 | Met de verzamel taxi zijn we gisteren via Espargos naar Santa Maria geweest. Santa Maria ligt in het zuiden van het eiland en herbergt de meeste toeristen. De vele hotels en appartementen complexen hebben toegang tot de mooie zandstranden. Helaas hebben de overinvesteringen hier ook toegeslagen en zijn er meer lege dan bevolkte resorts. Het straatbeeld is gevuld met slenterende witte toeristen en zwarte verkopers. In de wat achteraf gelegen straten komen we weer Cape verdianen tegen en straatverkoop van groente en fruit. De keuze is ruimer dan in Espargos, maar de toeristische sfeer maakt het voor ons minder aantrekkelijk. Op de pier wordt verse vis aan land gebracht. Flinke tonijnen en een veelheid aan kleinere tropische vissen met prachtige kleuren. Fileren gebeurt op de kade en per kruiwagen worden de moten tonijn verder vervoerd naar de afnemers. Wij nemen lunch in een strandtent. Het is een buffet van vlees, vis, pasta, rijst en groenten, bij de kassa wordt je bord gewogen en is het voor een vriendelijke prijs afrekenen. De ankerplaats bij Santa Maria is erg open en er staat een flinke deining. Aan land gaan met de bijboot is niet echt een optie door de flinke branding. Goed dat we het gezien hebben, hier gaan we niet ankeren. Na een paar uurtjes Santa Maria gaan we weer retour. |
| Op de terugweg zitten we in een verzameltaxi met in de hoofdleuning een video scherm, als in een vliegtuig. Er worden videoclips gedraaid en de hard staande swingende muziek komt uit alle boxen. Op verzoek van de instappers achterin draait de chauffeur wat meer bas in de mixer. Voor al deze service geen meerprijs, voor Euro 1,5 p.p enkele reis komen we van Santa Maria weer naar Palmeira. Eenmaal op de boot komt Ton van de Argo naar ons toe om te melden dat ze vanavond met meerdere boten de wal op gaan omdat er BBQ in het dorp is, of we mee willen. Dat doen we en 's-avonds hebben we een gezellige avond met duitse en nederlandse zeilers en een nederlander die hier zijn nieuwe vriendin gevonden heeft en 2 maanden op vakantie is. Zo leren we dat ze aan boord van de Argo ook yoghurt maken en dat ze die zacht van smaak vinden. De volgende dag krijgen we een zakje verse yoghurt van ze en de korrels waar ze het zelf van maken. Zo kunnen we onze eigen kweek enten met een nieuw smaakje. De broer van Ton is professioneel yoghurt maker en de betere bereidings tips krijgen we ook. De komende dagen blijven we nog in Palmeira wachten op een gunstigere windrichting om naar Dakar te varen. Voordat we oversteken gaan we eerst nog even op anker liggen in een iets zuidelijkere gelegen baai. Op land is daar niets, maar we verwachten dat dat gecompenseerd wordt door een mooie snorkel, speervis en zwem ankerplaats. Hier in de ankerbaai moet Erik op letten niet een andere boot lek te schieten met zijn harpoen want het is best druk. |  |
022==151211==20:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
| Een dag is zo voorbij als je druk bent. Leven we doorgaands een rustig bestaan, vandaag was het weer een drukte van jewelste voor ons doen. De dag begon met waterhalen. Erik ging er alleen op uit om water te halen en wat kleine boodschappen te doen, het waaide hard en het had geen zin om allebei drijfnat te worden in de dinghy. Ernie poetste ondertussen het dek, de verstaging en waslijnen schoon. De continue noord oosten wind plakt een dunne laag fijn rode stof op alles wat buiten is. Het is de rode aarde vanaf het vaste land van Afrika dat de boot langzaam doet verkleuren. Het water halen we in jerry cans van 30 liter bij het verdeelpunt in het dorp. Omdat we niet zo handig zijn als de lokale dames is het flink sjouwen. De dames zetten zonder zichtbare moeite een open ton van 25 liter op het hoofd en lopen er zonder morsen mee naar huis. Een kruiwagen hebben we ook al niet dus iedere 100 meter was het even uitrusten voor Erik. Als we met zijn tweeen water halen hevelen vanuit de grote jerry-can 10 liter over in onze opvouwbare jerry-can. Dan zijn de jerry-cans net wat aangenamer om te tillen. Bij het overhevelen trekken we de aandacht van een groepje kinderen. Communicerende vaten en een