020=28112023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Twee weken geleden konden we dan eindelijk de kant op voor de reparatie van de lekkende boegschroef. Met de hulp van de andere zeilers en de haven kwamen we eenvoudig op de kant. Extra handjes aan dek en stootwillen waren van harte welkom in de nauwe ingang van de botenlift. De boegschroef was snel gedemonteerd en ingeleverd bij Miguel. Daarna begon de moeizame klus om de keerringen en lagers er uit te halen. Een gebroken klemring kon met behulp van nauwkeurig laswerk worden verwijderd. De as en het binnenwerk van de boegschroef waren door het binnen gedrongen zoute water en electrolyse aangetast. De as werd keurig opgelast en vervolgens op maat geslepen, het binnenwerk werd met epoxy glad gemaakt en gepolijst. Het opbouwen met de nieuwe onderdelen ging voorspoedig, een kunstof hamer hielp bij het plaatsen van de nauw passende onderdelen. Daarna kon de boegschroef weer terug geplaatst worden op het gat van de boegschroefbuis, met verse Sikaflex als waterdichte verlijming. De tijd op de kant werd ook gebruikt voor andere klusjes. De los gekomen stekkers in de bedrading van de windmolen werden vastgezet. Hierbij werd de zwemtrap van de "Morning Glory" gebruikt als biminitrapje. Ook maakten we een extra waterinlaat op de watertank zodat het water vanuit de watermaker rechtstreeks in de tank kon lopen. We waren niet de enige klussers op de wal. Aan de boot van de gestrande Fransman werd flink gewerkt waardoor we een flinke laag glasmat spliters en epoxy stof aan dek kregen. Gelukkig was het geen stalen boot. Tussendoor ging ons gewone leventje rustig door. Een wasje doen, dagelijkse wandeling (5km) naar de supermarkt of brandstof halen bij de benzine pomp (10km) en regelmatig gezelligheid met de zeilers onderling.

Op "Thanks giving" werd op initiatief van de "Make my day" een BBQ georganiseerd in een gemeente parkje. Hier waren meerdere BBQ plekken, bankjes, water en toiletten, dus een prima plek. Michael maakte een zuid-Afrikaanse stoofschotel en Bas grilde vis voor alle deelnemers. Verder nam iedereen wat mee om te delen en verzorgde zijn eigen BBQ vlees/vis. Sinds vrijdag (24/11) liggen we weer in het water. Bij het wegvaren bij de bootlift werkte de boegschroef niet. Terwijl we hem wel getest hadden op de kant. We dachten dat het weer een loszittende propeller was. Met de meehelpende zeilers aan boord drinken we nog een biertje en kletsen op ons gemak. Als iedereen van boord is controleert Ernie nogmaals de boegschroef en ziet water liggen. Erik wipt de beschermkap er af opzoek naar waar het water vandaan komt. Het komt niet via de as van de boegschroef, maar hij ontdekt wel dat de V-snaar die de boegschroef aandrijft gebroken is. Oorzaak van de niet werkende boegschroef is dus gevonden. Helaas komt het water onder de Sikaflex verlijming vandaan. Steviger aandraaien van de moeren brengt helaas geen oplossing. We bellen snel de haven of we met onze lekkende boot weer de kant op kunnen. Nee dat gaat niet lukken het is nu laag water aan het worden en het weekend staat voor de deur. Maandag om 13:30 is de eerste gelegenheid. Daar op gaat Erik met onderwater epoxy pasta aan de slag om het lek te dichten. Uiteindelijk stopt de lekkage 's-nachts omstreeks 02:00 uur. Er zijn dan twee lagen pasta aangebracht en de nodige droog tijd is verstreken.

De volgend ochtend overdenken we wat te doen, de tegenslag op tegenslag vergen veel van ons optimisme en benemen ons een deel van de reislust. Al een tijdje knaagt aan ons of we wel zoveel plezier halen uit het duurder geworden verblijf op Bonaire. De mooring gelden zijn daar $35,- per nacht en de boot achterlaten plus de retourvlucht heeft ook zijn prijskaartje. Al met al is een duikreisje boeken goedkoper dan er heen varen met je eigen boot. Als we niet oversteken kunnen we genieten van het aangename klimaat van de Canarische eilanden, Madeira en de Azoren bezoeken. Uiteindelijk kunnen we de boot gemakkelijker terug krijgen in Nederland. Ook willen we Porto Santo niet verlaten zonder werkende boegschroef. De havengelden zijn hier aantrekkelijk en al het werk kan hier gebeuren. Waarschijnlijk wordt het een geheel nieuwe boegschroef. Wat het wordt weten we nog niet maar het ziet er naar uit dat we dit jaar niet verder dan Porto Santo komen. Toen we het water in gingen konden we de mooring van "Make may day" gebruiken die in de ochtend naar een box in de haven was verhuist. Na een paar dagen konden we doorschuiven naar de mooring van "Morning Glory" die inmiddels ook een plekje in de haven heeft. We liggen hier het best beschut tegen de swell bij zuidelijke winden die dan recht de havenkom in staat. Vanavond is er weer een samenzijn bij de marinabar ter ere van de verjaardag van Michael. Inderdaad het is niet allemaal misere hier. De temperaturen zijn begin 20 Celsius en het zeewater is aangenaam om in te zwemmen.

