3 dagen motoren. Tijdens onze oversteek staat ruim 57 uur de motor bij door gebrek aan wind. De oversteek van de golf van Biskaje is daarmee een stress duurtest geworden voor de uitgevoerde reparaties. De reparaties hebben de test prima doorstaan. Onderweg hoorden we, staande in de kuip en achteruit kijkend, plots een harde zucht van voor de boot. We keken snel en zagen een heel groot (30x10 meter) oppervlak vlak water met allemaal draaikolken er omheen. We voeren er recht overheen. Even later zagen we een enorme rug boven water komen met een kleine vin achterop. In het naslag boek wat we aan boord hebben kwamen we tot de conclusie dat het een Gewone Vinvis was, volwassen exemplaren kunnen 25 meter lang worden. Pas de laatste drie uur waaide het 13 knoop (3 Bft) maar omdat we het vooruitzicht van nog in daglicht aankomen aantrekkelijker vonden dan de motor uit zijn we motor zeilend blijven doorvaren. Daardoor was de snelheid aantrekkelijk de laatste mijlen, met 6,5-7 knoop. Omstreeks 20:00 lokale tijd werden we door Finse zeilers geholpen met vastleggen.

We kijken op "Orca attack reporting" bij facebook of er nog boten zijn aangevallen door Orca's en lezen dat er een boot die gelijk met ons vertrok op 100Nm ten zuiden van Brest bezoek heeft gehad van orca's, ze zijn lanzaam achteruit gaan varen en hebben keiharde muziek opgezet, tips die door andere boten al zijn gegeven, en het heeft gewerkt. Wij hebben een cd van de schotse Clanadonia groep deze wilde mannen lijken ons zeer geschikt voor het verjagen van de Orca,s. Onze vrees voor Orca's komt misschien wat overdreven over, maar kijk maar eens naar dit filmpje van een Nederlandse boot die ternauwernood de haven wist te bereiken dankzij de inzet van de reddingsdiensten na een aanval door Orca's. Ze zouden niet de eerste boot zijn geweest die gezonken was als gevolg van een Orca aanval. Op facebook zijn heftige discussies gaande over de beschermde status van de Orca en welke beschermings maatregelen een zeilboot mag nemen. Ook over de intelligentie van de Orca's worden de nodige uitspraken en aannames gedaan en worden er verklaringen voor deze aanvallen gegeven. Het roer en de rompvorm zouden op een grote vis lijken wat voor de Orca een lekkernij is. Maar zeg nou zelf als je eenmaal met de glassplinters in je bek hebt zitten kauwen op polyesther vermengd met hout, schuim en staal dan doe je dat niet nog een keer. In Gijon houden we even pauze om wat zaken in Nederland te regelen. Hopelijk zijn de Orca's bij terugkomst verder getrokken. In 8 etappes zijn we 833,5 Nm verderop geraakt en waren we in 5 landen.

.

032=220922=14:00UTC====Positie:45=59,70N==05=34,06W==Golf=van=Biskaje==ODO=655Nm

We zijn halverwege de Golf van Biskaje. Rondom ons is er pas land op meer dan 250km afstand en ten westen hebben we zelfs meer dan 3000km Atlantische oceaan tot aan de kusten van Canada. Onder ons is het water volgens de kaart 4,5km diep, de dieptemeter geeft slechts streepjes. Het is nagenoeg wind stil, een kleine 5 knoop wind doet niet meer dan af en toe wat rimpelingen ontstaan op het water dat traag op en neer beweegt door oceaan deining. Op de marifoon is het al uren stil, we zien geen schepen op de AIS, de mobiele telefoon is al een dag buiten bereik van een zendmast. Het aantal passerende boten de afgelopen 24 uur is op de vingers van een hand te tellen. In het begin voeren we samen op met twee Zweedse zeilboten met bestemming La Coruna. Nadat we gisteravond koers hadden verlegd naar Gijon verdwenen die snel uit zicht. Met de motor houden we de snelheid rond de 5 knoop (9-10 km/uur). Af en toe springen er groepen vissen het water uit en één keer zagen we een walvis spuiten. Dolfijnen volgen ons spaarzaam maar niet van lange duur. We zijn onderweg naar Gijon waar we hopelijk morgen net voor het donker aankomen. Met de SSB-zender hebben we nog steeds contact met de Feeks van Marcel, Eva en Jonathan. Ze zijn onderweg naar Gran Canaria op de Canarische eilanden, ook zij verwachten morgenavond aan te komen. Ernie doet zoals gebruikelijk een groot deel van de nachtwacht, Erik komt in de vroege ochtend weer op wacht. We hebben nog voorraad gekookte maaltijden in de koelkast, zodat het huiselijke werk beperkt blijft tot opwarmen en een kleine afwas. Vissen is er niet bij, we zijn wat beducht voor de aanvallen van Orca's. De laatste dagen zijn er meerdere boten nabij La Coruna door de reddingsdiensten naar binnen gesleept met zware beschadigingen aan hun roer. Ook dat maakt de keuze voor Gijon een makkelijke, het scheelt Orca risico, 40Nm moteren en een nachtelijke binnenloop van een haven.

.

