 | We zijn voor een paar dagen neergestreken in Alferce, een klein dorpje nabij het meer bekende Monchique. De voorzieningen zijn hier geweldig. Gratis parkeerplek, water, BBQ, bankjes, mogelijkheden voor afstort riool- en grijswater en in het dorp is een klein openbaar zwembad. Voor dat laatste vinden wij het nog wat te koud. 's-Nachts horen we regelmatig het roepen van bosuilen, als je op de foto hiernaast klikt hoor je onze geluidsopname. Het zijn twee uilen die op elkaar reageren. Overdag maken we wat wandelingen in de buurt, dat is flink stijgen en dalen dus grote afstanden maken we niet. De bossen zijn allemaal aangetast door de flinke bosbranden die hier waren in 2018. Overal zien we zwart geblakerde stammen of afgebrande stompen. De kleine struiken groeien weer alsof er niets gebeurd is en ook de kurkeiken staan volop in blad ondanks hun zwarte basten. Her en der komen we huisjes tegen, eerst denk je een verlaten bouwval, maar het zijn allemaal huizen met brandschade. Aan de muren zie je geen roet meer, waarschijnlijk er af gespoeld door de regen, maar de ingestorte daken laten nog resten zien van zwart verkoolde balken. Langs de weg vallen ons nu ook plots de verbrande verkeers borden op, slechts verblakerde verfresten verraden dat het ooit een verkeersbord was. Deze morgen kwam er een klein oud Portugees busje aanrijden, Erik dacht eerst een lokale camperaar. Maar nee, het was een vrouwtje dat vers brood kwam bezorgen. Het brood is zonder bakvorm gebakken, een traditionele "Pao Alentejano", de vorm is een grote bol met nog een knobbel er boven op. De korst is knapperig hard en het deeg luchtig. |
.