   

   

   

Honderden boten zijn inmiddels onderweg vanuit Europa en Amerika naar de Cariebe. Paars zijn (plezier)zeilboten, groen zijn vrachtschepen, rood zijn tankers en blauw zijn passagiers (cruise) boten. Rustige ankerbaaien of een plekje in de haven lijken schaars te worden.

.

019=05112023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Het heeft even geduurd voor we bijgekomen zijn van weer een storm. Vorige week waaide het slechts 8Bft, maar wel pal op de haveningang. Dat had flinke golven tot gevolg in de havenkom waar we liggen. 's-Nachts omstreeks 04:30 horen we geroep om hulp, een Frans zeiljacht achter ons is van anker geslagen en drijft richting lager wal. Het is hem niet gelukt de motor te starten en al snel ligt het jacht op de rotsige kade. Ernie waarschuwt via de Whatsapp de andere zeilers, maar bijna iedereen ligt te slapen. Daarna stuurt ze Jet langs bij de "Make my day" die in diepe slaap lag na een gezellige avond. Erik probeert met de bijboot en nog een andere duitse zeiler met bijboot het jacht uit de branding te trekken maar er is geen houden aan door de hoge golven. Uiteindelijk worden meerdere lijnen uitgebracht naar de boten op mooring en proberen we de Fransman met lieren zoveel mogelijk weg te houden van de rotsen. Pas in de ochtend komt de Pilot boot helpen. De uitgebrachte lijnen zien ze eerst niet maar, na veel geschreeuw, wordt net op tijd erger voorkomen en vaart de Pilot achteruit en benaderd de Fransman van de goede kant.

De Pilot zet, na meerdere pogingen, vol gas en trekt de Fransman van de rotsen en sleept de boot in volle vaart achter zich aan door het mooringveld. De lijn naar onze boot zit nog steeds aan de Fransman vast. Eerst probeerden we de lijn binnen te halen om zo de pilot boot niet in gevaar te brengen met los drijvende lijnen. Maar de pilot boot vaart ons snel voorbij en door het verlies aan spanning op de lijn en het slepen van de lijn schiet de Gabber naar voren op de mooring en botst tegen een andere boot. We laten noodgedwongen de ruim 120 meter lijn los en hopen er het beste van. De Fransman wordt eerst bij de kademuur afgeleverd, maar hij maakt water door een gat in zijn romp. Omdat er conitnu gepompt moet worden slepen ze hem de haven in zodat hij aan de electra kan liggen. Helaas wordt er dan ook weer schade gemaakt aan een naast liggende boot. Later op de dag staat de Politie Maritima bij de Fransman om hem de nodige documenten te laten tekenen, het havenkantoor is behulpzaam in het verzamelen van alle schademeldingen aan meerdere boten en het uitwisselen van de contact gegevens.

In de avond na de stranding komen we om 18:00 uur met de groep zeilers bijelkaar op het terras van het restaurant om het avontuur te bespreken. Erik heeft zin in een patatje, maar het restaurant gaat pas om 20:00 uur open. We blijven zitten tot de patat en maken er een gezellige avond van. Op de achtergrond verzameld een lokale motorclub. Traditioneel in leren hesjes met allerlei emblemen en op de rug een logo. Het ziet er op afstand uit als een motorbende maar het is een gezellig familie gebeuren. Vrouwen, mannen, kinderen, motoren, brommers en scooters doen allemaal mee. Dan klinkt er een fluit signaal, wij denken alle motormuizen verzamelen voor de vertrekkende veerpont, maar nee. Iedereen stapt op en maakt een rondje richting dorp en een kwartier later rijden ze nog een keer toeterend over het haventerrein. Daarna gaan ze weer gezellig koffie drinkend en kletsend verder voor het terras op de parkeerplaats.

