Vele jaren maakten we dankbaar gebruik van de gratis service van Flexwindow maar helaas gaan ze er mee stoppen. Bij deze een hartelijk dank aan het Flexwindow team en een succes wens voor hen met vervolg projecten. Inmiddels hebben we bij blogspot.com al een tijdje een copy draaien van ons logboek, de lay-out kunnen we nog niet helemaal via de email naar eigen hand zetten vandaar de wat andere vormgeving. Voor de toekomst wordt dit, sy-gabber.blogspot.com, de omgeving waar we via een praatje bij een plaatje verslag doen van onze belevenissen. De Gabber was bij terugkomst keurig gewassen en vrolijk versierd met molentjes dankzij Maarten en Marsha van de Vida vagabunda. Tussen het gezellige bijkletsen met oude bekenden is er nog tijd voor de voorbereidingen. Het groffilter is vervangen, stevig aandraaien scheelt in het aantal keren ontluchten; warmte wisselaar ontkalkt en van nieuwe anode blokjes voorzien; gordijntjes en klamboe genaaid; etens voorraden verder aangevuld; weblog opnieuw opgezet; etc ... etc ... Met Maarten en Marsha trekken we weer veel op. We kunnen lekker doorklussen als we bij ze eten, Maarten helpt met de motor en ik help ze weer met de radio. Zo delen we op een vrolijke manier kennis en vaardigheden en leren we van elkaar.

   

004==041111==10:00UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum================

Vandaag is de laatste dag van onze Gabber Dutch tour. Met de trein en kortingskaart of met de auto van Pa schreven we vele kilometers bij op het log. Met de heerlijke etentjes sterkten we aan voor het vervolg van onze reis naar Afrika. We genoten van het weerzien van onze winterhaven buurtjes Joop en Ria tijdens hun trouw en pensioen feest waarbij we de Batavia werf bezochten. En op onze oude haven in Eembrugge een 7 gangen etensreis diner gaven in het restaurant. De verjaardag van de moeder van Ernie was een voorproefje op onze reis naar het Kuifje continent met een bezoek aan safari park Beekse bergen. ondertussen wandelde Erik met zijn moeder langs de veranderende boulevard van Schevingen.

Naast de bezoekjes natuurlijk ook de nodige organisatorische klussen gedaan. De piano heeft weer een nieuw thuis, de tanden zijn verzorgd, de reisverzekering ( JoHo ISIS extra) opnieuw afgesloten en electronica gekocht. We gaan retour met een koffer extra en niet alleen gevuld met pindakaas, hagelslag, havermout, griesmeelpudding, sandwichspread en appelstroop. Voor de Vida vagabunda nemen we de actieve korte golf antenne mee van PA0RDT, de mini-whip. We hebben er zelf ook een voor de ontvangst van Navtex en weerkaarten op de kortegolf. Het compacte ontwerp, de zelfbouwoptie en de prijs maken het een goed alternatief voor de serie productie antennes die in de watersport winkel te koop zijn. Ernie heeft eindelijk haar verlate verjaardagscadeau, een Sony Ereader. Tot laat in de nacht leest ze digital boeken, Erik hoopt dat dat tijdens de nachtwachten ook gaat gebeuren en dat ze zo de tijd vergeet en hij nog wat kan door slapen. Met de EInk technologie gaat een accu vulling ruim 14.000 bladzijden leesplezier mee ! Op het laatst toch ook nog een kleinere Singer naaimachine in de aanbieding bij de Blokker gekocht.

Van Richard en Nicoline ontvingen we "Klem", de nieuwe van Zwol. Het is het tweede boek van onze beroeps avonturier en wildernessguide. Dus voor het genre avonturen thriller is het niet meer nodig om te wachten op vertaalde buitenlandse schrijvers het is er ook van neerlandsch bodem. Helaas hebben we onze 10ft Porta bote niet kunnen ruilen voor een kleiner exemplaar. Deze handige opvouwbare bijboot ligt nu bij de andere spullen opgeslagen in onze garage. We hebben hem nog wel even helemaal opgetuigd om te zien hoe het is om een zeilende bijboot te hebben. Maar de 3,25m is echt te groot voor ons gangboord. Tijdens een volgend bezoek van ons aan NL komt hij weer te koop of te ruil. Via uitzending gemist hebben we, de voor ons nieuwe, nederlandse TV-series als Seinpost en Overspel gedownload, en ook de tijd genomen om alle software van de laptop van updates te voorzien. Op vele bezoekjes was het ook digitaal bijpraten met de uitwisseling van pilots, films en EBoeken. De losse harde schijven met vele Gigabytes lopen aardig vol. De eerste dagen na aankomst op de Canarische eilanden willen we nog wat rustig klussen en voorbereiden voor de overtocht naar de Cape verden. We hopen over uiterlijk 2 weken de trossen los te gooien voor het vervolg van ons "blijven zeilen".

003==241011==10:00UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum================

De afgelopen en komende dagen zijn we nauwelijks thuis bij de ouders van Ernie, slechts aan de ontbijt tafel zien we elkaar. Het is een drukte met bezoekjes en eetafspraken. Nederland bereidt zich voor op de winter. De neefjes Daan en Sem zitten op skiles, de tuinstoelen kunnen de schuur in, dagelijks kunnen er bladeren geruimd worden. In de Bieslandse bos nabij Delft heeft Erik een dag meegeholpen met het ruimen van een omgezaagde populier. Een lekkere dag in de buitenlucht aan het klussen, geweldig dat dat mogelijk is zo dichtbij de Haagse randstad. Bij de tandarts kregen we gereedschapjes mee om een noodvulling te plaatsen en ook zo'n handig om de hoek kijk spiegeltje. De tandarts hoopte dat we hem alleen nodig zouden hebben bij andere klussen dan aan het gebit. De EHBO koffer is na een bezoekje aan de huisarts uitgebreid met een katheder en zure oordruppels. De oordruppels als preventie bij intensief zwemmen en duiken in tropische oorden. De katheder hopen we niet nodig te hebben, maar bij een oversteek naar Brazilie zitten we ruim 4 weken verstoken van medische hulp en dan is zelfredzaamheid belangrijk. Helaas gaat Flexwindow.com er volgend jaar mee stoppen. Via dit bedrijf kunnen we eenvoudig deze pagina middels email onderhouden. Het mooie was dat dat voor klein gebruikers een gratis service was. Vanaf maart 2012 moeten we over naar een andere oplossing. Een eerste speurtocht op internet leverde niet gelijk een alternatief. Wie weet een vergelijkbare service: update van weblog met email, het gebruik van HTML code in de email toegestaan en de optie om (kleine) foto's te uploaden waarnaar links gemaakt kunnen worden. We horen het graag.

       
   


002==181011==10:00UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum================

Gisteren was Erik bij wegrestaurant en pannekoekhuis de Lichtmis om in te vallen als lezinggever bij de clubavond van Veron afdeling Meppel. Altijd leuk om het enthousiasme over de radio hobby te delen. De afdeling staat bekend om zijn radio vlooienmarkt en de antenne meetdagen. Naast de lezing was er een foto verslag van het plaatsen van de nieuwe antenne voor het D-star repeater netwerk. Met D-star wordt spraak en data digitaal verzonden, nog een nieuwtje in de omroep wereld maar al veel gebruikt bij de radio-amateurs. Ook hoorde Erik hier van de Hy-End-Fed antenne van PA3EKE en PA3RK. Klinkt wat technisch maar voor zeilers die nog geen antenne tuner en geisoleerde achterstag hebben mogelijk een aantrekkelijk alternatief om de zendhobby mee aan boord te nemen. Onlangs hebben ze een antenne ontwikkeld die gebruikt kan worden op 40,20 en 10 meter en slechts 12 meter lang is. Als we terug zijn op de Canarische eilanden kunnen we waarschijnlijk een nieuw eiland bezoeken. De onderwater vulkaan die iets ten zuiden van El Hierro is uitgebarsten is niet een aardkost kuchje van een dag maar de vulkaan is al een week actief. De diepte kaart moet worden aangepast denk ik. Op de foto hier onder is de " slapende" vulkaan als een onderwater bergtop van ruim 100 meter boven de omringende zeebodem op 500 meter diepte nog te zien. Op Youtube staan recente beelden van een als een jacuzzi bubbelende oceaan van deze plek. Kunnen ze de onderwater vulkanen niet beter met een geel kruis ton, afzonderlijk gevaar, markeren ?

   

001==131011==18:00UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum================

Op de Canarische eilanden hebben we heel wat slapende vulkanen beklommen. Onlangs is een onderwater vulkaan iets ten zuiden van El Hierro actief geworden. Op circa 2Nm (3km) ten zuid westen van het plaatsje El Restinga is op 500m onder water een vulkaan uitgebarsten. Op Youtube is een filmpje te zien waarin het water bruin/groen verkleurd is en een enorme stofpluim in het water zichtbaar is. Ook zijn er meldingen van veel dode vis, zwavellucht en lichte aardbevingen. Een deel van de bevolking van El Restinga is gisteren geevacueerd. Op het moment lijkt het weer rustig, maar het blijft een raar idee dat slapende vulkanen wakker kunnen worden. Klik hier of op de foto voor het filmpje. Meer informatie over de aardbevingen en vulkaan activiteit is te vinden op Earthquake-report.

======================

======================

==101011==18:00UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum================

De agenda stroomt vol met ontmoetingen van vrienden en familie. Dennis en Ank van de Bodyguard ontmoeten we bij de ouders van Ank thuis. Meer dan een jaar geleden namen we afscheid van elkaar in La Caruna. Via de SSB hielden we regelmatig contact, het kruisen van onze routes zoals ik op 16 september vorig jaar schreef is er niet meer van gekomen. Wij gingen op ons gemak langs de Spaans Portugese kust naar beneden op zoek naar een overwintering in Europa. De Bodyguard stak over naar Suriname en de Carieb. De door Dennis gesteste IVT zonnepaneel laadregelaars kwamen retour en natuurlijk de gebruikelijke digitale uitwisseling van leuke dingen voor onderweg zoals zeekaarten, lees en luisterboeken. Vanuit Grenada kregen we van hun "verse" nootmuskaat. Op internet komen steeds meer zeekaarten beschikbaar. De ENC's (Electronic Navigation Charts) van de Amerikaanse kust zijn bij de meesten wel bekend denk ik. Maar de ingescande zeekaarten van Brazilie en Nieuw Zeeland wellicht minder. Brazilie is te vinden op Brazilie zeekaarten, hier staan de kaarten inclusief de calibratie files om ze zichtbaar te maken in OpenCPN (gratis navigatie programma). Nieuw Zeeland publiceert alleen de kaarten op "Sourced from Land Information New Zealand data. Crown Copyright Reserved.", gelukkig is er Marco Certelli die het calibratie werk gedaan heeft en de bestanden beschikbaar stelt op Calibratie bestanden Nieuw Zeeland. Met het ruilen van onze opvouwbare bijboot schiet het nog niet op. We zijn opzoek naar iemand die een 8ft (2,75m) Porta Bote heeft en hem wil ruilen met onze grotere 10ft (3,25m). We hebben al advertenties staan bij Marktplaats en verschillende vissersfora, het bootje wordt veel gebruikt door zoetwater vissers. We hopen dat onder de lezers van onze berichten iemand zit die mogelijk zelf een porta bote heeft of misschien iemand kent. Hoort zegt het voort, en al vast bedankt.

==041011==18:00UTC==Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum================

We zijn weer terug in Nederland en genieten van het mooie nazomer weer. Het was nog wel even wennen om het enthousiasme van de ijsverkoopster te delen, " heerlijk he, al een week mooi weer !", we wisten niet goed wat te zeggen en keken elkaar wat glazig aan met onze gebruinde gezichten. We haalden onze achterstand aan lekkernijen snel in; kroket, drop, kruidnootjes, yoghurt en karnemelk. Zaterdag vierden we de 50-jarige verjaardag van Jos mee. Ontvangst in het filmhuis van Delft, waar hij als vrijwilliger werkt, met vertoning van "Jungle book" uit 1942. Daarna een wandeling naar het Bieslandse bos, eerst door Delft en via de polder naar het scouting kampeerterrein. Daar was in de vuurkuil een ruim kampvuur voor barbeque. Eerst wat aarzelend, maar al snel zat iedereen zijn eigen stokbroodje te bakken. Doe een dunne laag gerezen deeg rondom een lange stok en houdt hem boven het vuur, langzaam draaien voor het beste resultaat. Een gezellig en aktief samenzijn met familie en vrienden. Natuurlijk hebben we in Nederland gebruik gemaakt van de betere en snellere internet verbindingen, op Youtube staat nu een filmpje met hogere resolutie van onze duiken in Gran canaria, zie duikfilm. Ook heb ik nu de link naar de film van de Rougtoothed dolfijnen, zie dolfijn filmpje.

==260911==18:40UTC=Positie:=28=12,4N==014=01,6W=Fuerte=ventura==Gran=Tarajal==========

De laatste tocht van dit "seizoen" varen we van Las Palmas de Gran Canaria naar Gran tarajal op Fuerteventura. In de haven van Las Palmas zijn ze blij dat we weg gaan, er moet ruimte in de haven komen voor de deelnemers van de ARC (Atlantic Rally Crossing) een toertocht voor zeilboten van Las Palmas naar de Carieb. Er doen 250 boten mee en in hun kielzog zeilen waarschijnlijk nog eens een kleine 100 boten rondom dezelfde tijd naar de overkant. Aan de oostkant van Fuerteventura werden we nabij Gran tarajal verwelkomd door een grote groep "rough-toothed" dolfijnen, op ons Youtube kanaal weer een filmpje voor de liefhebbers. Ze vroegen zich vermoedelijk af welke walvis er zo'n moeite had om tegen de stroom in te zwemmen. Tegenwind, korte golfslag en tegenstroom maakten dat we slechts 2 knoop voortgang hadden. Bij de haveningang hadden we een tweede welkom van Frederick en Steffie van de Wildeman. De beveiligers van de haven, helaas een ander bedrijf dan een half jaar geleden toen we hier waren, zijn erg formeel, de havenmeester is op vakantie en alles wordt stipt volgens de regeltjes uitgevoerd. Het havengeld is dus al betaald, de papieren getoond, discussies over waar we moeten liggen gevoerd. Een heel ander welkom dan de vorige keer. Uiteindelijk liggen we naar tevredenheid aan een steiger langs de "breakwater"-kademuur, de pontoons waar we eerst heen moesten zijn gevoeliger voor swell. De Vida vagabunda ligt al de hele zomer hier in de haven. Ze lag er prima bij, alle landvasten en stootwillen hebben hun dienst gedaan, alleen had ze een dikke laag fijn zand over het dek. Een flinke douche met de zoetwater slang en navegen met een natte dweil en ze glom weer als in april. Zie de foto's van voor en na. In de bijna 8 maanden dat we rondom de Canarische eilanden zeilden hebben we 1433 Nm afgelegd en alle eilanden bezocht. De teller voor de totale tocht vanuit Nederland staat nu op 4065Nm. Gelukkig gaat de navigatie nauwkeuriger dan de vermelding van onze positie in dit weblog. Al sedert ons vertrek uit Olhao vermeldt het weblog dat we op het Oostelijk halfrond zitten, dat moet natuurlijk Westelijk zijn. Zo zie je maar weer dat kopieren uit eerdere berichten, de positie van Bussum, niet altijd goed is. Gelukkig hebben we de vergissing zelf ontdekt.

