003=29122024=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De eerste kerstdag is er bij Polaris een BBQ. Niet aan boord of op een van de vele openbare BBQ plaatsen maar bij ze thuis, ze hebben namenlijk afgelopen zomer een huis gekocht op Porto santo. Het is een hele drukte met vele nationaliteiten. Neem zelf je bord/bestek/glas en vlees + drinken mee en iets om te delen. De Polaris zorgt voor de houtskool, wijn en een paar salades met brood. We zijn met meer dan 25 zeilers en ook een aantal niet zeilers van de cursus Portugees die Polaris volgt. Een gezellige drukte met veel gepraat en nog meer te eten. Heen gaan we in een gezamenlijke taxi en terug proberen we onze overvloedig maaltijd er af te lopen. Het blijft flink schommelen achter de mooring en de combinatie getijde en valwinden maken het ook niet gemakkelijk. Om de paar dagen zwemmen we wat rondjes om de boot, want daar is het warm genoeg voor. Steeds meer boten vertrekken richting Canarische eilanden en hun plekken in de haven worden snel ingenomen door boten die op anker lagen of nieuwkomers. We gaan toch ook maar eens vragen op het havenkantoor of er voor ons een plekje is in de haven. We hebben geluk, er vertrekt die morgen net een boot naar Madeira en wij mogen zijn box in van de havenmeester. Erik snorkel duikt nog naar een betonblok om een extra lijn vast te maken zodat we goed vast liggen. We hadden al besloten om dit jaar gewoon in Porto santo te blijven. Het weer is hier met 18-22 Celsius aangenaam, de prijzen zijn helemaal aantrekkelijk en na alle reparaties willen we rust. Maar op de tweede dag in de box blijkt dat de vuilwatertank verstopt zit. Diepe zucht van Erik, maar dan toch maar aan de klus. Het valt gelukkig mee, de ingekoekte resten van urinesteen verstoppen de uitgang en dat is snel verholpen. Weer een les geleerd, als we de boot langere tijd op het droge achterlaten spoelen we eerst de vuilwater tank grondig schoon. Zo kunnen restjes niet indrogen en voor verstoppingen zorgen. Op de kademuur worden door zeilers schilderingen achter gelaten met de naam van hun boot en datum van bezoek. Sommige boten komen hier al jaren achtereen is zo te zien. Gisteren ontdekte Erik dat er ook een schildering van een Gabber hangt uit 1996. Het is de boot waar we vaak mee verward werden, de Gabber van Jimmy Lengkeek. Samen met Tineke zeilde hij 6 jaar van 1996 tot 2002 de wereld rond en verstuurde met de SSB zijn reisverslagen naar vrienden, familie en het blad zeilen, zo werd de bootnaam Gabber bekend onder de toenmalige lezers van het blad zeilen. Er is zelfs een boek van zijn reisverslagen, zie E-mails overzee. Onze Gabber was al in 1983 vertrokken met Henk en Antje naar nieuw Zeeland en toen hij terug kwam in 2003 werden wij de tweede eigenaren. Lees hier, meer over de geschiedenis van de Gabber. We behielden de naam Gabber en dat werd ook de naam van onze website en blog. Nadat we de klassieke stalen S-spant verruild hadden voor een Dufour classic 38, een polyester serie jacht, behielden we de website en gaven we onze nieuwe boot ook de naam Gabber.

  

Het boek E-mails overzee van Jimmy Langkeek (2007).

Krantartikel over Henk en Antje bij aankomst in Nieuw zeeland (1984).

.

