008=290116==12:00UTC==Positie:18=20,2N==064=55,7W==St.=Thomas=Charlotte=amalie==

Een paar dagen geleden stond de wind in de zuidelijke hoek en die hebben we gebruikt om meer oost te komen. Met een nacht doorvaren, toch nog een paar slagen maken en motorsteun er bij zijn we aangekomen in de US Virgin Islands op Saint Thomas. De tocht was gelijk een duurproef voor de motor, 30 uur draaien en hij bleef prima op temperatuur. We liggen voor anker in de baai van Charlotte Amalie, de grootste stad op het eiland. Op het eiland wonen 50-duizend mensen, er zijn 365 juweliers en dagelijks passeren er cruiseboten, eergisteren lagen er 6 van die grote jongens. Ook de Blues (Martin en Bertie) is hier en samen verkennen we het eiland. We verkiezen het lokale openbaar vervoer boven een tour met gids, we rijden in eenzelfde soort open busje en volgen dezelfde route en een beetje van het bespaarde geld ($21,- per persoon) geven we uit op een terrasje. In het oude centrum van Charlotte Amalie zijn alle voormalige pakhuizen en winkeltjes omgebouwd tot luxe airgeconditioneerde juweliers met merken en logo's die wij alleen kennen vanuit de luxe bladen in de wachtkamer van de tandarts. De sierraden zijn belastingvrij en vele Amerikanen plannen hun cruise om juist ook hier te kunnen shoppen. Het eiland was ooit een kolonie van Denemarken maar die hebben het in 1917 verkocht aan de Amerikanen. In de plaats en de straatnamen is van de Deense tijd nog wel wat terug te vinden evenals in een aantal oude monumentale gebouwen. Helaas wordt de binnen stad overheerst door de juweliers en is het buiten het centrum weer de vertrouwde rommelige Caribische bende. Het openbaar vervoer zijn gezellige open busjes die ze safari's noemen, waar je voor $1,- al een flinke stadsrit mee kan maken, wij gebruiken dit vervoer voor boodschappen bij supermarkt "Pueblo". In de baai waar we liggen is het een komen en gaan van zeilboten, cruise schepen, veerponten en watervliegtuigen. Op de zeekaarten die we gebruiken staan de "landingsbanen" van de watervliegtuigen niet aangegeven. Ze hebben maar een klein stukje nodig en manoeuvreren gewoon tussen de geankerde en aan- en afvarende boten door.

.

007=220116==12:00UTC==Positie:17=56,9N==066=17,5W==Puerto,Rico=Salinas==========

Vanuit Salinas maken we met een huurauto een trip over het eiland. We bezoeken de "Rio Camuy Grot" en vangen een glimp op van 's-werelds grootste radio telescoop in Arecibo. Maar vooral de autorit was een spannend avontuur. De rivier de Rio Camuy, die het grotsysteem heeft uitgesleten, is een van de drie grootste ondergrondse rivieren op aarde. De onderaardse zaal is zeker de grootste die wij ooit gezien hebben en er zijn nog meer zalen die niet voor publiek toegankelijk zijn. De wandeling door de grot volgt de oude bedding van de rivier en eindigt bij een gigantisch "verdwijn gat" van 122 meter diep en 198 meter in diameter. Op de bodem kunnen we de rivier nog zien stromen. Na de grot rijden we naar de radio telescoop, we hadden al gehoord dat ze aan het verbouwen waren en dat een bezoek waarschijnlijk niet mogelijk is. Inderdaad de verbouwingen duren nog tot in maart wordt ons aan de poort gemeld. Omdat de radiotelescoop, zoiets als in Westerbork, een geheel dal (300 meter in diameter) beslaat is het ook niet mogelijk er op een afstand zicht op te krijgen. De omringende bergen maken immers deel uit van de telescoop. We programeren onze routeplanner naar een ander uitzichtpunt, Dona Juana. We gebruiken de programmas OsmAnd en Maps.me, beide zijn gratis navigatie programma's met prima kaartmateriaal dat offline kan worden opgeslagen. Maar als we over de PR-608 steeds kronkeliger door de bergen rijden wordt de weg smaller en duidelijk minder bereden. Uiteindelijk stranden we als de struiken links en rechts de auto raken en het asfalt op is. Een onverharde weg moet ons nog een paar kilometer verder brengen voordat we op de PR-149 komen. Daar beginnen we maar niet aan met onze keurig glimmende SUV, we rijden de hele weg weer terug. We komen nog voor het donker retour bij de haven en gebruiken de huurauto ook om boodschappen te doen en brandstof in te slaan. De boodschappen halen we in een grote supermarkt, met een grote parkeerplaats, voor grote auto's, voor grote/dikke mensen, met vele snack tenten. Het is nog lastig om voor ons kleine huishouden boodschappen te doen. Vlees is voorverpakt in minimaal 2-3 kilo, flessen drinkwater zijn 1 gallon (3,7 liter), frisdrank is er vanaf 2-3 liter, puddingbroodjes zijn pudding taartjes en gaan per twee voordeliger, alles veel en groot. Gelukkig heeft de slager ook losse verkoop. Doet u er maar 4, nee geen 4 pound (lbs) maar 4 stukjes.