==220911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,58E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Eindelijk liggen we weer op anker bij Las Palmas. Gisteren heeft Erik getest met onze 300Watt 220Volt omvormer en de theorie klopt. Korte dikke draden geven een stuk minder spanningsverlies dan de draden die nu naar ons 12 Volt stopcontact lopen. Weer een klus erbij, een appart stopcontact maken met korte dikke draden naar de accu. Onze omvormer heeft een veiligheidsstop voor als de spanning onder de 10,5Volt komt en bij een beetje belasting met bijvoorbeeld de keukenblender stopt ie omdat de spanning te laag werd, dat probleem kan dus nu eenvoudig worden opgelost. Van Dennis (zeilboot Bodyguard) vernamen we dat onze zonnepaneel laadregelaars goed zijn gemodificeerd door de leverancier IVT. Hij heeft ze in een EMC laboratorium kunnen testen en was tevreden over de aanpassingen die door IVT gedaan zijn om de storing op de marifoon te verminderen. Ook is de piek laadspanning van 14,2 (goed voor vloeibare loodaccu's) naar 14,4 Volt (goed voor gel loodaccu's, en die hebben wij) veranderd. Minder goed nieuws vernemen we van een andere zeiler. Als je gebruik wilt maken van de bijzondere economische zone die de Canarische eilanden is voor "ships in transit". Formeel hoeven die zelfs het aantrekkelijk lage BTW tarief van de Canarische eilanden niet te betalen. Maar transporteur Fedex maakt er een zooitje van. Bij gebrek aan een kantoor op de Canarische eilanden laten ze poststukken onder het hogere belastingtarief van het vaste land van Spanje in Madrid binnen komen. Daarna claimen ze deze kosten bij de klant. En deze zit dan gevangen in tijdsdruk en zonder zijn aantrekkelijk geprijsde nieuwe spulletjes, want die houdt Fedex onder zijn beheer in Madrid, tenzij je betaald natuurlijk. Op Youtube hebben we een flimpje van onze duiken geupload, klik hier om naar Youtube te gaan. Ook is ons foto album op Picasa weer bijgewerkt, zijn wel heel veel foto's inmiddels. Tussendoor was er voor Erik nog gelegenheid voor een lekker kopje koffie aan boord van de Kostat, een boot met een vermakelijke naam die we jaren in Den Oever hebben zien liggen toen wij daar ook lagen.

==200911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

We komen maar moeilijk los uit de haven van Las Palmas. Het liggeld is aantrekkelijk en koken op electra spaart gas. Ernie vult bij iedere boodschappen ronde de voorraden blikvoer en lang houdbare producten aan. Ook heeft ze al tweemaal een inmaaksessie gedaan met rundvlees dat hier goedkoper is dan kip of varkensvlees. Onder de luiken staan nu potjes ingemaakt vlees voor 8 maaltijden, in totaal hebben we voor circa 50 dagen eten onder de vloer en in de kasten liggen. Als voorbereiding op de tochten naar Cape Verden, Senegal en Gambia krijgen de RCC pilots volop aandacht. Het hoofdstuk over tropische ziekten en ongedierte weerhoudt ons er nog niet van verder plannen te maken. Op de Cape Verden hopen we te kunnen duiken en zullen dan wat langer op één plek bijven. We bezoeken dan alleen het noordelijke eiland Sal om vervolgens nog een gunstige koers naar Dakar te houden. De Senegalese rivier de Saloum, 60 mijl zuidelijker van Dakar, met misschien een doorsteek vanaf de Saloum naar de Bandiala rivier wedijveren in onze fantasie met een rustiger en langduriger verblijf op de Gambia. Van deze rivieren zijn de vaarkaarten spaarzaam of niet voorhanden. Op internet vindt Erik wel een uitgebreide collectie van topografische kaarten van hetzelfde gebied bij de Universiteit van Texas in Austin. Het lijkt Erik een mooi vooruitzicht om weer met een eigen boot door de mangrove te varen. Natuurlijk zijn er ook de daagse dingen die moeten gebeuren. Tijdens de reparatie van een paar weken geleden gingen de laatste reserve onderdelen het pomphuis van het toilet in. Gisteren toch maar besloten om een nieuwe WC te plaatsen, gelukkig was er nog een op voorraad en konden de slangen eenvoudig worden overgezet. Een paar nieuwe gaten in het vloertje en de pot staat stevig. Daarna het dilemma een foto met of zonder, het is zonder geworden.

==150911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

We waren de afgelopen dagen weer druk met duiken. Per, onze Zweedse vriend, heeft de smaak van het duiken ook flink te pakken en het smaakte naar meer. Dus huurden we wederom voor 3 dagen gezamenlijk een auto bij Lencar (Calle Ruiz de Alda) (3 dagen Euro 71,-). Maar voor het zover was hebben we eerst wat klusjes afgemaakt aan boord. Bij het vluchtluik in de punt zit nu een traliewerk. Vanaf de Canarische eilanden zullen we in diefstal gevoeliger gebieden reizen. Het traliewerk moet voorkomen dat ongenode gasten eenvoudig aan boord komen als het luik open staat. Tijdens het varen kan het traliewerk eenvoudig verwijderd worden, zodat de functie van vluchtluik behouden blijft. Verder nog wat schilderwerk en eindelijk de reparatie van een dolgedraaide schroef in de beugel die het vluchtluik open houdt. Het uit graven van de duikspullen die keurig waren opgeborgen is op zich ook al een klus.

Erik is bij Paco gaan informeren wat er verbeterd kan worden aan het vistuig dat we gebruiken. Paco is naast oud schipper in Europa ook kapitien geweest op visboten vanaf de Canarische eilanden en is nog steeds fanatiek visser dus daar valt het nodige van te leren. De lokaasjes van ons waren goed maar de haken moesten van 2cm naar minimaal 4 cm lengte. Als voorbeeld krijgt Erik een mooie haak van 6cm met voorlooplijn. Erik verheugt zich nu op de tocht naar Gran Tarajal en droomt van grote tonijnen. In het weekend hebben we een uitstapje gemaakt naar het Columbus huis. Met de 10 ritten kaart die we nog kado hadden van de Vida vagabunda waren we snel in het oude centrum van de stad. Het Columbus huis is een gratis museum en zeker de moeite waard. Naast informatie over de tochten van Columbus waren er ook nautische instrumenten, schilderijen, en kunstvoorwerpen uit Latijns Amerika te bewonderen. Vorige week kwam er ook een verrassende email van Niek en Anke Kuijper. Onze Breewijd is gebouwd bij scheepswerf Kuijper uit Schoorldam en Niek is de zoon van de oude eigenaar. Vermoedelijk heeft Niek meegebouwd aan onze boot maar heeft hem op zijn minst gezien tijdens de bouw op de werf. Ze zullen in de archieven zoeken naar mogelijke leuke en relevante papieren over onze Gabber. Na afloop van een laat avondje film kijken ("longitude" over de zoektocht naar een uurwerk dat geschikt is voor gebruik op zee) hoort Erik een zeil klapperen. Mogelijk een verlaten boot waarvan de fok is uitgerold denkt hij en gaat polshoogte nemen. Nee hoor, een flink beschonken eigenaar staat wat hulpeloos in zijn kuip. Inmiddels zijn ook twee andere zeilers van de steiger te hulp geschoten maar de beschonken toestand van de eigenaar maakt hulp geven lastig. Het waait stevig en de fok trekt flink aan de boot, maar de eigenaar kan de rolfok niet oprollen en wil hem niet laten zakken. Het moet netjes gebeuren, keurig in afwisselende plooien wil hij het zeil in het gangboord hebben. Wij als hulpverleners vinden dat geen klus voor 2 uur 's-nachts. De eigenaar blijft weigeren het zeil te laten zakken terwijl wij klaar staan om te voorkomen dat het zeil te water kan raken. Pas onder de dreiging dat we van boord stappen laat de eigenaar de fok zakken. Misschien wat rommelig maar na korte tijd ligt het zeil veilig in het gangboord. De eigenaar moppert en scheldt nog een paar uur door naar zijn te hulp gekomen buurman. Gelukkig ligt hij wat verderop de steiger zodat wij wel kunnen gaan slapen.

Vanaf maandag zijn we aan het duiken geweest. In Sardina hoorden we van lokale duikers dat er bij een bundel touwwerk op de bodem een zeepaardje zou zitten. Ernie ging op kompas voorop, daarna nog even zoeken naar de juiste bundel touw en het verscholen zeepaardje. Ondanks de uitstekende camouflage hebben we hem gevonden. Op de foto (met flits) is het beestje mooi rood van kleur maar onderwater ging hij met zijn kleuren en uitsteksels helemaal op in de achtergrond van wier bedekt met zandkorrels. Ook de gitaar haai (angel shark) hebben we gevonden. Op de ondiepere duikstek bij Taliarte maakten we duiken van ruim 75 minuten. Hier vonden we veel octopussen en sepia's en een kleine Sepiola die zijn best deed niet op te vallen tussen de op de bodem heen en weer schommelende plukken zeewier. De Vrijheid van Erik en Ella lag voor kluswerk in de haven herinnerde Erik zich en Ernie gaat even gedag zeggen. Terwijl wij aan het duiken waren gingen Erik en Ella snorkelen en maakten ze onderstaande foto van ons. De Vrijheid zet ook koers naar Gambia dus misschien gaan we elkaar nog wel vaker ontmoeten.

         

De laatste dag zat het allemaal een beetje tegen. Omdat ze in Spanje de zweedse gasfles van Per niet kunnen vullen hebben Erik en Per de avond ervoor de gasfles van Per gevuld met een hevelslang vanuit onze laatste volle gasfles. Voor de mogelijke navolgers: sluit de flessen op elkaar aan met een stevige slang (20bar) zonder reduceerventielen, houdt de volle fles op zijn kop zodat het vloeibare gas er uit kan stromen naar de lege fles, eerst zal de slang afkoelen omdat de vloeistof verdampt naar gasvorm als de druk gelijk (paar minuten) is stopt het gesis en de afkoeling, daarna circa 4 uur geduld voor het laten uitstromen van het vloeibare gas (wij hingen de volle gasfles op), alles uitvoeren in de buitenlucht stiekem in het donker want de buren vinden het vast niet leuk en bij twijfel niet doen ! Daarna was er dus de noodzaak om onze gasflessen te vullen. In Arecife was dat een eenvoudige klus omdat we wisten waar we moesten zijn. Nu werden Erik en Per door vele vriendelijk Spanjaarden alle kanten op gestuurd maar zonder resultaat. Uiteindelijk moest het dan kunnen bij de Disa fabriek achter de Ikea in Salineta. Omdat dat onderweg naar de duikstekken bij Arinaga was gingen we zwaar beladen met gasflessen en duikflessen op pad. We konden er de gasflessen vullen maar slechts tussen 9:30 en 11:30 en we waren er pas om 12:15. Dan maar door naar de duikstek bij El Cabron (iets ten noorden van Arinaga). Helaas de golven sloegen flink op de kust dus hier konden we niet duiken. Om van de nood een deugd te maken toerden we dwars over het eiland richting Sardina om onze laatste duik te maken. Het was een prachtige tocht over het hoogste punt van Gran Canaria heen. Bij Sardina gingen we wederom opzoek naar het zeepaardje voor wat aanvullende filmbeelden als bewijs dat het allemaal echt waar is. Want op face-boek waren er reacties van ongeloof op de primeur van de eerste foto. Tot slot tracteerde Per ons op een heerlijk maal in de Sailors bar als dank voor het begeleiden tijdens de duiken. We hebben enorm genoten van de gezamenlijke duikdagen.

    

==080911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Al sinds Portugal maken we voor emailverkeer, het onderhouden van dit logboek en weerberichten veel gebruik van het Winlink station EA8CRT. EA8CRT is het clubstation in Las Palmas en wordt zoals alle Winlink stations geheel door vrijwillgers onderhouden. Een geweldige service. De frequenties in de 40 meter band geven prima verbinding. De foto hiernaast toont het antenne park en het clubgebouw dat op steenworp afstand van de haven ligt. Vandaag was het weer fiesta en dus een vrije dag. Ieder dorp of stad heeft hier een eigen heilige beeld dat vereerd kan worden, met feestje en processie. In het nabije Teror vieren ze Virgen del Pino. Tijdens dit feest worden landbouw producten geofferd aan de kerk die het dan weer uitdeelt aan de armen. Vandaag zag Teror er uit als "the day after", rommelig, marktkooplui die aan het inpakken waren, meer gesloten dan open eet/drink tenten. Gisteren zagen we op TV een live verslag van het brengen van de offers met veel volksdans en lokale muziek. Kortom de vrije dag is niet om te feesten want dat gebeurt de dag ervoor ! Helaas het feest gemist maar wel Teror en de zoveelste Virgen gezien.

       

==070911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Het maken van de nieuwe roeidolhouders was nog even een klusje. Ik kon bij Per aan boord een haakse slijper gebruiken. Maar toen we die met de losse hand op het blok nylon zette meldde de buurman dat hij beter gereedschap had. Even later werd er een electrische cirkel zaag met verstek onderstel aan boord gesjouwd. "Kijk zo zet je hem aan, let op je vingers, en succes jongens." Wat lawaai en vooral veel nylon zaagsel later was de basis vorm gezaagd. Daarna nog gaten boren van 20,5mm. Zal wel een engelse maatvoering zijn, want wij hadden alleen een 20mm spieboor. Vervolgens kon Ernie, tot blarens toe, met een veil aan de gang om de laatste 0,5mm eruit te halen. Op de foto hieronder het resultaat (wit blok met de 2 moeren), de oude gespleten houten uitvoering en de plek op de rand van de bijboot waar het geheel weer in terug moet. De oude uitvoering had twee simpele houtschroeven om het inzet stukje vast te zetten, bij de nieuwe komen er twee geborgde bouten waarop het inzet stuk kan worden vast gezet met een zelfknel moer. Het inlijmen is ook al gebeurd. Prima lijm, "colle pu speciale pneumatique", maar controleer bij aankoop wel of het potje harder nog goed gevuld is. Ik kon in de winkel 2 potten weigeren omdat ze gelekt hadden. In de pot die ik meenam zat net genoeg harder voor deze klus, maar ik had nog de helft lijm over. Zonder problemen kreeg ik een nieuw potje harder extra bij Rolnautic. Ook bij Yamaha in zuid-Afrika ontving ik prima service. Onze buitenboord komt daar vandaan. Ik had nog geen onderdelen lijst en technische tekeningen hoe alles in elkaar zit. En dat is wel handig om te hebben als je iets wilt repareren. Mijn vraag per email werd binnen een uur beantwoord met de gevraagde documentatie over ons model uit 2001. Als ik er niet gelijk uitkwam kon ik ook een foto opsturen van het probleem meldde de technische afdeling. Gelukkig was dat niet nodig. Ernie is zich al aan het inlezen voor het vervolg van onze zeilreis en heeft ook een nieuw gastenvlaggetje gemaakt.

   

==030911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Na de fijne duikdagen is het weer hoogste tijd om verder te gaan met het klussen. Het lakwerk binnen is nog niet klaar, maar het schuren en de eerste lagen lak hebben het "sleetse" karakter van sommige delen doen verdwijnen. De kluslijst wordt korter maar er staan nog belangrijke dingen op. Nieuw vetkoord om de schroefas, olie verversen van de keerkoppeling en reparatie van de roeidollen op de bijboot. Daarna hebben we weer wat dagen om te duiken fantaseren we al. Het ingelijmde hout waarin de roeidollen bevestigd worden is in de loop der jaren gespleten en gerot. De dollen doen hun naam eer aan, de schroeven zijn dol en je wordt dol als je roeit van de telkens uitschietende riemen. Per had tijdens het Zweedse borrel uurtje (vrijdags om 19:30 uur) in de Sailorsbar vernomen dat je bij Graubassas kunstoffen als Derlin en Nylon kon kopen. Dit is een prima vervanging van het hout en is net zo gemakkelijk te bewerken en nog beter te lijmen. In de laatste uurtjes huur auto doen we de boodschappen in de industriewijk. Dat de Sailorsbar een prima ontmoetings plaats is hebben ook Hilde en Tos van www.filosofietsen.nl ontdekt. Zij zijn met de fiets uit Nederland onderweg naar Brazilie. Nee geen waterfietsen ! daarom zochten ze een opstap mogelijkheid bij een boot die de oversteek maakt. Ondanks dat het nog vroeg in het seizoen is hadden ze al na een dag rondvragen beet en zijn ze inmiddels onderweg naar de overkant.

Een klus is wel van de to do lijst want inmiddels zijn we een bimini rijker. We kunnen er nu onder staan en we hoeven niet te bukken als we de kuip uit of in willen stappen. Vooral tijdens het zeilen is dat een stuk prettiger. De zij/voor/achter-flappen zijn met nylon ritssluitingen bevestigd aan het dak van de bimini, spanbanden en elastiek met haakjes houdt alles op zijn plek. Een zomer lang gebruikten we onze eigen gemaakte bimini en met die ervaring konden we goed aangeven wat we precies wilden aan Philippe. De RVS beugel van de oorspronkelijk bimini is hergebruikt.            