031=210922=15:00UTC====Positie:48=09,48N==04=43,75W==Pointe=du=Raz==ODO=526Nm==

Een avontuurlijk leven is vol van gebeurtenissen die je van te voren niet verwacht en waarmee je dan maar mee moet zien om te gaan. Bij een routine controle van de motor bleek er koelvloeistof gelekt te zijn. Er zat een gaatje in de slangtuile van de koelpomp, net boven de slang aansluiting. Een probleem dat prima te reparen is met ResQ-tape, teflon tape dat hitte bestendig is. Zoeken op internet gaf aan dat een aantal franse autowinkels het zouden kunnen verkopen. In Cameret sur Mer is het goed vertoeven voor een toerist maar niet voor een klusser. Met de middag bus vertrekken we naar Brest, we stappen daar gelijk over in een taxi om naar het industrie gebied in het noorden te komen waar tal van grote auto onderdelen zaken zijn. Helaas kijken alle winkeliers ons glazig aan, nog nooit van gehoord. Met de tram gaan we teleurgesteld op weg naar het busstation, waar we tot 22:30 denken retour te komen naar de boot. Helaas we hebben de laatste bus van 19:15 op 10 minuten gemist. Een taxi rit kost Euro 165,-, dan maar een hotel overnachting bij Ibis budget. Na een lekker ontbijt ontdekken we ook de eerste bus retour te hebben gemist, de tweede gaat pas om 17:40. Dat wordt weer een dag Brest. We lopen naar het havengebied en vragen bij Marina du Chateau naar watersportwinkels. De balie medewerkster legt ons vriendelijk uit waar alles te vinden is, 5km verderop. We zuchten, gistermiddag hadden we ook al 15km voor niets gelopen. Maar we kunnen fietsen lenen van de haven, ondanks dat we er niet liggen. Dat is eindelijk een meevaller. In de eerste winkel leggen we ons vraag en probleem voor. "Geen probleem" "Ik heb wat u zoekt en nodig heeft" zegt de winkelier vrolijk. En ja hoor hij heeft de tape gewoon in zijn rek hangen. Vanaf 11:00 uur komt er eindelijk wat rust in het hoofd van Erik, een oplossing is in handen. 's-Avonds zijn we terug op de boot, de reparatie gaat voorspoedig en er is geen lekkage meer bij test draaien. Eindelijk kunnen we koers zetten naar Spanje. We staan vroeg op, starten de motor maar horen de motorruimventilatie niet lopen. Nogmaals goed luisteren, nee die doet het niet. Erik controleert eerst of er wel stroom op staat, ja dat is in orde. Daarna wordt de hele ventilator gedemonteerd, de bedrading naar een koolborstel is los. Anderhalf uur later zit de motor weer in elkaar met gerepareerde bedrading. We kunnen eindelijk losgooien. Nu zijn we onderweg naar Gijon denken we. De tocht is dan 5 uur korter dan naar La Coruna, lopen minder kans op Orca aanvallen en zijn hopelijk voor de regen in de haven.

.

030=180922=15:00UTC====Positie:48=16,74N==04=35,33W==Cameret=sur=mer==ODO=519Nm==

Een nacht doorvaren heeft ons in Cameret sur Mer gebracht. Helaas met weinig wind dus het was motorzeilen. De hele nacht werden we omringd door dolfijnen, pas bij het invaren van het Canal du Four verlieten ze ons. Zons opkomsten blijven mooi dus daarom maar weer een plaatje. Het verkeersscheidingsstelsel bij de punt van Bretagne was erg druk. Hier passeert in een smal stuk alle scheepvaart die vanaf noord Europa richting zuid Europa, Middellandse Zee - Azie en Afrika gaat. Gelukkig is er de moderne techniek van computers en AIS voor om de CPA (Closets Point of Aproach = minimale afstand van nadering) uit te rekenen en zichtbaar te maken op een schermpje. Dus voor de vraag "hoe dichtbij komt die grote boot" is geen serie van nauwkeurige achtergrondspeiling met kompas meer nodig. De afgelopen 10 jaren heeft Cameret een flinke toeristiche ontwikkeling door gemaakt. De gehele boulevard is bezet met cafe's en restaurants, ook is de haven flink uitgebreid en is er van de oude bouwvalligheid van ons vorige bezoek (2010) weinig meer te zien. Vandaag is er een "marche artisinal", een marktje waar allerlei kunstuitingen te koop zijn. Het brengt een hoop levendigheid in het dorp. Iedere keer gaan deze reis onze gedachten terug naar de reis die we eerder maakten. Een soort van herbeleven in een veranderende wereld. We praten en denken vaak terug aan de dingen die we deden, de zeilers die we ontmoet hebben en wat er toen in de wereld speelde.

  

Erik is weer een radionetje begonnen voor de nederlandstalige zeilers. We hebben tweemaal dagelijks contact met de Feeks. Marcel, Eva en Jonathan varen van Portugal naar de Canarische eilanden. Andere boten horen we niet of melden zich niet in. De frequentie is 7.108 LSB om 09:00 UTC en 20:00 UTC, op woensdag avond om 20:30 UTC gaat Erik ook op 14.140 USB oproepen. Tijdens de overtocht hadden we voor het eerst het "kotter" zeil de gehele tocht bijstaan, dat beviel prima. Een zeiltje extra geeft net iets meer vaart en hij kan goed strak gezet worden. Als we een klapperend fok moeten inrollen bij gebrek aan wind kan de kotter gewoon blijven staan. Als we overstag gaan moeten we wel de fok in en uitrollen omdat de spleet tussen kotter en fok klein is. Onze planning is om voornamenlijk voor de windse rakken te varen. Onze oude boot was een klassieke stalen S-spant en semi lang kiel. Nooit maakten we ons zorgen over visnetten of ander spul dat in de schroef of aan het roer kon blijven hangen. Nu hebben we een vrijhangend spatelroer en er drijft erg veel riemwier in zee dat makkelijk aan het roer blijft hangen. Waren we toch een beetje oogsten in een moestuin, want riemwier is eetbaar.

  

.