.

006=180116==12:00UTC==Positie:17=57,9N==066=36,9W==Puerto,Rico=Ponce============

Een vroeg ochtendje motoren heeft ons in Ponce gebracht. Ondanks dat het een nationale feestdag is (Dr.M.L.King Jr. day) in de verenigde staten en dus ook in Puerto Rico is het overal stil. De ankerplaats bij de jachthaven is een eind van de stad, een poging om de stad te bereiken strand na 30 minuten asfalt lopen in een haven/industrie omgeving. We maken de boot weer vaarklaar zodat we morgen vroeg verder kunnen. Tijdens de invaart van Ponce hadden we twee grote dolfijnen voor de boeg, ze zwommen de laatste mijlen met ons mee naar de haven ingang. In de haven pikten we een verlaten mooring op, ons anker ligt wel klaar als we mogelijk weggestuurd worden. Daarna was het bellen met "Customs and border Protection" om onze verplaatsing door te geven. Je zou denken dat het geven van je cruising vergunningsnummer afdoende is, maar nee hoor iedere keer weer een beetje verbaasde stem aan de telefoon die je naam wil weten, waar je vandaan komt, waar je bent, waar je naar toe gaat, wie er nog meer aan boord zijn en oh ja het cruisingvergunning nummer graag. Ach het is een gratis nummer en na 5 minuten zijn de formaliteiten weer voorbij.

.

005=170116==12:00UTC==Positie:17=56,9N==066=52,8W==Puerto,Rico=Punta=Jacinto====

We zijn weer wat oostelijker gekomen en liggen nu nabij het plaatsje Guanica in de luwte van Punta Jacinto. Net als bij Boqueron is het hier een vakantie omgeving. Grote parkeerplaatsen bij strandvertier, een hotel en een veerpontje naar een eilandje aan de buitenrand van het rif, geen dorpje of winkels. Gelukkig is het laag seizoen, dus er is weinig volk. Prima voor ons om te relaxen en het hotel heeft al 3 jaar zijn internet code niet veranderd dus daar liften we op mee. Er staan dus ook weer nieuwe foto's op Picasa, van Bonaire en een nieuw album voor onze tocht in de Noord Oost Cariebe. 's-Avonds kijken we naar "de ellende van de wereld" in Nieuwsuur en de eerste twee afleveringen van Flikken Rotterdam worden gedownload. Bij Boqueron maakten we nog een wandeling door de mangrove en bekeken de vele wenkkrabbetjes. De grote schaar is puur om soortgenoten te intimideren, een echte macho krab dus. Ze eten de micorscopisch kleine algjes die tijdens laagwater in de modder te vinden zijn. Langs de hele kust zijn hier mangrove bossen, voor de kust is er een ondiep rif dat de zwaarste golfslag tegen houdt. Wij ankeren achter het rif en de luwte van een schiereiland. De wind staat hier altijd uit oost met variaties tussen NO en ZO. Tijdens onze wandeling bij Punta Jacinto zagen we de oranje Troepiaal, de vogels op Curacao en Bonaire waren opvallend geler van kleur. We gaan nog op zoek naar de geelschouder Troepiaal die alleen op Puerto Rico voorkomt, maar met slechts 1250 exemplaren zal dat een toevalstreffer zijn.

       



.