002=17122024=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

We zijn alweer vijf weken terug op de boot in Porto Santo. Na aankomst heeft Ernie eerst de RVS bimini buizen schoon gemaakt van lichte roest aanslag. Het zijn wel 316 buizen maar ongepolijst en die geven altijd wat bruine aanslag na een paar maanden. Daarna de bimini en buiskap gemonteerd en de zeilen die binnen opgeslagen lagen aan dek gesjouwd. De opvolgende dagen iedere dag een klusje. Erik begon met de dikke stroomkabels bij de nieuwe boegschroef. Daarna was het een hele puzzel om de nieuwe 4 aderige stuurkabel vanaf de boegschroef naar de stuurstand te trekken. Het lastigste was deze dikkere kabel door de buis van de stuurstand te krijgen, maar ook dat is gelukt. Het monteren van de nieuwe schakelaar, Vetus-BPSE2, viel gelukkig mee, er was genoeg ruimte op de console van de stuurstand. Ernie brengt nieuwe coppercoat aan in de buis van de boegschroef en op het puntje van het roerblad. Omdat we genoeg coppercoat overhebben verven we ook het blad van de windvaan ermee. We brengen 4 lagen op dus zijn zo snel een week verder omdat we de lagen eerst laten drogen voor we een nieuwe opbrengen. Regelmatig waait het stevig in Porto santo en prijzen we ons gelukkig niet te liggen schudden achter anker of mooring. Erik plaatst ook twee nieuwe grote 10 inch filterhuizen in het watermaker circuit. Nu wordt er trapsgewijs gefilterd van "grof sediment" naar "50 micron" en dan "5 micron" voor het zeewater het kleine 5 inch "5 micron" filter doorgaat wat bij de watermaker geleverd werd. Als laaste land klus kopen we een nieuwe startaccu omdat de oude kort voor ons vertrek kapot was gegaan. We vragen of we het water in kunnen, maar eerst is het vakantie voor een aantal havenmedewerkers krijgen we te horen, dus een extra week op de kant. Maar dan horen we tijdens de vakantie het gepiep van de rijdende kraan. Er wordt toch gewerkt ! Een van zee gesleepte rubberboot van ruim 14 meter met giga buitenboord motoren wordt op de kant getakeld. Er is veel belangstelling van landpolitie, grenspolitie en havenpolitie. De boot wordt verdacht gebruikt te zijn voor drugstransport en werd half drijvend op zee achtergelaten. De volgende dag kunnen we het water in, ruim een week eerder dan gedacht. We zijn er wel blij mee want net deze periode zijn er moorings vrij. Inmiddels liggen we alweer bijna een week achter de mooring. De afgelopen dagen was het helaas flink klotsen en schudden door de golfslag in de havenkom vanwege de zuidelijke winden. We waarschuwen dat een Franse boot met doorgesleten touwen van zijn mooring dreigt af te breken. Slechte herinneringen aan vorig jaar doemen op, toen brak een Franse boot zijn ankerketting en spoelde dwars door het mooringveld de kant op. Gelukkig worden er nu op tijd nieuwe lijnen belegd. Met al dat geschud wachte we met het verwisselen van de diesel en olie filters. Tussendoor genieten we van het aantrekkelijke leven hier in Porto santo.

     
     

.

001=06032024=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Het zijn onze laatste uurtjes op Porto santo, straks nemen we de veerpont naar Madeira en morgen vliegen we via Lisabon naar Nederland. De afgelopen weken zijn we druk geweest met het plaatsen van een nieuwe boegschroef. Voor veel zeilers mogelijk een overbodige luxe maar wij vinden het wel zo prettig bij het manouvreren in de havens dat we eenvoudig en volledige controle over de boot hebben. Door onze ondiepe kiel en de grote afstand tussen schroef en roer is het corrigeren van de puntbewegingen door wind invloeden erg lastig. De boegschroef lost dat probleem eenvoudig op. De oude boegschroef hebben we gedemonteerd en de gaten die achter bleven gedicht met meerdere lagen galsvezelmat en epoxy. De nieuwe boegschroef hebben we nu aan de bakboord kant geplaatst op de nog onaangestaste boegschroefbuis. Dat levert aan stuurboord ook weer meer bergruimte op. Helaas vraagt de nieuwe Vetus BOW6012D boegschroef een 4 aderige stuurkabel en een eigen schakelaar. Die plaatsen we als we in oktober weer terug komen. Dan smeren we de boegschroefbuis ook af met coppercoat. Van de coppercoat op de romp hebben we weer genoten, eenvoudig afspuiten was genoeg om weer een schone romp te hebben. Voor de bijboot die 6 maanden in het water had gelegen was er veel meer werk nodig. Met citroenen, schoonmaakazijn en veel werk met schuursponsjes kregen we de bodem weer vrij van kalkkokerwormen, zeepokken en kalkroodwieren. Dat gaan we in de toekomst anders aanpakken. Wellicht ook coppercoat of andere antifouling en de bijboot na gebruik toch maar boven water trekken. Ook dit vertrek van ons kende weer zijn gebrek. Tijdens onze koffie afscheidbijeenkomst bij het Marina cafe ter ere van ons vertrek viel de expressomachine in duigen. Dat werd een uur wachten op de koffie met, de speciaal voor ons gemaakte, cake tot dat het apparaat gerepareerd was.