Het is gelukkig niet allemaal ellende wat we met de zeilers meemaken. Regelmatig zijn er vragen om hulp in de Whatsapp groep en die worden met onderlinge kennis, kunde, handjes of spullen opgelost. Afgelopen vrijdag zouden wij het water uit bijvoorbeeld. We hadden de nodige extra stootwillen aan boord gekregen en zaten met 4 man extra klaar in de kuip voor onze kraan afspraak om 15:30. We zien een boot het water in gaan en starten de motor om naar de kraan te varen. Op datzelfde moment belt de haven "No, not today, perhaps monday." Enfin het is nu dinsdag en we liggen nog steeds achter de mooring. Geduld hoort ook bij het zeilersleven. Gelukkig was er vrijdagavond een "BBQ en Potlcuk" geiniteerd door de Duitse boot Safir. Het idee is dat iedereen zijn eigen vlees en drank verzorgd en iets meeneemt om te delen. Safir stookte de BBQ op, een gehalveerde oliedrum, op het haventerrein en langzaam stroomde het terrein voller en voller. We schatten in een man of 50, veel van de zeilers die met hun boten in het water liggen hadden geen idee waar al die andere zeilers plots vandaan kwamen. Het blijkt dat er op de kant vele boten bewoond zijn, sommigen verblijven er al jaren. Aan een paar boten kan je zien dat het helaas nooit meer wat gaat worden, het zijn een soort onderkomens voor bootzwervers. Andere boten hebben gewoon te grootse plannen en klussen maar door om een te waterlating te kunnen uitstellen lijkt het. Maar er zijn ook succes verhalen. Een Iers stel kwam ruim een jaar geleden met hun Emerald op de kant terecht met motorschade door "waterslag". Aan de hand van Youtbube filmpjes en vele telefoon gesprekken met een bevriende monteur hebben ze de hele motor gereviseerd. Ze liggen nu naast ons in het water.

Afgelopen maandag maken we eindelijk weer een lange wandeling. Via een spannend smal pad met veel steenslag lopen we rondom het schiereiland. De steenslag komt doordat het gesteente vooral uit los conglomeraat en breccie bestaat waar de wind en regen vat op hebben zodat er puinhellingen ontstaan waar regelmatig stenen vanaf brokkelen. Tijdens onze wandeling blijft gelukkig alles op zijn plaats liggen. Via het kustpad op de helling komen we via een tunnel aan de andere kant van het eiland, vandaar wordt de weg berijdbaar, eerst een zandpad dan halfverhard en uiteindelijk asfalt. We komen langs een mooi uitzicht punt dat een blik op de haven geeft. In het blauwe vierkant zie je onze boot liggen. Na ruim 10km lopen bereiken we het dorp en doen ons te goed aan een lunch bij de supermarkt Pingo dolce.

       


.

018=24102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De nacht van zaterdag op zondag zal ons nog lang bijblijven. Het waren voor het eerst angstige momenten aan boord. De wind trok in de loop van de dag aan van 6-7-8 Bft naar in de nacht ruim 11Bft. We gierden achter onze mooring van links naar rechts en maakten regelmatig helling dat de gangboorden het water raakten. De bijboot tolde meerdere keren door de lucht, als een vlieger achter onze boot. Gelukkig was de mooring stevig en hielden onze lijnen het. Uit voorzorg hadden we de buitenboord en de brandstof tank al van de bijboot gehaald. Tot 03:00 uur in de nacht hielden we wacht daarna nam eindelijk de wind af naar een rustige 6-7Bft. We hadden de storm anders ingeschat, hij zou in zijn piek van over de bergen moeten komen zodat we in de luwte zouden liggen, maar niets van dat al. De volgende ochtend was het voor zeilers om ons heen bijboten omdraaien en buitenboordmotoren spoelen en vrijmaken van zeewater. Gelukkig had de "Make My Day" daar ervaring in en zo waren de meeste motoren in de middag al weer aan de praat. 's-Avonds komen we met zijn allen bijelkaar op het terras van de Marina en praten na. Ook nemen we afscheid van een aantal boten die al weer verder gaan. Dinsdag is onze bestelling uit Amerika gearriveerd, het zijn een "sealing kit" en "bearing kit" voor onze boegschroef (QL CT900). Dus binnenkort kunnen we het water uit voor het demonteren van de boegschroef en het vervangen van de lekkende onderdelen.