doorzichte jerry-can zorgen voor de verbazing. Erik haalde vandaag 2x water omdat het beddengoed gewassen wordt. Op de boodschappenlijst stonden verder nog appels, sinaasappels en verse vis. Verse vis werd net aan wal gebracht. Omdat het de eerste boot was deze dag en de, vooral vrouwelijke, particuliere visverkopers uit Espargos (de hoofdstad, 10 km verderop) het wachten beu waren, werd de lading van de boot besprongen door deze zeg maar viswijfen. Met een flink tumult, maar in een gemoedelijke sfeer, was de lading snel verdeeld over een tiental emmers, wasteilen en plastic zakken. Zelfs het plastic zakje van Erik kreeg 8 verse vissen voor maar 2 euro toebedeeld. Vis is hier het enigste wat goedkoop is. Eenmaal aan boord konden Erik's kleren gelijk gespoeld worden in zoetwater omdat hij flink nat was geworden van het overspattende zeewater. Na een kop koffie werd het beddengoed gespoeld. Daarna brachten we de kooklessen van de duitse buren in praktijk. Aan het einde van de middag waren we klaar. Drie potten pate, een pot bouillon, een pot gekookte filets op olie en nog 3 filetjes voor het avondeten. |   |
021==141211==13:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
 | Of mijn "durchfal" al over was vroeg mijn duitse ankervoorbuurvrouw toen ze mij op de voorpunt zag staan,dat klinkt toch heel wat leuker dan of je diarree al over is. Maar ik had geen durchfal want het waren maagkrampen en ja ik ben weer helemaal gezond. Of de vis lekker was, was mijn tegenvraag, ik had gezien dat ze de dag er voor van een visser drie hele grote vissen had gekregen. Ze vertelde uitvoerig en enthousiast wat ze allemaal van de vis ging maken. Bij het woord vispate spitste ik mijn oren, op dat idee waren we zelf nog niet gekomen. Ik vroeg of ik het recept mocht hebben, waarop ik werd uitgenodigd om te komen kijken want ze ging het over 30 minuten maken. Wij de dinghy in en naar hun toe geroeid. Eerst sneden ze filets van de vissen, het waren 3 verschillende vissen en het kan met elke soort vis vertelde ze maar tonijn en makreel was volgens haar altijd het lekkerst. Gekookte filets kun je een week bewaren door ze in glazen potten te doen met (provenciaalse) kruiden en zout en peper en ze onder te zetten met zonne of olijfolie. Van de visresten maakte ze bouillon door het in water met zout, peper en andere kruiden naar wens te koken met groenten naar keuze b.v. ui, wortel, knoflook, prei in grove stukken erbij te doen. Als de wortel gaar is is de vis ook goed. Groenten eruit halen de rest door een zeef doen. Bouillon kokend in glazen potten doen (potten en deksels wel eerst omspoelen met kokend water) de bouillon blijft maanden goed. Vervolgens werden de gare visresten van alle graten ontdaan , de gare groenten klein gesneden en erbij gedaan. Blender erdoor, dan een paar flinke scheppen visbouillon, een rauw ei en zonnebloem olie erbij en weer blenderen. Op smaak maken met peper en zout en verder naar eigen fantasie b.v. paprikapoeder of chilipoeder. In kleine glazen potten doen, (eenmaal geopend is het n.l. beperkt houdbaar) daarna 20 minuten in de hoge drukpan. De vispate potten zijn zo circa een maand houdbaar. Het glazen potten sparen aan boord van de Gabber is weer begonnen. |
020==121211==21:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
| Zondagavond veranderd Palmeira in een bruisende plaats. Nabij de haven staan vrouwen vlees te grillen op eenvoudige BBQ's en eten, snoep en drank te venten. Het terras van de kroeg is de dansvloer voor jonge en oudere stelletjes. Een portier houdt toezicht wie er heupwiegend mee mag doen. Overdag maakt Palmeira een altijd slaperige indruk. Het enigste leven in de brouwerij is als er weer de dagelijkse bussen en landrovers met toeristen vanuit Santa Maria worden uitgeladen. Kort lopen ze door het plaatsje onder begeleiding van een gids. Een kletspraatje over de Cape verde archipel aan de hand van een muurschildering met alle eilanden. Een bezoekje aan de lokale school, geklik van camera's in de handen van roodverkleurde verse toeristen. Wat jembe getrommel en het af en aan varen van een rubberboot naar de grote catamaran