  
  

.

021=21122023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De warme dagen worden afgewisseld met dagen met harde wind. Gelukkig uit de goede richting dus geen golven in de haven. Voor wie het tumult van een maand geleden gemist heeft bij ons in de haven op Youtube staat er een mooi filmpje van door Make My Day gemaakt, zie Stormy wheater. Inmiddels is het de kortste dag van het jaar en dat merken we goed met de opbrengst van de zonnepanelen. Vele boten die op anker of achter een mooring lagen zijn inmiddels verhuist naar een box in de haven. Daar heb je walstroom om de accu's vol te houden. De bootbewegingen zijn er niet veel minder door door swell en getijde stroming. Onze windmolen bewijst goede diensten en met spaarzaam gebruik en af en toe de motor aan om stroom te draaien redden we het prima. Veel van de andere boten hebben LiFePo4 accu's en koken ook electrisch. Wij zijn nog "old-school" en koken op gas. Na ruim 8 maanden onderweg is onze Nederlandse gasvoorraad, 4 kunstofflessen met 5kg gas ieder, wel op, ondanks dat we ook de nodige tijd in havens gelegen hebben waar we electrisch kookten. Na een puzzeltocht langs de wondere wereld van gasflesaansluitingen hebben we een systeem gevonden om onze Nederlandse gasflessen te vullen vanuit een Portugese fles. Bij de GasFachFrau kopen we een hoge druk aansluiting een vulslang hebben we al vanuit Nederland meegenomen. We verbinden de flessen aan elkaar terwijl ze op hun kop staan en openen dan eerst de Portugese fles en vervolgens onze lege Nederlandse fles. Langzaam loopt het vloeibare gas over naar onze Nederlandse fles. Regelmatig wegen we de fles om zicht te houden op de vulling. Om het proces te versnellen zetten we de Portugese fles in de zon met een vuilniszak erover en koelen we de lager staande Nederlandse fles met een natte handdoek en koelelement. Hierdoor wordt de druk in de warme fles hoger en stroomt het vloeibare gas makkelijker over. Uiteindelijk zijn al onze Nederlandse flessen weer vol en vullen we ook de gasfles van Jet en Saskia.

We vernemen dat het Corona virus weer flink de kop steekt, gelukkig met minder gevolgen dan voorheen. Nu we niet in Nederland zijn lopen we de booster voor "oude zwakke mensen" mis. We vragen in het ziekenhuis van Porto santo of we een vaccinatie kunnen kopen. Inderdaad is dat mogelijk, na de broodnodige administratie hebben we vanmorgen onze griep en corona booster gratis gehaald. Mooie service van de Portugese gezondheidsdienst. In de donkere dagen voor kerst is het traditie om de boot te versieren met kerst lichtjes. Vanaf onze mooring hebben we mooi zicht op de Make My Day en genieten van de lichtjes bij het vallen van de vroege avond. Dat is hier omstreeks 18:30 dus wel wat later dan in Nederland. In het dorp waren de afgelopen week tal van Kerst activiteiten. Wij bezochten de kerstmarkt en keken onze ogen uit naar de uitbundige kerstverlichting in de straten. Op het dorpsplein is een flinke Kerststal opgebouwd en in de kerk zijn optredens van de kinderkoren. Het is een gezellige drukte in het dorp met een kleine 250 bezoekers. Iedereen eet en drinkt wat traditionele lokale producten bij de verschillende tentjes. En dat alles bij een aangename avond temperatuur van rond de 18 Celsius. Het is prima vertoeven in Porto santo in de maand december. Af en toe ondernemen we zelfs nog een zwempartij, de water temperatuur is fris maar nog prima te doen.