We hadden bijna een nieuwe koelkast besteld, de aantrekkelijke offerte van George Kniest was al binnen, toen Erik in een laatste poging om het probleem te verhelpen de spanning ging nameten bij de koelkast. Slechts 11,3 Volt was het, een snelle blik op de accumonitor vertelde hetzelfde. Het bewolkte weer van de laatste dagen in combinatie met het draaien van de watermaker hadden voor een flinke ontlading gezorgd. Vanaf nu dus stroomdraaien als we drinkwater maken. Maar ook opzoek waarom de zonnepanelen (360Watt) niet zoveel bijladen als wat we verwachten. Aan Jonathan van de Asylum vragen we of hij een reserve zonnepaneellader heeft, omdat we de werking van de onze wantrouwen. Na alle panelen en verbindingen te hebben nagemeten en de reserve lader er tussen te hebben is de eindconclusie dat iets meer dan 200Watt laden het maximum haalbare is. Deels door beschaduwing en deels door lage zonnestand. Ook vinden we een zonnepaneel dat slecht verbonden is en dat probleem hebben we kunnen verhelpen. Iedere haven heeft wel zijn bijzondere gasten. Zo ligt er nu bij ons een Duits schip met een uiterst relaxte zeiler. Alle dagen zit hij van 's-morgens vroeg tot 's-avonds op zijn klapstoel op het voordek. Niet eens een boek te lezen, gewoon lekker zitten en kijken, soms een dutje doen. Natuurlijk zijn we gewoon jaloers op hem. Hij had wel het mooiste zicht op de Gouden Leeuw die sinds gisteren hier aan de kade ligt. Het is een internaat schip waar 44 leerlingen 7 maanden mee varen en onderwijs krijgen op niveau van de 10de en 11de klas.

   


.

017=19102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

In de Whatsapp groep doen we een oproep om te gaan duiken bij het marine reservaat Ilheu do Cima. Omdat er discussies de ronde gaan dat je alleen via een duikschool mag duiken gaat Erik uitgebreid op onderzoek. Eerst bezoekt hij "Secretaria regional de mar e pesca" in het dorp en vraagt om een duikvergunning. Vijf euro armer en een Portugees briefje rijker blijkt het bij thuiskomst om een vergunning te gaan om te mogen speervissen, helaas. Verder zoeken op internet brengt hem bij Duik reservatie verzoeken, een site van de Portugeze overheid waar je een tijdslot kan boeken om te mogen duiken in het reservaat. Hier moet je zijn om toestemming te krijgen, er zijn geen kosten en we boeken voor 2 personen tussen 13:00 en 14:00 uur. Helaas wordt het geen duiken want er zit slechts 50bar in de duikflessen. We gaan er wel heen met de bijboot om te snorkelen. Er ligt een kleine mooring, maar het onderwater leven is niet indrukwekkender dan langs de steenstort van de haven. Van een Belgisch stel zeilers nemen we een halfwinder over. Het zeil is eigenlijk iets te klein voor onze boot maar dat maakt hem wel handelbaarder en de slurf die er bij zit maakt het helemaal gemakkelijk is de belofte. Met deze halfwinder van 80 vierkante meter hebben we zeil om bij weinig wind (<3Bft) toch nog te kunnen zeilen. Het Belgische stel met twee kinderen blijft voorlopig op Porto Santo, het bevalt ze goed, vorig jaar verbleven ze op Grand Canaria. Het is leuk om te zien hoe de zeilers hier in de haven ieder een eigen keuze maken over hoe ze het zeilend leven invullen. Van solo de wereld rond, rondje Cariebe, huis kopen op Porto Santo, tussen Canarische eilanden - Azoren en Porto Santo rond varen, tot "we weten het nog niet maar hier bevalt het prima". De bestelde onderdelen zijn onderweg. Gisteren belde de douane vanuit het vaste land van Portugal met wat vragen over de spullen uit Amerika. Omdat ze van buiten de EU komen moet er import belasting betaald worden, tja helaas. De verwachting is dat ze volgende week aankomen. Ook de impellors vanuit Nederland zijn al in Portugal. Op de frequentie (8297 USB, 08:15 UTC) van het radio netje van de ARC is Erik regelmatig eenzaam aan het roepen. Slechts een Zweedse boot, Lulu, op de Canarische eilanden meldde zich een paar dagen. Maar vandaag hoorden we stemmen van ruim 11 jaar geleden, Steve van de Innamorata II meldde zich vanaf Gibraltar. De Innamorata hebben we in december 2011 op het eiland Sal ontmoet tijdens onze eerst reis. Ze zijn nu onderweg naar de Canarische eilanden. Via de SSB houden we contact en we gaan ze vast weer ontmoeten. Een oproep of gesprek over de SSB is voor iedereen te horen en dat geeft regelmatig onverwachte (her)nieuw(d)e contacten, wat toch leuker is dan de beslotenheid van Whatsapp of Faceboekgroepen. De ontvangst van AIS (automatische scheepspositie berichten) was de afgelopen dagen uitzonderlijk goed door het verschijnsel van Troposferic Ducting. Normaal moeten de antennes voor deze signalen elkaar kunnen zien waardoor de maximaal overbrugbare afstand circa 50Nm is vanwege de kromming van de aarde. Maar nu vingen we signalen op van meer dan 350Nm bij ons vandaan. Zie plaatje hieronder waarbij we dus AIS signalen ontvingen van rondom de Canarische eilanden.