die de toeristen voor een half dagje mee neemt op zee. Zondagavonds ziet het er echter zwart van de lokale bevolking. Een rustig dansje, een hapje en voor een aantal vooral ook een stevig drankje. Wij, bemanning van Gulliver- G, Innamorata II en Erik, worden continu "aangesproken" door één van de vriendelijke maar iets te dronken jonge mannen. Door ons gebrek om Creools te spreken, en gebrekkig frans van de andere kant, komt het niet verder dan "hollandais, tranquile, barco, bateau, en een ferme handdruk van notre ami". Jong en oud kletsen in groepjes rond de BBQ's en venters. Een gemoedelijk sfeertje. De voor anker liggende zeilers, opstappers van de Nederlandse driemaster Oosterschelde, bemanning van de Deens/Spaanse werkboten vermaken zich prima. Ze hebben elkaar gemakkelijk gevonden, als blanke val je op in het gezelschap. Ernie is niet mee met dit uitstapje, ze is net een beetje bijgekomen van twee dagen misselijkheid en maagkrampen. Vandaag heeft ze voor het eerst weer wat gegeten en blijft aan boord een E-boek lezend van Saskia Noort. Op de terug weg naar de boot hapert de buitenboord van de Innamorata II en Erik moet meehelpen met peddelen met het blad van een roeiriem in zijn hand om thuis te komen. Bij controlle blijkt er gerommeld te zijn met de brandstoftank, het filter is verdwenen en Steve vertrouwd de brandstof niet meer. Jammer dat je je bijboot niet ongestoord achter kan laten. |   |
019==091211==21:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
 | Ongeruste moeders willen het graag weten, "zorgen ze wel goed voor zich zelf" en "verslonsen ze niet, het is toch maar behelpen op zo'n boot". Tot de Canarische eilanden konden we volop gebruik maken van stromend water in de haven. Je liet de grote tobbe vol lopen, wat sop erbij, de vuile was een nachtje weken en spoelen maar. Voor de kookwas vulde je eenvoudig de tobbe met kokend water uit de waterkoker, we lagen toch aan de walstroom. Nu op de Cape verden is het anders. De spaarzaamheid met zoetwater gaat Afrikaans ver tegenwoordig. De was weken we in zeewater. Met de zoutwaterzeep blokken van Ernie's broer Mark proberen we er wat schone frisheid aan te geven. Daarna een paar keer spoelen met zeewater, goed uitwringen en dan pas in zoetwater naspoelen. Een paar uurtjes tropische zon zorgt voor het drogen en bleken. Borrelen bij medezeilers doen we bij voorkeur in de kuip en de bovenwindse zitplekken zijn standaard voor de gastheer. Binnen is het vaak warm en gaat een ventilator aan, herschikkingen hebben we nog niet meegemaakt. Dus de zoutwaterzeep doet goed hun werk concluderen we dan maar. |
018==081211==21:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
| "Espargos, Espargos" roept de chauffeur naar ons. Het is een van de vele busjes die in het kleine plaatsje Palmeira steeds maar rondrijden in de hoop passagiers op te pikken. We stappen in om ons naar de hoofdplaats van het eiland Sal te laten brengen voor 0,50 euro pp. Er worden eerst nog enkele rondjes gereden in de hoop meer passagiers op te pikken. Espargos ligt op circa 10 minuten rijden vanaf Palmeira. Ook hier ongelooflijk veel mini supermarktjes met nog best veel spullen, helaas weinig groente, en allemaal erg duur voor ons, maar zeker voor de lokale bevolking. Net als Palmeira lijkt deze plaats niet zo lang geleden gebombadeerd te zijn, overal puin en niet afgemaakte huizen. We zien ook hier verhoudingsgewijs heel veel jonge kinderen en maar een paar echt oudere mensen. Grote werkloosheid gezien de enorme aantallen mensen die op straat rondhangen. Meisjes tussen de 15 en 20 jaar met bijna altijd een baby op de arm. Iedereen is vriendelijk en er is een relaxte sfeer. Na 2 uur rondlopen en wat papaya en pompoen gekocht te hebben zoeken we een mini-busje om weer terug naar Palmeira te gaan. |  |
017==071211==21:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
