| Met een stuk minder zelf vertrouwen dan dat we de Marigot de Ndangane invoeren gingen we vandaag stroom afwaarts. De GPS hadden we geladen met waypoints, het PC-scherm toonde de gevaren route die diep genoeg was gebleken tijdens de heenreis en de diepte meter werd nauwlettend in het oog gehouden. Na 1,5 uur langzaam varen waren we weer in het diepere water van de Saloum. Voorzichtig zoeken we een weg naar een ankerstek bij Dionouar, het liefst in de beschutte Marigot de Gokhur. Als de diepte meter wederom 2 meter en minder aanwijst vinden we het genoeg, retour naar dieper water en op anker voor de nacht, morgen zetten we koers naar Gambia besluiten we. Na een uurtje komt er een piroque voorbij die we vriendelijk begroeten en mee aan de praat raken. Het is Momo, op zoek naar zijn vis kooien, hij heeft een restaurant verderop in de kreek, No Stress is de naam. Of hij ons de weg kan wijzen vragen we. Geen probleem, ik kom zo terug is het antwoord. Inmiddels liggen we op anker tegenover zijn restaurantje. Hebben we de route in de GPS staan, een avondje gezellig zitten kletsen bij het kampvuurtje van Momo en Wasa en samen met hen plannen gemaakt voor nog een paar dagen Senegal. We gaan eten bij restaurant No Stress, mogelijk les krijgen in koken op zijn senegalees, Dionouar bezoeken, in de mangroves kijken naar het oesters plukken en wie weet een begeleide tocht over de kreken binnendoor naar de Bandiala en Gambia. |  |
.