       

.

016=04102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Vandaag hebben we eindelijk de watermaker voor het eerst opgestart. De watermaker kan van zout zeewater zoet drinkwater maken. Dat is een heerlijke luxe en scheelt enorm veel tillen. Tot op heden kochten we altijd flessen bronwater voor de thee, koffie en om zo te drinken. De tanks van de boot vulden we met de slang vanuit de kraan op de haven. Nu we op anker/mooring liggen is er geen kraantje meer dus was het sjouwen met water of de watermaker in gebruik nemen. Op de appgroep vragen we of er iemand met ervaring bij wil komen en Richard van de "Make my day" meldt zich. Samen nemen we de gebruiksaanwijzing door en starten de machine op. De watermaker werkt op electra (12 Volt), het zeewater wordt opgepompt, gaat door een serie van filters heen en uiteindelijk wordt het onder hoge druk door een membraam heen geperst. Dit membraam laat alleen zoetwater moleculen door en dat persen gebeurt dan ook onder hoge druk. Wij hebben een Schenker ZEN 30, deze levert 30 liter zoetwater per uur bij een energie verbruik van 110 Watt. Midden op een zonnige dag hebben via de zonnepanelen voldoende energie om de watermaker te laten werken en zo de tanks te vullen en de drinkwaterflessen aan te vullen. Bij Marine traffic kunnen we de AIS signalen van alle schepen die er varen zien. Op die manier houden we bij waar bekenden van ons zijn, maar ook of er schepen koers zetten naar het gebied waar wij zijn. Op onderstaand plaatje zijn alle paarse driehoekjes zeilschepen die nu op zee zitten. Het is duidelijk te zien dat de grote intocht voor de Canarische eilanden is begonnen, een honderdtal boten is onderweg. Een klein gedeelte lijkt ook Porto Santo of Madeira te gaan bezoeken. Niet allen schepen met AIS zijn onderweg. Bijna dagelijks vernemen we via de reddingsdiensten van Spanje op X/Twitter dat er een kano met vele illegale migranten van zee gered is bij de Canarische eilanden. Regelmatig worden ze pas bij het meest westelijke of zuidelijke eiland ontdekt, als dat niet gebeurt is het volgende vaste land 2500 Nm verder, een onmogelijke tocht voor deze kano's. Zie hieronder het meest recente bericht van "SALVAMENTO MARÍTIMO", zij beschermen het menselijk leven op zee, het mariene milieu en controleren het maritieme verkeer. Dit jaar zijn er al bijna 15.000 illigale migranten op deze wijze naar de Canarische eilanden gekomen. Er is een schatting dat er ruim 750 zijn zoek geraakt met hun boten op deze gevaarlijke route naar Spanje en Europa. Geheel zonder risico blijkt een ontmoeting met zo'n boot niet te zijn, zie recent artikel bij NU.nl.

   

.

