| De tweede dag doen we de langste wandeling, ruim 15km stijgen en dalen langs de Atlantische kust aan de noord zijde van het eiland. We laten ons naar Ponta do Sol brengen en lopen naar Cruzinha da garca. Het pad is de enigste verbinding tussen de dorpjes die in de vele valeien liggen, met een auto kan je daar niet komen. In de nauwe valleien stroomt zoet water en is er landbouw op ieder stukje dat het toelaat. Het pad volgt de kustlijn maar stijgt en daalt regelmatig van zee niveau naar maximaal 800 meter hoogte. Onderweg spreekt Ernie een Nederlander die in een van de geisoleerde dorpjes woont. Met zijn crossmoter kan hij de auto bereiken die bij de weg staat. Als werk doet hij iets met school benodigdheden, dat loopt goed want er zijn kinderen in overvloed meldt hij. In de toekomst wil hij iets gaan doen met het begeleiden van buitenlandersdie zich ook in de Cape verde willen vestigen. Na iets meer dan 6 uur lopen langs mooie vergezichten en spectaculaire kliffen komen we bij Cruzinha. Vanuit dit dorpje vertrekken er maar weinig verzamel busjes en dat weet de wachtende chauffeur. Wederom zijn we niet de enigste nederlanders. Een Kaapverdiaanse jongen uit Amsterdam op vakantie werd gebracht voor slechts CVE 500,- maar moet nu voor de terugweg CVE 4.000,- betalen. Dat is de prijs van alle passagiers bij elkaar op de heenreis, maar tot onze komst was hij met zijn neef de enigste klandizie voor de terugreis. Uiteindelijk krijgen we voor CVE 3.500,- met zijn zessen de terugreis. De reis van anderhalf uur gaat dwars door de bergen. Er wordt op verzoek nog gestopt bij een mango boom waar het rijpe fruit voor het oprapen ligt. Ruim op tijd voor de Cachupa zijn we retour bij ons pension. We drinken een biertje in de gemeenschappelijke ruimte die bij onze kamers hoort en bespreken plannen voor de volgende dag. Geen lange wandeling want we moeten op tijd bij de veerpont zijn en opletten dat we niet in een geisoleerd dorpje eindigen. Sasha heeft mobiel internet op haar telefoon en zal wat opzoeken vanavond. |  |
.