==020911==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

De afgelopen dagen zijn we wezen duiken op een paar mooie duikstekken die vanaf het strand toegankelijk zijn. Meestal huren we een auto om het achterland te verkennen en uitgebreid boodschappen te doen. Nu waren we 3 dagen volop bezig met duiken; flessen brengen en halen om te vullen, naar duikstekken rijden, duiksets spoelen met zoetwater, snel eten koken en de dag is weer voorbij. Het waren drukke dagen maar het was heerlijk om weer gedoken te hebben. In totaal hebben we 5 duiken gemaakt, 3x in Sardina en 2x in het "El Gabron" reservaat ten noorden van Arinaga. Bij Sardina ga je te water langs een trappetje van de kade muur bij de haven. In Arinaga kan je beter een 4x4 meenemen om op de duikstek te komen. De grond bestaat daar uit kalkig zand dus ook een kleedje om je op om te kleden is niet gek. Beide duikstekken zijn de moeite waard. Sardina ligt goed beschut, bij Arinaga is het duiken niet te doen bij flinke golven uit het oosten. Op internet zijn beschrijvingen te vinden van de duikstekken, zie o.a. Davy Jones Dive Centre prima plek om de flessen te vullen tussen de duiken door. Ook op de haven in Las Palmas en bij de duikwinkel in Sardina konden we onze duikflessen vullen. Wel even op letten met de keuring, in Spanje gaat ie maar 3 jaar mee en in Nederland 5 jaar.

   

Bij Sardina zitten zandpalingen (Sandeels) en die wil Erik graag op de foto en video zetten. Tijdens de duik zwemmen we daarom de zandplaat over die op circa 15-17 meter diepte ligt. Er zitten veel zandpalingen en ze zijn niet zo schrikachtig als op andere duikstekken, gelegenheid dus voor foto en film. Klik op de foto hiernaast voor een filmpje op Youtube. Ook gaan we op zoek naar de gitaarhaai of Angelshark. Deze zijn vrij algemeen rondom de Canarische eilanden. Helaas zien we ze niet, later horen we dat we niet rechts maar linksaf hadden moeten zwemmen. Zo zie je maar weer dat lokale kennis belangrijk is. Tijdens de gehele duik zwemt er voortdurend een grote Yellow Jack (makreel achtige) rond om ons. Dat is af en toe schrikken als ie beeldvullend voor je duikbril langs zwemt. De sepia's met hun schutkleuren blijven prachtig om te zien evenals het kleine spul als borstelwormen en naaktslakken. De beginnende duiker Per doet het prima. Met z'n 15 liter duikfles compenseert hij zijn hogere luchtverbruik en we maken duiken van 45-60 minuten. Wij hebben onze shorties (korte mouwen en pijpen neopreen duikpak) aan en dat gaat goed in het water van 23 graden Celsius. Sommige lokale duikers zien we met semi droogpakken te water gaan, wat zullen ze van ons denken ?

   

==280811==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Bij aankomst in de haven werden we geholpen met vastleggen door de buren. Een jonge buurman duwde de boot af maar hing uiteindelijk aan de boegspriet en raakte te water. De wat oudere Paco kletste honderd uit in gebroken nederlands tegen ons. Hij was vroeger werkzaam als kapitein binnenvaart en werkte een flink aantal jaren in Zwitserland, Frankrijk, Belgie en Nederland. Inmiddels is hij 71 en geniet van zijn motorboot. Regelmatig laat hij zijn hond uit op de steiger, nee nee geen geklaag over hondepoep van ons. De hond is een echte zwemmer, Paco loopt op de steiger en de hond zwemt rustig mee in het water. Het is een soort van Portugese vissershond. Als Paco ons ziet grijpt hij zijn kans om herinneringen aan Nederland op te halen. "... mosselen met friet in Vlissingen ... maar ook zigeunersnitzel ... en Nederlands erfgoed als Vader Abraham en zijn smurfen lied ...".

We zijn niet veel te zien bovendeks door het geklus. Zo was de zoutwater voetpomp verstopt. In Portugal hadden we hem gebruikt en was ie verstopt door ingepompt zeegras en modderig water. Het zeewater en de organische stoffen waren gaan broeien in het pomphuis en hadden de ventiel kogel geheel geoxideerd (links op de foto). Een vieze zwavelige lucht kwam uit de pomp, goed schoonmaken met "aqua forte" (verdund zwavelzuur) en daarna lang doorspoelen met zoetwater. De pokdalige ventiel kogel konden we vervangen door een nieuwe uit de reserve onderdelen voorraad. Het herplaatsen van zo'n geoxideerde kogel is niet mogelijk omdat hij met zeewater en een beetje lucht meteen weer verder gaat oxideren en het opgepompte zeewater tot een ongezonde zwarte zwavelige drek maakt. Het schuren binnen is klaar nu nog meer lagen lakwerk aanbrengen. Alle voorraad zijn we aan het inventariseren en omdat alles dan toch van zijn plek is maken we gelijk kasten en vloeren schoon met chloor.

Water, metaal en stroom zijn geen vrienden, daarom hebben we anodes op de boot. De anodes zijn van een makkelijker oplosbaar metaal gemaakt, inplaats dat het staal van de boot oplost (roest) lossen de anodes op. Regelmatig vervangen is dus noodzakelijk. Vanuit Nederland hadden we nog 2 Aluminium anodes onder de boot. Aluminium is beter oplosbaar in zoetwater dan Zink, en omdat we in Nederland afwisselend op zoet en zout zeilden hadden we 2 Zinken en 2 Aluminium anodes. Maar na een jaartje in zoutwater waren de Aluminium anodes wel aan vervanging door Zinken toe. Gelukkig kon deze klus al snorkelend geklaard worden. Met Pel heeft Erik een oefenduik gemaakt vanaf het strandje. Pel had nog maar een paar keer in buitenwater gedoken, maar alles ging goed. Voor komende week huren we gezamenlijk een auto om andere duikstekken hier op het eiland te verkennen. Nu de duikflessen toch uit de hondekooi gehaald waren was er gelegenheid om de bekabeling van de gashendel te inspecteren. Regelmatig hoor je dat bij manoeuvreren in havens plots blijkt dat de koppeling of gaskabels breken omdat ze roestig zijn. Gelukkig zaten ze nog altijd glimmend in het vet, een kwastje vet erbij en aftimmerplaat er weer voor. De duikflessen bergen we nog niet op.

        

==250811==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Voor het eerst sinds onze tijd in Gran Tarajal zijn we voornamelijk aan het klussen aan boord inplaats van het nieuw aangelopen eiland te verkennen. We zien Las Palmas op Gran Canaria als een laatste mogelijkheid om makkelijk speciale boodschappen te doen op het gebied van watersport en techniek. Gisteren was Philippe van Blue marine aan boord om de maten op te meten voor onze nieuwe bimini. Het wordt een bimini waar we onder kunnen staan tijdens het zeilen en met aan iedere zijde ritsen om er zij/achter/voor-flappen op te kunnen aansluiten. De voorflap kan er alleen op als we de groot schoot wegzetten en de flap sluit dan aan op de buiskap, zo hebben we gelijk een regenscherm. Later deze week foto's van het geheel. Hoog op het verlanglijstje van Ernie staat al jaren een bijboot waarmee je kan zeilen. Spaart brandstof en is leuk om op de ankerplaats of haven mee te spelevaren. Toen onze bijboot aan reparatie toe was zijn we op internet gaan zoeken naar bijbootjes. De Walker bay 8 leek de beste optie, een vaste bijboot, maar helaas te groot voor aan dek. De Porta bote is opvouwbaar en kan in het gangboord worden opgeborgen. Nieuw kopen kost een centje en bracht twijfelachtige levertijden en verzendingen met zich mee. Op internet vindt Erik een advertentie die 15 minuten ervoor is geplaatst. Met bemiddeling van onze vrienden in Baarn is het gelukt om de boot na keuring te kunnen kopen. Het is wel een maatje groter dan we zochten, maar met zeiluitrusting. We zijn nu dus opzoek naar iemand die een 8 voet (2,75m; 2 bankjes) wil ruilen tegen onze 10 voet (3,25m; 3 bankjes), afhankelijk van de conditie van de boten kan dat met gesloten beurs. Hoort zegt het voort !

        
Bij Tapizados Moya , meubelmaker, laten we de rugleuning van de stuurboords bank inkorten zodat hij weer net als vroeger ruim omhoog geklapt kan worden om de langszij kooi te maken. Onderweg er naar toe zien we een auto-onderdelen winkel, voor ons het beste adres voor nieuwe olie filters en bougies. De modellen heeft hij niet op voorraad maar kunnen besteld worden, overmorgen zijn ze in de winkel. Mooi dan moeten we toch weer in deze buurt zijn om de rugleuning op te halen. Bij alle 3 de zaken (bimini, meubel, auto) was manana ook daadwerkelijk de volgende dag. Waardoor we tussen het klussen en boodschappen door genoeg tijd hebben voor een verfrissende plons in de zee en een etentje aan boord bij de zweedse solozeiler Pel.

        

==200811==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Sinds maandag liggen we in de haven van Las Palmas. We dachten gelijk aan de slag te kunnen, maar maandag was een nationale feestdag voor de Canarische eilanden. Candelaria, een beeld van een heilige maagd verscheen in 1594 op het strand aan de oorspronkelijke bewoners. Deze bekeerden zich tot het toen ware geloof en alles was Pais en Vree in het zich uitbreidende Spaanse rijk. Op de TV was een live uitzending van het lekenspel dat werd opgevoerd in Candalaria de Tenerife over deze gebeurtenis. Van de bemanning van de Wildeman krijgen we een snelle introductie in waar zoek en vind je het in Las Palmas. Zo nemen we de taxi naar de industrie wijk " El Sebadal" om een aantal specialistische zaken op het gebied van RVS, scheepsbenodigdheden en doe het zelf gebied te bezoeken. Vervolgens doen we boodschappen bij de Mercado centraal en 's-avonds eten we heerlijk aan boord van de Wildeman. Geweldig om in zo korte tijd de beste stekjes te ontdekken en een hoop gezelligheid erbij. Door de bemanning van de Vrijheid worden we getipt om Phillipe eens te vragen voor het laten maken van een bimini (zonnetentje). Met beide boten komt het natuurlijk weer tot een digitale uitwisseling. Inmiddels is het lakwerk binnen aangepakt, de lekkende bijboot gelijmd, ontwerp gemaakt voor bimini en inbraak beveiliging bij vluchtluik, olie ververst, de zweedse solozeiler Pel uit Graciosa te eten gehad, etc. etc.

==140811==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Vanaf de ankerstek is het een klein stukje varen naar de haven. Hier kunnen we water halen en de bijboot veilig achterlaten als we de stad in gaan voor boodschappen. Erik ging gisteren even de grote (6l en 8L) flessen water vullen en een eerste verkenning van Las Palmas doen. Langs het haventerrein zijn tal van watersport zaken met een goede sortering aan materialen. Ook is er een duikschool waar je voor Euro 3,- de flessen kan vullen, dus dat wordt later deze periode een duikje. Bij de superdino (supermarkt) wordt brood, vleesbeleg en een paar tomaten gekocht voor het zondag ochtend ontbijt. De buitenboord had het prima gedaan op de heen weg, maar is niet meer aan de praat te krijgen voor de terug tocht. De haven doorroeien gaat nog met de kapotte roeidollen, weinig golfslag en windbeschutting, maar voor de oversteek naar de ankerbaai neemt Erik een sleepje van een passerende bijboot. Vandaag moest er dus gesleuteld worden aan de buitenboord motor. De helmstok doet dienst als bok en de wastobbe als watervat bij proefdraaien. De brandstofleiding zit verstopt en op de bodem van de flotterkamer ligt een hoop drap. Tevreden draait de motor proef, maar als Erik op pad wil met de boot hapert hij weer. Alles weer open, brandstof slang naar verbrandingskamer doorblazen en dan ook maar de bougie controleren. Deze is vies drappig zwart, tijd voor een nieuwe, uit de voorraad van de oude eigenaar. Werd misschien ook wel tijd na 8 jaar. Weer proefdraaien en hij loopt inderdaad beter. Erik kan weer waterflessen vullen in de haven. Daarna een verfrissende duik, Ernie had al voor het ontbijt gezwommen !

==120811==18:40UTC=Positie:=28=07,9N==015=25,57E=Gran=Canaria=Las=Palmas==========

Gisteren stond de wekker op 06:00 uur, de voorspelde rustige wind was er nog niet dus draaiden we ons nog een keertje om. Pas na negen uur kwamen we het bed uit, ...zullen we wel ...zullen we niet was de gedachte. De wind was minder geworden, maar het tijdstip aanzienlijk later. Het werd toch trossen los om 10:30 . De eerste mijl zaten we nog in de beschutting van het eiland, daarna kwam de venturi zone, hadden we vanaf een uitzichtpunt op het eiland goed kunnen zien. Langs de kustlijn van Tenerife, in rustig water, hoogte winnen en dan met een belopen koers naar Gran Canaria werd onze taktiek. Het derde rif moest er gelijk in, net toen we daar mee bezig waren kregen we de volle laag van een breker over ons heen en hadden we geen droge draad meer aan ons lijf. In twee slagen hadden we genoeg hoogte gewonnen om daarna in een rechte lijn zeilend naar Gran Canaria te komen. Door het hoogte winnen werd de tocht 10 Nm langer dan een rechtstreekse vaart, de 65Nm volbrachten we in 15,5 uur met een gemiddelde van 4,2 knoop. Niet gek voor een aan de windse koers met stevige zeegang. Onderweg haalde Erik een dorade uit het water met zijn nieuwe lok inktvisjes. Ernie die zat te suffen tijdens haar wacht zag van wel heel dichtbij een grote tanker op haar afkomen, nog net op tijd kreeg ze de boot overstag. Sinds Graciosa hadden we nauwelijks scheepvaart gezien waardoor de alertheid was verdwenen. De laatste mijlen werd het zeilen steeds aangenamer, halve wind en minder zeegang. Omstreeks 02:00 uur gingen we ten anker ten noorden van de jachthaven. Vandaag was een slome dag van bijkomen. Nog net voor de siesta even naar het havenkantoor om te betalen, ja op anker moet je hier ook betalen (Euro 4,41 voor 26,9m^2 voor 3 dagen). Daarna de "bekende" nederlandse vlaggen in de haven begroeten. De "Vrijheid" die we alleen via de ssb kennen, is nog in Nederland, en kennismaken met de "Wildemannen", kennissen van Maarten en Marscha van de Vida, die waren wel thuis. Later in de week, als we uitgeslapen zijn, gaan we echt op bezoek.

==100811==18:40UTC=Positie:=28=28,0N==016=14,7E=Tenerife=Santa=Cruz=========

Afgelopen zondag zijn we naar de vlooienmarkt geweest in Santa Cruz, die wekelijks wordt gehouden. Het leek wel konninginnedag in Nederland, straten vol met allerlei prullaria. Prive verkopers met tweede hands spul en handelaren wisselden elkaar af. Als je boodschappen moet doen is zondag hier de beste dag. Prima koopjes op deze vlooienmarkt en zelfs de verse groente, fruit en vlees stalletjes zijn open in de Mercado nuestra senora de Africa, als je dan nog niet gevonden hebt wat je zocht kan je terecht bij de Superdino. Erik schafte een leuk opvouwbaar leesbrilletje met etui aan en Ernie een armbandje. Santa Cruz heeft een prachtige moderne bibliotheek die een bezoek zeker waard is. Op maandag lukte het om om 12.30 een auto te huren. Er zijn op Tenerife namelijk zoveel toeristen dat je blij mag zijn als ze een auto voor je hebben. Wij bezochten tevergeefs 3 verhuur bedrijven en bij de vierde bleven we op de stoep wachten tot de voorgaande huurder de auto terug kwam brengen.

De vulkaan de Teide stond boven aan ons verlanglijstje. Je kunt er met een kabelbaan van 2356m naar 3555m omhoog. Dat is tot 200 meter onder de top. Voor die laatste 200 meter moet je een wandelvergunning aanvragen. Dat aanvragen kan via internet, maar dan moet je er wel op tijd bij zijn ontdekten we want de komende 6 weken is alles al volgeboekt. Zie de site van het nationalpark, Reservasparquesnacionales.es. We houden van rust, dus waren we vroeg bij de kabelbaan, dachten we, die om 09:00 uur open gaat. Bij aankomst om 9.30 stond er reeds een snel groeiende rij van al een paar honderd man. Achter ons is het op de parkeerplaats een nonstop komen van bussen, dubbeldekbussen en huurauto's. Toeristen betalen 25 euro per persoon voor een retourtje, de eilanders gaan zelf voor half geld. Voor een ritje van 8 minuten vinden we dat belachelijk duur, plus daarbij de mensenmassa, we geven Pico del Teide een koekje van eigen deeg, ons ziet ie niet ! Vooral rond Erik's hoofd hangen de uren daarna donkere wolkjes ter verwerking van de teleurstelling en het besef dat de wereld anders is tegenwoordig. Reserveren voor een beklimming ? ... vegen ze het pad soms voor je schoon ... of zetten ze anders de piek niet neer ! moppert hij regelmatig.

