 | Nu we wat langer stil liggen vanwege de ongunstige wind en swell gaan we opzoek naar een nieuwe ventilator voor in het motorruim. Bij Pombo effectos naval vinden we samen met de verkoopster van alles in de winkel en het achterliggende magazijn voor het vastleggen van de boot. Helaas moet ze over alles telefonisch contact hebben met haar broer. We laten de vraag en ons telefoonnummer voor een ventilator achter in de winkel en gaan naar buiten met RVS veren voor de landvasten en een staaldraad voor het vastleggen van de bijboot. Als we een kwartiertje later in een parkje genieten van een kopje koffie stromen de Whatsapp berichten binnen van de broer van de winkel. Foto's van ventilatoren, met meetlat erbij voor de maatvoering. We reageren deels in Spaans en Engels en krijgen gelijk antwoord, morgen komen we retour voor de ventilator. De broer is een geval apart, erg behulpzaam maar continu in zichzelf pratend. We zijn blij met de passende ventilator en de, nu door hem, op maat gemaakte ogen in de staaldraad. Gelijk nadat we betaald hebben is hij mompelend verdwenen naar het kantoortje. We pakken de spullen in, willen nog bedanken maar zien hem niet meer. De oude man (volgens ons zijn vader) die al die tijd half slapend in een hoekje achter de toonbank zat reageert op een manier van "zo is ie nu eenmaal" en probeert zijn zoon nog tevergeefs te melden dat we afscheid willen nemen. Eenmaal terug op de boot zit de ventilator snel in gebouwd en genieten we van het zacht zoemende geluid inplaats van het oude ratelende geknars. Erik is dol op kroketten en steevast bij terugkomst in Nederland eet hij de eerste week iedere kroket die hij tegen komt. In Coruna heeft ie een kroketten winkel ontdekt met meer dan 12 soorten kroketjes, Croqueta y Presumida. Gevuld met kaas, ham, chorizo, bakeljouw, groenten, inktvis, garnalen, .... Opgetogen gaat Erik op zoek en besteld er 15 in verschillende smaken. Het wordt onze lunch die we buiten op het plein bij de markt op eten. Ernie vindt ze allemaal maar middelmatig smaken naar gefrituurde hap. |
| Het grote plein in de oude stad van Coruna is vernoemd naar Maria Pita. Een vrouw uit 1565 die een actieve rol had in de verdediging van de stad tegen de Engelsen. Ze doodde een Engelse vaandrig die over de stadsmuren dreigde te komen. Dit moedigde de rest van de burgerij zo aan zodat ze de aanval van de Engelse overmacht wisten af te slaan. Een beeld op het plein herinnert hier aan. Maria Pita is een soort Spaanse versie van de Hollandse Kenau. Alle steden en dorpjes in Spanje hebben tal van monumentale pleinen. Vaak met overdekte omloop, huizen er boven en winkeltjes of restaurants in de omloop. Een ander kenmerkend iets van Spanje zijn de vele kinder speelplaatsen, buiten fitness toestellen en parken. En natuurlijk kom je overal een parcours tegen met wandelende Spanjaarden die ouderdom of zwaarlijvigheid bestrijden. Heel veel over de stad Coruna waar we nu zijn is te vinden op Spaanse verhalen.com. Tijdens onze reizen zijn wij luie toeristen, dat betekent dat we weinig actief opzoek gaan naar bezienswaardigheden maar de omgeving al slenterend ontdekken. Soms komen we dan onverwacht terloops bij een historisch of toeristisch hoogte punt, waar we dan extra van genieten. Vandaag werden we overvallen door een regenbui op weg naar de vuurtoren. We vluchten het dichtsbijzijnde restaurant in voor Menu del dia (dagschotel) dat is Restaurant Finisterrae de La Torre. We vinden het prachtig dat de "gewone pot" van de lokale keuken hier in vele tentjes nog dagelijks wordt aangeboden. Eten wat de pot schaft, vandaag was dat voor Euro 12,-; een frisse salade met lokale kaas of caldo verde (soup van eeuwig moes, aardappel en rundvlees), witte bonen met chorizo of visfilet met patat, tarta de Queso (cheese cake) of Cuajada (schapenkaas pudding) of koffie. Stukjes brood en een drankje horen er ook bij. |  |
.