  

.

020=28112023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Twee weken geleden konden we dan eindelijk de kant op voor de reparatie van de lekkende boegschroef. Met de hulp van de andere zeilers en de haven kwamen we eenvoudig op de kant. Extra handjes aan dek en stootwillen waren van harte welkom in de nauwe ingang van de botenlift. De boegschroef was snel gedemonteerd en ingeleverd bij Miguel. Daarna begon de moeizame klus om de keerringen en lagers er uit te halen. Een gebroken klemring kon met behulp van nauwkeurig laswerk worden verwijderd. De as en het binnenwerk van de boegschroef waren door het binnen gedrongen zoute water en electrolyse aangetast. De as werd keurig opgelast en vervolgens op maat geslepen, het binnenwerk werd met epoxy glad gemaakt en gepolijst. Het opbouwen met de nieuwe onderdelen ging voorspoedig, een kunstof hamer hielp bij het plaatsen van de nauw passende onderdelen. Daarna kon de boegschroef weer terug geplaatst worden op het gat van de boegschroefbuis, met verse Sikaflex als waterdichte verlijming. De tijd op de kant werd ook gebruikt voor andere klusjes. De los gekomen stekkers in de bedrading van de windmolen werden vastgezet. Hierbij werd de zwemtrap van de "Morning Glory" gebruikt als biminitrapje. Ook maakten we een extra waterinlaat op de watertank zodat het water vanuit de watermaker rechtstreeks in de tank kon lopen. We waren niet de enige klussers op de wal. Aan de boot van de gestrande Fransman werd flink gewerkt waardoor we een flinke laag glasmat spliters en epoxy stof aan dek kregen. Gelukkig was het geen stalen boot. Tussendoor ging ons gewone leventje rustig door. Een wasje doen, dagelijkse wandeling (5km) naar de supermarkt of brandstof halen bij de benzine pomp (10km) en regelmatig gezelligheid met de zeilers onderling.

Op "Thanks giving" werd op initiatief van de "Make my day" een BBQ georganiseerd in een gemeente parkje. Hier waren meerdere BBQ plekken, bankjes, water en toiletten, dus een prima plek. Michael maakte een zuid-Afrikaanse stoofschotel en Bas grilde vis voor alle deelnemers. Verder nam iedereen wat mee om te delen en verzorgde zijn eigen BBQ vlees/vis. Sinds vrijdag (24/11) liggen we weer in het water. Bij het wegvaren bij de bootlift werkte de boegschroef niet. Terwijl we hem wel getest hadden op de kant. We dachten dat het weer een loszittende propeller was. Met de meehelpende zeilers aan boord drinken we nog een biertje en kletsen op ons gemak. Als iedereen van boord is controleert Ernie nogmaals de boegschroef en ziet water liggen. Erik wipt de beschermkap er af opzoek naar waar het water vandaan komt. Het komt niet via de as van de boegschroef, maar hij ontdekt wel dat de V-snaar die de boegschroef aandrijft gebroken is. Oorzaak van de niet werkende boegschroef is dus gevonden. Helaas komt het water onder de Sikaflex verlijming vandaan. Steviger aandraaien van de moeren brengt helaas geen oplossing. We bellen snel de haven of we met onze lekkende boot weer de kant op kunnen. Nee dat gaat niet lukken het is nu laag water aan het worden en het weekend staat voor de deur. Maandag om 13:30 is de eerste gelegenheid. Daar op gaat Erik met onderwater epoxy pasta aan de slag om het lek te dichten. Uiteindelijk stopt de lekkage 's-nachts omstreeks 02:00 uur. Er zijn dan twee lagen pasta aangebracht en de nodige droog tijd is verstreken.

