 |  | Een nieuwe lente een nieuw geluid ! Op de moestuin komt alles na de vorst periode maar langzaam tot ontwikkeling. De hommels die overwinterd hebben zoeken bij de lage temperaturen traag hun voedsel tussen het bloeiende longkruid. Veel bloesem knoppen staan op knappen, maar houden hun krachten gespaard voor als het echt warm wordt. Ook de natuur lijkt, net als ons, af te wachten tot het beter wordt. We hebben twijfels over vertrekken dit jaar, maar ook heel veel zin in een leven achter anker en voor de windse koersen. Wat het wordt weten we nog niet, plan B is in de maak. Maar ondanks de twijfel gaan de voorbereidingen gestaag door. Erik is helemaal blij met zijn kabelperstang, 6 ton 4 tot 70 mm, en knelt naar harte lust kabelogen aan de accukabels. Twee van de drie accu's zijn al verplaatst naar onder de navigatie zit. Met de derde wachten we nog even, want als de klus tegenvalt zitten we zonder stroom aan boord en valt ook de kachel uit. Alles draait nu op één accu van 100 Aph die ondersteund wordt door de walstroomlader. Slechts de SSB zit op de "nieuwe" accu bank die geladen wordt door de zonnepanelen en windmolen. Met de SSB wordt al volop proef gedraaid en maken we een verbinding over bijna 5000 km. Bij het Winlink steunpunt in Nova Scotia halen we een Nederlands weerbericht op en ook de steunpunten in Zwitserland en Oostenrijk doen het als van ouds. Nadat alles was ingebouwd bleek er helaas teveel RF storing op de kabels te zitten. Hierbij komt een gedeelte van het uitgezonden signaal als storing binnen op de apparatuur. Led lampjes op het schakelbord lichten spontaan op, het modem geeft foutmeldingen etc.. Een goede afscherming van kabels en apparatuur is nodig om ElectroMagnetischeCompatibiliteit (EMC) te waarborgen. Een hele serie ferrietkralen zijn besteld en alle kabels tussen zender en modem en de console kabel van de SSB krijgen een EMC mantel van koperfolie en een sierkous van kunststof. |
| Enthousiast als we zijn vullen we de boekenkast met onze pilots van de Cariebe en de weg erheen. Zelfs de nieuwe GPS wordt geladen met waypoints van de Spaanse Ria's, Portugese kust en de Canarische eilanden. Ook de kaartentafel schuiven we vol met zeekaarten voor de Cariebe. Tussen het klussen door proberen we regelmatig een wandeling te maken. We houden van rust, ruimte en natuur maar ontdekken regelmatig dat de natuur in ons kikkerlandje te klein is voor rustzoekende natuurliefhebbers. Al meerdere keren zijn we bootwaarts gekeerd bij overvolle parkeerplaatsen in normaal gesproken verlaten natuurgebieden. Met het TV-programma Pointer via de email al in discussie geweest over de vraag wat is de draagkracht van de openbaartoegankelijke natuur. Dus hoeveel mensen kunnen lopen op de paden en wegen met een onderlinge afstand van 25, 50, 75 meter ? We gaan de natuur tenslotte in om rust te zoeken en niet voor "Meubelboulevard" of "Black Friday" beleving. Helaas, de behandeling van de vraag stokte op de toepasbaarheid van GIS (Geografische Informatie Systemen), Pointer had zoiets al eens onderzocht met een meetlat op de kaart maar dat was teveel werk. Ik heb ze de suggestie aan de hand gedaan om in OpenStreetMaps eenvoudig en snel alle paden in een gebied te selecteren en dan de lengte op te tellen, als een route plan programma dat kan is het ook te doen voor een GIS-specialist. Ik denk dat er te weinig natuur is in Nederland voor alle Nederlanders die er op uit willen. Het land kunnen we niet eenvoudig groter maken, maar de bevolking wel kleiner denk ik. Maar ja ik draag de club van 10miljoen dan ook een warm hart toe. Gelukkig vinden we nog wat rust wandelend langs het Spui naar de uitkijktoren. Of tijdens een kopje koffie in de kuip, genietend van de eerste voorjaarszon. |  |
