| We blijven rond kijken in het midden van Frankrijk. Maken bij droog weer een wandeling, drinken uitgebreid koffie bij de Twentse Meid en bezoeken lokale historische bezienswaardigheden. In Bibracte bezoeken we de opgravingen van een oud romeins kamp. Het opgravingsgebied is een flinke oppervlakte zagen we op de kaart. Onderweg erheen fantaseren we over mooie mozaik vloeren en beschilderde wanden. Maar helaas het is een romeinse legerplaats geweest, dus weinig cultureel erfgoed. Slechts brute kracht en onderdrukking voerde hier jaren geleden de boven toon. In "Quarre les Tombes" spot Erik in het voorbij rijden van de plaatselijke kerk een verzameling zeer oude stenen doodskisten. Vanaf de camperstop plaats is het amper 100 meter lopen, dus een bezoekje waard. Inderdaad is er een bijzonder verhaal, de uit steengehouwen kisten dateren uit de jaren 700-1000, de eindtijd van de Frankische veldheren/koningen. Het waren er ooit meer dan 1000 en slechts enkele waren echt in gebruik als begraafplaats. Rond de kerk liggen er nog 120, de andere hebben in de loop der jaren een andere bestemming gekregen. Waarom er hier zoveel van deze Merovingische graftombdes te vinden zijn is een mysterie. In alle dorpjes die we passeren zien we herdenkingsbeelden aan de oorlogen die Frankrijk meemaakte. De eerste wereld oorlog (1914-1918) heeft overal jonge mensen het leven gekost. In de omgeving van Quarre les Tombes en Dun les Places zien we ook herdenkingsbeelden voor verzetsgroepen tegen de duitse overheersing. Op de meeste gedenkplaatsen is er een inscriptie over de Algarijnse oorlog (1954-1962), maar ook de Indochinese oorlog en de Frans Duitse oorlog (1870-1871) worden vaak benoemd. Het is schokkend om wakker te worden met het nieuws dat de woorden van Simone Veil een dag nadat we ze lazen zeer actueel zijn: "Je weet nu dat alles mogelijk is. Wat ik wil dat je behoudt, is de moed om indoctrinatie te weerstaan, het is om tolerantie te tonen, respect voor de ander, ongeacht hun ras, geloof, cultuur en tradities." |  |
.