 | Om toch even te kunnen skypen met onze ouders hebben we het Palmeira cybercafe bezocht. Voor 1,30 euro konden we ruim een halfuur skypen met thuis. Tijdens de tocht hier naar toe kregen we onverwacht het bericht dat Ernie's vader is opgenomen in het ziekenhuis. Hij heeft een telefoon naast zijn bed en het is fijn om ook hem te kunnen spreken. Daarna zijn we weer op het bankje gaan zitten voor het gewone internet werk. We ontdekten dat op blogspot.com de volgorde van de berichten fout was. Bericht nummer 12 bleef bovenaan staan, de oorzaak was dat de berichten geplaatst worden op datum volgorde en dat de datum gebruikt wordt van de PC waarvan de upload is gedaan. Erik had inderdaad even zitten spelen met de datum omdat ie niet wist of november nu 30 of 31 dagen heeft. Verder weer water halen en groente gekocht bij een van de straathandeltjes. Vrouwen met kinderen spreiden hun handelswaar uit op een jutte zak. Zoontje doet het wegen, moeders kijkt toe en als er betaald moet worden lijkt ook pa te voorschijn te komen. Morgen pompoensoep. Ernie doet het roeiwerk en dat geeft jaloerse blikken en het nodige commetaar van de mannetjes aan boord van de andere boten naar Erik. Ondanks zijn geblesseerde schouder probeert hij ritmisch het roeitempo te drummen op de lege jerry can die we voor het water halen bij ons hebben. De blessure ontstond tijdens het uitzetten van de boom door het in toom houden van een heen en weer rukkende fokkeschoot. |
| Gisteren was het plots vroeg op en gelijk erg actief. Bong..bong er werd om 8:00 uur op de boot geklopt. Of we anker op wilden gaan en verder op gaan liggen want men wil beginnen met werkzaamheden aan de pijpleidingen die hier bij de haveningang onderwater liggen. Tja meneer, dat willen we wel maar het kan even duren want het anker ligt erg vast. Erik springt snel overboord met duikbril om te kijken wat er loos is. Inderdaad we liggen als een huis. De ankerketting is om een betonblok van 1x1m geslagen en ons anker ligt tussen de pijpleidingen in. Na een paar hoekduikjes op de snorkel is de klus geklaard. Gelijk ook maar het markeringsboeitje van de pijpleiding bevrijd want die zat ruim 2 meter onderwater omdat zijn lijn eerst nog onder een derde pijpleiding door ging. Nu drijft hij weer als markering aan de oppervlakte. We vinden een ankerplek dichter bij de kade en beter beschut. Bij onderwater controle van het anker, deze ligt nu keurig ingegraven in het zand, ontdekt Erik dat vlak achter ons een wrakje ligt van 10 meter lengte. Het drijvertje is dus geen mooring van een lokale visser maar een aanduiding van het wrak. Het ligt op iets meer dan 2 meter diepte voor ons geen probleem. De losse lijn die vanaf het hek van het wrakje omhoog drijft krijgt van ons een plastic fles als drijver. |  |
016==051211==21:00UTC=Positie:=16=45N==022=58W==Sal==
  | We liggen sinds zaterdag avond 22:00 uur stevig achter ons anker bij Porto da Palmeira op Sal, het meest noordoostelijke eiland van de Cape verde. Inderdaad stevig op anker want toen we zondag ochtend wilden verplaatsen naar een beschuttere plek en dichterbij het dorpje kregen we het anker met geen mogelijkheid omhoog. Dus zijn we maar blijven liggen. Palmeira is prima bij nacht aan te lopen, een verlichte geul en uiterton wijzen de weg naar de beschutte ankerbaai en havenkade. Er liggen hier een twintig tal andere boten van verschillende nationaliteiten, meerdere boten met kleine kinderen aan boord. Vandaag, maandag, zijn we voor de eerste keer wezen inklaren. Dat ging heel gemoedelijk, wat papierwerk invullen,5 euro betalen, ontvangstbewijs krijgen en een stempel in je paspoort. Tussendoor even wachten op de juiste mensen met de juiste stempel, maar we konden het plaatsje verkennen en met lotgenoten kennismaken. Al met al een uurtje werk. In het dorp is er, op de hoek van een bankje, een redelijk gratis internet verbinding mogelijk leerden we tijdens het wachten. Er zijn vele kleine winkeltjes met fruit, groente en een kleine sortering kruideniers artikelen waarvan de prijzen doen vermoeden dat ze niet gekocht kunnen worden door de lokale bevolking. Tussen 07:00 en 16:00 kan er water gehaald worden in een soort van openbaar tappunt. Voor 15 lokale Escudos (1 Euro = 100 Escudos) kan je circa 25 liter water tappen. Wij vullen onze meegebrachte flessen voor 30 cent bepalen de twee dames die de waterverdeling runnen. Volgende keer nemen we slechts een grote jerry can mee, net zoals de lokale bevolking. 