De volgend ochtend overdenken we wat te doen, de tegenslag op tegenslag vergen veel van ons optimisme en benemen ons een deel van de reislust. Al een tijdje knaagt aan ons of we wel zoveel plezier halen uit het duurder geworden verblijf op Bonaire. De mooring gelden zijn daar $35,- per nacht en de boot achterlaten plus de retourvlucht heeft ook zijn prijskaartje. Al met al is een duikreisje boeken goedkoper dan er heen varen met je eigen boot. Als we niet oversteken kunnen we genieten van het aangename klimaat van de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren bezoeken. Uiteindelijk kunnen we de boot gemakkelijker terug krijgen in Nederland. Ook willen we Porto Santo niet verlaten zonder werkende boegschroef. De havengelden zijn hier aantrekkelijk en al het werk kan hier gebeuren. Waarschijnlijk wordt het een geheel nieuwe boegschroef. Wat het wordt weten we nog niet maar het ziet er naar uit dat we dit jaar niet verder dan Porto Santo komen. Toen we het water in gingen konden we de mooring van "Make may day" gebruiken die in de ochtend naar een box in de haven was verhuist. Na een paar dagen konden we doorschuiven naar de mooring van "Morning Glory" die inmiddels ook een plekje in de haven heeft. We liggen hier het best beschut tegen de swell bij zuidelijke winden die dan recht de havenkom in staat. Vanavond is er weer een samenzijn bij de marinabar ter ere van de verjaardag van Michael. Inderdaad het is niet allemaal misere hier. De temperaturen zijn begin 20 Celsius en het zeewater is aangenaam om in te zwemmen.

   

   

   

Honderden boten zijn inmiddels onderweg vanuit Europa en Amerika naar de Cariebe. Paars zijn (plezier)zeilboten, groen zijn vrachtschepen, rood zijn tankers en blauw zijn passagiers (cruise) boten. Rustige ankerbaaien of een plekje in de haven lijken schaars te worden.






.

019=05112023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Het heeft even geduurd voor we bijgekomen zijn van weer een storm. Vorige week waaide het slechts 8Bft, maar wel pal op de haveningang. Dat had flinke golven tot gevolg in de havenkom waar we liggen. 's-Nachts omstreeks 04:30 horen we geroep om hulp, een Frans zeiljacht achter ons is van anker geslagen en drijft richting lager wal. Het is hem niet gelukt de motor te starten en al snel ligt het jacht op de rotsige kade. Ernie waarschuwt via de Whatsapp de andere zeilers, maar bijna iedereen ligt te slapen. Daarna stuurt ze Jet langs bij de "Make my day" die in diepe slaap lag na een gezellige avond. Erik probeert met de bijboot en nog een andere duitse zeiler met bijboot het jacht uit de branding te trekken maar er is geen houden aan door de hoge golven. Uiteindelijk worden meerdere lijnen uitgebracht naar de boten op mooring en proberen we de Fransman met lieren zoveel mogelijk weg te houden van de rotsen. Pas in de ochtend komt de Pilot boot helpen. De uitgebrachte lijnen zien ze eerst niet maar, na veel geschreeuw, wordt net op tijd erger voorkomen en vaart de Pilot achteruit en benaderd de Fransman van de goede kant.