   

We hebben, denken we, de verkeerde volgorde van eilanden gedaan, als je eenmaal La Palma en El Hierro hebt gezien dan kan Tenerife alleen maar tegenvallen. Tenzij je van disco's en attractieparken houdt dan zit je op Tenerife helemaal goed. Het komt ons allemaal nogal uitgemolken en platgetreden over. Tijdens de laatste uurtjes autohuur maken we nog een mooie autotocht aan de noordkant van het eiland door het natuurgebied Anaga. Ernie had bij het aankomen varen deze kuststreek vanaf de boot gezien en verwachtte dat het een mooi gebied zou zijn, en dat is het ! De Lidl, hier op het eiland vertegenwoordigt met maar liefst 5 filialen, hebben we ook 2 x bezocht om alvast een voorraad aan te leggen voor onze verdere tocht naar Senegal en Gambia. Maar eerst willen we morgenochtend verder richting Las Palmas op Gran Canaria.

==060811==18:40UTC=Positie:=28=28,0N==016=14,7E=Tenerife=Santa=Cruz=========

Het is goed te merken dat we 100 mijl oostelijker zitten het is hier een stuk warmer en in een park in de stad vliegen er kleine papegaai achtige vogels rond. De Canarische eilanden zijn in twee provincies verdeelt met elk een eigen hoofdstad. Santa Cruz de Tenerife is de hoofdstad van La Gomera, La Palma, El Hierro en Tenerife. De andere hoofdstad is Las Palmas op Gran Canaria waar Lanzarote en Fuerteventura bij horen. Santa Cruz de Tenerife is niet echt bijzonder maar heeft wel erg veel leuke parken en pleinen. Gisteren gingen we op zoek naar een ruime en goed gesorteerde supermarkt, helaas de kleine winkeliers hebben het hier nog voor het zeggen lijkt het wel. Uiteindelijk belanden we na een flinke wandeling bij de Mercado central, in de verdieping er onder zit nog een Superdino supermarkt, maar met al de verse groente, vlees en vis in de nabijheid heeft dat toch de voorkeur. Op de terugweg lopen we over een brug met in het hekwerk wat hangsloten.

Als Utrechters verbazen we ons daar niet over, restanten van gestolen fietsen denk je dan. Maar het worden er steeds meer en ze zijn beschreven, soms zitten er kleine slotjes bij in gehaakt. Geen gestolen fietsen maar gestolen harten lijkt het verhaal. Meisjes en jongens namen en jaartallen staan op de sloten, verliefde stelletjes, trouwdata en de kleine slotjes van de kinderen ? Vandaag gingen we met de tram naar La Laguna een oud plaatsje meer het binnenland in. Omdat de plaats veel hoger ligt dan de haven was het er veel kouder en het regende ook nog eens. Daar hadden we niet opgerekend qua kleding, dus we liepen er te vernikkelen van de kou. Het oude gedeelte van La Laguna is leuk om even door heen te lopen maar erg toeristisch. Erik koopt er een nieuwe zonnebril. De oude was na 15 jaar versleten en de zijkapjes afgebroken. We drinken koffie en hielden het toen voor gezien. Met de tram gingen we snel terug naar de zon en warmte van Santa Cruz.

Volgens de almanak zou de Haven van Santa Cruz erg duur zijn maar dat valt gelukkig erg mee, we liggen hier voor 10 euro per nacht. Helaas is er hier geen internet. Op de kade muur zien we opeens een muurschildering van een bekende boot van de toerzeilers vereniging staan. Het is de Aventyr van Bert en Annette die hier in 2009 met hun boot lagen. Ernie vindt het ook nodig om ons te vereeuwigen en is aan de slag gegaan met verf en kwast.

==040811==19:50UTC=Positie:=28=28,0N==016=14,7E=Tenerife=Santa=Cruz=========

Niets zo veranderlijk als het weer. Eergisteren zagen we alsnog een kans om La Palma te verlaten en naar Tenerife te zeilen. Dinsdag's zou er een matige wind staan uit Noord tot Noord-Oost en woensdag was de verwachting dat de wind oosterlijker werd en zou gaan toenemen. De dagen daarna zou de wind oosterlijker blijven en ook harder, geen reeele optie meer om naar Tenerife te komen. Dus we hebben de kans gepakt die we zagen. De eerste vaardag was met prachtig helder weer, La Gomera, Tenerife en zelfs El Hierro tezamen met La Palma waren voor het eerst tegelijk zichtbaar, de top van de Teide (3718m) toornde daar als hoogste berg van Spanje continu boven alles uit. De tweede vaardag was grauw en bewolkt, ondanks dat Tenerife dichterbij kwam zagen we pas op 20Nm afstand de kustlijn, het hogere landschap ging schuil achter de wolken. De tocht van Santa Cruz naar Santa Cruz is rechtstreeks circa 95Nm. De veerdienst doet het in een kleine 4 uur, met de Gabber waren we 36uur onderweg en maakte er een aan de windse zigzag zeiltour van over 151Nm. Nee, we hebben ons niet vergist in de havenplaatsen. Het ontbreekt de Spanjaarden blijkbaar aan fantasie, dus zowel op La Palma als Tenerife hebben de belangrijkste havenplaatsen dezelfde naam.

Erik was weer in zijn oude doen en ving vis in plaats van ze te voeren. Deze keer gebruikte hij de laatste aanwinst in zijn vistuig garderobe, plastic inktvisjes in de frisse kleur paars-wit. Na uren slepen was het de tweede dag eindelijk raak. Deze kleine Dorade kon aan boord gehaald worden, een groter exemplaar wist zich langszij van de Gabber los te spartelen van de vislijn. Jammer want hij smaakte naar meer; gebakken met wat sesam zaadjes en voor het eten besprenkelen met japanse kikkoman soy saus en een vleugje wasabi pasta. Op het havenkantoor in Tenerife worden we voor het eerst geconfronteerd met de "vuurtorenbeslasting". Of we nog een rekening hebben van de voorgaande havens vraagt de juffrouw. Erik laat de rekeningen van El Hierro en La Palma zien. Dat is aanleiding tot telefoneren en faxen met de haven in El Hierro vindt de receptie medewerkster. De rekening doet vermoeden dat we daar belasting betaald hebben maar het bedrag op de rekening klopt niet met wat de dame narekent of zo. De discussie over de telefoon duurt een tijdje, maar de uitkomst is verrassend, het is niet nodig om hier belasting te betalen.

==010811==19:50UTC=Positie:=28=40,7N==017=46,0E=La=Palma=Santa=Cruz=========

Gisteren ging de laatste verflaag op de voormalige roestplekken aan dek en vandaag zouden we vertrekken. Zouden, want inmiddels waait het weer als een gek en zijn we lekker blijven liggen. Regelmatig klinkt er in onze kajuit "houd je glas (of beker etc.) vast" als we weer eens scheef hangen in de touwen en servies op tafel begint te schuiven. De komende dagen ziet het er niet naar uit dat de wind wat minder wordt. De haven van La Palma is sowieso erg beweeglijk; swell, wind en vooral de aan- en afvarende grote veerponten zorgen voor veel deining aan de pontoons. De paar vaste ligplekhouders die de haven heeft liggen allemaal midden in een box met lijnen naar de vingersteigers aan bak- en stuurboord, ze gebruiken dus eigenlijk twee ligplaatsen.

Na drie keer naar de schoenmaker te zijn gelopen is het eindelijk gelukt om Erik's sandalen te laten repareren met nieuw klitteband wat we bij een handwerkzaak op de kop hadden getikt. Geinspireerd door de erg mooie kookhomepage van Ernie's nicht Ellen, Ellen kookt hebben we een spaans kookblad gekocht en heeft Ernie een paar recepten vertaald, waar we morgen een paar recepten van gaan uitproberen.

===============

Deze pagina vertalen
Verzorgd door Microsoft® Translator

==290711==15:30UTC=Positie:=28=40,7N==017=46,0E=La=Palma=Santa=Cruz=========

Het wachten op de rugzak van Ernie was van korte duur. We dachten dat de havenpolitie in El Hierro gebruik zou maken van de rechtstreekse veerdienst met Armass. Maar eergisteren kwam de havenmeester al met een keurig pakketje voor ons waar de rugzak met alle spulletjes in zat. Wat een geweldige service van iedereen die hier aan mee geholpen heeft. Muchas gracias ! De havenautoriteiten in El Hierro hadden ons trouwens snel gevonden. Vermoedelijk hebben onze positie meldingen op de homepage er voor gezorgd dat we snel te traceren waren. Naast de vertrouwde Winlink meldingen kunnen we rond de Canarische eilanden ook gebruik maken van het radioamateur netwerk voor APRS. De zendamateur EA8CDF heeft op Gran Canaria een relaystation staan die onze signalen door geeft aan internet. Als je op de link (APRS) klikt en dan toon laatste 7 dagen selecteert kan je in het kaartje de verschillende rode punten aanklikken en zien via welk relay station onze positiebepaling doorgegeven is aan internet. Enkele signalen tijdens onze tocht liepen zelfs via het vaste land van Spanje en Portugal, dat waren record afstanden van meer dan 1200km ! Deze afstanden zijn alleen mogelijk via reflecties van de radiogolven in de E-laag, doorgaands is de afstand beperkt tot circa 100km afhankelijk van de hoogte van het relaystation. We zijn wat loom en sloom de laatste dagen. Niet dat het te warm is, we zijn al zo gewend aan de hogere temperaturen dat we onder een dekentje slapen en niet meer in de kuip ontbijten omdat er een "kille" wind staat. Prima weer hier op La Palma hoor, rond de 25 graden af en toe een wolkje en altijd een frisse bries vanaf zee. Ernie leest boeken en Erik werkt de database met digitale boeken bij. Tussendoor wat handwasjes en natuurlijk kleine klusjes. Schilderen, diesel tanken, hoesje voor verrekijker maken.

==270711==13:00UTC=Positie:=28=40,7N==017=46,0E=La=Palma=Santa=Cruz=========

Voor de tweede keer zijn we in La Palma. Omdat we het eiland al goed verkend hadden tijdens ons eerdere bezoek zitten we nu veel tijd achter internet, spaanse TV, nederlands TV downloads, puzzelen, boeken lezen, de was en maar weer eens wat verven. In de haven is gratis Wifi-internet. Via Len, aan boord van syPresent, ontdekken we de vrolijke mogelijkheden van dropbox. We wisselen digitale informatie uit alsof de computers en harde schijven naast elkaar op de koffie tafel staan. Maar wij zitten een kleine 750Nm bij elkaar vandaan. Via de SSB en de email kletsen we eveneens draadloos digitaal bij. Er is ook weer gelegenheid om te skypen. Toen we Ernie's ouders belden waren haar broers er toevallig ook, leuk om iedereen weer "live" te zien en bij te kletsen. Per email ontvingen we bericht dat het tijdelijk onderkomen voor de piano in Utrecht bij een vroegere leerling van Ernie ten einde gaat komen, het huis wordt verkocht.

Nu zijn we dus op zoek naar een nieuw tehuis voor een mooie mat zwarte Ibach piano. Welke muziekliefhebber heeft er, wel voor langere tijd, ruimte ? laat het ons weten. Omdat we iedereen in Nederland zo enthousiast over de herfst horen spreken willen we dat zelf ook meemaken. Bij Ryanair hebben we al een vlucht geboekt voor een verblijf in Nederland van 29 september tot 6 november. De boot laten we achter in Gran Tarajal op Fuerteventura en we vliegen naar het net over de nederlandse grens gelegen duitse Weeze. Naast het downloaden van nederlandse TV (journaal, labyrint) heeft Erik ook de Youtube filmpjes ontdekt van TED. Het was Roger van de sy Kauri die hem tipte. Leerzame en inspirerende lezingen van circa 15-20 minuten over tal van onderwerpen. En nu we toch links aan het opnemen zijn naar andere plekken op internet. Binnenkort vertrekt ook Joshua met zijn zeilboot Hope voor een 3 jarige zeilreis. Het belooft een uitdagende onderneming en leefstijl te worden die hij met zijn "Positive wave" wil volbrengen.

==250711==21:00UTC=:=28=40,7N==017=46,0E=La=Palma=Santa=Cruz========

Tijdens onze laatste dag op El Hierro gaan we nog een keer met de bus naar ons internet cafe in Valverde. De cafe con leche bevalt goed bij La Taberda - de La Villa en we hebben met de meerrittenkaart die we gekocht hebben een korting van 30% op de busritten. Bij de bushalte kregen we spontaan een lift aangeboden van een circa 30 jarige spanjaard die vloeiend engels bleek te spreken. We kletsten samen honderd uit, hij over zijn manier van leven en wij over het onze. In het cafe aangekomen kon Ernie haar leesbril niet opzetten want die zat nog in haar rugzak die nog in de auto lag van die chauffeur. Geen woordenboek, telefoon, zonnebril etc. meer. De hele dag hoopten we dat de chauffeur de rugzak zou langs brengen want hij wist dat we in de haven lagen en aan boord woonden. Maar helaas was dat niet het geval. We lieten onze gegevens achter bij de havenpolitie in El Hierro en zeiden dat we naar Tenerife gingen. Ze beloofden een mail te sturen als de rugzak toch nog boven water zou komen. Het varen leek meer op rodeo rijden dan op zeilen. Erik, die bijna nooit zeeziek is ging onmiddelijk de vissen voeren en was zo lief omdat de hele tocht te blijven doen. Het was zo'n trip waar van je denkt, het leven is leuk maar nu even niet. Wederom klopte de gegevens van de pilot niet, er was geen sprake van een zone van acceleratie het was een grote acceleratie van begin tot het eind. Ernie vond La Palma opeens een prima tussenstop, even op adem komen maar ook om de havenmeester, die heel goed engels spreekt (dat wist ze nog van het vorige bezoek), te vragen naar El Hierro te bellen i.v.m. de rugzak. We hebben het niet hoeven vragen, in El Hierro hebben ze op onze homepage gezien dat we naar La Palma waren gegaan in plaats van Tenerife en hadden al gebeld met de haven hier. De rugzak komt a.s. vrijdag met de Ferryboot van Armass mee naar La Palma. Wat een bof dat er zoveel aardige mensen bestaan.

De tocht van El Hierro naar La Palma is rechtstreeks slechts een 55Nm. Voor ons zou dat een 12 uur zeilen zijn. Maar met de heersende noordoosten wind hier op de Canarische eilanden werd het opkruisen tegen de wind. De heersende winden hebben invloed op de golven en de stroming, dus behalve tegen de wind moesten we ook tegen de golven en stroming in. Iedere golf waar we tegen aan botsen remt de Gabber waardoor de snelheid weer terug valt. Met een half fok, kotter en een derde rif in het groot zeil stuiteren we door een 5+Bft wind met motorsteun richting La Palma. De slagen naar het oosten kunnen we maar moeilijk hoogte houden, door een stroming die zuid staat. Uiteindelijk duurt de hele tocht 28 uur en leggen we 116 mijl af.

==200711==21:30UTC==Positie:=27=47,1N==017=54,1E=El=Hierro=Puerto=de=la=Estaca========
Op het kleinste eiland van de Canarische archipel zitten we alweer bijna 2,5 week. Voor de havenautoriteiten, de buschauffeurs en de havenwandelaars zijn we bekenden. Wat ze allemaal over ons te melden hebben weten we niet maar we hebben de indruk dat steeds meer Hierroianen ons bekijken als dat stel van die zeilboot. Van de week was het even druk in de haven een Noors en een Sloveens jacht lagen ook langs de kade muur. Om het eiland te verkennen hadden ze aan 1 dag genoeg. Voornamelijk ingegeven door de lastige afmeer plek. Een bemanningslid van de noorse boot vroeg zich verbaast af "wat doe je dan" toen we vertelden dat we hier ruim 2 weken waren. Rondom de haven is inderdaad niets te doen, de spaarzame veerponten brengen wat vertier. Of beter, wij brengen wat vertier want we zijn een bezienswaardigheid voor de mensen die op de vertrekkende veerpont wachten.