015=03102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Op de groepsapp wordt een wandeling rondom Pico do Foche gemeld. Verzamelen om 9:30 uur, met een taxi-busje naar boven en dan een rondwandeling van crca 1,5 uur met weinig klimmen en dalen. Dat lijkt ons wel wat, de volgende morgen zijn we met in totaal 7 deelnemers. Hans de initiatiefnemer is van de Gravity, verder zijn Loveworkx en Ceder ook van de partij. Onderweg kletsen we wat en Hans heeft de nodige kennis van het eiland en dat maakt het tot een aangename wandeling. We lopen gelukkig net in het beboste gedeelte van het verder kale landschap. Dus regelmatig schaduw en altijd wel een windje van zee. Het is zondag en ook de plaatselijke jagers zijn actief. Ze jagen op patrijs, vanuit het busje hadden we de vogels al angstig de weg zien oversteken. Op de terugweg gaan we nog het dorp in voor een lekker ijsje, maar helaas op zondag gesloten. Dan maar koffie drinken in een andere tent en ook nog langs bij de supermarkt, een grote Pinco doce. We vernemen van Jacqueline (Loveworkx) dat op de werf een handige Portugees is met de naam Miguel. Miguel is al 16 jaar bezig om een van zee gesleepte boot op te knappen. Hij wil er graag weer mee naar het koude water van de Polen varen. Op de Whatsapp groep wordt gemeld dat er een mooring vrij is in de haven. Daar willen we graag gebruik van maken melden we gelijk. We knopen snel onze dinghy aan de mooring en de Sportivento brengt ons naar onze boot. Snel anker op en naar de haven, Rene van de Sportivento helpt ons ook nog met het vastleggen. Daarna gaan we weer verder opzoek naar Miguel. We treffen hem op zijn boot op de werf. Hij had ons verhaal al gehoord en hij ziet geen problemen, mogelijk zijn het lagers die op voorraad zijn en anders kan van alles gemaakt worden. Wij geven de voorkeur aan het bestellen van de originele onderdelen zodat onze tijd op de kant zo kort mogelijk blijft. Ook geen probleem, Miguel krijgt de as en bearings wel uit elkaar verwacht hij. Nu er geen water meer binnen komt maken we onder de luiken alles droog en schoon. Erik zuigt het water uit de boegschroef en spuit er vervolgens een flinke hoeveelheid schroefasvet in. Zo hopen we het droog te houden tot de onderdelen arriveren en we het water uit kunnen voor de reparatie.

   

.

014=03102023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

Omstreeks 18:00 uur komen we aan in de ankerbaai van Porto Santo, het noordelijkste eiland van de Madeira groep dat bij Portugal hoort. We varen even de haven in maar daar is het aardig druk, dus we gaan buiten voor anker. De bodem is zand en het is er 5 meter diep, prima ankergebied dus. De wind en de golfbeweging staan loodrecht op elkaar dus rustig liggen is het niet. De water temperatuur is een aangename 21 Celsius en al snel zwemmen we allebei rondjes rond de boot en inspecteert Erik het anker. De volgende morgen gaat de bijboot te water en melden we ons bij de douane en het havenkantoor. Daarna gaan we langs bij een paar van de vele Nederlandse boten die hier liggen. De "Make my day" is er al 4 maanden en heeft volgens de anderen de meeste informatie. Hier vernemen we dat er een Whatsapp groep is voor de Porto Santo zeilers. Hierin worden de sociale activiteiten aangekondigd en kan je hulpvragen plaatsen. We hadden al gehoord dat VHF netjes in havens "old school" waren. Dus ook wij melden ons aan voor de groep, kunnen we gelijk ons boegschroef probleem kenbaar maken. Er liggen veel boten met voor ons bekende namen van vertrekkersdagen, facebookgroepen en AIS-data. In de Whatsapp groep zien we alleen persoonsnamen en telefoonnummers dus weten we nog niet welke boten er deelnemen. De Yoga bijeenkomsten slaan we over, een reciproke zaag hebben we niet, en de boten die vertrekken zijn onbekend voor ons. Een 10-tal berichten per dag komen er in de App-groep, het is de moderne manier van contact houden via internet. De laatste weken zien we steeds meer boten die uitgerust zijn met sateliet internet via Starlink. Het is een eenvoudige manier om altijd internet verbinding te hebben en zo in contact te blijven met alles en iedereen. Wij gaan opzoek naar een unlimmited data telefoonkaartje voor de komende maand, want we schatten in dat we hier nog wel even liggen tot de boegschroef gerepareerd is. Ons Vodafone kaartje van het vaste land kunnen we hier bij gebrek aan een winkel niet opladen. We kopen dus een nieuw SIM-kaartje bij de NOS winkel.

.

