| We zijn gisteren middag langs Maio gevaren de branding was daar te stevig om aan land te gaan dus verlegden we koers naar Praia op het eiland Santiago. In de ankerbaai van Praia hebben we de nacht rustig achter anker doorgebracht. Nu zijn we al weer onderweg naar Tarrafal, een ankerbaai aan de noord kant van Santiago. De hoofdstad van de Cape verde, Praia, heeft een slechte reputatie kwa veiligheid. De pilot meldt het, maar ook uit eerste hand kennen we meerdere verhalen van diefstallen, berovingen en waarschuwingen van de havenpolitie. We waren de enigste zeilboot op anker in Praia waardoor een extra wakend oog op de boot of bijboot niet mogelijk was als wij de oever op gingen. Vandaar dat we weer aan het varen zijn. In Tarrafal aan de noord kant van het eiland schijnt men het beter te nemen met "mijn en dein". Gelukkig maar want we zijn erg afhankelijk van de eerlijkheid van de lokale bevolking. We reizen met ons huis en de spulletjes aan boord zijn er voor veiligheid en dagelijks gebruik. Als je ons bezit afzet tegen de inkomens van de bevolking zijn de meeste dingen minimaal een weeksalaris tot zelfs jaar salarissen waard. De kajuit wordt slechts door een simpel houten deurtje afgesloten en veel dingen aan dek kunnen niet op slot. In de armste streken (Senegal, Gambia) waar we nu waren voelden we ons zeer veilig en hebben we erg vriendelijke mensen ontmoet die zelfs het dagelijks maal met ons wilden delen of waar we op de pof boodschappen konden doen. Voor hen is het delen van eten en geld de gewoonste zaak van de wereld en ze houden er gelukkig geen dubbele moraal op na voor "Toubabs" (witjes). We blijven maar in de goedheid van de meeste mensen vertrouwen. Morgen ligt onze dinghy weer op een verlaten strandje. Vanaf Tarrafal proberen we dan een busrit naar Praia te nemen, zo zien we gelijk het eiland en kunnen toch nog Praia bezoeken. |  |
.