De eerste winkel is 2km verderop in Timijiraque, mini market Paraiso. Toen Erik opzoek ging naar de winkel kreeg hij bij het vragen van de weg spontaan een lift, heen en terug, aangeboden van iemand die bij de haven woont. De meeste boodschappen doen we echter om de paar dagen met de bus in de hoofdstad Valverde, en internetten dan ook gelijk in een cafe. Gisteren stonden we ineens met de bus in een kleine file in het hoofdplaatsje vanwege een samenscholing, toen ontdekten we dat ze hier ook al protesteren tegen bezuinigingen. Volgens ons ging het om bezuinigingen op voorzieningen voor gehandicapten. We zwemmen, net als de bevolking, regelmatig in het heldere water van de haven. 's-Nachts is het op de wanden van de kade onderwater een gekrioel van de vele garnalen. We horen dan ook krekels en een ander raar geluid, gemiauw lijkt het wel, van een soort meeuwen.

Ons lange verblijf op El Hierro komt voornamenlijk omdat we op rustig weer zitten te wachten. De heersende NO-passaat in combinatie met de versnellingszones maken van dit meest zuidelijke eiland een lastig punt om weer terug te komen op de andere eilanden. Het zal flink aan de wind zeilen worden met een stevige zeegang, niet onze meest favoriete koers. El Hierro is zeker een bezoekje waard, maar we zullen het slechts aanraden als je na het bezoek in zuidelijke richting verder wil. In de avonduren vermaken we ons met video's uit de serie Onedin line en kokkerellen. In Marokko hebben we erg genoten van Smoothies, vruchtensappen. Vandaag hebben we er zelf een gemaakt met verse Papaya, banaan, sinaasappelsap en stukjes kiwi. Heerlijk als middag drankje en toetje, helaas al weer op, morgen maar weer met de bus naar Valverde.

   

==140711==19:00UTC==Positie:=27=47,1N==017=54,1E=Hierro=Puerto=de=la=Estaca========

Via een kneuterige binnenweg rijden we van Valverde door Tinor naar Isora. Onderweg is het mistig maar we zien veel bloeiende geraniums en oleander in de tuintjes staan. Het gebied heeft ommuurde stukken landbouwgrond die nog in gebruik zijn. We worden kort opgehouden door een passerende kudde geiten die de steile helling afdalen en oversteken. Erg snel kunnen ze niet lopen want van alle dieren zijn 2 pootjes aan een zijde aan elkaar gebonden. Zal wel handig zijn voor de boer, maar voor deze geiten niet echt. Na wat rondvragen komen we bij de kaasfabriek, die eigenlijk meer in La Cuesta ligt dan in Isora. We kopen twee kaasjes en volgen de bordjes Fuente de Isora, een steile afdaling brengt ons naar een doodlopende weg die verder gaat als voetpad. Fuente betekent iets als fontein, bron, maar aan het einde van het pad, een kleine 150 meter dalen vinden we een "oude" wasplaats met cisterne (ondergronds waterreservoir). Oude tussen aanhalingstekens want het geheel dateert uit 1963 ! Oeps, in Nederland hadden we toen warm en koud stromend water met een lompe wasmachine in het bad. Hier kon de was pas gedaan worden na een halfuurtje heuvel af lopen en warm water werd gemaakt op open vuur.

We gaan verder naar Restinga, de zuidelijke havenplaats van El Hierro. Het is een klein dorp met duidelijk meer leven en toerisme dan bij onze haven. Op een terrasje drinken we koffie. In de haven ligt een duikboot voor toeristen vaartjes, er is een zwemgedeelte en er wordt zelfs duikles gegeven. De zee aan de zuidkant van El Hierro, tussen La Restinga en de vuurtoren van gisteren, wordt Mar de las Calmas genoemd omdat hij geheel in de beschutting van het hoge eiland ligt. Wat ze vergeten te vertellen is dat de oever tussen La Restinga en onze haven een versnellingszone is met constant harde wind uit Noord Oost. Een poging om de lava grotten Cueva de don Justo te vinden loopt op niets uit omdat er niets staat aangegeven langs de weg. We gaan de hoogte weer in, inderdaad de mist in en op zoek naar de heilige boom, Arbo Santo, Garoe. Op de bladeren van deze boom slaat de mist neer en zorgt zo voor een continue stroom van water langs de takken en de stam. Rondom de boom zijn kuilen gegraven waarin het water zich verzameld. Op deze wijze hadden de oude bewoners van El Hierro altijd water op deze plek. De oorspronkelijke boom is tijdens een orkaan in 1400 omgevallen maar in 1949 hebben ze een nieuwe neergezet.

Langs de kust zijn tal van natuurlijke zwembaden. Dit zijn kleine natuurlijke baaien, 50x100 meter, die speciaal zijn ingericht om te kunnen zwemmen. Zwemtrappen, reddingsboei, picknick plaats, barbeque, zonterrassen maken er een uitnodigend geheel van, helaas zijn niet overal zoetwater douches. Wij hebben 8 liter zoetwater bij ons om ons af te spoelen. Bij Pozo de las Calosas gaat er vanaf de weg een steil aflopend wandelpad naar de zwemplaats. Bij de zwemplaats is nog een verzamling gerestaureerde huisjes. Wij zien het van bovenaf aan en rijden door naar Charco Manso. Hier komt de weg tot bij het zwemwater. Het zwemmen is hier ook spectaculairder. Tijdens hoogwater stromen de golven over de rotsrand en maken het zwemwater tot een natuurlijk golfslagbad en als het ruig weer is een ware jacuzzi. Als kleine kinderen spelen we in de golven, verbaasd gade geslagen vanaf de zonterrassen door een handje vol spaanse badgasten. Later op de middag wordt het drukker met mensen, maar ook laagwater, de golven zijn weg voor ons is de lol er af. Afspoelen met zoetwater, nog wat boodschappen met de auto en op huis aan.

               

==130711==19:00UTC==Positie:=27=47,1N==017=54,1E=Hierro=Puerto=de=la=Estaca========

Bij de busmaatschappij huren we voor 2 dagen een auto polo voor 29 euro per dag. El Hierro, met zijn circa 8500 inwoners, is het kleinste eiland van de Canarisch. 50.000 jaar geleden werd het eiland getroffen door een enorme aardbeving waarbij 1/3 deel, over 15 km lengte met een hoogte van ruim 750 meter, op sommige plekken zelfs 1000 meter, aan de noord kant van het eiland in de golven verdween. Dit gebied heet El Golfo en we zijn benieuwd naar hoe dat er uit ziet. Aangekomen bij het uitzichtpunt "Mirador de Jinama" valt er niets te zien vanwege de potdichte mist. In de zomer maanden hangt er, vanwege de noordoost passaat, op een hoogte tussen de 800 en 1500 meter meestal mist op het eiland weten we inmiddels. Dan maar naar een lager gelegen gebied. Op de noordwest punt van het eiland ligt Punta de la Dehesa, hier is een lavastroom de zee ingegaan. Er is een lang wandelpad, met uitzicht op rotsbogen in zee, pal aan de kust aangelegd. Na de wandeling die we er maken picniken we op de plek met het mooiste uitzicht. Daarna rijden we over een bloedstollend steil eng smal weggetje met veel haarspeldbochten en prachtige uitzichten naar de vuurtoren Orchilla op de zuidwest punt. In de 2de eeuw werd deze plek als het einde van de wereld beschouwd. Een kilometer ten westen hiervan staat er een monument ter ere van de 0 merediaan die hier vroeger liep, in 1884 is deze naar Greenwich verplaatst.

Vervolgens rijden we landinwaarts omhoog naar de kapel "Ermita Senora de los reyes". Vanuit hier wordt er om de vier jaar een grootscheepse processie gehouden waarbij een heiligbeeld dwars over het eiland en de bergen naar het hoofdplaatsje Valverde wordt gesjouwd. Samen met nog iemand in de kapel hebben we zo onze bedenkingen over dit gebeuren. Hierna gaan we het symbool van het eiland bekijken, de Sabina, een door de noordoostwind kromgewaaide boom. Via een zandweg met loslopende koeien komen we bij uitzichtpunt El Sabinar. Dit keer gelukkig geen mist. De terugweg naar het noorden via El Juan is een prachtige weg door de bossen, we komen de hele dag al veel valken en patrijssen tegen maar nu hebben we ook de mazzel om van heel dichtbij een tijd lang een Hop langs de kant van de weg te zien zitten. We pauzeren nog even bij "Hoya de Morcillo", een stille heerlijke picnik plek midden in het bos met BBQ faciliteiten, tafels en banken van boomstronken, water en toiletten. Omdat er geen mist meer hangt rijden we snel naar het uitzicht van vanmorgen en daarna naar "Mirador de la Pena" waar Manrique, de kunstenaar van Tenerife, een restaurant heeft ontworpen met een bijzonder mooi uitzicht op El Golfo. Dan is het tijd voor boodschappen doen, we laden de auto vol met nieuwe voorraad en zijn om 20 uur weer aan boord.

       

==090711==19:00UTC==Positie:=27=47,1N==017=54,1E=Hierro=Puerto=de=la=Estaca========

Voor de buschauffeur van lijn 7 zijn we bekenden geworden, om de dag nemen we de bus vanaf de haven naar de hoofdstad voor boodschappen of een wandeling. Wij moeten nog even wennen aan het busje, bij het verlaten zelf de schuifdeur dicht doen, anders kan de chauffeur niet verder. Gisteren hebben we gewandeld, vanaf het uitzichtpunt bij Isora naar het strand Las Playas een kleine 3 uur op ons gemak van 1100 meter naar zeeniveau. De wandeling gaat over een smal en steil geitenpaadje dat gebruikt wordt om de kudde tussen de hoge en lager gelegen grasgebieden te verplaatsen. Het lijkt erop dat veel wandelpaden apart voor ons zijn aangelegd want ook tijdens deze wandeling kwamen we niemand tegen onderweg. Eenmaal op de weg bij het strand nog even gekeken bij Roca Bonanza en toen via de tunnel (950m) richting haven gaan lopen. De eerst volgende bus zou nog ruim 2 uur wachten zijn. Erik stak zijn duim op bij de sporadisch passerende auto's, bij de tweede auto hadden we een lift naar de haven.

    Ter verkoeling na het wandelen zijn we in de haven gaan zwemmen en konden gelijk het anker controleren. We hebben aan de zijkant van de boot een anker uitgebracht die moet voorkomen dat we te gemakkelijk tegen de kade aan komen. Vanaf het anker hebben we lijnen belegd op de boeg en het hek zodat de boot ook moeilijker kan draaien. Een triplijn maakt het mogelijk om het anker onder de stenen vandaan te trekken. Ons 10kg gewicht uit Arrecife zorgt ervoor dat alle lijnen keurig onder water blijven en in het midden van de boot. Als je op de foto van het anker klikt kan je een filmpje zien hoe het er allemaal uit ziet. De landvasten worden dagelijks gecontroleerd door een grote krab, dus daar hebben we geen zorgen om.
Ook van de Grienden die nabij de haven Los Gigantes, tussen La Gomera en Tenerife, langszij kwamen staat er nu een filmpje op Youtube, klik hier om het te zien.        

==060711==19:00UTC==Positie:=27=47,1N==017=54,1E=Hierro=Puerto=de=la=Estaca========

Na de rust en opruim dag van gisteren konden we vandaag een eerste verkenning van de omgeving maken. De bus brengt ons in een kwartiertje naar de "hoofdstad" Valverde. El Hierro is een klein eiland en de hoofdstad is dan ook meer het grootste dorp, we kunnen slechts een Spar vinden. In het toeristen informatie centrum laten we ons, in het Engels, door een enthousiaste medewerkerster alle bezienswaardigheden vertellen die er zijn. Genoeg voor een paar dagen vermaak. De busverbindingen zijn spaarzaam en een auto is wel zo prettig als je meerdere dingen op een dag wil doen. Gelukkig is het mogelijk om bij dezelfde cooperatie als die de bussen rijdt, TransHierro, de goedkooptste auto te huren. We nemen een stapel folders en kaarten mee om de plannen voor de komende dagen te maken. Daarna zoeken we een cafe uit waar je gratis wifi kunt gebruiken zodat we kunnen internetten. Pas als de koffie voor onze neus staat krijgen we te horen dat hun wifi niet werkt. Bij een ander cafe proberen we eerst buiten of we internet signaal kunnen ontvangen op het bankje op het plein ervoor. Dat lukt, het is beveiligd met een code, maar inmiddels weten we dat de codes simpel zijn. Meestal de naam van het cafe, of iets als 12345 of in dit geval 0987654321, even proberen en ja hoor het lukt, gratis internet en geen consumpties. "Draadloos goed voor de lijn" zou onze leuze kunnen zijn. Het pleintje ligt voor het gemeentehuis en het plaatselijke kerkje. Valverde ligt in de bergen op een kleine 1000 meter hoogte. Deze hoogte is op de westelijke Canarische eilanden genoeg om met je hoofd in de wolken te lopen. Regelmatig trekken mistflarden door de straten en uiteindelijk is het zicht beperkt tot 50-75 meter, zie de foto's hieronder van het kerkje. Na een uurtje emails beantwoorden, websites van andere zeilers bekijken en de weerberichten binnenhalen krijgen we het zelfs koud en vochtig. Tijd om de andere boodschappen in te slaan bij de Spar en in de wachtruimte van de bus TV kijken tot onze chaffeur ons weer naar huis brengt.

   
==050711==19:00UTC==Positie:=27=47,1N==017=54,1E=Hierro=Puerto=de=la=Estaca========
Vanuit Gomera vertrokken we 3 dagen geleden voor een korte oversteek naar Tenerife. Los Christianos op de zuidwest punt van het eiland hadden we op het oog. De duitse buurman vertelde ons kort voor vertrek dat Los Gigantes een aanrader was en minder disco en toeristen getto is dan Los Christianos. Ach nog dichterbij ook, dus trossen los en op naar Los Gigantes. We steken de venturi zone met harde wind over en nog een stukje moteren, door gebrek aan wind, arriveren we laat in de ochtend in Los Gigantes. Onverschillig wordt ons toegeroepen dat de haven vol is en we aan de loswal moeten liggen. We voelen ons niet echt welkom en zetten koers naar Los Chirstianos, een paar mijl zuidelijker. Helaas staat er langs de kust een zuidelijke wind en tegenstroom dus wordt het motoren. We ontmoeten onderweg een grote groep grienden. We lezen de pilots nog eens extra door over de toegankelijkheid van de havens aan de westkant van Tenerife. Over allemaal wordt gemeld dat reserveren gewenst is omdat ze vol liggen met lokale boten. We besluiten de eerste de beste haven te proberen om zo onze kans op een plekje te vergroten. Bij Puerto Colon lijkt plek, maar het blijken allemaal prive plekken te zijn, we krijgen de loswal van de brandstofpomp toegewezen. Het is gratis maar wel om 07:00uur morgenvroeg vertrekken. OK als het gratis is zijn wij snel blije en tevreden klanten.

Om 06:45, we zijn al wakker en de boot is bijna vertrek klaar, wordt er met een bezem tegen de verstaging geslagen. Als ik naar buiten kom zie ik nog net de pompbediende onverschillig weglopen. Ik wens hem ook goede morgen (Ola, buenos dias) en schouderophalend zonder om te kijken loopt hij verder. We besluiten om de zuidkaap van Tenerife te varen naar Marina San Miguel die komt er nog als beste uit in de pilot. Nabij de kaap staat een flinke zuid-oost stroom, en soms varen we achteruit. Met nog amper 3Nm te gaan komen we ook in een venturi zone en trekt de wind aan tot 5Bft tegen. We besluiten dat San Miguel een haven te ver is en we zetten koers naar Hierro het meest zuidwestelijk gelegen eiland van de Canarische eilanden. De tocht zal een nacht doorvaren betekenen maar volgens de pilot komen we dan in de haven van Puerto de la Estaca die gasten verwelkomt en sinds kort pontoons met water en stroom heeft voor 120 boten. We steken de venturi zone tussen Tenerife en Gomera over met een flinke 5-6Bft halve wind, ervoor en erna is er nagenoeg geen wind en is het moteren. 's-Nachts komen we in de venturi zone tussen Gomera en Hierro, hier trekt de wind aan tot boven de 7Bft en regelmatig slaan er brekers over en in de boot. De neerhouder breekt los, de metalen schroef in de giek is gebroken. En later hangt ook een van de spibomen (die hangen bij ons voor aan de mast)los doordat de bevestigings schroeven los getrild zijn, gelukkig liggen de onderdelen nog aan dek. De boom zwiept met veel kabaal over het dek heen en weer. Uiteindelijk varen we alleen op de kotter en een beetje motorsteun om hoogte te houden. Over een paar uurtjes is het voorbij en liggen we aan het pontoon in de haven denken we. Tijdens het dekwerk is Erik helemaal nat geworden van overkomend water en ook Ernie blijft niet droog in de kuip. Tot aan de haven zitten we in een ruige zee met forse wind, we zijn moe en verlangen naar een zoete douche met de tuinslang op het pontoon.