013=031023=14:00UTC====Positie:33=03,7N==16=18,9W==Porto=Santo==ODO=1819Nm==

De tocht naar Porto Santo is 558Nm (1033 km) waar we 106 uur over varen. We waren dus 4 nachten op zee en de gemiddelde snelheid was 5,3 knoop. Helaas stond veel de motor bij. De eerste dagen door gebrek aan wind en de laatste dag om voor het donker binnen te lopen. De nachten waren door de volle maan goed verlicht. Onderweg kwamen we de nodige schepen tegen. Op de AIS zien we die al van ver aankomen, nog ruim buiten visueel zicht. We verleggen regelmatig de koers om de CPA (closest point of approach, kleinste afstand van nadering) niet minder dan 1 Nm te laten zijn. Dagelijks heeft Erik weer zijn radionetje op 8101 USB om 18:00 UTC. Zo is er contact met Calypso, Efir, Maris, Aegir en de Eternity. Er is radio bereik van de Canarische eilanden tot de Guadiana, de grens rivier tussen Portugal en Spanje. Op de tweede dag ontdekt Ernie dat we water onder de vloerplanken hebben als ze een waterfles uit de voorraad wil pakken. We gaan opzoek naar een lekkage. Eerst verdenken we de douche ervan, maar daar is alles droog en het water is eigenlijk te zout. Ook bij de motor is alles droog, uiteindelijk blijkt het de boegschroef te zijn. Deze lekt water via zijn as en als de neus van de boot naar beneden gaat klotst er een kopje water naar binnen. We schatten zo'n 2 liter per uur. Voor een reparatie moeten we weer het water uit. Via de Calypso vernemen we dat dat op Porto Santo kan. Dat is een geruststelling. Bij het naderen van het eiland komen we ook weer onder telefoonbereik. Na ruim 100 uur van het internet los te zijn komen de berichten via de sociale media (Facebook, Whatsapp, Telegram, Instagram, Email) bij ons de kuip binnen. We zijn niet meer los van de wereld maar worden er volop ingezogen terwijl we nog een paar uur varen op zee zitten. De betekenis en inhoud van de berichten is in schril contrast met waar wij ons bevinden en hoe we leven, zie foto hieronder. Een enkel familie bericht maakt de afstand echter nog groter dan we deze al ervaren.

.

012=260923=14:00UTC====Positie:38=34,0N==11=18,0W==Atlantische=Oceaan==ODO=1412N

Samen met de "Alberto Miguel" varen we 80Nm uit de kust bij Cascais. Het is de enige boot die op de AIS verschijnt. De wind is te weinig om te zeilen, een kleine 2Bft van achteren. Deze tocht staat de motor helaas regelmatig aan, voordeel is dan wel dat we circa 6 knoop vaart maken en dat schiet weer lekker op. Nog ruim 425Nm tot de Porto Santo. De eerste mijlen van onze trip gingen dwars door het gebied waar kwaadaardige Orca's op de loer liggen om ons schip te vernielen. Althans zo voelt het voor ons. Vroeger zouden we enthousiast zijn over een mogelijke ontmoeting met zeedieren, maar nu willen we slechts water zien. We houden gezamenlijk wacht en zijn voorbereid op een aanval die ieder moment kan toeslaan. In onze broekzakken zit krachtig vuurwerk, Britse strijkers Thunderflash MK4 en 5. Op de banken in de kuip liggen stukken ketting aan 4 meter touw met daaraan Spaans vuurwerk geplakt, Trueno R. Die gooien we dan overboord en hopen dat de explosie onderwater en dichtbij het schip gebeurt. Dit was een tip van lokale vissers. Een doos met nog meer vuurwerk en een brulee brander, om eenvoudig de lonten te kunnen aansteken, staat op de kuipvloer. Achter de boot slepen we een "pinger" die geluid produceert waar Orca's niet van houden. Het klinkt allemaal wellicht dieronvriendelijk, maar wij zien het als een invulling van de verplichting om al het mogelijke te doen voor de veiligheid van het schip en de bemanning. Zo hebben we ook een satelietnoodbaken, DSC-marifoon, reddingsvlot, een eindeloze reeks trainingen en diploma's, reserve onderdelen, etc.etc. om voorbereid en zelfredzaam op pad te kunnen. Op zee kan je je boot nu eenmaal niet aan de kant van de weg zetten en wachten op hulp van de ANWB. Wekelijks worden boten door de reddingsdiensten van zee gesleept omdat ze door roerschade stuurloos zijn geworden of erger zelfs lek zijn geraakt. Kort voor vertrek meld ik me nog aan bij een Telegram groep die de locatie van de Orca's onderling uitwisseld. De Portugese beheerder van de groep probeert de zeilers gemeenschap zo goed mogelijk te informeren en het kaf van het koren te scheiden in de vele verhalen die er de ronde doen. Onze deelname aan de groep is slechts van korte duur, na 3 uur varen zijn we buiten bereik van mobiele telefonie en zijn weer volledig op ons zelf aangewezen. Na 10 uur varen zijn we voorbij de diepwater shipping line en volgens de statistieken uit de gevaren zone van de Orca's. Daarna proberen we te genieten van de omgeving. We zien tientallen dolfijnen spelen voor de boeg van onze boot en vanochtend passeerde er een hele groep Grienden. We blijven waakzaam maar het genieten krijgt eindelijk meer en meer de overhand.