De Pilot zet, na meerdere pogingen, vol gas en trekt de Fransman van de rotsen en sleept de boot in volle vaart achter zich aan door het mooringveld. De lijn naar onze boot zit nog steeds aan de Fransman vast. Eerst probeerden we de lijn binnen te halen om zo de pilot boot niet in gevaar te brengen met los drijvende lijnen. Maar de pilot boot vaart ons snel voorbij en door het verlies aan spanning op de lijn en het slepen van de lijn schiet de Gabber naar voren op de mooring en botst tegen een andere boot. We laten noodgedwongen de ruim 120 meter lijn los en hopen er het beste van. De Fransman wordt eerst bij de kademuur afgeleverd, maar hij maakt water door een gat in zijn romp. Omdat er conitnu gepompt moet worden slepen ze hem de haven in zodat hij aan de electra kan liggen. Helaas wordt er dan ook weer schade gemaakt aan een naast liggende boot. Later op de dag staat de Politie Maritima bij de Fransman om hem de nodige documenten te laten tekenen, het havenkantoor is behulpzaam in het verzamelen van alle schademeldingen aan meerdere boten en het uitwisselen van de contact gegevens.

In de avond na de stranding komen we om 18:00 uur met de groep zeilers bijelkaar op het terras van het restaurant om het avontuur te bespreken. Erik heeft zin in een patatje, maar het restaurant gaat pas om 20:00 uur open. We blijven zitten tot de patat en maken er een gezellige avond van. Op de achtergrond verzameld een lokale motorclub. Traditioneel in leren hesjes met allerlei emblemen en op de rug een logo. Het ziet er op afstand uit als een motorbende maar het is een gezellig familie gebeuren. Vrouwen, mannen, kinderen, motoren, brommers en scooters doen allemaal mee. Dan klinkt er een fluit signaal, wij denken alle motormuizen verzamelen voor de vertrekkende veerpont, maar nee. Iedereen stapt op en maakt een rondje richting dorp en een kwartier later rijden ze nog een keer toeterend over het haventerrein. Daarna gaan ze weer gezellig koffie drinkend en kletsend verder voor het terras op de parkeerplaats.

Het is gelukkig niet allemaal ellende wat we met de zeilers meemaken. Regelmatig zijn er vragen om hulp in de Whatsapp groep en die worden met onderlinge kennis, kunde, handjes of spullen opgelost. Afgelopen vrijdag zouden wij het water uit bijvoorbeeld. We hadden de nodige extra stootwillen aan boord gekregen en zaten met 4 man extra klaar in de kuip voor onze kraan afspraak om 15:30. We zien een boot het water in gaan en starten de motor om naar de kraan te varen. Op datzelfde moment belt de haven "No, not today, perhaps monday." Enfin het is nu dinsdag en we liggen nog steeds achter de mooring. Geduld hoort ook bij het zeilersleven. Gelukkig was er vrijdagavond een "BBQ en Potlcuk" geiniteerd door de Duitse boot Safir. Het idee is dat iedereen zijn eigen vlees en drank verzorgd en iets meeneemt om te delen. Safir stookte de BBQ op, een gehalveerde oliedrum, op het haventerrein en langzaam stroomde het terrein voller en voller. We schatten in een man of 50, veel van de zeilers die met hun boten in het water liggen hadden geen idee waar al die andere zeilers plots vandaan kwamen. Het blijkt dat er op de kant vele boten bewoond zijn, sommigen verblijven er al jaren. Aan een paar boten kan je zien dat het helaas nooit meer wat gaat worden, het zijn een soort onderkomens voor bootzwervers. Andere boten hebben gewoon te grootse plannen en klussen maar door om een te waterlating te kunnen uitstellen lijkt het. Maar er zijn ook succes verhalen. Een Iers stel kwam ruim een jaar geleden met hun Emerald op de kant terecht met motorschade door "waterslag". Aan de hand van Youtbube filmpjes en vele telefoon gesprekken met een bevriende monteur hebben ze de hele motor gereviseerd. Ze liggen nu naast ons in het water.

