 | De afgelopen dagen waren we neergestreken bij Mark en Maartje, de tweelingbroer van Ernie. Hun overwinterplek in het Spaanse Xabia konden we gelijk gebruiken als postadres voor de service van Buscamper. De drinkwater pomp had problemen, bij warm water vragen kwam er meer lucht dan water en de toiletspoeling was minder krachtig. Na overleg met Buscamper kregen we een nieuwe waterpomp opgestuurd. Raar maar waar, het dreigement voor de oude pomp om vervangen te worden was genoeg reden om beter zijn best te doen. Nu hebben we dus een reservepomp bij ons, ook wel een prettig idee. |
| Met Mark en Maartje verkennen we de omgeving en maken wandelingen. Eén wandeling brengt ons bij de molens waarvan de oudste uit de 14de eeuw is, op de bergrug hebben we mooi uitzicht over de stad. Xabia was tot in de jaren zestig een vissersplaats met circa 6.000 inwoners. Maar met de opkomst van het toerisme groeide de plaats uit tot een populaire zomervakantie bestemming. Inmiddels wonen er ruim 25.000 mensen waarvan 53% een niet Spaanse nationaliteit heeft. Het zijn veel Nederlanders, Engelsen en Duitsers. In de zomermaanden groeit de bevolking tot aantallen die zelfs de burgemeester zorgen baart. Een toename met meer dan 300% naar 117.000 mensen in de laatste jaren, ondanks Corona. In de winter is het er gelukkig nog rustig en heeft het wel alle gemakken van een grote stad. De hoogbouw is er beperkt wat het een vriendelijke uitstraling geeft. De kaap waar de molens op staan, Cap de Sant Antoni, is zo wel boven als onderwater een natuurgebied. Wandelend ontdekken we Duizendguldenkruid en Vleugeltjesbloem. Duiken zat er niet in, maar de informatie borden beloven een mooie onderwater wereld. Langs de kust zien we de restanten van de oude steengroeves. Hier werden gedurende 2000 jaar lang steenblokken uitgezaagd voor de huizenbouw. De goud-bruine kleur die veel monumentale gebouwen kenmerkt komt door het gebruik van deze stenen. |  |
.