.

011=210923=14:00UTC====Positie:40=08,84N==08=51,58W==Figueiras=do=Foz==ODO=1261Nm==

We zijn eindelijk zuidelijker gekomen dan Povoa de varzim. In een korte tocht, 16Nm, voeren we naar Leixious en na een nachtje roemerige slaap, door de continu af- en aanvarende pilot boten, zijn we naar Figueira do Foz gevaren. Dat was een langere trip van ruim 60Nm. Ondanks dat de wind later op de middag gunstig genoeg was om te zeilen hielden we de motor bij. Zo kwamen we in het begin van het peleton de haven binnen en dat was maar goed ook, want deze haven ligt snel vol. De motor en de toerenteller deden het prima en dat geeft ons weer vertrouwen. Onderweg hielden we continu wacht, niet dat scheepvaart hier druk is maar we varen in Orca gebied. Gelukkig ontmoeten we alleen dolfijnen. Regelmatig zwemt er een hele familie groep met de boot mee. Zie ons filmpje op ons Youtube kanaal door op de foto van de dolfijn te klikken. Erik heeft ook weer zijn APRS baken aan staan waarmee automatisch om de 10 minuten onze positie wordt uitgezonden. Dit signaal wordt dan door andere radio amateurs ontvangen en automatisch op internet geplaats, zie www.aprs.fi. Zo is onze hele tocht te volgen langs de Portugese kust. Het APRS signaal wordt zelfs tot diep in Portugal ontvangen door een station dat hoog in de bergen zit op 160 km afstand, terwijl 2 meter signalen in onze vlakke Nederland meestal niet veel verder komen 50 km. Eenmaal in Figueira do Foz genieten we eerst van een goede nachtrust. De tweede dag gaan we opzoek naar koffie filters. In de moderne wereld van Nespresso gebruikers wordt het vinden van ouderwetse koffie filters een opgave. Vooral ook omdat de supermarkt ze niet bij de koffie heeft staan maar bij de plastic zakjes afdeling. We slaan gelijk 3 verpakkingen van 100 stuks in. De derde dag doen we de was en drinken een koppie koffie met een plakje cake. !

    

    

.

010=150923=14:00UTC====Positie:41=22,54N==08=45,90W==Povoa=de=Varzim==ODO=1183Nm==

De bestelde toerenteller is gearriveerd en wordt door Nautica Vaga geinstalleerd. De meter is één centimeter kleiner maar de monteur maakt een mooie passende ring. De monteur vond ook dat onze Portugese vlag te versleten was en we krijgen voor de goede zaken die we doen een nieuwe aangeboden. Klik op de foto van het motorpaneel met nieuwe toerenteller om een filmpje te zien wat de oude voor mankementen had. De wijzer valt regelmatig terug terwijl we met constant gas varen, de V-snaar goed gespannen staat en we een nieuwe dynamo hebben. Eigenlijk zijn we dus weer klaar voor vertrek. Maar nu is het weer wachten op gunstig weer. Op dit moment ligt er een rest van een tropische depressie boven de Azoren en die brengt harde wind, swell en regen in Portugal. De verwachtingen zijn dat het vanaf begin volgende week weer rustiger wordt. Inmiddels zijn alle boten uit de zuidelijke haven verkast naar de noordelijke, waar je beter beschut ligt. Na de reparaties varen wij ook naar de voor ons vertrouwde noordelijke haven. Deze ligt verder van het havenkantoor maar dichter bij de stad. We worden nu omringd door Duitse, Scandinavische en een enkele Franse boot. Een radio netje met Nederlandse boten die richting Madeira gingen is helaas niet gelukt. Via de Blues vernemen we dat de Sylfer met Gerard en Lies ook weer onderweg zijn. Ik informeer Gerard over de tijden en frequenties en het lukt om verbinding te maken op 8101 USB, ondanks dat ik in de haven lig. Gerard sprak ik voor het laatst over de radio toen hij net-control was voor "Dutchies at Sea" in de Cariebe, dat was ruim 7 jaar geleden ! Altijd leuk om een vertrouwde stem over de radio te horen. De Sylfer ligt nu in de Spaanse Ria's en komt langzaam naar het zuiden. Voor de rest hebben we geen schepen gehoord. We blijven het regelmatig proberen, maar eenmaal in een haven of ankerbaai lokt het verkennen van het land en ontmoetingen met andere zeilers meer dan de radio.

       

.