Binnen de verlengde breekwater pier wordt het rustig en draaien we achter de grote veerpont (Tenerife-Hierro) de jachthaven binnen. Jammer genoeg is er geen foto van onze gezichten als we om de pier van de haven zijn gevaren, er zijn helemaal geen pontoons, slechts een verzameling moorings die halfvol liggen met lokale kleine motorbootjes. Wij zijn hier de enigste bezoekers. We pikken een vrije mooring in, doen de natte kleren uit, wassen ons een beetje en gaan slapen. Een fluitje, van wat later blijkt de havenpolitie te zijn, doet ons alleen maar omdraaien in onze kooien. Een paar uur later wordt er op de boot geklopt, de havenpolitie heeft een bootje gevonden. De mooring is prive, we mogen aan de kade liggen. Met tegenzin verplaatsen we de Gabber naar de hoge kademuur die ook nog een stuk overhang heeft en binnen de kortste keren voor verfschade zorgt. We gooien een anker aan de andere kant van de boot uit en beleggen deze voor en achter op de boot zodat we van de kade worden weggetrokken. Geen makkelijke ligplaats, we slapen de rest van de dag en volgende nacht onze vermoeidheid weg. De havenpolitie is vriendelijk en behulpzaam. We krijgen water uit een van de grote waterputten en hij geeft 3 oude autobanden kado voor de vandaag jarige Ernie om de boot te beschermen tegen de kademuur. We spoelen de boot lekker fris, wassen onze zoute kleren, nemen een douche in de kuip en vullen alle voorraden aan. Een poging om 's-morgens brood en taartjes te kopen mislukt bij gebrek aan winkels in de nabijheid, 5km bergop is de eerst gelegenheid. Uiteindelijk zijn we best tevreden en blijven de komende dagen hier liggen. Hierro bekijken en onze vervolg tocht naar Tenerife plannen. Maar ook even een emailtje naar de schrijvers van de pilot, 120 ligplaatsen aan pontoons met water en electra ?, in geen 120 jaar !

==290611==19:00UTC==Positie:=28=05,4N==017=06,5E=Gomera=Sint=Sebastiaan=========

Met buslijn 1 zijn we vanaf San Sebastian naar Pajarito gereden, dit is vlak onder het hoogste punt van Gomera. Lopend stijgen we nog even naar het uitzichtpunt mirador de Contadero. Omdat de laatste wandeling op La Palma erg veel stijgen was had Erik nu een tocht uitgezocht die berg af ging. Vanaf Alto de Contadero staken we dwars het nationale park door naar El Cedro dan nog een stukje verder om in El Curate weer met buslijn 2 naar huis te komen. De gehele tocht was 10km, begon op 1435m hoogte en daalde af naar 325m. Het geplande wandelingetje, voor het gemak, bergafwaarts bleek een 5,5 uur durende afdaling langs een ruw uitgehakte trap met eigenlijk iets te grote treden. Een groot deel van de tocht ging door de bossen. Op sommige plaatsen liepen we langs een verkoelende beek. Maar die ging regelmatig snel de diepte in, soms als een flinke waterval. Een paar honderd traptreden later volgden we dan weer de stroom. Eerst vonden we de trapjes nog leuk en gemakkelijk maar na een paar uur verlangden we naar een vlak stuk wandelen door het bos. Op een pick-nick plaats waren handtamme vinken en bij een camping zonder kampeerders verdween het uitzicht regelmatig in flarden mist van laag hangende bewolking. Onderweg veel mooie uitzichtpunten, groen fris bos en spectaculaire kloven. Pas tegen vijf uur kwamen we aan in El Curate en we vroegen ons af waar is de bushalte en is de laatste bus al geweest ? De straat werd vernieuwd en er was nergens iets dat op een bushokje of halte leek, maar bij navraag verwees iedereen ons naar de bocht in de weg met de afsplitsing naar wat verderop gelegen gehuchten. De laatste restjes dagrantsoen aten en dronken we op, eerst blij dat we konden rusten, daarna toch meer bezorgd dat de bus al 20 minuten over tijd was. Gelukkig alles op zijn Spaans, een klein model bus stopt en we komen toch nog zoals gepland thuis. Een volgende wandeling zoekt Ernie liever zelf uit, en dat wordt er een zonder traptree!!

       

==280611==19:00UTC==Positie:=28=05,4N==017=06,5E=Gomera=Sint=Sebastiaan=========

De tocht van La Palma naar La Gomera is circa 52 Nm wat voor onze boot ongeveer 12 uur varen is. De eerste 9 uur konden we zeilen maar daarna was de wind op en gingen we verder op de motor. De golven zorgden voor klappende zeilen dus rolde we het fok weg en zetten we 2 riffen in het grootzeil. Omdat er haast geen wind stond dachten we niet veel te zullen merken van het venturi effect (windversnelling tussen 2 eilanden). We hadden er over gelezen maar nu kunnen we er over mee praten. Tot onze verbazing trok de wind aan tot een dikke 5Bft en de electrische stuurautomaat kan het dan ook niet meer bolwerken, dus Ernie stuurde verder op de hand. Aan het einde van de tocht werd het nog even stevig zeilen, met het 2 maal gereefde grootzeil over bakboord en de kleine kotter over stuurboord, gingen we 5-6 knoop. In het zicht van de haven kwamen we weer in de luwte van wind en golven en konden rustig naar binnen varen.
De hele tocht hadden we 3 vislijnen uitstaan maar waarom we niets vingen werd ons duidelijk toen we in San Sebastian op La Gomera aankwamen. In de maand juni worden hier de kampioenschappen zeevissen gehouden. De haven ligt vol met heel grote sportvisboten die op Blue Marlins, Sailfish en andere grotere jagers van het open water vissen.
De havenprijs is hier vergelijkbaar met La Palma, helaas geen gratis Wifi. Op de foto hieronder aan de linker kant het eiland Tenerife met de vulkaan Teide, rechts de kliffen van La Gomera. De hellingen langs de kust van La Gomera zijn duidelijk minder groen dan La Palma. In het binnenland is het national park Garajonay dat bekend is om zijn nevelbossen, daar willen we een wandelingtje gaan maken.



==270611==19:00UTC==Positie:=28=05,4N==017=06,5E=Gomera=Sint=Sebastiaan=========

Eergisteren was onze laatste dag op La Palma. Op de eilanden waar we in relatief dure havens moeten blijven door gebrek aan goede ankerbaaien proberen we zo kort mogelijk te blijven. Even wat praktische informatie voor mogelijke navolgers: havengeld Euro 16,36 (voor 8,66m lengte boot) en dat is inclusief de beruchte (lighthouse/boot) belastingen die hier per dag kunnen worden afgerekend. De haven met vriendelijk haven personeel, heeft flink last van swell. Helaas zit er de nodige horeca pal aan de haven die 's avonds voor het nodige lawaai zorgt, 's nachts geholpen door de 3 ferries die aan de andere kant op nagenoeg aanraak afstand van de zeilboten liggen. De haven kent ook het wonderlijke verbod op het ophangen van wasgoed op de boten. Autohuur Euro 25,- per dag (23 euro voor 2 dagen etc.). Ook de laatste dag hebben we volop genoten van het groene landschap en de kronkelwegen. Ditmaal gingen we naar de laurierbossen de "los Tilos" in de vallei Lomo de Valle Grande en het historische park bij Zarza. In de laurierbossen wandelden we naar het uitzichtpunt Espignon Altravesado eerst continu en met een aantal haarspeldbochten 1,5 uur omhoog en als toetje traplopen naar het uitzichtpunt dat op een smalle richel was gemaakt. De inspanning werd beloond met een heel mooi uitzicht over de vallei met laurierbossen, zie foto hier beneden. Een andere kortere wandeling was bij Zarza, hier is een klein museum over de grottekeningen van de oorspronkelijke bewoners van La Palma te bezichtigen. In het museum draaien ze ook een video over de vroegere bewoners van de Canarische eilanden. Hierin spreken ze over het "assimileren" van de bewoners met de Spaanse veroveraars, feitelijk was het uitmoorden na een uitnodiging voor vredesbesprekingen. Tja als primitieveling was je toen ter tijde altijd slechter af. Grappig is vervolgens om te horen hoe door de eeuwen heen verschillende theorien ontwikkeld werden over de oorspronkelijke bewoners en hun grottekeningen. Had ze laten leven en had het ze gevraagd zou je nu zeggen.

   



==240611==19:00UTC==Positie:=28=40,7N==017=46,0E=La=Palma=Santa=Cruz==========

Woensdagavond zijn we aangekomen op La Palma. Voor ons een groene oase na al het woestijn, en vulkaan landschap van de afgelopen maanden. Onderweg er naar toe lezen we steeds meer bijzonderheden over het eiland. Zo is hier de grootste vulkaan krater van de wereld met 10km doorsnede, het land gaat zo steil omhoog dat het eiland het hoogst gelegen eiland is van de wereld. Er zijn vele bananenplantages, mistbossen, mooie wandelroutes en gitzwarte stranden. We blijven hier een paar dagen, huren een auto en gaan het allemaal eens bekijken. Vandaag waren we om 07:00 uur al op pad met de auto. In de ochtend was de lucht nog helder en als we de bergen in gaan willen we van het uitzicht kunnen genieten. Een aaneenschakeling van haarspeldbochten brengt ons naar "Mirador de Franceses" hier parkeren we de auto en gaan te voet verder voor de laatste 200 meter stijging naar Roque de los Muchachos die op 2434m boven zee niveau ligt. We lopen dan over de rand van de grote krater langs Pico Nueva. Links van ons gaapt de afgrond van de krater en rechts van ons verschijnen tal van astronomische observatoria. Van de wolken hebben we geen last die liggen ver beneden ons wel is er een flinke kille wind. We lopen van uitzichtpunt naar uitzichtpunt, de lucht is zoet gevuld met de geur van de bloeiende brem. Rond 11 uur zijn we bij het hoogste punt. We gaan verder met de auto, wederom bestaat de weg uit louter haarspeldbochten, via LP4, zo worden hier de wegen aangegeven, zijn we het eiland van Santa Cruz in westelijke richting overgestoken naar de Atlantische kust. Deze ligt in de luwte van de heersende windrichting en het is er aanzienlijk warmer. Bij Las Tricias bekijken we wat drakenbomen en een windmolen. Daarna naar het zuiden. De weg blijft op de berghelling en erg bochtig. Nabij Tazacorte, waar de andere haven is op La Palma, is nog een mooi uitzichtpunt over het kustgebied dat vol staat met bananenplantages. Via de LP3 rijden we weer oostwaarts naar onze haven. De autorit en wandeling waren feitelijk een rondje grootste vulkaan krater.

       



==210611==16:00UTC==Positie:29=05,3N==015=50,6E=35Nm=North=East=of=Tenerife=========
Op de langste dag van het jaar zijn we bezig met de oversteek van Graciosa naar La Palma. De zon staat inderdaad erg hoog aan de hemel en de zonnetent bewijst zijn nut tijdens de tocht. Het is een paar dagen rustiger weer. Tot nu toe is het heerlijk zeilweer, 3 tot 5Bft en met een gemiddelte van 4,3 knoop genieten we van het zeilen. De oversteek naar La Palma houdt ons aan de noordkant van de Canarische eilanden. Hierdoor blijven de andere eilanden beneden winds waardoor ze makkelijk bereikbaar zullen zijn met de heersenden noorden winden.
Aan het begin van de tocht passeerden we een dode haai van circa 1,5 meter. Inmiddels vermoeden we dat ie aan ondervoeding gestorven is. Ook wij kunnen met de twee vislijnen, die al uren achter de boot hangen, geen vis vangen. Dat wordt dus een blikje vis bij de worteltjes vanavond. Als toetje eigen gemaakte yoghurt met vijgen jam. We komen niets te kort onderweg.
Hieronder een kaartje van de Canarische eilanden. De zwarte cirkel is de positie van de Gabber, de hele tocht is 226 mijl, het plaatje is van de tweede dag zeilen rond 13.00 uur gemaakt, de pijl is de vaarrichting.



==190611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Het is springtij waardoor het hoogwater ook de laatste stenen op het strandje in de haven van Graciosa onderwater zet. Alleen dan is zichtbaar dat uit de stenen gas omhoog borrelt. Het verhaal is dat het vulkaan gas is, maar het zou natuurlijk ook gewoon lucht kunnen zijn dat uit de poreuze lave stenen omhoog borrelt. Klik op de foto hieronder voor een filmpje. Tijdens het heen en weer snorkelen vanaf de boot naar de borrelende vulkaan ontdekte Erik een gitaar haai van circa 75cm die lag te slapen. Op Youtube staat weer een aflevering van "de Gabber in het wild", klik op de foto van de haai voor het filmpje. Gisteravond zijn al onze Zweedse buren vertrokken aan boord van de I LI voor een bezoekje aan Lanzarote. Roger gaat er een surfplank kopen, ja ja dat past er nog bij op de 27 voeter Kauri. Perl wil zijn gasfles gevuld hebben. En ze gaan zich melden bij de douane om een stempel te krijgen dat ze weer in Europa zijn. Dat laatste lijkt ons wat overbodig, want tijdens ons korte bezoek aan Nederland vanuit Marocco kregen we geen stempels bij binnenkomst in de EU. Over een paar dagen komen ze weer terug naar Graciosa waar beide bemanningen hun boot dan achterlaten voor een lang bezoek aan Zweden. In het bericht van een paar dagen geleden stond de link naar de website van de Kauri, een Alegro 27, verkeerd, hierbij de goede link, www.kauri.se voor de liefhebbers. Sinds kort hebben we ook bezoekers uit Zweden op onze homepage omdat Roger en Terese ook over hun belevenissen vertellen op internet en een link naar onze site op hun site hebben gezet. Vandaar de vertaal optie van een paar dagen geleden op deze pagina.

   

==180611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Vandaag een nieuwe opberg methode gemaakt voor de onvoorstelbare hoeveelheden plastic zakjes die je steeds mee krijgt bij de winkels. Bij een 5 liter water fles hebben we een gat in de bodem gemaakt en het andere uiteinde iets verbreed. De fles stampvol met plasticzakjes hangen we onderaan het opvul driehoekje in de voorpunt. Netjes, efficient en klaar voor hergebruik. Gister avond hadden we de Zweden aan boord voor een etentje. Roger was jarig, hij is 31 jaar geworden, vandaar de balonnen. Als presentje voor zijn verjaardag en hun voorgenomen huwelijk (onderweg van Rabat naar Graciosa hebben ze zich verloofd) een theedoek met een plaatje van het eiland Graciosa. Vanmiddag zijn we tegen de heersende wind in naar Pedro Barba gelopen een wandeling van 3 uur, heen en terug. Pedro Barba is het andere plaatsje hier op Graciosa. Eigenlijk kun je het geen plaatsje noemen, er staan een 10 tal keurig verzorgde huizen die allemaal onbewoond waren. We denken dat het vakantie huizen zijn van spanjaarden van Lanzarote of zo. Heen gingen we via het wandelpad dat langs de kust gaat en over de steile kliffen voert. Terug voor de afwisseling over de autoweg. De autowegen zijn hier allemaal onverharde paden, op het hele eiland is geen asfalt of bestrating te vinden. Eenmaal thuis nam Erik een verkoelende plons in de haven om al het zand af te spoelen. Ernie nam een douche onder de tuinslang. Daarna aan de Sangria in de kuip. Zo langzamerhand willen we weer eens verder naar een volgend eiland maar al dagen lang staat er een stevige 6 BFT. Volgens de pilot zorgt het venturi effect, dat zijn windversnellingen tussen de eilanden, voor nog eens 2 a 3 Bft extra er boven op. Sinds vandaag deelt de Navtex mee dat er een storm met ruige zeeen komt precies in ons gebied, we blijven dus nog even liggen.