's-Middags proberen we bij het internetbankje te skypen met Nederland, maar dat lukt helaas niet goed. Wij verstaan NL maar zij horen ons niet. Ook kunnen we eindelijk onze email controleren. Berichtjes met goede wensen voor de overtocht, van bekenden en onbekenden, altijd leuk om wat te horen. Ook uit Nieuw zeeland was er post. Daar liggen nog reserve onderdelen voor de Gabber die wederom te voorschijn kwamen met een zolder opruiming. Tja wat te doen met die spullen, we zijn onderweg maar het duurt nog even voor we er zijn. Terug aan boord kan de gele inklarings vlag naar beneden. We bakken nog een brood en gaan op de borrel bij de Innamorata II. De engelse lotgenoten tijdens het inklaren. |
015==031211==16:00UTC=Positie:=17=06N==022=59W===16Nm=NE=Sal==
| Deze nacht hadden we ongenode bezoekers aan boord. Een 3 tal vliegende vissen kozen ons voordek als landingsbaan. Op de foto een klein exemplaar, de grotere heeft Erik deze morgen als de ideale lokvis verwerkt in zijn vistuig. Stevige RVS-staaldraad (2mm) met vishaak vanaf de buikzijde door de vis heen prikken tot de draad er bij de mond uitkomt. Vishaak mooi laten aansluiten bij de buikzijde, bij de mondzijde een voorlooplijn bevestigen en dan weer overboord. Klinkt wat wreed misschien maar het visje was natuurlijk al ernstig dood toen wij hem pas vonden. Het was inderdaad een prima lokvisje want het leverde ons tijdens deze tocht de grootste en derde dorade op. Het is dus eigenlijk niet nodig om dure imitatie lokvisjes te kopen, de meest natuurgetrouwe lokkertjes springen vanzelf aan boord. |  |
 | Eindelijk is het dan zover we hebben een vis gevangen. Na ruim 2 dagen slepen van 2 lijnen hadden we vanmiddag een dorade beet en we kregen hem zonder te veel problemen aan boord en straks in de pan. Met de gedachte van een koelkast aan boord gaan we door met vissen, straks op de ankerplaats komt het er misschien niet van. Met onze uitzendingen van de gribfiles als fax voor de Vida Vagabunda ging het niet goed ontdekten we. Tja het blijft natuurlijk lastig om iets uit te zenden en niet zeker te weten of het aankomt. Via Erik van sy-Vrijheid ontdekte Erik (van de Gabber) dat hij het geluidsniveau van de geluidskaart had uitgezet. De Vrijheid meldde dat hij niet eens het geluid van een fax had gehoord op de afgesproken tijd en frequentie. Die fout is gisteren hersteld en de Vrijheid kon een prima gribfile als faxbericht ontvangen. Nu maar hopen dat Maarten en Marsha na een paar dagen tevergeefs luisteren de hoop op gribfiles van ons niet hebben opgegeven. We gaan de komende dagen door met dagelijks uitzenden voor de Vida en ook de Vrijheid toonde belangstelling voor de ontvangst. Vanacht was het niveau van de accu's sterk gedaald, 10,6 Volt. We varen dan wel in de tropen maar de uren met zonneschijn zijn maar matig. Pas na 09:00 uur komt een waterig zonnetje boven de wolken uit die op de horizon liggen, overdag is er hoge sluierbewolking en zonsondergang is al om 19:00 uur. Dat zijn te weinig zonuren om de accu's op peil te houden. Maar ja het is hier nu natuurlijk ook winter. Vandaag heeft de motor een paar uur bijgestaan om de accu's weer op te laden. Jammer want er was wind genoeg om alles op zeil te varen. Waarom we zo lang in Spanje/Canarische eilanden bleven werd ons wel eens gevraagd. Nou ja we zijn natuurlijk Hollanders, eerst opmaken wat je hebt (zie foto versleten gastenvlag). |
013==011211==13:00UTC=Positie:=19=39N==020=44W===207Nm=NE=Sal==
| Het grote genieten is begonnen. De wind is een rustige 3 a 4 Bft, de temperatuur is aangenaam, we schommelen met een gemiddelde knoop of 4 richting Sal. Beide bomen staan uit, het kotterfok is helaas maar een klein lapje maar alle kleine beetjes helpen. We hebben het prima naar ons zin en het zo best wat langer mogen duren. Per slot van rekening zijn we echte K4 (kussentje, koffie, koekje, krantje) zeilers. Dat zou dan nu K3 moeten zijn want dat krantje gaat helaas niet lukken op de oceaan. Erik heeft een tijdelijke oplossing voor het uitzetten van het zonnepaneel, waarvan we de helft van het uitschuif systeem zijn verloren, gemaakt. Nou kan het weer gunstig ten op zichte van de zon uitgezet worden. Verder vermaakt hij zich prima met zijn zender en de ipod. Ernie is inmiddels aan het zevende digitale leesboek begonnen. Alleen die vissen he......die willen maar niet bijten. Bij de "borrel" hebben we olijven uit blik in plaats van verse sushi. Het uitschuifbare plankje met gaten doet prima dienst als borrel tafel onder schommelende zeegang. Donderdag 12.30 utc nog 208 mijl te gaan. |  |
