| We blijven maar een nachtje op anker, de windverwachtingen zijn slecht en we hebben nog wat te doen. De traditie van in iedere haven doen we een klusje zetten we ook voort in Viveiro. De regenbuien zorgden voor lekkage vanuit de kuipvloer naar de stuurboordshut. De lekkage kwam via de stuurstand, deze RVS beugel zit met voetjes op de vloer, maar voor de bedrading loopt de RVS pijp door de kuipvloer heen. Alle punten waar oude kit zit nemen we onderhanden en ook een stukje kurk in de kuip rondom het voetje snijden we weg. Gelukkig hebben we nog stukken reserve kurk aan boord, we maken snel een malletje voor een nieuw stukje kurk en tijdens een volgende regenbui lekt het niet meer. Het in en uit rollen van het grootzeil gaat al jaren moeizaam. Nieuwe lijnen, schoonmaken van katrollen en smeren van geleiders bracht geen oplossing. En de laatste keren bleef de slede regelmatig klem zitten op de giek. We gaan op onderzoek uit en ontdekken dat de kogeltjes van de slede er spontaan uitvallen als we de slede heen en weer schudden. Erik vraagt een spaanse zeiler op de haven voor advies over een watersportwinkel. Nou dat wist ie wel, hij heeft er zelf een in het dorp ! We geven de slede en versleten kogeltjes mee, twee dagen later krijgen we een zakje met 100 kogeltjes. Daarna is het puzzelen hoe de slede en de kogeltjes op de rails te krijgen. De oplossing is de giek schuin laten lopen, de slede erop schuiven terwijl de afdekplaat aan de hoogste zijde los is. Daarna de 82 kogeltjes er een voor een in laten rollen en zorgen dat ze niet over het dek stuiteren. Het lukt en voor Euro 25,- hebben we voor het eerst een soepel lopende slede. |  |
 | In de vroege ochtend van donderdag vertrekken we naar Coruna. Het is weer een volle dag op de motor, de wind staat tegen. Halverwege de tocht lijkt het of er stroming tegen staat. Ondanks dat we 2000 toeren maken gaan we nauwelijks harder dan 3 knoop, het voelt alsof we iets meeslepen. Het schroefwater ziet er normaal uit en we hebben niets ongebruikelijks gevoeld. Er zit niets anders op dan voort te ploeteren en in plaats van 11 uur varen wordt het 13,5 uur varen en komen we in het donker aan. Voor een enkel nachtje bijven we in de eerste haven, Marina Coruna, daarna varen we door naar de haven van Real Club Nautico. Daar liggen meer Nederlanders dus zal het er wel goedkoop zijn redeneren we en dat klopt. In de haven gaat Erik op onderzoek uit, eerst met de onderwatercamera onderdompelend vanaf de steiger. Op de filmbeelden hangt er een touwtje vanaf de schroef, dat is niet de bedoeling. Al snorkelend lukt het om een stuk visnet dat om de propellor was gedraaid te verwijderen. Een verklaring en oplossing voor de trage voortgang lijkt daarmee gevonden te zijn. De volgende dag gaat Erik bij Rene en Miriam van de Spartivento langs om de SSB installatie te bekijken. Het is een Skanti TRP8000, een degelijke Deense beroepsvaart zendontvanger die niet meer geproduceerd wordt. Zoals bij de meeste SSB zenders zijn er tal van knopjes die juist ingesteld moeten zijn of in de goede volgorde ingeduwd. Na eerst wat luisteren op de amateurbanden lukt het ook om een verbinding te maken met een Italiaanse zendamateur. Rene is blij verrast. We kletsen nog over de reisplannen, de orca's en nog meer, de tijd gaat snel voorbij. Het ziet er naar uit dat we nog wel even vast liggen in de haven. Het is hollen of stilstaan met de wind, de rustige dagen zijn schaars en gunstige wind is zeldzaam. |
.