   
       

==160611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Aan boord van de Gabber doen we ons best om goed geinformeerd te blijven over het reilen en zeilen in Nederland. We vinden het leuk om te weten wat er thuis gebeurt, hoe het weer is en om het nieuws te volgen dat onze familie en vrienden bezighoudt. Zo kunnen we in email, tijdens skype gesprekken of chats en via de SSB meepraten, meedenken en van gedachten wisselen over het dagelijkse leven. Op onze beurt doen wij, met o.a. dit weblog, een poging om het thuisfront geinformeerd te houden. Bijna dagelijks stemmen we af op de nederlands talige programma's van Radio Nederland Wereldomroep (RNW). Zelfs als we onderweg op zee zijn is het mogelijk om zo geinformeerd te blijven. Internet is echt niet overal de oplossing om in contact te blijven en geinformeerd te worden. De radiouitzendingen, in het bijzonder de korte golf, blijven een onmisbare bron van informatie. De RNW is voor ons echt "..de mobiele band met Nederland". Helaas staan er ingrijpende bezuinigingen op stapel bij de RNW. Een van de onzalige plannen is om vooral de nederlandstalige nieuws redacties en programma's op te heffen. Raar omdat op deze manier het bezuinigingsmes vooral snijdt aan de kant van de luisteraars die via hun Nederlander zijn meebetalen aan deze omroep. Mogelijk dat de christelijke grondslag van dit kabinet er de oorzaak van is; het missie en zendings werk over het Nederlandse gedachtengoed in andere talen blijven ongemoeid. Of was het gedoog steun van PVV die onder het uitroepen van "eigen volk eerst" deze bezuinigingen niet helemaal begreep ? Graag doe ik een oproep om de petitie van Wereldomroep te ondertekenen, klik op "RNW je mobiele band met Nederland".

==160611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Bij de aanlegplaats van de veerpont die de dagjes bezoekers vanaf Lanzarote brengt staan meerdere hippie achtige kunstenaars hun kettingen, armbanden en andere spulletjes aan de man te brengen. Een van hen maakt eenvoudige kleren en tasjes van kleurrijke stoffen. Voor speciale wensen heeft hij een naaimachine staan, dus iedere kleurcombinatie is mogelijk. Wij willen echter geen korte broek of portemonnee maar een mooi afgezoomd gat in het doek dat de bijboot beschermt tegen het felle zonlicht. Ook dat kan gemaakt worden, zie op de foto hiernaast het resultaat. We kunnen nu de bijboot en de beschermhoes beter en gemakkelijker vastleggen voor als we de zee op gaan. Met onze Zweedse buren hebben we al een paar keer gezellige etentjes gehad. Aan boord van de Kauri aten we pannekoeken en gisteren waren we met zijn allen aan boord van de I Li voor een heerlijke spaghetti bolognese. Het was voor de solo zeiler aanleiding om de boot op te ruimen. In geen 15 jaar had hij eters op visitie gehad was het verhaal. We hebben heerlijke zitten smullen en kletsen, dus dat had niet zoveel jaren hoeven duren.

   


======================

====================== ==120611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Komen we voornamelijk groter dan groot boten tegen nu liggen we naast een heel klein bootje. Het is een Zweedse spitsgatter, de Kauri een Alegro van 27 voet lengte. Voor een solozeiler zou het misschien nog groot genoeg zijn maar voor twee mensen lijkt het ons toch echt behoorlijk klein. Vol verbazing luisteren we naar de inhoud van het bootje: naast de bijboot, 65 meter ankerketting en 3 ankers hebben ze een komplete duikuitrusting, een generator en een grote naaimachien aan boord. Voor die laatste twee items vonden wij onze boot al te klein. Maar onze monden vallen pas echt open als ze nog even door gaan met de opsomming: 3 fietsen, 2 gitaren, een keyboard, een lasapparaat, gereedschappen en reserve gereedschappen, 4 putsen etc..etc... Vorig jaar augustus zijn Roger, Terese en een vriend vanuit Zweden met zijn drieen aan boord vertrokken. Na Kieler kanaal, waddenzee en de staande mastroute door Nederland vonden ze binnendoor hun weg naar de Middelandse zee via Belgie en Frankrijk. Waarbij ze nog een week in Parijs bleven liggen. Langs de franse en spaanse kust ging het verder en daarna zijn ze overgestoken naar Marocco. In Rabat bleven ze een half jaar voor reparaties en een bezoek aan Zweden. Daarna gingen Terese en Roger samen verder, 1 dag eerder dan ons kwamen ze hier in Graciosa aan. Ze houden een weblog bij, maar helaas in het Zweeds, www.kauri.se. Aan boord van de Gabber gaat het leven op zijn gemak verder. Ernie schildert wat, we vangen een kakkerlak, kijken hoe de vissers hun vangst aan wal brengen en hebben een goede tijd met onze Zweedse buren.

       

=090611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Een aantal jaren geleden werden we in de zeilers wereld raar aangekeken toen we een volkstuintje namen. De geruchten dat we de eeuwige vertrekkers in voorbereiding zouden blijven werden voor sommigen hiermee bevestigd. Tuinieren en zeilen zijn nu eenmaal hobbies die niet te combineren lijken. Maar inmiddels blijken we niet alleen te staan in onze pogingen om geheel zelfsupporting aan boord van een zeilboot te leven. De solo-zeiler Simon van de Colombe meldde op zijn weblog dat hij tijdens de oversteek van de Atlantische oceaan een moestuintje ging onderhouden om zo verse groente aan boord te hebben. Onderweg kon hij al van verse Rucula en Basilicum genieten. En eenmaal in de Carieb aangekomen stak hij Dennis en Ank van de Bodyguard aan met zijn tuinliefhebberij. Ook op hun achterdek staat tegenwoordig een plantenbak met verse groente. Tijdens ons laatste radionetje met Dennis werden tuinnierders tips uitgewisseld tussen de Gabber op de Canarische eilanden en de Bodyguard in de Carieb. Dat moet een rare conversatie zijn geweest voor toevallige luisteraars. Twee maritiem mobiele radio amateurs die over het verspenen van Rucula plantjes praten. Iets heel anders dan weerberichten, zeilplannen, of technische praat over propagatie, impedanties of HF en VHF storingen van zonnepaneelladers. Aan boord van de Gabber kweken we al een aantal jaren op simpele wijze kiemgroenten. De zaden laten we 24 uur weken in water en strooien ze dan uit in een speciaal kweekbakje. Daarna dagelijks met water spoelen en na een week heb je een heerlijke verse salade. Als kweekbakje kan je ook een potje gebruiken dat je afsluit met vitrage. Het gaat erom dat de zaden vochtig blijven, met de vitrage kan je eenvoudig het teveel aan water afgieten terwijl de zaden dan niet wegspoelen. Zie ook ons item, groente uit eigen jampot, in de rubriek recepten onder combuis, of klik hier voor een directe link.

==070611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

Gisteren na de overtocht hebben we vooral kalm aan gedaan. Een goede lange nachtrust genomen en vandaag weer wat aan de klus. In het gangboord zat de verf onder de kleine roestspikkels, alsof er iemand naast ons met een slijptol bezig was geweest, dus Ernie ging weer aan het schuren en verven. Ook het loosgat van de bilge pomp had roestsporen en kon gelijk meegenomen worden. Over bilge gesproken, de 2 liter fles die het water vanuit de ankerbak moet opvangen was overgelopen waardoor er zoutwater in een bilge compartiment zat. Alles eruit, schoonmaken en weer opnieuw inruimen. zo komen we de dagen op Graciosa wel door. Tussendoor is er altijd wat te kletsen op de steiger. Net als Perl langs komt zwemmen er een giga rog (1,75m) en een wittip haai (1,5m) rustig onder de boot door. Lopend over de steiger kunnen we ze vol verbazing een eindje volgen. Ernie wist nog dat de belg die hier al ruim 7 jaar met zijn boot ligt graag boeken wil ruilen. In januari kwam het er niet van omdat Ernie ze al aan de Vida had beloofd. Maar inmiddels is er een hele nieuwe voorraad die geruild kan worden. Vanmorgen kregen we al een tasje vol met nieuwe boeken en vanavond ging de bibliotheek service retour met boeken van de Gabber naar de Seahorse. Zo gaan deze boeken een eigen geschiedenis, avontuur en reis te gemoet. Erik heeft ze nog een Gabber stempel gegeven zodat ze traceerbaar blijven. Wie weet horen we er nog eens wat van ze.

==040611==16:00UTC==Positie:29=13,7N==013=30,2E=Islas=Graciosa==========

De boodschappen van onze Zweedse buurman brengen ons op het idee om ook onze voorraden technische onderdelen aan te vullen bij Cica. In Utrecht waren we al fan van winkelen in Lombok (veel goedkope Marokkaanse winkeltjes met groenten) en die traditie kunnen we hier voortzetten. Ernie gaat mee om na afloop ook te genieten van een kopje koffie met gebak. De oliekeerringen zijn er niet, maar geen nood er wordt iemand op pad gestuurd en een 10 minuten later zijn ze er wel. Een zelfde service biedt het winkeltje verderop waar we een kwartiertje moeten wachten op de juist maat koperen sluitringen. Voor een klein bedrag zijn we hele series oliekeerringen, slangenklemmen en sluitringen rijker. Bij de giga supermarkt Marjana slaan we ook groot in voor de oversteek naar de Canarische eilanden en met het oog dat we meer op anker willen gaan liggen en dus geen boodschappen kunnen doen. Helaas zit het er niet in dat we naar Madeira kunnen komen. Ook de komende 10 dagen blijft de wind uit het noorden waaien. Het Azoren hoog heeft zich voor dit zomer seizoen reeds blijvend gevestigd en bepaald dat er slechts noordelijke winden blijven waaien in ons gebied. Jammer, want de broer van Erik gaat begin Juli naar Madeira op vakantie. Een ontmoeting had ons leuk geleken, maar lijkt niet haalbaar.

Op de terugweg van boodschappen doen passeren we deze straatverkoper met de bekende Willem Duis goudvissen kommen. Alles kan handel zijn in dit land. Terug aan boord vullen we al onze tanks met zoetwater, koken een paar dagen vooruit en maken ons klaar voor een oversteek naar Graciosa. De volgende dag komt de douane stipt op tijd onze papieren en paspoorten afleveren bij de boot en om 07:15 uur kunnen we losgooien. Aanvankelijk is er een matige wind en maken we niet meer dan 2-3 knoop, we zijn blij dat we voor meerdere dagen eten aan boord hebben. Maar met het vallen van de avond trekt de wind aan. Helaas staat hij noordwestelijk en moeten we dus aan de wind varen. Nog voor middernacht waait er een 5-6Bft en stuiteren we naar de overkant. Het gestuiter duurt ruim 24 uur en gelukkig draait de wind wat noordelijker zodat we goed op koers kunnen blijven voor Graciosa. Pas in de vroege ochtend van dag 2 neemt de wind wat af en kunnen we ons weer wat gemakkelijker bewegen aan boord. Na een overtocht van 53 uur zijn we in de ons bekende haven van Graciosa. We meren af tegenover Perl (de Zweed) en worden welkom geheten door de Belg die ons nog herkent van ons bezoek in januari. Kleine wereld die zeilers wereld.

==310511==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E=Agadir==========

De reacties op de oproep voor tips om van een verstopte WC-leiding af te komen gaven allen vergelijkbare oplossingen en blijk van herkenning (George, Ton en Derk bedankt). Maar ja de slang loskoppelen was nou niet een aantrekkelijk klusje vond Erik. Dus hij ging eerst aan de slag met de voorraad chemische oplosmiddeltjes. Bij de lokale supermarkt werden nog wat extra flesjes en poedertjes ingekocht. Alles om de beurt in de WC en/of de vuilwatertank, in hoge concentratie laten weken en dan flink doorspoelen met de waterslang in de afzuigdop van de vuilwatertank aan dek. Onaantrekkelijke witte, bruine walmen van vies water verlieten aan de onderkant de Gabber. We hadden succes leek het. Helaas de volgende morgen werkte het toilet niet echt meer. Pompen ging fantastisch maar de afvoerslang leek wat op te bollen. Stug volhouden, was de aanmoediging van Erik die geen zin had in een vieze klus. Maar ja zo kon het niet doorgaan, dus toch maar aan het sleutelen. Bij magazine Cica is alles te koop op boten en motoren gebied dus daar een nieuwe slang gehaald. Erik neemt een zweedse solo zeiler uit de haven mee die een hele serie ringetjes voor zijn injectors van de motor nodig heeft en nog meer spulletjes. Alle boodschappen zijn aanwezig en het succesvolle middagje shoppen sluiten de heren af met koffie en gebak op een lokaal terrasje. Bij het sleutelen ontdekken we dat de chemicalien hun werk goed gedaan hebben. Aan de toilet kant is alle aanslag losgekomen, maar heeft zich helaas in borkstukje opgehoopt bij de ingang van de vuilwater tank. Dus, inderdaad, even hameren en alle aanslag valt uit de slang. Nu ontdekken we ook dat het ontwerp van de vuilwatertank problemen geeft, de stijgbuis zit ook onder de aanslag en kunnen we alleen met moeite vanaf de onderkant benaderen. Met schroevendraaiers, dunnere slang, zaagbladen en alles wat er in past gaan we de aanslag te lijf. Uiteindelijk dan maar weer de chemicalien, de nieuwe slang maken we vast en houden we omhoog langs de tank. Vol gieten met gootsteenontstopper en bijvullen met water totdat ook de stijgbuis volstaat. Paar uurtjes laten weken, en dan weer spoelen met overvloedig water. Het was een klus maar de wc is weer in orde !

   

Vandaag was eindelijk de grote dag voor Erik, we zijn een cadeautje gaan kopen. Met een "grand taxi" rijden we van Agadir naar het zuidelijker gelegen Inezgane. De chauffeur, een oudere vriendelijk marokkaan, spreekt geen Frans. Inezgane lukt nog maar Hassan-peche had hij nog nooit van gehoord. Op goed geluk stappen we uit, lopen heel even doelloos rond en vragen dan de weg, blijkt dat we in de straat moeten zijn waar we uit stapten. Iets meer dan 10 meter van waar de taxi stopte is Hassan-peche. De winkel is nog dicht tot 3 uur zodat we tijd hebben om de souk en de omgeving te verkennen. Het is voor de meeste winkeltjes middag sluiting zodat het erg rustig is. Toeristen zijn ze hier niet gewend dus we kunnen ongestoord wandelen. Buiten de souk, de heuvel af zijn ook winkeltjes en is er veel straatverkoop. De spullen die je hier te koop ziet kom je zelfs op een slechte koninginnedag niet tegen, alles is rijp voor het grofvuil denken we. Het beste vergelijk met wat hier als handel ligt uitgestald is een vuilscheidingsstation voor elektronica, huishoudelijke apparatuur en gereedschap. Het is een andere wereld hier. Een waterverkoper heeft het dakje van zijn karretje en zelfs zijn waterkannen laten begroeien met gras. De verdamping zal voor verkoeling zorgen denken we, een slokje water hebben we maar niet geprobeerd. Bij Hassan-peche kunnen we gelijk tot zaken komen, geen gedoe om prijzen, dezelfde als op zijn inernet site. Erik kiest voor de Cressisub Sioux. Een mooi handzaam model van 75 cm. Hoe langer hoe beter is het volgens de kenners, maar we moeten hem ook kunnen opbergen tenslotte.

   
==290511==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E=Agadir==========

Het ziek zijn duurde wat langer dan gedacht. Na 2 a 3 dagen waren we zo "slim" om onze ziektes te ruilen, Erik te makkelijke stoelgang en Ernie keelontsteking en koorts. Pas na 5 dagen kwamen we weer uit de spelonken van Gabber te voorschijn. Gelukkig lag de boot vol blikvoer en crackers dus was er eten genoeg. Afgelopen zaterdag zijn we op zoek gegaan voor het verjaardags cadeau van Erik. Hij wil heel graag een speergun. Op de Canarische eilanden waren we daar al mee bezig geweest alleen moet je daar eerst een gezondheidsverklaring van een dokter overleggen en een vergunning voor 3 jaar kopen. Onze dokters-duik-gezondheids-verklaring werd niet geaccepteerd omdat het niet van een spaanse dokter was. Hier in Marokko zijn ze wat makkelijker, het enige lastige is hoe je in je beste Frans of Arabisch uitlegt wat je hebben wil en waar is die winkel dan. In de souk zijn 5000 winkeltjes, moet lukken denk je dan. Maar nee, buiten de souk zijn nog wat meer winkeltjes. Helaas allemaal tweede hands meuk en dus niet cadeau/investering waardig. Bij het yacht Federika, een boot voor vistrips hier in de haven, hebben we het juiste adres gekregen, Hassan-peche. Het verjaardags etentje hebben we gisteren alsnog gedaan. Erik wilde weer graag naar hetzelfde visrestaurantje vlak ten noorden van de Marina waar we 4 weken geleden ook hebben gegeten. De eigenaar van dit eetzaakje heet ook Hassan. Op zondag namiddag was het rustig en de eigenaar zat met Omar Belarabi naast ons aan tafel. Omar spreekt meerdere talen (arabisch, frans, pools, engels en spaans) en zo raakten we gezellig aan de praat. Hij is tandarts met een praktijk in Agadir, voor zijn studie heeft hij meerdere jaren in Polen gewoond. We lieten de foto's van ons vorige bezoek zien en die kunnen we nu via de email van Omar uitwisselen met Hassan.