012==3001111==11:00UTC=Positie:=21=10N==019=41W===315Nm=NE=Sal==
| We zijn ruim over de helft van de tocht, de rode cirkel was onze positie op woensdag morgen. De blauwe lijn de geplande route en in het paars de gevaren route. We zijn eerst wat oostelijker gebleven omdat we dachten minder last van de scheepvaart te hebben en de wind uiteindelijk naar oost zal draaien volgens de verwachtingen. Dichter bij de kust was er echter wel meer scheepvaart. Het alarm van de de AIS radar waarschuwde ons regelmatig, we zagen tientallen boten voorbij komen. Ook hebben we 1 grote boot en nog 2 vissersboten gezien die alle drie geen AIS uitzonden, gelukkig waren ze goed verlicht. Vannacht was even anders. De Ocean Pagasus, een coaster, kwam ons achterop gevaren. Op de AIS zagen we dat hij op een kruisende kers met ons zat. Na een kort overleg over de marifoon maakte hij een koers wijziging en zette wat gas bij zodat ie toch nog voor ons langs passeerde. We vinden het behoorlijk koud. Tijdens de nachtwacht hebben we meerdere lagen kleren aan en zelfs onze fleece jacks. Overdag warmt het zonnetje wat bij, maar de wind blijft erg fris. In januari, tijdens de tocht van Portugal naar de Canarische eilanden, was het warmer. Vandaag is het een grauwe dag, de luchtvochtingheid boven de 70 en het ziet er naar uit dat we een regenbuitje krijgen. Misschien een prima gelegenheid voor een douche en haren wassen ? |  |
011==2801111==11:00UTC=Positie:=23=45,0N==017=06,0W===520Nm=NE=Sal==
 | De eerste drie nachten zitten er op nog minstens vijf te gaan. We maken aardig snelheid met 4-5 Bft in de rug komt Sal dagelijks 100Nm dichterbij. Niet alleen in de vaarrichting maken we snelheid maar ook van stuur- naar bakboord slingeren we nog altijd heen en weer. Een van de telescopische uithouders van een zonnepaneel zat niet goed geborgd en hebben we vannacht verloren. De laatste maaltijd is uit de koelkast dus het wordt tijd voor koken en visvangen aan boord. Gelukkig is Erik ingeslingerd dus de vislijnen gaan vandaag uit. Dagelijks kletsen we via de SSB kort bij met SA0BIW (Per) en gisteren was ook Erik van de Vrijheid op de frequentie. De eerste gribfiles zijn als fax uitzending verzonden voor de Vidavagabunda, nu maar hopen dat de ontvangst goed is. Misschien luistert er nog wel iemand en krijg ik een ontvangst rapportje. Voor de afleiding tijdens de wacht leest Ernie in haar E-reader en Erik luistert naar hoorcolleges op de Ipod. Er is regelmatig scheepvaart op dit traject en ieder uur zien we wel een boot. De AIS informeert ons ruim op tijd, het alarm staat op 8Nm ingesteld en slechts een keer hebben we koers verlegd om ruim afstand te houden.Het is maandag 15.30 utc nog 524 mijl te gaan. |
010==2601111==23:45UTC=Positie:=25=58,7N==015=41,0W===120Nm=NE=Dakhla==
| Alles knarst, kreunt, piept, rammelt en klapt, overal hebben we theedoeken, handdoeken en vaatdoekjes tussen gedaan maar het is ondoenlijk alle geluiden te verhelpen. We zitten afwisselend op onze linker en dan weer op onze rechterbil want we varen pal voor de wind alleen op de kluiverfok. Bij deze koers rolt de Gabber behoorlijk. Per etmaal hopen we 100 mijl te varen, het eerste etmaal hebben we 113 mijl afgelegd, dat is het leuke van stevige wind. Minder leuk is dat Erik bij dit weer last heeft van zeeziekte. Vanmiddag de fok maar een beetje kleiner gemaakt want het werd wel erg oncomfortabel aan boord. Het is wennen aan de lange nachten, om 18.30 wordt het al donker tot 7 uur 's ochtends. Gisteren bij het afscheids-koffie-uurtje op de Vida wisselden we afscheidscadeautjes uit. Rond 7 uur 's avonds zagen we het rode navigatielicht