Afgelopen maandag maken we eindelijk weer een lange wandeling. Via een spannend smal pad met veel steenslag lopen we rondom het schiereiland. De steenslag komt doordat het gesteente vooral uit los conglomeraat en breccie bestaat waar de wind en regen vat op hebben zodat er puinhellingen ontstaan waar regelmatig stenen vanaf brokkelen. Tijdens onze wandeling blijft gelukkig alles op zijn plaats liggen. Via het kustpad op de helling komen we via een tunnel aan de andere kant van het eiland, vandaar wordt de weg berijdbaar, eerst een zandpad dan halfverhard en uiteindelijk asfalt. We komen langs een mooi uitzicht punt dat een blik op de haven geeft. In het blauwe vierkant zie je onze boot liggen. Na ruim 10km lopen bereiken we het dorp en doen ons te goed aan een lunch bij de supermarkt Pingo dolce.

       


.

018=24102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De nacht van zaterdag op zondag zal ons nog lang bijblijven. Het waren voor het eerst angstige momenten aan boord. De wind trok in de loop van de dag aan van 6-7-8 Bft naar in de nacht ruim 11Bft. We gierden achter onze mooring van links naar rechts en maakten regelmatig helling dat de gangboorden het water raakten. De bijboot tolde meerdere keren door de lucht, als een vlieger achter onze boot. Gelukkig was de mooring stevig en hielden onze lijnen het. Uit voorzorg hadden we de buitenboord en de brandstof tank al van de bijboot gehaald. Tot 03:00 uur in de nacht hielden we wacht daarna nam eindelijk de wind af naar een rustige 6-7Bft. We hadden de storm anders ingeschat, hij zou in zijn piek van over de bergen moeten komen zodat we in de luwte zouden liggen, maar niets van dat al. De volgende ochtend was het voor zeilers om ons heen bijboten omdraaien en buitenboordmotoren spoelen en vrijmaken van zeewater. Gelukkig had de "Make My Day" daar ervaring in en zo waren de meeste motoren in de middag al weer aan de praat. 's-Avonds komen we met zijn allen bijelkaar op het terras van de Marina en praten na. Ook nemen we afscheid van een aantal boten die al weer verder gaan. Dinsdag is onze bestelling uit Amerika gearriveerd, het zijn een "sealing kit" en "bearing kit" voor onze boegschroef (QL CT900). Dus binnenkort kunnen we het water uit voor het demonteren van de boegschroef en het vervangen van de lekkende onderdelen.

We hadden bijna een nieuwe koelkast besteld, de aantrekkelijke offerte van George Kniest was al binnen, toen Erik in een laatste poging om het probleem te verhelpen de spanning ging nameten bij de koelkast. Slechts 11,3 Volt was het, een snelle blik op de accumonitor vertelde hetzelfde. Het bewolkte weer van de laatste dagen in combinatie met het draaien van de watermaker hadden voor een flinke ontlading gezorgd. Vanaf nu dus stroomdraaien als we drinkwater maken. Maar ook opzoek waarom de zonnepanelen (360Watt) niet zoveel bijladen als wat we verwachten. Aan Jonathan van de Asylum vragen we of hij een reserve zonnepaneellader heeft, omdat we de werking van de onze wantrouwen. Na alle panelen en verbindingen te hebben nagemeten en de reserve lader er tussen te hebben is de eindconclusie dat iets meer dan 200Watt laden het maximum haalbare is. Deels door beschaduwing en deels door lage zonnestand. Ook vinden we een zonnepaneel dat slecht verbonden is en dat probleem hebben we kunnen verhelpen. Iedere haven heeft wel zijn bijzondere gasten. Zo ligt er nu bij ons een Duits schip met een uiterst relaxte zeiler. Alle dagen zit hij van 's-morgens vroeg tot 's-avonds op zijn klapstoel op het voordek. Niet eens een boek te lezen, gewoon lekker zitten en kijken, soms een dutje doen. Natuurlijk zijn we gewoon jaloers op hem. Hij had wel het mooiste zicht op de Gouden Leeuw die sinds gisteren hier aan de kade ligt. Het is een internaat schip waar 44 leerlingen 7 maanden mee varen en onderwijs krijgen op niveau van de 10de en 11de klas.

   







.