   

==230511==16:00UTC==Positie:30=25,3N==009=37,1E=Agadir==========

We zijn weer thuis op de Gabber. De afgelopen 19 dagen hebben voor zeilers verschrikkelijk veel mijlen gemaakt en in een moordend tempo. In Marocco reisden we circa 2500 km met trein, bus en minibus, en tussendoor nog even naar Nederland met het vliegtuig. Nu we thuis zijn is het even uit rusten hoor. Op de terugreis van Fes naar Agadir zijn we 1 nacht in Rabat gebleven. Helaas het mausoleum was wederom alleen van de buitenkant te bezichtigen. Maar de ontspannen sfeer in de medina maakte veel goed, zelfs ons hotel, het duurste, vieste compleet met grote kakkerlakken, laaiwaaigste, kleinste dat we op deze trip gebruikt hebben namen we op de koop toe. We hebben veel in Marocco gezien, de trip naar Ouarzazata en daar de dromedarissen trip, de historische stad Fes en de ontspannen sfeer in de medina van Rabat zijn de beste herinneringen. De grote hoeveelheid plastic afval en de opdringerige mannetjes de slechtste. Al met al de moeite waard.

Bij terugkomst aan boord kon Erik gelijk de toilet repareren, de zuiger van het pompsysteem brak af. Iets waarvan we wisten dat het er aan zat te komen, dus de reserve onderdelen lagen aan boord. Maar tjonge tjonge wat een kalksteen aanslag in de leidingen en onderdelen. Dus we moeten ook binnenkort de afvoer slangen vervangen, van de 32mm diameter is na 5 jaar gebruik nog maar 10mm effectief over. Is er iemand die uit eigen praktijk hiervoor een oplossing heeft ? Na de toilet reparatie zijn we gaan slapen, maar met de warmte, en Erik's aankomende keelontsteking viel dat wat tegen. De volgende dag is Erik jarig, buiten staat er geen wind en is het een ruime 32 graden in de schaduw. Met Ernie die kennelijk weer iets fouts heeft gegeten en Erik's zere keel, komen we niet veel verder dan , veelvuldig toilet bezoek wat wasjes doen voor de ventilatoren hangen en de nieuwe laadregelaar (Victron, blue solar power duo) plaatsen. De accu's kunnen weer geladen worden vanaf de zonnepanelen en nog geen storing op de marifoon gehoord. Erik krijgt veel felecitaties uit Nederland, het voorgenomen etentje ter ere van zijn verjaardag zal tot later deze week moeten wachten.

;   ;  
;  

==210511==16:00UTC==Positie:=Fes=(Hotel=Dalila)=========

Met een eerste klas kaartje zijn we met de trein van Marrakech naar Fes gereden. We konden nog met de ochtend trein van 09:00 uur mee zodat we om 16.15 in Fes zijn. Vanaf het station nemen we de bus naar de oude stad, waar we aan de rand van de medina een hotel hebben uitgezocht. 's-Middags verkennen we op de bonnefooi de Medina en zijn al snel onder de indruk van de hoeveelheid monumentale gebouwen, duidelijk meer dan in Marrakech. 's-Avonds willen we ergens gaan eten, maar worden telkens belaagd door mannetjes die ongevraagd met je oplopen. Ze vertellen dan in gebrekkig frans of engels precies de dingen die je zelf ziet. "This is a mosk", "You like cheap food, I show you restaurant", "This is wood carving", .... Vriendelijk nee zeggen lijkt niet te helpen, net als doorlopen in een andere richting, we hebben honing aan onze kont lijkt het wel. Met de echte aanhouders spelen we af en toe verstoppertje door plots een steegje in te duiken. We willen echt niet met zo'n flapdrol bij een eettent uitkomen, uiteindelijk eindigen we voor een te dure maaltijd in een simpele toeristen tent naast ons hotel, jammer. 's-Avonds zoeken we in de reisgids en inmiddels aangeschafte plattegrond van de medina de monumenten op die we willen zien zodat we morgen zonder te veel twijfel kunnen doorstappen.

;      
;      

We beginnen onze bezichtigingen bij de leerlooierijen. Het is nog vroeg en we worden nauwelijks lastig gevallen door "gidsen". Vervolgens lopen we met plattegrond in de hand verder. Een Italiaans stel loopt een eind met ons mee omdat ze ook moe zijn van lokale zeurpieten. Een aantal monumenten kunnen we van binnen zien, zo ook het UNESCO werelderfgoed Fondouk el Nejjarine dat prachtig gerestaureerd is. Het is een voormalig handelscentrum waar tegenwoordig een Houtmuseum in is gevestigd. Hierna bezoeken we het fraaie, maar helaas nog niet gerestaureerde, Medersa Bou Inania. Meer gebouwen zouden een restauratie kunnen gebruiken denken we. Op afstand zien we prachtige deuren, gipsmozaiken, tegelvloeren en mozaikwanden. Maar vele islamitische gebouwen mogen we, als niet moslims, niet in. Vooral de opdringerige en irritant vasthoudende "gidsen" benadrukken bijna vijandig dat je er niet in mag, jammer want wat meer openheid zou goed zijn voor wederzijds begrip. Duizenden toeristen brengen per week een bezoek aan deze stad juist vanwege de monumenten waarvan ze slechts de buitenkant mogen bekijken. Voor de rest moeten ze vooral hun geld achterlaten in de vele winkeltjes van de souk. Met plezier denken we terug aan Instanboel waar we op gereserveerde tijden wel een bezoek konden brengen aan prachtige historische Moskeeen die getuigen van monumentale architectuur en vakmanschap in het maken van decoraties. Erik trekt zich niets aan van de "gidsen" en stapt regelmatig toch even nieuwsgierig een deur binnen (ja, ja zonder schoenen als het een moskee is). Dit brengt ons ook op de binnenplaats van een school waar de leerlingen vol enthousiasme vertellen over hun werkstukken. Het is de bovenbouw van de lagere school, een groep meisjes praat honderd uit in frans, engels en arabisch om ons hun projecten over taal, natuur en geografie uit te leggen. Om te voorkomen dat iemand ongevraagd met ons blijft meelopen vragen we de weg alleen aan winkeliers die bij hun winkel moeten blijven. Later op de vrijdag middag dwalen we wat door de lege straten van de souk. Alleen deze dag zijn de meeste winkeltjes gesloten, hier is vrijdag vergelijkbaar met de christelijke zondag. Als we bij de grootste moskee van Fes komen is het net einde vrijdagsgebed en stromen duizenden mannen via de 14 uitgangen de nauwe straten in. We wachten een halfuurtje tot de meesten gepasseerd zijn en vervolgen onze weg naar de Andalusiche wijk. Ernie kent de verhalen van deze wijk en de leerlooierijen uit het boek "De hand van Fatima" van Ildefonso Falcones, (vooral bekend van zijn eerste boek "Kathedraal van de zee") Helaas wordt de Medersa Es Sahrij (Koran school) die we willen bezoeken gerestaureerd en kunnen we hem niet bekijken.

;      

==180511==16:00UTC==Positie:=Marrakech=(Hotel=Toulousain)=========

Vandaag wandelen we de hele dag door Marrakech. Met de plattegrond en reisgids hebben we verschillende bezienswaardigheden gevonden die we willen bekijken. Vanaf ons hotel lopen we langs "Jardin Majorelle", maar laten het links liggen omdat het museum gerenoveerd wordt. De Medina komen we vanaf het noorden binnen . In deze wijk zijn weinig tot geen toeristen te vinden. We kunnen lekker wandelen zonder gezeur aan ons hoofd. Het plaveisel en de netheid laten te wensen over in deze janboel van nijverheid. We lopen door steegjes waar van alles gemaakt wordt: hekwerken, lampjes, schoenen, kleren en her en der wordt er gehandeld in groente, fruit, vlees en vis. Regelmatig zien we mannen bezig met een klein electra motertje op batterij om twee gekleurde draden in elkaar te vlechten. Een moderne versie van een touwslagerij. De gekleurde draden worden weer gebruikt in borduurwerk. We bezoeken de "Sidi Bel Abbes" moskee, deze heeft een prachtig gedecoreerde ingang met gips en houtsnij werk. Het lukt ons niet om "Sidi Bel Slimane" te vinden, de stichter van de "Sofi-islam" in Marocco. We laten ons verleiden om 3 voor de prijs 1 toegangskaartjes te kopen voor het Museum van Marrakech, Madressa Ben Youssef en de Koubba Ba'Adiyn. De Madressa, een Koran school die halverwege de 14de eeuw werd gesticht met een capaciteit van 900 studenten, is rijk versierd met houtsnijwerk en gipswerk. De studenten kamertjes zijn spartaans klein en om hier in alle vroomheid de Koran te bestuderen lijkt ons net zo erg en wereld vreemd als het seminaar, de christelijke tegenhanger van deze gelovigen. Het Museum is eveneens de moeite waard. Rijke islamitische decoraties aan wanden, vloeren en plafonds. Er zijn kleine tentoonstellingen met oude sierraden en moderne schilderijen. De Koubba is voornamenlijk vergane glorie die mogelijk nog mooi gerestaureerd wordt. De cisterne (waterkelder) is er nog maar de badkamers zijn vergaan evenals de bijbehorende moskee. Slechts een gebouwtje staat overeind, en dat heeft een prachtig bewerkt plafond.

Tussen het bezoeken van de 3 gebouwen door genieten we van een lunch in de buitenlucht; mixed-grill, salade, kous-kous, cola en mint thee toe. Bij het verlaten van de laatste atractie geven we onze kaartjes door aan twijfelende toeristen en prijzen de bezienswaardigheden aan. Als we weer richting hotel lopen probeert Erik voor de zoveelste keer hibiscus thee te kopen, uiteindelijk lukt het voor de gewenste prijs. We blijven ons verbazen over de vreemde mengeling van de drukte op de weg. Een ruime 4 baans weg wordt gebruikt door; paard en wagen, ezelwagens, brommers, scooters, fietsers, motoren met een bakkie er achter, moderne 4x4, vele taxi's en bussen. De dampen en de drukte zijn erger dan de "Graad van rogge weg", een van de invals wegen van Utrecht. Het publiek is al even gemaleerd; moderne meiden met het haar los, vaak in zeg maar sexy kleding (of wordt onze norm nu door de andere omgeving bepaald), oudere mannetjes met ongeschoren verweerde gezichten, kromme vrouwtjes, hoofdoeken en soms is dat niet genoeg om je achter te verbergen, zonnebril sluiers en handschoenen zijn dan de oplossing. Terug in ons hotel rusten we uit van de wandelingen, schrijven aan dit verslag en plaatsen nieuwe foto's op Picasa, zie ons foto album door hier op te klikken.

;      
       
==170511==16:00UTC==Positie:=Marrakech=(Hotel=Toulousain)=========

Het weekje Nederland zit er al weer op. Wat ging dat snel voorbij deze keer. Met Foppe klussen we nog wat op zijn boot. Een antenne plug voor de auto radio is snel gevonden, maar op zoek waar de druppels vandaan komen ontdekken we een lekkend peilglas van de dieseltank. Gelukkig lukt het Foppe later in de week om een nieuw peilglas te plaatsen en de lekkage te verhelpen. Helaas lukt het IVT niet om de laadregelaars op tijd retour te krijgen in Nederland. Een combinatie van niet echt doortastend zijn bij IVT en de duitse douane die denkt op de import van hoogwaardige electronica uit Marocco nog eens import belasting te moeten heffen. Bij George Kniest kopen we daarom een eenvoudige laadregelaar van Victron. In de winkel zien we een bekende lopen, maar twijfelen als we niet gelijk herkend worden. Na het onderling fluisteren van de naam, denken we allemaal "dus ze zijn het toch !" Ja, als je verwacht dat we in Marocco zijn denk je dat het niet klopt als je ons in Nederland ziet lopen. Onder het genot van koffie en appelgebak kletsen we met Henk en Angela van de Midushi bij.

Zondags nemen we een kijkje bij ons vroegere tuinhuisje. Tjonge, jonge wat kan zo'n tuin snel achteruit gaan. En wat een teleurstellende veranderingen: de smikkelhaag (braam, framboos, wijnbes, tayberry) verwijderd, 6 rode bessen struiken verwijderd, de liguster haag deels verwijderd, 3 hoge bergen stenen rondom het huisje die ooit nog iets moeten worden....het gras en de heggen ongeknipt en onkruid overal en net zo hoog als de rabarber. Later op de middag bezoeken we de receptie van het 50 jaar bestaan van onze duikclub Nautilus. Het is een gezellig weerzien van oude bekenden. Maandag avond laat begint onze terug reis; de trein brengt ons naar Utrecht waar om 01:30 uur een bus vertrekt naar vliegveld Weeze (Dusseldorf). Met nog 4 andere passagiers arriveren we al om 03:00 uur op het vliegveld. Nog even hangen en lantefanteren, inchecken en in het eerst daglicht lopend naar het vliegtuig. Om 10:00 lokale tijd landen we op Marrakech. Daarna met de bus naar ons hotel waar we de rest van de dag niet meer van onze bedden komen. 's-Avonds eten we wat en nemen in een hippe tent met veel lokaal jong volk een heerlijke vruchten mix.

==130511==11:00UTC==Positie:==Bussum=================

We hebben een voorspoedige reis gehad met RaynAir. In het vliegtuig ontmoeten we een marokkaanse die al 20 jaar in Nederland woont. Ze is voor het eerst terug in Marokko na het overlijden van haar moeder die daar woonde. Wat vroeger een reis naar haar moederland was, met liefdevolle zorg van een moeder voor haar kind, werd nu een confrontatie met het gemis van thuiskomen. Ze was zichtbaar geemotioneerd. We krijgen met haar verhalen een inkijkje in een Marokko dat voor toeristen verborgen blijft. Goed opgeleide familie in Marrakesh heeft een inkomen van niet meer dan Euro 300,- per maand; taxi chauffeurs moeten een vaste opbrengst per dag inleveren bij de enkele eigenaars van de taxi's die zelf slechts thuis zitten. Een vergaande markt van onder-onder-onder-aannemers zorgt er voor dat de kwaliteit van werkzaamheden te wensen overlaat omdat een hele serie van tussenpersonen geld af romen zodat de daadwerkelijke uitvoerder door gebrek aan middelen, opleiding, ervaring nooit de kwaliteit kan leveren die voor de oorspronkelijke aanneemprijs verwacht mag worden. We krijgen van haar een lift aangeboden van Dusseldorf (Weeze) naar Helmond. Een bevriend nederlands ouder echtpaar staat haar in Dusseldorf op te wachten. We genieten van de hartelijkheid die we hier ontmoeten. Vanaf Helmond kunnen we met de NS eenvoudig door reizen naar Bussum.

Eergisteren waren we bij een indrukwekkende bijeenkomst voor het afscheid van onze vriendin. Ernie haalt met een 10-tal andere sprekers herinneringen op aan Marieke en Erik helpt mee met het dragen van de kist. Doorgaands zijn dit soort bijeenkomsten in grijzige eenvormige aula's met gebrek aan symboliek en krachtige beelden omdat het door iedereen en alle gezinten gebruikt moet kunnen worden. Alles in een strak tijdsschema omdat de volgende bijeenkomst wacht. Nu haalden we Marieke op bij het uitvaartcentrum en brachten haar naar het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam naar zaal Westerliefde. Te midden van cultuur, evenementen, horeca, architectuur en creativiteit, belangrijke ingredienten in het leven van Marieke, was er een intieme zaal gecreeerd waar we met elkaar (140 man) konden terugblikken op wat ze voor ons betekend had in verhalen en annekdotes. Nabije vrienden leidde de bijeenkomst, geen stijve onpersoonlijke buitenstaanders in zwarte pakken gezien. Vele bloemen, meegebrachte kaarsjes, licht, interieur en muziek gaven het een warme sfeer. Na afloop lekkere broodjes en gelegenheid tot kletsen rondom Marieke. Daarna in klein gezelschap naar het crematorium in Velsen, een paar minuten in stille gedachten voor het laatste afscheid en toen door naar een favouriete strandtent voor een afbouw van de dag. Het was een mooi afscheid, alleen vele jaren te vroeg. Het is een goed gevoel dat we er bij konden zijn.