van de Vida west uitgaan. We hebben ze nog opgeroepen om te bedanken voor de cadeautjes die we van ze kregen. Zij mogen vandaag pas hun eerste pakje uit pakken. Gisteren en afgelopen nacht geen scheepvaart gezien maar vandaag hadden we opeens 5 boten om ons heen. We zijn meer oost gaan varen om uit de scheepvaart route te komen. Juist toen vanmiddag de een op bed lag en de ander op het toilet zat liep de boot helemaal uit het roer. Een stuurlijn van de windvaan was afgebroken, terwijl de een de boot op koers hield heeft de ander gauw een nieuw stuk lijn gezet. Het is nu 23.30 uur utc. nog 680 mijl van de 840 mijl te gaan. |  |
009==231111==18:00UTC==Positie:=28=12,4N==014=01,6W==Fuerte=ventura==Gran=Tarajal=======
  | Zo vlak voor vertrek geven we de onderkant van de Gabber een flinke poets beurt. Erik hoopte dat het er niet van zou komen, maar Ernie drong aan en sprong ook zelf het water in. Indirecte aanleiding was het praatje dat Erik maakte bij Engelse buren met hun zeilboot Marval. Ze klaagden dat hun schroef zo was aangegroeid dat zelfs de voortstuwing niet meer goed was. Of Erik het tegen betaling wou schoon maken. Dat was niet tegen dovemans oren. Eerst nam hij de schroef van de Gabber onderhanden om zo het werk in te schatten en of het resultaat betaalbaar was. Een half uurtje snorkelen en flink bikken en poetsen met plamuurmes en schuurschijf en de schroef blinkt weer als nieuw. De fotos hiernaast van voor en na het werk tonen aan dat het geen geld in water gooien was voor de bemanning van de Marval. Misschien inderdaad een leuke bijbaan, een naam voor het nieuwe bedrijf hebben we al "Propperprop". De Zweedse solozeiler Per is inmiddels al een paar dagen onderweg naar Sal. Hij heeft flinke wind en zeegang. De eerste nacht zette hij zelfs zijn stormfok. Via de SSB hebben we dagelijks contact en ook per SSB email vernemen we hoe de tocht gaat. Zo kregen we de waarschuwing over een shipping lane (route waar de scheepvaart op zit) tussen de Canarische eilanden en de Cape Verden. Per kruist de achterlijke wind af, hiermee blijft het comfortabeler aan boord. Maar helaas is hij door het kruisen 3x de shipping lane overgestoken en dat maakt het er weer niet rustiger op. Inmiddels heeft ie koers verlegd en geen last meer van de scheepvaart. Zo zie je maar, altijd handig om contact te hebben met iemand die vooruit vaart. Aan boord van de Gabber worden de laatste vrije hoeken en gaten vol gestopt met eten, drinken, drank en knabbels. De laatste was wordt gedaan. Morgen slaan we de vers producten in en kookt Ernie een paar dagen vooruit. 's-Avonds nemen we met Marsha en Maarten afscheid van de lokale pizzeria en hopen we nog te kunnen skypen met Nederland. Vrijdags gaan onze Breewijds van scheepswerf de Kuijper weer de oceaan bevaren. De Vida vagabunda zet koers naar Tobago en wij naar Sal. Het zal lang duren voor we gezamenlijk een haven opsieren met onze bootjes. |
008==221111==18:00UTC==Positie:=28=12,4N==014=01,6W==Fuerte=ventura==Gran=Tarajal=======
 Boston: 6340,5 - 9110 kHz 0325/1525 en 0925/2125 UTC Louisiana: 4317,9 - 8503,9 - 1278,9 kHz 0020/1220 en 0620/1820 UTC RadioFranceInt: 15300 kHz 1140UTC PE2ENE: 14080 kHz 1800 UTC | Samen met de bemanning van de Vida vagabunda rekken we ons verblijf in Gran tarajal steeds verder op. De afscheidsetentjes over en weer bevallen zo goed dat ze herhaald worden. Is het geen sollicitatie of skype gesprek met familie dan willen we een reserve wierpot, nieuwe lijn voor ons derde handje, een spaanse ovenpan (wonderpan) voor broodbakken of doen we aan simultaan brood maken om te onderzoeken waarom het rijzen toch maar niet lukt (gist van over datum werkt echt niet meer !). Maarten van de Vida leent op de valreep ons kuipvloertje om hem te laten kopieren door een lokale timmerman. Manana komt ons vloertje retour en de kopie is donderdag klaar was gisteren de belofte. Ach dan schilderen we de roestplekken bij de loosgaten in de kuip nog maar voor vertrek en betalen we havengeld tot vrijdag. Nog een paar dagen genieten van de bekende en vertrouwde omgeving was vanmorgen de planning. Vanmiddag wordt Maarten door