 | De laatste twee weken wordt het drukker op de Cape verde met zeilboten. De Franse zeilers zijn de eerste die we zien komen, andere nationaliteiten zijn nog schaars. Ze blijven erg op zich zelf die fransen. De nieuwe franse buurman op de ankerplaats heeft binnen 12 uur na aankomst van andere franse boten zijn achterdek vol zitten met visitie die hij desnoods met de bijboot uit de haven ophaald. Ondanks dat we onze vlag voor een dag een kwartslag draaien blijft een bezoekje uit. Vorige week arriveerde er nog een Rus met averij. Een flink gat in zijn spiegel en om drijvend te blijven had hij alles van gewicht naar voren van het schip gebracht. Door een botsing met een walvis had hij 30 Nm ten noorden van Mindelo de schade opgelopen, gelukkig wist hij op zijn buitenboord motor de haven te bereiken. De reparatie werd uitgevoerd met 18 mm dik multiplex en is daarmee steviger dan de rest van zijn circa 8,5 meter lange boot van tri-plex. Een solo zeilende circa 35 jarige mooie en zeer sexy geklede francaise schudde het barvolk van solo zeilende mannen wakker in de haven van Mindelo. De vastgeroeste zeebonken keken amechtig met de tong uit de mond toe als deze in vrolijke mini jurk geklede verschijning over de steiger paradeerde met boodschappen voor haar poes, de enigste opstapper die met haar mee zeilt. Ze had de Braziliaanse gastenvlag al opgehangen. Na 3 dagen Mindelo vervolgde ze haar tocht, de zeebonken van de bar met "jeuk op het roer" achter latend, "dan maar opzoek naar gezelschap van okkenootjes" denkend, om nog even in het taalgebruik van de de Horizon te blijven. |
| Door ons vertrek uit Mindelo was het ook afscheid nemen. We zijn benieuwd wie we waar zien, de Horizon nagenoeg zeker in Suriname, de andere boten mogelijk pas in de zuidelijke Carieb als ze daar het orkaan seizoen afwachten. Aanvankelijk wilden we nog een nacht voor anker bij Santa Lucia, een onbewoond eilandje ten oosten van Sao Vicente maar de zee was te ruw om daar voor anker te gaan. Onze tocht naar Boa vista was wederom een zware, 36 uur aan de wind met 6-7 Bft. De fijn gevoelige neus van Erik bracht extra actie. De brandbare dampen die Erik deze keer rook waren afkomstig van benzine claimde hij om 24:00 's-nachts. Met het gestamp en geslinger zou een jerry-can in de problemen kunnen zijn gekomen. Alle bekende voorraden werden geinspecteerd. En ja hoor een met zelf vulkaniserende tape gerepareerde dop van het bijboot voorraad tankje was door de opklotsende benzine opgelost en lekte benzine in de bakskist. Gelukkig geen open vuur of draaiende motor die de benzine dampen konden laten ontploffen. Sinds gister avond 21:00 uur liggen we voor anker bij Boa Vista. Tegen het advies van de pilot in zijn we toch in donker de baai ingevaren, de digitale kaart gaf voldoende details om dat veilig te doen. Bij een diepte van 6-7 meter op een zandbodem lieten we het anker vallen, dit plekje is goed voor vanavond, bij daglicht gaan we wel wat dichter naar de kust. |  |
.