 | Een eerste dagje verkenning van het eiland Sao Nicoau doet ons verbazen. In Tarrafal, de havenplaats waar we op anker liggen, worden we aangesproken door een Kaapverdiaanse die eigenlijk in Delftshaven woont. Ze is op vakantie en controleert de bouw van haar woning. Welke uitstapjes moeten we zeker doen, vragen we haar. Vandaag is er in Ribeira Brava een marktje met muziek, eten en lokale producten, vertelt ze. Even later zitten we in een verzamelbusje onderweg naar de hoofdstad van het eiland. Als de volgende passagiers instappen begroeten we ze met "goede middag", verbaasd kijken ze op, het zijn ook Nederlandse Kaapverdianen met een tweede huisje alhier. Tijdens de busrit is er tijd en ruimte voor iedereen die mee wil, de tocht door een bergachtig landschap duurt heen 1,5 uur en terug met minder stops 45 minuten voor Escudo 500,- retour per persoon. Onderweg zien we veel kleinschalige landbouw op redelijk groene hellingen, banaan, suikerriet, casave, papaya en wat mango bomen. Het landschap lijkt erg op wat we op de Canarische eilanden gezien hebben, maar hier wordt de terras landbouw op de hellingen nog goed onderhouden. In Ribeira Brava zet de chauffeur ons af bij het marktje. Het is een klein festival rondom iets met lokale landbouw. We zijn eigenlijk te vroeg want de muzikanten zijn er nog niet en er is maar weinig publiek. Als we tegen elkaar pratend in het dorp op zoek zijn naar een bus voor de terug weg worden we weer in vloeiend nederlands geholpen. Ditmaal een jongen van in de 20 jaar die "uit respect voor zijn vader, die door een ongeluk niet meer kan lopen" op dit eiland is komen wonen om zijn vader te helpen. Hij zelf is geboren en opgegroeid in Nederland en kent het eiland en de taal slechts gebrekkig vanuit vakantie bezoeken. Duidelijk minder blij en hoopvol over het leven hier spreekt hij over zijn situatie als "terug in de tijd naar 1600" en "het is een soort tijdcapsule waarin ik zit". |
.