de timmerman bij de haven afgezet met onze en zijn nieuwe kuipvloer, kunnen ze/we toch weer eerder weg. In manana land is het dus soms ook gewoon twee dagen eerder klaar. Voor onze tochtplanning hebben we de afgelopen dagen ruim de tijd gehad om de mogelijkheden voor weerbericht ontvangst uit te zoeken. Wij hebben via de SSB-zender en Winlink de mogelijkheid om gribfiles en de Inmarsat weerberichten op te halen. De Vida vagabunda gaat de weerfaxzenders in Boston en Lousiana en het gesproken weerbericht van Radio France Internationaal gebruiken. Dagelijks zal ik ook nog een gribfile plaatje als faxbericht via de SSB versturen zodat de Vida die ook kan ontvangen met hun Nasa SSB ontvanger. De weerberichten zijn voor de overtocht naar de Carieb handig om te bepalen hoe zuidelijk of noordelijk je moet varen om wind te hebben uit NO tot O rond de 15 knopen. Tropische depressies die ontstaan nabij de Carieb en naar Europa trekken, kunnen het stabiele hoge drukgebied rondom de Azoren beinvloeden en daarmee de band van gunstige passaat wind tussen de 10 en 20 breedte graad op de Atlantische oceaan. |
007==191111==18:00UTC==Positie:=28=12,4N==014=01,6W==Fuerte=ventura==Gran=Tarajal=======
| Ons vertrek van de Canarische eilanden wordt maar uitgesteld. Eerst was er het "noodzakelijke" klussen, daarna het klussen, toen het vaarklaar maken en het spoelen van lijnen en ander havenspul dat we lang niet meer gaan gebruiken. Nu is er het wachten op lekker weer. Geen haast hebben maakt dat je kieskeurig kan zijn. De komende week staat er een ruime 20 knopen volgens de gribfiles, zeg maar 5-6Bft in de rug en dat dan 8 dagen. Niet echt rustig comfortabel zeilweer. Wel hebben we al het afscheidsetentje bij Marsha en Maarten en taartjes bij de koffie ter afscheid van Per gehad. Maar dat was voor we het weerbericht zagen. De foto hiernaast toont de nog altijd actieve onderwater vulkaan iets ten zuiden van El Hierro. Inmiddels zijn er twee kraters actief. De zee kleurt over groeiend gebied bruin van de vulkaan as, en aan de oppervlakte van de als een jacuzzie borrelende zee verschijnen regelmatig rokende brokken lava. Voor onze vaarplannen geen probleem, maar wel een spectaculair gebeuren zo dichtbij. Van Télémaque en Josiane, de Griekse Belg die ons wegwijs maakte in Agadir, vernamen we dat ze hun boot te koop hebben in Rubicon (Lanzerote). Voor wie opzoek is naar een kleine stalen langkieler met nagenoeg nieuwe motor en een zonnig vaargebied kijk eens op de advertentie site: Troll. En als je een goedkope haven uitzoekt heb je een varend tweede huisje op de Canarische eilanden ! |  |
006==151111==18:00UTC==Positie:=28=12,4N==014=01,6W==Fuerte=ventura==Gran=Tarajal=======
 | Als jullie dit lezen is het dus gelukt om op de nieuwe plaats van ons logboek te komen. Omdat we vanaf nu onzeker zijn over de toegang tot een vlotte internetverbinding houden we alvast een dubbele (log)boekhouding bij. Zowel op Blogspot als op de vertrouwde Flexwindow omgeving posten we per email dezelfde berichten met kleine foto's. Als Flexwindow er in maart mee stopt is nu alles alvast voorbereid voor de continuiteit van lees en schrijf plezier. De etensvoorraden voor de tochten naar Cape Verden, Senegal en Gambia zijn aan boord. Bij de aankoop letten we goed op de houdbaarheids datum zodat we de voorraden ook kunnen gebruiken als we, zoals het er nu naar uitziet, medio maart 2012 de oversteek naar Brazilie doen. Het klussen aan boord krijgt zijn afronding, ook Erik heeft nu ventilatoren bij zijn kooi. Jawel, twee stuks Be quiet PC ventilatoren, ze zijn heel stil maar geven ook veel minder wind dan de ene server ventilator die Ernie bij haar kooi heeft. Een los liggend voedingsnoertje van een laptop maakte eergisteren sluiting in de beeldscherm verlengkabel. Een rokende transformator, gesmolten stekkertje, en een geel gekleurd beeld als we films van de PC op de TV wilden kijken waren het resultaat. Een dagje klussen, nieuwe VGA (beeldscherm) kabel kopen, en alles werkt weer. Ook een zekering in het snoertje van de transformatoren gezet om toekomstige kortsluitingen minder schadelijk te laten zijn. |
.