004=140116==12:00UTC==Positie:18=01,3N==067=10,6W==Puerto,Rico=Boqueron========

De Verenigde Staten van Amerika kom je niet zomaar binnen met je eigen boot. Het begon al in Nederland met het aanvragen van een visum. In de kustzone moet je op 3Nm buitengaats blijven totdat je toestemming hebt om dichterbij te komen. Op 5Nm voor de kust riepen we via de marifoon (internationaal kanaal 16) de kustwacht op om ons aanstaande bezoek kenbaar te maken. We werden gevraagd naar het Amerikaanse kanaal 20A te gaan. Maar ja we hebben een internationale marifoon dus daar zitten de Amerikaanse kanalen niet op. We stelden voor internationaal kanaal 6 te gebruiken, wat ook goed was. Na het uitwisselen van scheepsnaam, lokatie en aanloop haven kregen we een telefoonnummer van de douane dat we moesten bellen. Tja, een Amerikaanse telefoon hebben we ook al niet aan boord. Was geen probleem, bel maar als je aan land bent. Eenmaal op de ankerbaai kon de kapitein van boord om "clearance" van de douane aan te vragen. De bemanning moest aan boord blijven. Het was een even dag dus Erik ging de kant op, opzoek naar een telefoon. Bij de bewaking van de marina Boqueron kon Erik bellen met de douane. Na een paar keer verkeerd te zijn doorverbonden konden eindelijk de verdere scheeps details worden uitgewisseld en kregen we de opdracht om ons te melden bij het "Customs House" in Mayaguez waar een "cruising permit" afgehaald diende te worden. Het was al in de middag toen we eindelijk met zijn tweeen voet aan vast wal konden zetten in het slaperige toeristen stadje Boqueron. We zochten transport naar Mayaguez, maar een uitbaatster van één van de weinig open zijnde tentjes meldde dat dat er niet is. "Je moet bij Eddie zijn, die regelt dat soort dingen, ik bel hem wel even". De verkeersdrukte en de vroege sluitingstijd van het kantoor maakte dat hij ons de volgende ochtend wel zou brengen. Zo gezegd zo gedaan, een 35 minuten autorit over de snelweg bracht ons bij het douane en immigratie kantoor van "Homeland security and border protection". Nog eens 30 minuten later stonden we weer buiten, 3 formulieren rijker en vijf stempels. De "cruising permit" is nieuw dit jaar in Amerika en kost U$ 19,- en is een jaar geldig. Nu moeten we onze aankomst in iedere volgende ankerbaai telefonisch melden en dan is het in orde. Eddie (telefoon: 787-299.7935) bracht ons nog langs T-mobile voor een telefoonkaart en de supermarkt voor nieuwe eieren, witte kool, uien en ander vers eten.

.

003=140116==12:00UTC==Positie:18=01,3N==067=10,6W==Puerto,Rico=Boqueron========

De eerste zeiltocht dit jaar tikte 445 Nm bij op het log en duurde 120 uur, 20 uur stond de motor bij om hoogte te houden en voor stroomvoorziening. Maar in de vroege ochtend, na de vijfde nacht op zee, kwam Puerto Rico inzicht. We konden goed hoogte houden om de meest westelijke punt van Puerto Rico aan te lopen. Een tweetal keren zijn we overstag gegaan om meer oost te maken. De west gaande stroming, de swell en de wind uit het oosten zorgden er de gehele weg voor dat we naar west weggezet werden. De zee was redelijk rustig maar om de zoveel minuten was er een hogere golf die ons afremde. Voor de stroomvoorziening was de motor af en toe nodig omdat de windmolen door een los contact geen electra meer leverde. Een aantal keren kwam er een stevige bui over, prima om te douchen maar slecht voor de voortgang. 's-Nachts hadden we een tweede rif staan en minder fok om voorbereid te zijn op de harde windvlagen die met zulke buien gepaard gaan. De laatste nacht bracht harde wind en kregen we een volle breker over ons heen.

Via de SSB onderhielden we dagelijks contact met Martin van de Blues en andere schepen die ons tips en aanwijzingen gaven voor het inklaren in Puerto Rico. Zo vernamen we dat het verboden is om vers fruit, groente, vlees en eieren aan boord te hebben en om afval aan land te brengen. Er waren zelfs boten geweest die een boete gekregen hadden voor eierschillen aan boord of het in een prullebak gooien van een leeg bierblikje ! Wij kozen ervoor om daarom bij Boqueron binnen te lopen omdat daar geen douane kantoor/boot is, dat maakt de kans op controle een stuk kleiner. Natuurlijk gooiden we ook al onze verse waar over boord, 8 eieren, 2 pompoenen, uien, knoflook en een witte kool kregen zwemles. De afgelopen zomer in Nederland geteste AIS ontvanger kwam handig van pas. Het cruise schip "Aidamar" en het vrachtschip "Georgina P.G." lagen in de vijfde nacht vlak voor ons op aanvaringskoers en onderhielden radiocontact om hun koers wijzigingen te bespreken. Ook de Gabber zou volgens OpenCPN over 3,5 Nm in het vaarwater van het cruiseschip komen als we flink westelijk koers hielden. Voor de zekerheid toch maar even een oproepje gedaan naar de "Aidamar" of hij ons ook gezien had. Gelukkig bevestigde hij dat hij ons op 6,5 Nm op bakboord in de peiling had. Een AIS-zender is zo gek nog niet en komt nu op ons verlanglijstje.

   



.

002=110116==12:00UTC==Positie:16=34,1N==067=16,9W==Caribische=zee========

In de eerste dagen van het nieuwe jaar hebben we veel met Maarten en Marsha van de Vidavagabunda opgetrokken en met Marijke en Rudi van de Lizzy. Als afscheidsetentje hadden we "stoba" gemaakt met rijst en gebakken banaan. Met Maarten en Marsha heeft Erik nog een proefduikje gemaakt om te laten zien hoe mooi het hier onderwater is. Het was moeilijk weg komen van Bonaire, maar 4 dagen geleden hebben we de mooring lijn los weten te gooien. De Lizzy is inmiddels aangekomen op Saint Croix een eiland tussen Puerto Rico en St. Maarten in. De Gabber zwerft nog op zee en gaat met een aan de windse koers richting Puerto Rico, de Vidavagabunda zal inmiddels richting Curacao vertrokken zijn. Op een dagelijks radionetje (8.104 Mhz USB, 13:00 UTC) hebben we contact met de Blues en de Rafiki en een aantal andere nederlandse zeilboten in de carieb. In het Dutchies Caribean netje doen inmiddels een 10-tal boten mee die verspreid zijn over de gehele Cariebe. Na het ronden van de westpunt van Bonaire hebben we aan boord de knoop doorgehakt. In plaats van verder westelijk te varen hebben we besloten oost te maken om zo de Gabber in een goede uitvals positie te krijgen voor een mogelijke Atlantische oversteek later dit jaar. Zoals altijd zijn de plannen geschreven in het zand tijdens laag water dus wat het wordt kom je, net als ons, later echt te weten.

       

.

001=020116==12:00UTC==Positie:12=10,6N==068=17,5W==Bonaire========

Het nieuwe jaar is begonnen ! We wensen iedereen veel geluk en gezondheid toe. Sinds de kerst is het hier op Bonaire iedere avond raak met schitterend vuurwerk. Het begon middernacht op tweede kerstdag met een groots vuurwerk op de havenpier en daarna was er iedere avond wel iemand die een vuurwerkshow gaf. Op oudjaarsavond zaten we met zijn tweeen op de buiskap van de boot te kijken naar een vuurwerkshow die van voor twaalven tot na enen duurde en ook middernacht 1 januari was het weer raak. Op het water zaten we eerste rij en hadden goed zicht op het spektakel dat zich overal langs de waterkant afspeelde. Dus geen zorgen of we hier in Bonaire nog iets van een oud-jaar viering meegekregen hebben. Bij van Tweel (AH) hebben we vers gebakken oliebollen gehaald en voor de achterhoekers op het eiland waren er volop opgerolde wafels te koop. Zelf hebben we geen vuurwerk gekocht, maar op vele plaatsen was er van alles te koop dat hard knalt maar vooral ook mooie lichtshows geeft. De komende dagen maken we de boot vaarklaar voor onze tocht naar Jamaica. Dat wordt 600Nm varen, we hebben stroom en wind mee dus we hopen er niet meer dan 6 nachten over te doen. De verwachtingen zijn nog steeds dat de wind en golfhoogte afnemen vanaf 4 januari en dat het dan ruim een week rustig weer blijft. Een goed begin van onze nieuwe vaarseizoen.

.